Mijn hersenspinsels en gedachtekronkels

Van Eurabië tot de Ondergang van het Avondland Deel 1

Posted in 'Islamdebat', geschiedenis, Irak, islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', politiek, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 8 maart 2018

Over Oud en Nieuw extreemrechts, Europa, Amerika, Rusland, het Midden-Oosten, rechtspopulisme en islamisme, Avondland- en Eindtijdromantiek en of het al dan niet met fascisme te maken heeft

Onlangs (eind februari 2018) bracht Geert Wilders een bezoek aan Rusland, met het doel om de banden aan te halen en een tegenwicht te bieden aan ‘de anti-Rusland-stemming’, die er in Nederland zou heersen na de MH17 crash van 2014. De reacties op dit bezoek varieerden van instemmend op GeenStijl, tot afkeurend door de nabestaanden van de MH17 ramp. Beiden overigens weinig verrassend.

Geert Wilders is niet de enige rechtspopulistische leider die warme betrekkingen onderhoudt met Putins Rusland. Marine Le Pen ging Wilders voor en ook Filip Dewinter laat zich voorstaan op zijn goede relatie met Putin. Hij bezocht zelfs de Russische troepen in Syrië, in Aleppo (zie hier zijn verslag). Overigens niet de eerste keer. Dewinter bracht al aan het begin van de opstand een vriendschapsbezoek aan Assad. Hij mocht het zelfs komen vertellen in Pauw (uitzending 7 april 2015, zie hier). Net als de Amerikaan David Duke, de vroegere Grand Wizzard van de Ku Klux Klan, een groot bewonderaar van Assad, zie hier en ook op zijn eigen site, waar hij het over het ‘Joodse IS’ heeft dat door Assad wordt verslagen. Zoiets kun je natuurlijk van de KKK verwachten, alleen lijkt deze beweging zich weer flink te roeren, nu Trump president is geworden. Trump laat zich gelaten en onweersproken door hen bewonderen (zie hier). En hoe zit het met die andere rechtextremistische Trump-bewonderaar Richard Spencer (berucht van zijn toch wel erg infantiele Hail Trump speech, met verwijzing naar de “Lügenpresse”)? Ook een operettefiguur, net als de voorman van de KKK, maar wel met connecties in invloedrijke Russische kringen. Zo haalde hij de Rus Alexander Dugin naar de VS , ogenschijnlijk een obscure en megalomane rechtsextremist met visioenen over een Groot Euraziatisch wereldrijk (zie oa hier), maar toch een belangrijk ideoloog van Putins partij. Zie dit gesprek met Dugin in Eenvandaag, uitgezonden op 11-3-2017  en hier een zeer uitgebreid interview in de nieuwe serie Onbehagen, van Bas Heijne (2018, HUMAN, volledige interview op de site, 89 minuten).

Zeer onlangs (7 april 2018)  bezocht  Dugin Amsterdam, waar hij in de Westerkerk een onderonsje had met oa Thierry Baudet (zie  hier) en journalist (?, of is het meer activist?) Wierd Duk (zie hier). De Wierd Duk, bekend van AD en Telegraaf en van diverse talkshowoptredens, waarin hij eurosceptische en anti-migratie standpunten combineert met een grote bewondering voor Putins Rusland, een combinatie die de laatste tijd vaker voorkomt. Google maar de combinatie “Duk” en “‘politieke aardverschuiving”. Of “Duk” en “MH17”. Hij kwam ook met de opmerkelijke stelling: “Rusland is geen dictatuur, want als je je niet met de politiek bemoeit heb daar een prima leven”. Een uitspraak waar nogal wat rumoer over ontstond (beluister hier Duk in discussie met Hubert Smeets).

Wat beweegt deze voorlieden van de “Patriottische Revolutie” (in de woorden van de inmiddels nogal omstreden, zo niet afgegleden journalist Joost Niemöller– aan hem, een nog iets ruigere versie van Wierd Duk, zal later nog uitgebreid aandacht worden besteed- google hem zeker in combinatie met “MH17”) om toenadering tot Rusland te zoeken? En waarom zoekt Rusland het gezelschap van uitgerekend deze lieden, die in eigen land meestal nogal omstreden zijn? En, over met lijntjes met Rusland gesproken, wat is de betekenis van dat er in Amerika, waar deze stroming betrekkelijk marginaal leek te zijn, er nu een president is gekozen, die zeker als rechtspopulistisch kan worden omschreven, maar waar uit zijn entourage ook nog verschillende lijntjes lopen naar de duistere ‘Alt-Right beweging’?

Allereerst wil met dit drieluik vooral het veld verkennen van wat je zou kunnen omschrijven als hedendaags extreemrechts, rechtspopulisme, of, zo je wilt, ‘de Patriottische Revolutie’. Het wordt geen uitputtende inventaris, ik wil hier een paar zaken langslopen en uitlichten, die mijns inziens sterk met elkaar in verband staan, in elkaar overlopen, soms tegenover elkaar lijken te staan maar aan elkaar hun bestaansrecht ontlenen. Het wordt een geen lineair betoog, maar een grillige wandeling. Hopelijk zal er aan het eind toch het een en ander duidelijk worden en kunnen er mogelijk enkele conclusies getrokken worden.

Aan de orde zal komen: de Eurabië-theorie van Bat Ye’or (waarop Wilders zich vaak beroept); het verhaal van de Groot Mufti van Jeruzalem en zijn collaboratie met Nazi-Duitsland, waarop veel pro-Israëlactivisten en anti-islamideologen zich baseren als ‘de islam’ fascistisch wordt genoemd en zelfs om deze ‘Palestijn’ en ‘moslim’ de schuld voor de Holocaust in de schoenen te schuiven; op welke  manier is het Europese fascisme daadwerkelijk van invloed is geweest in het Midden Oosten; de bronnen van het moslimfundamentalisme en van IS (en of IS wel tot het moslimfundamentalisme gerekend kan worden), het moderne apocalyptische gedachtegoed van IS in vergelijking met andere apocalyptische ideeën, die niet islamitisch van oorsprong zijn en ook weer een bloei doormaken; een andere opleving van het ondergangsdenken, maar dan de herwaardering voor Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland binnen de conservatieve en rechtspopulistische beweging in Europa en ook Nederland. Ook de ontwikkelingen in Amerika, en dan vooral de Altright beweging zullen aan de orde komen, net als het manifest van de Noorse terrorist Anders Breivik.  En tenslotte dat het denken in ‘rasverschillen’, maar ook sekseverschillen in bepaalde kringen weer helemaal terug is.

In het onderstaande zullen deze thema’s passeren en een aantal lijntjes worden langslopen. Er zal bekeken worden of er dwarsverbanden te leggen zijn. Of juist niet. Differentiëren waar dat nodig is.

Om met misschien het heetste hangijzer te beginnen: Geert Wilders zelf heeft zich er altijd tegen verzet om tot ‘traditioneel extreemrechts’, of beter fascistisch geïnspireerd extreemrechts gerekend te worden. In de ogen van Wilders (en Martin Bosma) is Links eerder fascistisch (‘Nationaal Socialistisch’ zie je wel!), of de Islam (‘Verbied de Koran, het islamitische Mein Kampf ‘). Al werken zij tegenwoordig wel samen met partners in Europa bij wie dat soms een tikkeltje genuanceerder ligt (van de Italiaanse neofascisten, tot Front National en Vlaams Belang/voorheen Vlaams Blok).

Wat mij betreft is het verzet van Wilders en geestverwanten tegen het predicaat ‘fascisme’ maar ten dele terecht. Overigens hoor je nooit een van de aanhangers of de ‘antidemoniseerders’ het belangrijkste (en meest principiële) verschil tussen rechtspopulisten als Wilders, maar ook Fortuyn, met het twintigste-eeuwse fascisme, zoals dat van Hitler, Mussert, Mussolini of Franco uitleggen, behalve dat het heel erg is en absoluut verwerpelijk om Fortuyn, of Wilders, met een fascist als bijvoorbeeld Mussert te vergelijken. Om hen ter wilde te zijn- ik help graag een beetje- hieronder het meest belangrijke kenmerk van het fascisme, zoals het zich in de afgelopen honderd jaar heeft gemanifesteerd (echt nog nooit gehoord van iemand die verontwaardigd was over hoe Fortuyn of Wilders al dan niet gedemoniseerd werd):

Het historische fascisme (van bijvoorbeeld Mussert, maar ook Mussolini, Hitler, Franco) streefde naar afschaffing van de parlementaire democratie. Dus geen verkiezingen meer, maar een Leider, die intuïtief de Volkswil zou belichamen. En verder geen rechtsstaat meer, geen persvrijheid en al helemaal geen vrijheid van meningsuiting. Naast het bijbehorende nationalisme en eventueel racisme, of antisemitisme (bij sommige vormen van het fascisme, dus lang niet bij alle), is het voornaamste kenmerk dat de fascistische staat altijd hiërarchisch, dictatoriaal en dus niet democratisch was/is.

Zie hier. Het lijkt me duidelijk dat de rechtspopulist Wilders geen regelrechte fascist is in de traditionele zin (idem Fortuyn), Ook het bijbehorende militarisme, de vestiging van een totalitaire politiestaat en de verheerlijking van geweld zijn niet echt uitgesproken kenmerken van beide rechtspopulistische politici. Orban in Hongarije is in de Europese context misschien het enige echte grensgeval. Misschien ook een paar van de post-communistische dictators van voormalige Sovjet Republieken, die het staatssocialisme hebben ingeruild voor nationalisme. En wellicht het regime van bijvoorbeeld Bashar al-Assad (daar loopt zelfs een direct lijntje naar het historische fascisme, kom ik later op terug) Maar verder is dit wel een heel wezenlijk verschil met het 20e eeuwse fascisme. Dat niet overigens niet persé antisemitisch of zelfs racistisch was, dat was vooral de Duitse variant, het Nazisme. Het historische fascisme is overigens wel altijd radicaalnationalistisch en uitsluitend voor de ‘eigen groep’. Zoals ‘onze eigen’ NSB, in de jaren dertig, voordat (aanvankelijk meer door Rost van Tonningen dan door Mussert) de invloed van het Duitse Nationaal Socialisme sterker werd ten koste van de oorspronkelijke koers, die zich meer op het fascisme van Mussolini richtte. De NSB is wel altijd (en vooral) een partij geweest die weliswaar de parlementaire democratie wilde gebruiken om aan de macht te komen, maar deze meteen wilde afschaffen en vervangen door een autoritaire staat, met een Leider (lees: ‘Führer’, ‘Duce’) aan het hoofd.

Het is wel aardig dat ik dit niet onbelangrijke detail (dus het afschaffen van de democratie en de vestiging van een totalitaire staat) nog nooit heb mogen vernemen van aanhangers die diep gekrenkt waren als Wilders of Fortuyn door tegenstanders in de fascistische hoek werden geplaatst. Want het bovenstaande, het ‘Leidend Beginsel’, in het jargon van de NSB, is wel een wezenlijk kenmerk van het fascisme en zeker niet van toepassing op Wilders of Fortuyn, hoezeer hun beider partijen georganiseerd waren of zijn, rond de voorman/leider. Inclusief het gegeven dat het woord van de voorman in feite het politieke programma is. Maar dat is eerder ingegeven door populisme dan fascisme (het fascisme is dan ook zeker populistisch, maar niet al het populisme is fascistisch of fascistoïde). De vervanging van de democratie door een autoritair stelsel met een absoluut leider is toch wel voorbehouden aan het fascisme en kan moeilijk de recente Nederlandse rechtspopulisten worden verweten.

Ondanks dit principiële verschil met het historische fascisme, wil dit nog niet zeggen dat Wilders en de PVV geen plaats innemen binnen de hedendaagse extreemrechtse constellatie. Dat is wel degelijk het geval. Alleen is radicaal rechtse discours rond de millenniumwissel sterk verschoven. Om een belangrijk voorbeeld te noemen. Voorheen werd extreemrechts geassocieerd met antisemitisme, uiteraard vanwege het dwepen met het Derde Rijk en het ontkennen van de Holocaust. Holocaust negationisme en neo-nazisme/neofascisme gingen en gaan in regel hand in hand. Als we ons op de Nederlandse context richten dan zien wij dat Fortuyn het breekpunt is geweest tussen oud en nieuw extreemrechts. De partij van Janmaat kwam nog voort uit de echt neonazistische Nederlandse Volks Unie van Joop Glimmerveen en Janmaat heeft (sporadisch) nog contacten onderhouden met de Weduwe Rost van Tonningen.

Dat was bij Fortuyn heel anders. Fortuyn moest niets hebben van antisemitisme, was uitgesproken voor homorechten (Filip Dewinter heeft nog een keer verklaard dat hij dat van Fortuyn ‘betreurde’, letterlijk: “Kijk, Fortuyn was natuurlijk een verschrikkelijke nicht-dat vinden wij hier wat minder- maar sommige van zijn ideeën…”, zoiets was het in mijn herinnering, niet meer terug te vinden in een uitzending van EenVandaag) en heeft zichzelf altijd verre gehouden van bestaande extreemrechtse clubs. Bij sommige van zijn navolgers in de LPF lag dat weleens anders, zoals de warme contacten tussen Hilbrand Nawijn en Filip Dewinter, maar dat staat uiteraard los van Fortuyn zelf, die daar heel duidelijk over was. Fortuyn moest niets hebben van bijvoorbeeld Le Pen, maar wel weer van Berlusconi- ik denk dat hij (in sommige opzichten) meer in die hoek te plaatsen was.

Verdonk is achteraf misschien een soort tussenstation geweest (tussen Fortuyn en Wilders dan), hoewel zij qua ideeën eigenlijk niets voorstelde, itt haar tegenspeelster Ayaan Hirsi Ali,  die zich later nestelde in de neoconservatieve circuits die een tijd lang Wilders zouden steunen, al is zij daar weer vanaf gestapt, maar de ideologische loopbaan van Hirsi Ali kent nu eenmaal een grillig verloop.

Wilders en recenter zeker ook Baudet met zijn Forum voor Democratie manifesteren zich veel nadrukkelijker in het extreemrechtse circuit dan hun rechtspopulistische voorgangers vanaf Fortuyn, zoals hierna uitgebreid aan de orde zal komen.

Eurabië

Gedurende ongeveer de afgelopen vijftien jaar zijn er twee samenzweringstheorieën die telkens opduiken in het narratief van het nieuwe (post 9/11) rechtse anti-islam activisme, of het nu hier bij Geert Wilders is, of in de VS bij Pamela Geller, bij de in 2013 overleden emeritus hoogleraar Arabisch en islamkunde Hans Jansen, andere soms meer academische dan wel activistische auteurs als Andrew Bostom, Lars Hedegaard, Robert Spencer, Ibn Warraq, Daniel Pipes, Douglas Murray, of (in Nederland) ghostwriters Barry Oostheim en E.J. Bron, tot en  met de Noorse blogger Fjordman en in het manifest van de Noorse massamoordenaar Anders Breivik.

Het gaat hier om: 1. het begrip Eurabië (het Europese continent zou steeds meer geïnfiltreerd zijn door Arabische en islamitische krachten en hun welwillende handlangers) en 2.  De historische figuur Hajj Amin al-Hussayni, de vroegere Groot Mufti van Jeruzalem die zo’n invloed op Hitler zou hebben gehad dat hij de ware initiator van de Europese Holocaust was.

Beide verhalen duiken nog altijd zeer regelmatig op, al is de Eurabië theorie in PVV kring wat naar de achtergrond geraakt, sinds Wilders minder gesteund lijkt te worden uit Amerika en zich meer is gaan richten op ‘traditioneel extreemrechts’ in Europa (sinds hij de samenwerking heeft gezocht met Le Pen, de Winter en andere vertegenwoordigers van ‘oud-extreemrechts’). Er lijkt zelfs sprake van een koersverlegging. Tot voor kort zetten Wilders en de PVV zich juist af tegen Neonazi’s, waren zij fel pro-Israël- eigenlijk de koers van anti-islamitisch activistisch rechts in de VS en de rechterkant van het Israëlische politieke spectrum- maar tegenwoordig worden er zelfs zaken gedaan met partijen die een lange geschiedenis hebben op het gebied van Holocaust-negationisme. Alhoewel, tegenwoordig heeft zelfs de premier van Israël Bibi Netanyahu daar minder problemen mee- met zijn omhelzing van de theorie van de Groot Mufti sluit hij zich in feite aan bij Holocaustontkenners als David Irving (op dit blog in een ander verband uitgebreid besproken, zie hier), die ook de theorie van de Goot Mufti erbij heeft gehaald om de Nazi’s een alibi te verschaffen.

Maar eerst Eurabië, de samenzweringstheorie van de anti-islam activsite en schrijfster Bat Ye’or. Hans Jansen was zo’n beetje haar belangrijkste ambassadeur in Nederland en heeft ook Geert Wilders bij haar geïntroduceerd (een eerdere poging van Jansen om haar aan Ayaan Hirsi Ali te koppelen mislukte jammerlijk- beide dames vlogen elkaar meteen in de haren, zoals we zouden kunnen opmaken uit Jansens verslag, zie hier ). Wilders verwijst veel naar de Eurabië-theorie, bijvoorbeeld ook in zijn verklaring die hij tijdens zijn proces hield (zie hier).

Wie is de bedenker van de Eurabië-theorie? Bat Ye’or (in het Hebreeuws ‘Dochter van de Nijl’) is het pseudoniem van Giselle Littman-Orebi, een in 1933, in Egypte geboren schrijfster en activiste van Joodse afkomst. In 1955 ontvluchtte zij, vanwege de oorlog met Israël, zoals zoveel Egyptische joden haar geboorteland en kwam terecht in Engeland. In 1960 verhuisde zij naar Zwitserland. Met haar man, voormalig VN medewerker en later vooral pro-Israël/anti-islam activist David Littman (overleden 2012), vestigde zij zich in Lausanne, waar zij nog altijd woont en werkt.

Bat Ye’or werd bekend van het begrip ‘Dhimmitude’, een thema waaraan zij twee boeken wijdde, The Dhimmi: Jews & Christians Under Islam (1985) en The Decline of Eastern Christianity: From Jihad to Dhimmitude (1996). Hoewel de term ‘Dhimmitude’ meestal met mevrouw Litmann in verband wordt gebracht, werd deze term ook in 1982 gebezigd door Bashir Gemayel, de Libanese Christelijke Falangistische leider en vroegere president (vermoord in 1982). Naar alle waarschijnlijkheid heeft zij dit begrip aan Gemayel ontleend.

‘Dhimmitude’ is afgeleid van ‘Dhimmi’, een begrip dat in de islam staat voor de ‘andere gelovigen van het Boek’, dus de Joden en de Christenen. Binnen de traditionele islam hebben de Joden en Christenen door de eeuwen heen een soort status aparte gehad. Omdat zij ook een Abrahamitische godsdienst aanhingen werden zij getolereerd/gedoogd, mits zij extra belastingen betaalden. Door de eeuwen heen zijn er grote verschillen geweest, ook per staat, regime. Maar van de Khaliefen tot de sultans, dit is min of meer de status van deze minderheden geweest.

Bat Ye’or betoogt, vaak niet ten onrechte, dat de status van joden en christenen vaak niet zo rooskleurig is geweest. Zij waren vaak chantabel en afhankelijk van de grillen van de islamitische meerderheid en er werd vaak misbruik van die macht gemaakt, tot verschillende gruwelijke georganiseerde pogroms aan toe.

Met ‘Dhimmitude’ bedoelt Bat Ye’or de nederige attitude van joden en christenen naar de eisen van de moslims, vroeger en nu. Zij stelt dat de westerse wereld veel te slap is naar de wereld van de islam, naar de islamitische landen en naar de migrantengemeenschappen in de westerse wereld. In het denken van Bat Ye’or hebben de ‘politiek correcte elites’ en opiniemakers zich al min of meer overgegeven aan de moslims en lijden zij daarmee aan Dhimmi-gedrag, of ‘Dhimmitude’, zoals zij dit ‘ziektebeeld’ (zij ziet ‘Dhimmitude’ als een vorm van decadentie of cultureel verval van het westen) diagnosticeert.

In het denken van Bat Ye’or is Europa verweekt geraakt en weerloos tegen het agressieve imperialisme van de islamitische wereld. Dit imperialisme is klassiek imperialisme, bijv. dmv militaire verovering en onderwerping, maar zou sluipenderwijs gaan, een soort verovering zijn onderop. Doordat er steeds meer migranten uit de islamitische wereld de verschillende Europese landen bevolken, zouden zij langzaam maar zeker de westerse cultuur ondermijnen en die zelfs vervangen door de cultuur van hun landen van herkomst. Zij zouden hierbij dankbaar worden geholpen door politiek correcte fellow-travellers. Eigenlijk zijn in haar optiek Israël (dat de permanente islamitische terreurdreiging het hoofd moet bieden) en een neoconservatief Amerika (dat nog niet is aangetast door het decadente cultuurrelativisme) de enige machten die de afgelopen decennia dit proces enigszins hebben kunnen tegenhouden.

Zie hier het denken van Bat Ye’or, zoals ze dat vooral uiteen heeft gezet in haar bekendste werk Eurabia; the Euro-Arab Axis, uit 2005, in het Nederlands verschenen als Eurabië, de geheime banden tussen Europa en de islamitische wereld (Meulenhoff, 2007), met een voorwoord van Hans Jansen (voorwoord hier te downloaden).

De centrale these van Eurabië komt, zo simpel mogelijk samengevat, op het volgende neer: de Europese Unie zou een serie van geheime vriendschapsverdragen met de Arabische Liga hebben gesloten, geïnitieerd door Charles de Gaulle, bedoeld als tegenwicht naar de Amerikaanse (en Israëlische) invloed. In ruil voor goedkope olie zou Europa zichzelf openstellen als missiegebied voor de islam en onbeperkt migranten toelaten. En Europa zou verder een ‘Israël-kritische’ koers varen.

Ik denk dat er veel bezwaren zijn in te brengen tegen Bat Ye’ors Eurabië. Dat is ten eerste dat het wel heel erg veel knip en plakwerk is. Dat er ergens een vriendschappelijke top wordt gehouden, waarna plechtig wordt verklaard dat er dialoog moet worden aangegaan tussen de landen van beide kanten van de Middellandse Zee wil nog niet zeggen dat zoiets daadwerkelijke politieke betekenis heeft. Er gebeuren wel meer symbolische flauwekul dingen. Onze monarch deelt geregeld een of andere ridderorde uit aan een buitenlands staatshoofd, of ontvangt er een soortgelijk huldeblijk uit de handen van een bevriende collega, of president, ed. Meestal zijn dat niets meer dan symbolische gestes. En zelfs als het meer inhoud heeft, dan nog kun je je afvragen hoe doorslaggevend dat is voor de totale buitenlandse politiek van de verschillende Europese landen.

Alleen, dat wil nog niet zeggen dat deze ‘topontmoetingen’, verdragen, etc. de politieke verhoudingen ingrijpend hebben beïnvloed, vooral ten nadele van Israël. Dat is, ook vanuit Europa, bijna net zo eenzijdig geweest als vanuit de VS. In die zin blaast Bat Ye’or kleine dingen op tot immense proporties, waar zij veel lawaai over maakt (oa, want volgens mij vertelt zij ook veel onzin). Zo’n verhaal kun je natuurlijk optuigen met heel veel voetnoten, maar heeft het ook werkelijke substantie? Zie hier een aspect van de methode Bat Ye’or.

En dan, ten tweede, de conclusies die zij aan dit alles verbindt. Alsof er een systematisch geheim plan bestaat in de Arabische wereld of bij de Organisatie voor Islamitische Landen om op slinkse wijze Europa over te nemen. Er is veel aan de hand in en met de Arabische wereld, maar ondanks alle retoriek uit de tijd van het Pan Arabisme is het nog nooit gelukt om een vuist te maken. Op alle niveaus bestaat er zo’n beetje onenigheid en diepe verdeeldheid. Europa, zowel toen als nu, is daar nog een schijntje bij. Dus een megalomaan project als ‘Eurabië’ lijkt me om die reden al een luchtkasteel. Er is wel veel mis, maar dat nou net weer niet. Niet omdat sommige mensen dat niet zouden willen, maar omdat het onmogelijk is om te realiseren. En het zijn in het algemeen nogal zwakke staten, die nog maar vrij recent tot stand zijn gekomen. Zelfs al is de intentie er (en ik denk niet een dat die breed gedragen zou worden), dan nog lopen de belangen van die landen zo uiteen, dat een Eurabië project niet realistisch is.

Nog een derde punt. Het is natuurlijk zeker zo dat Europa de banden met diverse foute regimes daar in de regio heeft aangehaald ivm olie. Maar, en dat negeert Bat Ye’or, dat geldt misschien in nog veel sterkere mate voor de VS. Plus dat de VS ook nog allerlei strategische belangen hebben en hadden (gedurende de koude Oorlog). Als er nou een mogendheid is geweest die heeft gedeald met radicale of foute moslimextremisten, is het de VS wel, zie het Afghanistan verhaal. Ayman al-Zawahiri werd in Egypte vrijgelaten om daar te gaan vechten. Bovendien, dat is bijna iedereen vergeten (heeft niets met de islamisten te maken, maar wel met Irak), in 1963 steunden de VS oa Saddam Hussein en de toen nog marginale Ba’thpartij in hun coup tegen de pro-Russische generaal Abd al-Karim Qassem. Nu heeft Frankrijk daar ook nog rare dingen gedaan, maar dat is toch iets anders dan de Eurabië-theorie. Maar het idee dat Europa een soort anti-Israëlische politiek zou hebben gevoerd, in het voordeel van de ‘Eurabische elementen’ die daar baat bij zouden hebben gehad, op z’n zachtst gezegd is dat nogal een vertekende (zoniet zwaar vervormde) versie van de geschiedenis.

Andere zaken hebben veel meer de boventoon gevoed, zoals de Koude Oorlog, of de Amerikaanse steun aan Israël. Daartegenover natuurlijk de Russische steun aan het Syrië van de Assads, die voortduurt tot op de dag van vandaag. Die dingen zijn veel belangrijker geweest dan die sinistere Eurabische netwerken, waar Bat Ye’or het over heeft. Dat was mijn derde belangrijkste bezwaar. In serieuze wetenschappelijke kringen wordt Bat Ye’ors Eurabië meestal gezien als brandhout en ik denk terecht.

In de islamkritische, neoconservatieve of rechtspopulistische subcultuur heeft het werk van Bat Ye’or een enorme cultstatus. Het begrip Eurabië heeft in die kringen een hoge vlucht genomen. Het speelt ook een cruciale rol in het manifest van Anders Breivik.

Het idee van een politiek-correcte elite, die andere belangen zou dienen dan die van ‘het volk’ en bereid is om de belangen van het volk op te offeren (de EU!) en om het uit te leveren aan barbaarse krachten uit den vreemde (de moslims!), het is de rode draad in het gedachtegoed van Geert Wilders. Maar ook bij Baudet vinden we precies dit concept terug. En, in ieder geval hetzelfde patroon, maar ingevuld met iets andere begrippen, bij Trump

Lees zeker Eildert Mulder, Eurabië ligt aan de Middellandse Zee (10-9-2011), uit zijn serie uit Trouw, later verschenen in Anders Breivik is niet alleen

Bat Ye’or talks with Pamela Geller

Geert Wilders tijdens zijn proces: Overal in Europa gaan de lichten uit

Ian Buruma, Eurabia, Truth or Paranoia?

Modern Holocaust Revisionisme

En dan het verhaal dat Haj Amin al-Husayni, de Groot Mufti van Jeruzalem (1897-1974), de belangrijkste inspirator/initiator zou zijn geweest voor de Holocaust. Jansen, Bosma en Wilders sluiten zich hiermee aan bij een trend die al wat langer gaande is. Wie verschillende zg Hasbara sites al een tijdje volgt (pro-Israëlische propaganda-sites, die vaak gesteund worden door het Israelische ministerie van ‘Voorlichting/Publieke Diplomatie’, oftewel ‘Hasbara’) moet bekend zijn met dit verhaal.

Het is waar dat Haj Amin al-Husayni, nadat hij was vertrokken uit Palestina, in contact kwam met de Nazi’s, waarmee hij op verschillende manieren samenwerkte. Eerst in Bagdad, gedurende de coup van de pro-Nazistische officieren van de Gouden Vierhoek, olv generaal Rashid Ali. De coup vam de Gouden Vierhoek was overigens een belangrijke inspiratiebron voor de oprichters van de Ba’thpartij Michel Aflaq en Salah al-Din Bittar. Een van de lagere officieren die bij deze coup was betrokken, was een zekere Khairallah Tulfah, die in die tijd sterke Nazi-sympathieën ontwikkelde en een obscuur manifest schreef ‘De drie dingen die God nooit geschapen mocht hebben; Joden, Perzen en vliegen’. Khairallah Tulfah zou zeker vergeten zijn (na zijn gevangenisstraf en oneervolle ontslag uit het leger, werd hij onderwijzer in Tikrit), als hij niet de oom en vooral de voogd zou zijn geweest van de toen jonge Saddam Hussein, op wie hij een beslissende invloed had. Overigens resoneert een echo hiervan nog door in het gedachtegoed van IS, dat misschien veel minder orthodox islamitisch is en veel meer geworteld is in deze vorm van Arabisch nationalisme. Dit zal later aan de orde komen.

De coup van de Gouden Vierhoek in Bagdad mislukte en al-Husayni vluchtte naar Berlijn. Daar maakte Hitler hem tot hoofd van een SS divisie, bestaande uit voornamelijk Bosnische moslims, die gruwelijke oorlogsmisdaden hebben begaan.

Na de oorlog wist de Mufti de Neurenberger processen, waar hij terecht had moeten staan, te ontkomen en vluchtte hij naar het Midden-Oosten. In 1974 overleed hij in Libanon.

Het staat niet ter discussie dat de Mufti een bijzonder kwalijke rol heeft gespeeld, dat hij een oorlogsmisdadiger was, etc. Alleen, itt wat veel pro-Israël en anti-islamactivisten en hun meelopers beweren, de Mufti is niet degene geweest die met het idee van de Holocaust is gekomen. Dat was namelijk Hitler zelf. Hij heeft het idee van gifgas voor Joden al geopperd in Mein Kampf. Bovendien was al ruim voor de Wanseee Konferenz (en de ontmoeting met de Groot Mufti) al een begin gemaakt met de fysieke vernietiging van de Europese Joden. Er bestonden zelfs al gaskamers, zoals in Belzec, en ook Babi Yar had al plaatsgevonden. Hitler had toen al zelf talloze toespraken gehouden waarin hij opriep tot de vernietiging en totale uitroeiing van de joden, ook met gifgas.

Maar net als de inmiddels allang afgeschreven Holocaustontkenners David Irving, Robert Faurisson en Ernst Zündel (in een ander verband eerder op dit blog behandeld), kunnen ook de nieuwe Holocaustrevisionisten met een eigenlijk anti-islamitische agenda moeilijk geloven dat de Nazi’s en niet iemand anders, zoals bijvoorbeeld de eeuwige moslims, verantwoordelijk zijn voor de massale vernietiging van de Europese Joden.  Hitler had dat natuurlijk nooit zelf niet kunnen bedenken; hij moet haast wel zijn ingefluisterd door een niet-Arische en eigenlijk Semitische Arabier… Ook Hitler, die trouwens links was volgens Martin Bosma, is kennelijk slachtoffer van demonisering.

Er is overigens geen serieuze historicus van het Derde Rijk die de Groot Mufti zo’n cruciale rol toedicht. Allan Bullock, Sebastian Haffner, Joachim Fest, Ian Kershaw geen van hen heeft het bij mijn weten zelfs over de Groot Mufti (althans, volgens mij wordt hij zelfs door geen van hen genoemd, maar dat zou ik misschien nog een keer moeten nazoeken). Maar het verhaal van de Groot Mufti (als bedenker van de Holocaust), duikt eigenlijk alleen op in ranzig propaganda-materiaal, of in Nederland bij auteurs/opiniemakers als Carel Brendel en Hans Jansen. Of Martin Bosma. De op dit blog uitgebreid behandelde pro-Israel activiste Ratna Pelle is ook niet zuinig in haar gebruik van het verschijnsel Groot Mufti.

Er zijn ook serieuze auteurs over het Midden-Oosten (zoals Charles Tripp, Robert Fisk of Hanna Batatu) die uitgebreid over de Mufti hebben geschreven. Ook zeer kritisch en zonder zijn collaboratie met Hitler te verdoezelen. Maar geen van hen maakt de Mufti tot de bedenker of inspirator van de Holocaust. De Mufti was zonder twijfel een Nazi-collaborateur, een Nazi-oorlogsmisdadiger, maar geen hoofdrolspeler, laat staan een sleutelfiguur. Zijn invloed is zeker betekenisvol geweest in het Midden Oosten (zoals op de Ba’thpartij en vooral Saddam Hussein), maar niet op het verloop van de Tweede Wereldoorlog in Europa of op de Holocaust.

http://www.volkskrant.nl/buitenland/merkel-tegen-netanyahu-holocaust-is-wel-onze-verantwoordelijkheid~a4168563/

De Partij van de Liefde

“Het nieuwe fascisme draagt een baard”, zei oorlogscorrespondent Arnold Karskens in de talkshow van Pauw, op 22 september 2014., nav de wandaden van Islamitische Staat (zie hier). Heeft hij gelijk en is IS een manifestatie van ‘fascisme’? Wat mij betreft heeft Karskens maar een beetje gelijk, zij het indirect en op een iets andere manier dan hij wellicht zelf bedoelde.

Hoewel het hiervoor besproken verhaal van de Groot Mufti misschien wel het bekendste is (vooral omdat het zo gespind is door de Israël Lobby en door westerse anti-islamactivisten, zo erg dat het gezonken cultuurgoed is geworden, dat het inmiddels zelfs op GeenStijl rondwaart), is dit zeker niet het enige en al helemaal niet de belangrijkste link tussen het Europese fascisme en politieke bewegingen/stromingen in het Midden Oosten. Want hoe zit het met de oorsprong van het regime van Assad? Want juist de Baathpartij (zowel de Syrische van Assad als de Iraakse van Saddam Hussein) kent een min of meer op het fascisme geïnspireerde oorsprong.

De Ba’thpartij werd opgericht door Michel Aflaq, een Christelijke Syriër. Aflaq werd in 1910 in Damascus geboren in een Syrische Grieks Orthodoxe familie. Hij groeide op in de jaren dat Syrië een Frans mandaatgebied was, een resultaat van de opdeling van het Osmaanse Rijk na de Eerste Wereldoorlog, een gegeven dat zijn politieke vorming sterk zou beïnvloeden. In de jaren dertig studeerde hij geschiedenis aan de Sorbonne Universiteit in Parijs.

Aanvankelijk was Aflaq Marxist, maar in de loop van de jaren dertig raakte hij sterk beïnvloed door de Duitse denkers van de romantiek (vooral Gottfried Herder) en in toenemende mate het fascisme van Mussolini in Italië. Terug in Damascus, waar hij docent werd op een Franse eliteschool, begon hij zijn carrière als politiek denker/activist/agitator. Hij werd actief in de revolutionaire ondergrondse van het Arabisch nationalisme. Begin jaren veertig richtte hij samen met de soenniet Salah Eddine al-Bitar en de Shiiet Zaki Arsuzi de Pan Arabische Ba’th Partij op, voluit al-Hizb al Ba’th al-Arabi al-Ishtiraki (حزب البعث العربي الاشتراكي), ‘de Socialistische Partij van de Arabische Herrijzenis’. Ba’th, “herrijzenis” of “wedergeboorte” stond tegenover het Europese Imperialisme. De Ba’thpartij was natuurlijk een reactie op de nasleep van de Eerste Wereldoorlog, die voor de Arabieren, ondanks dat zij aan de geallieerde zijde hadden meegevochten tegen het Osmaanse Rijk, bijzonder nadelig was uitgevallen. De Arabieren kregen geen onafhankelijk aaneengesloten gebied, onder het gezag van Koning Faisal, maar het gebied werd verdeeld in een Frans en een Brits mandaat (het geheime Sykes-Picot akkoord van 1916, in 1920 geïmplementeerd). Syrië en Libanon gingen naar Frankrijk, Palestina, Trans Jordanië en Irak naar Engeland. Aan de geforceerde en kunstmatige grenzen van deze staten hebben sindsdien een heleboel conflicten ten grondslag gelegen, eigenlijk tot op de dag van vandaag. De recente vorming van Islamitische Staat, dwars door de grenzen van Syrië en Irak werd mede gemotiveerd als een rechtzetting van dit onrechtmatige en opgelegde verdrag.

Het was onder meer deze verdeling van de Arabieren waar Aflaq en de Ba’thpartij tegen ageerde. Er moest een Pan-Arabische Eenheid komen, los van de door de imperialisten opgelegde landgrenzen. De drie zaken waar de Ba’thpartij tegen ageerde waren: Imperialisme, Zionisme (de vorming van een Joodse Staat in Palestina), en ‘de Arabische Reactie’, waarmee de conservatieve monarchieën werden bedoeld, die in de ogen van de Ba’th een belemmering vormden voor de vooruitgang en de Arabische wederopstanding. De slogan van de partij was “Eenheid, Vrijheid, Socialisme”. Eenheid bedoeld als eenheid van alle Arabieren, die een Natie vormden en zich moesten ontdoen van de koloniale grenzen. Vrijheid bedoeld als vrij van imperialistische overheersing en Socialisme als saamhorigheid, sociale rechtvaardigheid en emancipatie (overigens nadrukkelijk niet Marxistisch). Op het eerste gezicht begrijpelijke of gerechtvaardigde eisen, zeker in het licht van die tijd. De Ba’thpartij was trouwens seculier en profileerde zich vooral als een partij voor Arabieren, ongeacht de religieuze afkomst/overtuiging. Het Pan-Arabisme stond, in de oorspronkelijke ideologie althans, centraal (onder respectievelijk Saddam en Assad zouden regionalisme, nationalisme en vooral tribalisme steeds meer de boventoon voeren, maar dat was niet de oorspronkelijke koers van Aflaq)

Maar Aflaqs ideeën bevatten ook andere elementen, die niet direct zijn terug te voeren op een Arabische, Islamitische of regionale traditie, maar die duidelijk geworteld zijn in het Europese politieke denken van de jaren twintig en dertig, vooral het fascisme. In Fi Sabil al Ba’th (“The Path to Resurrection”), uit 1941, het belangrijkste geschrift van de Ba’thpartij, klinkt regelmatig de roep om een sterke leider, die de partij en de samenleving voortdurend bij de les houdt en in een permanente staat van strijd stort:  “The Leader, in times of weakness of the ‘Idea’ and its constriction, is not one to substitute numbers for the ‘Idea’, but to translate. numbers into the ‘Idea’; he is not the ingatherer but the unifier. In other words he is the master of the singular ‘Idea’, from which he separates and casts aside all those who contradict it.”

Aflaqs formulering van nationalisme doet net zo fascistoïde aan: “Nationalism is love before anything else. He who loves doesn’t ask for reasons. And if he were to ask, he would not find them. He who cannot love except for a clear reason, has already had this love wither away in himself and die (…) In this struggle we retain our love for all. When we are cruel to others, we know that our cruelty is in order to bring them back to their true selves, of which they are ignorant. Their potential will, which has not been clarified yet, is with us, even when their swords are drawn against us”.

Nationalisme als onvoorwaardelijke liefde. Een irrationele overgave aan de Natie en haar Leider, in een systeem waarin foltering en andere wreedheden gezien worden als loutering, therapie zelfs en het individu geofferd kan worden voor een hoger ideaal, dat slechts door de Leider kan worden vastgesteld. Fascistischer kan bijna niet. Zie voor meer over de ideologie van Aflaq en hoe deze zich verhield tot de werkelijke politiek van zowel Assad als Saddam Hussein (vooral de laatste), Bloed en Bodem van de Ba’ath, van arabist Leo Kwarten uit de NRC (3-5-2003). Er is trouwens recent een Nederlandse politicus opgestaan die zijn partij, net als Aflaq, ook ‘de Partij van de Liefde’ noemde en in het verlengde daarvan zeker nationalisme (of patriottisme) beschouwt als een vorm van liefde. Ik neem aan dat het op toeval berust, tenminste niet dat er in dit Nederlandse partijtje het Ba’thistische gedachtegoed leeft. Maar opmerkelijk is het wel, Dit partijtje (waarvan enkele lieden zich wel lovend over Assad hebben uitgelaten), komt later nog uitgebreid aan de orde. Terug naar Aflaq en de Ba’thpartij.

Uiteindelijk vonden in zowel Syrië en Irak in 1963 staatsgrepen plaats die in beide landen de partij aan de macht hielpen. In Irak trouwens voor korte duur, omdat het leger ingreep en de Ba’thi’s weer aan de kant zette. In 1968 wist de Iraakse tak van de Ba’thpartij weer aan de macht te komen en ditmaal deze te behouden, tot de val van Saddam Hussein na de Amerikaanse invasie van 2003. Maar hoe dan ook, Aflaqs notie van de “Republiek der Liefde” culmineerde uiteindelijk in het Irak van Saddam Husseun en het Syrië van Hafez al-Assad en zijn zoon Bashar, al is de uiteindelijke invloed van Aflaq groter geweest op het Iraakse dan op het Syrische regime. Met de machtsgreep van Hafez al-Assad in 1970 volgde namelijk een grote zuivering in de Syrische Ba’thpartij, in het jargon van het Assad-regime aangeduid als de ‘correctieve revolutie’. Assad verving de partijleiding door veelal Alevietische clan en streekgenoten. Aflaq werd uit zijn eigen Syrische Ba’thpartij gezet en vertrok, na een lange omzwerving, oa via Frankrijk en Brazilië, uiteindelijk naar Irak, waar hij later door Saddam Hussein op een voetstuk werd geplaatst, tot zijn dood in 1989. Hoewel hij op het eind van zijn leven niets meer dan een symbolisch figuur was geworden, in feite onder huisarrest leefde en voor officiële gelegenheden door Saddam Hoessein op een podium werd gezet, werd hij na zijn dood door het regime geëerd, middels een groot grafmonument en enkele bronzen standbeelden, van hetzelfde soort waarvan er vele honderden van Saddam zijn vervaardigd.

Beide Ba’thistische regimes verwijderden zich elk op hun eigen manier van de oorspronkelijke ideologie. Het belangrijkste was de ambivalente relatie met het Pan-Arabisme, de Arabische eenheid, een van de belangrijkste peilers van het oorspronkelijke Ba’thisme, al bleef het Iraakse Ba’thregime, in woord althans, het idee van de Arabische eenheid het sterkst uitdragen. Maar in de praktijk vielen beide regimes terug op hun tribalistische aanhang, die in Syrië en Irak sterk van elkaar verschilde, waardoor beide regimes zelfs gezworen vijanden van elkaar werden.

Saddams dictatuur kende een mafia-achtige structuur, waarbij zijn stamverwanten de sleutelposities bekleedden. Dat was in zijn geval de tribalistische bevolking van de zg Sunnitische driehoek, van iets ten noorden van Bagdad (bijv. Falujah) tot ongeveer Mosul (waar veel van de latere aanhang van IS afkomstig was). Het regime dat de oude Assad vormgaf had eenzelfde soort tribalistische, of mafia-achtige structuur, alleen werden de sleutelposities bemand door de Alawieten van het platteland van Latakia. Ter verduidelijking, de Alawieten maken deel uit van de Shiietische tak van de islam, het is alleen binnen het Shiïsme een andere richting dan bijvoorbeeld het Twaalver-Shiisme, dat wordt aangehangen door het Mullah bewind in Iran en waartoe de meerderheid van de Shiieten kan worden gerekend, dus de Shiietische populatie van Iran, de zuidelijke helft van Irak en de meeste Shiieten in Libanon. Zie hier ongeveer het schisma tussen de Iraakse en de Syrische Ba’thisten. Hoewel er ideologisch en politiek organisatorisch grote overeenkomsten waren (beiden totalitaire politiestaten, leunend op zowel een combinatie van tribale loyaliteiten, als georganiseerd wantrouwen, door een netwerk van geheime diensten), namen zij binnen het krachtenveld van de Arabische wereld vaak tegengestelde posities in. De Iraakse Ba’th neigde meer naar het Sunnitische kamp, terwijl het Syrische regime meer aansluiting zocht in de Shiietische wereld. Zo sterk zelfs dat in de Irak/Iran oorlog het Syrië van Assad de zijde van Iran koos, als enig Arabisch land. De motieven hiervoor zijn niet zozeer religieus (het seculiere Assad regime verschilde sterk van het revolutionaire islamistische regime van Ayatollah Khomeiny, net zoals Saddams seculiere regime in veel opzichten verschilde van het Wahabitische Saudische koninkrijk), maar wel tribalistisch.   Zie hier ook de verklaring waarom het seculiere regime van Hafez al-Assad (en tegenwoordig dat van zijn zoon Bashar) de belangrijkste steunpilaar was van de shiietische fundamentalistische Hezbollah (al is tegenwoordig Hezbollah misschien wel de belangrijkste steunpilaar van het regime van Assad, dat inmiddels sterk in de verdrukking is gekomen). Eenzelfde soort relatie is het voormalige Iraakse Ba’thbewind aangegaan met verschillende sunnitische terreurbewegingen. In zo’n sterke mate zelfs dat de leiding van IS bijna als een soort ondergrondse voorzetting kan worden gezien van het oude Iraakse regime. Daarover later meer.

