Over Oud en Nieuw extreemrechts, Europa, Amerika, Rusland, het Midden-Oosten, rechtspopulisme en islamisme, Avondland- en Eindtijdromantiek en of het al dan niet met fascisme te maken heeft
Onlangs (eind februari 2018) bracht Geert Wilders een bezoek aan Rusland, met het doel om de banden aan te halen en een tegenwicht te bieden aan ‘de anti-Rusland-stemming’, die er in Nederland zou heersen na de MH17 crash van 2014. De reacties op dit bezoek varieerden van instemmend op GeenStijl, tot afkeurend door de nabestaanden van de MH17 ramp. Beiden overigens weinig verrassend.
Geert Wilders is niet de enige rechtspopulistische leider die warme betrekkingen onderhoudt met Putins Rusland. Marine Le Pen ging Wilders voor en ook Filip Dewinter laat zich voorstaan op zijn goede relatie met Putin. Hij bezocht zelfs de Russische troepen in Syrië, in Aleppo (zie hier zijn verslag). Overigens niet de eerste keer. Dewinter bracht al aan het begin van de opstand een vriendschapsbezoek aan Assad. Hij mocht het zelfs komen vertellen in Pauw (uitzending 7 april 2015, zie hier). Net als de Amerikaan David Duke, de vroegere Grand Wizzard van de Ku Klux Klan, een groot bewonderaar van Assad, zie hier en ook op zijn eigen site, waar hij het over het ‘Joodse IS’ heeft dat door Assad wordt verslagen. Zoiets kun je natuurlijk van de KKK verwachten, alleen lijkt deze beweging zich weer flink te roeren, nu Trump president is geworden. Trump laat zich gelaten en onweersproken door hen bewonderen (zie hier). En hoe zit het met die andere rechtextremistische Trump-bewonderaar Richard Spencer (berucht van zijn toch wel erg infantiele Hail Trump speech, met verwijzing naar de “Lügenpresse”)? Ook een operettefiguur, net als de voorman van de KKK, maar wel met connecties in invloedrijke Russische kringen. Zo haalde hij de Rus Alexander Duginnaar de VS , ogenschijnlijk een obscure en megalomane rechtsextremist met visioenen over een Groot Euraziatisch wereldrijk (zie oa hier), maar toch een belangrijk ideoloog van Putins partij. Zie dit gesprek met Dugin in Eenvandaag, uitgezonden op 11-3-2017 en hier een zeer uitgebreid interview in de nieuwe serie Onbehagen, van Bas Heijne (2018, HUMAN, volledige interview op de site, 89 minuten).
Zeer onlangs (7 april 2018) bezocht Dugin Amsterdam, waar hij in de Westerkerk een onderonsje had met oa Thierry Baudet (zie hier) en journalist (?, of is het meer activist?) Wierd Duk (zie hier). De Wierd Duk, bekend van AD en Telegraaf en van diverse talkshowoptredens, waarin hij eurosceptische en anti-migratie standpunten combineert met een grote bewondering voor Putins Rusland, een combinatie die de laatste tijd vaker voorkomt. Google maar de combinatie “Duk” en “‘politieke aardverschuiving”. Of “Duk” en “MH17”. Hij kwam ook met de opmerkelijke stelling: “Rusland is geen dictatuur, want als je je niet met de politiek bemoeit heb daar een prima leven”. Een uitspraak waar nogal wat rumoer over ontstond (beluister hier Duk in discussie met Hubert Smeets).
Wat beweegt deze voorlieden van de “Patriottische Revolutie” (in de woorden van de inmiddels nogal omstreden, zo niet afgegleden journalist Joost Niemöller– aan hem, een nog iets ruigere versie van Wierd Duk, zal later nog uitgebreid aandacht worden besteed- google hem zeker in combinatie met “MH17”) om toenadering tot Rusland te zoeken? En waarom zoekt Rusland het gezelschap van uitgerekend deze lieden, die in eigen land meestal nogal omstreden zijn? En, over met lijntjes met Rusland gesproken, wat is de betekenis van dat er in Amerika, waar deze stroming betrekkelijk marginaal leek te zijn, er nu een president is gekozen, die zeker als rechtspopulistisch kan worden omschreven, maar waar uit zijn entourage ook nog verschillende lijntjes lopen naar de duistere ‘Alt-Right beweging’?
Allereerst wil met dit drieluik vooral het veld verkennen van wat je zou kunnen omschrijven als hedendaags extreemrechts, rechtspopulisme, of, zo je wilt, ‘de Patriottische Revolutie’. Het wordt geen uitputtende inventaris, ik wil hier een paar zaken langslopen en uitlichten, die mijns inziens sterk met elkaar in verband staan, in elkaar overlopen, soms tegenover elkaar lijken te staan maar aan elkaar hun bestaansrecht ontlenen. Het wordt een geen lineair betoog, maar een grillige wandeling. Hopelijk zal er aan het eind toch het een en ander duidelijk worden en kunnen er mogelijk enkele conclusies getrokken worden.
Aan de orde zal komen: de Eurabië-theorie van Bat Ye’or (waarop Wilders zich vaak beroept); het verhaal van de Groot Mufti van Jeruzalem en zijn collaboratie met Nazi-Duitsland, waarop veel pro-Israëlactivisten en anti-islamideologen zich baseren als ‘de islam’ fascistisch wordt genoemd en zelfs om deze ‘Palestijn’ en ‘moslim’ de schuld voor de Holocaust in de schoenen te schuiven; op welke manier is het Europese fascisme daadwerkelijk van invloed is geweest in het Midden Oosten; de bronnen van het moslimfundamentalisme en van IS (en of IS wel tot het moslimfundamentalisme gerekend kan worden), het moderne apocalyptische gedachtegoed van IS in vergelijking met andere apocalyptische ideeën, die niet islamitisch van oorsprong zijn en ook weer een bloei doormaken; een andere opleving van het ondergangsdenken, maar dan de herwaardering voor Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland binnen de conservatieve en rechtspopulistische beweging in Europa en ook Nederland. Ook de ontwikkelingen in Amerika, en dan vooral de Altright beweging zullen aan de orde komen, net als het manifest van de Noorse terrorist Anders Breivik. En tenslotte dat het denken in ‘rasverschillen’, maar ook sekseverschillen in bepaalde kringen weer helemaal terug is.
In het onderstaande zullen deze thema’s passeren en een aantal lijntjes worden langslopen. Er zal bekeken worden of er dwarsverbanden te leggen zijn. Of juist niet. Differentiëren waar dat nodig is.
Om met misschien het heetste hangijzer te beginnen: Geert Wilders zelf heeft zich er altijd tegen verzet om tot ‘traditioneel extreemrechts’, of beter fascistisch geïnspireerd extreemrechts gerekend te worden. In de ogen van Wilders (en Martin Bosma) is Links eerder fascistisch (‘Nationaal Socialistisch’ zie je wel!), of de Islam (‘Verbied de Koran, het islamitische Mein Kampf ‘). Al werken zij tegenwoordig wel samen met partners in Europa bij wie dat soms een tikkeltje genuanceerder ligt (van de Italiaanse neofascisten, tot Front National en Vlaams Belang/voorheen Vlaams Blok).
Wat mij betreft is het verzet van Wilders en geestverwanten tegen het predicaat ‘fascisme’ maar ten dele terecht. Overigens hoor je nooit een van de aanhangers of de ‘antidemoniseerders’ het belangrijkste (en meest principiële) verschil tussen rechtspopulisten als Wilders, maar ook Fortuyn, met het twintigste-eeuwse fascisme, zoals dat van Hitler, Mussert, Mussolini of Franco uitleggen, behalve dat het heel erg is en absoluut verwerpelijk om Fortuyn, of Wilders, met een fascist als bijvoorbeeld Mussert te vergelijken. Om hen ter wilde te zijn- ik help graag een beetje- hieronder het meest belangrijke kenmerk van het fascisme, zoals het zich in de afgelopen honderd jaar heeft gemanifesteerd (echt nog nooit gehoord van iemand die verontwaardigd was over hoe Fortuyn of Wilders al dan niet gedemoniseerd werd):
Het historische fascisme (van bijvoorbeeld Mussert, maar ook Mussolini, Hitler, Franco) streefde naar afschaffing van de parlementaire democratie. Dus geen verkiezingen meer, maar een Leider, die intuïtief de Volkswil zou belichamen. En verder geen rechtsstaat meer, geen persvrijheid en al helemaal geen vrijheid van meningsuiting. Naast het bijbehorende nationalisme en eventueel racisme, of antisemitisme (bij sommige vormen van het fascisme, dus lang niet bij alle), is het voornaamste kenmerk dat de fascistische staat altijd hiërarchisch, dictatoriaal en dus niet democratisch was/is.
Zie hier. Het lijkt me duidelijk dat de rechtspopulist Wilders geen regelrechte fascist is in de traditionele zin (idem Fortuyn), Ook het bijbehorende militarisme, de vestiging van een totalitaire politiestaat en de verheerlijking van geweld zijn niet echt uitgesproken kenmerken van beide rechtspopulistische politici. Orban in Hongarije is in de Europese context misschien het enige echte grensgeval. Misschien ook een paar van de post-communistische dictators van voormalige Sovjet Republieken, die het staatssocialisme hebben ingeruild voor nationalisme. En wellicht het regime van bijvoorbeeld Bashar al-Assad (daar loopt zelfs een direct lijntje naar het historische fascisme, kom ik later op terug) Maar verder is dit wel een heel wezenlijk verschil met het 20e eeuwse fascisme. Dat niet overigens niet persé antisemitisch of zelfs racistisch was, dat was vooral de Duitse variant, het Nazisme. Het historische fascisme is overigens wel altijd radicaalnationalistisch en uitsluitend voor de ‘eigen groep’. Zoals ‘onze eigen’ NSB, in de jaren dertig, voordat (aanvankelijk meer door Rost van Tonningen dan door Mussert) de invloed van het Duitse Nationaal Socialisme sterker werd ten koste van de oorspronkelijke koers, die zich meer op het fascisme van Mussolini richtte. De NSB is wel altijd (en vooral) een partij geweest die weliswaar de parlementaire democratie wilde gebruiken om aan de macht te komen, maar deze meteen wilde afschaffen en vervangen door een autoritaire staat, met een Leider (lees: ‘Führer’, ‘Duce’) aan het hoofd.
Het is wel aardig dat ik dit niet onbelangrijke detail (dus het afschaffen van de democratie en de vestiging van een totalitaire staat) nog nooit heb mogen vernemen van aanhangers die diep gekrenkt waren als Wilders of Fortuyn door tegenstanders in de fascistische hoek werden geplaatst. Want het bovenstaande, het ‘Leidend Beginsel’, in het jargon van de NSB, is wel een wezenlijk kenmerk van het fascisme en zeker niet van toepassing op Wilders of Fortuyn, hoezeer hun beider partijen georganiseerd waren of zijn, rond de voorman/leider. Inclusief het gegeven dat het woord van de voorman in feite het politieke programma is. Maar dat is eerder ingegeven door populisme dan fascisme (het fascisme is dan ook zeker populistisch, maar niet al het populisme is fascistisch of fascistoïde). De vervanging van de democratie door een autoritair stelsel met een absoluut leider is toch wel voorbehouden aan het fascisme en kan moeilijk de recente Nederlandse rechtspopulisten worden verweten.
Ondanks dit principiële verschil met het historische fascisme, wil dit nog niet zeggen dat Wilders en de PVV geen plaats innemen binnen de hedendaagse extreemrechtse constellatie. Dat is wel degelijk het geval. Alleen is radicaal rechtse discours rond de millenniumwissel sterk verschoven. Om een belangrijk voorbeeld te noemen. Voorheen werd extreemrechts geassocieerd met antisemitisme, uiteraard vanwege het dwepen met het Derde Rijk en het ontkennen van de Holocaust. Holocaust negationisme en neo-nazisme/neofascisme gingen en gaan in regel hand in hand. Als we ons op de Nederlandse context richten dan zien wij dat Fortuyn het breekpunt is geweest tussen oud en nieuw extreemrechts. De partij van Janmaat kwam nog voort uit de echt neonazistische Nederlandse Volks Unie van Joop Glimmerveen en Janmaat heeft (sporadisch) nog contacten onderhouden met de Weduwe Rost van Tonningen.
Dat was bij Fortuyn heel anders. Fortuyn moest niets hebben van antisemitisme, was uitgesproken voor homorechten (Filip Dewinter heeft nog een keer verklaard dat hij dat van Fortuyn ‘betreurde’, letterlijk: “Kijk, Fortuyn was natuurlijk een verschrikkelijke nicht-dat vinden wij hier wat minder- maar sommige van zijn ideeën…”, zoiets was het in mijn herinnering, niet meer terug te vinden in een uitzending van EenVandaag) en heeft zichzelf altijd verre gehouden van bestaande extreemrechtse clubs. Bij sommige van zijn navolgers in de LPF lag dat weleens anders, zoals de warme contacten tussen Hilbrand Nawijn en Filip Dewinter, maar dat staat uiteraard los van Fortuyn zelf, die daar heel duidelijk over was. Fortuyn moest niets hebben van bijvoorbeeld Le Pen, maar wel weer van Berlusconi- ik denk dat hij (in sommige opzichten) meer in die hoek te plaatsen was.
Verdonk is achteraf misschien een soort tussenstation geweest (tussen Fortuyn en Wilders dan), hoewel zij qua ideeën eigenlijk niets voorstelde, itt haar tegenspeelster Ayaan Hirsi Ali, die zich later nestelde in de neoconservatieve circuits die een tijd lang Wilders zouden steunen, al is zij daar weer vanaf gestapt, maar de ideologische loopbaan van Hirsi Ali kent nu eenmaal een grillig verloop.
Wilders en recenter zeker ook Baudet met zijn Forum voor Democratie manifesteren zich veel nadrukkelijker in het extreemrechtse circuit dan hun rechtspopulistische voorgangers vanaf Fortuyn, zoals hierna uitgebreid aan de orde zal komen.
Eurabië
Gedurende ongeveer de afgelopen vijftien jaar zijn er twee samenzweringstheorieën die telkens opduiken in het narratief van het nieuwe (post 9/11) rechtse anti-islam activisme, of het nu hier bij Geert Wilders is, of in de VS bij Pamela Geller, bij de in 2013 overleden emeritus hoogleraar Arabisch en islamkunde Hans Jansen, andere soms meer academische dan wel activistische auteurs als Andrew Bostom, Lars Hedegaard, Robert Spencer, Ibn Warraq, Daniel Pipes, Douglas Murray, of (in Nederland) ghostwriters Barry Oostheim en E.J. Bron, tot en met de Noorse blogger Fjordman en in het manifest van de Noorse massamoordenaar Anders Breivik.
Het gaat hier om: 1. het begrip Eurabië (het Europese continent zou steeds meer geïnfiltreerd zijn door Arabische en islamitische krachten en hun welwillende handlangers) en 2. De historische figuur Hajj Amin al-Hussayni, de vroegere Groot Mufti van Jeruzalem die zo’n invloed op Hitler zou hebben gehad dat hij de ware initiator van de Europese Holocaust was.
Beide verhalen duiken nog altijd zeer regelmatig op, al is de Eurabië theorie in PVV kring wat naar de achtergrond geraakt, sinds Wilders minder gesteund lijkt te worden uit Amerika en zich meer is gaan richten op ‘traditioneel extreemrechts’ in Europa (sinds hij de samenwerking heeft gezocht met Le Pen, de Winter en andere vertegenwoordigers van ‘oud-extreemrechts’). Er lijkt zelfs sprake van een koersverlegging. Tot voor kort zetten Wilders en de PVV zich juist af tegen Neonazi’s, waren zij fel pro-Israël- eigenlijk de koers van anti-islamitisch activistisch rechts in de VS en de rechterkant van het Israëlische politieke spectrum- maar tegenwoordig worden er zelfs zaken gedaan met partijen die een lange geschiedenis hebben op het gebied van Holocaust-negationisme. Alhoewel, tegenwoordig heeft zelfs de premier van Israël Bibi Netanyahu daar minder problemen mee- met zijn omhelzing van de theorie van de Groot Mufti sluit hij zich in feite aan bij Holocaustontkenners als David Irving (op dit blog in een ander verband uitgebreid besproken, zie hier), die ook de theorie van de Goot Mufti erbij heeft gehaald om de Nazi’s een alibi te verschaffen.
Maar eerst Eurabië, de samenzweringstheorie van de anti-islam activsite en schrijfster Bat Ye’or. Hans Jansen was zo’n beetje haar belangrijkste ambassadeur in Nederland en heeft ook Geert Wilders bij haar geïntroduceerd (een eerdere poging van Jansen om haar aan Ayaan Hirsi Ali te koppelen mislukte jammerlijk- beide dames vlogen elkaar meteen in de haren, zoals we zouden kunnen opmaken uit Jansens verslag, zie hier ). Wilders verwijst veel naar de Eurabië-theorie, bijvoorbeeld ook in zijn verklaring die hij tijdens zijn proces hield (zie hier).
Wie is de bedenker van de Eurabië-theorie? Bat Ye’or (in het Hebreeuws ‘Dochter van de Nijl’) is het pseudoniem van Giselle Littman-Orebi, een in 1933, in Egypte geboren schrijfster en activiste van Joodse afkomst. In 1955 ontvluchtte zij, vanwege de oorlog met Israël, zoals zoveel Egyptische joden haar geboorteland en kwam terecht in Engeland. In 1960 verhuisde zij naar Zwitserland. Met haar man, voormalig VN medewerker en later vooral pro-Israël/anti-islam activist David Littman (overleden 2012), vestigde zij zich in Lausanne, waar zij nog altijd woont en werkt.
Bat Ye’or werd bekend van het begrip ‘Dhimmitude’, een thema waaraan zij twee boeken wijdde, The Dhimmi: Jews & Christians Under Islam (1985) en The Decline of Eastern Christianity: From Jihad to Dhimmitude (1996). Hoewel de term ‘Dhimmitude’ meestal met mevrouw Litmann in verband wordt gebracht, werd deze term ook in 1982 gebezigd door Bashir Gemayel, de Libanese Christelijke Falangistische leider en vroegere president (vermoord in 1982). Naar alle waarschijnlijkheid heeft zij dit begrip aan Gemayel ontleend.
‘Dhimmitude’ is afgeleid van ‘Dhimmi’, een begrip dat in de islam staat voor de ‘andere gelovigen van het Boek’, dus de Joden en de Christenen. Binnen de traditionele islam hebben de Joden en Christenen door de eeuwen heen een soort status aparte gehad. Omdat zij ook een Abrahamitische godsdienst aanhingen werden zij getolereerd/gedoogd, mits zij extra belastingen betaalden. Door de eeuwen heen zijn er grote verschillen geweest, ook per staat, regime. Maar van de Khaliefen tot de sultans, dit is min of meer de status van deze minderheden geweest.
Bat Ye’or betoogt, vaak niet ten onrechte, dat de status van joden en christenen vaak niet zo rooskleurig is geweest. Zij waren vaak chantabel en afhankelijk van de grillen van de islamitische meerderheid en er werd vaak misbruik van die macht gemaakt, tot verschillende gruwelijke georganiseerde pogroms aan toe.
Met ‘Dhimmitude’ bedoelt Bat Ye’or de nederige attitude van joden en christenen naar de eisen van de moslims, vroeger en nu. Zij stelt dat de westerse wereld veel te slap is naar de wereld van de islam, naar de islamitische landen en naar de migrantengemeenschappen in de westerse wereld. In het denken van Bat Ye’or hebben de ‘politiek correcte elites’ en opiniemakers zich al min of meer overgegeven aan de moslims en lijden zij daarmee aan Dhimmi-gedrag, of ‘Dhimmitude’, zoals zij dit ‘ziektebeeld’ (zij ziet ‘Dhimmitude’ als een vorm van decadentie of cultureel verval van het westen) diagnosticeert.
In het denken van Bat Ye’or is Europa verweekt geraakt en weerloos tegen het agressieve imperialisme van de islamitische wereld. Dit imperialisme is klassiek imperialisme, bijv. dmv militaire verovering en onderwerping, maar zou sluipenderwijs gaan, een soort verovering zijn onderop. Doordat er steeds meer migranten uit de islamitische wereld de verschillende Europese landen bevolken, zouden zij langzaam maar zeker de westerse cultuur ondermijnen en die zelfs vervangen door de cultuur van hun landen van herkomst. Zij zouden hierbij dankbaar worden geholpen door politiek correcte fellow-travellers. Eigenlijk zijn in haar optiek Israël (dat de permanente islamitische terreurdreiging het hoofd moet bieden) en een neoconservatief Amerika (dat nog niet is aangetast door het decadente cultuurrelativisme) de enige machten die de afgelopen decennia dit proces enigszins hebben kunnen tegenhouden.
Zie hier het denken van Bat Ye’or, zoals ze dat vooral uiteen heeft gezet in haar bekendste werk Eurabia; the Euro-Arab Axis, uit 2005, in het Nederlands verschenen als Eurabië, de geheime banden tussen Europa en de islamitische wereld (Meulenhoff, 2007), met een voorwoord van Hans Jansen (voorwoord hier te downloaden).