De conclusie is dat Arnold Karskens enigszins gelijk had toen hij nav IS stelde “Het nieuwe fascisme draagt een baard”. Zeker geen gelijk in de zin van dat ‘islam’ en ‘fascisme’ aan elkaar verwant zouden zijn (zoals oa Geert Wilders en Martin Bosma ons graag willen doen geloven), maar wel dat de ‘baarden’ van IS (in ieder geval de leiding) een soort voortzetting zijn van een fascistische beweging in het Midden Oosten.

Maar dat geldt misschien nog wel meer voor het Assad-regime, dat door verschillende westerse ‘islam-kritische conservatieven’, ‘verlichtingsfundamentalisten’, of hoe nieuw rechts zich tegenwoordig omschrijft, vaak wordt afgeschilderd als een baken tegen het islamo-fascistische gevaar. Het verband met het oude Europese fascisme is soms zelfs heel direct. Gevluchte Nazi-oorlogsmisdadigers als Walther Rauff ( die later naar Zuid Amerika vertrok en tot zijn dood ook adviseur was van de DINA, de beruchte geheime dienst van de Chileense dicator Augusto Pinochet) en vooral Alois Brunner (de rechterhand van Eichmann), die na 1945 ontkwamen naar het Midden Oosten, vonden hun nieuwe Heimat in het Syrië van Havez al-Assad. Zij speelden zelfs een rol in het opzetten van Assads geheime diensten en het orgsaniseren van het Syrische gevangeniswezen. De werkelijke erfgenamen van het Europese fascisme in het Midden Oosten zijn wellicht eerder bij zowel de Syrische als de Iraakse Ba’thpartij te vinden, dan bij de politieke islam, of de islamisten.

Over de laatsten in het volgende deel meer.

wordt zeer binnenkort vervolgd…

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

3 comments

Discussiëren op Hoeiboei 2, oftewel het bewijs van de geldigheid van Edward Saids ‘Orientalism’ tot op de dag van vandaag

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', opinie, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 5 augustus 2013

Afgelopen winter publiceerde ik op dit blog Discussiëren op Hoeiboei, de anonieme afwerkplek van islamofoob extreemrechts. Daar heb ik wat mij betreft ook deze site al voldoende geïntroduceerd.  Het is het platform waar Hans Jansen, Annelies van der Veer en soms ghostwriter Barry Oostheim hun anti-islam/ pro rechts-Israël/pro Wilders pamfletjes lanceren, toegebruld door een horde in regel anonieme ‘reaguurders’ (deze van de website GeenStijl afkomstige kwalificatie, lijkt mij een effectieve omschrijving), die er vaak nog een schepje bovenop doen. Expliciet racisme is in het forum van Hoeiboei volkomen geaccepteerd (voor vrijheid van expressie zijn wij immers allemaal), alleen wanneer er tegengeluiden komen, die niet zo makkelijk zijn af te doen, of waar het lastig om een goed antwoord op te formuleren, worden die soms weg gemodereerd, of wordt de discussie gesloten.  Om die reden leek het mij aardig om de discussie hier in ieder geval te publiceren (en daarmee vast te leggen). Er valt, net als de vorige keer, weer veel te lachen, maar ook deze discussie is weer buitengewoon onthullend over hoe islamofoob rechts (of domrechts, beide begrippen vallen overigens niet noodzakelijkerwijs samen, maar overlappen elkaar soms wel, zie verschillende bijdragen aan de discussie hieronder) naar de wereld kijkt. Al met al bijzonder leerzaam materiaal, ook al is het wederom een nogal burlesque geheel geworden. Door verschillende participanten wordt regelmatig de onderbuik geleegd, maar dat is nu eenmaal eigen aan de tribale groepering der Hoeiboei reaguurders. 

Dan nog iets. Een van de merkwaardigste aspecten van de weblog Hoeiboei is dat daar het idee leeft dat men mede namens Harry Potter en Gerard Reve spreekt. Ik vind het ook een beetje vreemd, maar als je de site opent, zie je linksboven de tekst ‘Hoei Boei, de enige site met zowel Gerard Reve als Harry Potter aan haar zijde’. Juist…. Dat van Harry Potter kan ik niet beoordelen. Zijn domein is immers het bovennatuurlijke. Net als het dragen van een hoofddoek, lijkt mij de Harry Potter cultus een hoogst particuliere geloofszaak en wie ben ik om mij daarin te mengen, dus dat laat ik maar verder voor wat het is. Maar waarom in Godsnaam (zeg dat wel) Gerard Reve? Zijn Annelies van de Veer en Hans Jansen Zijn Boodschappers, die, aangevuld met Ghostwriter Barry Oostheim als Heilige Geest, een soort Reviaanse drieëenheid vormen? (dus niet met de Maagd Maria, want dan zou Annelies van der Veer een hoofddoek moeten dragen en, voor de goede orde, dat doet ze dus niet). Maar ik dacht altijd dat dit met met Teigetje en Woelrat was. Misschien heb ik iets gemist, maar dat roept bij mij wel hele vreemde beelden op. Het kost mij iets minder moeite om bij bepaalde reaguurders het beeld op te roepen van Matroos Vos (zeker zoals hij er nu uitziet). Sterker nog, als je daar met bepaalde types in discussie gaat, moet je gewoon het beeld van Joop Schafthuizen voor de geest halen. Meestal klopt dat wel met de algemene sfeer van de conversatie. Zie bijvoorbeeld ene Van het Goor (what’s in the name), alhoewel die naar eigen zeggen de grootste heteroseksuele schuinsmarcheerder van Harderwijk is, zie hier, – wisten jullie trouwens dat de Donkerstraat aldaar de ultieme cruiseplek is? Alhoewel ik toch mijn twijfels heb bij van het Goors claims en ik mij afvraag of hij niet eerder een licht ontvlambare, hoe zou ik het zeggen, viezeman is (naar de creatie van Kees van Kooten), gezien een andere reactie op Hoeiboei (zie hier). Dat ‘trillen van kwaadheid, praten met speeksel in de Harderwijkse Donkerstraat’ vind ik wel weer een mooi beeld, Matroos Vos zeker passend. Maar verder vind ik dat Reve-gedweep op die site maar een rare toestand. Annelies van der Veer die zich een Reviaan noemt (zie hier). Of Hans Jansen, die zich volgens Michiel Leezenberg bezondigt aan Reviaanse stijlbloempjes (zie hier). Ik wil niets afdoen aan de daar kennelijk gepraktiseerde reviaanse voorkeur (wat die ook moge inhouden, of hoe je daar invulling aan geeft- zeker in combinatie met Harry Potter?!), maar ik vind het een beetje een wonderlijk gebeuren. Vandaar dat ik in de discussie, al was het enigszins off topic, daar toch een opmerking over heb gemaakt. En misschien was het nog nodig ook, want, al claimt de site de zegen van Reve te hebben, een aantal reaguurders snapt er spreekwoordelijk geen hol van. Waaronder ene Hpax, zie hier, al schrijft die naar eigen zeggen nog zulke geleerde boeken, zie de onderstaande discussie. Uitgegeven in eigen beheer, dat dan weer wel.

Hieronder de discussie. Ongeredigeerd, met helaas dus onvermijdelijke type-fouten, inclusief die van mijzelf (dat is nu eenmaal moeilijk te voorkomen als je snel in een klein vakje moet typen), maar het ruwe materiaal (waarin vooral goed tegenwicht werd geboden door de tot voor kort mij onbekende blogger Max Goedblick, met een veel bescheidener rol voor mijzelf) is wederom fascinerend en daarom de moeite waard om te tonen en te bewaren. Daarna volgt nog een kleine nabeschouwing, plus wat bonusmateriaal. Ter leeringh ende vermaeck:

 

Van: http://hoeiboei.blogspot.nl/2013/07/egypte-begeert-het-juk-van-de-sharia-af.html

Egypte begeert het juk van de sharia af te schudden

Al sinds de Farao’s zijn de Egyptenaren als weinig anderen erin getraind om politieke narigheid gelaten te ondergaan. Maar nadat één jaar lang de politieke islam aan de macht is geweest, is het toch ook deze geharde ervaringsdeskundigen te veel geworden. (Niet dat zoiets een waarschuwing zal zijn voor Nederlandse politici die er een hobby van hebben gemaakt de islam ruim baan te geven in het lands-, stads- en schoolbestuur. Immers, alleen de bevolking heeft er last van, dus voor de meeste politici is het dan niet echt een punt.

Strategisch is en blijft het voor de groei van de politieke macht van de islam op de lange termijn het beste zo veel mogelijk sharia-enclaves te stichten. Maar waar? In het Westen kost dat weinig moeite, daar hebben de autoriteiten immers niet door wat er onder hun neus gedaan wordt. Hetzelfde te doen in de islamitische wereld, waar haast iedereen, en zeker de politie, doorheeft wat er gaande is en waartoe dat leiden zal, zoiets is een veel riskantere onderneming. Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet geluk.

De Nederlandse staatsmedia en de Nederlandse beleidsmakers, blijkt nu, zijn niet op de hoogte van de elementaire basics van de politieke orde in de islamitische wereld. Met droge ogen vertellen ze dat ze het als een ernstig probleem zien dat een wettig gekozen president door het leger is uitgeschakeld. Dat de verkiezing van die president met fraude tot stand is gekomen, is al weer vergeten. Dat die wettige president de mensenrechten van zijn onderdanen schendt, speelt geen rol. Er zijn in het Midden-Oosten nu eenmaal maar twee smaken beschikbaar: een dictatuur van de islam, of een halve dictatuur die zijn macht ontleent aan het leger.

In Turkije bestond, voordat Europa daar ingreep, een subtiel evenwicht tussen islam en leger. Europa heeft het evenwicht dat daar bestond verbroken, ten gunste van de islam, omdat militaire regimes nu eenmaal niet voldoen aan de hoge Europese normen. Dat in islamitische landen als Turkije en Egypte het leger een minimale burgerlijke orde garandeert en de haatbaarden op afstand van de macht houdt – als de Nederlandse praat- en schrijfelite dat al mocht weten, dan houden ze er stijf hun mond over dicht. Ze telefoneren liever met hun dinnetjes in Beiroet. Minister Timmermans, Petra en Monique: Ga toch koken.
De overheidsmacht in Egypte is al duizenden jaren in handen van de hoogste militair van het land. Alleen tijdens de periode van Britse bemoeienis, van ± 1888 tot ± 1952, lag het anders, tenzij je de rol die de Britten toen hebben gespeeld gelijk wilt stellen met die van de opperbevelhebber van de Egyptische strijdkrachten. Dan is ook 1888-1952 toch een normale periode geweest. In 1952 kwamen de militairen weer gewoon direct aan de macht: Nasser.
Inderdaad was de constructie waaronder de Britten zich met Egypte hebben bemoeid wat eigenaardig, het was geen gewone kolonie, wat bijvoorbeeld daaruit blijkt dat niet Engels maar Frans in 1952 in Egypte de meest gesproken buitenlandse taal was. Egypte had in de Britse tijd een eigen sultan, later koning, met eigen bevoegdheden. Wij in Nederland hebben daar weinig van meegekregen, behalve dat de laatste koning, Farouq, aan overgewicht leed. Studenten denken meestal dat Egypte ‘gewoon’ door de Engelsen gekoloniseerd is geweest.
Het falen van de Moslimbroederschap in Egypte wil niet zeggen dat de Broederschap niet nog steeds kansen heeft in landen waar anders dan in Egypte geen millennia-oude traditie van militair bestuur bestaat. In Jordanië en Syrië liggen er nog steeds mogelijkheden. Het Mursi-drama zal de Broederschap er bovendien eens te meer van overtuigd hebben dat de macht alleen door geweld in handen te krijgen is, en dat het democratische spel de moeite van het meedoen niet waard is. Het kan nog leuk worden in de islamitische wereld waar het delen van de staatsmacht een onbekend concept is.
De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi. De Egyptenaren wisten dat, en getuigden van die kennis, en van hun afschuw van Obama, door middel van in het Engels gestelde spandoeken die in Europa en Amerika op de tv goed zichtbaar zijn geweest. Raar dat het westen die voorkeur van Obama voor de islam zo gelijkmoedig opneemt.
Maar mogelijk zijn er toch instanties in Amerika die wat minder gelijkmoedig zijn, en die tegen de zin van het Witte Huis en zonder het Witte Huis precies op de hoogte te houden, de Egyptische legerleiding gesteund hebben, met geld, raad en daad. Of ondersteunt Saoedi-Arabië de nieuwe militaire machthebbers? Het is in ieder geval haast ondenkbaar dat een groep militairen de macht overneemt zonder steun van anderen, en ook nog eens tegen de zin van Obama en de zijnen.
De nieuwe machthebbers verwachten, net als de Nederlandse legendarische Arabist Snouck Hurgronje aan het begin van de vorige eeuw, dat als je de haatbaarden er tussenuit vist, het verder allemaal wel los zal lopen. Het leger zegt driehonderd arrestaties te hebben verricht. Kennelijk is dat getal voor veel Egyptenaren (die anders dan Nederlanders weten wat de politieke islam is) min of meer geloofwaardig. Zelfs al zijn het er drieduizend, dan is dat nog steeds weinig. Ja, voor Nederland zou het te veel zijn. Wij laten liever af en toe een van de onzen afschieten en onthoofden in de Linnaeusstraat. Maar voor Egypte is drieduizend arrestaties een gebeurtenis van niks.
Hoe zal het nu verder gaan met Egypte? Vanaf de jaren veertig tot nu toe, langer dan een halve eeuw, heeft er in Egypte een vaak bloedige maar beperkte strijd gewoed tussen de Moslimse Broederschap en de Regering/het leger. Daarbij vielen er nu en dan doden, werden er nu en dan mensen, mogelijk onschuldig, gevangen gezet of geëxecuteerd, plus af en toe een aanslag op een politicus, en er waren af en toe bloedige rellen. Ik heb wel (per ongeluk) in Cairo door een straat gereden, langs een hotel, op een plek waar de politie net het bloed van de stoep en de trappen aan het dweilen was.
Heel erg allemaal, en dat zal allemaal terugkomen als het leger in Egypte aan de macht blijft. Toch is die toestand om rekenkundige redenen te verkiezen boven een langdurige echte burgeroorlog in Syrische, Irakese of Libanese stijl waarbij elke paar maanden duizenden slachtoffers vallen.
Dat de Egyptenaren het juk van de sharia hebben afgeschud, en dat mogelijk ook nog op eigen kracht voor elkaar hebben weten te krijgen, is het bemoedigendste bericht over de islam sinds de staatsgreep van Khomeini in Iran in 1978-1979.
Categorieën:

131 opmerkingen:

  2. Werken die veiligheidsdiensten, cia, aivd, dan toch echt van acht tot halfvijf en tijdens Zon- en feestdagen gesloten, of bent u zo bijzonder goed geïnformeerd ?
    Bij de politieke elite twijfel ik voortdurend tussen dom en crimineel.

    BeantwoordenVerwijderen

  3. Het is geen optie. Er bestaat geen mogelijkheid dat de islam de gehele mensheid zal verzieken. Net als een teek, een luis, het hiv-virus of een kankergezwel heeft de islam een gastheer nodig. Het slechte van de wereld kan niet overleven zonder het goede. De islam kàn niet op zichzelf staan, omdat het alleen kan bestaan ten koste van een ander. Dat is het unieke van een parasiet.

    Er bestaat ook geen kans dat de islam tot het einde der tijden blijft voortbestaan, net als heb bewind van Stalin, Pol Pot en Hitler heeft de islam ook tegenwoordig in Nederland meelopers. Stalin werd gesteund door de communisten, Hitler door de NSB en Pol Pot door Paul Rosenmöler. De islam word gesteund door een combinatie van àl die groepen samen met hun trawanten en collaborateurs. Onderandere Anja Meulenbelt en Dries van Agt.

    De islam loopt op haar laatste benen, de islam is op sterven na dood. Omdat de islam verzonnen is kan ik er een eind aan verzinnen, en niets of niemand houdt mij tegen. Het einde van de islam staat hoe dan ook gepland op 31 December 2013 ‘s-middags om vier uur. Zeg maar dat Vanhetgoor het gezegd heeft. Vervolgens moeten overal ter wereld alle moskeeën worden afgebroken, evenals de islamitische scholen. Dan moeten alle ex-moslims worden gedéprogrammeerd. En tot slot moeten de schuldigen worden bestraft.

    Het is geen optie, er is maar één manier om de wereld te behouden voor de beschaafde mensen; de islam zal ten einde komen. Dit jaar nog!

    BeantwoordenVerwijderen

  4. Goed verwoord vanhetgoor, Zoisut!

    Verwijderen

  5. Heb ik ook vaak aan gedacht, alleen waar moet de wereld nog doorheen. De islam heeft het kiem van zijn eigen ondergang in zich. Er zit zo weinig integriteit in het systeem. Naar elkaar en zeker naar hun “tegenstanders”. Hoe groter het wordt, hoe meer het onhoudbaar wordt. Dit geldt eigenlijk voor alle door de mens gevormde systemen. Of het systeem nou door een geloof wordt geïnspireerd of door een ideologie of door een kapitalistisch systeem of een product (bedrijf) of een politiek idee (EU) of het gras van de buren. Er is een punt waar het niet meer werkt. En het ene systeem zal sneller onderuit gaan dan het andere en de islam heeft dan ook alles in zich om onderuit te gaan. De islam past zich niet aan de omstandigheden (gelukkig anders hadden we pas echt een probleem) maar of ik het nog ga meemaken…

    Verwijderen

  6. Hoera voor Vanhetgoor ! Echt waar.

    Verwijderen

  7. Nu ik hier toch bezig ben (een eind verderop in de discussie), ook hier maar een opmerking. Van het Goor, als ik het goed begrijp vind jij het opkomen voor de rechten van de Palestijnen (die niet eens allemaal Moslim zijn)’collaboreren’ met ‘de islam’? Los van of er überhaupt zoiets bestaat als ‘collaboreren’ met ‘de islam’, ben je in staat afzonderlijke problemen helder te analyseren, of is het voor jou allemaal een grote brei? Snap je zelf wat er allemaal aan de hand is, of maak je er bewust zo’n hutspot van? Toon maar eens aan waarin bijvoorbeeld de door en door Katholieke van Agt een steentje bijdraagt aan een evt islamitische wereldheerschappij. Ben benieuwd of je dat kan en vooral of je dat ook op een serieus forum kunt slijten. Hier maak ik me geen illusies, hoewel ook ik verbaasd zou zijn als je hierin bijvoorbeeld Hans Jansen meekrijgt. Nu hij toch op dit forum bezig is, ben ik best wel benieuwd wat hij hiervan vindt. Zou daar graag wat meer van willen vernemen 😉

    Verwijderen

  9. Het is niet de islam die momenteel een flinke greep in onze portemonnee doet, onze vrijheid afpakt, maar de ‘Bovenonsgestelden’.

    BeantwoordenVerwijderen

  11. Bedankt voor het linkje..

    Verbluffend, en alle respect voor het bewustzijn van deze knaap…
    Welkom in de 21ste eeuw

    Persoonlijk (of weet het eigelijk wel zeker) denk ik dat internet hier een bewonderende en bemoedigende rol in speelt.
    Op vragen hoe deze `jongen` dat allemaal wist, noemt hij diverse malen “Internet” !!

    Bewoners van de islamitische staten zien nu met eigen ogen hoe mensen leven in het vrije westen, en hoe het anders kan.
    Zonder voorgelogen te worden door achterlijke islamisten en schriftgeleerden.
    Dankzij sociale media..

    Deng Xiaoping, de “vader des vaderland” van China wederopstanding, was jaren lang dom gehouden door de buitenlandpoliticologen van zijn “socialistische partij”
    En dacht dat ze in het buitenland nog in de middeleeuwen leefden.
    Toen hij in het ´buitenland´ kwam (pre-internet tijdperk) keek tie zijn ogen uit.

    Sociale media helpt de evolutie een handje..

    En Geert Wilders heeft weer gelijk…`moslims !! werp het juk van die achtelijke islam van U af, en er is zoveel mogelijk`

    Een sprankelend zonnestraaltje van bemoediging in die inktzwarte duisternis van de islam.
    Hup.. de mastodonten van de islam naar het museum.

    Verwijderen

  13. Het kan dus wel in die krant. Je hoeft het er niet mee eens te zijn maar het zet wel tot nadenken: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3471059/2013/07/06/Er-is-geen-moraal-zonder-God.dhtml

    BeantwoordenVerwijderen

  14. Mbt tot moraal raakt het kant noch wal 🙂

    Verwijderen

  16. Toch vraag ik me af in hoeverre de oppositie tegen Morsi iets te maken had met het dictatoriale islamisme van de moslimbroeders. Op TV zag ik ook Egyptenaren die boos waren omdat het brood 5 x zo duur was geworden vanwege afschaffing van subsidies op brood. De meeste opstanden draaien om armoede, werkloosheid en voedselprijzen; zo begon de Arabische “lente”.

    Ook onder Mubarak waren niet-moslims een zondebok om het falen van de overheid te verdoezelen. Bij aanslagen en pogroms tegen die minderheden grepen politie en leger vaak niet in, of deden zelfs mee. Er is geen reden om aan te nemen dat het leger nu ineens die minderheden gaat beschermen. Ook de volgende regering zal zondebokken nodig hebben; Egypte ligt economisch op haar gat en ik zie niet hoe dat heel snel kan veranderen.
    De volgende Egyptische regering zal de subsidies op brood evenmin kunnen handhaven.

    BeantwoordenVerwijderen

  17. Dandruff heeft gelijk.

    Verwijderen

  18. en paardenbonen uit Frankrijk. Schijnt voedsel voor armelui te zijn.

    Verwijderen

  19. Als je dit als gegeven neemt (en ja ik denk ook dan Dandruff gelijk heeft) dan heeft het geen zin om naar democratie te streven als het land daar niet aan toe is. De middenklasse moet groot genoeg zijn en dat betekend dat de economie redelijk goed moet draaien en ondernemerschap lonend is. En natuurlijk vergeet ik nu heel veel belangrijke zaken. Ook de cultuur en aanwezige ideologiën bepalen veel. In china kan een democratie wel eens f.. verkeerd uitpakken omdat ze nogal een beetje alleen aan zichzelf denken en dat werkt niet zo goed in een democratie. Egypte en de rest van de arabische landen is er (ook) niet aan toe en wat je in turkije ziet gebeuren is dat een ideologie een prille (wat heet) democratie om zeep wil helpen. (of mag ik dat niet zeggen). Raak de mensen in de portemonnee en de democratie is snel overboord. (of als er veel te verdienen is, is de democratie ook snel overboord).

    Verwijderen

  21. Recente omwentelingen in Egypte worden in termen van Democratie, Arabische Lente en gekuip van de locale Moslim Broederschap verslagen, maar terecht wijst Dandruff [7.07.13/13.29u] op de explosieve stijging van de broodprijs. En die van de spijsolie zal er denk ik ook wel zijn en tellen, en dan heb je zo een opstand in Egypte (Caïro).

    Over het alledaagse leven van de ‘gewone Egyptische man’ worden we slecht geïnformeerd. Hoe die moet leven, kan beslissender / voorspellender zijn voor het ontstaan van een politieke agitatie dan Verheven slogans’’

    Bestaat over die ‘Mohammed Hasan de Egyptenaar’ recente, toegankelijke literatuur? Vele jaren geleden las ik enige pagina’s uit een publicatie van een Noorse anthropologe over haar participerend onderzoek bij een gewoon Caïrees gezin. Een boeiend verhaal over een afschuwelijk, gewoon Egyptisch leven. Met dat participeren hield ze naar ik mij herinner maar op.
    Ik had graag haar artikel of boek helemaal uitgelezen, maar kreeg die niet te pakken. En ook niet iets dergelijks. De naam van de anthropologe ken(de) ik niet. Wie weet!

    BeantwoordenVerwijderen

  22. “Dat de Egyptenaren het juk van de sharia hebben afgeschud, en dat mogelijk ook nog op eigen kracht voor elkaar hebben weten te krijgen, is het bemoedigendste bericht over de islam sinds de staatsgreep van Khomeini in Iran in 1978-1979.”

    Hier zal men het mogelijk interpreteren als een overwinning van de goede islam over de slechte ?
    islam, zo slecht nog niet.

    BeantwoordenVerwijderen

  23. “In Turkije bestond, voordat Europa daar ingreep, een subtiel evenwicht tussen islam en leger. Europa heeft het evenwicht dat daar bestond verbroken, ten gunste van de islam, omdat militaire regimes nu eenmaal niet voldoen aan de hoge Europese normen”

    Ik hier toch met een paar ernstige vragen…..

    Verwijderen

  26. Niet te vroeg juichen. Obama heeft namelijk een plan B om de Moslimbroederschap weer aan de macht te helpen. Journalist Daniel Greenfield(aka Sultan Knish) daarover:

    http://frontpagemag.com/2013/dgreenfield/baracks-plan-b-for-the-brotherhood/

    BeantwoordenVerwijderen

  27. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  28. “De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi.”

    Ik begrijp heel goed dat de Amerikaanse Republikeinen elke gelegenheid aangrijpen om een Democratische president in een kwaad daglicht te plaatsen. Dat is politiek.

    Ik begrijp ook heel goed dat Europeanen met een rechtse kijk op de wereldpolitiek graag meedoen aan een partijtje Obama bashen. Dat is vriendjespolitiek.

    Wat ik echter niet begrijp dat is waarom Obama er belang bij zou hebben dat Egypte een Moslimstaat wordt! Waarom zou Obama er belang bij hebben dat de Joodse staat Israël langzaam maar zeker wordt ingesloten door vijandige Islamitische regimes, met legers en atoombommen en Arabieren die een broertje dood hebben aan Amerikanen en Joden?

    In Amerika wonen heel veel Joden. Een deel van hen is Republikein, een ander deel stemt Democraten. Maar als het om de Joodse zaak gaat en het belang van de staat Israël dan vormen zij één front. Als Obama zou willen dat de Moslimbroederschap de macht in Egypte krijgt, zijn de Democraten alle steun van alle Joodse kiezers kwijt. Welk belang heeft Obama daarbij?
    Dat de Republikeinen daar belang bij hebben is evident; als zij de wereld ervan kunnen overtuigen dat Obama een Crypto-Islamiet is met een verborgen agenda om de wereld te Islamiseren dan hebben de Republikeinen op voorhand alle verkiezingen voor de eerstkomende 30 jaar gewonnen. Maar ja, wie trapt daar nu in?

    Zou iemand mij daarom hier eens kunnen uitleggen waar voor Obama en Amerika het voordeel te halen valt als de Amerika-hatende Moslims in steeds meer landen aan de macht komen?

    BeantwoordenVerwijderen

  29. Wat is jouw belofte nog waard ?

    Verwijderen

  30. @sirik

    A- Uw vraag is off-topic.
    B- Ik kan mij niet herinneren dat ik u ooit iets heb beloofd.
    C- Indien Egypte een Islamitische staat wordt onder de dictatuur van de Sharia, en alszodanig zich natuurlijkerwijs zal gaan ontpoppen als een aartsvijand van het buurland Israël (en van Europa & Amerika), wat heeft Obama daar dan voor zichzelf en zijn partij mee gewonnen? In de politiek gaat het namelijk altijd om belangen, en ik zie hier niet het belang van Obama. U misschien wel?

    Verwijderen

  31. A JA.

    B Kan kloppen, maar ik help je met: “Tijd om dit gekkenhuis te verlaten.”

    C Tussen Obama en Bush is er nauwelijks verschil. Evenzo betreffende de Democraten en Republikeinen. Bij ons thuis hebben we hetzelfde probleem: PVDA=VVD=CDA met een af en toe klein pikkie Peggold. Gelukkig valt er nu wel iets te kiezen. En dat is niet SP.

    Verwijderen

  33. “Zou iemand mij daarom hier eens kunnen uitleggen waar voor Obama en Amerika het voordeel te halen valt als de Amerika-hatende Moslims in steeds meer landen aan de macht komen?”

    Voor een antwoord op je vraag lees het het volgende blog van Barry Rubin.

    http://rubinreports.blogspot.nl/2013/07/at-last-secret-of-president-barack.html

    BeantwoordenVerwijderen

  34. Beste Anoniem,

    Barry Rubin blaast aan het eind van zijn blog zijn eigen beweringen over het beleid van Obama op met de opmerking:

    “It should be emphasized that aside from everything else, this is a ridiculous U.S. strategy….

    Precies, echter niet de strategie van Obama is ridicuul, maar de onzinnige theorie die Barry Rubin hierover heeft verzonnen is volstrekt belachelijk. Als Rubin gelijk had gehad dan was Obama al jaren geleden gestopt met de drone-aanvallen op Islamitische doelen en had hij Bin Laden nooit geliquideerd. Overigens zegt Rubin nergens dat Obama een “voorkeur” voor de Islam zou hebben, zoals de heer Jansen hierboven beweert, maar alleen maar dat Obama de strijd tegen de Islam zou hebben opgegeven. Dus Rubin beantwoord ook niet mijn vraag waarom Obama graag zou willen dat Egypte een Islamitische dictatuur zou worden.

    Als Hans Jansen en zijn vaste lezers hier beweren dat Obama een fan van de Moslimbroeders zou zijn dan weten zij vast ook wel waarom, en dan zou ik dat graag uit hun pen willen vernemen.

    Verwijderen

  36. “Als Hans Jansen en zijn vaste lezers hier beweren dat Obama een fan van de Moslimbroeders zou zijn dan weten zij vast ook wel waarom, en dan zou ik dat graag uit hun pen willen vernemen.”

    Omdat Obama denkt dat hij met de steun aan de Moslimbroeders, de z.g.n. gematigden steunt, die de Salafisten onder de duim zullen houden en Al Qaida
    op die manier ook minder succesvol kan zijn.

    BeantwoordenVerwijderen

  37. Hoe het in de NL media staat, weet ik niet precies maar ik vrees het ergste, denk weer aan Petra en Monique, maar internationaal wordt toch wel gedacht dat Obama de MB steunt.

    Zeker in Egypte wordt dat door velen gedacht, zie de teksten op de spandoeken die op de tv zichtbaar geweest zijn. Waarom Obama de MB steunt, weet ik niet, mensen doen nu eenmaal dingen waarvan ze zelf niet weten waarom ze die doen – zouden anderen het dan wel moeten weten?

    Overigens zitten er ook sharia-fundamentalisten in de anti-MB coalitie.

    BeantwoordenVerwijderen

  38. Egypte is een kruitvat en een potentiële vijand van Israël. Het horrorscenario voor Israël, en daarom ook het horrorscenario voor elke Amerikaanse president, is dat de MB via een staatsgreep aan de macht komen, en van Egypte een Islamitische dictatuur maken.

    Obama is een diplomaat die daarvoor een oplossing zoekt langs diplomatieke weg. Een diplomaat die als conflictbemiddelaar wil optreden moet daarbij altijd een paar zaken in acht nemen:

    A- Hij moet zelf boven de partijen blijven staan, en mag dus niet een van de partijen meer sympathie tonen en meer steun geven dan een andere partijen. Als hij die fout begaat wordt hij niet meer als onpartijdig ervaren en wordt hij zelf onderdeel van het conflict. Dit is vaak erg lastig, vooral als er partijen zijn die de onpartijdigheid van de diplomaat interpreteren als sympathie voor de vijand.

    B- Een oplossing kan alleen worden bereikt als alle partijen de oplossing ook als een oplossing ervaren. Dat betekent dat alle partijen het idee moeten hebben dat zij met de geboden oplossing ook voor zichzelf een voordeel hebben behaald. Als een partij er met een onevenredig deel van de buit vandoor gaat terwijl de andere met lege handen blijft staan, dan is het conflict niet opgelost want dan zal de benadeelde partij zich daar niet bij neerleggen en zijn strijd voortzetten.

    Zou het niet zo kunnen zijn dat de beschuldigingen aan het adres van Obama dat hij een vriendje van de Moslimbroeders zou zijn berusten op een misverstand? Als Amerika zelf geen partij wil worden in het binnenlandse conflict, zodat zij als een onpartijdige bemiddelaar de zaak in goede banen kan leiden, dan kan Obama zich niet op voorhand uitspreken tegen de Moslimbroeders. Uiteraard zullen tegenstanders van de MB dit ten onrechte kunnen uitleggen als sympathie voor de Moslims, iets waar de Republikeinen natuurlijk graag misbruik van maken om Obama in een kwaad daglicht te plaatsen als Crypto-Islamiet.

    Verwijderen

  39. Er is nagenoeg geen enkele zin waar in het bovenstaande stuk van ‘Max Goedblick’. Bij ‘waar’ denk ik aan de ouderwetse betekenis die dat woord had in de dagen van weleer, voordat het postmodernisme als fatsoenlijk ging gelden.

    Egypte is geen ‘potentiële vijand’ van Israël, maar gewoon een vijand.

    ‘Horrorscenario’? Egypte is militair niet tot veel in staat. Denk aan 1948, 1956, 1967, 1973.

    Obama is geen ‘diplomaat’, maar een politicus.

    Een diplomaat staat niet ‘boven’ de partijen. Hij vertegenwoordigt één van de partijen.

    Wat Obama is of denkt, weet niemand. Feit is dat zijn acties steeds uitpakken in het voordeel van de politieke islam. Dat leidt tot allerlei wilde fantasieën waarvan het onzeker is of een daarvan juist zal blijken. Maar wie weet.

    Verwijderen

  41. In Syrië de Russen wegtreiteren ?

    BeantwoordenVerwijderen

  42. Obama praat de stasi-praktijken van de NSA goed.
    Dat zegt mij genoeg, als democraat.
    Overigens is Guantánamo Bay, volledig legaal, nog steeds open. Een loze belofte.
    Obama vecht o.a. in Libie, Irak, Afghanistan, Jemen, en honderden andere plaatsen.
    Nixon + Bush = Obama.

    BeantwoordenVerwijderen

  43. Je overschat de macht van een president schromelijk sirik, en je onderschat de tegenwerking die Obama krijgt nog meer. Verder hebben je argumenten niets met Egypte te maken.

    Verwijderen

  44. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    Verwijderen

  45. Ten tijde van Bush kwamen uit de linxe kerk andere geluiden.
    Hmmm, wat voor de ene geldt, geldt niet voor de ander, Bakens verzetten ? Zoiets ?

    Blijft staan:
    “president said he will meet soon with a privacy and civil liberties oversight board to discuss ways to balance the need for U.S. surveillance while respecting people’s right to privacy.”

    Het Newspeak-woord van de dag is “Balance”.

    Iemand afluisteren zonder de privacy te schenden….? Dat is afluisteren met bloemkooltjes in je oren.
    Yes, we can !

    Verwijderen

  46. De president zit hooguit acht jaar in het Witte Huis. In het Pentagon en de CIA zitten ambtenaren hun hele carriere en voeren een beleid op basis van lange termijn planning. Wat die daar allemaal uitspoken weet vaak de president niet eens. Die afluisterpraktijken zouden daarom best nog wel eens op verzoek van Bush kunnen zijn opgestart. In elk geval zou het onder een Republikeinse president niet anders zijn gegaan.

    En terwijl jij je daar druk over zit te maken heb jij niet in de gaten dat jij al meer dan 10 jaar wordt afgeluisterd door de Mossad:

    http://tweakers.net/nieuws/24562/e-spionage-via-achterdeur-aftapsoftware-aivd-en-politie.html

    Verwijderen

  47. “Die afluisterpraktijken zouden daarom best nog wel eens op verzoek van Bush kunnen zijn opgestart. In elk geval zou het onder een Republikeinse president niet anders zijn gegaan.”

    Daar zou ik het best mee eens kunnen zijn.
    Echter.
    Obama is en blijft verantwoordelijk.

    En wat nog erger is, is dat hij het goed praat.Kortom hij ontkent niet maar vind het geen bezwaar dat de grondrechten van de Amerikanen geschonden wordt.
    Hij heeft als president, niet Bush, de verkoop van ‘1984’ bij Amazon. met 700% doen stijgen.
    Je bent toch wel bekend met Orwell, Max ?

    ”
    In het Pentagon en de CIA zitten ambtenaren hun hele carriere en voeren een beleid op basis van lange termijn planning. Wat die daar allemaal uitspoken weet vaak de president niet eens.”

    Gezien je, kennelijk, uitstekende contacten in het witte huis, stel ik voor dat je Obama daarover inlicht.

    Verwijderen

  49. Het is niet zo moeilijk om Obama te begrijpen meneer Jansen. U hoeft daarvoor alleen maar even uw rechtse vooroordelen over deze linkse president te laten varen, en gewoon even nuchter naar de Egyptische situatie te kijken. Dan gaat u vanzelf zien hoe Obama rollt.

    Natuurlijk meneer Jansen is Obama een politicus, daar heeft u 100% gelijk in. Maar behalve politicus is hij óók een diplomaat, in die betekenis van het woord dat hij probeert om de situatie in Egypte middels diplomatie in goede banen te leiden.

    En ja, als president van Amerika vertegenwoordigt Obama ook belanghebbende partijen, namelijk Amerika, Israël, en iedereen die er geen belang bij heeft dat het in Egypte niet uitdraait op een burgeroorlog alla Syrië. Daarom probeert Obama m.b.t. het conflict in Egypte om als “conflictbemiddelaar” en adviseur boven de betrokken Egyptische partijen te staan, en de democratie haar heilzame werk te laten doen. Dat doet Obama ook, en wie dit begrijpt en ziet die begrijpt ook heel goed welk plan Obama heeft, hoe hij te werk gaat en waarom hij “not amused’ was toen het Egyptische volk veel te vroeg om het aftreden van Morsi begon te roepen.

    De bedoeling van Obama en de Egyptische machthebbers in en achter de legertop was namelijk dat de MB niet in 2011 maar wél bij de eerstvolgende verkiezingen een democratische nederlaag zouden gaan lijden. Een overgrote meerderheid van het Egyptische volk wil namelijk absoluut geen Islamitische dictatuur in dat land, maar een democratie met vrijheid van meningsuiting en vrijheid van religie.

    De harde kern van de Moslimbroeders zijn echter anti-democratisch omdat democratie in strijd is met hun geloofsovertuiging. Daarom was het voorspelbaar dat als de MB aan de macht zijn zij stapje voor stapje de democratie weer zouden gaan ontmantelen met de bedoeling om van Egypte een Sharia-dictatuur te maken. Daardoor zullen zij echter wel heel veel sympathie en en steun van de bevolking verliezen, want de meerderheid wil dat beslist niet. Dit alles had zich ook al in gang gezet zoals u weet.

    Als Morsi nu niet was afgezet dan hadden de MB tegen de tijd van de volgende verkiezingen voor een onmogelijke keus gestaan: ofwel eerlijke verkiezingen maar dan zelf een verpletterende nederlaag leiden en de macht verliezen, ofwel geen verkiezingen meer.

    Kiezen zij voor het eerste, dan hebben de MB zichzelf langs democratische weg buiten spel gezet. Hoera.

    Kiezen ze voor de tweede optie, dan heet dat een staatsgreep, en kan het leger ze met steun van de bevolking, Amerika en de hele internationale gemeenschap afzetten en de MB als een staatsgevaarlijke anti-democratische partij opnieuw verbieden. Hoera! Hoera!

    Daarom wilde Obama graag dat de MB de eerste verkiezingen zouden gaan winnen, want daarmee zijn ze namelijk op een dood spoor gezet! Ze zijn namelijk anti-democratisch, maar moesten eerst nog hun ware gezicht nog tonen alvorens ze konden worden weggestemd. Een andere of betere optie was er niet in 2011.

    Daarom delen Obama en ik ook niet uw blijdschap over het feit dat Morsi nu reeds op ondemocratische wijze is afgezet. De MB hebben nu nog teveel aanhang en bij de volgende verkiezingen een stok om de hond te slaan en en dus zijn ze in Egypte voorlopig nog niet van hen af.

    Als u bovenstaande niet gelooft meneer Jansen, kan u dan vertellen wat voor Egypte het beste scenario zou zijn geweest om van de MB af te komen en welke rol de Amerikaanse president daar dan in had moeten spelen? Gewoon niet praten maar doodschieten zoals cowboy Bush dat in Irak en Afghanistan heeft gedaan, waar het nu nog steeds een politieke teringbende is?

    BeantwoordenVerwijderen

  50. Leuk al die desinformatie-bullebakkerij van de nog steeds anonieme ‘Max Goedblick’. ‘Cowboy Bush’; Jansen moet zijn ‘rechtse vooroordelen’ laten varen; er bestaan kennelijk mensen ‘die er belang bij hebben’ dat het een burgeroorlog wordt in Egypte en Syrië. U heeft goed opgelet, beste ‘Max Goedblick’, maar tijdens de lessen van wie?

    Maar pas echt leuk wordt zijn laatste bijdrage bij de zinsnede ‘Obama en ik’. Het wachten is op Obama die het heeft over ‘Goedblick en ik’.

    En ja, Egypte is zoals u schrijft voorlopig nog niet van de MB af, je kunt goed merken dat u er verstand van heeft. Dit heeft u wis en waarachtig goed gezien.

    Verwijderen

  51. HansJansen Mijn bijdrage van 10-07 heb ik enigszins gehaast geschreven, daarom zijn daar wat tikfouten in achtergebleven. Maar een welwillende lezer kan uit de strekking van mijn verhaal wel opmaken dat in de zinsnede “en iedereen die er geen belang bij heeft dat het in Egypte niet uitdraait op een burgeroorlog alla Syrië.” een dubbele ontkenning staat die daar niet thuis hoort.
    Wat de hoogleraren betreft die mij in hun colleges aanwezig hebben gezien kan ik u verzekeren dat die allen voor hun lesmateriaal gebruik maakten van literatuur dat te boek stond als “wetenschappelijk verantwoord” en zij zich beriepen op feiten die waren gecheckt en konden worden gedubbelcheckt, of anders op zijn minst als redelijk aannemelijk konden worden beschouwd.

    U doet in uw artikeltje hierboven een aantal nogal boute uitspraken zoals o.a.:

    “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet gelukt.”

    of

    “want die [Obama] gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi”

    Met deze uitspraken beweert u feitelijk dat president Obama de staat Israël graag een kalifaat van Moslimbroeders als buurman cadeau wil doen, waarvan het huidige opperhoofd in 2012 nog over de Joden zei: “The Jews have dominated the land, spread corruption on earth, spilled the blood of believers and in their actions profaned holy places, including their own”, waarna hij, Mohammed Badie, de Arabische wereld opriep tot een heilige jihad tegen de staat Israël.

    Misschien heeft u gelijk maar mij komt dit tamelijk ongeloofwaardig en onlogisch over. Waarom dat heb ik in mijn eerste reactie duidelijk gemaakt. Er zijn ook personen de beweren dat Obama een aliën is die met een vliegende schotel in Amerika is afgezet met de bedoeling de aarde te koloniseren. Dit soort aluhoedjes komen bij mij echter even ongeloofwaardig over.

    Maar, als je het gedrag van iemand wil duiden, dan moet je zijn motief kennen, dus heb ik u gevraagd welk belang Obama er bij zou hebben dat Israël wordt omringd door anti-zionistische, anti-semitische en anti-Amerikaanse kalifaten. (Want zoals u weet willen de MB niet alleen Egypte maar het liefst van de hele Arabische wereld een groot kalifaat maken.)

    Op deze niet alleen redelijke maar zelfs noodzakelijke vraag hebt u tot nu toe nog geen zinnig antwoord kunnen formuleren. Daardoor zou zo’n uitspraak in de ogen van mijn voormalige professoren en hun studenten niet het niveau overstijgen van ongefundeerde kretologie zonder enig wetenschappelijk gehalte.

    Verder beroept u zich daarbij op leuzen die u hebt gelezen op spandoeken in een anti-Amerikaanse demonstratie. Indien ik in mijn studententijd een analyse van de Amerikaanse buitenlandpolitiek zou hebben gebaseerd op louter dergelijke in demonstraties meegedragen lectuur, dan zou ik van mijn professoren geen lof doch louter hoon hebben ontvangen.

    Maar desalniettemin meneer Jansen, als u mijn kijk op de Egyptische zaak en de rol van Obama daarbij verwerpt, dan zie ik halsreikend uit naar een betere analyse die meer recht doet aan de feiten dan slechts de volstrekt ongegronde suggestie dat Obama en crypto-islamiet zou zijn die de wereld onder het juk van de Sharia wil brengen. Zo’n stelling zou ik dan toch graag wat beter wetenschappelijk verantwoord onderbouwd willen zien, gebaseerd op wetenschappelijk verantwoord bronnenmateriaal, want anders heeft uw theorie voor mij niet meer overtuigingskracht dan de theorie dat Obama van een andere planeet komt.

    Wat mijn anonimiteit betreft, ik bevind mij hier op een blog waar vrijwel iedereen zich achter een niet te controleren identiteit verschuilt. Het stoort u blijkbaar ook niet dat diegenen die u louter lof en hulde toewuiven dat doen met gefingeerde namen, dus zou het u ook niet moeten storen dat iemand die uw teksten wat kritischer leest niet eerst een kopie van zijn paspoort overhandigt alvorens te reageren.

    Verwijderen

  52. Goed gedaan Maxi, de professor haakt af…wederom grandioos deze polemiek gewonnen…

    Fenomenaal repliek..

    Daarom een 10plus (hoera)

    Je bovenmeester JaapJan

    Verwijderen

  54. @Max Goedblick,
    een staatsgreep verdient niet de schoonheidsprijs, maar ik denk dat soms met een coup er heel veen mensen het leven bespaard kan worden. Daarnaast moet men ook aan de kwaliteit van het leven denken, voor héél het land. Niet alleen die kleine groep. Als steeds maar weer opnieuw de beschaving er onder moet lijden, dan is het een keer genoeg geweest. Dan maakt tijdelijk het plegen van kleine beetje extra geweld eventjes niet meer uit, als daardoor er netto meer mensen mee in leven blijven. Dus even de principes opzij om hogere principes voor te laten gaan.

    Democratie is een luxe. Als een gedeelte van het land geen verstandige keuze kan maken dan heeft het ook geen zin. Door eerst die mensen te dwingen om zich te bevrijden kun je later gaan discussiëren dat de manier waarop dat is bereik niet goed is geweest.

    BeantwoordenVerwijderen

  55. Aan van het Goor 1:26

    U schrijft dat een staatsgreep geen prijs van schoonheid verdient.
    Marx dacht daarover anders .
    Men leze De 18e Brumaire van Napoleon.
    Andere interessante lectuur omtrent staatsgrepen en hun schoonheid:
    Technique du coup d’état van de duits-italiaanse schrijver Curzio Malaparte alias Kurt-Erich Suckert.

    Verwijderen

  56. Helemaal waar vanhetgoor, misschien was het afzetten van Morsi op dat moment wel noodzakelijk, maar het is helaas ook een gemiste kans voor Egypte om voor eens en voor altijd af te rekenen met de politieke ambities van de Moslimbroeders.

    De Moslimbroeders zijn namelijk een permanente bedreiging voor de democratie in Egypte en het is een sterke anti-Zionistische en anti-Semitische beweging, waar ook Israël en Obama niet blij van worden.

    Volgens het handvest van het Moslimbroederschap streven zij ernaar om een in hun ogen rechtvaardig islamitisch Rijk en soennitisch Kalifaat te stichten dat de hele islamitische wereld omspant, met het plan om stapsgewijs de islamisering van in meerderheid islamitische naties na te streven met alle wettelijke middelen die daartoe ter beschikking staan.

    Hun motto is: “Allah is ons doel, de Koran is onze grondwet, de Profeet onze leider, strijd onze weg, en dood voor Allah onze hoogste aspiratie.”

    Dit soort religieuze en politieke ideologieen gaan niet samen met democratie maar kan alleen in een theocratie.

    Officieel hebben ze geweld afgezworen zodat ze niet als een terroristische organisatie kunnen worden aangemerkt en bestreden.

    Om de moslimbroeders geen kans te geven om als een politieke beweging via democratie aan de macht te komen zijn in Egypte politieke partijen op godsdienstige basis verboden. Daarom kunnen de MB zich niet voordoen als een politieke partij met de ambitie om van Egypte een theocratie te maken, of een partij oprichten die deze religieuze aspiraties van de MB in haar programma heeft staan.

    Wat individuele leden van de MB wel kunnen is politieke partijen oprichten die zich voordoen als seculiere partijen die zeggen de democratie te respecteren. Dergelijke partijen kunnen niet worden verboden en van de verkiezingen worden uitgesloten, en via deze sluiproute kunnen dus wel Moslimbroeders aan de macht komen. Komen op deze manier genoeg Moslimbroeders in de regering dan weet je dat ze hun “geheime politieke agenda” zullen gaan uitvoeren en dat is de deuren openzetten voor het broederschap om uiteindelijk van Egypte een kalifaat te maken.

    De Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid van Morsi is in 2011 opgericht voor dit doel. Zolang deze partij in de oppositie zit zullen ze hun ware aard niet tonen en zich voor blijven doen als een seculiere partij met louter democratische ambities. Geef je ze de macht dan ontneem je ze de mogelijkheid om verstoppertje te spelen want dan zullen ze om de politieke ambities van het MB te realiseren uit de kast moeten komen.

    Daarom is het jammer dat Morsi al zo snel en feitelijk in strijd met de democratische spelregels is afgezet. Nu kunnen de MB zich er op gaan beroepen dat in Egypte de democratie niet werkt en dit in hun eigen voordeel gaan gebruiken. Veel beter zou het zijn geweest dat ze bij de volgende verkiezingen massaal zouden zijn weggestemd nadat duidelijk zou zijn geworden dat het Moslimbroederschap, inclusief de door hen opgerichte politieke partijen nog steeds uit zijn op het stichten van een Kalifaat.

    Verwijderen

  58. “Verder beroept u zich daarbij op leuzen die u hebt gelezen op spandoeken in een anti-Amerikaanse demonstratie. Indien ik in mijn studententijd een analyse van de Amerikaanse buitenlandpolitiek zou hebben gebaseerd op louter dergelijke in demonstraties meegedragen lectuur, dan zou ik van mijn professoren geen lof doch louter hoon hebben ontvangen.”

    Dit is wat Caroline Glick er twee weken geleden over schreef en dat maakt het duidelijker, waarom er tegen Obama zijn politiek van het steunen van de MB werd gedemonstreerd.

    Obama’s default position in the Muslim world is to support the Muslim Brotherhood. Egypt’s Muslim Brotherhood is the wellspring of the Sunni jihadist movement. And Obama is the Brotherhood’s greatest ally. He facilitated the Brotherhood’s rise to power in Egypt, at the expense of the US’s most important Arab ally, Hosni Mubarak.

    He even supported them at the expense of American citizens employed in Egypt by US government- supported NGOs. Forty-three Americans were arrested for promoting democracy, and all the administration would do was facilitate their escape from Egypt. Robert Becker, the one US aid worker who refused to flee, was abandoned by the State Department. He just escaped from Egypt after being sentenced to two years in prison.

    The Obama administration supports the Morsi government even as it persecutes Christians. It supports the Muslim Brotherhood even though the government has demonstrated economic and administrative incompetence, driving Egypt into failed state status. Egypt is down to its last few cans of fuel. It is facing the specter of mass starvation. And law and order have already broken down entirely. It has lost the support of large swathes of the public. But still Obama maintains faith.

    ———–

    You might think that this pile-on of fiascos would lead Obama and his advisers to reconsider their behavior.

    But you’d be wrong. If Obama were asked his opinion of his foreign policy he would respond with absolute conviction that his foreign policy is a total success – everywhere. And by his own metrics, he’d be right.

    Obama is a man of ideas. And he has surrounded himself with men and women who share his ideas. For Obama and his advisers, what matters are not the facts, but the theoretical assumptions – the ideas – that determine their policies. If they like an idea, if they find it ideologically attractive, then they base their policies on it. Consequences and observable reality are no match for their ideas. To serve their ideas, reality can be deliberately distorted. Facts can be ignored, or denied.

    Obama has two ideas that inform his Middle East policy. First, the Muslim Brotherhood is good. And so his policy is to support the Muslim Brotherhood, everywhere. That’s his idea, and as long as the US continues to support the Brotherhood, its foreign policy is successful. For Obama it doesn’t matter whether the policy is harmful to US national security. It doesn’t matter if the Brotherhood slaughters Christians and Shi’ites and persecutes women and girls. It doesn’t matter if the Brotherhood’s governing incompetence transforms Egypt – and Tunisia, and Libya and etc., into hell on earth. As far as Obama is concerned, as long as he is true to his idea, his foreign policy is a success.

    http://www.jpost.com/Opinion/Columnists/Column-One-Obamas-war-of-ideas-318036

    BeantwoordenVerwijderen

  59. “For Obama it doesn’t matter whether the policy is harmful to US national security. It doesn’t matter if the Brotherhood slaughters Christians and Shi’ites and persecutes women and girls. It doesn’t matter if the Brotherhood’s governing incompetence transforms Egypt – and Tunisia, and Libya and etc., into hell on earth.”

    En jij gelooft dit Robin? Waarom Robin, waarom in vredesnaam zou het Obama geen reet interesseren dat de MB straks iedereen gaan lopen uitmoorden en van hun wereld een hel op aarde zullen gaan maken? Omdat Obama de vleesgeworden duivel in eigen persoon is? Omdat Obama nog kwaadaardiger en wreedaardiger is dan Hitler, Stalin en Pol Pot bij elkaar opgeteld? Dat is in elk geval wel wat sommige extreemrechtse tegenstanders van Obama graag willen dat jij gaat geloven, daar hebben zij belang bij dat je dit gelooft. Maar is het ook geloofwaardig?

    Denk eens even na Robin. Als de MB met hulp van een Amerikaanse president in de landen rond Israël aan de macht zouden komen, dan is dat einde verhaal voor de staat Israël! Dan laten de Moslimbroeders van Israël geen spaan heel, en dat weten ze in Israël ook. Dus als deze onzin over Obama waar zou zijn geweest, dan stonden Israël en de V.S. nu op voet van oorlog met elkaar. Dan zouden Peres en Netanyahu op hoge poten het onmiddellijk aftreden van Obama eisen. Dan zouden alle Joden in Amerika, ook de Democraten van Joodse huize, het onmiddellijk aftreden van Obama eisen. Dan zou Obama als president volstrekt onhoudbaar zijn. President Nixon is gevallen en moest aftreden vanwege een afluister schandaaltje. Wat denk je dat er met Obama zou gebeuren als dit soort onzin over hem waar zou zijn. Dan had hij minder dan 24 uur de tijd gekregen om het Witte Huis te verlaten. Maar allen al uit het feit dat Obama mag blijven en zijn werk mag blijven doen in Egypte en Syrië kan je de conclusie trekken dat:

    Shimon Peres dit niet gelooft.
    Bibi Netanyahu dit niet gelooft.
    De Knesset dit niet gelooft.
    De Mossad dit niet gelooft.
    De CIA dit niet gelooft.
    Het Pentagon dit niet gelooft.
    De Democraten dit niet geloven.
    De Amerikaanse Joden dit niet geloven.
    En zelfs de Republikeinen dit niet geloven m.u.v. een kleine extreemrechtse minderheid uit de Tea-party ofzo.

    En waarom geloven die dit niet? Omdat het slechts extreem-rechtse anti-Obama propaganda is met nulkommanul werkelijkheidswaarde.

    Alleen Hans Jansen gelooft het. Maar die is dan ook Arabist. Maar gelukkig geloven Benjamin “Bibi” Netanyahu, de Knesset, de Mossad, de CIA, het Pentagon, de Democraten en de Amerikaanse Joden onze Hans Jansen weer niet. Want als ook maar een van hen Hans Jansen of Caroline Glick wel zou geloven dan was Obama al lang geen president meer geweest.

    Dus laat je niet van alles op de mouw spelden Robin, gewoon effe je koppie erbij houden en nuchter blijven.

    Verwijderen

  60. Putin leest tijdens de G8 enkele collega’s de levieten

    Putin, de Russische president gaf, volgens een artikel uit een Libanese krant, van katoen tijdens de laatste G8 vergadering op een zeer nuchtere en realistische manier, toen hij de Amerikaanse en Europese staatsleiders verweet een onsamenhangende Midden-Oosten en Islam gerelateerde politiek te voeren.

    De politiek correcten hapten naar adem toen achteraf ook Merkel de visie van Putin ondersteunde.

    http://www.paulcraigroberts.org/2013/07/10/putin-dresses-down-the-group-of-eight/

    Verwijderen

  61. Nou max, de glazen bol-kijkert,

    Licht toe dat het volgende waar is :

    “Als de MB met hulp van een Amerikaanse president in de landen rond Israël aan de macht zouden komen, dan is dat einde verhaal voor de staat Israël! Dan laten de Moslimbroeders van Israël geen spaan heel, en dat weten ze in Israël ook.”

    Verwijderen

  62. “Dus als deze onzin over Obama waar zou zijn geweest, dan stonden Israël en de V.S. nu op voet van oorlog met elkaar.”

    Dus geef je Jansen gelijk.

    Als Obama MB steunt én een bedreiging zou zijn voor Israël. (Je erkent twee voorwaarden)

    Verwijderen

  63. Heeft niets te maken met glazen bollen sirik alleen maar met een beetje snappen hoe de vork in de steel zit en jezelf niet laten verblinden door al te rechtse politieke praatjes. Als Israël en de V.S. de “harde lijn” blijven volgen zoals die is ingezet onder cowboy Bush en zijn “War on Terror” dan haalt de staat Israël het einde van deze eeuw niet.

    En nee, Jansen heeft niet gelijk, want als hij gelijk zou hebben gehad dan was Obama al lang geen president van Amerika meer geweest.

    Verwijderen

  65. “Dus laat je niet van alles op de mouw spelden Robin, gewoon effe je koppie erbij houden en nuchter blijven.”

    Ik heb een paar biertjes op, maar ik hou mijn koppie erbij hoor. 😉

    Hier nog wat leesvoer voor je, van een week geleden:

    Obama’s incompetence:

    http://www.israelhayom.com/site/newsletter_opinion.php?id=4895

    BeantwoordenVerwijderen

  66. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  67. Het is een oude techniek: een lijst van personen en instellingen opsommen die iets zouden denken, dan een individu apart zetten die vermoedt dat het ander zou kunnen zijn, en dan roepen dat die aparteling geen gelijk kan hebben.

    De techniek heeft altijd goed gewerkt in de Linkse Kerk, bij de Alinsky-aanhang en in de voormalige Sovjet-Unie. Ook in Nederland kom je hem vaak tegen. Maar, hooggeschatte technici, één van mijn mooiste eigenschappen is dat ik niet intimideerbaar ben.

    En dan die lijst van instellingen.. De CIA en de Mossad bestaan uit vele individuen, en reken maar dat die het niet eens zijn. Plus dat u mijn opvatting niet correct weergeeft. Die hele lijst is dus overbodig en misleidend. Waarom zou u lezers van uw stukken willen misleiden? Of doet u dat per ongeluk?

    Een andere oude truuk is dat als je iets uit wilt leggen, je soms op je hurken gaat zitten om je gesprekspartner te bereiken. Om te overtuigen verwijs je, in die positie, dan liever niet naar obscure pamfletten en boeken in rare talen, of naar wat Al-Jazeera aan het berichten is, maar naar voor iedereen controleerbare tv-beelden of Google-resultaten. Rustige waarneming daarvan zou immers een goed begin kunnen zijn van twijfel aan een onjuist standpunt. Maar dan begint de stoutste kleuter te roepen dat de juf geen beter argument heeft dan Google en de tv, en dus haar kleuterkweekacte kennelijk onterecht gekregen heeft.

    Maar hoe het ook zij en waardoor het ook komt, wat Obama zegt en doet, versterkt de positie van de politieke islam. In Egypte, in Syrië, in Libië, in Iran, in Turkije, en mogelijk ook in Jordanië, Libanon en andere landen. De vijanden van de politieke islam maakt hij daarmee boos, en de leiders van de politieke islam kan hij daarmee niet voor Amerika winnen.

    Nu ga ik weer mijn tuin verzorgen, want iemand moet het doen.

    BeantwoordenVerwijderen

  68. Enkel snoeien dus, het onkruid heeft al een wortelbehandeling gehad.

    BeantwoordenVerwijderen

  69. Om te beginnen moeten jullie gaan beseffen dat Obama geen dictator of alleenheerser is die in z’n eentje kan bepalen welk beleid hij voert. De buitenland politiek van de V.S. is geen privézaak van de president zelf, waar Obama mag doen en laten wat hij zelf wil. De buitenland politiek van de V.S is geen privé hobby van de president. Wat Obama doet daar zit “beleid” achter dat het resultaat is van studie, analyse en overleg van héél véél mensen en instellingen van zowel binnen als buiten Amerika en overleg met héél véél belanghebbende zowel binnen als buiten Amerika. Obama kan helemaal niets doen inzake Egypte als dat wat hij doet geen onderdeel zou zijn van “beleid” dat wordt gedragen en gesteund door miljoenen Amerikanen en als Amerika daarvoor geen groen licht krijgt van een meerderheid van haar bondgenoten.

    Dat er altijd ook kritiek is op elk beleid, dat is omdat er m.b.t. dit soort complexe politieke problemen geen beleid denkbaar is waar iedereen het mee eens zal zijn. Voor elk beleid geldt dat het voor- en nadelen heeft, dus elk beleid kent voor- en tegenstanders.

    Daarom is heeft het denkbeeld dat Obama een vriendje van de Moslimbroeders zou zijn en hij daarom de Moslimbroeders helpt om eerst van Egypte en daarna van de rest van de Arabische wereld een kalifaat te maken feitelijk te dom voor woorden.

    Dat deze theorie kant nog wal raakt blijkt uit het feit dat de aanhangers van deze theorie niet in staat zijn om een zinnig antwoord te geven op de twee meest essentiële vraag die deze domme theorie oproept:

    1. Waarom zou Obama als Christen en president van Amerika de Moslimbroeders “goed” vinden en sympathie hebben voor hun politieke idealen?

    2. Wat is het belang van de V.S. dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen.

    Zolang op deze twee vragen geen zinnig antwoord kan worden gegeven is elke theorie die er van uitgaat dat Obama zou willen dat Egypte een kalifaat wordt een onzinnige theorie, nog onzinniger dan de theorie dat Obama van een andere planeet komt.

    Daarom heb ik hierboven laten zien dat je de buitenland politiek van de V.S. inzake Egypte ook anders kan interpreteren, een interpretatie dat veel meer recht doet aan de feiten en waarvoor je geen krankzinnige theorie over Obama nodig hebt om alle vragen die dit beleid oproept te kunnen beantwoorden.

    Helaas voor sommige mensen laat deze theorie zien dat Obama een verstandig politicus is en een slimme diplomaat, iets wat zijn politieke tegenstanders niet graag willen weten waardoor deze politieke tegenstanders van de Democraten liever kiezen voor een volstrekt belachelijke theorie om Obama, en daarmee de Democraten in een kwaad daglicht te plaatsen.

    En als meneer Jansen het daar niet mee eens is dan moet meneer Jansen maar eens een zinnig antwoord gaan geven op de vraag waarom de Amerikaanse Democraten graag willen dat het buurland van Israël een kalifaat wordt van Moslims die hebben opgeroepen tot een heilige jihad tegen de staat Israël.

    Want wat ook een oude techniek is die het goed doet in de “rechtse kerk” is boute, domme en demoniserende uitspraken doen over je politieke tegenstander, om daarna niet thuis te geven als wordt gevraagd om die uitspraken nader te onderbouwen en geloofwaardig te maken.

    BeantwoordenVerwijderen

  70. “De buitenland politiek van de V.S is geen privé hobby van de president.”

    Mag ik van jou zijn telefoonnummer ? Lijk me enig om eens bij te praten.

    Verwijderen

  72. Niet alleen Egypte (slechts twee smaken), maar ook Nederland is heel simpel. Aan de ene kant heb je hier de links politiek-correcte elite, die dweept met Obama en lachend toekijkt hoe de moslims de echte Nederlanders verdringen en het leven zuur maken. Aan de andere kant zijn er de fatsoenlijke Henk en Ingrids, die wel zicht hebben op de realiteit. Zij vinden bijval van moedige denkers als Bat Ye’or, Robert Spencer, Pamela Geller en Andrew Bostom, al zijn Henk en Ingrid zich daar in regel niet bewust van, want ze hebben nog nooit iets van deze mensen gelezen. De in regel anonieme Hoeiboei reaguurder, die heel soms misschien wat van deze denkers heeft gelezen, vervult een belangrijke functie als intermediair. Zij is als geen ander in staat om dit gedachtegoed, in bondige, zij het wat soms wat emotionele taal, bij Henk en Ingrid te doen landen. Maar verder is het allemaal ontzettend simpel, zowel Egypte als Nederland. Het is daarom heel juist om de gebeurtenissen vanuit dit soort schema’s te duiden. Het geeft goed de kern van de zaak weer. ‘Essentialisme’ noemen we dat met een duur woord. Maar misschien is het politieke discours (van zowel Egypte als Nederland) iets complexer. Mijn excuses voor het gebruik van het woord ‘discours’. Dat ruikt teveel naar postmodernisme, de moeder aller relativismen. Dat moeten we niet willen in dit land.

    BeantwoordenVerwijderen

  73. “Aan de ene kant heb je hier de links politiek-correcte elite, die dweept met Obama en lachend ….”
    En aan de andere kant heb je hetzelfde. CDA=PvdA=VVD met af en toe kereltje Peggold die zich druk maakt dat hij niet serieus genomen wordt door de ,voormalige, grote drie.
    Links= rechts en rechts is links. zo moeilijk is dat toch niet, “Floris”.
    De in de regel anonieme reaguurder te hoeiboei is geen intermediair voor Henk en Ingrid. Henk en Ingrid weten door dagelijkse ervaring hoe de elite rolt. Zíj ontmoeten hun allochtone buurman met al zijn ellende. De buurvrouw ziet men niet, want opgesloten, desnoods aan de ketting zodat ze de deur niet open kan doen.
    De ellende, genegeerd door zowel links, linx, rechts als vroom Nederland, zoveel is zeker, neemt alleen maar toe. Dat wordt gezien. Ook door mensen die tweemaal nadenken voordat ze wat zeggen, zij zullen geen stem uitbrengen op diegenen die deze ellendige situatie veroorzaakt hebben. Dus Floris zet je schrap voor een aanstaande ‘Brain Drain’ bij de ‘grote drie’.
    De aankondiging(en) van een op handen zijnde grote niet alleen Europese maar ook Noord-Amerikaanse omwenteling is op hoeiboei.nl gedaan en niet op SP.nl. Daar geloven ze nog altijd dat vrijheid en socialisme samen kunnen gaan. Ondanks Russische en Chinese lessen.

    Verwijderen

  74. Blijf nou gewoon eens even bij de les sirik en probeer niet stiekem van onderwerp te veranderen. Bewijs eens dat er in die PVV van jou nog ergens “brains” te vinden zijn door deze vragen te beantwoorden:

    1. Waarom zou Obama als christen en president van de V.S. de Moslimbroeders “goed” vinden en sympathie hebben voor hun politieke idealen?

    2. Welk belang heeft de V.S. erbij dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen.

    3. Waarom is er in Israël en de VS nog niet de pleuris uitgebroken omdat de V.S. als wij Hans Jansen moeten geloven, een een totaal gestoorde gek als president heeft die de Moslimbroeders helpt om van Arabië een groot anti-zionistisch kalifaat te maken.

    Verwijderen

  75. @sirik Weet je waar wij linkse kerkmenschen zo ontzettend op zitten te hopen? Dat Wilders een keer bij de verkiezingen zo veel zetels wint dat hij niet anders meer kan dan minister president worden. Vindt hij niet leuk, Wilders, want als hij in het torentje komt te zitten, dan moet hij iets gaan doen wat hij heel erg naar vindt. Als Wilders m.p. is dan moet hij namelijk zelf ook “politiek correct” worden, en dan moet hij vanuit zijn verantwoordelijkheid als m.p. de in Nederland wonende moslims gaan beschermen tegen de dwaze streken van zijn eigen PVV! Je snapt natuurlijk wel dat wij van de linkse kerk dan dijenkletsend van plezier voor de t.v. zullen zitten om naar die soap te kijken!

    Want wat jullie voor “politiek correct” aanzien is in werkelijkheid niets anders dan de grondwet respecteren, de rechtsstaat handhaven en de scheiding van kerk en staat bewaren.

    Maar wat Geert Wilders vanuit de oppositiebankjes zijn achterban voortdurend voorschotelt is “politiek niet-correct” omdat dit niet in politiek beleid valt om te zetten zonder dat dit beleid in strijd zal zijn met art. 1 en art. 6 van de grondwet en de scheiding van kerk en staat. Daarom nemen de zogenaamd “politiek correcten” het geblaat van Wilders over de Islam ook niet serieus, omdat ze weten dat hij dat alleen maar roept en twittert om zijn achterban te lijmen.

    Het wordt daarom hoogtijd dat de PVV eens uit die oppositiebankjes komt en eens regeringsverantwoordelijkheid gaat nemen, zodat de aap uit de mouw komt en zijn stemvee gaat inzien wat ze werkelijk aan die club hebben als Wilders moet gaan doen wat hij steeds belooft. Als Wilders m.p. wordt dan zal een groot deel van zijn achterban eerst in totale verwarring zijn en dan binnen een jaar op het malieveld staan te demonstreren en het aftreden van Wilders eisen.

    President Obama en het Egyptisch leger wisten dat dit ook het geval zou zijn met Morsi en zijn “PVV & G” (Partij Voor Vrijheid en Gerechtigheid). Dat als Morsi president zou zijn een overgrote meerderheid van het Egyptisch volk zich massaal tegen Morsi, en daardoor ook tegen de MB zou gaan keren was voorspelbaar. Daarom wilde Obama ook graag Morsi als president, niet om Egypte onder het juk van de Sharia te brengen, maar zodat het volk dat democratie wil zich tegen de Moslimbroeders zouden gaan keren. Dat is ook gebeurd. Alleen jammer dat Morsi nu net iets te vroeg ondemocratisch is afgezet. Het was beter geweest als hij bij de volgende verkiezingen verpletterend was verslagen.

    Verwijderen

  76. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    Verwijderen

  77. “Bewijs eens dat er in die PVV van jou nog ergens “brains” te vinden zijn door deze vragen te beantwoorden:…”
    Dat heb ik niet beweerd.
    De stelling was dat, gegeven het verleden, getalenteerde mensen niet warm zullen lopen voor bestaande partijen. De selectiecriteria zijn nogal desastreus.

    Verwijderen

  78. “3. Waarom is er in Israël en de VS nog niet de pleuris uitgebroken omdat de V.S. als wij Hans Jansen moeten geloven, een een totaal gestoorde gek als president heeft die de Moslimbroeders helpt om van Arabië een groot anti-zionistisch kalifaat te maken.”

    Dat heeft Jansen nooit beweerd. Als ik hem goed begrepen heb heeft hij geconstateerd dat het doen en laten van O nogal gunstig is geweest voor MB. Voor zover ik het begrepen heeft, heeft hij toeval nooit uitgesloten en opzettelijkheid niet genoemd. Tenslotte weet Jansen ook niet alles, in tegenstelling tot Goedblick die denkt te weten wat er in de Grote Leider, heil zij met Hem, omgaat. Zelfs zijn prive.
    Zoals eerder gezegd. Er zijn twee componenten nodig voordat ‘de pleuris’ in usa of Israel uitbreekt. Nu, maar ook historisch gezien is militair Egypte een hoopje zand.

    “2. Welk belang heeft de V.S. erbij dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen…”

    Bel hem op !!!

    Verwijderen

  79. sirik Als Jansen beweert dat Obama een voorkeur heeft voor een Egypte onder de Sharia en onder de MB Morsi, dan staat zo’n bewering politiek gezien gelijk aan de bewering dat Obama een totaal gestoorde gek is, want zoiets wensen en nastreven zou politieke zelfmoord zijn voor Obama en zijn partij de Democraten.

    Jansen weet inderdaad niet alles, hij weet blijkbaar niet eens dat het winnen van de verkiezingen door Morsi in 2012 alleen maar ongunstig is geweest voor Morsi en de MB. Daarom is zijn theorietje over Obama ook complete nonsense gebaseerd op een onjuiste waarneming en onjuiste interpretaties van feiten, het niet toetsen van zijn theorie aan de werkelijkheid en blijkbaar een groot gebrek aan kennis van zaken.

    Dus laat Jansen zelf maar Obama bellen, want niet ik maar Jansen krijgt zijn theorietje over Obama niet rond omdat hij geen antwoord kan geven op de vraag: “Waarom willen Obama en de Democraten zo graag politiek zelfmoord plegen?” Dan zal Obama de heer Jansen wel laten weten dat hij als emeritus hoogleraar beter een hengeltje kan gaan kopen.

    Verwijderen

  81. Een prachtig stukje proza Floris Schreve, maar het geeft geen enkel antwoord op de nog openstaande vragen met betrekking tot het vermeende verlangen van Obama om de Arabische wereld onder het juk van de Sharia te brengen, en Israël op te zadelen met bloeddorstige anti-zionistische kalifaten als buren. Met de door u zojuist gegeven anamnese van het probleem wekt u bij mij de verwachting dat het voor u geen moeilijke opgave moet zijn om aan de hard studerende maar helaas politiek correcte elite uit te leggen wat de volgens u onbelezen Henk en Ingrid van nature wel snappen.

    Wat uw leermeester Jansen nog onderbelicht heeft gelaten is dat Obama in Egypte geen reet te vertellen heeft, en dat het daarom ook niet Obama is geweest die Morsi de kans heeft geboden om de verkiezingen van 2012 te winnen, maar dat dit is gebeurd onder supervisie van het Egyptisch leger. Waargenomen is dat met de verkiezingen van 2012 de daadwerkelijke machthebbers in Egypte en Obama als spreekbuis van de V.S zich gedroegen als twee handen op één buik. De wetten van de logica verplichten ons daarom om op basis van deze waarneming tot de conclusie te komen dat indien de uitspraken van Hans Jansen over Obama waar zijn, diezelfde uitspraken ook van toepassing zouden moeten zijn op het Egyptisch leger:

    “Het Egyptisch leger gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Morsi”

    en

    “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van het Egyptisch leger niet gelukt.”

    Wij hoeven er niet lang over te redetwisten dat de twee bovenstaande stellingen niet te verdedigen zijn omdat ze in strijd zijn met alles wat wij kunnen weten over Egypte en de politieke kleur en machtspositie van het Egyptisch leger. Maar hoe denkt u dan te kunnen verdedigen dat het Egyptisch leger en de V.S. in elk geval tot aan het afzetten van Morsi dezelfde politieke koers hebben gevaren, terwijl ze volgens meneer Jansen altijd elkaars opponenten zouden zijn geweest?

    Ofwel; niet Obama maar het Egyptisch leger was verantwoordelijk voor het laten meedoen en winnen van de verkiezingen door Morsi. Niet Obama, die heeft slechts laten weten dat de V.S. geen bezwaar had tegen deze gang van zaken.

    Om dit door meneer Jansen zelf veroorzaakte maar niet door hem op te lossen probleem toch op een kinderlijk eenvoudige wijze op te lossen hoeven wij niet meer te doen dan slechts één woord weglaten dat in zijn betoog volstrekt niet op z’n plaats is, en dat is het woord “Sharia”. Als wij stellen:

    “Obama gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder Morsi”

    dan kunnen wij hier ongestraft de naam “Obama” vervangen door “Het Egyptisch Leger” waarmee het logisch bewijs is geleverd dat wij de hele gang van zaken in Egypte probleemloos kunnen verklaren zolang wij niet de fout begaan om de Verenigde Staten er valselijk van te beschuldigen dat zij (i.t.t. het leger) graag het volk van Egypte gebukt wilden laten gaan onder het juk van de Sharia.

    Dat zowel de V.S. als het Egyptisch leger er in 2012 de voorkeur aangaven dat Morsi en zijn partij de verkiezingen zouden gaan winnen valt politiek gezien namelijk heel goed te verklaren, zolang je maar niet de onnozele fout begaat om te denken dat Morsi president laten worden hetzelfde is als wensen dat Egypte een kalifaat wordt. Dat wilde het Egyptisch leger niet en Obama evenmin. Maar om dat te kunnen snappen vrees ik dat de volgens u “laaggeletterde Henk en Ingrid” te weinig kaas hebben gegeten van zaken als politiek en diplomatie, en kunnen zij het begrijpen van de Amerikaanse en Egyptische politiek ook maar beter overlaten aan de wat meer belezen politiek correcte elite die dit soort politieke spelletjes wel doorzien.

    BeantwoordenVerwijderen

  82. “Wat uw leermeester Jansen nog onderbelicht heeft gelaten is dat Obama in Egypte geen reet te vertellen heeft, ….”

    Obama moet slechts één keer niet de maandelijks miljarden naar Egypte te sturen……. en de verhoudingen zijn voor eenieder duidelijk.

    Verwijderen

  83. Amerikaanse dollars naar Egypte sturen, of dit weigeren, is geen privézaak van de Amerikaanse president, dus daar heeft Obama in z’n eentje niets over te zeggen. Egypte krijgt deze steun in ruil voor de afspraak dat zij geen politieke en militaire bedreiging worden voor Israël. Zolang Egypte zich houdt aan die afspraak moet de V.S. zich ook aan die afspraak houden.

    Dat betekent dus dat indien Egypte die steun niet wil kwijtraken zij moeten voorkomen dat de MB zodanig aan de macht kunnen komen dat ze er een anti-zionistisch Kalifaat van kunnen maken. En zover was Morsi nog lang niet, en zover zouden Obama en het Egyptisch leger hem ook nooit laten komen. Waarom zou Obama dat willen? Gelazer met Israël en onrust in die regio kost de Amerikaanse belastingbetaler veel meer dan dat beetje financiele steun aan een Egypte dat Israël met rust laat.

    Verwijderen

  85. FCAL bedankt voor de link:
    “Putin addressed US President Obama specifically, saying: “Your country sent its army to Afghanistan in the year 2001 on the excuse that you are fighting the Taliban and the al-Qa‘idah Organization and other fundamentalist terrorists whom your government accused of carrying out the 11 September attacks on New York and Washington. And here you are today making an alliance with them in Syria. And you and your allies are declaring your desire to send them weapons. And here you have Qatar in which you [the US] have your biggest base in the region and in the territory of that country the Taliban are opening a representative office.”

    Het wachten is op de Duitse herverkiezing van Frau merkel.

    Putin turned to the President of France [François Hollande] to ask, “How can you send your army to Mali to fight fundamentalist terrorists on the one hand, while on the other you are making an alliance with them and supporting them in Syria, and you want to send them heavy weapons to fight the regime there?”

    British Prime Minister David Cameron came in for some of Putin’s sharpest remarks, when the Russian President told him: “You are loudly demanding that the terrorists in Syria be armed and yet these are the same people two of whom slaughtered a British soldier on a street in London in broad daylight in front of passers by, not caring about your state or your authority. And they have also committed a similar crime against a French soldier in the streets of Paris.”

    BeantwoordenVerwijderen

  86. Reageerde alleen op de blogtekst van Hans Jansen, maar zie dat er een interessante discussie is ontstaan, waar ik midden in viel. Max Goedblick, altijd boeiend om hier het gesprek aan te gaan. Beetje vreemd dat jij het verwijt krijgt dat je hier onder een alias de dialoog zoekt. Ik geloof dat niemand dat ooit de meute Sirikjes, Dandruffjes, of hoe dat soms bijna Oost Europees van voor 1989 aandoende klapvee zich verder ook noemt, heeft verweten. Ik volg het gesprek met interesse,

    Floris Schreve (zo heet ik echt en, net als Hans Jansen wellicht, geef ik er zelf de voorkeur aan om het debat onder mijn eigen naam aan te gaan- al vind ik verder dat ieder dat voor zichzelf moet uitmaken)

    BeantwoordenVerwijderen

  87. Maar toch een serieuze toevoeging aan de discussie (over het stuk van Hans Jansen). Het lijkt natuurlijk ontzettend interessant om aan de lange geschiedenis van Egypte allerlei wetmatigheden te ontlenen, maar het is natuurlijk onzin. Dat geldt voor de historische wetenschap in het algemeen, maar natuurlijk ook voor de oriëntalistiek. Misschien erg ouderwets om weer met Edward Said aan te komen zetten (die discussie hebben we toch al lang gehad?), maar blijkbaar is het toch een beetje nodig, hoezeer Hans Jansen het daar ook mee oneens is (dat durf ik wel met enige zekerheid te zeggen).
    Edward Said over de vier dogma’s die hij onderscheidt in de traditionele oriëntalistiek:

    “Let us recapitulate them here: one is the absolute and systematic difference between the West, which is rational, developed, humane, superior, and the Orient , which is aberrant, undeveloped, inferior. Another dogma is that abstractions about the Orient, particularly those based on texts representing a ‘classical’ Oriental civilization, are always preferable to direct evidence drawn from modern Oriental realities. A third dogma is that the Orient is eternal, uniform, and incapable to defining itself; therefore it is assumed that a highly generalized and systematic vocabulary from describing the Orient from a Western standpoint is inevitable and even scientifically ‘objective’. A fourth dogma is that the Orient is at bottom something either to be feared (the Yellow Peril, the Mongol hordes, the brown dominions) or to be controlled (by pacification, research and development, outright occupation whenever possible)”.

    Edward Said, Orientalism; western conceptions of the orient, Londen 1978 (reprint 1995), p. 300-301

    Je voelt hem al aankomen, het gaat mij in dit verband vooral hierom: “A third dogma is that the Orient is eternal, uniform…”. Verloopt de Egyptische geschiedenis volgens een wetmatigheid? Rijden de mensen daar dan nog uitsluitend in paard en wagen? Rijden er dan geen auto’s in Cairo? Hoe kan het dat daar computers staan met internetaansluiting? Het klinkt heel diepzinnig allemaal, van die historische wetmatigheden, die zouden bestaan sinds de tijd van de Farao’s, maar het zegt helemaal niets. Frankrijk was ook altijd een monarchie, totdat de revolutie uitbrak. Nederland is een eeuwig door pragmatisme ingegeven tolerant land (zie de verschillende bijdragen en vooral reacties op deze site als bewijs). Geen misverstand, ik weet ook niet hoe het verder zal gaan in Egypte en ik zeg ook niet dat daar het democratische paradijs zal aanbreken (dat weet ik gewoon niet), maar het is natuurlijk, vanuit de historische wetenschap, volkomen onjuist om zulke absolute uitspraken te doen. De laatste jaren is er van alles in het Midden Oosten gebeurd, wat niemand ooit verwacht had. Dus om het Egyptische politieke systeem in zulke absolute categorieën in te delen lijkt mij niet echt zinvol (en ook onjuist). Hoe het gaat aflopen weten we niet, maar de gebeurtenissen van de afgelopen jaren hebben laten zien dat er toch meer smaken zijn dan twee. Spannend blijft het in ieder geval wel.

    BeantwoordenVerwijderen

  88. Dan wil ik er nog aan topevoegen dat ik mij geheel aansluit bij Max Goedblick, dat het een brij idiote gedachte is dat Obama een beleid zou voeren, of een agenda zou hebben, om de islamisten aan de macht helpen. In het geval van de Areabische opstanden is het eerder geweest: het Witte Huis stond erbij en keek ernaar en ze hadden aanvankelijk geen idee hoe ze moesten reageren. De eerste reactie (kwam van Hilary clinton) was: ‘We want Omar Suleyman, our trusted friend and allie, to take charge’. Deze Omar Suleyman was nu juist een trouwe bondgenoot in het (met nogal onorthodoxe/clandestiene methodes) bestrijden van het militante islamisme. Een aantal bewoners van Guantanamo is, voordat zij hun bestemming bereikten, nog bij hem langs gestuurd voor een sessie. Om deze, maar ook om vele andere redenen, klopt daar werkelijk helemaal niets van.
    Het is wel een fantasie/ propaganda-campagne van iemand als Pamela Geller tegen Obama. Maar dat Obama pro-moslimbroeders zou zijn is net zulke agitprop als het geageer toentertijd tegen John F. Kennedy, die het wereldcommunisme zou bevorderen. Heeft meer met binnenlandse ideologische oorlogsvoering te maken dan met de realiteit.

    BeantwoordenVerwijderen

  89. ER WORDT NIET BEWEERD DAT OBAMA PRO-MOSLIMBROEDER ZOU ZIJN — ALLEEN GOD KAN IMMERS IN DE HARTEN KIJKEN — MAAR DAT ZIJN BELEID VOOR DE MB GUNSTIG UITPAKT. MAAR JA, IEMAND DIE NOG MET DE EGYPTISCHE NAAR AMERIKA GEËMIGREERDE POSTMODERNE AUTEUR EDWARD SAID BEZIG IS…

    O JA, DAT WILDE IK ALTIJD AL EENS IEMAND DIE ER VERSTAND VAN HEEFT VRAGEN: DE MEESTE ORIËNTALISTEN WAREN DUITSERS, EN WAT VINDT SAID EIGENLIJK VAN DE DUITSE ORIËNTALISTIEK? IN ZIJN BOEK ORIENTALISM KON IK DAT NIET VINDEN.

    BeantwoordenVerwijderen

  90. HansJansen “De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi.”

    Dit zijn letterlijk uw woorden. Let hier op het woord “publiekelijk”. Nu ontkent u in feite uw eigen stelling door te beweren dat alleen God in de harte van mensen kan kijken en wij dus niet kunnen weten wat Obama wil. Waar is dan uw uitspraak op gebaseerd dat Obama “publiekelijk” te kennen heeft gegeven dat hij een Egypte onder de Sharia van Mursi wil? Blijkbaar een hersenschim, een fata morgana, omdat volgens u nu alleen God dit zou kunnen weten, en Hans Jansen is God niet.

    Nu probeert u wanhopig uw huid te redden met de uitspraak:

    “MAAR DAT ZIJN BELEID VOOR DE MB GUNSTIG UITPAKT.”

    De werkelijkheid ondergraaft deze stelling echter volledig. De MB hadden voor de verkiezingen van 2012 door een combinatie van factoren heel veel sympathie en vertrouwen gewonnen bij een groot deel van de Egyptische bevolking, ook onder Egyptenaren die geen Kalifaat met Sharia maar een democratie met vrijheid van Godsdienst wensten. Het jaar dat Morsi en zijn partij van Moslimbroeders aan de macht zijn geweest is voor de MB echter heel schadelijk gebleken. Zo schadelijk zelfs dat niet enkel steeds meer Egyptenaren zich uitspraken tegen de MB, maar na een jaar een woedende menigte het aftreden van Morsi eiste. Deze realiteit toont dus aan dat de adviezen die de Egyptenaren kregen van de V.S. (in strijd met uw bewering), niet gunstig maar juist heel ongunstig uitpakten voor de MB. Uw stelling dat het beleid van Obama gunstig zou zijn geweest voor de MB wordt dus gelogenstraft door de feiten waardoor uw theorie over Obama met dit argument vanuit wetenschappelijk oogpunt gezien volstrekt onhoudbaar wordt.

    Uw theorie is dus gebaseerd op twee stellingen die aantoonbaar onjuist zijn:

    1. Obama heeft publiekelijk de voorkeur uitgesproken voor een Egypte onder de Sharia en onder Mursi is dus “ONWAAR” want in strijd met de feiten.