De centrale these van Eurabië komt, zo simpel mogelijk samengevat, op het volgende neer: de Europese Unie zou een serie van geheime vriendschapsverdragen met de Arabische Liga hebben gesloten, geïnitieerd door Charles de Gaulle, bedoeld als tegenwicht naar de Amerikaanse (en Israëlische) invloed. In ruil voor goedkope olie zou Europa zichzelf openstellen als missiegebied voor de islam en onbeperkt migranten toelaten. En Europa zou verder een ‘Israël-kritische’ koers varen.
Ik denk dat er veel bezwaren zijn in te brengen tegen Bat Ye’ors Eurabië. Dat is ten eerste dat het wel heel erg veel knip en plakwerk is. Dat er ergens een vriendschappelijke top wordt gehouden, waarna plechtig wordt verklaard dat er dialoog moet worden aangegaan tussen de landen van beide kanten van de Middellandse Zee wil nog niet zeggen dat zoiets daadwerkelijke politieke betekenis heeft. Er gebeuren wel meer symbolische flauwekul dingen. Onze monarch deelt geregeld een of andere ridderorde uit aan een buitenlands staatshoofd, of ontvangt er een soortgelijk huldeblijk uit de handen van een bevriende collega, of president, ed. Meestal zijn dat niets meer dan symbolische gestes. En zelfs als het meer inhoud heeft, dan nog kun je je afvragen hoe doorslaggevend dat is voor de totale buitenlandse politiek van de verschillende Europese landen.
Alleen, dat wil nog niet zeggen dat deze ‘topontmoetingen’, verdragen, etc. de politieke verhoudingen ingrijpend hebben beïnvloed, vooral ten nadele van Israël. Dat is, ook vanuit Europa, bijna net zo eenzijdig geweest als vanuit de VS. In die zin blaast Bat Ye’or kleine dingen op tot immense proporties, waar zij veel lawaai over maakt (oa, want volgens mij vertelt zij ook veel onzin). Zo’n verhaal kun je natuurlijk optuigen met heel veel voetnoten, maar heeft het ook werkelijke substantie? Zie hier een aspect van de methode Bat Ye’or.
En dan, ten tweede, de conclusies die zij aan dit alles verbindt. Alsof er een systematisch geheim plan bestaat in de Arabische wereld of bij de Organisatie voor Islamitische Landen om op slinkse wijze Europa over te nemen. Er is veel aan de hand in en met de Arabische wereld, maar ondanks alle retoriek uit de tijd van het Pan Arabisme is het nog nooit gelukt om een vuist te maken. Op alle niveaus bestaat er zo’n beetje onenigheid en diepe verdeeldheid. Europa, zowel toen als nu, is daar nog een schijntje bij. Dus een megalomaan project als ‘Eurabië’ lijkt me om die reden al een luchtkasteel. Er is wel veel mis, maar dat nou net weer niet. Niet omdat sommige mensen dat niet zouden willen, maar omdat het onmogelijk is om te realiseren. En het zijn in het algemeen nogal zwakke staten, die nog maar vrij recent tot stand zijn gekomen. Zelfs al is de intentie er (en ik denk niet een dat die breed gedragen zou worden), dan nog lopen de belangen van die landen zo uiteen, dat een Eurabië project niet realistisch is.
Nog een derde punt. Het is natuurlijk zeker zo dat Europa de banden met diverse foute regimes daar in de regio heeft aangehaald ivm olie. Maar, en dat negeert Bat Ye’or, dat geldt misschien in nog veel sterkere mate voor de VS. Plus dat de VS ook nog allerlei strategische belangen hebben en hadden (gedurende de koude Oorlog). Als er nou een mogendheid is geweest die heeft gedeald met radicale of foute moslimextremisten, is het de VS wel, zie het Afghanistan verhaal. Ayman al-Zawahiri werd in Egypte vrijgelaten om daar te gaan vechten. Bovendien, dat is bijna iedereen vergeten (heeft niets met de islamisten te maken, maar wel met Irak), in 1963 steunden de VS oa Saddam Hussein en de toen nog marginale Ba’thpartij in hun coup tegen de pro-Russische generaal Abd al-Karim Qassem. Nu heeft Frankrijk daar ook nog rare dingen gedaan, maar dat is toch iets anders dan de Eurabië-theorie. Maar het idee dat Europa een soort anti-Israëlische politiek zou hebben gevoerd, in het voordeel van de ‘Eurabische elementen’ die daar baat bij zouden hebben gehad, op z’n zachtst gezegd is dat nogal een vertekende (zoniet zwaar vervormde) versie van de geschiedenis.
Andere zaken hebben veel meer de boventoon gevoed, zoals de Koude Oorlog, of de Amerikaanse steun aan Israël. Daartegenover natuurlijk de Russische steun aan het Syrië van de Assads, die voortduurt tot op de dag van vandaag. Die dingen zijn veel belangrijker geweest dan die sinistere Eurabische netwerken, waar Bat Ye’or het over heeft. Dat was mijn derde belangrijkste bezwaar. In serieuze wetenschappelijke kringen wordt Bat Ye’ors Eurabië meestal gezien als brandhout en ik denk terecht.
In de islamkritische, neoconservatieve of rechtspopulistische subcultuur heeft het werk van Bat Ye’or een enorme cultstatus. Het begrip Eurabië heeft in die kringen een hoge vlucht genomen. Het speelt ook een cruciale rol in het manifest van Anders Breivik.
Het idee van een politiek-correcte elite, die andere belangen zou dienen dan die van ‘het volk’ en bereid is om de belangen van het volk op te offeren (de EU!) en om het uit te leveren aan barbaarse krachten uit den vreemde (de moslims!), het is de rode draad in het gedachtegoed van Geert Wilders. Maar ook bij Baudet vinden we precies dit concept terug. En, in ieder geval hetzelfde patroon, maar ingevuld met iets andere begrippen, bij Trump
Geert Wilders tijdens zijn proces: Overal in Europa gaan de lichten uit
Ian Buruma, Eurabia, Truth or Paranoia?
Modern Holocaust Revisionisme
En dan het verhaal dat Haj Amin al-Husayni, de Groot Mufti van Jeruzalem (1897-1974), de belangrijkste inspirator/initiator zou zijn geweest voor de Holocaust. Jansen, Bosma en Wilders sluiten zich hiermee aan bij een trend die al wat langer gaande is. Wie verschillende zg Hasbara sites al een tijdje volgt (pro-Israëlische propaganda-sites, die vaak gesteund worden door het Israelische ministerie van ‘Voorlichting/Publieke Diplomatie’, oftewel ‘Hasbara’) moet bekend zijn met dit verhaal.
Het is waar dat Haj Amin al-Husayni, nadat hij was vertrokken uit Palestina, in contact kwam met de Nazi’s, waarmee hij op verschillende manieren samenwerkte. Eerst in Bagdad, gedurende de coup van de pro-Nazistische officieren van de Gouden Vierhoek, olv generaal Rashid Ali. De coup vam de Gouden Vierhoek was overigens een belangrijke inspiratiebron voor de oprichters van de Ba’thpartij Michel Aflaq en Salah al-Din Bittar. Een van de lagere officieren die bij deze coup was betrokken, was een zekere Khairallah Tulfah, die in die tijd sterke Nazi-sympathieën ontwikkelde en een obscuur manifest schreef ‘De drie dingen die God nooit geschapen mocht hebben; Joden, Perzen en vliegen’. Khairallah Tulfah zou zeker vergeten zijn (na zijn gevangenisstraf en oneervolle ontslag uit het leger, werd hij onderwijzer in Tikrit), als hij niet de oom en vooral de voogd zou zijn geweest van de toen jonge Saddam Hussein, op wie hij een beslissende invloed had. Overigens resoneert een echo hiervan nog door in het gedachtegoed van IS, dat misschien veel minder orthodox islamitisch is en veel meer geworteld is in deze vorm van Arabisch nationalisme. Dit zal later aan de orde komen.
De coup van de Gouden Vierhoek in Bagdad mislukte en al-Husayni vluchtte naar Berlijn. Daar maakte Hitler hem tot hoofd van een SS divisie, bestaande uit voornamelijk Bosnische moslims, die gruwelijke oorlogsmisdaden hebben begaan.
Na de oorlog wist de Mufti de Neurenberger processen, waar hij terecht had moeten staan, te ontkomen en vluchtte hij naar het Midden-Oosten. In 1974 overleed hij in Libanon.
Het staat niet ter discussie dat de Mufti een bijzonder kwalijke rol heeft gespeeld, dat hij een oorlogsmisdadiger was, etc. Alleen, itt wat veel pro-Israël en anti-islamactivisten en hun meelopers beweren, de Mufti is niet degene geweest die met het idee van de Holocaust is gekomen. Dat was namelijk Hitler zelf. Hij heeft het idee van gifgas voor Joden al geopperd in Mein Kampf. Bovendien was al ruim voor de Wanseee Konferenz (en de ontmoeting met de Groot Mufti) al een begin gemaakt met de fysieke vernietiging van de Europese Joden. Er bestonden zelfs al gaskamers, zoals in Belzec, en ook Babi Yar had al plaatsgevonden. Hitler had toen al zelf talloze toespraken gehouden waarin hij opriep tot de vernietiging en totale uitroeiing van de joden, ook met gifgas.
Maar net als de inmiddels allang afgeschreven Holocaustontkenners David Irving, Robert Faurisson en Ernst Zündel (in een ander verband eerder op dit blog behandeld), kunnen ook de nieuwe Holocaustrevisionisten met een eigenlijk anti-islamitische agenda moeilijk geloven dat de Nazi’s en niet iemand anders, zoals bijvoorbeeld de eeuwige moslims, verantwoordelijk zijn voor de massale vernietiging van de Europese Joden. Hitler had dat natuurlijk nooit zelf niet kunnen bedenken; hij moet haast wel zijn ingefluisterd door een niet-Arische en eigenlijk Semitische Arabier… Ook Hitler, die trouwens links was volgens Martin Bosma, is kennelijk slachtoffer van demonisering.
Er is overigens geen serieuze historicus van het Derde Rijk die de Groot Mufti zo’n cruciale rol toedicht. Allan Bullock, Sebastian Haffner, Joachim Fest, Ian Kershaw geen van hen heeft het bij mijn weten zelfs over de Groot Mufti (althans, volgens mij wordt hij zelfs door geen van hen genoemd, maar dat zou ik misschien nog een keer moeten nazoeken). Maar het verhaal van de Groot Mufti (als bedenker van de Holocaust), duikt eigenlijk alleen op in ranzig propaganda-materiaal, of in Nederland bij auteurs/opiniemakers als Carel Brendel en Hans Jansen. Of Martin Bosma. De op dit blog uitgebreid behandelde pro-Israel activiste Ratna Pelle is ook niet zuinig in haar gebruik van het verschijnsel Groot Mufti.
Er zijn ook serieuze auteurs over het Midden-Oosten (zoals Charles Tripp, Robert Fisk of Hanna Batatu) die uitgebreid over de Mufti hebben geschreven. Ook zeer kritisch en zonder zijn collaboratie met Hitler te verdoezelen. Maar geen van hen maakt de Mufti tot de bedenker of inspirator van de Holocaust. De Mufti was zonder twijfel een Nazi-collaborateur, een Nazi-oorlogsmisdadiger, maar geen hoofdrolspeler, laat staan een sleutelfiguur. Zijn invloed is zeker betekenisvol geweest in het Midden Oosten (zoals op de Ba’thpartij en vooral Saddam Hussein), maar niet op het verloop van de Tweede Wereldoorlog in Europa of op de Holocaust.
“Het nieuwe fascisme draagt een baard”, zei oorlogscorrespondent Arnold Karskens in de talkshow van Pauw, op 22 september 2014., nav de wandaden van Islamitische Staat (zie hier). Heeft hij gelijk en is IS een manifestatie van ‘fascisme’? Wat mij betreft heeft Karskens maar een beetje gelijk, zij het indirect en op een iets andere manier dan hij wellicht zelf bedoelde.
Hoewel het hiervoor besproken verhaal van de Groot Mufti misschien wel het bekendste is (vooral omdat het zo gespind is door de Israël Lobby en door westerse anti-islamactivisten, zo erg dat het gezonken cultuurgoed is geworden, dat het inmiddels zelfs op GeenStijl rondwaart), is dit zeker niet het enige en al helemaal niet de belangrijkste link tussen het Europese fascisme en politieke bewegingen/stromingen in het Midden Oosten. Want hoe zit het met de oorsprong van het regime van Assad? Want juist de Baathpartij (zowel de Syrische van Assad als de Iraakse van Saddam Hussein) kent een min of meer op het fascisme geïnspireerde oorsprong.
De Ba’thpartij werd opgericht door Michel Aflaq, een Christelijke Syriër. Aflaq werd in 1910 in Damascus geboren in een Syrische Grieks Orthodoxe familie. Hij groeide op in de jaren dat Syrië een Frans mandaatgebied was, een resultaat van de opdeling van het Osmaanse Rijk na de Eerste Wereldoorlog, een gegeven dat zijn politieke vorming sterk zou beïnvloeden. In de jaren dertig studeerde hij geschiedenis aan de Sorbonne Universiteit in Parijs.
Aanvankelijk was Aflaq Marxist, maar in de loop van de jaren dertig raakte hij sterk beïnvloed door de Duitse denkers van de romantiek (vooral Gottfried Herder) en in toenemende mate het fascisme van Mussolini in Italië. Terug in Damascus, waar hij docent werd op een Franse eliteschool, begon hij zijn carrière als politiek denker/activist/agitator. Hij werd actief in de revolutionaire ondergrondse van het Arabisch nationalisme. Begin jaren veertig richtte hij samen met de soenniet Salah Eddine al-Bitar en de Shiiet Zaki Arsuzi de Pan Arabische Ba’th Partij op, voluit al-Hizb al Ba’th al-Arabi al-Ishtiraki (حزب البعث العربي الاشتراكي), ‘de Socialistische Partij van de Arabische Herrijzenis’. Ba’th, “herrijzenis” of “wedergeboorte” stond tegenover het Europese Imperialisme. De Ba’thpartij was natuurlijk een reactie op de nasleep van de Eerste Wereldoorlog, die voor de Arabieren, ondanks dat zij aan de geallieerde zijde hadden meegevochten tegen het Osmaanse Rijk, bijzonder nadelig was uitgevallen. De Arabieren kregen geen onafhankelijk aaneengesloten gebied, onder het gezag van Koning Faisal, maar het gebied werd verdeeld in een Frans en een Brits mandaat (het geheime Sykes-Picot akkoord van 1916, in 1920 geïmplementeerd). Syrië en Libanon gingen naar Frankrijk, Palestina, Trans Jordanië en Irak naar Engeland. Aan de geforceerde en kunstmatige grenzen van deze staten hebben sindsdien een heleboel conflicten ten grondslag gelegen, eigenlijk tot op de dag van vandaag. De recente vorming van Islamitische Staat, dwars door de grenzen van Syrië en Irak werd mede gemotiveerd als een rechtzetting van dit onrechtmatige en opgelegde verdrag.
Het was onder meer deze verdeling van de Arabieren waar Aflaq en de Ba’thpartij tegen ageerde. Er moest een Pan-Arabische Eenheid komen, los van de door de imperialisten opgelegde landgrenzen. De drie zaken waar de Ba’thpartij tegen ageerde waren: Imperialisme, Zionisme (de vorming van een Joodse Staat in Palestina), en ‘de Arabische Reactie’, waarmee de conservatieve monarchieën werden bedoeld, die in de ogen van de Ba’th een belemmering vormden voor de vooruitgang en de Arabische wederopstanding. De slogan van de partij was “Eenheid, Vrijheid, Socialisme”. Eenheid bedoeld als eenheid van alle Arabieren, die een Natie vormden en zich moesten ontdoen van de koloniale grenzen. Vrijheid bedoeld als vrij van imperialistische overheersing en Socialisme als saamhorigheid, sociale rechtvaardigheid en emancipatie (overigens nadrukkelijk niet Marxistisch). Op het eerste gezicht begrijpelijke of gerechtvaardigde eisen, zeker in het licht van die tijd. De Ba’thpartij was trouwens seculier en profileerde zich vooral als een partij voor Arabieren, ongeacht de religieuze afkomst/overtuiging. Het Pan-Arabisme stond, in de oorspronkelijke ideologie althans, centraal (onder respectievelijk Saddam en Assad zouden regionalisme, nationalisme en vooral tribalisme steeds meer de boventoon voeren, maar dat was niet de oorspronkelijke koers van Aflaq)
Maar Aflaqs ideeën bevatten ook andere elementen, die niet direct zijn terug te voeren op een Arabische, Islamitische of regionale traditie, maar die duidelijk geworteld zijn in het Europese politieke denken van de jaren twintig en dertig, vooral het fascisme. In Fi Sabil al Ba’th (“The Path to Resurrection”), uit 1941, het belangrijkste geschrift van de Ba’thpartij, klinkt regelmatig de roep om een sterke leider, die de partij en de samenleving voortdurend bij de les houdt en in een permanente staat van strijd stort: “The Leader, in times of weakness of the ‘Idea’ and its constriction, is not one to substitute numbers for the ‘Idea’, but to translate. numbers into the ‘Idea’; he is not the ingatherer but the unifier. In other words he is the master of the singular ‘Idea’, from which he separates and casts aside all those who contradict it.”
Aflaqs formulering van nationalisme doet net zo fascistoïde aan: “Nationalism is love before anything else. He who loves doesn’t ask for reasons. And if he were to ask, he would not find them. He who cannot love except for a clear reason, has already had this love wither away in himself and die (…) In this struggle we retain our love for all. When we are cruel to others, we know that our cruelty is in order to bring them back to their true selves, of which they are ignorant. Their potential will, which has not been clarified yet, is with us, even when their swords are drawn against us”.
Nationalisme als onvoorwaardelijke liefde. Een irrationele overgave aan de Natie en haar Leider, in een systeem waarin foltering en andere wreedheden gezien worden als loutering, therapie zelfs en het individu geofferd kan worden voor een hoger ideaal, dat slechts door de Leider kan worden vastgesteld. Fascistischer kan bijna niet. Zie voor meer over de ideologie van Aflaq en hoe deze zich verhield tot de werkelijke politiek van zowel Assad als Saddam Hussein (vooral de laatste), Bloed en Bodem van de Ba’ath, van arabist Leo Kwarten uit de NRC (3-5-2003). Er is trouwens recent een Nederlandse politicus opgestaan die zijn partij, net als Aflaq, ook ‘de Partij van de Liefde’noemde en in het verlengde daarvan zeker nationalisme (of patriottisme) beschouwt als een vorm van liefde. Ik neem aan dat het op toeval berust, tenminste niet dat er in dit Nederlandse partijtje het Ba’thistische gedachtegoed leeft. Maar opmerkelijk is het wel, Dit partijtje (waarvan enkele lieden zich wel lovend over Assad hebben uitgelaten), komt later nog uitgebreid aan de orde. Terug naar Aflaq en de Ba’thpartij.
Uiteindelijk vonden in zowel Syrië en Irak in 1963 staatsgrepen plaats die in beide landen de partij aan de macht hielpen. In Irak trouwens voor korte duur, omdat het leger ingreep en de Ba’thi’s weer aan de kant zette. In 1968 wist de Iraakse tak van de Ba’thpartij weer aan de macht te komen en ditmaal deze te behouden, tot de val van Saddam Hussein na de Amerikaanse invasie van 2003. Maar hoe dan ook, Aflaqs notie van de “Republiek der Liefde” culmineerde uiteindelijk in het Irak van Saddam Husseun en het Syrië van Hafez al-Assad en zijn zoon Bashar, al is de uiteindelijke invloed van Aflaq groter geweest op het Iraakse dan op het Syrische regime. Met de machtsgreep van Hafez al-Assad in 1970 volgde namelijk een grote zuivering in de Syrische Ba’thpartij, in het jargon van het Assad-regime aangeduid als de ‘correctieve revolutie’. Assad verving de partijleiding door veelal Alevietische clan en streekgenoten. Aflaq werd uit zijn eigen Syrische Ba’thpartij gezet en vertrok, na een lange omzwerving, oa via Frankrijk en Brazilië, uiteindelijk naar Irak, waar hij later door Saddam Hussein op een voetstuk werd geplaatst, tot zijn dood in 1989. Hoewel hij op het eind van zijn leven niets meer dan een symbolisch figuur was geworden, in feite onder huisarrest leefde en voor officiële gelegenheden door Saddam Hoessein op een podium werd gezet, werd hij na zijn dood door het regime geëerd, middels een groot grafmonument en enkele bronzen standbeelden, van hetzelfde soort waarvan er vele honderden van Saddam zijn vervaardigd.
Beide Ba’thistische regimes verwijderden zich elk op hun eigen manier van de oorspronkelijke ideologie. Het belangrijkste was de ambivalente relatie met het Pan-Arabisme, de Arabische eenheid, een van de belangrijkste peilers van het oorspronkelijke Ba’thisme, al bleef het Iraakse Ba’thregime, in woord althans, het idee van de Arabische eenheid het sterkst uitdragen. Maar in de praktijk vielen beide regimes terug op hun tribalistische aanhang, die in Syrië en Irak sterk van elkaar verschilde, waardoor beide regimes zelfs gezworen vijanden van elkaar werden.
Saddams dictatuur kende een mafia-achtige structuur, waarbij zijn stamverwanten de sleutelposities bekleedden. Dat was in zijn geval de tribalistische bevolking van de zg Sunnitische driehoek, van iets ten noorden van Bagdad (bijv. Falujah) tot ongeveer Mosul (waar veel van de latere aanhang van IS afkomstig was). Het regime dat de oude Assad vormgaf had eenzelfde soort tribalistische, of mafia-achtige structuur, alleen werden de sleutelposities bemand door de Alawieten van het platteland van Latakia. Ter verduidelijking, de Alawieten maken deel uit van de Shiietische tak van de islam, het is alleen binnen het Shiïsme een andere richting dan bijvoorbeeld het Twaalver-Shiisme, dat wordt aangehangen door het Mullah bewind in Iran en waartoe de meerderheid van de Shiieten kan worden gerekend, dus de Shiietische populatie van Iran, de zuidelijke helft van Irak en de meeste Shiieten in Libanon. Zie hier ongeveer het schisma tussen de Iraakse en de Syrische Ba’thisten. Hoewel er ideologisch en politiek organisatorisch grote overeenkomsten waren (beiden totalitaire politiestaten, leunend op zowel een combinatie van tribale loyaliteiten, als georganiseerd wantrouwen, door een netwerk van geheime diensten), namen zij binnen het krachtenveld van de Arabische wereld vaak tegengestelde posities in. De Iraakse Ba’th neigde meer naar het Sunnitische kamp, terwijl het Syrische regime meer aansluiting zocht in de Shiietische wereld. Zo sterk zelfs dat in de Irak/Iran oorlog het Syrië van Assad de zijde van Iran koos, als enig Arabisch land. De motieven hiervoor zijn niet zozeer religieus (het seculiere Assad regime verschilde sterk van het revolutionaire islamistische regime van Ayatollah Khomeiny, net zoals Saddams seculiere regime in veel opzichten verschilde van het Wahabitische Saudische koninkrijk), maar wel tribalistisch. Zie hier ook de verklaring waarom het seculiere regime van Hafez al-Assad (en tegenwoordig dat van zijn zoon Bashar) de belangrijkste steunpilaar was van de shiietische fundamentalistische Hezbollah (al is tegenwoordig Hezbollah misschien wel de belangrijkste steunpilaar van het regime van Assad, dat inmiddels sterk in de verdrukking is gekomen). Eenzelfde soort relatie is het voormalige Iraakse Ba’thbewind aangegaan met verschillende sunnitische terreurbewegingen. In zo’n sterke mate zelfs dat de leiding van IS bijna als een soort ondergrondse voorzetting kan worden gezien van het oude Iraakse regime. Daarover later meer.
De conclusie is dat Arnold Karskens enigszins gelijk had toen hij nav IS stelde “Het nieuwe fascisme draagt een baard”. Zeker geen gelijk in de zin van dat ‘islam’ en ‘fascisme’ aan elkaar verwant zouden zijn (zoals oa Geert Wilders en Martin Bosma ons graag willen doen geloven), maar wel dat de ‘baarden’ van IS (in ieder geval de leiding) een soort voortzetting zijn van een fascistische beweging in het Midden Oosten.
Maar dat geldt misschien nog wel meer voor het Assad-regime, dat door verschillende westerse ‘islam-kritische conservatieven’, ‘verlichtingsfundamentalisten’, of hoe nieuw rechts zich tegenwoordig omschrijft, vaak wordt afgeschilderd als een baken tegen het islamo-fascistische gevaar. Het verband met het oude Europese fascisme is soms zelfs heel direct. Gevluchte Nazi-oorlogsmisdadigers als Walther Rauff ( die later naar Zuid Amerika vertrok en tot zijn dood ook adviseur was van de DINA, de beruchte geheime dienst van de Chileense dicator Augusto Pinochet) en vooral Alois Brunner (de rechterhand van Eichmann), die na 1945 ontkwamen naar het Midden Oosten, vonden hun nieuwe Heimat in het Syrië van Havez al-Assad. Zij speelden zelfs een rol in het opzetten van Assads geheime diensten en het orgsaniseren van het Syrische gevangeniswezen. De werkelijke erfgenamen van het Europese fascisme in het Midden Oosten zijn wellicht eerder bij zowel de Syrische als de Iraakse Ba’thpartij te vinden, dan bij de politieke islam, of de islamisten.
‘Ondertussen krijgen de homo’s de schuld van islamitisch geweld’
Bovenstaande quote zou niet misstaan in een Janmaat-imitatie van Erik van Muiswinkel. Deze uitspraak werd echter gedaan in een kortlopende maar intensieve discussie in het forum van de weblog Hoeiboei, vooral bekend door de stukjes van arabist Hans Jansen. Hoeiboei haalde een keer het landelijke nieuws toen Jansen publiceerde over zijn etentje bij Midden Oosten deskundige Bertus Hendriks en de conversatie die hij daar had gevoerd met raadsheer Tom Schalken, zie hier. Dit verslag had toentertijd grote consequenties voor het zg Wildersproces.
Maar wat is Hoeiboei eigenlijk voor site?
Hoeiboei is een groepsblog, opgericht door een aantal vroegere medewerkers van de Gezonde Roker van Theo van Gogh. De auteurs wisselden nogal van samenstelling. De hoofdredactrice is Annelies van der Veer, tevens columniste voor het gratis krantje Metro. De bekendste vaste medewerker is Hans Jansen, emeritus hoogleraar Hedendaags Islamitisch denken te Utrecht en voormalig hoofddocent Arabisch aan de Universiteit Leiden (wat hij het grootste deel van zijn loopbaan is geweest en in die tijd heb ik ook een keer keuzevak bij hem gedaan). Aan de bijdragen van Hans Jansen heb ik al in een eerder verband ruime aandacht besteed. Maar er zijn ook anderen, zoals ghostwriter Barry Oostheim, die verschillende ‘islamkritische’ artikelen op zijn naam heeft staan, waaronder het stuk waar het hier over gaat. Zijn bekendste bijdrage aan Hoeiboei is zijn ‘Grote Bat Ye’or Interview’, een gesprek met de schrijfster van Eurabië dat in islamkritische/islamofobe kring een immense status heeft. Bat Ye’or heet in het echt overigens Giselle Littman-Orebi. Zij is van Egyptisch-Joodse afkomst en zij resideert tegenwoordig in het Zwitserse Lausanne (Bat Ye’or betekent ‘dochter van de Nijl’ in het Hebreeuws). Het gedachtegoed van Bat Ye’or en dat interview zullen in de onderstaande discussie uitgebreid ter sprake komen.
Bij mijn weten is Hoeiboei de bekendste blog in deze niche, al zijn er ook een paar andere van hetzelfde genre waar vaak dezelfde mensen op terugkeren. Zowel enkele auteurs, maar vooral dezelfde ‘reaguurders’ om de term van GeenStijl.nl te gebruiken, die hun onderbuik in het forum komen legen. Bijvoorbeeld Het Vrije Volk, niet te verwarren met de inmiddels niet meer bestaande sociaal democratische krant ‘Het Vrije Volk’. De site waar het hier om gaat is niet erg van ‘Ontwaakt verworpenen der aarde’, maar meer van ‘Henk en Ingrid, kom achter je breedbeeld vandaan, want de moslims… ‘ enz. Het Vrije Volk is overgegaan in de Amsterdam Post, de thuisbasis van Martien Pennings, zie dit onluisterende portret op Frontaal Naakt. Frontaal Naakt, van Peter Breedveld, is vooral een tegenhanger van deze sites en definieert zichzelf als ‘fundamentalistisch–secularistischmulticulturalistisch–hedonistisch, webmagazine voor de zichzelf respecterende zelfislamiseerder’. De stukken op die site zijn vaak goed geschreven en ook erg geestig. Ik lees het in ieder geval meestal met veel plezier. Verder is er nog De Dagelijkse Standaard, de thuisbasis van oa de journalist Joost Niemöller, die in zijn lange loopbaan nogal eens van kleur is verschoten, eerst links bij de Groene Amsterdammer, toen wat meer op de onderbuik bij HP de Tijd, totdat men het daar te erg vond worden, en nu als populistisch islamofoob op diverse sites actief.
Hoeiboei heeft dan een iets meer intellectuele verpakking dan de andere blogs die uit dezelfde vijver vissen, althans voor de achtergrond is een foto van een rijk gevulde boekenkast gebruikt (alhoewel, als je goed kijkt zijn het maar vier plankjes, die op de foto onder elkaar zijn gemonteerd 😉 ) en de site pretendeert in de traditie van Gerard Reve te staan (de naam van de site verwijst naar een kreet uit de Avonden).
Hoofdredactrice Annelies van der Veer wordt vooral gedreven door een obsessie. En dat is de hoofddoek, of sluier, zoals die door een deel van de islamitische vrouwen gedragen wordt. De hoofddoek is echt het ultieme kwaad. Bovendien is alles wat er in de islamitische wereld of met moslims gebeurt, ieder politiek probleem, eigenlijk zo’n beetje alles te reduceren tot dit lapje stof. Tot een gedifferentieerde kijk op de dracht van dit toch symbolische kledingstuk is Annelies van der Veer niet in staat. Haar waarheid is ‘de Waarheid’. En om die te verkondigen wordt geen middel geschuwd en niemand gespaard. Ook kinderen niet, of in haar geval juist de kinderen moeten eraan geloven, zie bijvoorbeeld hier. Kinderen zijn trouwens haar favoriete slachtoffer als Annelies vindt dat ze op beschavingsmissie moet. Zie ook hier .
Het is niet alleen Holland op z’n smalst, maar dan ook nog binnen de kring der islamofoben, het lulligste van het lulligste. Al haar columns zijn allemaal even plat, oppervlakkig, simplistisch. Dit alles onder een dun vernislaagje van quasi- feminisme (zie haar Jihad tegen de hoofddoek). Een niveautje hoger kan niet, omdat haar simpele lezertjes het dan niet meer snappen en waarschijnlijk snapt ze het dan zelf ook niet meer. Waarom Hans Jansen haar site gebruikt als zijn belangrijkste podium begrijp ik overigens nog steeds niet. Wat je ook van zijn opinies mag vinden, qua eruditie en kennis van zaken is hij de totale tegenhanger van Annelies van der Veer. Bovendien heeft Hans Jansen wel humor, iets waar ik Annelies zelden op heb kunnen betrappen. Wat zag Theo van Gogh toch in haar? Want ook Theo van Gogh was, naast dat hij ook vreselijk lomp en plat kon zijn, bij vlagen erg geestig. De twee keer dat ik met Theo van Gogh heb gesproken (een keer op Radio Veronica, ik geloof in 1995, in een uitzending van het snel geflopte Call Radio- voor de eerste afleveringen had men een paar studentenhuizen benaderd, waaronder mijn huis in Leiden, om zg. spontaan te bellen om met Theo in discussie te gaan- het was dus allemaal doorgestoken kaart- en ik heb hem een paar jaar later een keer uitgebreid gesproken in de trein van Leiden naar Amsterdam) heb ik dat ook zelf gemerkt. Bij beide gelegenheden vond ik hem totaal anders dan hoe hij zich in sommige van zijn columns manifesteerde.
Maar had Theo van Gogh soms op een bepaalde manier nog enige klasse, bij Annelies van der Veer is het allemaal vooral heel naar, vaak niet erg intelligent en bovendien ook erg doorzichtig en opportunistisch. Een voorbeeld. Kort na de aanslagen in Noorwegen schreef ze:
‘Van geen enkele kant is er begrip voor Anders B.’s daad. Niemand draagt verzachtende omstandigheden aan voor de megalomane moordenaar. Nog niet. Het is natuurlijk volkomen terecht dat er geen begrip of sympathie is voor Anders B., maar ook dat is wel eens anders geweest. Denk aan de moordenaars van Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Hoe snel klonk toen niet “het mag niet, maar…”‘Het is een ideeënstrijd stupids!’ (Metro, 2011-08-02 )
O ja, was het dan zo erg? Ben wel benieuwd wie dat dan gezegd heeft (bij Theo van Gogh maar ook bij Pim Fortuyn), In ieder geval was niet zo erg als bij Breivik, zie haar column van een paar maanden later:
‘Het gedachtegoed van Breivik zou je kort kunnen samenvatten met de stelling dat het cultuurrelativisme (alle culturen zijn gelijkwaardig) de oorzaak is van de huidige politieke correctheid waarin we verkeren. Daardoor is een open debat nauwelijks meer mogelijk. Wie zich níet met dit gedachtegoed verwant voelt, zou zich eigenlijk na moeten laten kijken…. http://www.metronieuws.nl/columns/knuppel-in-het-hoenderhok/SrZlcv!UKRV76XnQNgTc/ )
Als je je niet met Breiviks ideeën verwant voelt moet je je eigenlijk laten nakijken… Dat werk dus. Goed om te weten dat de hoofdredactrice van Hoeiboei zo’n vurige aanhanger is. En als je er dan achter probeert te komen waarom ze dat is? Omdat ze zo tegen de islam is. En waarom is ze zo tegen de islam? Vanwege die eeuwige hoofddoek. Verder heeft ze op dat gebied vrijwel niets te melden. Maar daarom zijn de ideeën van Breivik dan dus weer goed…. Welkom in de wondere wereld van Hoeiboei.
Overigens is de laatste bijdrage van Annelies van der Veer op Hoeiboei een column (ook in Metro verschenen) met de titel ‘Zie mij dan zitten!’ Tja Annelies, ik ben altijd bereid het leuke, het grappige en het goede in mensen te zien, ook in jou. Maar met dat kinderen met hoofddoekje pesten en met dat Breivik gedweep zie ik je helaas niet zitten. Het spijt me. Stop vooral die teennagels in je mond als je denkt op die manier een beetje Reviaans bezig te zijn (lees die column om te snappen waar dit over gaat). ‘Mensen, mensen…’, wat een mooi Reviaans stijlbloempje. En knoop dan ook maar een olijke lap om je hoofd, dan lijk je misschien op de Heilige Maagd Maria, ook heel Reviaans. Ezeltje erbij? (oeps)
Dit is dus ongeveer Annelies van der Veer. Kinderen treiteren vanwege een hoofddoek. Inderdaad, lulliger kan niet, maar daar is Annelies een groot voorstander van. Tieners van een politieke jongerenbeweging doodschieten, zoiets mag natuurlijk niet, maar de ideeën daarachter… als je daar niet in meegaat ben je ongeveer rijp voor behandeling. Het lijkt de terugkeer van de totalitaire verleiding wel, alleen komt die in dit geval niet uit de hoek van ‘de hoofddoekjes’ waar Annelies van der Veer die ongetwijfeld zou verwachten. Misschien hebben Rob Riemen en Sybe Schaap toch een punt, wanneer zij bepaalde totalitaire tendensen weer zien terugkeren in een zekere politiek maatschappelijke onderstroom, waar ook Hoeiboei op drijft.
Hoeiboei, Wilders en Breivik hebben, ondanks uiteraard de grote verschillen (vooral in de uitvoering), in ieder geval met elkaar gemeen dat zij alle drie bijzonder schatplichtig zijn aan de Eurabië-notie van Bat Ye’or. ‘Eurabië’ zal hierna nog uitvoerig aan bod komen. Maar zie zeker deze video van Wilders verdediging voor de rechtbank, zijn verhaal van ‘Overal in Europa gaan de lichten langzaam uit’. Deze duistere Lord of the Rings romantiek ontleent Wilders direct aan het orakel van Lausanne, Mevrouw Littman. Verder, dat er geen creativiteit in de islamitische wereld zou bestaan, ik hoop dat mijn blog eraan bijdraagt om te laten zien dat het tegenovergestelde het geval is, maar dat terzijde. Wil ook nog wel opmerken dat er wat mij betreft wel een paar grotere schrijvers in de islamitische wereld te vinden zijn dan Gerard Reve, zowel vroeger als nu. Maar waar het hier om gaat, ik vraag me af hoe Wilders zo close met Bat Ye’or is geworden. Heeft Hans Jansen daar soms een rol in gespeeld? Eerder probeerde hij Hirsi Ali aan mevrouw Littman te koppelen, maar dat bleek geen goeie match te zijn (zoals blijkt uit Jansens verslag, zie hier, p. 13). Waarschijnlijk zal Ayaan haar wel knettergek hebben gevonden en dat op de voor haar kenmerkende niet altijd even diplomatieke manier hebben duidelijk gemaakt. En wellicht terecht. Voor een enkele keer eens met Ayaan.
Het gedachtegoed van Bat Ye’or speelt, zij het dat het niet eens direct wordt benoemd, ook een belangrijke rol in het onderstaande verhaal van Barry Oostheim. Hij gaat ervan uit dat er krachten op het hoogste niveau aan het werk zijn (zowel in de islamitische wereld, als in de Europese Unie) om ons, niets vermoedende Europeanen, onder een islamitische heerschappij te brengen, zodat wij Europeanen uiteindelijk allen als Dhimmi’s zullen eindigen (die term valt ook in de onderstaande discussie, betekent een religieuze minderheidspositie in een door de islam gedomineerde maatschappij, met alle discriminatie die daarbij komt kijken). Het aardige is dat dus niet zozeer de nu in doodsstrijd verwikkelde Arabische regimes in het complot zitten, maar juist de krachten die deze regimes omver willen werpen. Oostheim probeert dat te onderbouwen met het contact dat een islamitische geestelijke uit Syrië heeft met een Nederlandse hoogleraar islamologie, Maurits Berger, wiens ex-vrouw toevallig de arabiste Petra Stienen is, die de actuele gebeurtenissen vaak heeft becommentarieerd op de Nederlandse televisie. In de ogen van Hans Jansen is dit verhaal ‘Stof voor een roman in vijftig lente-tinten’, zoals hij in het forum laat weten. Ik waag het om daar mijn twijfels bij te hebben.
Participanten in de onderstaande discussie waren oa Hans Jansen, Bernadette de Wit, een feministe en schrijfster van ‘Echte vrouwen, slechte vrouwen’, die zich sinds alweer een tijdje tot anti-islamactiviste heeft ontpopt (zie hier, op de site van de overigens doodenge ‘Joods-Christelijke Pastor’ Ben Kok, van wie ik het wel weer behoorlijk olala vind dat hij Bernadette de Wit ruimte geeft op zijn site, maar ja, in de Jihad voor het Avondland zijn opportunistische gelegenheidscoalities soms een bittere noodzakelijkheid) en een zekere Frans Groenendijk, docent wiskunde te Almere, die er ook een website op na houdt die er niet om liegt. De laatste vroeg zich trouwens af of ik met mijn kunsthistorische achtergrond wel genoeg onderlegd was om op Hoeiboei mee te kunnen kwaken 😉 Tja, wiskundeleraar is een absoluut eerzaam en belangrijk vak. Of je dan ook in staat bent om over deze zaken op niveau mee te praten hangt af van waar je verder intellectueel toe in staat bent. Of de heer Groenendijk genoeg kennis en diepgang in huis heeft laat ik maar anderen. Men beoordele zijn reacties op Hoeiboei en zijn veelbelovende website http://www.islamofobie.nl/ . Hij windt er in ieder geval geen doekjes om, want laat islamofobie nou net een van de dingen zijn die ik de site Hoeiboei verwijt . Hij vindt echter dat islamofobie niet bestaat, vandaar dat zijn site de ondertitel ‘Keizers en kleren’ draagt. Ik vind dan weer dat hij en plaat voor zijn hoofd heeft want net als Hoeiboei is zijn eigen site gemarineerd in islamofobie, net als een hysterische aanbidding voor de staat Israël, met bijbehorende diepe afkeer van de Palestijnen, die het wagen om het zionistische feestje te verpesten. Dhr Groenendijk heeft natuurlijk een mening, maar ik denk dat het ook een kwestie is van een plaat voor je kop. Althans, dat is weer mijn bescheiden mening
Overigens, dat is op zich best aardig, we kunnen de heer Groenendijk ook in actie zien, in een uitzending van NCRV’s Rondom Tien (van 24 april 2010). De uitzending ging toen over de vraag of er in Nederland de mogelijkheid (of de wenselijkheid) bestaat voor het toepassen van een vorm van Shariyya-rechtspraak. Overigens, voor de duidelijkheid, ikzelf ben daar tegen, al zie ik, zolang het binnen strikt afgebakende grenzen wordt toegepast en op geen enkele manier in tegenspraak is met de Nederlandse wet, geen verschil met kerkelijk recht of verenigingsrecht. Of je moet ook dat aan banden leggen. Maar dat terzijde. Frans Groenendijk zat daar trouwens met oa niemand minder dan de arabist Maurits Berger, die zo gehekeld wordt in het onderstaande artikel (ze zitten naast elkaar). Helaas voor de heer Groenendijk werd hij nauwelijks aan het woord gelaten, hoezeer hij ook driftig zat te gebaren, te mompelen en te mopperen. Een nalatigheid van presentatrice Ghislaine Plag? Ik weet het niet. Zijn gedrag was niet erg uitnodigend (eerlijk gezegd bij vlagen onbeschoft, maar vooral heel erg tenenkrommend irritant). Je ziet daar vooral een wat neurotische fanaticus, die er voortdurend tussen probeert te komen en anderen in de rede tracht te vallen. Ergens deed het me een beetje hieraan denken 😉 . Dus dat hij het woord niet kreeg? Ik zou, als ik die discussie had moeten leiden, alleen om die reden dezelfde neiging hebben. Overigens was het zeker niet zo dat het programma ‘partijdig’ was; Nahed Selim, ook een felle tegenstander van welke vorm van Shariyya dan ook, kreeg wel alle kans om haar standpunt te verwoorden, wat zij overigens goed deed (al ben ik zeker geen medestander van Nahed Selim, zie ook haar bijdrage aan het anti-islamboekje van Carel Brendel en Hans Jansen ‘De Onzichtbare Ayatollah’). En nogmaals, ikzelf sta ook niet te juichen bij een beetje Shariyya in Nederland. Voor mij geldt godsdienstvrijheid binnen de marges van de democratische rechtsstaat. Ook dit weer terzijde. Maar voor wie wil weten met wie we in de onderstaande discussie te maken hebben, de uitzending is hier te bekijken. En zie dan ook dit korte filmpje, waarin we Frans Groenendijk in actie kunnen zien als hij waarschuwt tegen ‘de gevaren van het Mohammedanisme‘ (hij gebruikt liever die term dan ‘islam’, over onbegrip gesproken). Plaats van handeling: het Jenevermuseum te Schiedam. We nemen er nog eentje, dat zal ze leren! Stelletje ‘Mohammedanisten’ (of hoe ze ook heten mogen).