    2. Het beleid dat Obama voorstond pakt gunstig uit voor de MB is “ONWAAR” want in strijd met de feiten.

    Verwijderen

  91. HansJansen In de wetenschap is het zo meneer Jansen, dat wetenschappers hun theorieën toetsen aan de werkelijkheid. Dat doen zij door aan de hand van een theorie voorspellingen te doen om daarna middels veldonderzoek of experimenten te zien of de voorspellingen uitkomen. Deze voorspellingen hebben niets met koffiedikkijken te maken maar met logisch nadenken in termen van oorzaak en gevolg, actie/reactie. Komen de voorspellingen uit dan blijft de theorie wetenschappelijk verantwoord overeind. Komen de voorspellingen niet uit dan weet de wetenschapper dat zijn theorie zo lek is als een mandje en dat hij op zoek moet gaan naar een betere theorie om de werkelijkheid te verklaren. Dat geldt ook voor uw theorie over Obama. Als deze zou kloppen dan is het voorspelbaar hoe daar door de internationale politiek op zal worden gereageerd, namelijk zeer afwijzend, met name door Israël en de Joodse lobby in de V.S. Dat weet u niet alleen, u heeft zelfs al vastgesteld dat de Internationale gemeenschap volstrekt anders reageert dan zij had moeten doen op basis van uw theorie over Obama. Ik citeer uw woorden: “Raar dat het westen die voorkeur van Obama voor de islam zo gelijkmoedig opneemt.” Na deze constatering bent u echter als wetenschapper ernstig nalatig geweest; u heeft verzuimd deze waarneming nader te onderzoeken en te verklaren.

    Elke wetenschapper die zijn vak serieus neemt behoort namelijk na zo’n waarneming onmiddellijk zijn eigen theorie in twijfel te trekken en behoort zich onmiddellijk de vraag zou stellen: “Heeft Obama wel een voorkeur voor de Islam, of heb ik de feiten verkeerd geïnterpreteerd”. Geen enkele wetenschapper zou dan ook de blunder begaan om met een dergelijke onhoudbare theorie voor schut te gaan door deze te publiceren voordat hij zelf een antwoord heeft gevonden voor de vragen die zijn theorie oproept.

    Daarom had u voordat u deze boute uitspraken over Obama publiceerde eerst als wetenschapper uw huiswerk moeten doen, en eerst een antwoord moeten vinden op vragen als:

    1. Waarom reageert de wereld niet afwijzend op Obama’s vermeende voorkeur voor de fundamentalistische Islam en een Egypte onder de Sharia?

    2. Waarom zou Obama als christen en president van de V.S. een voorkeur hebben voor anti-Amerikaanse en Anti-zionistische Moslimfundamentalisten? Welk belang heeft hij daarbij?

    3. Waarom zou de partij van Obama, en alle overige Amerikaanse overheidsinstellingen, het toelaten dat hun president heult met de vijand, en hebben ze Obama niet inmiddels afgezet wegen staatsgevaarlijke activiteiten en landverraad?

    Indien u op deze vragen geen zinnige en wetenschappelijk verantwoorde antwoorden kan geven is uw theorie over Obama volstrekt onhoudbaar en vanuit wetenschappelijk oogpunt bezien niet eens een theorie, doch slechts een hersenspinsel, een fata morgana zonder enig wetenschappelijk gehalte.

    Daarom blijf ik op het standpunt staan dat eenieder die een dergelijke theorie over Obama aanhangt en verdedigt is in te delen in twee categorieën:

    A. Mensen die lijden aan politieke waanvoorstellingen omdat ze het contact met de werkelijkheid zijn kwijtgeraakt. Aluhoedjes dus die geloven in onzinnige complottheorieën,

    of

    B. Mensen die vanuit een politiek belang zich moedwillig schuldig maken aan anti-Obama propaganda door willens en wetens valse en misleidende informatie over Obama te verspreiden.

    Mijn vraag aan u, tot welke van deze twee categorieën wenst u te behoren? Indien u noch bij A. noch bij B. wenst te worden ingedeeld, dan zult u toch met een zodanige theorie over het beleid van Obama moeten komen dat daardoor de vragen 1 t/m 3 niet hoeven worden gesteld, of deze vragen moeten door u op een realistische en geloofwaardige wijze worden beantwoord.

    Dit alles is uiteraard geen kritiek maar een vriendelijke uitnodiging aan uw adres mij ervan te overtuigen dat uw theorie over Obama klopt door alle vragen en problemen die uw theorie oproept wetenschappelijk verantwoord te beantwoorden en op te lossen.

    Verwijderen

  92. “Deze voorspellingen hebben niets met koffiedikkijken te maken maar met logisch nadenken in termen van oorzaak en gevolg, actie/reactie. Komen de voorspellingen uit dan blijft de theorie wetenschappelijk verantwoord overeind. Komen de voorspellingen niet uit dan weet de wetenschapper dat zijn theorie zo lek is ….”

    Tijdje geleden alweer dat Obama bejubeld werd als de verlosser, na de donkere jaren van Bush.
    De hysterie was toen enorm.

    Met de mededeling van Obama dat hij afluisteren niet zo heel erg vond, dat de grondwet van de Amerikanen best overtreden konden worden, voor uw veiligheid, is het tijd voor wat veldonderzoek.

    Verwijderen

  93. “Deze voorspellingen hebben niets met koffiedikkijken te maken maar met logisch nadenken in termen van oorzaak en gevolg, actie/reactie”

    Aldus onze dure (anonieme) zelfbenoemd wetenschapper en schoolmeester Max Coekblick.. Vooral dat “logisch nadenken” is een goeie..

    Wanneer betrek je deze stelling eens op jezelf ? Of sta je daarboven ?
    Volkomen afgedroogd in de discussie over economie..en dan een opmerking naar zijn opponenten over “logisch nadenken AUB”
    (nooit van bescheidenheid, terughoudendheid gehoord ?)

    “Mijn vraag aan u, tot welke van deze twee categorieën wenst u te behoren?”

    Typisch een (multiple choice) vraag van een doorgerotte en raaskallende socialist, die denkt dat de wereld om hem en zijn waanvoorstellingen draait…(de uitslag staat al vast…..volgens het lijstje van de partij)

    En helaas, door deze ‘klote’ socialisten (en samen met/door hen geïmporteerde klote religieuzen/stemmers) is de westerse maatschappij nu dermate verziekt, en balanceert op de rand van een economisch collaps, (en wereldoorlog), dat “wij” de vrije westerse mens, (die vrijheid en een goed leven kunnen waarderen, het “goede” leven conserveren) VERPLICHT een keuze moeten gaan maken.

    Gek hé ! al die stemmers op Geert Wilders ! Gek hé !! al die anonieme bloggers en reaguurders… De gedachte politie heeft de treinen al klaar staan…
    “Gutmensch Coekblick, zijn autisch gespuis en medekrankzinnigen, maken wel uit wat goed en slecht is..

    Zolang arme moslims en die arme inboorlingen hun levensbeschouwing van “Wereld Egoïsten” aanhangen, kan je 1 triljard “koekblikken” opsturen, en veranderd er nooit iets.

    Droom lekker verder van “Wereldheerschappij” en standbeelden van “Max Coekblick”

    “Dit alles is uiteraard geen kritiek maar een vriendelijke uitnodiging aan uw adres”

    Imbeciel !

    Verwijderen

  94. Beste (anonieme) Pete Hou eens op met dat domme en ordinaire gescheld. Met het soort proza als hierboven maak je alleen maar jezelf belachelijk en laat je zien dat je over geen enkele kennis en inzicht beschikt om iets zinnigs aan deze discussie toe te voegen. Probeer je tijd en energie maar eens te gebruiken om het betoog van Hans Jansen over Obama geloofwaardig te maken door een zinnig antwoord te geven op deze vragen die zijn theorie oproept:

    1. Waarom reageert de wereld niet afwijzend op Obama’s vermeende voorkeur voor de fundamentalistische Islam en een Egypte onder de Sharia?

    2. Waarom zou Obama als christen en president van de V.S. een voorkeur hebben voor anti-Amerikaanse en Anti-zionistische Moslimfundamentalisten? Welk belang heeft hij daarbij of welk belang heeft de V.S. daarbij?

    3. Waarom zou de partij van Obama, en alle overige Amerikaanse overheidsinstellingen, en met name de Israëllobby, het toelaten dat hun president heult met de vijand, en hebben ze Obama niet inmiddels afgezet wegen staatsgevaarlijke activiteiten en landverraad?

    4. Waarom verwijten de MB nu Obama dat hij het Egyptisch leger steunt die Morsi ondemocratisch heeft afgezet?

    Als het jou niet lukt om hier “wetenschappelijk verantwoorde” antwoorden op te vinden, (dus geen krankzinnige complottheoriën waar jou wereldbeeld blijkbaar uit bestaat) dan doe je er verstandig aan je mond te houden. Tot nu toe ben je er alleen nog maar in geslaagd om mij er van te overtuigen dat niet de Islam, zoals Geert Wilders beweert, de grootste bedreiging is voor onze samenleving maar de stupiditeit van domrechts waar jij een exponent van bent.

    O ja, en zet even een aluhoedje op je hoofd, dat beschermt je tegen “de gedachtenpolitie die de treinen al klaar heeft staan. Waar gaan die treinen trouwens naar toe? Walibi of de Efteling?
    Dan maar hopen dat ze daar niet de Fyra voor hadden willen gebruiken want dan gaat je schoolreisje niet door.

    Verwijderen

  95. sirikje Je dwaalt weer af schat, we hebben het hier niet over het bejubelen van Obama noch over de afluisterpraktijken van de CIA, maar over de stelling van Hans Jansen dat Obama de moslimfundamentalisten zou willen steunen om van Egypte een kalifaat te maken. Kan jij uitleggen waarom Obama dat zou willen en waarom niemand hem dan tegenhoudt, zelfs Israël niet?

    Verwijderen

  96. Sorry Pete, ik ga nu je eigen woorden gebruiken, maar dan moet je niet huilen!

    Ben me van geen kwaad bewust dat IK de westerse maatschappij nu dermate verziek?
    Dat IK de economie op de rand van een collaps laat balanceren?

    Verwijderen

  97. @ Pete: “… door deze ‘klote’ socialisten (en samen met/door hen geïmporteerde klote religieuzen/stemmers) is de westerse maatschappij nu dermate verziekt, en balanceert op de rand van een economisch collaps(en wereldoorlog), dat “wij” de vrije westerse mens, (die vrijheid en een goed leven kunnen waarderen, het “goede” leven conserveren) VERPLICHT een keuze moeten gaan maken.”

    hmmm, klopt dat wel?

    Verder:

    “Gek hé ! al die stemmers op Geert Wilders ! Gek hé !! al die anonieme bloggers en reaguurders… De gedachte politie heeft de treinen al klaar staan…”

    Zo expliciet heb ik het nog nooit iemand zien verwoorden, maar eerder heb ik weleens opgemerkt dat het anonieme reageerdersvolk hier (en elders) de kiem in zich draagt van het toekomstige verzet van Nederland. Zelden zulks een heldendom mogen aanschouwen. Blijf dat beeld vooral koesteren. Goed voor je gevoel voor eigenwaarde lijkt me.

    Verwijderen

  98. @Coekblick
    Ja… ik doe wel eens schelden.. maar… als je goed leest …er staan ook argumenten bij…(met wetenschappelijke theorieën onderbouwd, getoetst aan de werkelijkheid, middels gedegen veldonderzoek en experimenten)

    @ Scheve…Vooral uit het daglicht blijven, dat schijnt niet zo gezond te zijn voor je bloedsomloop… En als we toch een politiek “lijder” (verplicht) moeten kiezen, waarom dan niet eentje die de waarheid zegt en zijn nek uit durft te steken. Iemand met echte oplossingen…
    En reken maar dat je “de kiem” blijft tegenkomen. Zo gaat dat al eeuwen lang mijn beste..
    “De kiem” moeten het weer opknappen na een zoveelste socialistisch debacel.

    @ El Houssain.. Gelijk heb je gozer !!

    Ik doe hier duidelijk tekort aan al die hardwerkende “moslims” die vanuit verpauperde en verwaarloosde panden in prachtwijken, hier in Holland, maar ook in de prachtwijken van de rest of Europa, hun duurverdiende centjes (en uitkeringen) investeren in de thuislanden met 2 of 3 appartementen en prachtige villa’s. (met zwembad)
    Ja.. ik weet het, ze betalen ook belasting, (soms) maar Nederland (of het westen) intresseert ze geen hol. (5 man Fiod (24/7) in de nek van elke moslim met een bedrijf)

    Misschien eens googlen op “wat kost een moslim” ?
    En dan de kosten voor “veiligheid” ?? 5 man AIVD (24/7) in de nek van elke moslim die een potentieel gevaar kan zijn voor de westerse samenleving (terugsturen AUB, ga maar lekker “mohammedje” spelen in de thuislanden)

    Las vandaag (al)weer dat de pensioenen gekort gaan worden. . Onontkoombaar om de crisis de kop te bieden..! rest my case..
    Gezagsgetrouwe onderdanen, heel hun leven hard gewerkt.. zien het voor hun ogen gebeuren..verdampen…
    Wat zegt U ? Nationaal Egoïsten….PVV’ers natuurlijk.. haha… we plukken ze gewoon… Spaarrekening ? Prachtig !! gaat nog makkelijker. (5 socialisten (24/7) in de nek van elke PVV’er)
    “Onze” multicultidroom zal overleven, zo staat het namelijk in het partijprogram..
    En die heeft altijd gelijk..

    Maar wat nu als de centjes opzijn ??? En we zien het nu al…racistisch gerelateerd geweld dóór moslims, all over Europe…(en stilgezwegen door de MSM van de “linxe kerk”)

    Sorry voor jouw, ik kan moslims, socialisten en de economische collaps niet los zien van elkaar… Moslim Osama gaat toch gelijk krijgen (Let op de ‘s’ !!) Maar hij snapte als geen ander hoe de islamitische en westerse wereld in elkaar steken (stak voor hem)

    Eigenlijk geen sorry !!! Na “jullie” aardse bestaan, en diverse eeltplekken op het voorhoofd en ellebogen, wacht “jullie” het Allahu Akbar-paradijs.
    Ik moet mijn paradijs hier proberen maken..(en tot nu toe lukte dat aardig)

    (Opgepast..! Wij nemen bij voorbaat alles terug en hebben ook overal al spijt van)

    Verwijderen

  99. Ja… ik doe wel eens schelden.. maar… als je goed leest …er staan ook argumenten bij…(met wetenschappelijke theorieën onderbouwd, getoetst aan de werkelijkheid, middels gedegen veldonderzoek en experimenten)

    Nou Pete kom dan maar eens met 1 of 2 wetenschappelijke theorieën om te verklaren waarom een Amerikaanse president graag het Egyptische volk onder het juk van de Sharia zou willen brengen, en waarom de Israëllobby daar dan geen bezwaar tegen aantekent.

    Ik wacht…….. of zit je al met je aluhoedje op in de trein van de fantasiepolitie naar Fantasialand?

    Las vandaag (al)weer dat de pensioenen gekort gaan worden. . Onontkoombaar om de crisis de kop te bieden..! rest my case..

    Wordt tijd dat die Moslims eens gaan opschieten met het Islamiseren van Nederland. Dan kunnen wij zo gauw als de Islam onze staatsgodsdienst is die 2 miljoen halve zolen die op de PVV hebben gestemd als slaven aan rijke oliesjeiks verkopen. Zeg 1000 euries per slaaf is toch goed voor zo’n twee miljard. (PVV’ers die door brievenbussen pissen halve prijs) Kunnen we een aardig gat in het begrotingstekort mee dichten, geen werkeloosheid meer en gelijk een stuk gezelliger in Nederland.

    Verwijderen

  101. Of je een kameel berijdt of een auto stuurt, of je het zwaard hanteert dan wel een Kalashnikov, het een of het ander is effectiever, bloediger, maar behoeft in termen van religie, ideologie en andere culturele passies geen verschil te maken.

    Dit begrepen kun je in H. Philipse’s (Utrecht) ‘Stop de tribalisering’, dd 2003, de Oriënt herkennen zoals hij vanouds was, en nog is:
    ‘Het gebruik van geweld’ (schrijft Ph.) ‘- in tribale samenlevingen – is een wezenlijk onderdeel van conflictoplossing. […..]. Regerende klieks in Arabische landen zijn tribaal van aard en moeten hun onderdanen wreed onderdrukken omdat ze voortdurend worden uitgedaagd door concurrerende groepen, zodat een dialectiek van machtsverwerving en uitdaging het geweld gaande houdt. Nederland is het Madurodam van dergelijke groepsconflicten geworden. Alleen de Hollander die door onwetendheid de onderliggende groepsmoraal niet doorgrondt, spreekt hier van ‘zinloos geweld.’ Juist doordat dit geweld door de betrokkenen als zinvol, ja zelfs als onvermijdelijk voor het behoud voor eer wordt ervaren, is het moeilijk tegen te gaan.’ (bold v.s.d.).
    Bij dit verhaal past een foto van de ondergang van Khadaffi.

    Oriëntalisme! Is Azië een masker, de Oriënt verholen en onverholen haat, luidruchtige masculine vriendschap, permanent toneel van bitter verraad. Je kunt er – Kethelby – romantisch over doen, maar: het spuien van lawaaierige emoties op het hysterische af, hitte, stof en vliegen, het afranselen van overbeladen ezels door hun meesters, het benauwend gebrek aan ‘privacy’, dát is de Oriënt. Overbevolkte! Said heeft dat willen verbloemen, het dagelijks Nieuw ontmaskert hem dagelijks

    Wat hier de Arabische lente wordt genoemd, kan ceteris paribus op niets beters uitlopen dan wat er aan vooraf ging. Zelfs wat primitieve filmbeelden hier over de opstanden in Libië, Egypte vertoond, konden dat duidelijk maken: een gruwelijk anti-feminisme, een stupide anti-semitisme annex anti-Israelisme, de verkrachting van Khadaffi, de daden van geweld tegen Christenen.

    Initieel kunnen bij enkelingen democratisch gevoelens bij het ontstaan van de Arabische lente een rol hebben gespeeld, maar niet doorslaggevend. Vox populi in de Oriënt weet niet wat democratie is, zij heeft daarvoor uitsluitend de Islam als ervaring. Zij zal die op god uitbrengen, Allah. En de ellende begint opnieuw. Ahmad denkt daar dat democratie is wat hij Ahmad wil, en Yusuf wat Yusuf wil; daarna gaan ze vechten en moet er een dood. Wie wint is de dictator. Logisch. En o ja, Mina of Ayesha moeten altijd zwijgen.

    BeantwoordenVerwijderen

  102. Of je een kameel berijdt of een auto stuurt, of je het zwaard hanteert dan wel een Kalashnikov, het een of het ander is effectiever, bloediger, maar behoeft in termen van religie, ideologie en andere culturele passies geen verschil te maken.

    Dit begrepen kun je in H. Philipse’s (Utrecht) ‘Stop de tribalisering’, dd 2003, de Oriënt herkennen zoals hij vanouds was, en nog is:
    ‘Het gebruik van geweld’ (schrijft Ph.) ‘- in tribale samenlevingen – is een wezenlijk onderdeel van conflictoplossing. […..]. Regerende klieks in Arabische landen zijn tribaal van aard en moeten hun onderdanen wreed onderdrukken omdat ze voortdurend worden uitgedaagd door concurrerende groepen, zodat een dialectiek van machtsverwerving en uitdaging het geweld gaande houdt. Nederland is het Madurodam van dergelijke groepsconflicten geworden. Alleen de Hollander die door onwetendheid de onderliggende groepsmoraal niet doorgrondt, spreekt hier van ‘zinloos geweld.’ Juist doordat dit geweld door de betrokkenen als zinvol, ja zelfs als onvermijdelijk voor het behoud voor eer wordt ervaren, is het moeilijk tegen te gaan.’ (bold v.s.d.).
    Bij dit verhaal past een foto van de ondergang van Khadaffi.

    Oriëntalisme! Is Azië een masker, de Oriënt verholen en onverholen haat, luidruchtige masculine vriendschap, permanent toneel van bitter verraad. Je kunt er – Kethelby – romantisch over doen, maar: het spuien van lawaaierige emoties op het hysterische af, hitte, stof en vliegen, het afranselen van overbeladen ezels door hun meesters, het benauwend gebrek aan ‘privacy’, dát is de Oriënt. Overbevolkte! Said heeft dat willen verbloemen, het dagelijks Nieuw ontmaskert hem dagelijks

    Wat hier de Arabische lente wordt genoemd, kan ceteris paribus op niets beters uitlopen dan wat er aan vooraf ging. Zelfs wat primitieve filmbeelden hier over de opstanden in Libië, Egypte vertoond, konden dat duidelijk maken: een gruwelijk anti-feminisme, een stupide anti-semitisme annex anti-Israelisme, de verkrachting van Khadaffi, de daden van geweld tegen Christenen.

    Initieel kunnen bij enkelingen democratisch gevoelens bij het ontstaan van de Arabische lente een rol hebben gespeeld, maar niet doorslaggevend. Vox populi in de Oriënt weet niet wat democratie is, zij heeft daarvoor uitsluitend de Islam als ervaring. Zij zal die op god uitbrengen, Allah. En de ellende begint opnieuw. Ahmad denkt daar dat democratie is wat hij Ahmad wil, en Yusuf wat Yusuf wil; daarna gaan ze vechten en moet er een dood. Wie wint is de dictator. Logisch. En o ja, Mina of Ayesha moeten altijd zwijgen.

    BeantwoordenVerwijderen

  103. Waarmee HPax zichzelf als het vleesgeworden bewijs toont dat de vier dogma’s die Edward Said onderscheidt in de traditionele oriëntalistiek nog alle vier staan als een huis.

    En als alles wat u hier over de Oriënt schets waar is HPax, hoe verklaart u dan deze uitspraak van Arabist Hans Jansen:

    “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet gelukt.”

    Als de Arabieren zelfs met de steun van Amerika hun volk nog niet eens onder de Sharia krijgen, hoe zou dat dan moeten lukken zonder de hulp van het almachtige en superieure westen?

    Vox populi in de Oriënt weet niet wat democratie is, zij heeft daarvoor uitsluitend de Islam als ervaring”

    Ach ja natuurlijk, de Arabier is dom, achterlijk, heeft nooit een boek gelezen en gebruikt internet alleen maar om naar plaatjes van blote christenen te kijken, dat was ik even vergeten. Dogma 1 volgens Said.

    Verwijderen

  104. “Ach ja natuurlijk, de Arabier is dom, achterlijk, heeft nooit een boek gelezen en gebruikt internet alleen maar om naar…”

    Ooit daar eens geweest ?

    Verwijderen

  105. “Bij dit verhaal past een foto van de ondergang van Khadaffi. “

    Met daarnaast een foto van Tony Blair in één van zijn dure huizen en aan de andere kant een foto van de begrafenis van US ambassadeur Stevens.
    Einde Clinton-“dynastie”.
    Ondertussen in de oost:
    Na een Israëlisch bombardement opeen Russische voorraad raketten vanuit Turkije en open zee: “The re-creation of a historical alliance between Israel and Turkey against a “common enemy” would be seen as “bad news” across the Arab world, political analyst Chris Bambery told ”

    rt.com/op-edge/proxy-war-syria-conflict-110/

    Verwijderen

  106. Zo sprak Pakistan’s (ex-)president Pervez Musharaf: ‘Bij de gedachte aan de rol van de moslims in de huidige wereld breekt mijn hart. We zijn ver achtergebleven in de sociale, morele en economische ontwikkeling (…) en hebben geweigerd van anderen te leren. We moeten de barre realiteit on-der de ogen zien.’

    Verwijderen

  107. sirik Als een Nederlander vastgeroest zit in neo-kolonialistische denkpatronen en racistische of neo-fascistische uitspraken doet, dan hoef ik niet eerst de Oriënt te bezoeken om dat waar te nemen. Zo’n constatering kan ik ook in Nederland doen. Ook om waar te nemen dat er achterlijke en domme mensen zijn die nooit een goed boek hebben gelezen en internet alleen gebruiken om naar plaatjes van blote christenen te kijken hoef ik de Oriënt niet te bezoeken, daarvan kom ik er dagelijks genoeg tegen onder autochtone Nederlanders.

    Verwijderen

  110. Heb even een paar dagen niet op de site gekeken, maar idd. omdanks de reactie van Hans Jansen (IN KAPITALEN) komt er een of andere HP Pax langs, die het gelijk van Edwards Said op zon grandioze’wijze bevestigd, dat ik er ook even van achterover sla.Hoe is het mogelijk??? En ik maakte nog het voorbehoud “Misschien erg ouderwets om weer met Edward Said aan te komen zetten (die discussie hebben we toch al lang gehad?), maar blijkbaar is het toch een beetje nodig..” (zie mijn reactie van 12 juli 2013 20:08). Meneeer Jansen, daarom dus. Ik schreef ‘blijkbaar is het toch een beetje nodig….’. Voorzichtigjes dus. Maar het had wel iets minder voorzichtig gekund, gezien het commentaar van HP Pax. Het in hoofdletters geponeerde “MAAR JA, IEMAND DIE NOG MET DE EGYPTISCHE NAAR AMERIKA GEËMIGREERDE POSTMODERNE AUTEUR EDWARD SAID BEZIG IS” komt, met dank aan HP Pax, toch wel een beetje grappig over. Een inkopper zonder weerga, al heeft HP Pax dat zeker niet zo bedoeld 😉
    Overigens, dat van die Duitse oriëntalistiek vind ik zeker een interessante kwestie. Zou ik nog wel een keertje willen nalezen. Maar Said heeft het over de verstrengeling van wetenschapsbeoefening met koloniale/imperialistische machtsuitoefening en over hoe die koloniale machtsuitoefening het frame van de Engelse, Franse en later Amerikaanse oriëntalistiek heeft beïnvloed. Duitsland neemt daarin natuurlijk een andere positie in. Vind het zeker interessant om nog een keertje uit te zoeken (het is ook voor mij weer een tijdje terug dat ik orientalism heb gelezen), maar voor deze discussie is het wel een beetje off topic. Voor een ander keertje misschien.

    BeantwoordenVerwijderen

  111. Zie hier. Toch nog verbluffend actueel, zeker na het bovenstaande: https://www.youtube.com/watch?v=fVC8EYd_Z_g

    BeantwoordenVerwijderen

  112. Wil verder nog opmerken dat ik het wel typisch vind voor de voeten geworpen te krijgen dat ik ‘nog met Edward Said kom aanzetten’ van iemand die Snouck Hugronje aanhaalt (die de Nederlandse regering adviseerde in het koloniale beleid in Nederlands Indië! lang geleden- weten Henk en Ingrid en de participanten aan deze discussie dat nog?) om de hedendaagse gebeurtenissen in Egypte te duiden. Zie artikel van Jansen hierboven. Heel relevant. Overigens, misschien is het Hans Jansen ontgaan, maar Indië zijn we inmiddels kwijt. Maar goed Snouck Hugronje (en Bernard Lewis) achterhaald? Hoe kom je op het idee.

    BeantwoordenVerwijderen

  113. Eigenlijk zou je bovenstaand artikel (met bijbehorende discussie) als volgt kunnen duiden:

    1. De islamitische wereld, of het nu Egypte of Indonesië (pardon, Indië, immers Snouck Hugronje!) is eeuwig en onveranderlijk. Er zijn militairen, die nuttig zijn, als zij zich een beetje voegen naar onze belangen (hoe zij de binnenlandse oppositie tot de orde roepen is hun zaak). En er zijn haatbaarden, die kort gehouden moeten worden door die militairen. Verder is er niks. Dat was zo, dat is zo en dat zal altijd zo blijven.

    2. De westerse wereld is wel veranderlijk. Helaas, want dat heeft ertoe geleid dat we nu zitten opgescheept met een politiek correcte elite. En die luisteren niet meer naar de Snouck Hugronje van deze tijd, Hans Jansen. Zijn allemaal van die kereltjes Pechtold, die zelf een beetje wijsneuzerig gaan doen, mede dankzij het destructieve werk van Edward Said en dat verfoeide postmodernisme. Gelukkig is er in een partijtje dat dapper weerstand biedt. Dat is de PVV van Geert Wilders. Samen met Henk en Ingrid en met het heldhaftige anonieme reaguurdersleger van deze site bieden zij dapper weerstand. Aan Hans Jansen de ondankbare taak om de rol van Snouck Hugronje voor dit gezelschap te vervullen. Ondankbaar, want werkte Snouck Hugronje nog voor de rijksoverheid in de overzeese gebiedsdelen, Jansen is veroordeeld tot de soms wat mallotige PVVers (Dion Graus, die rare meneer van dat uitgekotste stuk halal-vlees en nog een paar van dat soort types). Maar ja, het is niet anders. We leven in moeilijke tijden….

    BeantwoordenVerwijderen

  114. Een hoog “Snouck Hugronje & ik”-gehalte.

    Verwijderen

  116. Ruud de Vries16 juli 2013 20:41

    Haha, dat is lachen! Nu Floris Schreve niet kan verklaren waarom Edward Said de Duitse oriëntalistiek buiten beschouwing laat is Said opeens off topic volgens hem. Nadat hij er zelf mee aan kwam zetten!!! Zou Floris Schreve weten wat het begrip trollen inhoudt? Tja, Engelse en Amerikaanse oriëntalisten kan je makkelijk wegzetten en demoniseren als “kolonialisten” maar dat lukt niet zo makkelijk met de Duitsers. Dan zul je je toch inhoudelijk in hun moeten verdiepen. Iets waar zowel Said als Schreve een broertje dood aan hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

  117. Geachte heer Jansen,

    Ik doe een beroep op u als emeritus hoogleraar om eens het goede voorbeeld te geven door uw lezers op dit blog te laten zien hoe een wetenschapper op zijn vakgebied op een wetenschappelijk verantwoorde wijze kritiek weerlegt, of hoe een wetenschapper op zijn vakgebied een theorie die onhoudbaar is gebleken met wetenschappelijk verantwoorde argumenten terzijde schuift. De discussie spitst zich toe met name op de volgende twee stellingen van u:

    1. “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet geluk.”

    2. “De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi. De Egyptenaren wisten dat, en getuigden van die kennis, en van hun afschuw van Obama….”

    Beide beweringen hebt u m.b.t. de door u vermeende voorkeur van Obama voor het moslimfundamentalisme in de discussie helaas nog niet kunnen onderbouwen omdat uw opmerking dat het beleid van Obama positief uitpakt voor Morsi en de MB wordt tegengesproken door feiten, zoals de voorspelbare volksopstand tegen Morsi en zijn partij en de juridische vervolgingen van partijleden, die het tegendeel bewijzen. Daarom hebt u uw stelling dat Obama “publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia” gaf nog slechts kunnen verdedigen met het in kapitalen uitgedrukte argument:

    “ALLEEN GOD KAN IMMERS IN DE HARTEN KIJKEN”

    Als wetenschapper doet u hier een beroep op God en zegt u met deze uitroep feitelijk dat alleen God kan weten dat u over Obama de waarheid hebt gesproken. Een theoloog kan uw uitspraak dan vervolgens deduceren tot de vaststelling dat Jansen zijn kennis over Obama blijkbaar van niemand anders dan God zelf moet hebben ontvangen, waardoor Jansen niet meer acteert als wetenschapper maar als profeet.

    Een beroep doen op God is mijn inziens een uiterst teleurstellend argument indien afkomstig uit de mond van een emeritus hoogleraar die geacht wordt op zijn vakgebied geen religie doch wetenschap te bedrijven. Zolang u uw theorie over de politiek van de V.S. verdedigt met een verwijzing naar goddelijke kennis spreekt u niet als hoogleraar, maar als hogepriester van een anti-Obama religie.

    Deze constatering levert m.i. dan ook een verklaring op waarom uw volgelingen op Hoeiboei zich niet gedragen als studenten, maar als slaafse en goedgelovige sekteleden die in u niet een leraar maar een profeet menen te herkennen waarvan zij elk woord kritiekloos slikken alsof het God zelf is die door het woord van Jansen oreert, waarna zij elke ongelovige die de woorden van hun profeet ter discussie stelt op een haast Breivikiaanse, dus meer paranoïde dan op rationele wijze, verketteren en vervloeken.

    Het is uiteraard volledig aan u of u wil worden herinnerd als de profeet van een valse religie, (omdat de leer die u verkondigt over Obama en de Islam aantoonbaar onjuist is), of dat u wil worden herinnerd als een man van de wetenschap die zijn stellingen met wetenschappelijk houdbare argumenten weet te onderbouwen en te verdedigen.

    Kiest u voor dit laatste dan verwacht ik van u zinnige en wetenschappelijk verantwoorde antwoorden op mijn aan u gestelde vragen en een wetenschappelijk verantwoorde weerlegging van mijn kritische opmerkingen over het onderwerp Obama en de Arabische wereld. Van een academisch opgeleide arabist mag dit worden verwacht.

    Mocht u aan dit verzoek wederom geen gehoor willen geven dan vrees ik dat academici opnieuw tot de conclusie moeten komen dat arabist Jansen voor de wetenschap verloren is gegaan, ditmaal omdat zijn wetenschappelijke kennis en inzichten, alsook zijn wetenschappelijke methode, hebben plaatsgemaakt voor een politieke religie waarvan hij zichzelf blijkbaar als profeet en hogepriester is gaan beschouwen.

    Met vriendelijke, doch bezorgde groet,

    Max Goedblick.

    BeantwoordenVerwijderen

  118. @Ruud de Vries, Grappig dat jij opeens zo komt opduiken als ik zeg dat ik iets niet helemaal weet (wat volgens mij geen schande is). Lachuh zeg. En Edward Said had een broertje dood aan het zich inhoudelijk in iets verdiepen? Net als ikzelf? Dat je mij zo een op een noemt met Edward Said zal ik maar als een compliment opvatten. Maar vind het zeker leuk om nog dat nog een keertje rustig uit te zoeken. Alleeen doet dat mijns inziens niets af aan zijn betoog. Zie ook mijn eerdere reactie hierboven (16 juli 2013 01:24). Maar goed dat jij wel zo inhoudelijk bent. Net als de rest van de soms bijna Oost Europees van voor 1989 aandoende applaus-machine, die hier in regel het forum vult.

    BeantwoordenVerwijderen

  119. Aan Ruud de Vries 20:41

    U schrijft dat men Britse en (Noord-) Amerikaanse oriëntalisten gemakkelijk kan wegzetten.
    Zulks versta ik niet gans.
    Een tas koffie zet men weg, maar een (on-)menselijk wezen als een engelse intellectueel…
    (phrase en suspens).
    Duitsers hebben zekerlijk een koloniaal verleden.
    Men denke aan Zuid-West Afrika met Windhoek.
    In Togo zijn steeds dankbare negers die zich verenigen in de Togo-Verein.
    Voorts hadden de Duitsers invloed in het muzelmaanse sultanaat Zanzibar.
    Ze ruilden dit in 1890 met de Britten voor het friese eiland Helgoland.
    Koloniale avonturen genoeg.
    Men denke aan het optreden in de Oekraine van 1941 tot 1944. En aan de kolonisatie van het Wartheland.
    Een deel van Antarctica heet Neu-Schwabenland.

    BeantwoordenVerwijderen

  120. Er zijn overigens nog wel wat meer kritiekpunten op Orientalism (en de latere werken van Edward Said), waar ik me wel in kan herkennen. Hans Jansen, ik heb daar nog een keer een tijdje met u over gepraat (bij het toenmalige LAK, nu Lipsius, in Leiden). Het is zelfs zo dat ik kort daarna een artikel vond van een van de meest uitgesproken critici van Said, Kanan Makiya, dat ik nog voor u heb gekopieerd (of doorgemaild, kan me niet meer precies herinneren), waar u erg blij mee was en ook daar hebben we elkaar daarna nog over gesproken. Maar in die tijd was u wel een stuk genuanceerder. Het was toen nog meer Laurie Mylroie (al is dat misschien niet zo’n gelukkig voorbeeld, weet je wat, laat maar zitten 😉 ) en (nog) niet zo Bat Ye’or.

    Maar goed, los van het punt van de Duitse oriëntalistiek (wat me zeker interessant lijkt, dus daar ga ik nog wat meer van lezen), ik vind uw bovenstaande verhaal toch een treffend voorbeeld van klassiek oriëntalistisch denken. U heeft alles uit de kast gehaald om Said te bevestigen. Ik had het zelf niet kunnen verzinnen.

    BeantwoordenVerwijderen

  121. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  122. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  123. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  124. HPax
    De laster van Greve over PVV-ers is niet ´ad rem´ (´off topic´?), maar Freudiaans
    geredeneerd wel in harmonie met zijn algemene stellingname. Geen leugens en smaad zonder een verradend onbewuste. Leer dat liever niet, Greve.

    BeantwoordenVerwijderen

  125. HPax, Eigenlijk zou ik hier niet eens op moeten reageren, maar toch, voor de lol dan. Altijd leuk als je opponenten zich met veel misbaar op Freud gaan beroepen. Heel diepzinnig. Maar dan vind ik jouw eerdere fantasie (poëtische oprisping wellicht?) over afgeranselde ezeltjes (reactie van 13 juli 2013 17:37) pas echt interessant:

    “Oriëntalisme! Is Azië een masker, de Oriënt verholen en onverholen haat, luidruchtige masculine vriendschap, permanent toneel van bitter verraad. Je kunt er – Kethelby – romantisch over doen, maar: het spuien van lawaaierige emoties op het hysterische af, hitte, stof en vliegen, het afranselen van overbeladen ezels door hun meesters, het benauwend gebrek aan ‘privacy’, dát is de Oriënt”

    Vind het allemaal een beetje hijgerig. Broeierig zelfs. Ook Freudiaans?

    Verwijderen

  127. “Het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten is een grote mislukking geworden. Tussen de zandstormen zie ik een wankelende Amerikaanse vlag. Egypte is het symbool geworden van het faillissement van Barack Obama’s islambeleid.”

    “En wat Egypte betreft, hebben ze nooit oud-president Morsi gekritiseerd. Morsi mocht van Amerikanen gewoon zijn gang gaan. Ook was Amerika volstrekt passief toen de alliantie van Hamas, Moslimbroeders en Erdogan tot stand was gekomen. Erdogan organiseerde in Ankara een grote bijeenkomst waar de echte vrienden van hem en zijn partij voor de eerste keer bijeen mochten komen. President Obama zweeg over deze nieuwe en gevaarlijke alliantie.

    De regering Obama is meester in het zwijgen, terwijl de Amerikaanse regering behoort te praten en standpunten moet innemen.”

    http://www.elsevier.nl/Buitenland/blogs/2013/7/Het-Midden-Oostenbeleid-van-Barack-Obama-is-totaal-mislukt-1312235W/

    BeantwoordenVerwijderen

  128. “Egypte is het symbool geworden van het faillissement van Barack Obama’s islambeleid.”

    Kan jij dit onderbouwen Anoniem, met een paar concrete aanwijzingen? Weet jij wat het huidige Islambeleid van de V.S. is? Beschrijf het eens? En hoezo is dat volgens jou failliet en waarom is Egypte daar het symbool van? Omdat de dictator Hosni Mubarak op verzoek van het volk door het leger is afgezet? Omdat daarna op advies van de V.S. democratische verkiezingen zijn uitgeschreven? Omdat het in Egypte verboden is om politieke partijen op te richten die een godsdienstig doel nastreven? Omdat de “Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid” een seculiere partij was zonder Islamitische doelstellingen? Omdat de “Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid” van Morsi daarom niet kon worden verboden zonder dat dit tot een volkswoede en misschien wel tot een burgeroorlog zou hebben geleid? Omdat de “Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid” van Morsi na 1 jaar regeren zoveel krediet en vertrouwen had verspeeld dat ze opnieuw zijn aftreden hebben geëist? Is dat de schuld van Obama?

    ‘At the same time, we firmly reject the unfounded and false claims by some in Egypt that the United States supports the Egyptian Muslim Brotherhood or any specific Egyptian political party or movement. The United States has always been and remains committed to the democratic process, not to any party or personality. We want Egyptians to make their democracy work for the good of all Egyptians.’

    Die laatste zin, daar leest rabiaat rechts altijd graag overheen: “DEMOCRATIE”! Haatbaarden en fundamentalisten die een Shariadictatuur of kalifaat willen die moeten daarvoor eerst de democratie opzij schuiven. Maar zolang het democratisch proces in stand blijft, WAT OBAMA WIL, kunnen de moslimbroeders van Egypte GEEN kalifaat maken met de Sharia als GRONDWET. Daarom hamert Obama erop dat de regels van de DEMOCRATIE moeten worden gerespecteerd. Doet men dat niet, dan geef je de haatbaarden en moslimbroeders óók een goed excuus om dat óók niet te doen, en dan is een democratie niet mogelijk. Democratie is de beste bescherming tegen een (Islam)dictatuur. Maar dat willen ze in de rechtse kerk liever niet snappen, de rechtse kerk verkoopt liever bommen en granaten aan die (volgens hen ‘achterlijke’) moslims, en willen daarom liever een cowboy als Bush dan een vredestichter als Obama aan het roer. Liever schieten dan praten, liever wapens verkopen dan nadenken is het credo van domrechts. Weet je wel hoeveel mensenlevens en geld die “heilige oorlog” van Bush in Irak heeft gekost? En heeft dat iets opgelost? NEEN! De al 10 jaar durende burgeroorlog die ruziemaker Bush daar heeft veroorzaakt zal nog vele jaren door blijven gaan. Over mislukkingen gesproken.

    Verwijderen

  129. Democratie is iets anders dan soevereiniteit.
    Eerst heb je dat laatste nodig om vervolgens mogelijk tot het eerste te komen.
    Zo is Irak ook tot democratie gebombardeerd. Libië moet de klus zelf verder af maken.
    Obama of Bush… wat is het verschil ?

    Verwijderen

  130. “Zo is Irak ook tot democratie gebombardeerd”

    Irak tot democratie gebombardeerd? Irak is door cowboy Bush willens en wetens een burgeroorlog in gebombardeerd, en ik denk niet dat wij het nog gaan meemaken dat daar ooit vrede komt onder een democratische regering. Dit soort fatale fouten van bomber Bush wil Obama niet maken.

    Maar laten we even in Egypte blijven. Wat had Obama daar anders en beter moeten doen volgens jou? Eerst alle MB met bommen en granaten uitroeien alvorens verkiezingen toe te laten? Een concreet en zinnig antwoord graag.

    Verwijderen

  132. Ach ja Afshin Ellian overschreeuwt zichzelf weer eens. ‘Een wankelende Amerikaanse vlag tussen de zandstormen’. Ook Ellian moet niks van Edward Said hebben, maar als hij zulke tranen plengt bij zijn eigen poetische beeld (de man is ook dichter), dan is er (in zijn eigen hoofd in ieder geval) toch sprake van enig Amerikaans imperialisme? Toch weer een puntje voor Edward Said. Over die treurige opmerking over ‘Palestijns tuig’ hoeven we het denk ik niet te hebben. Een rechtvaardige vredesregeling met een levensvatbare staat zou misschien een constructieve oplossing zijn. Maar ik vrees dat Ellian inmiddels zo ideologisch gedeformeerd is (herkenbaar voor sommige deelnemers aan dit gesprek?) dat deze voor de hand liggende gedachte niet meer in zijn hoofd opkomt. Teveel volgepompt met neocon-propaganda.

    BeantwoordenVerwijderen

  133. ´HPax, Eigenlijk zou ik hier niet eens op moeten reageren, maar toch, voor de lol dan.`´

    Hm, ik denk dat ook nu weer Freud je parten speelt Je moet wel. Tegenspartelen helpt niet, de waarheid moet eruit. Pas als je die gaat uitspreken,kun je worden verlost. Van jezelf.

    Verwijderen

  134. @HPax: ik blijf erbij, jouw visioen van die masculiene vriendschap en dat afgeranselde ezeltje (reactie van 13 juli 2013 17:37) doet het hem helemaal. Daar kun je mee voor de dag komen, op een site die claimt Gerard Reve aan haar zijde te hebben (we kunnen de grote volksschrijver helaas niet meer vragen of die claim terecht is). Freud zal ik er deze keer maar buiten laten 😉 Arme jongen, volgens mij heb je geen idee. Ga toch lezen. Misschien een linkse hobby, maar dat het je horizon moge verbreden.