Terug naar de discussie op Hoeiboei. De meeste andere reageerders zijn anoniem. Dat is bij Hoeiboei gebruikelijk. Dat betekent dus dat er onbeperkt met drek gesmeten kan worden, die overigens zelden substantie heeft. Ook weer slechts mijn bescheiden mening. Overigens is die drek vaak onbedoeld hilarisch. Een voorbeeld: een anoniempje legt mij uit dat ‘het MO een groot stammengebied is’, waar het ‘altijd hullie tegen zullie is’. Culturele antropologie is een prachtig vak als dat door amateurs wordt beoefend. Goh denk ik , maar dan is de PVV helemaal een groot stammengebied, want die organisatie drijft op de hullie tegen zullie filosofie. Of een site als Hoeiboei. Heb zelden zo’n tribalistisch circus betreden.
Kortom, ik heb me er zeker mee vermaakt. Sterker nog, dat is bij mij vaak een drive om door te gaan. Zie ook mijn eerdere discussies met allerlei (al dan niet racistische en soms anonieme) sympathisanten van de antroposofie (oa hier enhier ). Dat heb ik ook tot het uiterste volgehouden. Maar los van dat ik probeer om iets bij te dragen dat ook nog ergens over gaat, is de amusementswaarde soms zo aanstekelijk, dat ik het vaak niet kan laten om er nog een klein schepje bovenop te doen. Het houdt je scherp en de humor komt vaak uit onverwachte hoek, dus wat wil je nog meer?
Hieronder het artikel van de anonieme anti-islamactivist Barry Oostheim en daaronder de discussie in het forum, dat op 24 december plotseling gesloten werd. Was het vanwege Kerstmis? Kerstmis is natuurlijk geen islamitisch feest, maar onlosmakelijk verbonden met de glorieuze westerse beschaving, de Joods Christelijke en Humanistische Cultuur. O nee, want Kerstmis maakt geen onderdeel uit van het Joodse geloof, je zou het bijna vergeten, met die terugwerkende Christelijke en ‘humanistische’ krokodillentranen, die overvloedig worden geplengd om de islam buiten de deur te houden. Aan de andere kant is Hoeiboei nu ook weer niet zo sacraal (daar heb ik ze eigenlijk nooit op kunnen betrappen), dus zou Kerstmis de reden geweest kunnen zijn? Niet echt denk ik. Bovendien kon op andere artikelen van de site nog gewoon wel gereageerd worden. Dus waarom alleen dit item? Ging de discussie een kant uit, die de redactie van Hoeiboei niet wenselijk vond? Mogelijk 😉 Ik heb het idee dat dit inderdaad het geval was. Daarom helemaal onderaan mijn laatste lange reactie (een antwoord aan Hans Jansen), die ik nog wilde posten, maar toen bleek het forum opeens gesloten te zijn. Dus deze reactie alsnog op dit blog. In ieder geval is het roerige debat aan de vooravond van Kerst 2012 ook hier geheel intact bewaard gebleven (voor de zekerheid dan). Zie hieronder, ongeredigeerd, dus met onvermijdelijke typefouten, inclusief mijn eigen:
BREKEND! Prof. dr. mr. Maurits Berger ging in de leer bij Sheikh Muaz Alkhatib
Maurits Berger
In 1999 verscheen van de Arabist Maurits Berger “Islam is een Sinaasappel”. In dat boekje beschrijft Berger hoe hij in een moskee in Damascus gezeten aan de voeten van een sheikh les krijgt in de Shari’a. Het boekje beleefde vele herdrukken en is in Nederland van grote invloed gebleken op de publieke beeldvorming over de islam. Wat betreft de sinaasappel: de harde schil is de Shari’a en het sappige zoete frisse binnenste is de mystiek of de spiritualiteit. Daarmee kan je op soefi-achtige spirituele wijze zeggen dat de Shari’a eigenlijk de hele wereld en het leven omvat.
In eerste instantie ging Maurits Berger met knikkende knieën de moskee in want ja, als voormalige Leidse student moet je jezelf wel een houding weten te geven tussen al die vrome Koran en Hadith reciterende moslims in één der oudste moskees ter wereld. Maar gelukkig was het heel gezellig en al gauw kwam Maurits erachter dat de Shari’a 95% overeenkwam met het Nederlands recht. Wat je ook erover kan zeggen, het heeft natuurlijk wel wat om in het Arabisch op klassieke wijze les te krijgen van een Sheikh. Je zit er dan wel echt in. Maar die wijze Sheikh blijkt niemand minder te zijn dan Ahmed Muaz al-Khatib, althans dat blijkt uit deze aankondiging uit 2005. Ahmed al-Khatib is een goede bekende van de Nederlandse ambassade in Damascus, geeft cursussen op het Nederlands cultureel instituut in Damascus, spreekt prima Engels en is voormalig werknemer van Shell waar hij vanaf 1991 in dienst was. Kortom iemand waarbij ook Prins Willem Alexander gerust een cursus islam kan volgen zonder dat zijn moeder ongerust hoeft te zijn. Bovenstaande informatie komt onder andere uit een profielstuk in de Volkskrant van 14 november jl. gewijd aan Achmed Muaz al-Khatib. Want al-Khatib is nu opeens in het nieuws omdat hij de kersverse leider is van de weinig spirituele Syrische Nationale Coalitie (SNC), het nieuwe gelegenheidsverbond van diverse strijdende groepen waarin de Jihadisten steeds meer de boventoon voeren. Met bijna algehele internationale instemming moeten zij het zo direct overnemen van Assad als die eenmaal verdreven is.
Ahmed Muaz al-Khatib
Onder grote internationale druk is deze coalitie tot stand gekomen om het zooitje aan strijdende partijen enige internationale legitimiteit te geven. Al Khatib is naar voren geschoven als beschaafd acceptabel gezicht van de vechtjassen die een uiterst wrede oorlog met Assad uitvechten.
Er zijn veel aanwijzingen dat Nederland een bijzondere rol speelt in de zorgvuldige imagovorming van al-Khatib als acceptabel gezicht van de coalitie waarin de jihadistische partijen de boventoon voeren. Uit het profielstuk in de Volkskrant “blijken de warme banden met Nederland” Zo verbleef hij afgelopen jaar geruime tijd in Nederland om te herstellen van zijn arrestatie in Syrië. Ook Frans Timmermans sprak een aantal dagen geleden bij Pauw en Witteman vol lof over hem. “Khatib daar hebben Nederlandse diplomaten al heel veel jaren contact mee. Wij kennen hem ontzettend goed. Die man deugt. Dat durf ik hier wel te zeggen.” Verder liet Timmermans los dat zij de Syriër Abrahim Miro van de DNB aan de SNC hebben uitgeleend om de geldstromen in goede banen te leiden. “Wij weten wel wat daar gebeurt en wij weten dat wij kunnen bouwen (…) Dat er ook anderen zijn waar wij heel voorzichtig mee moeten zijn en die heel gevaarlijk zijn dat weten wij ook maar dat krijg je nu eenmaal in een oorlogssituatie.”
Petra Stienen
Wat opvalt uit de beschikbare informatie over de Nederlandse band met al-Khatib, is dat de Nederlandse diplomaten bepaald niet over een nacht ijs zijn gegaan. Kennelijk hebben zij al lang geleden hun kaarten ingezet op een mogelijk islamitisch alternatief voor het Baath regime. Om zodoende een stem te geven aan de Soenitische meerderheid in het land. In zijn boek van 1999 beschrijft Berger al de frustratie van de soenieten onder het Baathregime.
Daarmee loopt Nederland in de pas met de andere Europese landen en vooral de VS. In 2008 tijdens de Van Dam lezing georganiseerd door het ministerie van Buitenlandse Zaken sprak de voormalig diplomatiek gezant van Bil Clinton, Martin Indyk, al over de noodzaak van een Soenitische diepte in het Midden-Oosten. Daags na de val van Mubarak noemde de directeur van de Amerikaanse National Intelligence, James Clapper, de Moslim Broederschap een “grotendeels seculiere beweging”. Geheel in lijn met de wijze waarop de voormalige echtgenote van Maurits Berger, Petra Stienen samen met andere commentatoren het aandeel en aard van de Moslimbroederschap in de Arabische Lente bagatelliseerden. Ook Petra Stienen is volgens het Volkskrantartikel een goede bekende van al-Khatib die gelieerd is met de Syrische moslimbroeders.
Het meest verbijsterende aan de mogelijke Nederlandse rol in de aanstaande omwenteling in Syrië is de wijze waarop het mes aan twee kanten blijkt te snijden, want het gaat de afgelopen decennia niet alleen om het actief stimuleren van een islamitisch alternatief voor Assad in Syrië maar ook om het bevorderen van een islamitische identiteit van moslims in Nederland. Daarin speelt Berger zelf natuurlijk een rol met zijn publicaties maar ook al-Khatib is talloze keren naar Nederland gehaald voor het geven van seminars en lezingen over hoe je als goed moslim in een seculiere samenleving kan leven. Het was ook weer de arabist Maurits Berger die hem tijdens die bezoeken veelvuldig onderdak bood.
El-Khatib noemt zich de Nederlanddeskundige van Syrië en in 2008 schreef hij een tamelijk lijpe open brief aan Wilders zonder aanhef. Daarin noemt hij de moord op Theo van Gogh een “spijtige wrijving” tussen een moslim en een Nederlandse filmmaker. Met een willekeurige greep uit de Nederlandse geschiedenis wil hij vervolgens laten zien dat hij net zo goed kan aantonen dat de Nederlandse samenleving inherent is met geweld, moord en plundering. Het is natuurlijk hartverwarmend dat een imam in Damascus zich verdiept in de Nederlandse geschiedenis maar wat hij daarover te berde brengt zegt ook weer iets over zijn oogkleppen. In zijn opsommingen van Nederlandse verschrikkingen laat hij de Jodenvernietiging opvallend buiten beschouwing. Spinoza komt wel weer ter sprake maar zijn Joodse achtergrond wordt verzwegen. Spinoza heeft volgens al Khatib via een zekere Andalusische filosoof Musa ibn Maimun alles weer van imam Ibn Rushd oftewel de Arabische filosoof Averroës zonder wie Europa volgens Khatib, uberhaupt nooit kennis had kunnen maken met Aristoteles. Dat die Musa ibn Maimun niemand minder is dan de joodse filosoof Maimonides zegt de Nederlandse vertaling er weer niet bij. Hij vermeldt vervolgens hoe het katholieke Portugal de ouders van Spinoza vervolgde maar hij zegt weer niet dat zowel Maimonides als Averroës moesten vluchten voor de islamitische scherpslijpers in al-Andalus.
Wel wordt opeens het “joodse meisje” Anne Frank uit de hoge hoed getoverd die schijnt een verhaal te hebben dat hem tot tranen toe ontroerde. In de open brief voegt hij daar direct aan toe dat hij wenst dat ook de kindertjes uit Palestina, Zuid-Libanon, Irak en Afghanistan hun dagboek zullen opschrijven om zo de hele wereld te laten huilen over de gevolgen van oorlogen. Allemaal even erg en met elkaar op één lijn gesteld. De burgeroorlog in Syrië was nog niet uitgebroken dus over dagboek schrijvende Syrische meisjes heeft hij het niet. Hij sluit de open brief aan Geert Wilders af met allerlei Korancitaten waaruit moet blijken dat de Koran juist heeft gezorgd voor verdraagzaamheid barmhartigheid en “menselijke relaties”.
Anne Frank
Je vraagt je af wie hem met die brief geholpen heeft en of hij dat op eigen initiatief heeft gedaan. “Wie in een glazen huis woont moet niet beginnen met stenen te gooien” zegt hij nog vermanend. Waarna hij nog even inwrijft: “Ik zou tegen alle politici willen zeggen: win de moslims in het Westen voor jullie terwijl ze rationeel zijn voordat zij op irrationele wijze overwinnen.”
Inmiddels vindt onze vredesduif al-Khatib volgens de NRC van donderdag 13 december, dat Amerika niet moeilijk moet doen over de meest succesvolle rebellengroep in Syrië, de Jabhat an-Nusra. Ondanks de warme steun van de VS aan de strijd tegen Assad willen zij wel de aan al-Qaeda gelieerde Jabbat an-Nusra op de terreurlijst plaatsen. Dat de Amerikaanse stap slechts een wassen neus en symboolpolitiek is legt de goed geïnformeerde Jonathan Spyer hier uit. De VS heeft een club als boeman aangewezen waardoor de andere clubs in de nationale coalitie zogenaamd gematigd lijken, terwijl velen van hen ideologisch nauwelijks verschillen.
Inmiddels hebben 29 rebellengroeperingen die deel uitmaken van de SNC een verklaring uitgegeven waarin zij stellen dat zij allemaal Jabhat an-Nusra zijn. De gematigdheid van al-Khatib kan overigens met een korreltje zout genomen worden. Hij heeft ongetwijfeld zijn beminnelijke kanten en hij is wel zo aardig om het joodse meisje Anne Frank niet verantwoordelijk te houden voor de “wandaden” van Israel. Maar ergens anders noemt hij het Zionisme een kankergezwel. Ook schrijft hij op zijn website dat hij het wel goed vond van Saddam dat hij de Joden angst inboezemde. Verder is hij fan van al Qaradawi en van andere scribenten, plaatst hij op zijn website artikelen vol antisemitische knarsjes. Maar Frans Timmermans vindt dat die man deugt. Begrijpelijk, want hem afvallen zal jaren geduldig werken en schaven aan het komende wereldkalifaat, te niet doen.
Hulde Barry, voor dit graafwerk. Die Berger-Stienen-link is ook…. apart.
Gisteren of vandaag was er Syrisch ‘verzets’-kopstuk die al riep van: ‘Eerst Damascus, dan Tel Aviv’.
Het feit dat Nederlandse ambtenaren het voor kunnen doen alsof de islam soms best een aanvaardbare (moraal)filosofie heeft kan alleen bestaan wanneer ze zelf geen enkele (moraal)filosofie hebben, anders hadden ze de islam wel in vergelijking met de westerse Verlichtingsfilosofie beschouwd.
Ik geef die voorbeelden die allebei in schreeuwend contrast staan met onze eigen filosofie. De eerste gaat over de moraalfilosofie, de tweede gaat over kennis- en wetenschapsleer en de derde gaat over kunst en cultuur. Het zijn alledrie citaten uit de sharia en ze geven alledrie aan dat je niet zelf mag nadenken en/of dat je je gedachten niet mag uiten.
1- “The good is not what reason considers good, nor the bad what reason considers bad. The measure of good and bad, according to this school of thought, is the Sacred Law, not reason“, Bron: “Reliance of the Traveller”, hoofdstuk a1.4
2- “Unlawful knowledge includes: … (2) philosophy … (5) the sciences of the materialists … (6) and anything that is a means to create doubts (n: in eternal truths)… “. Bron: ibidem a7.2, lid 2, 5 en 6
3 Offensive knowledge includes such thing as post-classical poetry which contains romance and uselessness
Overbodig hierbij te vermelden dat het verstand hierbij stilstaat, er wordt op deze manier intellectuele (zelf)moord gepleegd op de mindset van elke moslim (die in de letterlijkheid van de sharia gelooft en/of die daartoe gedwongen is). Hier mag door onze vertegenwoordigers niet vergoeielijkend over gesproken worden.
Nogal wat “kenners” van de Arabische cultuur en de islam worden betaald of anderszins gevoed vanuit het Midden-Oosten en blijkbaar willen gezagsdragers in de EU dit wel want dan kunnen ze verder fantaseren over een tolerante islam die niet bestaat en nooit bestaan heeft. Helaas hebben deze “kenners” of beter gezegd propagandisten heel ruime toegang tot de media. Iets wat je niet kunt zeggen van de echte kenners met een meer realistische visie. Op de achtergrond zullen wel eens grotere belangen een rol spelen dan wij kunnen vermoeden. De EU zal zich ongetwijfeld op een of andere manier hebben vastgelegd aan de verplichting om ervoor te zorgen dat moslims in Europa vooral hun islamitische identiteit behouden. Islamitische landen dringen daar ook op aan en financieren dat ook. Dat dit natuurlijk helemaal niet in het belang is van Europa moge duidelijk zijn, en ook niet van de moslim als individu die wordt opgesloten in zijn groepscultuur met de behorende dwingende praktijken.
Nederlandse Gutmenschen helpen veel mensen richting verdoemenis; niet alleen in Syrië. Ze hebben middels ontwikkelingshulp ook Mali gedestabiliseerd, aldus Marcia Luyten op dinsdag 27 maart bij Pauw en Witteman. Zie
Uit die open brief van Ahmed Muaz al-Khatib uit 2008 aan Geert Wilders:
“Ik zou tegen alle politici willen zeggen: win de moslims in het westen voor jullie terwijl ze rationeel zijn voordat zij op irrationele wijze overwinnen.”
Door dit soort onthullingen ben ik blij dat ik geen kinderen heb die zich later aan de islam moeten gaan onderwerpen. Want dat de islam de overwinning in Europa gaat halen is slechts een kwestie van tijd.
Genoeg keren geoefend om ze te krijgen 🙂
Maar het is toch om moedeloos van te worden als je ziet hoe snel het achteruit gaat? Als ik al kinderen zou hebben had ik serieus naar emigratie buiten Europa gekeken.
Wat moeten we met die bewering aan het slot? ‘Barry Oostheim’ (pseud.) zegt:
‘Maar Frans Timmermans vindt dat die man deugt. Begrijpelijk, want hem afvallen zal jaren geduldig werken en schaven aan het komende wereldkalifaat, te niet doen’.
Achter wereldkalifaat staat dan een linkje naar het interview met de profetes van nieuw extreemrechts Bat Ye’or, die nogal grossiert in complottheorieën. Moet ik begrijpen dat Frans Timmermans ook deel uitmaakt van De Grote Samenzwering? Waar ook Maurits Berger en zijn ex-vrouw Petra Stienen deel van uitmaken? Dat vind ik best wel ‘Breaking’ (of ‘Brekend’)
‘Extreemrechts’ hier uitsluitend als scheldwoord natuurlijk. Niet ter onderscheiding van rechts. Schreve is kunsthistoricus. Op zijn webstek meldt hij “Mijn intellectuele helden zijn Edward Said, Vaclav Havel, Michel Foucault”. Arme Havel!
Op zijn webstek lees ik deze titel van een stukje: “Een repliek aan Ratna Pelle, beroepspropagandiste, hysterische Zioniste en Palestijnenbasher”.
Als we toch geen kunsthistorici hadden!
Inderdaad lekker naïef als je als historicus niet eens weet dat de term extreem rechts door Stalin is bedacht om zijn afvallige Nationaal SOCIALISTEN buiten de orde te plaatsen.
Bat Yeor is niet iemand die ‘grossiert in complottheorieën’. In de reeks boeken die zij geschreven heeft gaat het over de geschiedenis van wat zij ‘dhimmitude’ noemt: de houding van wie geen moslim is maar zich wel aan de islam onderwerpt. Zo iemand wordt in het jargon van de sharia ‘dhimmi’ genoemd, vandaar ‘dhimmitude’. Edward Said, van huis uit een Egyptisch-Palestijnse christen, was een super-dhimmi, dat Floris Schreve een bewonderaar is van Edward Said klopt dus dan weer wel helemaal.
“Islam is een Sinaasappel” dat is onzin stelling. Het is niet zo belangrijk maar Maurits Berger zou beter moeten weten. Als een vergelijking juist is kan men de factoren ook verwisselen, en dat gaat bij deze stelling niet. Net als de islam is deze misopvatting kolder. De vergelijking is daarnaast ook niet zo gelukkig gekozen. De waarheden van de islam zijn net als een sinaasappel makkelijk te doorboren en weerleggen. Met de blote handen pelt men tot de kern en er blijft niet veel over dat stand houdt.
Een sinaasappel is zacht fruit dat zonder veel moeite van de schil te ontdoen valt. Zachtjes het vruchtvlees tussen de vingers nemen en het valt uiteen. De islam is een verbond van rovers en leugenaars. Het kan zelfs lichte kritiek niet weerstaan, het is als een sinaasappel, let wel het is ALS een sinaasappel. Maurits Berger is een persoon die zich voor het grote geld heeft laten gebruiken. Geen enkel denkend mens kan iets goeds vinden in de islam. Het wordt tijd dat hij ter verantwoording wordt geroepen en dat hij zijn mallotige uitspraken moet terugnemen.
Jaren geleden las ik dat boekje “Islam is een Sinaasappel”. Wel een beetje met een sceptische instelling natuurlijk, het boekje was immers door een Nederlander geschreven en dan kan je nog al wat politiek correcte onzin verwachten natuurlijk. Maar schrijver Maurits Berger kon ik toen nog niet kon, het zou wel eens zijn eerste boekje geweest kunnen zijn.
Wat mij in ieder geval van dat boekje “Islam is een Sinaasappel” is bijgebleven is dat Maurits zich bijna liet bekeren tot de Islam. Zijn Islamitische vrienden hebben dat in ieder geval heel hard geprobeerd zo beschrijft hij in het boek. En hij wees dat niet direct af, volgens mij voelde hij er ook wel voor. Toen hij dit toch maar niet deed, waren zijn ‘vrienden’ zwaar teleurgesteld schreef hij, want hoe kan dat nou als iemand zo dicht bij de waarheid is. Zelf was Maurits ook teleurgesteld dat de warme band daarmee weer verdween.
Ook goed bijgebleven zijn mij de beschuldigingen van zijn Christelijke vriendin. Die begreep zijn rare gedrag maar niet en vond hem maar onnozel, zelfs een verrader eigenlijk, te lezen viel bijvoorbeeld hoe wij het allemaal nog zouden bezuren hier in Europa volgens haar. Zijn vriendin waarschuwde dat wij net zo gebukt zouden gaan onder de Islam als de Christenen in Libanon.
En dus zo zie je maar, zelfs uit de boekjes van Maurits Berger valt nog wat te leren!
Meneer Jansen, lang geleden (ik heb ooit nog les van u gehad en in de pauzes van de colleges hebben we vaak een peuk staan wegpaffen bij de rookhoek van het LAK in Leiden). We hebben elkaar daarna nooit meer ontmoet, maar ik heb uw stukken van de laatste jaren zeker gelezen.
Bat Ye’or is op zijn zachtst gezegd zeer omstreden (en dan druk ik me nog voorzichtig uit). Bij mijn weten bent u ook de enige serieuze academicus, binnen Nederland althans, die iets in haar ziet. Net als Laurie Mylroie, waar u me toentertijd op heeft gewezen (u was toen erg onder de indruk van haar werk). Van Laurie Mylroie (zo’n beetje de enige die gelooft dat er nog steeds massa-vernietigingswapens in Irak zijn en dat Saddam achter 9/11 zat) horen we tegenwoordig helemaal niks meer en ik geloof niet dat er iemand is die haar achteraf gelijk geeft. Is mevrouw Littman niet een beetje een zelfde soort geval?
@Floris Schreve
Verdacht maken is makkelijk maar kan je misschien aangeven waarom de feiten waar Bat Ye’or mee komt een complottheorie zouden zijn? En wat vind jij van Ahmed Muaz al-Khatib?
@Anoniem, je draait de boel om. Het hele Eurabië verhaal is een grote complottheorie en daarmee een grote ‘verdachtmaking’ (‘The Protocols of the Elders of Mecca’ werd het, ik geloof in de Israëlische kwaliteitskrant Ha’aretz, genoemd). Ahmed Muaz al-Khatib zou best een islamist zijn met opvattingen die de mijne niet zijn. Moet me daar nog in verdiepen en als ik iets interessants vind zal ik echt niet te beroerd zijn om dat te melden. Maar misschien ook niet.
Voor mij is dat echter nog geen reden om dan met de extreemrechtse Cassandra Giselle Littman-Orebi aan te komen zetten. Wat mij betreft verdient het Syrische Ba’thregime het om ten val gebracht te worden. Ik kan alleen maar groot respect hebben voor de Syriërs die deze opstand begonnen zijn. Hoe het erna moet is een andere kwestie en dat wordt naar alle waarschijnlijkheid al ingewikkeld genoeg. Het zal zeker niet makkelijk worden. Ik denk alleen niet dat de paranoia van Bat Ye’or of ander modieus nieuw-extreemrechts islamofoob gegil uit het westen daar ook maar iets van een constructieve bijdrage aan kan leveren. Het staat misschien gek in een forum op Hoeiboei maar ik denk dat Syrië en de rest van de wereld (inclusief Nederland) er alleen maar beter op zou worden als dit geluid volkomen gemarginaliseerd wordt. Dat is het al een beetje, maar het mag van mij nog wel iets meer. Dat is althans mijn persoonlijke overtuiging. De echte problemen in de echte wereld zijn al ingewikkeld genoeg. Daar kunnen we beter mee dealen zonder types als Bat Ye’or. Dan kun je beter een ufoloog inschakelen. Ook bagger, maar tenminste ongevaarlijke bagger.
“Wat mij betreft verdient het Syrische Ba’thregime het om ten val gebracht te worden”
Natuurlijk tuig is het! Met veel bloed aan hun handen. Maar helaas, het ten val brengen van dergelijke regiems gaat al snel met heel veel bloed vergieten gepaard, kortom heel veel kinderen die geen vader meer zullen hebben, veel zonen die zullen dood gaan, lijken in de straten en wat niet nog al meer.
Het spreekt toch eigenlijk van zelf dat voor zo’n hoge prijs toch de vraag gesteld moet worden: “wat zal het resultaat zijn?”. Want is het die prijs in lijken wel waard?
“Ahmed Muaz al-Khatib zou best een islamist zijn met opvattingen die de mijne niet zijn. Moet me daar nog in verdiepen”
En tegelijkertijd andere die wel een onderbouwde mening hebben over het te verwachte resultaat willen stigmatiseren, marginaliseren en vooral buiten de discussie willen plaatsen. Te gelijker tijd wel voor oorlog en bloedvergieten zijn, maar je dus niet verdiept hebben in het te verwachte resultaat van al dat dood en verderf zaaien?
En toch nog een vraag aan Hans Jansen. Mij is bekend dat Edward Said een Christen was. Ik ben overigens zeker geen kritiekloze bewonderaar van Edward Said (daar hebben we het toentertijd ook nog uitgebreid over gehad). Maar wanneer ben je dan een Dhimmi of een ‘super-dhimmi’? Als je geen aanhanger bent van de Eurabië-cultus?
Edward Said was vooral een uitgesproken seculier, eigenlijk een ‘postmoderne ongelovige’ (ik geloof dat u deze term weleens heeft gebezigd).
Wat Dhimmi betekent is mij bekend (in de traditionele zin dan). De lading die Bat Ye’or aan dit begrip heeft gegeven kan ik helaas niet onderschrijven. En niet alleen ik (want wie ben ik?) maar ik vrees vrijwel de gehele wetenschappelijke mainstream. Ik geloof alleen dat de Robert Spencertjes, de Andrew Bostompjes, de Pamela Gellertjes en de Geert Wildersjes van deze wereld daar anders over denken (en laat ik de Hoeiboei-reaguurdertjes, een alleszins niet te marginaliseren gezaghebbend geluid, niet vergeten).
Dat is een goed argument, daar had ik even niet aan gedacht: ‘ze’ zijn maar met weinigen. Inderdaad, wetenschappelijk valt dan alle grond onder je voeten weg, want de meerderheid heeft niet alleen in een democratie maar ook in de wetenschap altijd gelijk. Hoe kon ik, terwijl ik nog wel in de rookhoek van het LAK heb staan roken, dat vergeten zijn.
Het stuk van Barry O. over Maurits B., Petra S. en Moaz al-Khatib is geen taktisch meesterwerk, maar het geeft desondanks feiten die een haast John-le-Carre-achtige allure hebben. We zijn blijkbaar door de Nederlandse staats-tv over de Syrische lente voorgelicht door iemand die nauwe en oude banden had met de leider van die lente. Stof voor een roman in vijftig lente-tinten.
Natuurlijk, dat is waar 😉 Vanzelfsprekend telt in de wetenschap niet de meerdrheid van stemmen. Maar er bestaat nog wel iets toetsing. En ik geloof niet dat Bat Ye’or ooit de toets der kritiek doorstaan heeft. Of bestaat er vanuit de wetenschap ook een samenzewering tegen Bar Ye’or? Dat kan natuurlijk ook.
De toetsing is dat je met argumenten haar stellingen aanvalt, dat zou je natuurlijk ook eens kunnen proberen. Dan wordt jij de nieuwe Edward Said, maar dan een die met wetenschappelijke argumenten de zaak heeft onderbouwd! Niks geen linkse propaganda en demoniseren, wetenschap! Nou, ik weet zeker dat je dan ook meneer Jansen kan overtuigen en mij ook. Ik zeg doen! Go for it!
“Vanzelfsprekend telt in de wetenschap niet de meerdrheid van stemmen”
Nou dat is niet zo vanzelfsprekend, hoor.
Het is uitermate belangrijk dat er gelegenheid is voor een jongetje dat vrijelijk beweren kan dat de keizer geen kleren aan heeft.
Het is bijvoorbeeld zo dat de media zulke jongetjes voor hun rekening nemen wat betreft de opwarming van de aarde door menselijk handelen.
Ik viel over het woordje ‘geloof’ en ik bedoelde met ‘ijzersterke arumentatie’ juist het tegenovergestelde.
Excuus voor de onduidelijkheid.
Genoeg aanknopingspunten voor Floris dus met al die voetnoten, geen zorg, in linkse kringen wordt dit ook belangrijk gevonden. Ik hoor Ad Melkert het nog benadrukken voor een miljoenen publiek:
Ik denk niet dat de hoeveelheid voetnoten perse iets zegt over de degelijkheid van een werk. Saids Orientalism heeft ook heel veel voetnoten, maar dat is nooit de reden geweest waarom ik het, ondanks dat ik sommige kritieken wel onderschrijf en het boek bovendien alweer enigszins gedateerd is, toch een indrukwekkend werk vond. Net zo goed als het aantal pagina’s van een boek wat mij betreft ook niks zegt, hooguit, net als de voetnoten, over de ijverigheid van de auteur. Maar dat wil nog niet zeggen dat het perse een goed boek is. Lijkt me eerlijk gezegd een open deur.
Ik denk dat er veel bezwaren zijn in te brengen tegen Bat Ye’ors Eurabië. Dat is 1. dat het wel heel erg veel knip en plakwerk is. Dat er ergens een vriendschappelijke top wordt gehouden, waarna plechtig wordt verklaard dat er dialoog moet worden aangegaan tussen de landen van beide kanten van de Middellandse Zee wil nog niet zeggen dat zoiets daadwerkelijke politieke betekenis heeft. Er gebeuren wel meer symbolische flauwekul dingen. Koningin Beatrix deelt ook weleens een ridderorde uit aan een buitenlands staatshoofd. meestal zijn dat niets meer dan symbolische gestes. En zelfs als het meer inhoud heeft, dan nog kun je je afvragen hoe doorslaggevend dat is voor de totale buitenlandse politiek van de verschillende Europese landen. In Parijs staat natuurlijk het Institut du Monde Arabe. Toen ik daar in de bibliotheek zat, voor mijn onderzoek naar hedendaagse kunst van de Arabische wereld, is mij opgevallen dat de toon van de publicaties van ong. eind jaren zeventig tot eind jaren tachtig, wel heel erg vriendelijk was naar de diverse Arabische regimes. Logisch, want daar kregen ze ook geld van (vooral in die periode). Terwijl de relatie vam hedendaagse kunst in veel met de Arabische dictaturen helemaal niet zo harmonieus was. Kunstenaars die ook in die tijd dissident waren, kwamen daar niet aan bod, dat is pas later gebeurd. Toevallig net een kwestie waar ik me mee bezig heb gehouden, maar dit soort dingen zullen er wel meer aan de hand zijn geweest. Een prachtige onderbouwing voor Bat Ye’ors Eurabië theorie.
Alleen, dat wil nog niet zeggen dat deze’topontmoetingen’, verdragen, etc. de politieke verhoudingen ingrijpend hebben beïnvloed, vooral ten nadele van Israël. Dat is, ook vanuit Europa, bijna net zo eenzijdig geweest als vanuit de VS. In die zin blaast Bat Ye’or kleine dingen op tot immense proporties, waar zij veel lawaai over maakt (oa, want volgens mij vertelt zij ook veel onzin). Zo’n verhaal kun je natuurlijk optuigen met heel veel voetnoten, maar heeft het ook werkelijke substantie? Zie hier een aspect van de methode Bat Ye’or.
(vervolg)En dan 2. de conclusies die zij aan dit alles verbindt. Alsof er een systematisch geheim plan bestaat in de Arabische wereld of bij de Organisatie voor Islamitische Landen om op slinkse wijze Europa over te nemen. Er is veel aan de hand in en met de Arabische wereld, maar ondanks alle retoriek uit de tijd van het Pan Arabisme is het nog nooit gelukt om een vuist te maken. Op alle niveaus bestaat er zo’n beetje onenigheid en diepe verdeeldheid. Europa, zowel toen als nu, is daar nog een schijntje bij. Dus een megalomaan project als ‘Eurabië’ lijkt me om die reden al een luchtkasteel. Er is wel veel mis, maar dat nou net weer niet. Niet omdat sommige mensen dat niet zouden willen, maar omdat het onmogelijk is om te realiseren. En het zijn in het algemeen nogal zwakke staten, die nog maar vrij recent tot stand zijn gekomen. Zelfs al is de intentie er (en ik denk niet een dat die breed gedragen zou worden), dan nog lopen de belangen van die landen zo uiteen, dat een Eurabië project niet realistisch is.
Dit zij in ieder geval twee bezwaren. Er zijn er nog een heleboel, die door anderen veel uitvoeriger zijn besproken. Ik kan evt nog wel wat linkjes naar artikelen terugzoeken. Maar nee, ondanks het indrukwekkend aantal voetnoten en het aantal pagina’s geloof ik niet dat het ‘dossier’ (meer dan een boek, toch?) Eurabië geen wezenlijke bijdrage levert. Hooguit wat munitie voor types als Robert Spencer, Geert Wilders etc. In serieuze wetenschappelijke kringen (uitzonderdingen daargelaten, zie bijv. Hans Jansen) wordt dit werk gezien als brandhout en ik denk terecht.
Misschien nog een derde punt. Het is natuurlijk zeker zo dat Europa de banden met diverse foute regimes daar in de regio heeft aangehaald ivm olie. Maar, en dat negeert Bat Ye’or, dat geldt misschien in nog veel sterkere mate voor de VS. Plus dat de VS ook nog allerlei strategische belangen hebben en haden (gedurende de koude Oorlog). Als er nou een mogendheid is geweest die heeft gedeald met radicla eof foute moslimextremisten, is het de VS wel, zie het Afghanistan verhaal. Ayman al-Zawahiri werd in Egypte vrijgelaten om daar te gaan vechten. Bovendien, dat is bijna iedereen vergeten 9heeft niets met de islamisten te maken, maar wel met Irak), in 1963 steunden de VS oa Saddam Hussein en de toen nog marginal Ba’thpartij in hun coup tegen de pro-Russische generaal Abd al-Karim Qassem. Nu heeft Frankrijk daar ook nog rare dingen gedaan, maar dat is toch iets anders dan de Eurabië-theorie. Maar het idee dat Europa een soort anti-Israëlische politiek zou hebben gevoerd, in het voordeel van de ‘Eurabische elementen’ die daar baat bij zouden hebben gehad, op z’n zachtst gezegd is dat nogal een vertekende (zoniet zwaar vervormde) versie van de geschiedenis. Andere zaken hebben veel meer de boventoon gevoed, zoals de Koude Oorlog, of de Amerikaanse steun aan Israël. Die dingen zijn veel belangrijker geweest dan die sinistere Eurabische netwerken, waar Bat Ye’or het over heeft. Dat was mijn derde belangrijkste bezwaar
Je heb er veel woorden aan vuil gemaakt.
Het is en blijft een mening.
Aantal voetnoten of linkjes: 0 (Null)
Maar ik blijf het toevallig vinden dat Bea een bezoekje heeft gebracht aan Qatar en dat Nederland kruisraketten [proest] in stelling brengt voor agressieve Syrische aanvallen op de NATO en staat te popelen om Syrie voor het strafhof te slepen.
Naast Al qaida, en nog meeer clubjes, en amerikaanse spec ops zijn er ook soldaatjes van Qatar te vinden.
Én er ligt een heleboel olie voor de deur.(driehoek Syrie-Israel-Cyprus)
Zou Jansen tijdens bootwandelen(?) in Griekenland niet iets hebben gehoord over Griekse gas- en olievonsten (350Miljard $) en proefboringen te (Turks/Griekse) Cyprus.
(http://americanfreepress.net/?p=3827 )
En dan heb ik het niet over die arabische lente: Tunesie, libie, egypte en nu syrie. Allemaal op een rijtje. Teveel toeval om toeval te kunnen zijn ?
Het MO is een stammen gebied, de stam uit Quatar wil ook een vrome invloed hebben, vandaar Almazeera en het financieren van Hamas en de jihad in Syrie. Tenslote maakt de Iraanse stam ook aandpraak op Quatar. Dus daarom de schijnbare paradox dat Quatar ook de thuisbasis van de Amerikaanse vloot. Het is allemaal hullie tegen zullie in het MO.
Het Eurabia verhaal toont aan dat men niet strategisch samenwerkt met de landen in het MO, maar idiologisch, dat is het abjecte feit dat het Eurabia verhaal aan toont. Want tuurlijk kan je Stalin gebruiken tegen de Nazies, en het MO tegen Stalin, maar het is fout om hun waarde te incorperen, sterker nog dat is een onvergeefelijke bedrijging voor alles wat oms lief is.
@Sirik, aals ik het op mijn blog zou doen zou ik alles omlijsten met voetnoten en linkjes, maar dat is voor een reactieforum niet echt handig. Bovendien, jet is ook alweer een tijdje terug dat ik EurAbië heb gelezen, dus ik zou weer heel veel terug moeten zoeken om het echt goed te doen. Maar misschien doe ik dat nog wel een keer.
@anoniem, snap[ je laatste reactie niet hemaal. Wat bedoel je met ideologisch?
@Sirik, nog even een reactie op je bovenstaande opmerking over de Nederlandse levering van patriot raketten aan Turkkije. Dit is nou net iets wat niet ingewikkeld is. Turkije is een Navo-lid en als een van de lidstyaten wordt aangevallen, schieten de andere lidstaten te hulp. Dat is zo’n beetje de kern van het Bavo verdrag.
Dat men nu de neiging heeft om de opstandelingen te steunen begrijp ik wel en ik denk dat dit in het algemeen niet eens zo’n ongunstige ontwikkeling is. Juist het steunen van die dictature gedurende de Koude Oorlog heeft in het MO heel beel wrok tegen het westen doen ontstaan bij de bevolking. Niet zo zeer bij de regimes. Maar het heeft de gewone burger in het MO wel het idee gegeven (en niet ten onrechte) dat het Westen helemaal niet voor hun vrijheden staat, ondanks alle retoriek. En dat heeft voor een bepaalde periode al-Qaida-achtige elementen (je kan er over twisten of Al Qaida een concrete organisatie is, of meer een soort ideologie, of een symbool) enorm in de kaart gespeeld.Dat is ook de belangrijkste reden geweest voor Bin Laden om aanslagen tegen Amerika te gaan plegen.
Ik denk dat men op dit beleid (vooral nog uit de Koude Oorlog) aan het terugkomen is en ik denk dat dit niet onverstandig is. Het feit bijvoorbeeld dat er zo’n enorm resseniment tegen Amerika in Irak bestaat heeft misschien wel minder te maken dat ze uiteindelijk Saddam hebben omver geworpen (de meeste Iraki’s wilden van Saddam af), maar meer met wat Amerika in 1991 heeft uitgehaald. Toen riep George Bush sr. het Iraakse volk op om in opstand t3e komen. Dat deden ze, maar ze werden door Amerika in de steek gelaten en werden de rebellen afgeslacht terwijl de Amerikaanse troepen toekeken. Ik ken vrij veel Iraki’s die daar toen bij waren en ik weet ook van henzelf dat ze Amerika nooit meer zullen vertrouwen. En zo vreemd is dat niet, als je weet wat daar toen gebeurd is. Toch een link, Zembla heeft daar een keer een interessante uitzending over gemaakt (aan de vooravond van de Amerikaanse inbasie van 2003). Veel van de Iraki’s die daar aan het woord komen (zowel van de Shiietische kant, als van de Koerdische kant) ken ik. Eigenlijk hoor je van hen, waarom zij niet staan te juichen bij wat Amerika in het MO uitspookt. Het spreekt eigenlijk wel voor zich. Zie http://zembla.vara.nl/Dossier-Irak.2062.0.html?tx_ttnews%25255Btt_news%25255D=6590&tx_ttnews%25255BbackPid%25255D=2061&cHash=a033279067
@floris,
“…alweer een tijdje terug dat ik EurAbië heb gelezen, dus ik zou weer heel veel terug moeten zoeken om het echt goed ..”