    Verwijderen

  135. Het is me trouwens opgevallen dat net dat ene aspect van het werk van Reve hier wat onderbelicht blijft, althans, ik heb er bij de vele Reve- dweperijen op Hoeiboei nooit iets van kunnen terugvinden. Terwijl dat nu juist zo in het oog springt. Maar misschien is dat reaguurdersvolk daar er gewoon nog niet aan toe, dat zou ook kunnen, en wil men hier de brave aanhang tegen een al te groot zedenbederf beschermen. Want wat moet de gemiddelde Hoeiboei-reaguurder met teksten als:

    “Waarom moest een seksslaaf van Tijger een Duitse jongen van Poolse afkomst zijn die in Zwitserland werkte, en kon het niet gewoon een jongen in Amsterdam van een paar straten verder wezen, van eigen volk en eigen bodem, die men op Tijger zijn verlangen slechts even behoefde aan te schrijven of op te bellen om hem te ontbieden, en die men terstond meedogenloos kon tuchtigen als mocht blijken dat hij rondhoereerde en het waagde zich nog door een ander dan Tijger te laten bezitten”

    Gerard Kornelis van het Reve, De Taal der Liefde, Atheneum- Polak & van Gennep, Amsterdam, 1972, p. 33

    Een Duitse jongen van Poolse afkomst moet natuurlijk meteen aan de PVV meldpunt gerapporteerd worden (al is een ‘(seks)slaaf’ misschien een twijfelgeval, ook een lelijke PVVer moet immers discreet aan zijn trekken kunnen komen). Maar in algemeen, als je het doet, doe het dan met ‘een jongen van eigen volk en eigen bodem’, dat zullen ook de Henk en Ingrid en de Hoeiboei-reaguurdertjes wel kunnen beamen. Of:

    “Weet je wat voor stuk hij had Woelrat? Hij had een stuk dat net zo groot en hard en schaamteloos was als van een jongen die zich aan een meisje had vergrepen, samen met vriendjes, in een lege trein, en dan niet wil bekennen en dan voor zijn stuk krijgt, tot hij bekent… net zo lang totdat hij gaat bekennen… Toen ik in Indië bij de polietsie was, kregen we vaak zulke arrestanten, heel geile mooie jongens van 19, of zo. Als je een jongen strafte of ondervroeg, dan moest je het lichaaamsdeel tuchtigen, waarmee hij het vergrijp gepleegd had. Dat leerden wij zo, dat stond in de instruksies”

    Idem p. 171.

    Ik kan me overigens wel voorstellen dat er wat raakvlakken zijn met PVV achtig publiek. Jongens die zich in een lege trein aan een meisje hadden vergrepen, de polietsie in Indië, tuchtigen, zo stond dat in de instruksies. Ook elementen van de door Jansen hierboven aangehaalde Snouck Hugronje zijn in deze passage zeker herkenbaar. Zie Snouck Hugronjes aanbeveling om Imams ‘gevoelig te slaan'(vaak door Jansen geciteerd). Maar waar dan? vraag ik me, na dit stukje Reve, toch af. Om met Matroos Vos (aka Joop Schafthuizen) te spreken: ‘Op z’n pielemuisje’.

    Verwijderen

  136. (vervolg)
    Of (deze gaat er bij het Hoeiboeivolkje zeker in als koek 😉 ):

    “Ik kan het niet helpen Woelrat. Ik heb iets van een dichter, ik weet het. Maar als jij in die kooi gelegen had, dan was je zowat gek geworden van geilheid. Ik deed snel de dingen die nodig waren, Woelrat, en toen… toen trok ik zijn billen uit elkaar. Ik trok zijn geheime vallei open… net zoals ik voor jou de blonde jongensgleuf open zal trekken van iedere jongen en man die jij wilt hebben, beest: soldaten…matrozen…Voor jou”,

    Idem p. 173

    Vies hé, Henk en Ingrid? Ik heb zo’n vermoeden dat ongeveer de helft van de reaguurders op dit forum zelfs geen idee heeft van dit aspect van het werk van Reve (Reve, wie is dat?). Inderdaad, om met Pim te spreken (zie ook Jansen hierboven): “Ga toch koken”.

    Ik denk niet veel Hoeiboei-reaguurdertjes hier iets mee kunnen, laat staan waarderen en bovendien, soldaten voor de Jihad voor het Avondland moet je niet aan al te veel decadentie blootstellen en al helemaal niet aan zaken waar een beroep moet worden gedaan op iets als tolerantie- dat maakt immers de harten week voor de nakende ‘Eindstrijd’. Voor Hans Jansen trouwens geen loos begrip, gezien de bundel die hij samenstelde met bijdragen van de usual suspects uit de internationale anti-islambeweging (zie http://hoeiboei.blogspot.nl/2009/03/eindstrijd.html). En werd er in het forum niet al ergens melding gedaan van ‘de komende Grote Omwenteling’? Zie hierboven in het forum een bijdrage van Sirik, die schrijft: “De aankondiging(en) van een op handen zijnde grote niet alleen Europese maar ook Noord-Amerikaanse omwenteling is op hoeiboei.nl gedaan” (reactie van 12 juli 2013 18:51). Kortom, revolutie! Ontwaakt verworpenen der Aarde, maar dan een beetje anders. Misschien is het eerder een contra-revolutie. Het tegenovergestelde van wat de demonstranten willen, die in diverse Arabische landen strijd aangingen of gaan met hun eigen regimes. Ideologisch stuivertje wisselen wellicht? Als jullie die regimes niet meer willen, mogen wij ze dan?

    Verwijderen

  138. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  139. Ruud de Vries19 juli 2013 00:01

    Nee hatertje Floris, je hebt geen antwoord op de vraag waarom Edward Said de Duitse oriëntalistiek negeert. Moet je je eerst zogenaamd eerst even in verdiepen. Dat ie het negeert zegt al genoeg over de door jou aanbeden Said.

    Hans Jansen heeft een mooi stuk over Said geschreven met deze uitsmijter:

    “Zonder Arabisch te kennen, blijft het onmogelijk om zowel de goede als de slechte kanten van de islam in perspectief te krijgen. Oriëntalistiek is, Simon Leys heeft in een reactie op Edward Said iets dergelijks geschreven, niet meer dan een voorzichtige Westerse voetnoot bij de bestudering van de Oriënt door de ‘Oriëntalen’ zelf.

    Geen oriëntalist zou overigens voor zijn rekening willen nemen wat Edward Said schrijft op blz. 323 van zijn Orientalism, editie 1994: ‘De Arabische en islamitische wereld blijft een tweederangs macht als het gaat om het voortbrengen van cultuur, kennis en wetenschap.’ Dankzij hun training zijn oriëntalisten niet zo etnocentrisch en provinciaal, en minder dan Amerikaanse professoren geneigd tot pseudo- geleerde humbug.”

    http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/archief/article/detail/1775657/2003/10/11/Edward-Said.dhtml

    En enkele jaren geleden kwam Ibn Warraq met het boek “Defending the West
    A Critique of Edward Said’s Orientalism”. Hier enkele passages uit een bespreking daarvan:

    Deconstructing Edward Said

    It is now five years after the death of Edward Said, the man who made it cool to hate the West, and the reevaluation of his thought and work is thankfully well underway. Said forged a career out of revisiting the past, “deconstructing” what he found and writing it anew. Defending the West: A Critique of Edward Said’s Orientalism by Ibn Warraq, founder of the Institute for the Secularisation of Islamic Society, reveals just how massive a fabrication Said’s version of history is. The book spells out in great detail Said’s deeply flawed writings and his legacy: the modern academic fetish for examining microscopically the flaws and failings (real and imagined) of the West while simultaneously portraying an ever-peaceful East perpetually victimized by the technologically superior but, of course, morally benighted West. This is the fashionable narrative in the humanities departments of virtually every college and university in America, if not in all of Western academia.

    Those who perpetuate it Ibn Warraq calls “Saidists.” Among them, Said has achieved cult-like status as a prophet who (in the tired cliché of the Left) “spoke truth to power.” They see it as their mission to reveal cracks in the deception foisted on the world by an older generation of historians whose work attempts to disguise an aggressive, dominating West. A corollary, more covert mission is to erect their own wall to insulate the East from the kinds of attacks they themselves make on the West. And the Saidists have been so successful that many people now see colonialism and empire as creations of the West and symptoms of a Western moral inferiority that (especially for Western scholars) must be atoned for in many ways. Saidism, one might say, is a way to atone.

    (…)

    Will Ibn Warraq’s new book end forever the deleterious effects of more than thirty years of petulant, dishonest, self-loathing Saidism? Probably not. But any honest acolytes of Edward Said who read this book will either be forever relieved of their knee-jerk faith in the simple dichotomy of Western guilt and Eastern victimhood that is at the core of Said’s thought, or they will be forced to participate in their own hoodwinking. Ibn Warraq’s critique of Said’s thought and work is thorough and convincing, indeed devastating to anyone depending on Saidism. It should do to Orientalism what Mary Lefkowitz’s Not Out of Africa[3] did to Martin Bernal’s Black Athena.[4] And it should force the Saidists to acknowledge the sophistry of their false prophet.

    http://www.meforum.org/2069/defending-the-west

    BeantwoordenVerwijderen

  140. “Weet jij wat het huidige Islambeleid van de V.S. is? Beschrijf het eens?”

    Doe deze test en kom er vanzelf achter.

    In this test, find which entry does not belong on this list.

    1917: President Woodrow Wilson allies with Britain and France to fight autocracy in World War One and “make the world safe for democracy.”

    1941: President Franklin Roosevelt allies with Britain, France, and the USSR to fight fascism and destroy it.

    1947: President Harry Truman allies with the Free World to fight Communist aggression and liberate captive nations.

    1950: President Harry Truman confronts Communist aggression in South Korea with the UN as allies.

    1991: President George Bush leads an international alliance to repel an Iraqi invasion of Kuwait.

    2001: President George W. Bush leads the American people in retaliating to the September 11 attacks on America in Afghanistan against totalitarian Islamist groups.

    2013: President Barak Obama forms an alliance with the Muslim Brotherhood to install an anti-American Islamist state in Syria to join such U.S. “allies” as Egypt, Tunisia, Lebanon and Turkey on behalf of the Sunni Sharia World; to make the world safe for authoritarian religious dictatorships, antisemitism and those who would wipe Israel off the map, unrepentant Nazi allies, jihad against Christianity, subjecting women to second-class status, and murdering of gay people. Then to forge these ties stronger he defends an overthrown Egyptian Islamist regime insisting that it should at least participate in a coalition government earlier just to make sure that it has a share of power so that, no doubt, American values should be represented.

    BeantwoordenVerwijderen

  141. Ben diep onder de indruk van deze ‘test’/ ‘samenvatting van de betrekkingen tussen Amerika en het Midden Oosten’. Wat een goed verhaal! 🙂

    Verwijderen

  143. “Democratie is de beste bescherming tegen een (Islam)dictatuur.”

    Net zoals in Gaza?

    BeantwoordenVerwijderen

  144. ” Een rechtvaardige vredesregeling met een levensvatbare staat zou misschien een constructieve oplossing zijn.”

    Heel misschien over een jaar of 20 à 30.
    De tijd is er nu gewoon nog niet rijp voor vanwege div omstandigheden.
    Alleen Kerry en zijn baas geloven in dat sprookje.

    BeantwoordenVerwijderen

  145. @anoniem, de tijd nog niet rijp voor? Je mag hopen dat het niet te laat is. Israël had dit al lang moeten regelen. Overigens, ik weet niet of een beetje op de hoogte bent van de demografische situatie van Israël. De mensen die daar echt verstand hebben maken zich daar grote zorgen over.
    Ik weet niet of je onlangs de documentaire The Gatekeepers gezien hebt? Zeer verontrustend. Alle voormalige hoofden van de Mossad zijn het achteraf overeens: uiteindelijk zal Israël op deze manier de oorlog gaan verliezen. Je mag ook voor Israël hopen dat het van de huidige koers afziet en dat er op een gegeven moment (dat niet te lang meer mag duren) een tweestatenoplossing komt, of een binationale staat (waar Tony Judt een pleitbezorger voor was)

    Verwijderen

  147. Ruud de Vries20 juli 2013 10:12

    Nee Floris, je hebt geen antwoord op de vraag waarom Edward Said de Duitse oriëntalistiek negeert. Moet je je eerst zogenaamd eerst even in verdiepen. Dat ie het negeert zegt al genoeg over de door jou aanbeden Said.

    Hans Jansen heeft een mooi stuk over Said geschreven met deze uitsmijter:

    “Zonder Arabisch te kennen, blijft het onmogelijk om zowel de goede als de slechte kanten van de islam in perspectief te krijgen. Oriëntalistiek is, Simon Leys heeft in een reactie op Edward Said iets dergelijks geschreven, niet meer dan een voorzichtige Westerse voetnoot bij de bestudering van de Oriënt door de ‘Oriëntalen’ zelf.

    Geen oriëntalist zou overigens voor zijn rekening willen nemen wat Edward Said schrijft op blz. 323 van zijn Orientalism, editie 1994: ‘De Arabische en islamitische wereld blijft een tweederangs macht als het gaat om het voortbrengen van cultuur, kennis en wetenschap.’ Dankzij hun training zijn oriëntalisten niet zo etnocentrisch en provinciaal, en minder dan Amerikaanse professoren geneigd tot pseudo- geleerde humbug.”

    http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/archief/article/detail/1775657/2003/10/11/Edward-Said.dhtml

    En enkele jaren geleden kwam Ibn Warraq met het boek “Defending the West
    A Critique of Edward Said’s Orientalism”. Hier enkele passages uit een bespreking daarvan:

    Deconstructing Edward Said

    It is now five years after the death of Edward Said, the man who made it cool to hate the West, and the reevaluation of his thought and work is thankfully well underway. Said forged a career out of revisiting the past, “deconstructing” what he found and writing it anew. Defending the West: A Critique of Edward Said’s Orientalism by Ibn Warraq, founder of the Institute for the Secularisation of Islamic Society, reveals just how massive a fabrication Said’s version of history is. The book spells out in great detail Said’s deeply flawed writings and his legacy: the modern academic fetish for examining microscopically the flaws and failings (real and imagined) of the West while simultaneously portraying an ever-peaceful East perpetually victimized by the technologically superior but, of course, morally benighted West. This is the fashionable narrative in the humanities departments of virtually every college and university in America, if not in all of Western academia.

    Those who perpetuate it Ibn Warraq calls “Saidists.” Among them, Said has achieved cult-like status as a prophet who (in the tired cliché of the Left) “spoke truth to power.” They see it as their mission to reveal cracks in the deception foisted on the world by an older generation of historians whose work attempts to disguise an aggressive, dominating West. A corollary, more covert mission is to erect their own wall to insulate the East from the kinds of attacks they themselves make on the West. And the Saidists have been so successful that many people now see colonialism and empire as creations of the West and symptoms of a Western moral inferiority that (especially for Western scholars) must be atoned for in many ways. Saidism, one might say, is a way to atone.

    (…)

    Will Ibn Warraq’s new book end forever the deleterious effects of more than thirty years of petulant, dishonest, self-loathing Saidism? Probably not. But any honest acolytes of Edward Said who read this book will either be forever relieved of their knee-jerk faith in the simple dichotomy of Western guilt and Eastern victimhood that is at the core of Said’s thought, or they will be forced to participate in their own hoodwinking. Ibn Warraq’s critique of Said’s thought and work is thorough and convincing, indeed devastating to anyone depending on Saidism. It should do to Orientalism what Mary Lefkowitz’s Not Out of Africa[3] did to Martin Bernal’s Black Athena.[4] And it should force the Saidists to acknowledge the sophistry of their false prophet.

    http://www.meforum.org/2069/defending-the-west

    BeantwoordenVerwijderen

  148. “Ach ja natuurlijk, de Arabier is dom, achterlijk, heeft nooit een boek gelezen en gebruikt internet alleen maar om naar plaatjes van blote christenen te kijken, dat was ik even vergeten”

    Blij dat je je het toch nog herinnert. Muv een zeer kleine elite is ‘de arabier’ inderdaad grootdeels achterlijk en leest geen boeken. Dom zijn ze niet daarentegen, wel bevangen door een dogmatische ideologie die geen ruimte laat voor verbetering.

    Hier een mooi voorbeled van een ‘intelligente, hoogopgeleide arabier’ http://petrossa.me/2012/08/07/islam-and-science-bad-marriage/

    Dat is dus de elite. Veel achterlijker kun je het niet krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen

  149. Aan Petrossa.me 7:54

    Een nieuwe ster aan het firmament van dit paneel.
    U verdiept zich in het fenomeen “Arabier”.
    Dit woord is zeer oud.
    Ik ontmoette het onlangs in het boek Jesaja van het Oude Testament.
    Ongelukkig lees ik geen hebreeuws, derhalve weet ik niet of de Statenvertaling een vervalsing is van het oorspronkelijke hebreeuwse woord.
    In de eerbiedwaardige Al-Qorân heeft Arabier de betekenis van bedoeïen.
    Het woord bedoeïen op zijn beurt komt van bâdiyye, hetgeen woestijn betekent.
    Een Arabier is derhalve van oorsprong een woestijnbewoner.
    Het leven aldaar is hard.
    Het is daarom dat de Arabier niet gemakkelijk zwicht voor de westerse leefstijl.
    Die als belangrijkste adagium heeft: economische groei.

    Verwijderen

  150. Ik ekn overigens een heleboel zeer goed opgeleide en zeer belezen idividuen, afkomstig uit de Arabische wereld. Echt heel veel. Kunstenaars, schrijvers, dichters, journalisten. Hele intelligente mensen. Ken trouwens ook heel veel intelligente Nederlanders. Maar wordt ook weleens geconfronteerd met de spreekwoordelijke Henk en Ingrids 😉 Die heb je natuurlijk zowel daar als hier. Overigens ben ik van mening dat de grootte van de PVV aanhang zeker iets zegt over het beschavingspeil van de Nederlander. Het oude sociaaldemocratische ideaal van volksverheffing was zo slecht nog niet.

    Verwijderen

  151. Zie hier, Jansen over Said:
    ‘Het kernbezwaar van Said tegen de oriëntalistiek is dat de oriëntalistiek approaches a heterogenous, dynamic and complex human reality from an uncritically essentialist standpoint (p. 333). Waarschijnlijk heeft Said, ook in Nederland, het merendeel van de professionele beoefenaars van de vakgebieden waar hij over schrijft weten te overtuigen, of anders op zijn minst diep beïnvloed.
    De moderne oriëntalistiek en de oriëntalisten, zo meent Said, zijn een product van, en staan ten dienste van, het Westerse imperialisme. Zijns inziens diskwalificeert dit de oriëntalistiek zowel maatschappelijk als moreel- hoewel het natuurlijk in principe mogelijk is dat slechte mensen goede wetenschappers zijn. Oriëntalisme, aldus Said, is niet een gewone academische discipline, maar een ideologische discourse die onlosmakelijk met de Europese machtspolitiek over het Midden Oosten verbonden is. De kennis die de oriëntalistiek heeft voortgebracht was daarom flawed, distorted en soms zelfs racistisch. De oriëntalistiek, aldus Said, wil niet zozeer beschrijven als wel beheersen.
    Deze veroordeling van de oriëntalistiek heeft allerwegen grote indruk gemaakt, misschien niet het minst door de combinatie van duistere en modieuze taal waarin Said zijn aanklacht stak. Ook in Nederland gingen wetenschappers druk op zoek naar sporen van racisme in elkaars wetenschappelijke producten en werk van eerdere generaties. Zulke sporen moesten, zo werd haast a priori aangenomen, er zijn- anders zou Said immers mogelijk ongelijk kunnen hebben. Een en ander heeft tot rare polemieken en onverkwikkelijke persoonlijke conflicten geleid.
    Desalniettemin, the Arab and Islamic World remains a second-order power in terms of production of culture, knowledge and scholarship- weinig oriëntalisten zouden zo’n etnocentrisch oordeel willen uitspreken of onderschrijven, zelfs niet als het van Edward Said afkomstig is (Orientalism, ed. 1994, p. 323, 13 regels van onderen).
    Oriëntalistiek, aldus Said, die daarmee een oordeel uitspreekt over wellicht wel 60.000 boeken die tussen 1800 en 1950 in het Westen over het Midden Oosten verschenen zijn- om nog maar te zwijgen over de stortvloed van publicaties die na 1950 zijn verschenen- is agressie: Orientalism is all agression, p. 204’.
    Hans Jansen, Nieuwe inleiding in de islam, uitgeverij Coutinho, Bussum, 1998, p. 255-256
    Tot zover deze toch wel geestige parodie van Jansen. Hij heeft er vooral een leuke karikatuur van gemaakt. Als persiflage is het meer dan geslaagd. Heel grappig allemaal, maar als je echt Said wil weerleggen moet je toch met degelijker werk komen. Dat er soms sprake is van onverkwikkelijke persoonlijke conflicten onder de Nederlandse arabisten, helemaal waar, maar ik vraag me af of je daar Edward Said voor nodig hebt. Daar heb je namelijk met Hans Jansen zelf al een hele goeie aan, zeker de Hans Jansen van nu (de Hans Jansen van toen was vele malen redelijker persoon dan hoe hij zich nu manifesteert).

    Verwijderen

  152. (vervolg)
    Maar hoe dan ook, dezelfde Hans Jansen na de millenniumwissel:
    “Het enige medicijn is dan ook tegen-consternatie. Niet, zoals bij oorlogvoering gebruikelijk, streven naar een overwinning met proportionele middelen die voor het doel dat bereikt moest worden net voldoende zijn, maar streven naar een totale verplettering met overdreven zware middelen en overmacht. Het gaat immers niet om een rationele oorlog maar om een irrationele strijd.
    Angst aanjagen, en ruim voldoende reden geven om angstig te blijven, is van groot belang. Niet bang zijn zelf af te zakken tot het niveau van de terroristen. Voor minder doen ze het immers niet. Het is in de propaganda-oorlog bovendien van groot belang de terroristen als loosers voor te stellen die op allerlei manieren, ook seksueel, niet aan hun trekken zijn gekomen. Omdat dat meestal waar is, kan het niet zo moeilijk zijn.
    De methoden die het strafrecht toestaat bij de bestrijding van wangedrag en misdaad gaan minder ver dan de veel ruwere methoden die door een oorlogsituatie worden opgedrongen. Het strafrecht is dan ook niet geschikt voor terrorismebestrijding. Hoe het ook tegen onze natuur en ons systeem ingaat, indien mogelijk moeten (curs. FS) terroristen sneuvelen tijdens hun zelfgekozen acties. Het is niet nodig om bang te zijn ‘martelaren te maken’. Beter tien dode martelaren in de hemel dan één levende, gewapende terrorist op straat. Martelaren zijn immers geen bedreiging van de openbare orde, terroristen wel.
    Laten we ons bij de bestrijding van terrorisme dat gepleegd wordt in de naam van de islam, alsjeblieft geen zorgen maken over wat de moslims er van vinden. Ook het raadplegen van moslims over wat de ‘ware’ islam hier voorschrijft, is uit den boze. Als de terroristen eenmaal zijn vernietigd, is dat voor de andere, niet-vernietigde moslims voldoende bewijs dat de terroristen er ook theologisch naast zaten, anders had God hen immers wel gespaard. Vernietigen gaat dus voor.
    Wanneer er een grote terroristische aanval op een Nederlands doel wordt gepleegd, door terroristen die zich op de islam beroepen, zou dat kunnen leiden tot spontane acties van de bevolking waarbij bijvoorbeeld moskeeën in brand worden gestoken. Dat zal de moslims in Nederland er eerder toe brengen zich van de terroristen af te keren dan hen te steunen. De overheidsreacties op zulke spontane pogingen tot tegenterreur dienen daar dan ook mee rekening te houden.”

    ‘Orientalism is all agression’, zeg dat wel. Misschien had Edward Said toch een beetje gelijk met die door Jansen zo gewraakte oneliner. In dit geval neemt Jansen het oriëntalisme, zoals het door Edward Said is omschreven wel heel letterlijk: de oriëntalistiek in dienst van de macht. In Jansens eigen woorden: ‘De oriëntalistiek, aldus Said, wil niet zozeer beschrijven als wel beheersen’. Zie hier. Klopt in dit geval helemaal (al heeft dit weinig meer met beheersen, maar vooral met wild erop los slaan te maken). Ik wil zeker niet zeggen dat dit tegenwoordig nog steeds voor de ‘oriëntalistiek’ geldt, maar Jansen doet wel erg zijn best. En niet op een erg subtiele manier, zacht uitgedrukt.

    Verwijderen

  154. @Ruud de Vries, ik heb gezegd dat ik zeker geen krtiekloze bewonderaar van Edward Said ben. Als je ooit een blik op mijn blog zou hebben geworpen had je dat meteen kunnen zien, waar ik ruime aandacht heb besteed aan kritiek op Orientalism, bijv. van Kanan Makiya. Ibn Warraqs Defending the West heb ik grotendeels gelezen. Alleen heb ik daar ook weer een probleem mee. Want als er iemand is met een agenda, dan is het Ibn Warraq wel. Dat is pas echt een activist, die absoluut niet vies is van duistere figuren als Pamela Geller.
    Maar het is mijns inziens goed mogelijk om tegenover Orientalism de andere kant van de medaille te laten zien, zoals Makiya dat heeft gedaan in Cruelty and Silence (Hans Jansen is hier zeker bekend mee).
    Verder leuk dat je die passage van Hans Jansen aanhaalt. Dat grapje heeft hij vaker uitgehaald. Heel geestig, maar het is wel een beetje mager als je Orientalism wilt weerleggen. Zou best weleens wat nieuws van hem willen horen. Wist je trouwens dat Hans Jansen vroeger Ibn Warraq nogal vond doorgeslagen? Dat schrijft hij in zijn ‘Nieuwe Inleiding in de Islam’. Maar dat was echt vroeger, want als je de bundel Eindstrijd leest (door Jansen samengesteld) is de bijdrage van Ibn Warraq het meest gematigd van allemaal. Ik zou overigens best van Jansen willen vernemen wat hij ziet in die duistere mystieke beschouwing van Monica Papazu. Haar beschouwing in een band met die van Paul Clietur vind ik bijna surrealistisch, maar dat terzijde.
    Over Said en de Duitse Orientalistiek (ik weet idd niet alles, gelukkig dat verder iedereen hier wel zo goed op de hoogte is 😉 ), vond ik dit interessante artikel:

    Jennifer Jenkins, ‘German Orientalism; Introduction’, verschenen in Comparative Studies of South Asia, Africa and the Middle EastVolume 24, Number 2, 2004 (Duke University Press, zie http://muse.jhu.edu/journals/cst/summary/v024/24.2jenkins.html ):

    “Edward Said famously claimed that Germany did not have a “protracted sustained national interest in the Orient” and thus no Orientalism of a politically motivated sort. With this statement he omitted Germany and German scholarship from his exploration of the power/knowledge nexus that legitimated and sustained the project of European colonial empire. “There is a possibly misleading aspect to my study,” he writes, “where, aside from an occasional reference, I do not exhaustively discuss the German developments after the inaugural period dominated by [the Arabist Silvestre de] Sacy. Any work that seeks to provide an understanding of academic Orientalism and pays little attention to scholars like Steinthal, Müller, Becker, Goldziher, Brockelmann, Nöldeke—to mention only a handful—needs to be reproached, and I freely reproach myself.”

    BeantwoordenVerwijderen

  155. (vervolg) Said writes that German Orientalism was interested in the professional study of texts rather than in the exercise of colonial power. Lacking a direct “national interest,” Germany’s Orientalist scholarship existed at one remove from colonial practice and administration. Germany “had in common with Anglo-French and later American Orientalism … a kind of intellectual authority over the Orient,” Said writes; yet “there was nothing in Germany to correspond to the Anglo-French presence in India, the Levant, North Africa. Moreover, the German Orient was almost exclusively a scholarly, or at least a classical, Orient: it was made the subject of lyrics, fantasies, and even novels, but it was never actual, the way Egypt and Syria were actual for Chateaubriand, Lane, Lamartine, Burton, Disraeli, or Nerval.” In short, Said’s definition of Orientalism seems to leave no room for an exploration of the German case, which has consequently remained both underexplored and undertheorized until recently.

    The question, however, can and should be posed: Did Germany develop an Orientalist tradition of the sort described by Said? As the articles in this issue demonstrate, the answer is yes and no. In Said’s own words, Germany shared “a kind of intellectual authority” over the Orient, and it is well known that German Orientalists filled prominent university positions in a number of European countries where they engaged directly in the work of empire building. Tuska Benes’s article in this issue, for example, sets out the case for German Orientalists in Russia. The presence and international reputation of German philologists, linguists, historians, philosophers, and archaeologists in the world of nineteenth-century Oriental studies is also beyond dispute. So how can this tradition of scholarship be assessed in a way that productively connects it to histories of imperialism and the exercise of power? Possible approaches include an inquiry into the flexibility of Said’s definition on the one hand, and an exploration of the distinctive characteristics of German Orientalism on the other. Can Said’s definition of Orientalism be thought through in a way that allows for an analysis of German developments? Alternatively, which aspects of Orientalism become visible if the German case is analyzed? As scholarship has recently highlighted the presence of a variety of Orientalisms—Polish, Ottoman, Persian, and Japanese—a general broadening and rethinking of the topic seems to be in order.

    Said’s definition of Orientalism is conceptually broad but historically specific. Orientalism is “the corporate institution for dealing with the Orient—dealing with it by making statements about it, authorizing views of it, describing it, by teaching it, settling it, ruling over it.” Said ties this definition to the creation and maintenance of a colonial empire on the model of the British and French. Beginning with the work of Sacy, Said outlines a structure of thought and feeling in which scholarship aided and abetted territorial acquisition and provided crucial service to the creation of European hegemony over the East. Representations of the Orient gained currency through their portrayal of non-European realities and from their role in colonial…”

    Kwestie opgelost lijkt mij. Rest mij nog de te vermelden (eigenlijk nogmaals te benadrukken) hoewel ik zeker geen kritiekloze bewonderaar van Edward Said ben, Jansens bovenstaande artikel de sterkst mogelijke bevestiging vind van Edward Saids Orientalism. Jansen heeft erg zijn best gedaan om Said te bevestigen. Ik heb zelfs een vermoeden dat de meeste van zijn collega’s dat kunnen beamen. Over sommige andere bijdragen in dit forum hoeven we het denk ik niet te hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

    • Over Hans Jansen:

      “Eén ding dat onmiddellijk opvalt is dat Jansen grotendeels de discussie met vakgenoten uit de weg gaat. Zo is hij in vaktijdschriften bij herhaling gewezen op vertaalfouten en andere gebreken, maar daar heeft hij nooit op gereageerd. Het enige wat hij aan dergelijke kritiek lijkt over te houden is een blijvende wrok tegen degenen die hem geuit hebben.”
      Michael Leezenberg, Onwetendheid of Oplichterij, ZemZem.

      “Sinds Jansen zich mag tooien met de hoogleraarstitel, maar vooral sinds de moord op Theo van Gogh, heeft hij alle wetenschappelijke scrupules opzij gezet. Hij is een anti-islam polemist geworden die er geen moeite mee heeft willens en wetens een verkeerde voorstelling van zaken te geven.”
      Martin van Bruinessen, in: Hans Jansen wekt irritatie bij collega islamologen, Wereldomroep, 24 april 2008.

      “Jansen haalt bepaalde koranverzen aan om te bewijzen dat de islam geweld tegen ongelovigen predikt. Maar hij gaat volledig voorbij aan het feit dat de meeste moslims die teksten heel anders lezen. Hij gedraagt zich niet als een wetenschapper maar als een schriftgeleerde, een ayatollah die vindt dat hij anderen kan vertellen hoe je de Koran moet uitleggen.”
      Dick Douwes, in: Hans Jansen wekt irritatie bij collega islamologen, Wereldomroep, 24 april 2008.

      Het is bij vakgenoten van Jansen, en ook andere academici, al jaren bekend dat Jansen zijn positie als wetenschapper heeft opgeofferd voor het voeren van politieke anti-islam propaganda. Ook ik heb hierboven opgemerkt dat Jansen zich niet gedraagt als een wetenschapper, maar als de hogepriester van een anti-islam religie.

      Deze keuze van Hans Jansen verklaart waarom hij niet meer uit de voeten kan met het werk van collega Edward Said, die dit soort politiek gedreven wangedrag in de westerse oriëntalistiek aan de kaak heeft gesteld.

      Het staat de heer Jansen vrij om middels propaganda de anti-Islam politiek van Wilders te steunen, het is alleen niet fair dat hij zijn status als emeritus hoogleraar misbruikt om bij de achterban van Wilders de schijn te wekken dat zijn negatieve uitlatingen over de Islam en de Arabier wetenschappelijk zijn onderbouwd, want dat is “volksverlakkerij”. Jansen is een sprookjesverteller geworden, en zo moeten zijn teksten ook worden gelezen, als sprookjes en niet als wetenschappelijk verantwoorde literatuur.

      BeantwoordenVerwijderen

    • Ik denk dat de arabist Jansen het juist ziet; zijn tegenstanders niet.
      HPax

      BeantwoordenVerwijderen

    • U mag denken dat arabist Jansen het juist ziet.
      Alleen heeft arabist Jansen zijn stellingen nooit kunnen bewijzen aan de hand van de tekst waar hij meent uit te putten.

      Wat doet Jansen wanneer er kritiek op zijn beweri9ngen komt?
      Juist! Deur hard dicht slaan en nergens op reageren. Want: arabist Jansen ziet het juist!

      Verwijderen

    • Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      BeantwoordenVerwijderen

    • “Ik denk dat de arabist Jansen het juist ziet; zijn tegenstanders niet.”

      Dus dan weet jij HPax welke kritiek andere academici hebben op het latere werk van arabist Jansen en kan jij ons ook uitleggen waarom zijn tegenstanders in hun kritiek op jouw idool er naast zitten. Nou, dan zou ik zeggen steek van wal en overtuig ons, leg uit waarom zijn tegenstanders het fout hebben want Jansen zelf doet dat niet. Dus als jij dat kan dan heb je de primeur.

      BeantwoordenVerwijderen

    • Hpax, dat kun je natuurlijk wel ‘denken’ (of vinden) en in theorie zou het heel goed mogelijk kunnen zijn dat de kudde op een verkeerd spoor zit en dat er in eerste instantie slechts een enkeling dat in de gaten heeft. Zou kunnen.
      Maar ik heb toch zo langzamerhand wel wat redenen om te denken dat het in dit geval een beetje anders zit. Tot zo’n tien jaar geleden (of tot net iets daarna), was Jansen geheel into de omstreden Midden Oosten watcher Laurie Mylroye (zie hier wiki: http://en.wikipedia.org/wiki/Laurie_Mylroie ). In 2001 heb ik me, op aanraden van Jansen, zelfs geabonneerd op haar electronische nieuwsbrief en ontving ik dagelijks een (of meer) alarmistische mails over het chemische en biologische wapenarsenaal van Saddam Hussein. Bovendien kon zij ‘bewijzen’ dat Saddam achter 9/11 zat (in ieder geval dat Saddam achter de eerste WTC aanslag zat en Ramzy Yusuf zou een Iraakse geheim agent zijn geweest). Bijna niemand nam haar serieus. Jansen was echt een van de weinigen. Na de Amerikaanse invasie is gebleken dat deze mevrouw Mylroie er werkelijk op alle fronten naast zat. Niet een klein beetje, maar in alle opzichten en dan ook nog totaal. Hoewel Jansen nog in 2004 naar haar verwees, is zij na die tijd vrijwel geruisloos ingeruild voor mevrouw Littman (Bat Ye’or). Er staat ook nog een interview met haar op deze site trouwens. Een paar jaar geleden heb ik haar boek gelezen en nog van alles daar omheen (zowel andere bijdragen van mevrouw Littman, van haar medestanders en haar critici). Eerlijk gezegd denk ik dat dit minstens, zo niet nog erger is dan Laurie Mylroie. Dat deze vreemde uitstapjes van Jansen ertoe hebben geleid dat hij wat minder serieus wordt genomen, kan ik daarom wel begrijpen. In theorie is het natuurlijk mogelijk dat Jansen en die twee dames gelijk hebben (alhoewel, bij Laurie Mylroie klopte er aantoonbaar helemaal niets van en dat er bij Bat Ye’or weinig van klopt kun je afleiden uit de interne logica van haar eigen boek en bovendien meteen beamen als je ook maar enige basale kennis hebt van de geschiedenis van het Midden Oosten en de internationale politieke verhoudingen van de afgelopen decennia). Dan kun je natuurlijk wel ‘vinden’ dat dit allemaal wel klopt (dit is nu eenmaal mijn mening, en daarom even waar als alle andere meningen), maar dan ben je natuurlijk wel een grotere relativist dan al die zg cultuurrelativisten en ‘politiek-correcten’ bij elkaar. Dan is er pas echt sprake van doorgeschoten postmodernisme en dat kan nooit de bedoeling van bijv. iemand als Hans Jansen zijn. Denk daar nog maar eens over na 🙂

      BeantwoordenVerwijderen

      • piet-hein nelissen27 juli 2013 22:14

        Wat een ongedisciplineerde zijwaartse bokkesprongen van iedereen de hele tijd! Gelukkig heeft Max Goedblick zijn vragen diverse keren herhaald en ons zo bij de les gehouden. Het is, althans voor mij, duidelijk dat HJ een antwoord verschuldigd is op tenminste de vragen 1. en 2., zie boven. Die zijn de belangrijkste. De antwoorden hierop moet HJ paraat hebben en in één of twee zinnen kunnen geven, omdat die funderend zijn voor zijn visie, dus waar blijven ze meneer Jansen?

        BeantwoordenVerwijderen

      • Hans Jansen, wees zo vriendelijk om ons althans uw antwoorden op MG’s vragen nrs. 1 en 2 te geven. U hebt ze paraat en kunt ze in een of twee zinnen per vraag geven. Dus voor de draad ermee. Uw onversneden (en door deze geweldige discussie geenszins ontmoedigde) bewonderaar, Piet-Hein Nelissen uit Middelburg.

        BeantwoordenVerwijderen

      • Okee meneer Jansen, nu u u weer. Graag beknopt en toch diep stekend antwoord op ten minste de vragen nrs. 1 en 2 van MG, hierboven op diverse plaatsen herhaald.

        BeantwoordenVerwijderen

      • Hans Jansen, wees zo vriendelijk om ons althans uw antwoorden op MG’s vragen nrs. 1 en 2 te geven. U hebt ze paraat en kunt ze in een of twee zinnen per vraag geven. Dus voor de draad ermee. Uw onversneden (en door deze geweldige discussie geenszins ontmoedigde) bewonderaar, Piet-Hein Nelissen uit Middelburg.

        BeantwoordenVerwijderen

      • Het moet gemakkelijk zijn voor Hans Jansen om de vragen nrs. 1 en 2 van Max Goedblick dd 12 juli, 11:56 uur, beknopt te beantwoorden? Die antwoorden moet hij paraat hebben, in zoverre geef ik MG gelijk. Piet-Hein Nelissen

        BeantwoordenVerwijderen

      • 1] De arabist H. Jansen (HJ) heeft in juni 2013 op Weblog Hoeiboei vrij snel na elkaar twee opstellen geplaatst: 1HJ = ´Ontwikkelingshulp en massa-immigratie: Cui bono?´en 2HJ = ´Egypte begeert het juk van de sharia af te schudden´.
        Beide bijdragen hebben een stroom van reacties verwekt van een omvang kwantitatief voor artikels op Hoeiboei ongewoon. Daarvan laat ik de positieve hier buiten beschouwing, ten gunste van de negatieve. Die laatste zijn steevast en monotoon van 3 personen, te weten: 1. Goedblick, 2. Schreve, en – ook dat nog – van 3. El Housaini. De laatste fungeert als HJ´s belager (Nederlands: ´stalker´).

        Ik schuif 1HJ en 2HJ in elkaar, maar doe dit met twee proviso´s, te weten: 1* Schreve komt alleen in 2HJ voor, en 2* wat ik vanaf hier verder ga typen, is naar aanleiding van de reacties
        van Schreve en Goedblick op die van mij in 2HJ, ´HPax, 25 juli 2013, 14.28u´. Daarin staat:

        IK DENK DAT DE ARABIST JANSEN HET JUIST ZIET, ZIJN TEGENSTANDERS NIET. HPax.´

        Dit vonnis had ik net zo goed in 1HJ kunnen vellen of om logistieke reden zelfs daar beter, maar hoe ook slaat hij op beide artikels van HJ, cum reacties daarop. Schreve komt dan formeel wel iets te kort, maar wie kan dat wat schelen?

        2] Nu waarom het direct gaat.

        1) AD Goedblick in 2HJ, ´comment´ 2HJ, dd25.07.13/ 20.33u. Daarin komt G. met: ´leg eens uit waarom zijn tegenstanders het fout hebben want Jansen zelf doet dat niet. Dus als jij het kan, dan heb je een primeur´.

        Welnu, G. vraagt mij het onmogelijke. Want op 1HJ staat in één (= G.´s ´comment´ 15.07.13 / 15.59u) van zijn stortvloed aan reacties: ´Studeren is niets dan woordjes leren. Dat geldt voor elke theoretische opleiding, ook voor de economie´. Met welke overtuiging G. voor mij intellectueel onbereikbaar is geworden. Ik ben geen woordenboek, ik ga hem niet nieuwe woorden leren.

        Om hem toch wat van dienst te zijn, verwijs ik G. naar mijn c 1HJ 28.06.13 / 12.16u. Laat G dat nou eens lezen – voor de eerste keer? – en blijk geven dat hij mijn ´woordjes´ begrijpt. Dan zien we verder. Maar als dat al te moeilijk is!?

        Ten slotte heb ik G. in mijn 1HJ 28.06.13 / 22.45u een brandende vraag gesteld, naar aanleiding van zijn c 1HJ 28.06.13 / 21.26u. Daarin verwittigt hij ons van het feit dat hij met het opvissen van rottende lijkjes van babies bezig is geweest. Waarom doet G. dat, waarom vertelt hij dat? Op mijn vraag heeft G. niet gereageerd.

        2) AD Schreve. Ik kan om praktisch-materiële reden S. niet zo afhandelen als G. en volsta ik in S´s geval met die naar mijn boek te verwijzen: De allochtonen en wij, Gigaboek, ed 2012.
        Ik wil liever niet dat G. mijn boek leest. Het is te moeilijk – veel te veel nieuwe woordjes – en vrees ik dan het gevolg waarvoor Plato bij monde van Sokrates waarschuwde. Sokrates ontraadde zijn leerlingen met ongetrainde mensen te debatteren. In de discussies die de laatsten niet aankunnen, ontaarden of ontpoppen ze zich als misanthropen, Ze worden gemeen en gaan vieze zeggen, zoals G. in c 1HJ 17.19u: ´Je praat poep sirik iets waar struisvogels hun anus voor gebruiken.´ G. lijkt van een onreine klasse te zijn. Neem ook zijn ´rottende baby-lijkjes´. HPax.

        BeantwoordenVerwijderen

      • @HPax,

        U schreef een boek, maar weet de betekenis van stalker niet?!

        Stalker volgens van Dale:

        stalker [stalkər] (de; m,v; meervoud: stalkers)
        1
        iemand die een ander (bv. een ex-echtgenote, een popster) hinderlijk achtervolgt, bedreigt enz.

        Ik achtervolg Jansen niet en bedreig hem ook niet.

        Als u plaats mag nemen op de stoel van van Dale, dan mag u de betekenis van woorden veranderen!.

        Ik achtervolg niemand, ik zit, zoals nog enkelen hierboven met een paar vragen, waaronder:

        “1. Waarom zou Obama als Christen en president van Amerika de Moslimbroeders “goed” vinden en sympathie hebben voor hun politieke idealen?

        2. Wat is het belang van de V.S. dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen.”
        (Goedblick 12 juli, 11:56)

        Piet-Hein Nelissen wees er ook al een aantal keer op.

        Dus als Jansen hierop een gedegen antwoord weet te formuleren, zijn ‘G’, ‘EH’, PHN en ‘S’ grotendeels uitgepraat.

        Verwijderen

      • @ Hpax, ik begrijp dat bovenstaand codebericht eigenlijk een boekpromotie is? Nu ben ik best bereid om in tijden van crisis wat neer te leggen om uw dappere initiatief te steunen en bovendien heb ik ook een aardige collectie boeken, die recht tegen mijn persoonlijke overtuigingen ingaan. Ik vind het dapper van u dat u een boek publiceert (kon u er trouwens geen uitgever voor vinden?) dus daarvoor alle lof. Alleen zou u mij van dienst willen zijn en in begrijpelijk Nederlands een kleine synopsis hier in dit forum neer te pennen? Dan kan ik een eerlijke afweging maken of het de moeite waard is om daadwerkelijk tot aanschaf over te gaan. Of is het boek ook als een code-bericht opgesteld en alleen te ontcijferen door de ingewijden van Het Verzet? Helaas behoor ik niet tot die uitverkorenen, dus dan vrees ik dat uw werk voor een simpele ziel als ik ontoegankelijk zal blijven. Maar mocht u uw boekwerk wel in begrijpelijk Nederlands hebben geschreven, zou u dan zo vriendelijk willen zijn om in even helder Nederlands toe te lichten waar het in grote lijnen over gaat? Bij voorbaat dank.