Erg sneu voor je dat je zoveel vergeten ben, maar daarmee wordt de tekst alhier niet erg waardevol. Kortom je had je de moeite helemaal kunnen besparen.
“opmerking over de Nederlandse levering van patriot raketten aan Turkkije. Dit is nou net iets wat niet ingewikkeld is. Turkije is een Navo-lid en ”
Dat is nou jammer. Turkije wordt niet aangevallen en het betreft hier geen levering, maar een tijdelijke stationering.
Timmermans lulde de zaak aan elkaar door te zeggen dat de patriots enkel ingezet zouden worden als scuds per ongeluk (!) over zouden komen vliegen. Per ongeluk. Tja.
“Dat men nu de neiging heeft om de opstandelingen te steunen begrijp ik wel en ik denk dat …”
Ik begrijp dat niet. Doorgaans is een oorlog niet zo’n prettige gebeurtenis. Collateral damage, bijkomende schade, je weet wel schooltjes, vrouwen en kindertjes. Mannen ook. Terwijl hier sprake is van een BINNENLANDS conflict.
Hoezo het ene moment schermen met de internationale rechtsorde en het volgende moment geen last hebben van je geweten ?
Jammer dat je die inconsequentie niet hebt opgemerkt, maar, samen met Rutte, je bent de enige niet.
“..en ik denk dat dit in het algemeen niet eens zo’n ongunstige ontwikkeling is..”
Goh, en als ze nou eens van fascistische aard zijn…? Het zou zomaar kunnen.
Dus, het geheel overziend.
Ben je aardig in staat om wat kletskoek op te schrijven en word je niet gehinderd door voorzichtigheid en betrouwbaarheid. Om daar Jansen en Bat Ye’or mee lastig te vallen, is een risico.
Dus ‘Floris’ Go and fuck yourself, want je grossiert in kletskoek.
Gepromoveerd bij Maurits B. ?
Tja ‘fuck yourself’. Dat was ik niet echt van plan. Zoveel mensen zoveel voorkeuren, maar ik doe het liever met iemand. Maar dank voor de suggestie. En grappig dat je het over fascisme hebt. Weet je iets van de oorspronkelijke ideologie van het Syrische regime (de ba’thideologie, zoals die is vormgegeven door Michel Aflaq)? Dat heeft nou met fascisme te maken, veel meer dan waar de opstandelingen zich op beroepen (het hele spectrum van liberalen zoals Sadiq al-Azm, t/m de radicaalste islamisten). Tip: ga dat eens uitzoeken, dan gaat er een wereld voor je open.
U probeert hier met een stel geprogrammeerden te discussiëren. Gaat niet werken!.
“Tip: ga dat eens uitzoeken, dan gaat er een wereld voor je open”
—————
Gaat niet lukken. Sommigen leven nu eenmaal in een klein wereldje en komen niet verder dan eurabië-zooi van één of andere Bat ‘Ye or en nog wat ander gespuis.
U kunt zich beter richten op Hans Jansen. Jansen weet tenminste dat hij u niet in het ootje kan nemen met een eurabie-verhaal en kiest het hazenpad wanneer ‘argumentjes’ op zijn.
Weet ik meteen hoe laat het is.
@El_Houssain, dank je. Ik heb ook niet de illusie dat ik iets kan veranderen of iemand overtuigen, maar ik heb er op zo nu en dan best wel lol in om wat tegengas te geven. En zo spreek je nog eens wat mensen, die ik anders niet zo snel tref. Mijn vriendenkring is eigenlijk heel saai politiek correct (vaak hele redelijke mensen), dus het is ook weleens leuk om met een paar echte avonturiers in gesprek te gaan. Valt me verder op dat bijna iedereen hier anoniem is, maar dit is natuurlijk het toekomstige verzet van Nederland (Eurabië komt er immers aan), dus dat snap ik wel. Eigenlijk zijn deze mensen dus vooral heel erg moedig. Hare Majesteit zou ze gewoon een lintje moeten geven. Toch een grote eer om hier voor even de dialoog aan te gaan.
@ Sirik, Goh die boottocht van Hans jansen en wat hij daar zou hebben opgevangen, kun je dat nog iets specificeren? Dat lijkt me pas echt John le Carré. Best wel spannend allemaal. Maar ja de wereld is een grote samenzwering. Gelukkig dat we Bat Ye’or hebben en haar Nederlandse ambassadeur Hans Jansen, voor wie geen samenzwering te groot is om haarfijn ontrafeld en aan de kaak gesteld te worden. Petra Stienen is natuurlijk een soort Bond Girl met een dubbele agenda en Bat Ye’or… ik vind eigenlijk dat ze wel wat weg heeft van Rosa Klebb. Excuses voor deze uitglijers (maar dat is op Hoeiboei niet zo uitzonderlijk, dus ik geloof niet dat ik erg uit de toon val). Maar ik zal hierna proberen om het weer wat zakelijker te houden.
Tal van overlegorganen zijn in de jaren 70 tussen de Europese Unie en de Arabische wereld in het leven geroepen. In haar boek Eurabia beschrijft Bat Ye’or de gevolgen van de Euro-Arabische dialoog.
Wat is Eurabia?
Eurabia is de transformatie van het nieuwe Europa, waarin de beschaving zoals wij die tot nu kenden opgaat in een geheel andere beschaving. Het is een sociaal economische geostrategie met als voorlopig doel de noordelijke en zuidelijke kust van de Middellandse zee tot een eenheid te smeden. De besluiten zijn gezamenlijk genomen door de Europese leiders en de verschillende organen van de Europese Unie. Het daaruit voortvloeiende beleid wordt uitgevoerd en bewaakt door een web van netwerken door de gehele Unie heen.
De gevreesde botsing der beschavingen wordt vervangen door een illusionaire Alliantie der Beschavingen en dat wordt ondersteund met een algehele onderwijskundige indoctrinatie waarin de zegeningen van het multiculturalisme worden verheerlijkt, net als de mythe van islamitische tolerantie, de grootheid van de Arabische cultuur, en de Andalusische gouden eeuw.
Europeanen worden opgezadeld met schuldgevoelens over hun eigen koloniale rol. Een nederige dankbaarheid jegens de islam staat nu op het programma. Dan hebben wij het nog niet eens over de sterk aan inflatie onderhevige beschuldiging van racisme.
Schuldgevoelens ten opzichte van de Arabieren worden in een zorgvuldige symmetrie met de Jodenvervolging in WOII, opgebouwd. Het benoemen van de gevolgen van de massamigratie is natuurlijk taboe.
“Eurabia is de transformatie van het nieuwe Europa, waarin de beschaving zoals wij die tot nu kenden opgaat in een geheel andere beschaving.”
Maak maar hard. Het is ontegenzeggelijk waar dat de wereld ‘globaliseert’ en dat er meer interactie is dan vroeger. Maar vooralsnog lijkt me dat er eerder het omgekeerde aan de hand is. Politiek en economisch is Europa nog altijd veel machtiger dan de landen ten zuiden en ten oosten van de Middellandse Zee. Dus, indeze geheel eens met Eildert Mulder (die eerder hetzelfde heeft betoogt) dat ‘zij’ meer worden gedomineerd door ‘ons’ dan ‘wij’ door ‘hen’.
“Het is een sociaal economische geostrategie met als voorlopig doel de noordelijke en zuidelijke kust van de Middellandse zee tot een eenheid te smeden.De besluiten zijn gezamenlijk genomen door de Europese leiders en de verschillende organen van de Europese Unie. Het daaruit voortvloeiende beleid wordt uitgevoerd en bewaakt door een web van netwerken door de gehele Unie heen.”
Goh, er is dus een Eurabische superregering, die heimelijk aan de touwtjes trekt. De Protocollen van de Verenigde Wijzen van Mekka en Brussel. Er zullen best wel wat lobbygroepjes zijn, maart ik denk (ik weet wel zeker) dat ze in het niet vallen bij andere lobbygroepen.
“De gevreesde botsing der beschavingen wordt vervangen door een illusionaire Alliantie der Beschavingen en dat wordt ondersteund met een algehele onderwijskundige indoctrinatie waarin de zegeningen van het multiculturalisme worden verheerlijkt, net als de mythe van islamitische tolerantie, de grootheid van de Arabische cultuur, en de Andalusische gouden eeuw.”
Die onderwijskundige indoctrinatie heeft wel wat opgeleverd de laatste jaren. Al die Henk en Ingrids (en niet te vergeten, de reaguurders op dit forum) zijn daar zichtbaar diep door beïnvloed. Alhoewel, misschien is het beter om te luisteren naar mensen die nauwelijks onderwijs hebben genoten, dan ‘indoctrinair onderwijs’. Zie hier de Tokkies en de Takkies, waar Hans Jansen eerder over schreef in de Onzichtbare Ayatollah. De diepe kloof tussen de Henk en Ingrids aan de ene kant en de geïndoctrineerde multiculturalisten aan de andere kant. Kiest u maar!
Bovendien is het multiculturalisme als gedachtegoed vooral ontwikkeld in de VS, waar ook political corectness zijn oorsprong vindt. Dat ging aanvankelijk nauwelijks over moslims, maar over Afro Americans, Hispanic Americans, Native Americans.
Overigens ben ik van mening dat Karen Armstrong, de Moeder Overste aller Islam Apologeten, een spilfunctie vervult in dit sinistere complot.
“Schuldgevoelens ten opzichte van de Arabieren worden in een zorgvuldige symmetrie met de Jodenvervolging in WOII, opgebouwd. Het benoemen van de gevolgen van de massamigratie is natuurlijk taboe.”
Ik snap de verleiding of de aantrekkingskracht van deze theorie wel. Mensen die bang zijn, die in migrantenwijken wonen zien hier in een grootse, bijna esoterische visie, hun angsten verklaard en gerationaliseerd. Het geeft ook een morele onderbouwing voor xenofobe gevoelens, lang taboe sinds de Tweede Wereldoorlog. Het is een theorie die dit soort gevoelens weer rechtvaardigt. Bij de gemiddelde Hoeiboei reaguurder gaat dit erin als koek. Eurabië is als een warm bad, waarin je heerlijk in je eigen sop naar je navel kan liggen staren, niet gehinderd door de kille en boze buitenwereld. Alles krijgt een plaats, de eigen angsten, het ressentiment naar de ‘politiek correcte elite’. Je zou het bijna een soort substituut religie kunnen noemen.
Je komt met een reeks stropoppen over mensen die je niet kent, maar wil je ook nog iets inhoudelijks kwijt?
Bijvoorbeeld over de column; dus over het feit dat een arabist is opgeleid door een fundamentalist?
Dat zijn zetel aan de universiteit werd betaald door een dictatuur, en dat hij daarom met vreemde stellingen kwam als “de sharia en het Nederlandse recht komen voor 95% overeen”?
Berger wil nog steeds niet toegeven dat hij loog over de sharia, sterker nog; hij stelt dat hij als arabist niet hoeft te bewijzen wat hij zegt. De Leidse universiteit is het daarmee eens; Berger mag alles zeggen en hoeft niks te onderbouwen. Arabisme is immers geen statistiek. Eerlijkheidshalve dient wel vermeld te worden dat heel veel “wetenschappers” liegen als de islam ter sprake komt.
Ondertussen worden islamcritici ontslagen vanwege een twitter, of opgesloten wegens “cartoonisme”. Onze hele elite loopt op eieren omdat men bang is voor islamitisch geweld, èn omdat men niet wil dat Henk en Ingrid islamitisch geweld “gewelddadig” gaan vinden. Islamitisch geweld is niet gewelddadig maar “een spiegel”, vinden zij. En dus krijgen joden, homo’s, vrouwen en vooral islamcritici de schuld van islamitisch geweld tegen joden, homo’s, vrouwen en islamcritici.
En dat verklaart het geloof in “Eurabia”.
Zolang Westerse politici het doodschieten van joodse kinderen verdedigen met “jamaar Israël bestaat”, zullen mensen die het doodschieten van kinderen principieel afwijzen (de zogenaamde “xenofoben”) die politici wantrouwen.
@Darndruff: ok, dan nog maar een keertje ingaan op een reeks open deuren van anoniempje nummer hoeveel??? (het zijn er inmiddels heel wat)
Inhoudelijks? Ik doe niks anders. En over mensen die ik niet ken? Ik neem aan dat jij wel goed bekend bent met Maurits Berger, Ahmed Muaz al-Khatib, Petra Stienen, Hans Jansen, Frans Timmermans, Giselle Littman-Orebi en Barry Oostheim? (heb je trouwens wel een interessante vriendenkring, lekker divers). Ik ken hier volgens mij bijna niemand persoonlijk (zeker weten doe ik dat natuurlijk niet, met al die aliassen hier), behalve een klein beetje Hans Jansen, uit de tijd dat hij nog docent Arabisch was in Leiden. Heb op de bewuste rookplek van het LAK gebouw in Leiden een flink aantal korte, overigens hele leuke en ook nuttige gesprekken met Hans Jansen gevoerd, waar ik ook flink van wat heb opgestoken (in die tijd was dat nog zo). Er staan nog altijd een paar boeken in mijn kast, die hij me toen heeft aangeraden en waar ik nog steeds erg blij om ben dat ik ze heb.
Waar ik op reageerde was natuurlijk die laatste opmerking van Barry Oostheim. Kijk maar even terug. Ging over het wereldkalifaat (met link, waarachter de paranoia van mevrouw Litmann schuilgaat). Dat was voor mij de trigger om te reageren. En blijkbaar niet voor niets want het heeft in ieder geval een levendige discussie opgeleverd, die nu nog steeds respons krijgt.
Verder ben ik het wel met je een dat arabisme geen statistiek is, maar je bedoelt natuurlijk arabistiek en dat is idd ook geen statistiek. Dat ‘veel wetenschappers liegen als de islam ter sprake komt’, dat vind ik nou weer iets wat jij moet onderbouwen. Schrijf er een doorwrocht artikel over zou ik zeggen. Alvast een tip, verwar dan niet arabisme met arabistiek. Maar dat kan Hans Jansen je wel uitleggen en ik denk dat hij echt niet beroerd is om mee te werken aan een stuk dat betoogt dat de meeste van zijn vakgenoten leugenaars zijn, zie daarvoor alleen al zijn website met talloze sneren naar deze of gene collega (vaak met initialen vermeld, voorafgaand aan bijv. ‘mijn oude vijand…’ etc..). Ook zijn ‘Islam voor varkens…’etc. barst van dit soort sneren, dus ik denk dat hij je met liefde zou willen adviseren.
Nu een serieus punt en daarin ben ik het nog met je eens ook. Je zegt: ‘Ondertussen worden islamcritici ontslagen vanwege een twitter, of opgesloten wegens “cartoonisme”.’ Je hebt het wel een beetje grappig opgeschreven, maar ik neem aan dat je het oa over de zaak Nekschot hebt. Daarin ben ik het geheel met je eens. Schandelijk dat hij toen van zijn bed is gelicht. Ik geloof dat ik toentertijd nog een petitie heb ondertekend, net als tegen dat wetsvoorstel van Donner om godslastering weer in het strafrecht te krijgen. Geen misverstand, daarin sta ik 100 procent aan je kant.
(vervolg)Met ‘Ondertussen worden islamcritici ontslagen wegens een twitter’, nogmaals je weet het briljant te brengen, maar ik neem aan dat je het hebt over de kwestie van Anand Soekhoe in Leiden. Als je mijn persoonlijke mening wilt weten (al weet ik niet meer van deze zaak dan wat er in zijn verslag op deze site staat, maar dat is al ernstig genoeg), ik vind dat hij als privé-persoon mag twitteren wat hij wil en dat hij daar nooit oftenimmer voor ontslagen zou mogen worden. En hij was toch ook raadslid voor Leefbaar? Dan moet dit ook kunnen. Ik kan natuurlijk situaties bedenken die wel problematisch zijn, maar dit lijkt me zeker niet. Zolang hij zijn lessen maar niet gebruikt om politieke propaganda te spuien (maar dat blijkt niet uit dit verhaal). Dus ook in deze ben ik het met je eens.
Waar ik het weer niet mee eens ben is dat Joden, homo’s, vrouwen, etc. de schuld krijgen van ‘islamitisch geweld’. Om dicht bij huis te blijven (wat mezelf betreft), ik ben homoseksueel, maar ik ben nog nooit aangesproken op, laat staan dat ik de schuld heb gekregen van ‘islamitisch geweld’. Nog nooit en door niemand, niet van links en niet van rechts. Echt niet. Ook mensen die niks van homo’s moeten hebben en mij dat weleens hebben laten weten (waren trouwens zonder uitzondering autochtone, niet-islamitische Nederlanders), hebben mij nog nooit iets gezegd van ‘..bovendien veroorzaken jullie homo’s ook nog eens al dat islamitische geweld’. Dus geen idee hoe je daarbij komt. Ik weet niet of ik na deze ontboezeming op deze site opeens wel de schuld ga krijgen van allerlei islamitisch geweld (ik kijk inmiddels nergens meer van op), maar nee, dat is tot op heden niet gebeurd.
En neem me niet kwalijk. ‘Het doodschieten van Joodse kinderen’, dat door ‘Westerse politici wordt verdedigd’ met ‘ja maar Israël bestaat’. Vertel me dan welke politici dat doen, het ‘rechtvaardigen van het doodschieten van Joodse kinderen’. Ik denk dat geen politicus dat doet, althans niet hier. Dat is misschien meer iets voor een site als stormfront. Ik heb op mijn blog weleens aandacht besteed aan hele nare Holocaustontkenners (zie https://fhs1973.wordpress.com/2009/08/24/ ), maar ik heb zelfs in die kringen niemand dat openlijk durven zien doen (al zullen ze het misschien stiekem doen, dat zou me niets verbazen). Maar wat betreft de conflicthaard Israël/Palestina, er worden veel meer Palestijnse kinderen doodgeschoten dan Israëlische (ik weet niet of je enig zicht hebt op de verhoudingen, maar dat is meer dan drie keer zoveel). En ieder kind is er een teveel, laat dat duidelijk zijn. Ik zou het trouwens willen spreken van Israëliërs en Palestijnen. Dat is wat zuiverder. Alleen notoire antisemieten en extreme filosemieten/judeofielen hebben het in dit geval graag over ‘Joden’. Israëli’s lijkt me zuiverder, want er zijn veel mensen van Joodse afkomst die behoorlijk kritisch tegenover Israël staan, of er zelfs niets mee te maken willen hebben, althans niets met de onderdrukking van de Palestijnen. Ik ken er zelf flink wat. Overigens ook nog een paar geboren ingezetenen van Israël die tegenwoordig elders wonen (bijvoorbeeld hier in Amsterdam). Je zou ervan opkijken hoe die tegen de politiek van hun geboorteland aankijken.
(vervolg) En als dit alles het ‘geloof in Eurabië’ zou moeten verklaren dan is dat wel een bijzonder zwakke basis. Een theorie is geloofwaardig als ie te bewijzen valt, niet omdat er allerlei mensen zitten met al dan niet terechte grieven en ressentimenten of ander soort onvrede. Als dat de rechtvaardiging van een theorie zou moeten zijn, is er meestal iets grondig mis. Als zo’n theorie ook nog politieke implicaties heeft wordt het snel levensgevaarlijk. Een klassiek recept voor rampen. Ik ken wel wat voorbeelden uit de geschiedenis, maar die kun je zelf denk ik ook zelf wel bedenken. Als je echt nadenkt althans, niet zomaar wat roept van ‘Homo’s krijgen de schuld van islamitisch geweld’. Dat vind ik namelijk wel een beetje een bizarre gedachte. Dus vooral goed nadenken, met de nadruk op ‘goed’.
Tot slot je hebt het over ‘mensen die het doodschieten van kinderen principieel afwijzen (de zogenaamde “xenofoben”)’. Wat bedoel je daarmee? Ik wijs het doodschieten van kinderen principieel af. Dus behoor ik dan ook tot de xenofoben? En verder heb ik niet het idee dat je ook maar iets snapt van het Israël/Palestina conflict. Maar dat krijg je als een site als deze je enige bron is. Dat oude sociaal democratische ideaal van volksverheffing was zo gek nog niet, in die zin hebben de Martin Bosma’tjes van deze wereld (die zichzelf als de opvolgers van de oude Drees zien) die taak wel schandelijk verwaarloosd. Zie hier een van de meest wezenlijke verschillen tussen de klassieke sociaal democratie en het rechtspopulisme á la Wilders (die zich weer laat influisteren door mevrouw Littman), oftewel het verschil tussen volksverheffing en volksverlakkerij.
Overigens, ik vind dit zo langzamerhand een van de meest surrealistische discussies waarin ik ooit verzeild ben geraakt. Fascinerend en huiveringwekkend.
Ah goed van je, wéér een stropop!
Nee, Jansen en Berger zitten niet in mijn vriendenkring nee. Dat hoeft namelijk ook niet. Waar jij mensen die jij niet kent allerlei woorden in hun mond legt om ze vervolgens aan te vallen op wat ze niet hebben gezegd, reageer ik inhoudelijk op wat mensen zelf echt gezegd hebben. Ook zonder Berger persoonlijk te kennen kan ik weerleggen wat hij zegt over de sharia.
Het is overigens een misvatting dat het gebruik van heel veel worden gelijk staat aan “inhoudelijk reageren”. In je lange reacties zie ik weinig terug over de feiten in de column; zoals dat Berger in de leer ging bij een extremist.
Ik zie ook geen weerlegging van wat ik zei over de Leidse Universiteit die de leugenarij van Berger verdedigt, behalve dan dat ik een stijlfoutje maakte. Jij wil meer voorbeelden, welnu wat denk je van dat WRR-islamrapportje (2005) van Jan Schoonenbeek waarin geweldloze islamcritici als een groter gevaar werden gezien dan genocidepredikende organisaties zoals hamas en taliban?
Destijds oa verdedigd door wetenschapper Ronald Plasterk die Hirsi Ali, Afshin Ellian en Ephymenco aanviel op hun niet-Westerse afkomst.
En dan “historicus” Geert Mak die Submission vergeleek met Der ewige Jude.
Of al die anti-racisme-onderzoekjes waarin islamkritiek (anders dan christendomkritiek) op één hoop wordt gegooid met extreem rechts. http://www.carelbrendel.nl/2010/12/15/verzet-tegen-shariarechtbanken-is-nieuw-extreem-rechts/
Je weerlegt ook niet wat ik zeg over Soekhoe die ontslagen is (niet als eerste trouwens) en Nekschot die opgepakt werd (ook niet als eerste). Je veroordeelt dat zelfs. Maar ondertussen is Soekhoe nog steeds ontslagen, en Nekschot is gestopt. Dit aanpakken van islamcritici wordt steeds verdedigd met kretologie over “onnodige provocaties”. Ook Obama en Clinton zeiden dat islamitische uitbarstingen in Afghanistan en Libië het gevolg waren van een koranverbranding en een islamfilm; de EU nam afstand van de Deense cartoons en Schulz veroordeelde onlangs het maken en verspreiden van een islamfilm.
Diverse Nederlandse politici (oa Balkenende) verweten van Gogh en Hirsi Ali dat zij moslims hadden geprovoceerd en dat zij “dus” ook verantwoordelijk waren voor de moord op van Gogh. Wie zei dat oom weer; “je kunt iemand niet dagelijks voor hoer uitschelden en verwachten dat er geen reactie komt”?
Oftewel; kritiek op vrouwenbescnijdenis = hoer roepen.
De mislukte politicus Peterr de Vries vindt daarom dat islamcritici zoals Hirsi Ali en Wilders zelf maar moeten opdraaien voor hun beveiliging, en anders gewoon maar de consequenties nemen (zoals Fortuyn en van Gogh).
Jij doet nu alsof ik dom en ongeïnformeerd ben, ik kan daar goed mee leven. Ik zou het veel erger vinden als je één van mijn punten zou kunnen weerleggen.
“Jij doet nu alsof ik dom en ongeïnformeerd ben, ik kan daar goed mee leven. Ik zou het veel erger vinden als je één van mijn punten zou kunnen weerleggen.”
Dandruff, ik zal nog kijken of ik hier serieus op inga. Eeen algemene opmerking. Soms schrijf je wel hele idiote dingen op, van ernstig (‘Het doodschieten van Joodse kinderen’, dat door ‘Westerse politici wordt verdedigd’ met ‘ja maar Israël bestaat’ ), t/m hilarisch (‘Homo’s krijgen de schuld van islamitisch geweld’). Dat ik niet alles even serieus behandel moet je me dan niet kwalijk nemen. Enige reflectie van jouw kant lijkt me wel gewenst. En ook iets minder meegillen met de meute (soms is het hier net een legbatterij, waarin iedereen elkaar nakakelt). Dan houden die vermaleide stropoppen van mij vanzelf op. En ik heb je genoeg serieuze content gegeven, overigens ook al eerder in deze discussie. Ik zal je later nog uitgebreid reageren op je nieuwste bijdrage, net als op die van Hans Jansen hieronder. Wellicht morgen.
@ Dandruff: Heel erg allemaal, die ‘stropoppen’ van mij, maar geef dan iets minder aanleiding. Iets minder kippenhok van jouw kant dan, die stropoppen van mij zullen dan vanzelf verdwijnen. Morgen geef ik je uitgebreid antwoord op je laatste reactie, net als Hans Jansen hieronder.
Ik lig niet wakker van die stropoppen; ik constateer gewoon dat je in 3 lange reacties geen inhoudelijke argumenten aandroeg. Behalve wat op niets gefundeerde beledigingen en kleinerende opmerkingen.
En ook nu heb je 2 reacties nodig om te zeggen dat je pas morgen iets inhoudelijks gaat zeggen.
Zal dat gaan lukken, morgen, of wordt het weer meer van hetzelfde?
Thanks for the vid. Eerst opmerkelijk shot met boerka vrouwtje die voor seksuele voorlichting voor Marokkanen is, want er gebeurd toch al snel wat he (huh?), dan interview met iemand van de organisatie, vlot meisje zonder doekje, allemaal heel ruim denkend en zo, totdat allemaal Mocro’s voorbij komen en haar als een hoer behandelen en na weerwoord gaan bedreigen, opstootje volgt en dat is het voortijdige einde van het interview. Normen vs waarden.
Maroc.nl, V3rsace: “Makker, soeffies zijn een dwalende groepering, ik wil bewijzen zien van echte moslims van ahloe soennah wa’l djama3a, die geen dwalende groepering zijn die de Islam verlaten. Geen soeffie die maar wat rotzooit, natuurlijk kan die de islam zo verlaten want het is maar de vraag of hij de Islam ooit heeft geproefd.”
Het is onredelijk van een blog te verlangen dat het voldoet aan strenge normen van controleerbaarheid in academische zin; daarvoor zijn boeken en wetenschappelijke artikelen.
Een blog kan je natuurlijk wel op een spoor zetten. Nu, de boeken van Bat Yeor, ook al ben je het niet met alle interpretaties eens, grossieren in controleerbare feiten. Maar uiteindelijk zul je zelf je eigen oordeel moeten vormen. Ik zou graag aangetoond zien dat BY’s interpretaties onjuist zijn. Ik wacht af en blijf de relevante (e-)tijdschriften enz. volgen.
Al deze reacties hier hebben trouwens nauwelijks nog iets te maken met het stukje van Barry Oostheim, waar we op reageren. Het ziet er nu naar uit dat Petra S. en Maurits B. gecoached zijn door Sheikh Moaz al-Khatib. Dat roept meer vragen op dan een beschaafd blog kan beantwoorden.
Wat mij zo verwondert, mijnheer Jansen, is dat die TV-hoofden niet een keer met hun uitspraken worden geconfronteerd. Stienen had het toch duidelijk over de Arabische Lente, terwijl, met een van uw boeken in het achterhoofd, duidelijk een aankondiging van een winter had moeten zijn. Hoe komt het toch dat Hilversum telkens maar weer zich aan dezelfde steen Stienen stoot ? Vanwaar die voorkeur, vanwaar die propaganda ? Blindheid ?
Ik ken dat arabistenwereldje niet zo, maar zijn er niet meerdere smaken dan een Joernalist van Eenhoorn ?
En toen ging het forum op slot en kon ik niet meer reageren. Ik had Hans Jansen (en Dandruff, omdat hij zo aandrong) graag antwoord gegeven, maar dat was me niet meer gegund. Had het sluiten van het forum iets met mij te maken?
Toegegeven, ik heb wel behoorlijk uitgedeeld, al geloof ik niet dat ik qua overtreding van de normale fatsoensnormen erg over de schreef ben gegaan, althans naar de maatstaven die er op Hoeiboei gewoonlijk gehanteerd worden. Dat lijkt me helemaal niet. Wel ben ik natuurlijk met gestrekt been in de discussie gestapt en, eerlijk is eerlijk, ik heb me natuurlijk wel enigszins laatdunkend uitgelaten over het reageerdersvolk ter plekke. Dat ik dit gebeuren heb vergeleken met een legbatterij, zoiets kan natuurlijk niet. Dat is wel erg generaliserend, zoniet stigmatiserend. Dus misschien wilden ze me geen podium meer geven , waar ik me ongehinderd kon bezondigen ‘groepsbelediging’ 😉 Dat is natuurlijk de allergrootste zonde die je in de wereld der Hoeiboeiers kunt begaan.
Maar omdat ik vond dat ik nog iets aan Hans Jansen en de anderen te zeggen had, bij deze:
Laatste reactie (24 december 2012, niet meer op Hoeiboei gepubliceerd) :
Ik weet niet of het wel zo heel ernstig is dat Maurits Berger en Petra Stienen Muaz al-Khatib zo goed kennen. Ik wil wel een slag om de arm houden, vooral omdat ik de meeste informatie niet zelf kan checken. Maar ik ben eerlijk gezegd niet heel erg onder de indruk van dat verhaal van Barry Oostheim. Het lijkt mij nogal een storm in een glas water.
Als we kijken naar waar Oostheim mee komt aanzetten, echt heftig vind ik het niet. De meeste relevante informatie over de ideeën van al-Khatib, die Oostheim boven water heeft gekregen is die open brief aan Geert Wilders. En die vind ik niet heel wereldschokkend. Oostheim zegt: ‘Het is natuurlijk hartverwarmend dat een imam in Damascus zich verdiept in de Nederlandse geschiedenis maar wat hij daarover te berde brengt zegt ook weer iets over zijn oogkleppen’. Ik vraag me af of de lading die Oostheim eraan probeert te geven niet iets zegt over de oogkleppen van Barry Oostheim zelf. Eerst stelt hij verontwaardigd dat Al Khatib de Holocaust niet zou noemen. Maar dat doet al-Khatib juist wel. Misschien op zijn manier, met zijn passage over Anne Frank, maar dan kun je dus niet zeggen dat hij de Holocaust niet noemt. Bovendien, dat is wel een beetje een vermoeiende trend, zie ik veel op allerlei Hasbara blogs (zoals die van Ratna Pelle, die ik op mijn blog een keer stevig heb aangepakt, tot verontwaardiging van Frans Groenendijk, zie in het forum hierboven) dat de Holocaust bijna wordt afgeschilderd als een Arabisch probleem. Als je die blogs moet geloven was Haj Amin al Husayni belangrijker dan Heinrich Himmler of Adolf Eichmann. Dat vind ik pas echt een verknipte kijk op de geschiedenis, al snap ik heel goed dat dit verkocht wordt door de pro-Israël propaganda-machine. Ik dacht dat de Holocaust vooral een probleem was van het Duitse Nationaal Socialisme (nee, dat is niet hetzelfde als ‘socialisme’, speciaal voor de Hoeiboei- en Martin Bosma-lezertjes). En wat Nederland betreft, een probleem van de Duitse bezetters en van de niet zo heldhaftige rol van de Nederlanders, die veel behulpzamer waren in het meewerken aan het afvoeren van Joden dan de Belgen, de Fransen en de Denen. Maar ja, natuurlijk is met terugwerkende kracht de Holocaust vooral een probleem van de Moslims, als we ook Pamela Geller, een goede vriendin van zowel Bat Ye’or als Geert Wilders, moeten geloven. Oostheim lijkt een beetje aan dezelfde blikvernauwing te lijden, maar dat zegt meer iets over Barry Oostheim dan over Ahmed Muaz al-Khatib.
En idd, zoals Oostheim zelf zegt ‘Wat opvalt uit de beschikbare informatie over de Nederlandse band met al-Khatib, is dat de Nederlandse diplomaten bepaald niet over een nacht ijs zijn gegaan’. Ik heb niet het idee dat Oostheim niet over een nacht ijs is gegaan (idd dubbele ontkenning). Ik heb meer het idee dat hij spijkers op laag water zoekt. Nogmaals, ik wil een slag om de arm houden, want ik heb zelf verder niet naar meer informatie gezocht. Maar ik ben niet erg onder de indruk van Oostheims poging om al-Khatib als een groot gevaar af te schilderen.
Die verwijzing naar het Wereldkalifaat vind ik, hoe zal ik het zeggen, een beetje.. (ach het is bijna Kerstmis, dus ik zal het maar achterwege laten). Alles en iedereen is kennelijk besmet met het Eurabië-virus. Ik vraag me alleen af of Oostheim daar niet meer aan lijdt dan al-Khatib, Timmermans, Berger of Stienen.
Over hoe het echt met Ahmed Muaz al-Khatib zit, ik weet het ook niet allemaal precies. Maar ik heb wel de neiging meer waarde te hechten aan het oordeel van Frans Timmermans, Maurits Berger, Petra Stienen en ‘de Nederlandse diplomaten die bepaald niet over een nacht ijs zijn gegaan’, dan aan de anonieme Eurabië-gelovige Barry Oostheim (nogmaals onder voorbehoud).
En uiteraard iedereen, medestander of opponent, moslim, Christen, heiden, atheïst, Eurabist of animist, met- of zonder hoofddoek (het is wel Hoeiboei 😉 ), hoe je die dagen ook invult of niet invult, een hele leuke Kersttijd toegewenst.
Tot zover mijn laatste reactie, die niet meer geplaatst kon worden. Jammer dat ik ze geen goeie kerst heb kunnen wensen 😉 Maar goed, ik weet ook niet of dat wat overdone is op een anonieme afwerkplek als Hoeiboei. Dat is toch meer van je kwak dumpen en wegwezen.
Anders Breivik en de auteurs die hij citeert laten zich meeslepen in een macaber spel met begrippen die voor een tunnelvisie zorgen. Vijfde deel van een serie waarin het manifest van de Noorse massamoordenaar wordt ontleed.
Elke ideologie heeft zijn eigen woordenboek, met begrippen die voor de aanhangers gesneden koek zijn, maar niet altijd voor buitenstaanders. Ze zijn de mallen die het denken vormen. Ze kunnen, als ze samen een gesloten systeem vormen, een tunnelvisie veroorzaken, of cirkels waarin het brein blijft ronddraaien.
Centraal in het denken van de Noorse massamoordenaar Anders Breivik staat het begrip ‘Eurabië’. Op het eiland Utoya vuurde hij zijn kogels af op wat hij zag als de toekomstige elite van het verwenste ‘Eurabië’. Het is navrant te bedenken dat de meeste van zijn jonge slachtoffers waarschijnlijk geen flauw idee hadden van dit motief van de schutter en zichzelf allerminst zagen als ‘Eurabieren’. Misschien hadden ze een vage notie van het begrip ‘Eurabië’, misschien zelfs dat niet. Het is onwaarschijnlijk dat velen zich hadden verdiept in de ‘Eurabië-ideologie’, waarmee Breivik zijn bloedbad rechtvaardigde. Ze kenden het macabere spel niet waarin Breivik zichzelf had verstrikt en waarin hij hen meesleepte.
Gastschrijver Fjordman geeft in Breiviks manifest een resumé van het boek ‘Eurabië’, waarvan de Nederlandse vertaling verscheen in 2007. De auteur voert de schuilnaam Bat Ye’or, wat Hebreeuws is voor ‘dochter van de Nijl’. Bat Ye’or is een Egyptische Jodin. In 1956 moest ze, net als bijna alle andere Egyptische Joden, onder dwang haar land verlaten. Ze vestigde zich in Parijs. Ze schrijft veel over het lot van religieuze minderheden in de moslimwereld, in heden en verleden.
Ze verwijt westerse islamologen dat die een te vriendelijke visie hebben op dat onderwerp. Zij vinden dat, gemeten naar de maatstaven van de tijd, de religieuze minderheden in de moslimwereld het vroeger redelijk hadden. De onderworpen inheemse inwoners van het islamitische wereldrijk konden moslim worden of vasthouden aan hun oude geloof. In dat laatste geval moesten ze een speciale belasting betalen, djizja. In ruil daarvoor kregen ze bescherming.
Dat lijkt een aanvaardbare deal maar Bat Ye’or heeft meer oog voor de lelijke kant van de medaille. De onderworpenen kregen de nederige status van dhimmi’s. Hun tweederangspositie heet dhimmitude. Er waren nogal wat beperkingen. Het bouwen van nieuwe godshuizen was problematisch. Dhimmi’s konden niet trouwen met moslimvrouwen, omgekeerd kon wel, een moslim die trouwt met een niet-islamitische vrouw. De enige manier om aan dhimmitude, waaraan nog meer discriminatie vastzat, te ontkomen was bekering tot de islam. Velen gingen daar dan ook toe over. In een sluipend proces werden daardoor christenen en joden in de loop van eeuwen gemarginaliseerde minderheden, ook omdat de beloofde bescherming wel eens uitbleef.
De toestand van minderheden is nog steeds verre van ideaal. Ook in moslimstaten met een seculiere wetgeving blijven de concepten van jihad en dhimmitude het denken van mensen beïnvloeden. Bat Ye’or bespeurde dat zelfs in Europa, bij de beruchte rellen in 2005 in de vooral door moslimmigranten bewoonde Parijse voorsteden. In haar boek ‘Eurabië’ probeert ze aan te tonen dat ook Europa een dhimmigebied dreigt te worden. De horigheid aan de islam dankt het werelddeel volgens haar aan zijn eigen leiders die al vijftig jaar in het geniep deals sluiten met de Arabische wereld. Dat zette de deur open voor immigratie van moslims, voor de bouw van moskeeën en het scheppen van andere voorzieningen, waardoor Europa zou zijn veranderd in ‘Eurabië’.
Bat Ye’or kent een hoofdrol toe aan Charles de Gaulle, van 1958 tot 1969 president van Frankrijk. Onder hem kwam er een einde aan de Franse kolonisatie van moslimlanden in West- en Noord-Afrika, waaronder Algerije. De Gaulle wilde vervolgens samen met die landen en de voorloper van de Europese Unie (de EEG) een machtsblok vormen, tegen zowel Amerika als de Sovjet-Unie.
Hij was bereid daarvoor politieke concessies te doen aan de Arabieren, zoals een minder pro-Israëlische politiek van Europa. Dat laatste werd acuut in 1973. In dat jaar vielen Egypte en Syrië Israël aan, in een poging om de in 1967 verloren gebieden te herwinnen. De Arabische aanval was gevaarlijk, maar ten slotte won Israël toch, mede dankzij Amerikaanse en ook Nederlandse hulp. De Arabische oliestaten reageerden met een olieboycott tegen de VS, Nederland en Denemarken. Al voor die oorlog waren Palestijnen een terreurcampagne begonnen tegen westerse doelen. Europa had daarom, behalve de Franse ambities, nog twee redenen om in het gevlij te komen bij de Arabieren: olie en afkoping van Palestijns terrorisme.
Tegen die achtergronden begon de Europees-Arabische Dialoog. De Europeanen wilden meegenieten van de stroom aan Arabische oliedollars. Saoedi-Arabië en andere oliestaten begonnen rap te moderniseren en hadden gigantische bouwprojecten in de aanbieding. De Arabieren daarentegen hadden vooral politieke oogmerken en probeerden via de dialoog Europese steun te verwerven voor de Palestijnen.
Aan de wieg van ‘Eurabië’ stonden in die visie dus, behalve De Gaulle, ook de Palestijnen, met terroristische afpersing. Volgens Bat Ye’or gebruikten de Arabische staten de Palestijnen als wapen in de jihad. Breivik en Fjordman komen mede daarom woorden tekort om hun afschuw voor Palestijnen tot uitdrukking te brengen. Het lijkt een handig goedmakertje tegenover Israël en de Joden, die ze op de ziel trappen met laatdunkende opmerkingen over Holocaustherdenkingen, die volgens hen het Europese zelfvertrouwen in de strijd tegen de islam ondermijnen.
Bat Ye’or signaleert een reeks Europese uitspraken die tegen Israël zouden zijn gericht en het bewijs zouden leveren dat Europa op weg is naar een dhimmistatus. Ze legt daarbij de lat hoog en wil bijvoorbeeld niet dat Europeanen de term ‘bezette gebieden’ bezigen (moet zijn ‘Samaria en Judea’). Ze neemt alleen genoegen met uitspraken, die vergaand pro-Israël zijn en verwerpt zelfs de uitdrukking ‘Palestijnse volk’. Sinds 2008 is Israël overigens lid van de Mediterrane Unie, een uitvloeisel van de Europees-Arabische Dialoog.
Bat Ye’or overschreeuwt zichzelf met uitspraken als ‘Al jaren verheerlijkten de Europese politici de moordaanslagen van Palestijnse jongeren en kinderen’. Een ernstiger gebrek van haar analyse is de context waarin ze de Europees-Arabische dialoog plaatst: verhulde djihad en dhimmitude. Dat is in het gunstigste geval onvolledig.