        BeantwoordenVerwijderen

         
        EXCUUS, allereerst aan Jansen. Wat hierboven lijkt op een reeks boodschappen van mijn hand met ongeveer dezelfde strekking (‘herhaalde verzoeken’ volgens El-Houssein), is allemaal tijdens één sessie ingestuurd. Ik maakte de beginnersfout te denken dat mijn berichtjes niet overkwamen, en probeerde telkens opnieuw hetzelfde te plaatsen met bijna dezelfde tekst. Ik rekende buiten de verwerkingstijd die de webmaster nodig heeft om mijn bijdragen te verwerken… en droeg zo flink bij aan de rommeligheid. Het is niet mijn bedoeling almaar te zeuren om een snel antwoord op die 2 gestelde vragen. Allen excuus, ik zal herhaling voorkomen, PHN.

        • Piet-Hein Nelissen, je hebt volkomen gelijk. Dit zijn idd de kernvragen. Dat het hier weleens ontspoort komt omdat de meeste reaguurders hier graag komen praten over ‘wat doet dit allemaal met mij (en mijn eigen onderbuik)’. Tamelijk navelstaarderig. Heel postmodern eigenlijk. Alleen maar over die ‘bibelobonse beeldvorming’, om met Hans Jansen te spreken (zo heb ik hem ooit een keer de discussies rond Edward Saids Orientalism horen omschrijven). Maar het is wel aardig om te zien dat zelfs een discussie over het politieke systeem in Egypte en de internationale politieke verhoudingen hier meteen worden gerelateerd aan belangrijke persoonlijke vraagstukken als ‘de islam en ik’ (zie bijv. de bovenstaande cryptische boekpromotie van HPax). Men is hier veel meer door het postmodernisme beïnvloed en gevormd dan men zelf in de gaten heeft.
          Maar ook ik ben nog altijd er benieuwd naar een afdoend antwoord op de bovenstaande twee vragen. Dus zie er naar uit.

          BeantwoordenVerwijderen

        • Maar meneer Jansen, in een recenter blogbericht op deze site schrijft u (http://hoeiboei.blogspot.nl/2013/07/zomergast-anders.html?showComment=1375273674008):

          “Als het Westen wat het Midden Oosten betreft een beetje naar Mosaddeq had geluisterd. hadden we de rest van die namen waarschijnlijk niet gekend”.

          Al is waarschijnlijk bijna iedereen hier op dit forum dit stukje geschiedenis vergeten (zeker degenen die u hier alle lof toewuiven, omdat ze alles wat er in het Midden Oosten gebeurt relateren aan hun eigen subjectieve beleving van Moslims in Nederland), dit is wel zo verpletterend waar, dat ik me niet kan voorstellen dat u geen zinnig antwoord heeft op de openstaande twee vragen. Dus als u nou zo vriendelijk wil zijn om daar een helder antwoord op te formuleren? Uw opmerking over de episode Mosaddeq bewijst voor mij dat u daar zeker toe in staat bent.

          BeantwoordenVerwijderen

Tot  slot nog het een en ander ter verduidelijking, hier een paar youtube-filmpjes waarin Edward Said zijn werk nader toelicht. Bekijk en vergelijk met de bovenstaande bijdrage van Jansen en de daarop volgende discussie. Voor meer achtergronden (oa de invloed van Said in Nederland en de positie die Hans Jansen inneemt tov zijn collegae) lees zeker Leon Buskens, Islamonderzoek in de publieke sfeer (2010).
 
Zie hieronder Edward Saids voordracht ‘The Myth of the Clash of Civilizations’, waarin hij het werk van Huntington behandelt:

  1.  

Tagged with: , , , , , , , , , ,

leave a comment

Nawal el-Saadawi over de tweede omwenteling in Egypte

Posted in Arabische wereld, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), denkers uit en over de islamitische wereld, islam, Midden Oosten, politiek by Floris Schreve on 12 juli 2013

Hoewel het misschien nog te vroeg is om de ‘tweede fase’ van de revolutie in Egypte te duiden (is het een contra-revolutie en een terugkeer naar de oude situatie of een correctie op een dreigende ontsporing?), hier een interview met Nawal al-Saadawi (Kafr Tahla, 1931), arts, schrijfster en zo’n beetje de belangrijkste feministe van de Arabische wereld. Iemand voor wie ik een grote bewondering heb. Bij de demonstraties op het Tahrirplein die leidden tot de val van dictator Mubarak, stond zij daar als ‘Grootmoeder van de Revolutie’, samen met de jongeren. Met een lang verleden als dissdent en als politieke gevangene, was zij nergens bang voor. Ook daarna niet.
Hoe het verder zal gaan weet niemand zeker. Maar zij is in ieder geval hoopvol. Zie interview hieronder (filmpje van de site van de Guardian)

Biografie (van haar website http://www.nawalsaadawi.net/ )

A SHORT BIOGRAPHY:

Nawal El Saadawi is a world renowned writer. She is a novelist, a psychiatrist, and author of more than forty books, fiction and non fiction. She writes in Arabic and lives in Egypt. Her novels and her books on the situation of women have had a deep effect on successive generations of young women and men over the last five decades.

As a result of her literary and scientific writings she has had to face numerous difficulties and even dangers in her life. In 1972, she lost her job in the Egyptian Ministry of Health because of her book “Women and Sex” published in Arabic in Cairo (1969) and banned by the political and religious authorities, because in some chapters of the book she wrote against Female Genital Mutilation (FGM) and linked sexual problems to political and economic oppression. The magazine Health, which she founded and had edited for more than three years, was closed down in 1973. In September 1981 President Sadat put her in prison. She was released at the end of November 1981, two months after his assassination. She wrote her book “Memoirs” from the Women’s Prison on a roll of toilette paper and an eyebrow pencil smuggled to her cell by an imprisoned young woman in the prostitutes ward. From 1988 to 1993 her name figured on death lists issued by fanatical religious political organizations.

On 15 June, 1991, the government issued a decree which closed down the Arab Women’s Solidarity Association over which she presides and handed over its funds to the association called Women in Islam. Six months before this decree the government closed down the magazine Noon, published by the Arab Women’s Solidarity Association. She was editor-in-chief of the magazine.
During the summer of 2001, three of her books were banned at Cairo International Book Fair. She was accused of apostasy in 2002 by a fundamentalist lawyer who raised a court case against her to be forcibly divorced from her husband, Dr. Sherif Hetata. She won the case due to Egyptian, Arab and international solidarity. On 28 January, 2007, Nawal El Saadawi and her daughter Mona Helmy, a poet and writer, were accused of apostasy and interrogated by the General Prosecutor in Cairo because of their writings to honor the name of the mother .

They won the case in 2008. Their efforts led to a new law of the child in Egypt in 2008, giving children born outside marriage the right to carry the name of the mother. Also FGM is banned in Egypt by this law in 2008. Nawal El Saadawi was writing and fighting against FGM for more than fifty years.

Her play “God Resigns At the Summit Meeting” was banned in Egypt during November 2006 and she faced a new trial in Cairo court raised against her by Al Azhar in February 2007, accusing her of apostasy and heresy because of her new play. She won the case on 13 May 2008.

Nawal El Saadawi had been awarded several national and international literary prizes, lectured in many universities, and participated in many international and national conferences.

On May 3, 2009, in New York she presented the Arthur Miller Lecture at the Pen International Literary Festival.
Her works have been translated into more than thirty languages all over the world, and some of them are taught in a number of universities in different countries.

Tagged with: , , , , , , , , ,

leave a comment

Kunstenaars uit de Arabische wereld in Nederland (verschenen in Eutopia nr. 27, april 2011 ‘Diversiteit in de Beeldende Kunst’) – فنانون من العالم العربي في هولندا

Posted in 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, artikelen die ook elders gepubliceerd zijn, cultuurtheorie, hedendaagse kunst, hedendaagse kunst Arabische wereld, hedendaagse kunst Irak, Iraakse kunstenaars, Irak, islam, kunst, kunstenaars uit Arabische landen in Nederland, Midden Oosten, moderne kunst Irak, niet-westerse hedendaagse kunst, فنانون من دول عربية في هولندا, الفن العراقي الحديث by Floris Schreve on 7 oktober 2011

Mijn artikel, dat afgelopen voorjaar in Eutopia is verschenen (Eutopia nr. 27, april 2011, themanummer ‘Diversiteit in de Beeldende Kunst’, zie hier). Het artikel heb ik echter geschreven in het najaar van 2010, dus nog vóór de opstanden in de Arabische wereld. Hoewel het onderwerp natuurlijk kunstenaars uit de Arabische wereld in Nederland was, zou ik er zeker een opmerking over hebben gemaakt. De Arabische Lente, die in Tunesië begon nadat op 17 december 2010 in Sidi Bouzid de 27 jarige Mohamed Bouazizi zichzelf in brand stak en daarmee de onvrede van de relatief jonge Arabische bevolking met de zittende dictatoriale regimes van de diverse landen een gezicht gaf, is, los van hoe de ontwikkelingen verder zullen gaan, natuurlijk een historische mijlpaal zonder weerga. Maar het begin van de Arabische opstanden voltrok zich precies tussen het moment dat ik onderstaande bijdrage had ingestuurd (november 2010) en de uiteindelijke verschijning in mei 2011.   In een later geschreven bijdrage voor Kunstbeeld, over moderne en hedendaagse kunst in de Arabische wereld zelf, heb ik wel aandacht aan deze ontwikkelingen besteed, zie hier.

Het nummer van Eutopia was vrijwel geheel gewijd aan kunstenaars uit Iran in Nederland. In de verschillende bijdragen van Özkan Gölpinar, Neil van der Linden, Robert Kluijver, Dineke Huizenga, Bart Top, Marja Vuijsje, Wanda Zoet en anderen kwamen vooral Iraanse kunstenaars aan bod, als Soheila Najand, Atousa Bandeh Ghiasabadi, Farhad Foroutanian, (de affaire) Sooreh Hera en nog een aantal anderen. In mijn bijdrage heb ik me gericht op de kunstenaars uit de Arabische landen, die wonen en werken in Nederland, die ook een belangrijke rol speelden in mijn scriptie-onderzoek.

De tekst is vrijwel dezelfde als die van de gedrukte versie, alleen heb ik een flink aantal weblinks toegevoegd, die verwijzen naar websites van individuele kunstenaars, achtergrondartikelen en documentaires, of radio- en televisie-uitzendingen.

Hieronder mijn bijdrage aan dit themanummer:

Kunstenaars uit de Arabische wereld in Nederland 

فنانون من العالم العربي في هولندا

Naast dat er een aantal uit Iran afkomstige kunstenaars in ons land actief zijn, zijn er ook veel kunstenaars uit de Arabische landen, die wonen en werken in Nederland. Je zou deze groep migrantkunstenaars in drie categorieën kunnen verdelen.

Allereerst zijn er zo’n twintig kunstenaars die vanaf de jaren zeventig naar Europa en uiteindelijk naar Nederland kwamen om hun opleiding te voltooien en hier gebleven zijn. Te denken valt aan Nour-Eddine Jarram  en Bouchaib Dihaj (Marokko),  Abousleiman (Libanon), Baldin (Iraaks Koerdistan), Saad Ali  (Irak, inmiddels verhuisd naar Frankrijk), Essam Marouf , Shawky Ezzat, Achnaton Nassar (Egypte) en van een iets latere lichting Abdulhamid Lahzami en Chokri Ben Amor (Tunesië) .  [1]

Achnaton Nassar, bijvoorbeeld, kwam naar Nederland om verder te studeren aan de Rijksacademie. Hij werd in 1952 in Qena, Egypte, geboren en studeerde aan de universiteiten van Alexandrië en Cairo. Hier werd hij opgeleid in de islamitische traditie, waarbij het Arabische alfabet als uitgangspunt diende. Nassar vond dit te beperkt. De drang om zich verder te ontwikkelen dreef hem naar Europa. Na een studie architectuur in het Griekse Saloniki deed Nassar zijn toelatingsexamen voor de Rijksacademie, te Amsterdam. Daarna vestigde hij zich in 1982 in Amstelveen.

Het grootste deel van Nassars werk bestaat uit abstracte tekeningen, waarbij hij verschillende technieken inzet. In zijn composities verwijst Nassar vaak naar de abstracte vormtaal van de islamitische kunst en het Arabische schrift, al verwerkt hij deze met de organische vormen die hij hier in bijvoorbeeld het Amsterdamse bos aantreft, dat vlakbij zijn atelier ligt.  [2]

In de jaren negentig heeft Nassar een serie popart-achtige figuratieve werken gemaakt, die een dwarse kijk geven op het toen net oplaaiende debat over ‘de multiculturele samenleving’. In deze serie werken combineert Nassar clichébeelden van wat de Nederlandse identiteit zou zijn, met clichébeelden die hier bestaan van de Arabische cultuur. Door op een ironische manier beide stereoptype beelden te combineren, worden beiden gerelativeerd of ontzenuwd.

Een voorbeeld is het hier getoonde paneel uit de periode 1995-2000. Het werk verwijst naar het bankbiljet voor duizend gulden, waarop het portret van Spinoza staat weergegeven. Door kleine interventies is het beeld van betekenis veranderd. Het gebruikelijke 1000 gulden is vervangen met 1001 Nacht en ‘De Nederlandsche Bank’ is veranderd in ‘De Wereldliteratuurbank’. Het biljet is getekend door president N. Mahfouz op 22 juli 1952, de dag van de Egyptische revolutie en bovendien Nassars geboortedag. Een opmerkelijk detail zijn de met goudverf aangebrachte lijnen in het gezicht van Spinoza. Deze lijnen, die lopen vanaf het profiel van de neus via de rechter wenkbrauw naar het rechteroog, vormen het woord Baruch in het Arabisch, Spinoza’s voornaam. Op deze wijze plaatst Nassar een Nederlands symbool als het duizend gulden biljet in een nieuwe context. Spinoza was immers in zijn tijd ook een vreemdeling, namelijk een nazaat van Portugese Joden. Met een werk als dit stelt Nassar belangrijke vragen over nationale versus hybride identiteit en maakt hij een statement over de betrekkelijkheid van symboliek als een statisch referentiepunt van nationale identificatie. [3]

Ook de andere figuratieve werken van Nassar staan vol met dit soort verwijzingen. De essentie van zijn werk ligt in hoe de een naar de ander kijkt en de ander weer naar de één. De ‘oosterling’ kijkt naar de ‘westerling’ volgens een bepaald mechanisme, maar Nassar heeft vooral dit thema in omgekeerde richting verwerkt: wat is de cultureel bepaalde blik van het ‘Westen’ naar de ‘Oriënt’?

Achnaton Nassar, Zonder titel, acryl op paneel, 1995-1996 (afb. collectie van de kunstenaar)

Met zijn beeldinterventies legt Nassar valse neo-koloniale en exotistische structuren bloot, die in het westerse culturele denken bestaan. Hiermee raakt hij een belangrijk punt van de westerse cultuurgeschiedenis. Volgens de Palestijnse literatuurwetenschapper Edward Said bestaat er een groot complex aan cultureel bepaalde vooroordelen in de westerse culturele canon wat betreft de ‘Oriënt’. In zijn belangrijkste werk, Orientalism  (1978), heeft hij erop gewezen dat de beeldvorming van het westen van de Arabische wereld vooral wordt bepaald door enerzijds een romantisch exotisme en anderzijds door een reactionaire kracht die, in de wil tot overheersing, de ‘irrationaliteit’ van de ‘Oriënt’ wil indammen, daar zij nooit zelf in staat zou zijn om tot vernieuwingen te komen. Said heeft in zijn belangrijke wetenschappelijke oeuvre (Orientalism en latere werken) de onderliggende denkstructuren blootgelegd, die hij toeschrijft aan het imperialistische gedachtegoed, een restant dat is gebleven na de koloniale periode en nog steeds zijn weerslag vindt in bijvoorbeeld de wetenschap (zie Bernard Lewis, maar van iets later bijvoorbeeld ook de notie van de ‘Clash of Civilizations’ van Samuel Huntington, die sterk op het gedachtegoed van Lewis is geïnspireerd- het begrip ‘Clash of Civilizations’ is zelfs ontleend aan een passage uit Lewis’ artikel The Roots of the Muslim Rage uit 1990), de media en de politiek. [4] Ook voor het debat in de hedendaagse kunst is Saids bijdrage van groot belang geweest. Op dit moment speelt het discours zich af tussen processen van uitsluiting, het toetreden van de ander (maar daarbij het insluipende gevaar van exotisme), of gewoon dat goede kunst van ieder werelddeel afkomstig kan zijn.

De overgrote meerderheid van de kunstenaars uit de Arabische wereld in Nederland bestaat vooral uit kunstenaars uit Irak, die grotendeels in de jaren negentig naar Nederland zijn gekomen als politiek vluchteling voor het vroegere Iraakse regime. Het gaat hier om zo’n tachtig beeldende kunstenaars, zowel van Arabische als Koerdische afkomst. Naast beeldende kunstenaars zijn er overigens ook veel dichters (bijv. Salah Hassan, Naji Rahim, Chaalan Charif  en al-Galidi ), schrijvers (Mowaffk al-Sawad  en Ibrahim Selman), musici (zoals het beroemde Iraqi Maqam ensemble van Farida Mohammed Ali, de fluitist / slagwerker Sattar Alsaadi, de zanger Saleh Bustan en het Koerdische gezelschap Belan, van oa Nariman Goran) en acteurs (bijv. Saleh Hassan Faris) in die tijd naar Nederland gekomen. [5]

Beeldende kunstenaars uit Irak die zich de afgelopen jaren in Nederland hebben gemanifesteerd zijn oa Ziad Haider (helaas overleden in 2006, zie ook dit artikel op dit blog), Aras Kareem (zie ook hier op dit blog), Monkith Saaid  (helaas overleden in 2008), Ali Talib , Afifa Aleiby, Nedim Kufi (zie op dit blog hier en hier), Halim al Karim (verhuisd naar de VS, overigens nu op de Biënnale van Venetië, zie dit artikel), Salman al-Basri, Mohammed Qureish, Hoshyar Rasheed (zie ook op dit blog), Sadik Kwaish Alfraji, Sattar Kawoosh , Iman Ali , Hesam Kakay, Fathel Neema, Salam Djaaz, Araz Talib, Hareth Muthanna, Awni Sami, Fatima Barznge en vele anderen. [6]

Een Iraakse kunstenaar, die sinds de laatste jaren steeds meer boven de horizon van ook de Nederlandse gevestigde kunstinstellingen is gekomen, is Qassim Alsaedy (Bagdad 1949). Alsaedy studeerde in de jaren zeventig aan de kunstacademie in Bagdad, waar hij een leerling was van oa Shakir Hassan al-Said, een van de meest toonaangevende kunstenaars van Irak en wellicht een van de meest invloedrijke kunstenaars van de Arabische en zelfs islamitische wereld van de twintigste eeuw. [7] Gedurende zijn studententijd kwam Alsaedy al in conflict met het regime van de Ba’thpartij. Hij werd gearresteerd en zat negen maanden gevangen in al-Qasr an-Nihayyah, het beruchte ‘Paleis van het Einde’, de voorloper van de latere Abu Ghraib gevangenis.

Na die tijd was het voor Alasedy erg moeilijk om zich ergens langdurig als kunstenaar te vestigen. Hij woonde afwisselend in Syrië, Jemen en in de jaren tachtig in Iraaks Koerdistan, waar hij leefde met de Peshmerga’s (de Koerdische rebellen). Toen het regime in Bagdad de operatie ‘Anfal’ lanceerde, de beruchte genocide campagne op de Koerden, week Alsaedy uit naar Libië, waar hij zeven jaar lang als kunstenaar actief was. Uiteindelijk kwam hij midden jaren negentig naar Nederland.

 

 

Afbeelding78

Qassim Alsaedy, object uit de serie/installatie Faces of Baghdad, assemblage van metaal en lege patroonhulzen op paneel, 2005 (geëxposeerd op de Biënnale van Florence van 2005). Afb. collectie van de kunstenaar

In het werk van Alsaedy staan de afdrukken die de mens in de loop van geschiedenis hebben achterlaten centraal. Hij is vooral gefascineerd door oude muren, waarop de sporen van de geschiedenis zichtbaar zijn. In zijn vaderland Irak, het gebied van het vroegere Mesopotamië, werden al sinds duizenden jaren bouwwerken opgetrokken, die in de loop van de geschiedenis weer vergingen. Telkens weer liet de mens zijn sporen na. In Alsaedy’s visie blijft er op een plaats altijd iets van de geschiedenis achter. In een bepaald opzicht vertoont het werk van Qassim Alsaedy enige overeenkomsten met het werk van de bekende Nederlandse kunstenaar Armando . Toch zijn er ook verschillen; waar Armando in zijn ‘schuldige landschappen’ tracht uit te drukken dat de geschiedenis een blijvend stempel op een bepaalde plaats drukt (zie zijn werken nav de Tweede Wereldoorlog en de concentratiekampen van de Nazi’s), laat Alsaedy de toeschouwer zien dat de tijd uiteindelijk de wonden van de geschiedenis heelt. [8]

Het hier getoonde werk gaat meer over de recente geschiedenis van zijn land. Alsaedy maakte deze assemblage van lege patroonhulzen na zijn bezoek aan Bagdad in de zomer van 2003, toen hij na meer dan vijfentwintig jaar voor het eerst weer zijn geboorteland bezocht. Vanzelfsprekend is dit werk een reactie op de oorlog die dat jaar begonnen was. Maar ook deze ‘oorlogsresten’ zullen uiteindelijk wegroesten en verdwijnen, waarna er slechts een paar gaten of littekens achterblijven.

Sinds de laatste tien jaar begint ook de tweede generatie migrantenkunstenaars uit de Arabische wereld zichtbaar te worden. De tot nu toe meest bekende kunstenaar uit deze categorie is de Nederlandse/ Marokkaanse kunstenaar Rachid Ben Ali. Ben Ali bezocht kortstondig de mode-academie en de kunstacademie in Arnhem, maar vestigde zich al snel als autonoom kunstenaar in Amsterdam. Sinds die tijd heeft hij een stormachtige carrière doorgemaakt. Hij werd ‘ontdekt’ door Rudi Fuchs, exposeerde in het Stedelijk op de tentoonstelling die was samengesteld door Koningin Beatrix en had een paar grote solo-exposities, waaronder in Het Domein in Sittard (2002) en in het Cobramuseum in Amstelveen (2005). Deze tentoonstellingen verliepen overigens niet zonder controverses. Vanuit de islamitische hoek, maar zeker ook vanuit de autochtone Nederlandse hoek (zoals in de gemeente van Sittard, toen Ben Ali in het Domein exposeerde in 2002), werd het werk van Ben Ali als provocerend of aanstootgevend ervaren, vooral vanwege de expliciet homo-erotische voorstellingen die hij had verbeeld. [9]

Het werk van Ben Ali is rauw, direct, intuïtief en soms confronterend. In zijn werk zijn persoonlijke en politieke thema’s met elkaar verweven. Een belangrijke rol spelen zijn persoonlijke achtergrond, zijn homoseksualiteit, zijn verontwaardiging over zowel racisme en vreemdelingenhaat, als over religieuze bekrompenheid en intolerantie en zijn betrokkenheid bij wat er in de wereld gebeurt. Het hier getoonde werk maakte Ben Ali naar aanleiding van beelden van doodgeschoten Palestijnse kinderen door het Israëlische leger. Het weergegeven silhouet is een verbeelding van zijn eigen schaduw. Ben Ali heeft zichzelf hier weergeven als een machteloze toeschouwer, die van een grote afstand niet in staat is om iets te doen, behalve te aanschouwen en te getuigen. [10]

Er zijn nog veel meer kunstenaars uit de Arabische wereld in Nederland actief, zowel uit het Midden Oosten als Noord Afrika. Het is vanzelfsprekend onmogelijk om hen allemaal in dit verband recht te doen. Hoewel de meesten nog onbekend zijn bij de gevestigde instellingen, neemt hun zichtbaarheid in de Nederlandse kunstwereld langzaam maar zeker toe.

Floris Schreve,

Amsterdam, november 2010

فلوريس سحرافا

امستردام، 2010

Zie in dit verband ook mijn recente uitgebreide tekst over Qassim Alsaedy, nav de tentoonstelling in Diversity & Art en de bijdragen rond mijn lezing (de handout, mijn bijdrage in Kunstbeeld en de Engelse versie, waarin ik beiden heb samengevoegd) over de hedendaagse kunst in de Arabische wereld, waarin de actuele gebeurtenissen wel uitgebreid aan de orde zijn gekomen

 

 

Rachid h2 5

Rachid Ben Ali, Zonder Titel, acryl op doek, 2001 (foto Floris Schreve)

Noten

 [1] Tineke Lonte, Kleine Beelden, Grote Dromen, Al Farabi, Beurs van Berlage, Amsterdam, 1993 (zie ook Jihad Abou Sleiman, Arabische kunstenaars schilderen bergen in Nederland, in Rosemarie Buikema, Maaike Meijer, ‘Cultuur en Migratie in Nederland; Kunst in Beweging 1980-2000’, Sdu Uitgevers, Den Haag, 2004, pp. 237-252, http://www.dbnl.org/tekst/meij017cult02_01/meij017cult02_01_0015.php) ; Mili Milosevic, Schakels, Museum voor Volkenkunde (Wereldmuseum), Rotterdam,  1988; Jetteke Bolten, Els van der Plas, Het Klimaat: Buitenlandse Beeldende Kunstenaars in Nederland, Gate Foundation, Stedelijk Museum de Lakenhal, Culturele Raad Zuid Holland, Den Haag, 1991; Paul Faber, Sebastian López, Double Dutch; transculturele beïnvloeding in de beeldende kunst, Stichting Kunst Mondiaal, Tilburg, 1992 (zie hier de introductie);  Els van der Plas, Anil Ramdas, Sebastian López, Het land dat in mij woont: literatuur en beeldende kunst over migratie, Gate Foundation, Museum voor Volkenkunde (Wereldmuseum), Rotterdam, 1995.

[2] Hans Sizoo, ‘Nassar, het park en de Moskee’, in J. Rutten (red.) met bijdragen van Kitty Zijlmans, Floris Schreve, Hans Sizoo, Achnaton Nassar, Saskia en Hassan gaan trouwen, werken van Achnaton Nassar, Universiteitsbibliotheek Leiden, 2001. Zie ook http://www.dripbook.com/achnatonnassar/splash/ en voor meer abstract werk (tekeningen), zie de site van Galerie Art Singel 100, http://www.artxs.nl/achnaton.htm

[3] Saskia en Hassan (2001), zie ook de online versie http://bc.ub.leidenuniv.nl/bc/tentoonstelling/Saskia_en_hassan/

[4] Edward Said, Orientalism; Western conceptions of the Orient, Pantheon Books, New York, 1978 (repr. Penguin Books, New York 1995, 2003). Zie ook: Samuel Huntington, The Clash of Civilizations?, Foreign Affairs, vol. 72, no. 3, Summer 1993; Bernard Lewis, The Roots of the Muslim Rage, The Atlantic Monthly, September 1990, http://www.theatlantic.com/magazine/archive/1990/09/the-roots-of-muslim-rage/4643/ , Edward Said, The Clash of Ignorance, The Nation, 4 October, 2001, http://www.thenation.com/article/clash-ignorance

[5] Zie bijv. Chaalan Charif, Dineke Huizenga, Mowaffk al-Sawad (red.), Dwaallicht; tien Iraakse dichters in Nederland (poëzie van Mohammad Amin, Chaalan Charif, Venus Faiq, Hameed Haddad, Balkis Hamid Hassan, Salah Hassan, Karim Nasser, Naji Rahim, Mowaffk al-Sawad en Ali Shaye), de Passage, Groningen, 2006; Mowaffk al-Sawad, Stemmen onder de zon, uitgeverij de Passage, Groningen (roman, gebundelde brieven), 2002; Ibrahim Selman, En de zee spleet in tweeën, in de Knipscheer, Amsterdam, 2002 (roman) en de website van Al Galidi http://www.algalidi.com/. Over Iraakse schrijvers in Nederland Dineke Huizenga, Parels van getuigenissen, Zemzem; Tijdschrift over het Midden Oosten, Noord Afrika en islam, themanummer ‘Nederland en Irak’, jaargang 2, nr. 2/ 2006, pp. 56-63 en over Iraakse musici in Nederland Neil van der Linden, Muzikant in Holland, idem, pp. 82-87

[6] Zie oa W. P. C. van der Ende, Versluierde Taal, vijf uit Irak afkomstige kunstenaars in Nederland, Museum Rijswijk, Vluchtelingenwerk Rijswijk, 1999; IMPRESSIES; Kunstenaars uit Irak in ballingschap, AIDA Nederland, Amsterdam, 1996; Ismael Zayer, 28 kunstenaars uit Irak in Nederland, de Babil Liga voor de letteren en de kunsten, Gemeentehuis Den Haag, 2000; Anneke van Ammelrooy, Karim al-Najar, Iraakse kunstenaars in het Museon, Babil, Den Haag, november, 2002; Floris Schreve, Out of Mesopotamia; Iraakse kunstenaars in ballingschap, Leidschrift, Vakgroep Geschiedenis Universiteit Leiden, 17-3-2002 (bewerkte versie Iraakse kunst in de Diaspora, verschenen in Eutopia, nr. 4, april 2003, pp. 45-63); Floris Schreve, Kunst gedijt ook in ballingschap, Zemzem; Tijdschrift over het Midden Oosten, Noord Afrika en islam, themanummer ‘Nederland en Irak’, jaargang 2, nr. 2/ 2006, pp. 73-80 (online versie: https://fhs1973.wordpress.com/2009/06/16/ ); Helge Daniels, Corien Hoek, Charlotte Huygens, Focus Irak, programma en catalogus van het Iraakse culturele festival/tentoonstelling in het Wereldmuseum, ism de Stchting Akkaad, Rotterdam, mei 2004 (zie http://www.akaad.nl/archief.php);  programma ‘Iraakse kunsten in Amsterdam’ (2004), zie http://aidanederland.nl/wordpress/archief/discipline/multidisciplinair/seizoen-2004-2005/iraakse-kunsten-in-amsterdam/. Zie ook Beeldenstorm; vijf Iraakse kunstenaars in Nederland over hun ervaringen in Irak, ‘Factor’, IKON, Nederland 1, 17 juli, 2003, http://www.ikonrtv.nl/factor/index.asp?oId=924#. Zie over Iraakse kunstenaars uit de Diaspora van verschillende landen (uit Nederland Nedim Kufi) Robert Kluijver, Nat Muller, Borders; contemporary Middle Eastern Art and Discourse, Gemak/ De Vrije Academie, Den Haag, oktober 2007/januari 2009.

[7] Nada Shabout, Shakir Hassan Al Said; A Journey towards the One-dimension, Universe in Universe, Ifa (Duitsland), april, 2008, http://universes-in-universe.org/eng/nafas/articles/2008/shakir_hassan_al_said . Zie ook Saeb Eigner, Art of the Middle East; modern and contemporary art of the Arab World and Iran, Merrell, Londen/New York, 2010; Maysaloun Faraj (ed.), Strokes of genius; contemporary Iraqi art, Saqi Books, Londen, 2002; Mohamed Metalsi, Croisement de Signe, Institut du Monde Arabe, Parijs, 1989. Zie ook hier, op de site van de Darat al-Funun in Amman (Jordanië), een van de meest toonaangevende musea voor moderne en hedendaagse kunst in de Arabische wereld.

[8] Zie mijn interview met Qassim Alsaedy, augustus 2000, gepubliceerd op https://fhs1973.wordpress.com/2008/07/14/. Een interview met Alsaedy in het Arabisch (in al-Hurra) is hier te raadplegen. Zie voor meer werk Qassim Alsaedy’s website, http://www.qassim-alsaedy.com/ of de website van de galerie van Frank Welkenhuysen (Utrecht) http://www.kunstexpert.com/kunstenaar.aspx?id=4481

[9] Patrick Healy, Henk Kraan, Rachid Ben Ali, Amsterdam, 2000; Rudi Fuchs, Het Stedelijk Paleis, de keuze van de Koningin, Stedelijk Museum Amsterdam, 2000; Bloothed, Het Domein Sittard, 2003, Rachid Ben Ali, Cobra Museum, Amstelveen, 2005. Zie verder discussie op Maroc.nl (http://www.maroc.nl/forums/archive/index.php/t-43300.html), Premtime (http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2844/Archief/archief/article/detail/658197/2005/01/25/PREMtime.dhtml), of bij de Nederlandse Moslimomroep (http://www.nmo.nl/67-kunst__offerfeest_en_nationale_verzoening.html?aflevering=2413).

[10] Dominique Caubet, Margriet Kruyver, Rachid Ben Ali, Thieme Art, 2008. Zie voor recent werk de website van Witzenhausen Gallery, http://www.witzenhausengallery.nl/artist.php?mgrp=0&idxArtist=185

   

invisible hit counter

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

leave a comment

Een aantal bijzondere denkers en schrijvers aan het woord over de Arabische opstanden

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), denkers uit en over de islamitische wereld, islam, islamofobie, Midden Oosten, Midden oosten conflict, opinie, politiek by Floris Schreve on 25 september 2011

Riz Khan – Tariq Ramadan and Slavoj Zizek on the future of Egyptian politics

The revolutionary chants on the streets of Egypt have resonated around the world, but with a popular uprising without a clear direction and an unpopular leader refusing to concede, Egypt’s future hangs in the balance. Riz Khan talks to Muslim scholar Tariq Ramadan and Slovenian philosopher Slavoj Zizek about the power of popular dissent, the limits of peaceful protest and the future of Egyptian politics

Riz Khan – Mother of the revolution

Nawal el-Saadawi has been fighting for change in Egypt for more than half a century. As Egypt prepares to herald in a new era, what role will women play in the emerging political landscape?

A new beginning
 
As social revolutions sweep through the Arab world, how will they affect the role of the US in the region?
Riz Khan

 
Will the changes sweeping across the Middle East revolutionise the US’ relationship with the region?

In 2009, Barack Obama, the US president, took the stage at Cairo University and spoke of a new beginning between Washington and the Arab world.

JOIN THE DEBATE

Send us your views and get your voice on the air

Yet, less than two years later, on February 18, 2011 the Obama administration used its first United Nations Security Council veto to strike down a resolution declaring Israeli settlements in the occupied West Bank and East Jerusalem to be illegal.

This leads many to question whether the state of political flux in the Middle East will encourage the US to adopt changes in its foreign policy.

On Monday’s Riz Khan we speak with world-renowned author and historian Tariq Ali. Also on the show is Zalmay Khalilzad, the former US ambassador to the United Nations, Iraq and Afghanistan

The political power of literature

What role do artists and intellectuals play on the frontline of popular uprisings?

For years, writers around the Arab world were silenced by the repressive mechanisms of dictatorial rule. Now the chains of censorship appear to be breaking as the region finds itself on the verge of a new political era.

Is the pen mightier than the sword? Can literature inspire revolutions? And what role do writers and artists have in social revolutions?

Joining us to discuss these electrifying moments are: Ahdaf Soueif, an internationally acclaimed Egyptian writer and cultural commentator; and Hisham Matar, an exiled Libyan writer, whose father, a political dissident, was kidnapped in 1990 never to be seen again.

Also on the show, world-renowned Chilean writer Ariel Dorfman who has been watching the historic scenes around the Middle East and remembering his country’s own history as part of the revolution that swept through Latin America 40 years ago

Empire: Pax Americana

As the winds of change blew across the Arab world, the US, the power that has long dominated the region, has been particularly absent. With all its allies crumbling one after another, what will the US do to maintain its influence in the region? And what can be expected of Israel, the country’s closest ally in the region? Will the spread of democracy lead to a peaceful end to decades of autocratic rule in the Middle East or will the fear of Islamist extremism galvinise Washington’s resolve to reinforce Pax Americana

Egypt AlJazeera Empire Academics Talk (audio)

Marwan Bishara in gesprek met Rashid Khalidi, Clovis Maqsud en Samer Shehata

Tagged with: , , , , , , , , , , , , ,

leave a comment

Tien jaar na 9/11

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, geschiedenis, Irak, islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', politiek by Floris Schreve on 11 september 2011

Nu het tien jaar is na 9/11 wil ik op deze plaats ook stilstaan bij de aanslagen in Amerika, die grote gevolgen hadden voor de gebeurtenissen in het afgelopen decennium. Ik wil dat doen door hier een aantal documentaires aan te prijzen, waarvan ik zelf geloof dat die belangrijk/ interessant/veelzeggend zijn.

Allereerst natuurlijk het superieure Channel 4 drieluik The Power of Nightmares:

The Power of Nightmares, subtitled The Rise of the Politics of Fear, is a 3 part BBC documentary film series, written and produced by Adam Curtis.
The films compare the rise of the Neo-Conservative movement in the United States and the radical Islamist movement, making comparisons on their origins and claiming similarities between the two. More controversially, it argues that the threat of radical Islamism as a massive, sinister organized force of destruction, specifically in the form of al-Qaeda, is a myth perpetrated by politicians in many countries—and particularly American Neo-Conservatives—in an attempt to unite and inspire their people following the failure of earlier, more utopian ideologies.

Part 1: Baby It’s Cold Outside:

Zie voor een versie met Nederlandse ondertiteling:
http://video.google.com/videoplay?docid=-1209880818148218142

The first part of the series explains the origin of Islamism and Neo-Conservatism. It shows Egyptian civil servant Sayyid Qutb, depicted as the founder of modern Islamist thought, visiting the U.S. to learn about the education system, but becoming disgusted with what he saw as a corruption of morals and virtues in western society through individualism. When he returns to Egypt, he is disturbed by westernization under Gamal Abdel Nasser and becomes convinced that in order to save society it must be completely restructured along the lines of Islamic law while still using western technology. He also becomes convinced that this can only be accomplished through the use of an elite “vanguard” to lead a revolution against the established order. Qutb becomes a leader of the Muslim Brotherhood and, after being tortured in one of Nasser’s jails, comes to believe that western-influenced leaders can justly be killed for the sake of removing their corruption. Qutb is executed in 1966, but he influences the future mentor of Osama bin Laden, Ayman al-Zawahiri, to start his own secret Islamist group. Inspired by the 1979 Iranian revolution, Zawahiri and his allies assassinate Egyptian president Anwar Al Sadat, in 1981, in hopes of starting their own revolution. The revolution does not materialize, and Zawahiri comes to believe that the majority of Muslims have been corrupted not only by their western-inspired leaders, but Muslims themselves have been affected by jahilliyah and thus both may be legitimate targets of violence if they do not join him. They continued to have the belief that a vanguard was necessary to rise up and overthrow the corrupt regime and replace with a pure Islamist state.

At the same time in the United States, a group of disillusioned liberals, including Irving Kristol and Paul Wolfowitz, look to the political thinking of Leo Strauss after the perceived failure of President Johnson’s “Great Society”. They come to the conclusion that the emphasis on individual liberty was the undoing of the plan. They envisioned restructuring America by uniting the American people against a common evil, and set about creating a mythical enemy. These factions, the Neo-Conservatives, came to power under the Reagan administration, with their allies Dick Cheney and Donald Rumsfeld, and work to unite the United States in fear of the Soviet Union. The Neo-Conservatives allege the Soviet Union is not following the terms of disarmament between the two countries, and, with the investigation of “Team B”, they accumulate a case to prove this with dubious evidence and methods. President Reagan is convinced nonetheless.

Part 2: The Phantom Victory:

Zie voor een versie met Nederlandse ondertiteling: http://video.google.com/videoplay?docid=7307000565144006714

In the second episode, Islamist factions, rapidly falling under the more radical influence of Zawahiri and his rich Saudi acolyte Osama bin Laden, join the Neo-Conservative-influenced Reagan Administration to combat the Soviet Union’s invasion of Afghanistan. When the Soviets eventually pull out and when the Eastern Bloc begins to collapse in the late 1980s, both groups believe they are the primary architects of the “Evil Empire’s” defeat. Curtis argues that the Soviets were on their last legs anyway, and were doomed to collapse without intervention.

However, the Islamists see it quite differently, and in their triumph believe that they had the power to create ‘pure’ Islamic states in Egypt and Algeria. However, attempts to create perpetual Islamic states are blocked by force. The Islamists then try to create revolutions in Egypt and Algeria by the use of terrorism to scare the people into rising up. However, the people were terrified by the violence and the Algerian government uses their fear as a way to maintain power. In the end, the Islamists declare the entire populations of the countries as inherently contaminated by western values, and finally in Algeria turn on each other, each believing that other terrorist groups are not pure enough Muslims either.

In America, the Neo-Conservatives’ aspirations to use the United States military power for further destruction of evil are thrown off track by the ascent of George H. W. Bush to the presidency, followed by the 1992 election of Bill Clinton leaving them out of power. The Neo-Conservatives, with their conservative Christian allies, attempt to demonize Clinton throughout his presidency with various real and fabricated stories of corruption and immorality. To their disappointment, however, the American people do not turn against Clinton. The Islamist attempts at revolution end in massive bloodshed, leaving the Islamists without popular support. Zawahiri and bin Laden flee to the sufficiently safe Afghanistan and declare a new strategy; to fight Western-inspired moral decay they must deal a blow to its source: the United States.

Zie voor een versie met Nederlandse ondertiteling: http://video.google.com/videoplay?docid=551664672370888389

The final episode addresses the actual rise of Al-Qaeda. Curtis argues that, after their failed revolutions, bin Laden and Zawahiri had little or no popular support, let alone a serious complex organization of terrorists, and were dependent upon independent operatives to carry out their new call for jihad. The film instead argues that in order to prosecute bin Laden in absentia for the 1998 U.S. embassy bombings, US prosecutors had to prove he was the head of a criminal organization responsible for the bombings. They find a former associate of bin Laden, Jamal al-Fadl, and pay him to testify that bin Laden was the head of a massive terrorist organization called “Al-Qaeda”. With the September 11th attacks, Neo-Conservatives in the new Republican government of George W. Bush use this created concept of an organization to justify another crusade against a new evil enemy, leading to the launch of the War on Terrorism.

After the American invasion of Afghanistan fails to uproot the alleged terrorist network, the Neo-Conservatives focus inwards, searching unsuccessfully for terrorist sleeper cells in America. They then extend the war on “terror” to a war against general perceived evils with the invasion of Iraq in 2003. The ideas and tactics also spread to the United Kingdom where Tony Blair uses the threat of terrorism to give him a new moral authority. The repercussions of the Neo-Conservative strategy are also explored with an investigation of indefinitely-detained terrorist suspects in Guantanamo Bay, many allegedly taken on the word of the anti-Taliban Northern Alliance without actual investigation on the part of the United States military, and other forms of “preemption” against non-existent and unlikely threats made simply on the grounds that the parties involved could later become a threat. Curtis also makes a specific attempt to allay fears of a dirty bomb attack, and concludes by reassuring viewers that politicians will eventually have to concede that some threats are exaggerated and others altogether devoid of reality. “In an age when all the grand ideas have lost credibility, fear of a phantom enemy is all the politicians have left to maintain their power.”

Said Qutb (rechts), de ‘geestelijk vader’ van de moderne radicale islamistische beweging en belangrijke inspiratiebron voor Bin Laden en Ayman al Zawahiri, in Amerika (Colorado), jaren veertig

 Ayman al-Zawahiri, begin jaren zeventig

De Bin Laden familie in Stockholm in 1971. Tweede van rechts: de veertienjarige Osama.

foto van een Amerikaanse soldaat in Afghanistan (bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/8056/Foto/photoalbum/detail/1087714/803005/87/De-oorlog-in-Afghanistan-deel-3.dhtml )

Ander materiaal dat om verschillende redenen de moeite van het bekijken waard is (van de meest overtrokken complottheorieën, tot buitengewoon zinnige bijdragen):

Loose Change: (de bekendste complotfilm over 9/11)

Zembla: Het Complot van 11 september  (een zinnige weerlegging van vooral Loose Change)

9/11 Press for Truth (een hele zinvolle documentaire, vooral een verslag van een groepje nabestaanden van 9/11 die kritische vragen zijn gaan stellen)

Tegenlicht: De Ijzeren Driehoek (over de belangenverstrengeling van de internationale wapenhandel en de politiek en wie er van de War on Terror profiteert. Vooral gericht op de duistere Carlylegroup. Zeer degelijk)

Tegenlicht: De Berg (over wat de drijfveren van de moslimfundamentalisten zijn. Met oa Karen Armstrong, Benjamin Barber, Manuel Castells, Khozh-Ahmed Noukhaev en Mansour Jachimczyk)

Tegenlicht: De Impact; over de betekenis van 9/11 (met Lawrence Wilkerson, Paul Bremer III en Francis Fukuyama over de betekenis van 9/11, tien jaar later)

Fahrenheit 911 (de grote klassieker van Michael Moore. Bijna alle bovenstaande thema’s komen aan bod, zij het dat het minder degelijk en vooral op een polemische- en soms heel geestige- manier wordt gebracht)

Jason Burke: The 9/11 Wars Een buitengewoon interessante korte voordracht van onderzoeksjournalist Jason Burke (‘The Observer’), over tien jaar 9/11 (Royal Society for the encouragement of Arts, Manufactures and Commerce). Burke heeft meermaals betoogd dat al-Qaeda eerder een constructie, een mythe, is, dan een daadwerkelijk bestaande organisatie of netwerk.

Ook de Nederlandse publieke omroep stond stil bij tien jaar na 9/11. Bekijk hier de serie 9.11 de dag die de wereld veranderde

Belangrijke primaire bronnen:

The Project for a New American Century Belangrijkste site van de Neo-conservatieven

Sayyid Qutb, Milestones/Ma’alim fi’l-tareeq/معالم في الطريق Sayyid Qutbs belangrijkste geschrift uit 1965 online (Engels). Milestones is een van de belangrijkste manifesten van de milante islamistische beweging en inspiratiebron voor bijv. Bin Laden

Over de (in)directe uitvloeisels van 9/11 en ‘The War on Terror’:

The Road to Guantanamo (een onthutsende documentaire over het lot van drie Britse Moslims die onschuldig vastzaten op Guantanamo Bay

Big Storm; the Lynndie England Story Huiveringwekkende documentaire van Twan Huys (2005) over de daders achter het Abu Ghraib schandaal (Engelstalige versie)

No End in Sight  (over het rampzalige beleid van Amerika, na de invasie van Irak)

En last but not least de geweldige serie ‘De Vloek van Osama’, over tien jaar 9/11, van de Belgische journalist Rudi Vranckx (VRT):

Enkele literatuursuggesties (verre van volledig):

  • Karen Armstrong, The Battle for God: Fundamentalism in Judaism, Christianity and Islam, 2000 (in het Nederlands: De Strijd om God. Een geschiedenis van het fundamentalisme, De Bezige Bij, Amsterdam, 2005)
  • Benjamin Barber (die recent nogal in opspraak is geraakt, omdat hij zich zou hebben laten betalen door Qadhafi  en zitting had in de denktank van Saif Qadhafi, ‘The Monitor Group’, zie hier– dit doet mijns inziens echter niets af aan de waarde van dit werk, FS), Jihad versus Mc World; Terrorism’s Challenge to Democracy, Balantine books, New York, 2001 (oorspr. 1995)
  • Jason Burke,  Al-Qaeda: The True Story of Radical Islam, IB Tauris, Londen, 2003
  • Robert Fisk, The Great War for Civilisation; The Conquest of the Middle East, Londen, 2005 (in het Nederlands:  De grote beschavingsoorlog ; de Verovering van het Midden-Oosten, Ambo, 2005)
  • Seymour M. Hersh, Chain of Command: The Road from 9/11 to Abu Ghraib, Haper Collins, New York, 2004 (Nederlands: Bevel van hogerhand; de weg van 11 september tot het Abu Ghraib-Schandaal, De Bezige Bij, Amsterdam, 2004)
  • Gilles Kepel, The roots of radical Islam, Saqi Books,  London,  2005
  • Craig Unger, House of Bush House of Saud: The Secret Relationship Between the World’s Two Most Powerful Dynasties. Gibson Square Books, New York, 2004 (Nederlands: De Familie Bush en het Huis van Saud; de verborgen betrekkingen tussen de twee machtigste dynastieën ter wereld, Mets & Schilt, Amsterdam, 2004)

Update april 2012: The 9/11 Decade – The Clash of Civilizations? (documentaire Al Jazeera) Grote aanrader

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

leave a comment

Nedim Kufi en Ahmed Mater; twee bijzondere kunstenaars uit de Arabische wereld nu in Amsterdam – نديم الكوفي وأحمد ماطر

Posted in Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), hedendaagse kunst, hedendaagse kunst Arabische wereld, hedendaagse kunst Irak, Iraakse kunstenaars, Irak, islam, kunst, kunstenaars uit Arabische landen in Nederland, Midden Oosten, moderne kunst Irak, niet-westerse hedendaagse kunst, فنانون من دول عربية في هولندا, الفن العراقي الحديث by Floris Schreve on 21 juli 2011

            

links: Nedim Kufi, News, bedrukt papier op houten latten (detail), 2010 (foto Floris Schreve)
rechts: Ahmed Mater, Waqf Illumination III , Gold Leaf, Tea, Pomegranate, Crystals, Dupont Chinese ink & offset X-Ray film print on paper (detail), 2009

Een weerzien met een oude bekende en een nieuwe ontmoeting

Nedim Kufi en Ahmed Mater; twee toonaangevende en vernieuwende kunstenaars uit de Arabische wereld, nu te zien in Amsterdam

نديم الكوفي وأحمد ماطر

Vanaf 21 mei is er in Amsterdam een bijzondere tentoonstelling te bewonderen, van een aantal vooraanstaande kunstenaars uit het Midden Oosten. Samensteller is Robert Kluijver, die sinds de afgelopen jaren zeer actief is geweest op het gebied van kunst uit het Midden Oosten. Ik geef hier de details:

http://www.baarsprojects.com/index.html

Tot zover de omschrijving van de tentoonstelling. Ik kan trouwens de gehele expositie van harte aanbevelen, er is veel interessant werk te zien. In dit verband wil ik mij richten op twee van de deelnemende kunstenaars, Nedim Kufi en Ahmed Mater. Ik zal ook ingaan op eerder en ander werk, dat niet op deze tentoonstelling is te zien. De anderen, de kunstenaars Rana Begum, Abdulnasser Gharem, Susan Hefuna en Shahzia Sikander bewaar ik wellicht voor een andere gelegenheid.

Nedim Kufi – نديم الكوفي

Nedim Kufi, afkomstig uit Irak, is een van de kunstenaars die ik nog ken van mijn scriptie-onderzoek. Ook in latere artikelen (zoals hier en hier ) heb ik aandacht aan hem besteed. Ook is hij een keer uitgebreid door de NRC geïnterviewd, voor een artikel dat grotendeels over mijn onderzoek naar kunstenaars uit Irak in Nederland ging, zie hier op dit blog. Een tijdje was hij wat uit mijn netwerk verdwenen, al volgde ik hem wel op afstand, vooral via internet. Hoewel hij betrekkelijk weinig in Nederland heeft geëxposeerd is vooral in het buitenland zijn ster steeds meer gaan rijzen. Ook zijn werk heeft in de afgelopen tijd een indrukwekkende ontwikkeling doorgemaakt.

Nedim Kufi, die in het verleden ook bekend stond onder de namen Nedim Muhsen of Nedim El Chelaby, werd in 1962 geboren in Bagdad. Hij studeerde begin jaren tachtig aan de kunstacademie in Bagdad bij de beroemde kunstenaars Ismail Fattah al-Turk (beeldhouwkunst/keramiek) en grafische technieken bij Rafa al-Nasiri. Over zijn tijd aan de academie verklaarde hij het volgende:

‘I applied to the Institute of Fine Arts Baghdad, I was excited, and anxious at the same time about the racist oppression of the Baath Party. While learning and practicing my art, that was also an unpleasant period of my life. You cannot imagine, great depression, no freedom, no oxygen at all’

 Na zijn academietijd werd Kufi direct naar het front gestuurd om als soldaat te dienen in de oorlog tegen Iran. Kufi:

‘Although I felt very fortunate to have had art as an alternative companion, sketching up the way I lived in one notebook, it’s also important to include here my emotions. I cannot describe at this moment how much sorrow I carried. I graduated after five years and it was then compulsory for me to become a soldier. Imagine that, during the war with Iran: a black comedy. Counting time until the sun rises and gains in intensity, suddenly one day on 08.08.1988 it was proclaimed that the war was over. Oh my God. I felt I could fly. I needed to make a big difference in my life after this war. But how? How do I escape? I felt fenced into the country. The dream of moving abroad infiltrated my mind every single moment. All of that was a dark layer’.

Uiteindelijk lukte het Kufi om Irak te ontvluchten en na een bizarre omzwerving (over zelfs meerdere continenten) kon hij zich in Nederland vestigen. Sinds die tijd woont en werkt hij in Amersfoort. Ook volgde hij hier nog een opleiding grafische vormgeving aan de Hoge School voor de Kunsten in Utrecht.

Nedim Kufi, Brainwash; Object topical Iraqi, installatie/ready-made, Aleppo-zeep en aluinsteen, 1999

Waarin Kufi zich al vanaf eind jaren negentig van de meeste van zijn in Nederland wonende Iraakse collega’s onderscheidde was het sterke conceptuele karakter van zijn werk. Een van de meest sprekende werken uit die tijd is zijn readymade Brainwah; object toppical Iraqi uit 2001. Te zien is een blokje Aleppo-zeep en een stukje aluinsteen (een soort puimsteen), attributen die in het Midden Oosten tot de vaste bad- assecoires  behoren. Alleen doet de vorm van de steen ook denken aan een hersenkwab. Het is de combinatie van de objecten en de titel die het werk een mogelijke betekenis geven. Dit soort dubbelzinnigheden zijn typerend voor het werk van Kufi.

Kufi eerder over dit werk in NRC Handelsblad in 2003 (zie ook op dit blog ): ‘Gewassen hersenen worden van steen – ze slibben dicht, er kan niets meer in’

Nedim Kufi, Eyes everywhere, krijt en potlood op papier, 1999

Een vergelijkbare associatie roept de tekening Eyes everywhere op. Te zien is weer een vorm die sterk doet denken aan een menselijk brein. Alleen is er met potlood op verschillende plaatsen telkens weer hetzelfde tekentje  aangebracht. Het gaat hier om de Arabische letter  ع  (‘ayn), wat ‘oog’ betekent (عين). Het gegeven van ‘overal ogen’, al dan niet ingebeeld, is ook weer een teken waarmee je verschillende kanten op kunt.

Een andere readymade uit dezelfde periode is een enveloppe. Kufi heeft dit werk de titel Brainwash II gegeven. Wellicht gaat het hier om een uit Irak verzonden brief, gericht aan Kufi en gestuurd naar een adres in Borculo (wellicht nog de vluchtelingenopvang). De inhoud van de enveloppe laat zich raden, maar Kufi geeft hier wel een aanwijzing in welke richting wij het moeten zoeken.

Nedim Kufi, Brainwash II, readymade, 1999

Een zelfde soort ironie blijkt ook uit verschillende korte tekstjes, die Kufi een aantal jaren terug op zijn website publiceerde. Hier een passage uit ‘The defenition of Cool’:

 ‘How do I describe the word C O O L? How come? It’s hard to answer this

question in a couple of pages. But one thing could be very helpful, and that

is everybody nowadays almost says (cool), obviously as an immediate

expression. No need to make the idea of cool explicit any more. It’s an

attitude of this age, a new common language used with the meaning of

superiority and high quality. Yes it has a magic power when it touches

people, I don’t know really! Is it so cool? Is it so attractive? Is it a bit sharp?

Is it too glossy? Or could it be too perfect? It’s logical if life had totally

changed, from age to age (groovy) transformed into (cool) deep into

Internet TITLES mostly extended to (cool) to be saleable items.’

 

Vervolgens komt hij met een heleboel voorbeelden, zoals:

 

‘Getting the best model of mobile telephone with special extra function is so cool, Dancing

the whole Saturday night is cool too, Vacation in IBIZA is extremely cool,

Getting your own domain name in www is so cool, Bombing here and there

is very cool, American action movies are so cool, If you win a million is real

cool, If you get a USA passport is cool,’

 

enz.

 

Hoewel de tragiek nooit ver weg is, heeft Kufi altijd oog voor het absurde en is zijn werk zeker niet gespeend van enige humor.

  

Nedim Kufi, ‘Habibi-project’ ( حبيبي = ‘Habibi’) , Amersfoort, 2009

Kufi zet alle mogelijke materialen zoals kauwgum, rozenblaadjes of zeep. In mijn gesprek met Kufi uit 2001 sprak hij dan ook van ‘junk art’. Tegelijkertijd is hij ook bijzonder bedreven in alle mogelijke grafische technieken, tot en met allerlei computeranimaties. Zie bijvoorbeeld zijn Habibi-project dat hij in 2009 in Amersfoort realiseerde, samen met de dichter Gerard Beentjes. ‘Habibi’ betekent overigens ‘mijn liefje’ in het Arabisch. (zie http://www.deweekkrant.nl/files/pdfarchief/AB/20090708/NUC_ANU-1-07_090708_1.pdf )

In zijn recentere werk ontpopt Kufi zich tot een soort alchemist. Aan de Libanese Dayly Star vertelde Kufi dat hij zich opeens een vriend van zijn vader uit zijn kindertijd herinnerde, die werkte als traditionele ‘attar’ (alchemist).  Kufi hierover:

 “If we say art is a profession only, then it is not enough for me. I mean, I know art is a profession but it has to be more than that. I have to find in art a temple, a ritual, spiritual behavior. So in general, I behave in art as an attar to feel comfortable and complete. From that moment, I feel very much settled.”

 

Nedim Kufi, Milk, honey, ink and soil, mixed media/installatie (New York, The Phatory Garden of Eden), 2003

Het gegeven van de alchemist lijkt bijna letterlijk te worden in een kleine installatie uit 2003, die Kufi in New York exposeerde (zie bovenstaande afbeelding) Maar ook andere in werken (zie de voorbeelden hiervoor) blijkt in Kufi zich een alchemist, die met ogenschijnlijk waardeloze materialen, of alledaagse beelden, onverwachte schoonheid kan creëren. Kufi is dat in de afgelopen jaren tot en met nu blijven doen, zie de hieronder getoonde voorbeelden waarin hij onder meer werkt met wegwerpmateriaal als zeep en kauwgum. Zie overigens ook dit boeiende interview met Kufi door zijn collega-kunstenaar Ali Mandalawi in al-Sharq al-Awsat in het Arabisch. Daar gaat Kufi uitgebreid in op ‘zijn rol als alchemist’. Kufi zegt ondermeer, dat hij, toen hij in New York exposeerde (zie bovenstaande afbeelding), meermalen de vraag kreeg toegeworpen: ‘Ben u kunstenaar of chemicus?’ Kufi antwoordt dat hij zich als kunstenaar sterk kan identificeren met de traditionele ‘attar’ (of chemicus). Zijn atelier is zijn laboratorium en hij ziet voor de kunst een belangrijke taak weggelegd. Net als de traditionele attar moet de kunstenaar ook het geweten van de samenleving zijn, die het ‘besturingssysteem’ van de maatschappij de juiste richting wijst (hij maakt de vergelijking met het besturingssysteem van een computer). Verder zegt hij in het interview dat het hem opviel dat, itt in Nederland, hem in Amerika vaker werd gevraagd ‘Waar gaat u naartoe?’, dan ‘Waar komt u vandaan?’ Voor hem is de eerste vraag veel wezenlijker dan de tweede. 

Een tijd lang heeft Kufi ook op internet een soort dagboek bijgehouden, zijn ‘Daftar Project’ (‘Daftar’ betekent ‘schrift’, of ‘notitieboek’  in het Arabisch). Helaas staat dat niet meer online, maar ik geef hieronder het een en ander aan documentatie en afbeeldingen. De twee beelden waarmee hij zijn ‘dagboek’ introduceert en de toeschouwer binnenleidt zijn haast iconisch; een waarschuwing dat het breekbaar is, maar wel met een uitgestoken hand.

 

http://universes-in-universe.org/eng/nafas/node_60/2006/node_577/photos/kufi_1/

http://web.me.com/southproject/south/Daftar.html

Drie bovenstaande afbeeldingen: Nedim Kufi, Daftar, online schetsboek/dagboek, 2004-2005

Nedim Kufi, bijdrage aan Dafatir (‘Iraqi Notebook project’), zeventien Iraakse kunstenaars wereldwijd, coördinatie Nada Shabout (University of North Texas), 2006. Zie hier de verschillende bijdragen en hier wat achtergrondinformatie

In 2006 participeerde Kufi in het zg Dafatir-project, een initiatief van de Amerikaanse Iraakse Nada Shabout, hoogleraar hedendaagse kunst van het Midden Oosten aan de Universiteit van North Texas. Zeventien Iraakse kunstenaars, verspreid van over de hele wereld, namen hieraan deel, waaronder grote namen van de iets oudere generatie als Dhia Azzawi, Rafa al-Nasiri en Hanna Mal Allah, maar ook Kufi’s generatie-genoten als Mohamed al-Shammerey. De meeste kunstenaars excelleerden in hun persoonlijke handschrift op miniatuurformaat. De vaak beeldschone resultaten van dit project zijn hier te bekijken. Kufi’s bijdrage was, geheel in zijn stijl, conceptueel en minimalistisch en behoeft eigenlijk geen toelichting, zie bovenstaande afbeelding.

 

Nedim Kufi, The Moon follows us, gemengde technieken op doek, 2008  (Sultan Gallery, Kuwayt, zie hier voor meer achtergronden)

“On a summers day traveling from Baghdad to Kufa on a visit to relatives the view shifted along our course seducing us. I remember sleeping deeply during this two hour trip, a long time for a child of six. In between sleep I caught sight of the view through the car window; the moon centered in an ecstatic sky. The speeding car followed it through the dark and desolate desert. I was amazed that whenever the car stopped or slowed down so did the moon. It entered my mind freely stirring my astonishment and curiosity, this phenomena, and I asked my father “Oh father…the moon follows us, why is this?” I wished to impress my father with the depth of this phenomenological thought! He smiled but didn’t offer any words in reply. It was as if he had known the answer at a time past, but no longer. The question remained silently with me through out the long night spent with my relatives till we went onto the roof of the house to sleep. There was the moon again reclining above and seeming to own the sky here as it did in Baghdad. With a new sense of clarity I said to my father “this proves my theory, look just as I told you…the moon follows us! Content I fell asleep with a smile… unfortunately the heads of the households seemed only to speak about life’s problems…not paying attention to the moon.

And here I am, unexpectedly passing through the fortieth year of my life, still in a state of surprise. When I try and unravel the darkness and find order in the Dutch sky Baghdad’s moon does not provide sense though it follows me yet softening my estranged and desolate path.” Van  http://www.infocusdialogue.com/interviews/nedim-kufi/

Nedim Kufi, Soap and Silence, zeep en tekstiel op paneel, 2008

Nedim Kufi, Rooh/Soul  (روح  = ziel), rode zeep op doek, 2010

Nedim Kufi, Bore, print op doek, 2009

Nedim Kufi, Nass (ناس = mensen), fotoprint op doek, 2010 (detail)

Nedim Kufi, 20 years later, installatie, 2010

 

Nedim Kufi, Home/Empty, digitale print, 2008

In Kufi’s meest recente werk keert het thema van zijn ballingschap weer sterk terug. Zie bijvoorbeeld zijn werk 20 years later, waarin hij een vliegticket van Amsterdam naar Baghrein sterk vergroot op doek heeft afgedrukt.

In een interview uit 2006 met Predrag Pajdic zette Kufi zijn verhouding met zijn geboorteland als volgt uiteen:

Pajdic: ‘I expect this ‘identity recycling’ to be the nucleus of your work. Is it?’

Kufi: ‘Yes, I totally agree with you. Identity and what’s beyond is the point. In terms of meanings modeling. I’m not sure yet whether I’m a pure Iraqi or not, but here I will try to figure out to my self at least how much of an Iraqi I am. Feeling like an alien is not an issue any more. Why? Because it started already, in the early dark time of being home in Baghdad in the ’80s and ’90s, and that badly consumed my soul. I was actually under the Baath Party occupation. Where ever I moved I found a checkpoint asking me for my papers. Me and the government. Me and the authority. Me and the dictatorship. We never trusted each other. Like a daily game between Tom and Jerry.
I still shake, if you can believe me, every time I find myself at any airport, or any police office. Even now I have a Dutch passport: the most acceptable one in the world. Look! and pay attention to the contrast: what I had and what I have today. I’m wondering, is identity an official paper? Is it a continuity in the family tree? Is it an army service duty? Is it the place of birth and death? Is it saying yes to what they decide for you? No! I reject all of those common thoughts and focus only on one. And then I may say: being satisfied on a piece of land where ever it is and sleeping deeply, peacefully there without any of nightmares. That is the real identity. According to my experience, there still is an ID conflict which automatically allows my identity to be recycled. From time to time the mirror of the past follows me but in front of me. It reflects clearly my memories. The sweet and bitter ones. And also it’s able to
observe, compare and manipulate the meaning of it. Trying to find a balance somehow. I used to find myself in betweens: imperfect existence. It has to be, one day, full identity. Art could be an ID. Even a good mother language as well. The identity recycling idea came to me while I was in New York City once.
In order to analyse this conflict, I put all my trust in the tongue and eyes of Iraqi kids. Through a visual essay about traveling between here in the Netherlands and the Middle East. My project aims are to update visual feedback of Iraqi kids (6-14 years). Since 1990 they hold at least double identity. My job is like a postman. Collecting and activating a kind of exchange between their stories. Thoughts and dreams in one historical document by video art’ (http://www.infocusdialogue.com/interviews/nedim-kufi/ ).

Nedim Kufi, Home/Absense (foto Floris Schreve)

Nedim Kufi, News, installatie 2011 (foto Floris Schreve)

Zie ook een statement van dit jaar:

An Art that deletes the memory; 21 years later in exile

Sometimes I see myself as an author more than a visual artist, especially when I intensively think on theoretical level which is very different from visual practices I normally do. This happens when I’m outside my studio. This matter makes me always say that “intellect” is a substantial half of the creation of an image. As for the rest, it is some kind of a vision which goes beyond this world, a path to our soul and one important tool to translate our visual dreams. Day by day, it becomes certain and obvious that producing Art is extremely hard task. Seriously I could say here, after my long experience in the field, that a work of Art will get rid of its impurities then change into light. These kinds of things happen in special times of inspiration. They make my many remarks on papers, sketches and failed documents go to the recycle bin, new pure papier-mâché after cooking, as if we are cooking our thoughts. Yes I assume and think that we are in a virtual kitchen. Let me give you my conclusion: We are recycling our lives, words, forms and art, although we always deny this fact, all the way.

Nedim KUFI
Amsterdam | june 2011

In zijn ‘Home/Absence’ serie (2008-2010) is het gegeven van ballingschap duidelijk aanwezig. In ieder werk uit deze reeks keert steeds hetzelfde motief terug. Aan de linkerkant is steeds een (bewerkte) foto weergegeven uit Kufi’s jeugd, waar hij zelf op staat. Aan de rechterkant is dezelfde foto weergeven maar dan gemanipuleerd en heeft Kufi zichzelf weggetoucheerd. Saeb Eigner, in zijn grote overzichtswerk Art of the Middle East (2010) over deze serie:

‘Iraqi artists have reacted to the suffering of their compatriots with varying degrees of directness. Nedim Kufi has used actual photographs as his startingpoint, manipulating them in order to convey the related themes of bloodshed and loss. Based on a photograph taken more than forty years ago, the pair of canvasses here is suggestive  rather than explicit, subtly addressing the theme of innocence betrayed’

Saeb Eigner, Art of the Middle East; Modern and Contemporary Art of the Arab World and Iran,  Merell, Londen/New York, 2010, p. 173

Op de tentoonstelling in het Willem Baars Project is een van zijnHome/Empty werken te zien, samen met een kleine installatie News, bestaande uit houten latten, waarin fragmenten van artikelen uit Arabische kranten zijn weergeven (zie afb.)

Nedim Kufi woont en werkt in Amersfoort, maar exposeert voornamelijk in de Arabische wereld.

 

 Kufi’s werk in het Willem Baarsproject (foto Floris Schreve), links: Home/Absense (digitale print, 2010) en rechts: News (papier op houten latten, 2010)

werk van Ahmed Mater op de tentoonstelling in het Willem Baarsproject

Ahmed Mater – أحمد ماطر

Ahmed Mater al-Ziad Aseeri werd in  1979 geboren in Rijal Alma, in het Aseeri-gebied van Saoedi-Arabië. Op zijn negentiende ging hij geneeskunde studeren aan het Abha-College. Tegelijkertijd zette hij zijn eerste stappen op het pad van professioneel kunstenaar in het nabijgelegen al-Meftaha Arts Village, dat was gesticht door de Gouverneur van Aseer, ZKH Prins Khalid al-Faisal, zelf dichter en schilder, om de locale kunstscene te stimuleren.

Zijn werk kreeg voor het eerst internationale aandacht, toen Prins Charles van Engeland, in 2000 op bezoek bij Prins Khalid al-Faisal, kennismaakte met het werk van Mater. Doorslaggevend voor zijn loopbaan was echter een bezoek van de Britse kunstenaar Stephen Stapleton in 2003. Stapleton over zijn ontmoeting:

‘I First met Ahmed at the al-Mefthaha Arts Village in March 2003. He was sitting in the corner of his studio in a white. Ankle-length, painted thawb (long shirt), and was surrounded by a sprawling collection of medical paraphernalia. X-rays, anatomical illustrations and prescription receipts jostled for space ammangst bottles of calligraphy ink, spray paint cans and books on Islamic art.

He told me how his ‘double’ life as a doctor and artist had awakened in him a creative energy and motivation to explore humanity, in an era of religious, political and cultural turmoil. With great excitement he showed me his latest paintings; expressive layers of rich colour painted onto human X-rays, marked with religious symbols and hand written medical notes. “An anatomy of faith in the 21st century”, is how he described them’ (In Stephen Stapleton (ed.), with contributions of Venetia Porter, Ashraf Fayadh, Aarnout Helb, ao, Ahmed Mater, Booth-Clibborn Productions, Abha/London 2010, p. 27)

Stapleton bracht Ahmed Mater ook in contact met Venetia Porter, conservator van Word into Art, de permanente tentoonstelling van hedendaagse kunst uit de islamitische wereld in het British Museum. Zij verwierf meteen X Ray (2003, zie onderstaande afbeelding) voor de collectie. Sinds die tijd kan het werk van  Ahmed Mater op een groeiende internationale belangstelling rekenen, met als voorlopig hoogtepunt zijn deelname aan de Biënnale van Venetië dit jaar, aan de tentoonstelling The Future of a Promise , waarin een aantal van de meest prominente kunstenaars van de Arabische wereld van dit moment participeren. 

Ahmed Mater, X Ray, Mixed media and x-ray film, 2003 (collectie Word into Art, British Museum), zie http://blog.ahmedmater.com/?p=76

Gedurende de afgelopen tien jaar heeft Mater een indrukwekkend oeuvre ontwikkeld, waarin hij zich voornamelijk heeft geconcentreerd op vier verschillende thema’s (al zijn er sinds kort een paar bijgekomen, waar ik hierna nog wat aandacht aan zal besteden). Deze zijn Illumination, Magnetism, Evolution of Man en Yellow Cow . In dit verband wil ik deze vier  thema’s een voor een behandelen, waarbij ik een aantal duidelijke voorbeelden zal laten zien.

Allereerst zijn Illuminations, zijn ‘X-rays’. Ahmed Mater is tot op de dag van vandaag ook werkzaam als arts in een ziekenhuis in Abha.  De directe inspiratie haalt hij dan ook uit deze omgeving. Maar het gaat er natuurlijk om wat hij met deze röntgenfoto’s doet. Deze zijn verwerkt in complexe composities, rijk gelardeerd met islamitische ornamenten en symbolen, en soms overladen met gekalligrafeerde teksten.

Aan Venetia Porter lichtte Mater het volgende toe: ‘(this painting) explores the confusion in the identity of mankind in the contemporary world. The X-ray, sitting on top of a deep, layered background of medical text and expressive paint, represents an objective view of the individual, chosen to provoke a familiar response…My approach as a doctor has been evidence based and influenced by a direct experience of the world’ (zie http://ahmedmater.com/artwork/illuminations/resume/venetia-porter-/ ). Juist dat ‘evidence based art’ is voor Mater een belangrijk punt, we zullen het nog tegenkomen bij zijn andere werken.

Ahmed Mater, Illumination I & II, Gold Leaf, Tea, Pomegranate, Dupont Chinese ink & offset X-Ray film print on paper. Let op het handschrift boven en onder beide werken. Hier staat in het Arabisch وقف  (‘waqf’= ‘charity’)

Over de hier getoonde Illuminations I & II: ‘They are laid out in exactly the same way as the beginning of a religious text. I have also added the word waqf beneath each. This means charity. Traditionally in religious texts you have two pages, symmetrical in design, containing abstract design. The craftsmen would always spend a great deal of time on these opening pages: they’re the first thing you see. Instead of a traditional geometry I have printed two facing X-ray images of human torsos. I prepared the paper using tea, pomegranate, coffee and other materials traditionally used on these kinds of pages. By using them you ensure that when you come to paint onto the paper it will have an extraordinary luminous quality – the paint will truly shine. And that’ what I want to do with this piece, to illuminate. I am giving light. It’s about two humans in conversation. Us and them, and how this encounter gives light. Dar a luz. So many religions around the world share this concept of giving light, not darkness. It is one religious idea that has reached mankind through many different windows.’ ( http://ahmedmater.com/artwork/illuminations/resume/venetia-porter-/ )

Zijn latere Illuminations zijn complexer en weelderiger van compositie. Mater doet hier het begrip ‘illuminatie’ in de zin van ‘boekverluchtingen’ ruimschoots eer aan. Tegelijkertijd zou je zijn deze verluchtingen kunnen opvatten als een artistieke synthese tussen traditie en moderniteit, of als je wilt, tussen religie en wetenschap.

 

   

Ahmed Mater, Waqf Illumination III , Gold Leaf, Tea, Pomegranate, Crystals, Dupont Chinese ink & offset X-Ray film print on paper, 2009. Voor vergrote afbeelding en meer details, klik hier

 Ahmed Mater, X-Ray Calligpaphy, offsetprint, 2005

Bij Magnetism, zijn tweede thema is eveneens sprake van een soort synthese tussen wetenschap en religie, wellicht nog uitgesprokener dan in zijn Illuminations. Munten zijn X Rays uit in een weelderige vormentaal, zijn magnetisme-reeks is van een verpletterende eenvoud. Eigenlijk is het een simpele trouvaille, waarin met een eenvoudige handeling een heleboel gezegd wordt.

Het enige wat Mater doet is het plaatsen van een magneetblokje in een hoopje ijzervijlsel, met de negatieve pool naar beneden. Het gevolg is dat het ijzervijlsel wordt afgestoten en in een cirkelvormige ring in een regelmatig patroon (vanwege de aantrekkingskracht van de positieve pool aan de bovenkant) blijft liggen. Deze simpele handeling levert de volgende bijna archetypische beelden op (zie onderstaande afbeeldingen): 

    

     

Het beeld van de vierkanten of rechthoekige magneet, omringd met een cirkel van metaalgruis, roept natuurlijk ook de associatie op met de Kaäba in Mekka, het hart van de islam. Tim Mackintosh-Smith over deze trouvaille (want dat is het eigenlijk):

‘Al-Bayt al-‘Atiq, the Ancient House, to give the Ka’bah another of its names, is ancient – indeed archetypal – in more than one way. The cube is the primary building-block, and the most basic form of a built structure. And the Cube, the Ka’bah, is also Bayt Allah, the House of the One God: it was built by Abraham, the first monotheist, or in some accounts by the first man, Adam. Its site may be more ancient still: ‘According to some traditions,’ the thirteenth-century geographer Yaqut al-Hamawi wrote, ‘the first thing God created on earth was the site of the Ka’bah. He then spread out the earth from beneath this place. Thus it is the navel of the earth and the mid-point of this lower world and the mother of villages.’ The circumambulation of the pilgrims, Yaqut goes on to explain on the authority of earlier scholars, is the earthly equivalent of the angels’ circling the heavenly throne of God, seeking His pleasure after they had incurred His wrath. To this day, and beyond, the Ka’bah is a focal point of atonement and expiation; in the Qur’anic phrase, ‘a place of resort for mankind and a place of safety’.

Ahmed Mater’s Magnetism, however, gives us more than simple simulacra of that Ancient House of God. His counterpoint of square and circle, whorl and cube, of black and white, light and dark, places the primal elements of form and tone in dynamic equipoise. And there is another dynamic and harmonious opposition implicit in both magnetism and pilgrimage – that of attraction and repulsion. The Ka’bah is magnet and centrifuge: going away, going back home, is the last rite of pilgrimage. There is, too, a lexical parallel: the Arabic word for ‘to attract’, jadhaba, can also on occasion signify its opposite, ‘to repel’. (‘In Arabic, everything means itself, its opposite, and a camel,’ somebody once said; not to be taken literally, of course, although the number of self-contradictory entries in the dictionary is surprising.) And yet all this inbuilt contrariness is not so strange: ‘Without contraries,’ as William Blake explained, ‘there is no progression. Attraction and repulsion . . . are necessary to human existence.’ (http://ahmedmater.com/artwork/magnetism/fre/tim-mackintosh-smith/ )

In zijn derde thema, ‘Evolution of Man’, waarin hij weer gebruik maakt van Röntgenfoto’s,  lijkt Mater zich wat politieker uit te spreken. We zien hier een aantal lichtbakken, waarin een reeks van figuren is weergegeven, die een geleidelijke ‘evolutie’ doormaken. Lezend van rechts naar links (gebruikelijk in het Arabisch) is er te zien hoe een benzinepomp zich langzaam ontwikkelt tot een man die zichzelf door het hoofd schiet (zie onderstaande afbeelding). In de tentoonstelling van het Willem Baarsproject is overigens een kleinere versie te zien, maar daar staat deze ‘evolutie’ van links naar rechts weergegeven- meer toegerust op een Europees publiek . Hoewel de cyclus ook beide kanten opgaat; olie kan uiteindelijk de mens doden, maar als de mens zichzelf vernietigd heeft, wordt hij uiteindelijk olie (fossiele brandstof).

Ahmed Mater, Evolution of Man, installatie, Biënnale van Cairo, 2008

Ahmed al Omran, journalist en een van de bekendste Saudische bloggers (zie hier zijn site) heeft een buitengewoon interessant commentaar geschreven op deze reeks van Mater. Ik geeft het hier integraal weer (http://ahmedmater.com/artwork/evolution-of-man/responses/ahmed-al-omran/ ):

EVOLUTION OF MAN

Saudis, by and large, do not believe in the theory of evolution. Like other conservative, religious societies, Saudis have firmly rejected Darwin’s theory on the basis that human beings are perfect, state-of-the-art creations of God, not the result of some natural process. Ahmed Mater is a doctor by training. He believes in evolution. But for him, evolution does not necessarily mean survival of the fittest. Sometimes, evolution can lead to one’s demise.

Saudi Arabia, founded in 1932, was a poor country with scarce natural resources. Then in 1938 oil was discovered in its deserts, and ten years later production was up to full capacity.

Petrodollars flooded the Kingdom, transforming the face of its land and giving Saudi a great deal of leverage with the international community. Interestingly, the origin of oil is connected to the theory of evolution. Oil is derived from ancient organic matter; the remains of creatures that have not survived the planet’s biological and geological changes.

Saudi Arabia did not only use petrodollars to fuel its rapid development. Vast amounts of the same money were also used to promote and spread the Saudi ultra-conservative interpretation of Islam, also known as Wahhabism. But most Saudis reject this term because they believe they are simply practicing Islam in its purest form, and also because they think the term has been used unfairly to slander their religion and their country.

Whether they agree with the term or not probably matters little now, because some of the extremist ideas that originated in Saudi have in recent years come to shake the world with terror.

Mater’s Evolution of Man brings to my mind the boom and bust economic cycle – but with a Saudi twist. The oil money used to build the Kingdom’s cities and modernise the infrastructure was seldom used to develop minds or modernise their way of thinking. Allowing the clergy to control education and media paved the way for the rise of extremism, which eventually resulted in terrorist attacks outside and inside the country, including attempts to bomb vital Saudi oil production facilities.

What I like about Mater’s use of X-rays is how they turn everything into bare-bone structures; you can go under the skin, explore the essence behind the facade. I also like how the piece is so full of energy; the sequence, the movement, the seamlessness, the lack of a starting or end point. All of this produces a lively interaction between the viewer and the artwork.

This richness, however, does not always manage to displace some of the dark thoughts that crossed my mind when I first saw the piece. True, I am cynical and pessimistic, but I think it goes beyond that; it comes from something within the work itself.

In our hungry world, greed is a sure way to an easy self-destruction. The constant desire for more is depleting whatever is left of our limited resources, not only the material ones but our emotional reserves as well. We spend a great deal of time acquiring everything we can get our hands on. To what end? During your lifetime on earth you can only consume so much. When death comes knocking at your door, such ‘consumer’ choices become meaningless. Do you get to choose how and when you die? Would it make any difference if you did?

You can choose how and when you die if you decide to kill yourself. Suicide is strongly prohibited by Islam but this, of course, does not stop some Muslims from killing themselves, which, although religiously frowned upon, is still a personal matter.

Except that sometimes it’s not. That is, when a suicide results in the death of many others. It is tragic, but that’s the world we live in today. The communication revolution which many hoped would foster understanding between different peoples, religions and ideologies has also allowed extremists to spread their messages of hatred and violence far and wide. We can’t blame technology – it’s merely a tool that can be used for good in the same way it can be used for evil.

In the end, it’s up to us, the people. It’s up to every single one of us. We have the right to live peacefully, and that’s why it’s our duty to be responsible, not reckless. It should be our mission to build, not destroy. It’s time to take matters into our own hands and reclaim this right. We can no longer afford to live in constant, nagging fear.

So let us start changing. Let us make the right choices. Let us choose life over death, peace over conflict and hope over fear. Let us do it now.

Ahmed Al-Omran

Riyadh

February 2010

Ahmed Mater, Evolution of Man, 2008. Een versie hiervan  is te zien op de tentoonstelling in het Willem Baarsproject.

Zie hier een animatie van Maters Evolution of Man:

Evolution of Man from Prognosis Art on Vimeo

Het vierde thema van Ahmed Mater is zijn Yellow Cow reeks. Deze serie is minstens zo pregnant als de voorgaande. Mater presenteert hier een virtuele productielijn in levensmiddelen, met de slogan ‘Ideologically Free Products’. Voor dit project voerde hij ook een performance uit waarin hij een koe beschilderde met gele safraanverf, zie onderstaand clipje:

Ahmed Mater, Yellow Cow, clipje nav de performance uit 2007, zie hier de registratie van de performance

Yellow Cow bestaat verder uit een verzameling ‘reclamecampagnes’ voor ‘zuivelproducten’, zie de onderstaande afbeeldingen. Yoghurt, melk, allerlei kaasjes en roomboter, alles wordt aangeprezen in de stijl van de smeerkaasjes van ‘La Vache qui Rit’,  Zie het bijbehorende logo, waar alleen de traditionele koebel is vervangen door een oorringetje met een klein klokje (wellicht als een alternatief voor het beruchte gele oormerk?). In de monografie van Mater (Stephen Stapleton (ed.), Ahmed Mater, Booth-Clibborn Productions, Abha/London 2010 ) zijn overigens ook een paar stickervellen toegevoegd, met echte reclamestickers.

     

http://universes-in-universe.org/eng/nafas/articles/2008/ahmed_mater/photos/09

Aarnout Helb van het Greenbox Museum voor hedendaagse Saudische kunst in Amsterdam legt mijns inziens terecht een verband met het Gouden Kalf, een Bijbels gegeven dat ook op meer plaatsen in de Koran voorkomt, zoals bijvoorbeeld in Koran 7:148 (zie op http://www.bijbelenkoran.nl/verhaal.php?lIntEntityId=10 ). Helb:

‘Ahmed Mater has made a rich work of art; a non-commercial dairy shop full of real ideas that may help sustain humanity for a century as much as yoghurt, milk, butter and cheese do for a day. Yellow Cow products (2007) came to my attention in the Netherlands while I was reading the Qur’an in search of something that might relate to the visual arts. The story that first caught my attention was about this odd-coloured cow which God instructed Moses’ people to sacrifice. The story acknowledges this simple fact: humans, whether they live in the vicinity of Mecca or in Amsterdam, have eyes as well as ears and may take pleasure in what they see—even attach themselves to a pleasantly-coloured cow or a handsome car—but in the end, they will have an overriding wish to dwell in the company of truth.

Ahmed believes the people in this story were a bit slow finding the truth. It took them a while to decide on sacrifice, and they asked too many questions about the cow, increasing their demands on God as we increase our demands on the material world in consumer societies. But I wonder, were the people demanding to know more so different from a doctor in search of evidence for a true diagnosis?

Not all art is about truth. Yellow Cow products is. Ahmed Mater is. His relationship with truth will be attributed by some to his profession as a medical doctor practicing ‘evidence-based medicine’ and to his heritage as a Muslim. But he might have just been one of those boys who flip stories around to see if their mirror image reflects the truth as well. And smiles

So, I understand Ahmed took a childhood story from his mosque and renewed it, gave it attention anew by wondering what would have happened if the cow had not been sacrificed. From the artwork we can assume the cow would have lived on to become a range of consumer products. By choosing to be a change-manager in a dairy shop, Ahmed
turns the ‘arrogant’ consumer products industry to his advantage by reminding us of the original story. For this he returned to the farm with a bucket of paint, bringing a real yellow cow to life and to the imagination. This is a magnificent act of love allowed only to artists: painting your own evidence in support of the truth’. (http://ahmedmater.com/artwork/yellow-cow/responses/aarnout-helb-greenbox-museum/ )

Tot zover de vier thema’s waarmee Ahmed Mater de laatste jaren heeft gewerkt. Sinds vrij recent zijn er een aantal bijgekomen. Ik wil er hier twee aanstippen. Het gaat hier om oa werk dat hij presenteerde op de Biënnale van Venetië van dit jaar, in de tentoonstelling A Future of a Promise.

Allereerst presenteerde hij daar de Cowboycode. Ik geef hier de tekst weer:

1.A cowboy never takes unfair advantage – even of an enemy.
2.A cowboy never betrays a trust. He never goes back on his word.
3.A cowboy always tells the truth.
4.A cowboy is kind and gentle to small children, old folks, and animals.
5.A cowboy is free from racial and religious intolerances.
6.A cowboy is always helpful when someone is in trouble.
7.A cowboy is always a good worker.
8.A cowboy respects womanhood, his parents and his nation’s laws.
9.A cowboy is clean about his person in thought, word, and deed.
10.A cowboy is a Patriot

Natuurlijk verwijst dit werk naar de ‘Amerikaanse waarden’ die de Verenigde Staten wereldwijd beweren uit te dragen (of op te leggen), zeker in het Midden Oosten. Alleen, als je het zo bij elkaar ziet is het bijna zo lachewekkend, dat de hypocrisie van deze ‘Amerikaanse waarden’ wordt doorgeprikt.

Ahmed Mater, The Cowboy Code, op ‘The Future of a Promise’, Biënnale van Venetië, 2011 (foto Floris Schreve)

Op zowel The Future of a Promise, als op de tentoonstelling in het Willem Baars Project toont Mater een van zijn ‘antenna’s’ (zie onderstaande afbeelding). Mater in een statement over zijn ‘antennes’:

Antenna is a symbol and a metaphor for growing

up in Saudi Arabia. As children, we used to climb

up to the roofs of our houses and hold these

television antennas up to the sky.

We were trying to catch a signal from beyond the

nearby border with Yemen or Sudan; searching –

like so many of my generation in Saudi –

for music, for poetry, for a glimpse of a different

kind of life. I think this work can symbolise the

whole Arab world right now… searching for a

different kind of life through other stories and

other voices. This story says a lot about my life

and my art; I catch art from the story of my life,

I don’t know any other way.

Ahmed Mater

Ahmed Mater, Antenna, op ‘The Future of a Promise’, Biënnale van Venetië, 2011 (foto Floris Schreve)

Tot zover deze bespreking van het werk van Ahmed Mater. De tentoonstelling in Amsterdam, samengesteld door Robert Kluijver, met werk van Rana Begum, Abdulnasser Gharem, Susan Hefuna,  Nedim Kufi , Ahmed Mater en Shahzia Sikander wil ik van harte aanbevelen. Te zien tot 30 juli, Willem Baarsproject, Hoogte Kadijk 15 hs (zie voor info de website http://www.baarsprojects.com/index.html )

 

Floris Schreve

 فلوريس سحرافا

 

.

De antenne van Ahmed Mater op de tentoonstelling. Daarachter het werk van Nedim Kufi. Links werk van Rana Begum en rechts van Abdulnasser Gharem (foto Floris Schreve)

Ahmed Mater, Evolution of Man en Yellow Cow (foto Floris Schreve)

Beknopt literatuuroverzicht en andere bronnen:

literatuur over (oa.) Nedim Kufi:

  • Saeb Eigner, Art of the Middle East; modern and contemporary art of the Arab World and Iran, Merrell, Londen/New York, 2010
  • Maysaloun Faraj (ed.), Strokes of genius; contemporary Iraqi art, Saqi Books, Londen, 2002 (zie hier een presentatie van de Strokes of Genius exhibition)
  • Robert Kluijver, Borders; contemporary Middle Eastern art and discourse, Gemak, The Hague, October 2007/ January 2009

Internet:

Op dit Blog:

literatuur over (oa.) Ahmed Mater:

  • Antony Downey & Lina Lazaar (ed.), The Future of a Promise, published on the occasion of the 54th International Art Exhibition-La Biennale di Venezia, Ibraaz Publishing, Tunis, 2011.
  • Stephen Stapleton (ed.), with contributions of Venetia Porter, Ashraf Fayadh, Aarnout Helb, ao, Ahmed Mater, Booth-Clibborn Productions, Abha/London 2010
  • Stephen Stapleton (ed.), with contributions of Lulwah al-Homoud, Ahmed Mater al-Ziad Aseeri, Abdulnasser Gharem & Venitia Porter, Edge of Arabia; contemporary art of Saudi Arabia, Offscreen Education Programme, London, 2008

Internet:

Op dit Blog:

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

1 comment

Hans Jansen versus Joris Luyendijk

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', politiek, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 25 november 2010

Een ontluisterende discussie tussen de arabist Hans Jansen (overigens een oud-docent van mij uit Leiden) en Joris Luyendijk bij Pauw & Witteman, op 17 november 2010, HIER te bekijken. Toelichting is denk ik niet nodig.

http://pauwenwitteman.vara.nl/Fragment-detail.1548.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=19102&tx_ttnews%5BbackPid%5D=116&cHash=c24f6aca996b2460a258bfe64108b5a8

Noot van de redactie: volgens NOS Fact Check is de opmerking van Hans Jansen dat Ahmed Marcouch als stadsdeelvoorzitter van belastinggeld islamitische predikanten liet overvliegen onjuist.

——-

In het boek De onzichtbare Ayatollah schrijft arabist Hans Jansen over zijn rol in het proces Wilders. De advocaat van Wilders, Bram Moszkowicz, diende een wrakingsverzoek in omdat de rechters in het proces weigerden om Hans Jansen als getuigen te horen. Het wrakingsverzoek werd toegewezen, omdat de rechters volgens de wrakingskamer niet goed duidelijk hadden gemaakt waarom Jansen niet mocht worden gehoord. Daardoor moet het hele proces worden overgedaan.

Drie dagen voordat Jansen als getuige-deskundige voor de verdediging zou worden gehoord, was hij op een diner aanwezig waar ook Tom Schalken aanwezig was. Schalken, raadsheer bij het gerechtshof in Amsterdam, had meegeschreven aan de beschikking die het Openbaar Ministerie beval Wilders te vervolgen, ondanks het oordeel van het OM zelf dat hij niet vervolgd moest worden. Dat maakte de arabist bekend op zijn blog. 

Naast zijn rol in het Wilders-proces, schrijft Hans Jansen in De onzichtbare Ayatollah over de zaak Nekschot en politieke showprocessen in Egypte.

Carel Brendel is de schrijver van het boek wat 23 november verschijnt. Hans Jansen en Nahed Selim zijn gastauteur. Lees hier het voorwoord van De onzichtbare Ayatollah.

=======

Carel Brendel, De onzichtbare Ayatollah. Uitgeverij Van Praag, ISBN 978 90 490 2405 5.

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , ,

leave a comment

Nasr Abu Zayd overleden

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), cultuurtheorie, denkers uit en over de islamitische wereld, islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme' by Floris Schreve on 5 juli 2010

Vandaag kwam het bericht dat de in Nederland werkzame Egyptische literatuurwetenschapper Nasr Hamid Abu Zayd (1943) is overleden. Abu Zayd maakte naam door zijn pleidooi voor een eigentijdse en liberale interpretatie van de Koran. Zelf vond ik zijn methode en zijn argumenten om tot een eigentijdse visie op de Heilige Schrift te komen bijzonder sterk en origineel. In 2002 schreef ik de volgende korte samenvatting van zijn visie (een fragment uit een veel langer betoog, ook op dit blog gepubliceerd als Het islamdebat in Nederland; de stand post-Fortuyn, pre-Wilders):

Oorspronkelijk was Abu Zayd hoogleraar aan de universiteit van Cairo, hoewel hij in het verleden ook in de Verenigde Staten en Japan heeft gedoceerd. Vanwege zijn onorthodoxe opvattingen over de interpretatie van de Koran raakte hij in conflict met de Moslimbroederschap, de belangrijkste ‘islamistische’ partij van Egypte (opgericht in 1929, door de eerder genoemde Hassan Al Banna, een van de grondleggers van het moderne soennitische fundamentalisme, overigens de grootvader van Tariq Ramadan, al suggereer ik hiermee niet dat zij hetzelfde gedachtegoed hebben), hoewel er vaak vergeten wordt dat Abu Zayd een grote internationale reputatie had opgebouwd en ook in Egypte zeer veel waardering oogstte. Een aantal orthodoxe gelovigen besloot tot een zeer onconventionele maatregel; zij stelden dat Abu Zayd een afvallige van het geloof was en spanden een rechtszaak aan waarmee zij trachtten Abu Zayds huwelijk te ontbinden. Volgens een bepaalde interpretatie van de Sharia is een afvallige van de islam gedwongen te scheiden, omdat het huwelijk dan onwettig zou zijn. Tegen ieders verwachting in werd het proces door de aanklagers gewonnen, een unieke zaak in de Egyptische rechtsgeschiedenis. Weliswaar nam de Egyptische overheid direct een wet aan die dit soort processen in de toekomst onmogelijk maakte, maar toen was het kwaad al geschied. De zaak kreeg ruime internationale aandacht. Uiteindelijk werd Abu Zayd naar Nederland gehaald, waar hij weer opnieuw met zijn vrouw trouwde. In Leiden zet hij nu zijn wetenschappelijke werk voort. In 2000 bezette hij de Cleveringa leerstoel, een bijzondere leerstoel bestemd voor wetenschappers die zich sterk hebben ingezet voor de mensenrechten of de vrijheid van meningsuiting.[16]
Abu Zayd stelt dat de Koran, net als iedere andere oude tekst, kan worden geïnterpreteerd volgens moderne wetenschappelijke methoden (hij pleit sterk voor de Hermeneutiek van Hans Georg Gadamer). Abu Zayds centrale stelling is dat het heel goed mogelijk is om op grond van de Koran tot een liberaal en tolerant wereldbeeld te komen. Door de nieuwste wetenschappelijke interpretatiemethoden los te laten op de Korantekst kunnen er interessante perspectieven ontstaan, zonder dat de interpretatie blasfemisch zou zijn voor gelovige moslims, zoals hij heeft uiteengezet in zijn publicatie Vernieuwing in het islamitisch denken.
Stel, de oorsprong van de Koran is goddelijk. Dit betekent dat deze oorsprong zich in het metafysische bevindt en dus geen object kan zijn van wetenschappelijk onderzoek. Toch heeft het goddelijke een manier nodig om zich in de fysieke wereld te manifesteren, anders zou het goddelijke voor de mens onkenbaar zijn. Voor iedere religie is dit een noodzakelijke voorwaarde. Bij het Christendom heeft het goddelijke zich gemanifesteerd in de vleeswording van God in Christus. Bij de Islam heeft geen vleeswording van het goddelijke plaatsgevonden, het intermediair tussen God en de mens is de openbaring van de Koran, een literaire tekst. In tegenstelling tot de goddelijke oorsprong kan de fysieke manifestatie van de tekst wel degelijk aan een wetenschappelijk onderzoek worden onderworpen en gezien worden in de context van plaats en tijd van het ontstaan. Abu Zayd stelt dat God een sadist zou zijn als hij zich niet in een bepaalde culturele context zou hebben openbaard; niemand zou immers zijn openbaring kunnen begrijpen.[17] Daarom moet de Korantekst dan ook telkens opnieuw worden gewogen tegen de veranderde omstandigheden, daar een tekst immers altijd weer een nieuwe relatie aangaat met de telkens veranderende culturele context. De intentie van de tekst is dan ook belangrijker dan de letter. Wanneer de Korantekst wordt gewogen tegen de omstandigheden van het zevende-eeuwse Arabië kan volgens Abu Zayd de Koran niet anders begrepen worden dan een pleidooi voor vrijheid, wijsheid en naastenliefde. Hij pleit er dan ook sterk voor om de Koran vanuit deze geest te interpreteren. Abu Zayd komt tot verrassende conclusies. Op grond van de Koran bepleit hij o.m. gelijke rechten tussen man en vrouw en de scheiding van ‘Kerk’ en staat.[18]
In die zin kan zijn werk ook gezien worden als een kritiek op het essentialistische en fundamentalistische denken. Abu Zayd stelt dat de rigide opvattingen van de fundamentalisten van de Koran een dood relikwie hebben gemaakt, dat slechts blindelings vereerd kan worden. Hij kiest dan duidelijk voor een alternatief, door de Koran als een levende tekst te zien die telkens weer een nieuwe verbinding aangaat met een almaar veranderende culturele context. De kern van zijn denken zit hem juist in dat hij enerzijds de Koran ziet als een literair werk met alle betekenislagen van dien, maar dat hij anderzijds niets afdoet aan de Goddelijke oorsprong van de Koran.
Nasr Abu Zayd is in de Nederlandse media tot nu toe nauwelijks aan het woord geweest, iets dat als een groot gemis kan worden gezien. Bijna een jaar na 11 september kan er gesteld worden dat dit vooral het jaar geweest is waarin Pim Fortuyn, Paul Cliteur, Leon de Winter, Theo van Gogh en Frits Bolkestein de toon zetten, in een toenemend vijandig klimaat.

16. Nasr Abu Zayd, Vernieuwing in het islamitisch denken, Bulaaq, Amsterdam, 1996 pp. 11-34, Mijn leven met de islam, Bulaaq, Amsterdam, 2002 pp. 149-157

17. Nasr Abu Zayd, Vernieuwing in het islamitisch denken, pp. 74-75

18. ibidem, pp. 135-138

Tot zover dit eerdere fragment. Zijn twee belangrijkste Nederlandse werken Vernieuwing in het islamitisch denken en Mijn leven met de islam zijn wat mij betreft nog altijd juweeltjes van een als het gaat om een elegante intellectuele redenering. Het was opvallend dat hij, naast tegenstand van islamitische fundamentalisten, ook op weerstand stuitte van de recent opgekomen ‘Verlichtingsfundamentalisten’, Clash of Civilizations aanhangers, of andere aanhangers van de recent opgekomen neo-conservatieve trend van ‘het westen versus de islam’. Ik verwijs hiervoor naar de website van Maria Trepp, die deze polemieken uitgebreid heeft verslagen en becommentarieerd.  Hoewel hij buiten academische kring wat mij betreft te weinig gehoord werd zal zijn geluid meer dan ooit gemist worden (al werd hij weer wel geïnterviewd door buitenlandse media als al-Jazeera en BBC World, als er in Nederland weer wat te doen was rond de kwestie ‘islam’, waar hij vaak verstandig commentaar leverde). Wel werd hij in Nederland gehonoreerd met de Cleveringa leerstoel (2000-2001) en ontving hij een van de Roosevelt Freedom Awards. Maar verder was het toch te weinig. Ik hoop dat men in het vaak wat schreeuwerige publieke ‘islamdebat’ alsnog oog krijgt voor zijn buitengewoon zinnige en verstandige bijdragen.

Floris Schreve

Hieronder een artikel uit de Volkskrant van Abu Zayd van 30 augustus 2007 (zie http://www.volkskrant.nl/archief_gratis/article593192.ece/De_gematigde_islam_bestaat_niet_alleen%2C_maar_wint_ook_aan_invloed)

De gematigde islam bestaat niet alleen, maar wint ook aan invloed

OPINIE, op 30 augustus ’07, 00:00, bijgewerkt 15 januari ’09, 19:24
Nasr Abu-Zayd meent dat de gematigde islam, die de Koran historisch benadert en de nadruk legt op de gelijkheid van man en vrouw, steeds invloedrijker wordt.

 

Sommige mensen in Nederland, zowel politici als leden van de elite, ontkennen met klem dat er een andere vorm van islam bestaat dan de meest letterlijke en radicale islam. Maar ontkennen dat iets bestaat, wil nog niet zeggen dat het ook werkelijk niet bestaat. Ik zal het bestaan van een radicale islam niet tegenspreken; die is immers overal. Maar daarmee is niet gezegd dat andere opvattingen van de islam, die ‘gematigd’ of ‘liberaal’ worden genoemd, niet bestaan. Die opvattingen zijn óók overal, al sinds de 9de eeuw – de 2de eeuw van de islamitische tijdrekening. Hier beperk ik mijn bespreking van die gematigde islam tot het thema van de Koran. 

Aanvankelijk ging het theologische debat vooral over wat de Koran precies was – het woord van God – en over hoe het boek moest worden geïnterpreteerd. Centraal stond de vraag of de Koran op een bepaald moment in de geschiedenis is ontstaan of eeuwig is en een deel vormt van het wezen Gods. De rationeel denkende Moetazilieten, trokken het idee in twijfel dat de Koran het ‘eeuwige’ woord van God is. Zij stelden dat de Koran een taalhandeling is, wat het bestaan veronderstelt van een toehoorder die de boodschap moet begrijpen. De taal van de Koran, het Arabisch, is de menselijke taal waarvan God zich heeft bediend om Zijn boodschap aan de Arabieren te openbaren. En die kan alleen worden begrepen door logisch na te denken aan de hand van een linguïstieke interpretatie van de tekst. 

In de klassieke tijd (van de 9de tot de 12de eeuw) bestond er een groot aantal interpretatiescholen: filologische, theologische, filosofische, maar ook mystieke en rechtskundige. Sindsdien zijn er in de geschiedenis van de islam voortdurend nieuwe interpretaties bijgekomen, al werden die soms veroordeeld door de autoriteiten. Dat proces gaat tot op de dag van vandaag door, zij het moeizaam. 

De dominantie van de meest radicale geloofsleer inzake de Koran houdt verband met het verval van de islamitische beschaving na de Mongoolse verovering van Bagdad (1258) en de kruistochten. De politieke macht kwam toen in handen van militaire groepen die niets van intellectueel onderzoek moesten hebben. In de meeste islamitische staten werd de orthodoxe theologie de gangbare politieke ideologie vanwege de nadruk op ‘gehoorzaamheid’ als religieuze plicht. De geestelijken, die op één lijn zaten met de politieke macht, sloten ‘de poort van het rationele denken’ (ijtihad) voor de gewone mensen en eisten het op als privilege voor de religieuze elite. 

In het begin van de 19de eeuw, toen de islamitische wereld door westerse landen werd gekoloniseerd, ontstond een nieuwe golf van exegese, waarin men op twee manieren de moderne tijd het hoofd probeerde te bieden: door op zoek te gaan naar nieuwe betekenissen of juist door trouw te blijven aan de tradities. 

Nu behandel ik enkele kwesties die verband houden met de betekenis van de Koran. Wat ik daarover ga zeggen, is niet alleen mijn persoonlijke visie, maar die van de meeste moderne islamgeleerden – zowel mannen als vrouwen – overal ter wereld. Ze gebruiken soms andere analysemethoden of een andere terminologie, maar hun zienswijze is in wezen hetzelfde. 

Ten eerste vinden alle liberale islamitische intellectuelen dat het in de islam moet gaan om rationeel denken en handelen in plaats van het blindelings volgen van tradities en nabootsen van het verleden, een praktijk die in de Koran jahiliyya (heidendom of onwetendheid) wordt genoemd. 

Ten tweede toont een historisch-kritische benadering in de analyse van de Koran aan hoe rijk en complex het boek is als tekst en als verhandeling, terwijl het voor de oelama’s die pretenderen de Koran letterlijk te volgen niet meer is dan een ‘wetboek’ of een ‘wetenschappelijk’ boek. Maar als alles wat in de Koran staat letterlijk moet worden uitgelegd als een wet van God, dan zouden de moslims ook de slavernij weer moeten invoeren als sociaal-economisch stelsel. Want dat staat immers in de Koran? 

En hoe zit het met de eis om de sharia direct in te voeren? Bij een wetenschappelijke benadering blijkt de sharia een menselijk product te zijn, dat voortkomt uit een bepaalde interpretatie van de bronnen naar de ideeën van die tijd en dat nu naar de huidige context moet worden vertaald. Bovendien zijn veel straffen pas na de dood van de profeet door rechtsgeleerden ingesteld en niet afkomstig uit het Heilige Boek. Zo komt nergens in het Heilige Boek een directe, aardse straf op afvalligheid voor. Vervolging of terechtstelling wegens afvalligheid is door rechtsgeleerden ingevoerd en heeft daarna een plaats in het geloof gekregen. Volgens de Koran wordt afvalligheid pas bestraft in het hiernamaals (zie de soera’s 18:29, 5:4, 3:90, en 4:137). Datzelfde geldt voor het verbod op alcoholgebruik. De Koran rept nergens over een straf daarop; die is pas later ingevoerd door de metgezellen van de profeet. Volgens de liberale zienswijze is zo’n straf onlogisch en in strijd met de goddelijke gerechtigheid die vrijheid toestaat. 

De positie van de vrouw zoals die in de Koran wordt beschreven, is in historisch perspectief verhoudingsgewijs een stap vooruit. Het principe van gelijkheid is een van de wezenlijkste leerstellingen van de islam. In de Koran staat duidelijk, aan het begin van het hoofdstuk ‘Vrouwen’, dat God alle mensen schiep ‘uit een enkele ziel en uit dezelfde ziel een gezellin schiep en uit hen beiden vele mannen en vrouwen deed voortkomen’ (4:1). Deze gelijkheid is dus geen kwestie van keuze, maar vloeit voort uit de goddelijke eer die de mens geschonken is. 

Laten we eens naar polygamie kijken. Historisch gezien was dat een veel voorkomende praktijk in de samenlevingen die vóór de islam bestonden. Het is dus een misvatting dat polygamie onderdeel is van de openbaring die is vastgelegd in de Koran. Datzelfde argument geldt voor het strafrecht. Lijfstraffen, zoals het afhakken van handen en geseling, zijn overgenomen omdat die in de 7de eeuw nu eenmaal de enige straffen waren. Die moeten niet worden opgevat als een onderdeel van de islam, maar als sporen van de geschiedenis in de goddelijke boodschap. 

Het is waar dat polygamie in de Koran wordt genoemd. Maar als je de Koran in een wetenschappelijke context wilt plaatsen, moet je de islamitische opvattingen daarover vergelijken met de pre-islamitische. Het Koranvers waarin polygamie verankerd zou liggen, gaat in feite over het daarmee samenhangende probleem van de wezen, die bescherming en toezicht nodig hadden nadat ze hun ouder(s) hadden verloren in de slag bij Oehoed (625), toen de moslims een zware nederlaag leden en 10 procent van de strijders sneuvelde en kinderen achterliet. Zowel die historische context als de tekstuele context maakt duidelijk dat er alleen toestemming werd gegeven om met een weduwe of met een weesmeisje te trouwen om te voorkomen dat zij anders onvoldoende bescherming genoten, zeker als ze een fortuin hadden geërfd. 

Laat ik me hier beperken tot de recente controverse rond de hijab (hoofddoek) en de kwestie van de nikab (die het hele lichaam verhult, inclusief het gezicht en de handen) onbesproken laten, omdat ik denk dat die geen grondslag heeft in de Koran. De Koran stelt het dragen van de hijab niet verplicht, maar raadt het alleen aan. Het moet worden beschermd als individueel mensenrecht. Daarmee bedoel ik dat we vrouwen net zo min mogen verplichten om een hoofddoek te dragen als hem af te leggen. Voor de positie van de vrouw geldt hetzelfde als voor de sharia: dat het belangrijk is oog te hebben voor de dynamiek, voor de geest van de openbaring van de Koran. 

Het klinkt misschien verrassend, maar ook al lijkt de kritische zienswijze nog zo gemarginaliseerd, zij weet niet alleen door te dringen tot de nieuwe generatie, maar slaagt er ook in de orthodoxe manier van denken te beïnvloeden. Zo is het historische karakter van de Koran impliciet aangevoerd bij het oplossen van urgente problemen die zijn opgeworpen door aanhangers van de politieke islam, zoals de kwestie van de jizya, de traditionele extra belasting die niet-islamitische mannen zouden moeten betalen om door moslims te worden beschermd. Die wordt weliswaar genoemd in de Koran, maar de rector van de Al Azhar-universiteit in Egypte heeft toegegeven dat dat een historisch gebruik is dat nu niet meer moet worden toegepast. Het was trouwens al anderhalve eeuw geleden afgeschaft. 

Veranderingen zijn dus onvermijdelijk, maar het is noodzakelijk dat er overal ruimte is voor vrije dialoog en vrije discussie 

Hier de Cleveringa-rede van Abu Zayd (2000)

Het WRR rapport ‘Reformation of Islamic thought’ (door Nasr Abu Zayd)

Zie ook:

Abu Zayd plaatst Koran in historische context (Wereldomroep)

Een gesprek met Nasr Abu Zayd  (uitzending Nederlandse Islamitische Omroep)

Ibn Rushd leerstoel Humanisme & Islam

Nasr Abu Zayd, (Inter)textualitity; interactive cultural practices, ISIM Newsletter, 13 december 2003

Wikipedia beschrijving van Abu Zayd

Overlijdensbericht op de site van al-Arabiya (televisiezender Dubai) 

Het Vermoeden (IKON)

Een interview in Eutopia Magazine

Qantara, dialogue with the islamic World

Een samenvatting van Abu Zayds gedachtegoed en een vergelijking met het werk van Peter Sloterdijk (Maria Trepp)

Bespreking Vernieuwing in het islamitisch denken in het Leidse Universitaire weekblad Mare (2002)

recensie Mijn leven met de islam door Stan Verdult

Humanistic reading of the islamic tradition, on Indian Muslims

Forum Maroc.nl

Hivos

Bespreking Vernieuwing in het islamitisch denken (Volkskrant)

Interview Filosofie Magazine

In memoriam door Fred Leemhuis (hoogleraar Arabisch Universiteit Groningen)

In memoriam op de site van Martijn de Koning (cultureel antropoloog en onderzoeker naar de islambeleving van moslims in Nederland)

Interview NRC door Carolien Roelants

Tagged with: , , , , , , , , , ,

leave a comment

Inleiding en toelichting op mijn eigen positie in het Midden-Oosten conflict

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), antisemitisme, Arabische wereld, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), geschiedenis, Irak, islam, Israël/Palestina, Midden Oosten, Midden oosten conflict, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', opinie, politiek, Propaganda, 'Beeldvorming', Hasbara, de 'Israël-Lobby' en de media-oorlog in het Midden Oosten conflict by Floris Schreve on 1 februari 2010

Nu het zg Midden-Oosten conflict een van de belangrijkste thema’s van mijn blog is geworden en er ook al enige ‘discussie’ is ontstaan, althans, ik me genoodzaakt voelde om scherp positie te kiezen (zie het vorige bericht), is het misschien toch goed om een keer mijn eigen uitgangspositie toe te lichten. Daarom zal ik alvast het inleidende stukje publiceren van een veel langere verhandeling die ik nu aan het schrijven ben over hoe het complexe geheel mijns inziens in elkaar zit. Een eerder fragment, over de drie monotheïstische godsdiensten, publiceerde ik al hiervoor op dit blog, hier te raadplegen. Maar hier dus alvast het inleidende gedeelte. Het geheel zal later verschijnen.
In dit verband vind ik het vooral belangrijk om mijn eigen vertrekpunt duidelijk te maken. Normaal schrijf ik op dit blog wat minder persoonlijke stukken, maar in dit geval lijkt het me niet verkeerd om toch iets over mijn eigen achtergrond te vertellen en waarom ik gaandeweg steeds meer affiniteit met die regio  en dus ook met deze penibele kwestie heb gekregen. Bij deze:

Mona Hatoum Greater Divide
Mona Hatoum, Greater Divide, object/ staal, 2002. Mona Hatoum is een wereldberoemd kunstenares van Palestijnse afkomst. Haar werken, veelal installaties en video’s, zijn vaak meerduidig te interpreteren. Zowel ‘kleinere’ persoonlijke thema’s spelen bij haar een rol als grotere politieke kwesties. In dit verband lijkt me dit werk redelijk toepasselijk.

Een koloniale oorlog uit Europees schuldbesef;

 De bijna onontwarbare kluwen van ‘het Midden Oosten conflict’

De bovenstaande titel lijkt een paradox. Hoe kan er kolonialisme bestaan uit naam van Europees schuldbesef? Toch is dit mijns inziens de kern van de kwestie Israël/Palestina. Overigens is dit niet de enige paradox. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog, t/m de jaren zeventig was het heel progressief om voor Israël te zijn. ‘Links’ was er maar al te zeer op gebrand om de schandvlek van de Holocaust uit te wissen. Bij ons gold dat zeker voor bijvoorbeeld de PvdA, zoals het kabinet Den Uyl in de jaren zeventig, dat zelfs in het geheim wapens aan Israël leverde voor de Yom Kippoer oorlog. In Amerika was het lange tijd meer gebruikelijk om sympathie te uiten voor Israël bij de Democraten dan bij de Republikeinen. Tegenwoordig is het bijna omgekeerd. Het zijn nu de neo-conservatieven die Israël als grote bondgenoot zien, terwijl de sympathie voor de Palestijnen meer te vinden is aan de linkerkant van het politieke spectrum dan aan de rechterkant.
Als er een ingewikkelde kwestie is, die de hele wereld bezig houdt en waar maar geen eind aan lijkt te komen, dan is het wel het Palestijnse/Israëlische ‘conflict’ (zeg maar een voortdurende staat van latente dan wel oplaaiende oorlog). Het is ook een zaak waar zo’n beetje alle grote werkelijke en vermeende conflicten bij elkaar komen. De Tweede Wereldoorlog, zelfs de Eerste Wereldoorlog (het Sykes/Picot accoord en de Balfour declaratie), de dekolonisatiestrijd, gedurende een bepaalde tijd de Koude Oorlog, de al dan niet bestaande ‘clash of civilizations’, ‘het westen’ versus ‘de islam’, een vorm van apartheid, vermeend of echt antisemitisme in verschillende vormen, Amerikaans imperialisme en neoconservatieve visioenen, de aanjager voor de ‘radicale islam’, een bliksemafleider voor Arabische dictaturen, een excuus voor interventies in het Midden Oosten door internationale grootmachten om hun belangen veilig te stellen, enz. enz.
Om het nog ingewikkelder te maken; bij vrijwel iedere analyse of mening over deze kwestie speelt een of meer van de bovengenoemde zaken wel een rol, al is het op de achtergrond. Dat maakt ook dat iedere discussie over dit onderwerp al snel een heikele zaak. Alles wat met dit conflict samenhangt is historisch, ideologisch of zelfs religieus beladen. Het is bijna onmogelijk om deze kwestie terug te brengen tot een volkenrechtelijk conflict, al is dit mijns inziens de enige juiste weg om tot een uiteindelijke oplossing te komen.
Laat ik meteen beginnen om uiteen te zetten hoe ik zelf tegen deze materie aan kijk, al heeft mijn ‘denken’ ( of mening) hierover wel een ontwikkeling doorgemaakt. Niet omdat mijn mening er zoveel toe doet of omdat ik zelf zo interessant ben, maar als ik aan deze zaak mijn vingers wil branden, lijkt het me wellicht zinvol om zo helder mogelijk te zijn over mijn eigen vertrekpunt, dan bestaat er geen enkel misverstand over mijn intenties. En het blijkt keer op keer toch weer noodzakelijk te zijn om je positie duidelijk te maken; voor je het weet krijg je met het ‘a-woord’ naar je hoofd geslingerd, zoals besproken in het vorige bericht (al was dat wel een bijzonder excessief voorbeeld).
Tot ongeveer halverwege de jaren negentig was ik min of meer pro-Israëlisch. Ik baseerde mijn mening vooral op wat ik in de kranten las, op het nieuws zag en verder op wat ik uit mijn omgeving meekreeg. Om het maar meteen helemaal persoonlijk te maken; ik heb zelf een gedeeltelijk Joodse achtergrond (om precies te zijn, mijn grootmoeder van vaderskant was joods), al ben ik daar zeker niet mee opgegroeid en speelde bij mijn directe familie het Jodendom eigenlijk geen rol. Ik ben ook zelf gaan ontdekken hoe dat precies met mijn eigen familie zat, want er werd zelfs niet over gepraat (overigens is mijn eigen familie seculier, dus ik ben zonder een religie opgegroeid). Wel hadden er verschillende, zij het wat verdere familieleden veel in de Tweede Wereldoorlog meegemaakt en hebben sommigen het niet overleefd, maar dat was geen gespreksonderwerp, althans niet voor de generatie die het had meegemaakt en aanvankelijk ook niet voor de generatie daarna, die was opgevoed met het idee dat je over bepaalde zaken beter niet kunt spreken. Dat is eigenlijk alles wat ik er over kwijt kan of wil zeggen. Het bovenstaande is overigens niet een echt onbekend fenomeen.
Wel had een ander nabij familielid (de broer van mijn Opa, overigens niet van Joodse afkomst) in diverse concentratiekampen van de Nazi’s gezeten. Dit omdat hij Engelandvaarder was en later, toen hij als geheim agent in Frankrijk was gedropt, door de Duitsers werd gearresteerd. Hij werd naar Kamp Buchenwald gedeporteerd en later naar Kamp Dora, waar hij te werk werd gesteld als ‘Nacht und Nebel Arbeiter’ in de beruchte V2 fabrieken. Hij overleefde dit alles en keerde na de oorlog terug. De reden waarom ik dit vertel is dat hij, na ook jarenlang te hebben gezwegen, aan mij, toen ik zestien was, zijn hele verhaal heeft verteld. Hij woonde toen gedurende de zomers in Zuid Frankrijk, bij Aix en Provence en ik heb daar een keer gelogeerd om wat aan mijn Frans te doen, want de afspraak met mij (en vooral mijn ouders) was dat hij en zijn Franse vrouw vooral Frans met me zouden spreken. Daar is niets van terecht gekomen. Hij was net bezig om zijn herinneringen op te schrijven (is later als boek uitgegeven 2 ) en heeft mij eigenlijk iedere dag (en nacht want onze gesprekken duurden soms tot 3 a 4 uur in de ochtend) verteld over zijn tijd als geheim agent en wat hij had meegemaakt in de Nazi kampen. Dit heeft een grote indruk op me gemaakt (ik was toen ook pas zestien, maar dan nog). Maar het is iets dat ik nooit meer zal vergeten en zijn verhaal heb ik vaak in mijn achterhoofd gehad, ook toen ik vanaf die tijd steeds meer ben gaan lezen over de Tweede Wereldoorlog, de Nazi kampen en over antisemitisme of zelfs racisme in het algemeen. Ook toen ik Primo Levi’s ‘meesterwerk tegen wil en dank’ las, Is dit een mens, kon ik dit niet lezen, zonder te denken aan de verhalen over de concentratiekampen die deze broer van mijn opa mij verteld had.
Ik vertel deze persoonlijke geschiedenis alleen maar om duidelijk te maken wat mijn uitgangspunt was (of eigenlijk nog steeds is, als we het naar het algemeen menselijke trekken), niet om iets anders. Het verhaal van de broer van Opa over de Nazi kampen en de constatering dat ik wel degelijk  ‘Joodse roots’  heb (al waren die zogenaamd non-existent, want het onderwerp werd altijd gemeden), hebben er aanvankelijk voor gezorgd dat mijn sympathie enigszins overhelde naar  ‘de Joodse zaak’ (als er zoiets bestaat). Geen wonder dat ik, mij ook baserend op wat er voor ‘Oslo’ zoal in de Nederlandse kranten stond, gematigd pro-Israëlisch was. Dat ben ik eigenlijk tot halverwege de jaren negentig gebleven.
Gedurende mijn verblijf in Leiden kreeg ik steeds meer interesse voor kunst en cultuur uit de niet-westerse gebieden. Ik schreef een stuk over de kunst en de geschiedenis van Indiaans Noord Amerika (als er een geval van brute koloniale misstanden is geweest, is het deze geschiedenis wel. Dit stuk is later tot een artikel omgewerkt en heb ik ook hier gepubliceerd) en begon me zodoende steeds meer te interesseren voor andere voormalig gekoloniseerde gebieden in de wereld. Dankzij mijn stage bij een fonds dat kunst en cultuur in de niet-westerse gebieden ondersteunt (voornamelijk ontwikkelingslanden, maar doet ook veel in het Midden Oosten) kwam voor mij ook de Arabische wereld in beeld. Uiteindelijk heb ik ook mijn scriptie geschreven over kunstenaars uit de Arabische wereld in Nederland, waarvan vele van deze kunstenaars zich zeker niet in ‘vrijwillige ballingschap’ bevonden (een paar fragmenten hier en hier). Zodoende breidde mijn kennis van de wantoestanden van diverse Arabische dictaturen, maar zeker ook van de Israëlische bezetting van de Palestijnen, zich steeds meer uit. Een niet onbelangrijke bron is het denken van de Palestijnse literatuurwetenschapper Edward Said geweest. Naast zijn algemene verhaal over stereotypen van vroeger gekoloniseerde of niet-westerse volkeren, zoals hij uiteen heeft gezet in zijn belangrijke werken Orientalism (1978) en Culture and Imperialism (1993) heb ik natuurlijk ook kennis genomen van wat hij over zijn eigen achtergrond heeft geschreven, zijn bestaan als Palestijnse balling (zie overigens hier een fascinerende serie korte interviewfragmenten, waarin zijn visie helder naar voren komt). Al was ik ruim voor die tijd al veel genuanceerder tegen de Palestijnse kwestie gaan aankijken en had hun zaak al veel meer mijn sympathie dan de Israëlische bezettingsmacht, het bestuderen van Edward Said, zijn bewonderaars maar ook zijn scherpste critici (waaronder Kanan Makiya, wiens kritiek ik op belangrijke punten zelfs kan onderschrijven), heeft mijn standpunt echt doen veranderen in het voordeel van de Palestijnen. Daarmee zeg ik niet dat ik sympathiseer met een Palestijnse partij of met bepaalde Palestijnse politici, maar wel dat ik van mening ben dat de Palestijnen een groot onrecht is aangedaan en dat het einde van de Israëlische bezetting wel het minste is wat er moet gebeuren om vrede te stichten maar ook om recht te doen. Met de nadruk op het minste.
Mijns inziens staat het vanzelfsprekend buiten kijf dat de Joden een gruwelijke misdaad is aangedaan, vooral gedurende de Tweede Wereldoorlog, maar ook in de eeuwen daarvoor en zelfs daarna (zoals in de Sovjet Unie). De vraag is echter of de Palestijnen de prijs voor deze misdaden moeten betalen. Naar mijn mening is daarmee een groot onrecht geschied. En dan heb ik het niet over wat sommige Palestijnse leiders allemaal doen, of de middelen die sommige Palestijnen toepassen wel de juiste zijn (vaak verre van), noch over wat zogenaamde sympathisanten van de Palestijnen allemaal uitkramen, van verschillende Arabische dictators, de huidige Iraanse president, t/m sommige zeer dubieuze sympathisanten in het westen (ik bedoel vooral de op zich marginale groep van Holocaust ontkenners, die ook populair zijn in sommige kringen in het Midden Oosten, zoals bij de huidige Iraanse president 2). Het gaat er mij ook niet om het Palestijnse leed uit te vergroten ten opzichte van het leed van de Koerden, de Tibetanen of de Christenen van Darfur. Dat gebeurt namelijk ook, hoewel je in het laatste geval weer ziet dat Israël voorop staat om te pleiten voor de rechten van de Darfur Christenen (en ze zelfs op grote schaal wil opvangen om het eigen ‘demografische probleem’ tov de groeiende Arabische bevolking op te lossen), die weer als een bliksemafleider gebruikt worden van het Palestijnse probleem. Ze ook het enorme lawaai dat door Israël supporters wordt gemaakt over Israëls ruimhartige hulp aan de slachtoffers van de aardbeving in Haïti, bijvoorbeeld op de site van de eerder besproken extremistische pro-Israël activiste Ratna Pelle, zie hier. Let vooral op haar opmerking over ‘degenen die geen zin hebben in de Novib & co, kunnen geld storten op…’ (de ‘Novib & co’ zijn natuurlijk te kritisch naar Israëls ‘ethische politiek’, zoals naar het blokkeren van hulpgoederen voor Gaza. Misschien is het voor Ratna Pelle een ideetje om een keurmerk op te zetten, zoiets als Max Havelaar, of ‘proefdiervrij’, maar dan anders;).
Maar dit probleem bestaat op minstens net zo’n schaal, zoniet nog veel groter, aan de Arabische zijde.  Een korte passage uit het werk Verzwegen Wreedheid van de Iraakse schrijver Kanan Makiya, dissident van het Saddam regime, zegt misschien genoeg: ‘Er zijn door Arabische intellectuelen miljoenen woorden geschreven over dat Israël honderden Palestijnse dorpen verwoestte en terecht. Toch besloten deze zelfde intellectuelen te zwijgen toen een Arabisch regime duizenden Koerdische dorpen met de grond gelijk maakte’.3 Deze constatering van Makiya, overigens zelf een Arabier, is wellicht terecht. Maar ook in deze kun je niet het ene leed tegen het andere wegstrepen. En dat geldt voor beide partijen. De ramp voor de Palestijnen wordt er niet minder op door er een omvangrijker humanitaire ramp tegenover te zetten. Net zo goed als het in Zuid Afrika ook nogal potsierlijk was als verdedigers van de apartheid naar Idi Amin verwezen. Omgekeerd waren de opmerkingen van Idi Amin over de apartheid net zo grotesk, net als Saddams gebral over het ‘bevrijden van de Palestijnen’.
Het ergst heb ik altijd de pro-Saddam leuterpraatjes van sommige westerlingen gevonden, alleen omdat ze ook heel kritisch zouden zijn op Israël, dus zijn alle Arabieren goed. Het slechtste voorbeeld op dit gebied dat ik ken is dit Belgische reisverslag, als boek verschenen, maar ook online beschikbaar. 4 Maar verder heb ik helaas ook wat meer meegemaakt en gezien van dit soort zaken (fellowtravellers dus), gedurende mijn onderzoek naar de kunst van de Iraakse diaspora. Heel interessant om als ‘progressieve West Europeaan’ zo modieus anti-westers, Israël en het embargo te zijn (alle redenen tot kritiek overigens), maar om dan Saddam te vergoeilijken heb ik altijd een vorm van dommige dweepzucht gevonden. Ik bedoel hier dus niet de kwestie voor of tegen de Amerikaanse aanval zijn, maar vooral beweringen als: ‘Het is daar allemaal niet zo erg, want Amerikaanse propaganda’, etc. Nog nooit met een Iraki gepraat die het regime aan den lijve had ondervonden, of uitsluitend met Iraki’s die of voor het regime werkten of in Irak ‘vrijuit konden praten’, met het mes van de Mukhabarat (Saddams geheime dienst, NB getraind door de Oost Duitse Stasi) op de keel. En dan wel beweren solidair te zijn met het Iraakse volk. En kennelijk ook vergeten dat Saddam in de jaren tachtig door het westen gesteund werd en wellicht nog saillanter (maar bijna vergeten) dat gedurende de Koude Oorlog men de Ba’thpartij niet eens zo’n slechte buffer vond tegen het communisme. Irak had namelijk een grote communistische partij, waar de Ba’thi’s uitermate vijandig tegenover stonden. Maar goed, geen enkel misverstand dus, allemaal fout en hypocriet.
Maar om dan opeens voor Israëls ‘ethische politiek’ naar de Palestijnen te zijn? Als Israël pretendeert ‘de enige democratie van het Midden Oosten’ te zijn, kan het zich een systeem van apartheid niet permitteren (werd er tot in de jaren tachtig in sommige kringen niet beweerd dat Zuid Afrika ‘de enige democratie van Zuidelijk Afrika’ was?). En bovendien, Israël was toch gesticht met het doel om een veelal elders gediscrimineerde bevolkingsgroep een veilig tehuis te bieden? Zie hier weer een van de wrange paradoxen van dit vrijwel uitzichtloze conflict.
Aan de hand van deze beschouwing zal ik proberen mijn standpunt toe te lichten. Ik zal vooral een historische beschrijving geven (het onderstaande betoog is chronologisch opgebouwd). Wellicht is het verre van volledig, maar ik heb getracht de belangrijkste kwesties mee te wegen.

Floris Schreve

Tot zover de inleiding. Het direct hierop volgende stukje wordt het fragment over de monotheïstische godsdiensten, al eerder hier verschenen. Het geheel volgt dus later.

Noten

1. Guido Zembsch Schreve (opgetekend door Eddy de Roever), Operatie Pierre Jaques; Geheim agent, comando en gevangene van de Gestapo, Uitgeverij Hollandia, Baarn, 1990. In het Engels verschenen als Pierre Lalande: special agent, Leo Cooper, Londen, 1996. Zie ook deze uitzending van het geschiedenisprogramma Andere Tijden over Kamp Dora, http://geschiedenis.vpro.nl/programmas/2899536/afleveringen/39391235/, waarin hij overigens geen rol speelt (hij is in 2003 overleden).

2. Aan een paar van deze Holocaustontkenners (David Irving, Robert Faurrisson en Ernst Zündel) heb ik aandacht besteed in een serie andere artikelen op dit weblog. Bij een Belgisch antroposofisch tijdschrift dat ik hier kritisch heb besproken, zijn deze lieden nogal populair, zie https://fhs1973.wordpress.com/category/antroposofie-en-holocaust-negationisme/

3. Kanan Makiya, Verzwegen wreedheid; nationalisme, dictatuur en opstand in het Midden Oosten, Bulaaq/Kritak, Amsterdam/Antwerpen, 1993, p. 209. Aan deze publicatie heb ik elders op dit blog ook uitgebreide aandacht besteed, zie https://fhs1973.wordpress.com/2008/05/11/edward-said-orientalism-en-de-kritiek-van-kanan-makiya/.

4. Charles Ducal (red.), Rendez vous in Bagdad, Epo, Antwerpen, 1994. Verslag van een groepje ‘kritische’ Belgische intellectuelen, die zich door het toenmalige Iraakse regime  lieten uitnodigen om de gevolgen van het embargo ‘kritisch’ te onderzoeken. Hun gastvrouw was de Iraakse journaliste en functionaris van het ministerie van informatie, Nasra as-Sadoon, gehaat en gevreesd door de Iraakse ballingen die ik ken, al wordt er in het boek stellig beweerd dat zij géén lid zou zijn van de Ba’thpartij en onafhankelijk was (net alsof dat mogelijk was). Om dit met een voorbeeld te illustreren; hier in Nederland sprak ik een inmiddels gevluchte Iraakse kunstenaar die in eigen land een grote faam genoot; hij werd ook herhaaldelijk positief gerecenseerd in het niet meer bestaande Engelstalige internetkrantje van deze Nasra as-Sadoon, The Daily Iraq. Toen ik hem over dit boek sprak, wist hij me te vertellen: ‘Zij zou niet voor het regime werken? Zij is het regime’.
Dit gezelschap sprak ook met een andere kunstenaar in Bagdad, die later ook naar Nederland is gevlucht en die ik persoonlijk goed heb leren kennen. Geheel overbodig om te zeggen dat wat hij toentertijd in Irak aan deze delegatie vertelde niet overeenkwam met zijn werkelijke opvattingen en deze kunstenaar was echt geschokt om jaren later terug te lezen hoe dit gezelschap zich door het regime heeft laten inpakken. Het boek is in zijn geheel te lezen op http://www.irak.be/ned/index.htm

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

37 comments