De Europees-Arabische Dialoog stond niet op zichzelf. Een vergelijkbare strategie pasten Europa en Amerika, in dezelfde tijd, toe tegenover andere machtsblokken, die weinig met islam hadden te maken, zoals het Sovjet-blok en China. Begin jaren zeventig trad er een tijdelijke ontspanning op in de koude oorlog tussen het communistische Sovjetblok en de Navo. Een dialoog mondde uit in de akkoorden van Helsinki. Ook de Sovjets waren, net als de Arabische dictators, partners, met wie echte vriendschap onmogelijk was, maar met wie je wel zaken kon doen. In diezelfde periode zocht de Amerikaanse president Nixon toenadering tot China. Ook dat was niet omdat de Amerikanen ineens dol waren op de communistische tiran Mao-Zedong. De drijfveer was eigenbelang, van beide kanten. Net als dus bij die Europees Arabische Dialoog.
Als Bat Ye’or gelijk heeft dan droomden de Arabische dictators van een djihad tegen Europa. In werkelijkheid waren ze juist bang voor een djihad, omdat die vooral henzelf bedreigde. Volgens moslimradicalen behoorden de dictators tot de ergste vijanden van de islam. Daarom wilden die laatsten dat Europa hen toestond de moslimmigranten in de gaten te houden, vanwege gevaar dat ze vanuit die hoek vreesden. Talrijke malen heeft de Egyptische president Moebarak Europa gewaarschuwd dat het terroristen herbergde, ook voor 11 september 2001.
Hoe cynisch Europa en Amerika omgaan met Arabische dictators blijkt wel dezer dagen. Je benut ze zo lang je er baat bij hebt en daarna dump je ze. Na 2003 liet de CIA terreurverdachten zelfs verhoren door de folterende geheime diensten van ex-terreurbaas Kadafi. Dit jaar bombardeerde de Navo Kadafi. Dat is geen dhimmigedrag. Europa is valser en weerbaarder dan Bat Ye’or denkt. Het maakt wel eens een laffe knieval, laat zaken op zijn beloop, leunt op Amerika, laat zich verrassen door oproeren in voorsteden, maar is daarmee nog niet afgegleden tot de islamhorige dhimmistatus van ‘Eurabië’.
Een ander Eurabië, waarover Bat Ye’or zwijgt, ligt overigens aan de Arabische zuid- en oostkant van de Middellandse Zee. De eeuwenlange beïnvloeding en overheersing door Europa hebben daar diepe sporen achtergelaten. Veel Arabieren kleden zich Europees, spreken Europese talen, gaan naar Europese privéscholen, werken in Europa of hebben dat gedaan. Bij hun revoluties roepen ze tegenwoordig ‘het volk wil’ en ook dat klinkt verkwikkend Europees. Het opstandige ‘volk’ wil in zijn slogans ‘de val van het regime’ en veel minder vaak ‘een islamitische staat’.
Ook dit zuidelijke Eurabië heeft zijn doodsvijanden. Islamitische extremisten verafschuwen het evenzeer als Breivik zijn noordelijke Eurabië. Breivik en de moslimextremisten zijn in veel opzichten elkaars spiegelbeelden.
Giselle Littman-Orebi, alias Bat Ye’or. Wat trouwens ook wel aardig is om te bekijken is een interview dat Pamela Geller van de weblog Atlasshrugs met mevrouw Littman maakte. Geller is ook in Nederland bekend vanwege haar warme band met Geert Wilders (‘My Hero, a Legend, a Freedomfighter’, in haar woorden, zie hier, ‘Freedom Party, I love that name, sounds so American’ 😉 ) en zij was het die Wilders naar Amerika haalde om op 11 september 2011 te spreken in New York. Pamela ‘Hitler was inspired by Islam’ Geller is een belangrijke prominent in het internationale gezelschap van anti-islam activisten. Het begin van het interview met Bat Ye’or is overigens onbedoeld komisch met Pamela’s intro ‘Hi Bat’, maar ik denk niet dat mevrouw Littman een gelukkig pseudoniem heeft gekozen voor de Engelstalige markt en al helemaal niet voor Amerika, waar toch een wat sterkere informele voornamencultuur heerst dan in Groot Brittannië. ‘I feel I’m sitting here with the Pope’, verklaart Pamela verder, nadat ze onbedoeld de Heilige van Lausanne voor ‘vleermuis’ heeft uitgemaakt. Dat Geller mevr. Littman als een soort Paus ziet lijkt mij een een sterke aanwijzing dat er wellicht sprake is van een heuse ‘extreemrechtse islamofobe kerk’, misschien tegenwoordig wel meer dan van een ‘linkse kerk’. Hoe dan ook, bijzonder fascinerend. Het interview is hier in meer delen te bekijken. En nu ik toch bezig ben, zie ook de presentatie van haar boek ‘Stop the Islamization of America’. In haar praatje verwijst ze overigens ook naar Wilders. Dit optreden van Geller is hoe dan ook exemplarisch voor de stroming die ik hier ‘nieuw islamofoob extreemrechts’ heb genoemd, en waarvoor de weblog Hoeiboei een belangrijke spreekbuis is, wat betreft Nederland dan.
Update 7 januari 2013: Cultureel antropoloog Martijn de Koning (verbonden aan de Radboud Universiteit, Nijmegen) begint vanaf vandaag op zijn site Closer; anthropology of Muslims in Europe een serie over ‘Eurabië’, althans een kritische bespreking van het op Bat Ye’or geïnspireerde ‘Eurabië-denken’, dat ook in Nederland een virulent bestaan leidt (zie alleen al bovenstaande discussie). Ik volg zijn site al een tijd en ik wil deze zeker aanbevelen. Hier alvast het eerste deel: Welkom in Eurabië 1; voor een islamisering van de samenleving. Ik ben heel benieuwd wat er verder gaat komen, dus ik ga het zeker volgen. Het lijkt me buitengewoon relevante materie voor wat hierboven besproken is.
Tentoonstelling en manifestatie Culture in Defiance; continuing traditions of satire, art and the struggle for freedom in Syria
Pins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling. Herengracht 603, www.princeclausfund.org, 4 juni-23 november, 2010
Prince Claus Fund Gallery 4 June to 23 November 2012 10 am – 5 pm, Monday through Friday
Free admission
‘Looking at the drawings you will understand the hopes and fears of the Syrian people under the Ba’ath regime’, according to Syrian cartoonist Ali Ferzat about his work in the exhibition on Syria’s creative dissent at the Prince Claus Fund gallery.
The 2002 Prince Claus Laureate opened ‘Culture in Defiance’ with an emotional speech (look back underneath) about the current situation in his home-country Syria. Which he left in 2011 after he recuperated from being attacked and having his hands broken. His family felt his life was in danger and urged him to flee. Ferzat joined the thousands of other Syrians who could no longer remain in their country due to the violence of the regime.
The exhibition Culture in Defiance: Continuing Traditions of Satire, Art and the Struggle for Freedom in Syria reveals an incredible outburst of creative dissent under this extreme duress. Some like Ferzat, started working during the long years of Hafez Assad; others like Masasit Mati, the group who produces the cyber puppet plays Top Goon: Diaries of a Little Dictator, only last year. The exhibition features a wealth of short films, animations, popular songs, graffiti, art, posters, and wise words from inspirational Syrians.
The exhibition is an initiative of the Prince Claus Fund and curated by Malu Halasa, Aram Tahhan, Leen Zyiad en Donatella Della Ratta.
Hij is de beroemdste cartoonist in de Arabische wereld: Ali Ferzat. Vroeger was hij bevriend met de Syrische president Assad, die zelfs hard moest lachen om zijn tekeningen. Totdat het regime zijn tanden liet zien: Ferzat werd vorig jaar in elkaar geslagen, zijn vingers werden gebroken.
Het was een ultieme poging van het regime om Ferzat het zwijgen op te leggen. De tekeningen van de cartoonist zijn immers een belangrijk wapen geworden in de strijd tegen de regering van President Assad.
Maar Ferzat herstelt en tekent nog steeds. Op uitnodiging van het Prins Clausfonds is hij in Amsterdam om, Culture in Defiance, een tentoonstelling over Syrische kunst en satire te openen.
Lecture by professor Sadik Al Azm (Syria)
Sadik Al-Azm, one of the Middle East’s most notable contemporary thinkers, will reflect on the effect of the Arab uprisings on civil society.
Sadik Al-Azm is Professor Emeritus of Modern European Philosophy at the University of Damascus and a fellow at the Käte Hamburger Institute at the University of Bonn. His area of specialisation was the philosophy of Immanuel Kant with a more current emphasis upon the Islamic world and its relationship to the west. He has also contributed to the discourse of Orientalism.
One of his most influential books, Al-Naqd al-dati ba’d al-hazimah (Self-Criticism After the Defeat), challenged the shifting blame that followed the defeat of Syria, Jordan and Egypt after the 1967 war and reasoned that Arabs had to embrace democracy, gender equality and science to achieve progress. When it was first published in 1968, the book marked a turning point in Arab discourse about society and politics and spawned other intellectual ventures into Arab self-criticism. However, in 1970, in response to his writings, Al-Azm was tried in Beirut and dismissed from his teaching post at the American University there. Still actively writing, Mr. Al-Azm has already left a legacy of piercing intellectual examination of the social, religious, cultural and political bases of modern Arab society. He has contributed to the Prince Claus Fund as a member of the Awards Committee.
Culture in Defiance The lecture is part of the exhibition Culture in Defiance: Continuing Traditions of Satire, Art and the Struggle for Freedom in Syria in the Prince Claus Fund Gallery. Free admission, until 23 November.
Sadiq al-Azm (foto Floris Schreve)
Lezing door Sadiq al-Azm (korte samenvatting, gebaseerd op mijn summiere aantekeningen), zie een transcriptie van de lezing hier
The Civil Society debates and the Arab Spring
Prins Claus Fonds voor Cultuur en Ontwikkeling, Herengracht 603, Amsterdam, vrijdag 7 september 2012
De discussie over de noodzaak tot de vorming van een ‘civil society’ in de Arabische wereld begon in de jaren zeventig. Vooral na de dramatische nederlaag van de oktoberoorlog tegen Israël bleek dat het postkoloniale discours van Pan-Arabisme, Arabisch Socialisme en Arabisch Nationalisme gefaald had. De Arabische wereld kende, na de verschillende revoluties, vooral militaristische en nationalistische regimes, die zichzelf met repressie in het zadel hielden.
Al Azm noemt als belangrijke denkers over de noodzaak om tot secularisering en democratisering te komen Hassan Hanafi (Egypte) en Mohammed Abed al-Jabri (Marokko). Zij hanteerden hiervoor het begrip ‘almaniyya (علمانية ), ‘secularisme’, volgens de meeste vertalingen ‘laicism’, oftewel scheiding van religie en bestuur. De seculiere beweging had in de periode van halverwege de jaren zeventig tot eind jaren negentig het tij sterk tegen. De Arabische wereld werd gedomineerd door een patstelling tussen de autoritaire heersende regimes, ideologisch vaak een mix van socialisme, nationalisme en populisme, maar volgens al Azm al in diskrediet geraakt sinds Nasser, en aan de andere kant de enige oppositiekracht die nog een vuist kon maken; de politieke islam.
De jaren tachtig en negentig waren een periode van verdere stagnatie, waarin het Arabische politieke discours werd gegijzeld door de autoritaire regimes aan de ene kant en de steeds gewelddadiger wordende islamisten aan de andere kant.
In 2000-2001 brak er een korte ‘Syrische lente’ uit, na de dood van dictator Hafiz al-Assad. Het was ook de tijd van Charter 99. Al-Azm stelt dat veel ideeën van Charter 99 van grote invloed zijn op de verschillende Arabische democratiseringsbewegingen van nu.
Overigens kent ook de geschiedenis van de islamitische wereld een soort equivalent van de notie ‘Civil Society’. Het gaat hier om het begrip ‘assabiyya (عصبية) van de beroemde klassieke islamitische filosoof Ibn Khaldun (Tunis, 1332 – Caïro, 1406). In het discours van de huidige revolutionaire beweging steekt dit begrip vaak de kop op. Al-Azm ziet niet veel in de herwaardering de notie van ‘assabiyya. Hij wijst erop dat dit begrip al langer in gebruik was bij de islamistische beweging. ‘Assabyya in de traditionele zin houdt vooral groepssolidariteit in, met de familie, de clan en de eigen religieuze gemeenschap. Volgens al Azm is het zelfs gevaarlijk om deze notie uit het verleden de hedendaagse samenleving op te leggen. Natuurlijk, ‘assabiyya in de traditionele zin werkte vaak als een buffer tussen het individu en de staatsmacht, zoals in het Irak en Iran van de twaalfde eeuw. Zo’n buffer is volgens al-Azm ook nu absoluut noodzakelijk, maar hij ziet meer in de Civil Society, zoals die werd bepleit door Emile Durkheim of Antonio Gramsci .
De Arabische lente lijkt voorlopig een einde te maken aan de heersende families en hun naaste getrouwen. Het ultieme moment was, in de woorden van Sadiq al-Azm ‘the Tahrir-Square Experience’, zoals die in verschillende landen plaatsvond. Syrië heeft dat moment helaas niet gekend, althans tot nu toe. Daarvoor is de repressie van het zittende regime te gewelddadig geweest.
Zie bijvoorbeeld de stad Dera’a, die inmiddels al twintig keer weer op een gewelddadige manier door het regime is ingenomen. Dat dit twintig keer moest gebeuren zegt wel iets over de effectiviteit van de opstandelingen. De tactiek is nu om de spoeling van de troepen van het regime zo dun mogelijk te maken. Al zal het regime niet snel opgeven. Syrië wordt nu geregeerd door een kleptocratische klasse, die alles te verliezen heeft wanneer zij de macht verliest.
Ondanks de gewelddadige escalatie staat al-Azm positief tegenover de revolutie. Ook de Syrische opstand begon als een Tahrir Square experience. Al-Azm haalt de notie van de ‘Carnivalesque Spirit’ aan van Roland Barthes. De tentoonstelling in het Prins Claus Fonds is daar overigens een duidelijk voorbeeld van. De kern van de Syrische revolutie ademt volgens al-Azm nog altijd de sfeer van deze ‘Carnivalesque Spirit’ uit. Deze moet de leidraad van de revolutie blijven. De ‘Tahrir-Square Experience’ zou de basis moeten vormen voor een nieuw vrij Syrië en een vrije democratische Arabische wereld.
Floris Schreve
Amsterdam, september, 2012
Sadiq al-Azm met Christa Meindersma, directeur Prins Claus Fonds (foto Floris Schreve)
Sadiq al-Azm met Eduard Nazarski (rechts), directeur van Amnesty International Nederland (foto Floris Schreve)
Ali Ferzat
Ali Ferzat
Ali Ferzat
Ali Ferzat
Ali Ferzat
Khalil Younes, Hamza Bakkour
Khali Younes,About a young man called Kashoosh
tekst: ‘Homs, the Mother of all Heroes. The King of the jungle rides a tank.’ (‘Assad’ betekent ‘leeuw)- foto Pascal Zoghbi
‘Later zal iemand dit werk zien en zeggen: dát was de Syrische Revolutie’
Door: Sacha Kester −31/05/12, 07:00
Hoe doe je dat – in opstand komen tegen een dictator? Waar haal je het lef vandaan om te blijven demonstreren, ondanks de sluipschutters op de daken en de tanks die je wijk omsingelen?
‘Self defense is a legitimate right’ van Civil Society
‘Eigenlijk was dat de vraag die telkens weer bij me terug kwam’, vertelt Malu Halasa, curator van een tentoonstelling over cultuur tijdens de Syrische opstand. ‘Het antwoord werd heel scherp gegeven door Jameel, een Syrische poppenkunstenaar die alleen maar met een masker optreedt. Mensen kunnen dit, zegt hij, door te lachen, door schoonheid en door menselijke vastberadenheid – want zolang dat bestaat, kun je alle lelijke dingen op deze wereld aan.’
En lachen, dat doen ze. Lachen om het kwaad en dansen op protestmuziek. Het carnaval van de Syrische revolutie heeft spotprenten en theater, literatuur en film, graffiti en poëzie opgeleverd, die op initiatief van het Prins Claus Fonds door de Jordaans-Filipijnse Mala Halasa en drie andere curatoren bijeen zijn gebracht voor een tentoonstelling die vanaf maandag in Amsterdam te zien is.
Een klein wonder
Het was soms zwaar om hier aan mee te werken. ‘Je werkt samen met mensen die letterlijk onder vuur liggen – een paar weken geleden werd een van de beste vrienden van mijn collega neergeschoten in Homs’, vertelt Halasa over de telefoon. ‘Daarnaast is het moeilijk om werk het land uit te krijgen. Je kunt niet even naar Syrië bellen en vragen: ‘Hi, mail ons even wat materiaal in een hoge resolutie.’ Dat het toch gelukt is om alles bij elkaar te krijgen, is een klein wonder.’
Het resultaat is indrukwekkend. ‘Mensen zien alleen de afschuwelijke beelden van de oorlog’, zegt Halasa. ‘Maar het verhaal is nog veel groter. Stel je voor: mensen kunnen daar al vijftig jaar lang niet zeggen wat ze denken – niet uiten wat ze voelen. En nu is het deksel eraf!’
De Syrische revolutie is dan ook nauw verbonden met kunst. Drie maanden voordat de eerste demonstraties begonnen, maakte Ali Ferzat, een van de bekendste cartoonisten uit het Midden-Oosten, spotprenten van president Assad. Het was voor het eerst dat zoiets werd gepubliceerd, en daarmee werd er iets doorbroken.
Halasa: ‘Het inspireerde anderen, en zijn prenten werden tijdens de demonstraties mee gedragen. Er werd gezongen, er ontstond protestmuziek, en mensen dansten op raps als ‘We will fill all the prisons’. In kleine dorpen gingen jongeren ’s nachts de straat op om hun eigen cartoons op de muren te spuiten en gevestigde kunstenaars verwerkten hun woede, hun verdriet, in hun werken.’
‘Vomit’ van Yasmin Fanari
In de catalogus van de tentoonstelling wordt het fenomeen krachtig neergezet. De schilder Khalil Younes bijvoorbeeld, wiens werk ook in het westen wordt verkocht, vertelt in een interview dat hij de zaak heeft opgepakt om de ontwikkelingen ook voor volgende generaties vast te leggen. ‘Ik had het gevoel dat ik iets moest doen in de stijl van Francisco de Goya. Iemand zal dit werk later zien en zeggen: ‘Dát was de Syrische Revolutie’.’
Tranen
De ondergedoken blogger Razan Zaitouneh, winnaar van de Sakharov Prijs, beschrijft hoe het is om elke dag tientallen video’s van slachtoffers te bekijken voordat ze op het internet worden geplaatst. ‘Het is mijn taak om ervoor te zorgen dat de naam van de martelaar klopt, net als de details van zijn of haar dood. Elke dag, zie ik honderden mensen sterven. Gemiddeld duurt elke video een minuut. Binnen een uur kan ik getuige zijn van zestig lichamen, tenzij het er een video tussen zit van een massamoord – dan vermenigvuldigt dat cijfer zich.’
‘Experts van de Documentatie van de Dood, zoals ik, huilen niet. We kijken alleen maar, met open mond en gefronste wenkbrauwen, en op enkele specifieke momenten, horen we de tranen uit ons eigen binnenste komen.’
Er wordt niet meer gezongen en gedanst in Syrië. Niet in de steegjes, waar de protesten voorzichtig begonnen, en niet op de pleinen, waar de begrafenissen begonnen die tot nog grotere demonstraties leidden. Maar de veerkracht blijft. ‘Het is de piramide van Mazlov op zijn kop’, zegt Halasa. ‘Er is geen veiligheid, en voor sommigen is er niets te eten, maar zelfontplooiing houdt mensen gaande. Na een hele lange tijd hebben de Syriërs hun eigen stem weer teruggevonden.’
Onder de tekst is een kleine selectie van cartoons, foto’s en video te zien.
De tentoonstelling Culture in Defiance: Continuing Traditions of Satire, Art and the Struggle for Freedom in Syria is van 4 juni tot 23 november te zien in de Prins Claus Fonds Galerie, Herengracht 603, in Amsterdam
‘Dungeons’ van Jaber al-Azmeh
Het schilderij ‘A young man called Kashoosh’ van Khalil Younes
Please join us for a special event on Syria’s creative dissent on 18 October in the Hermitage Amsterdam with Jameel, director of the satirical Syrian puppet show Top Goon: Diaries of a Little Dictator, Arab media specialist Donatella Della Ratta, Syrian communication expert D. Midani and Malu Halasa, editor and journalist on the Middle East. The Prince Claus Fund organises this debate as a side-event to the exhibition ‘Culture in Defiance’ which is currently on display at the Prince Claus Fund Gallery. The exhibition is curated a.o. by Malu Halasa and Donatella Della Ratta.
Jameel, in the Netherlands for the first time, is the director of the anonymous Syrian artists’ collective Masasit Mati, set up in 2011 in response to the crisis in Syria. Masasit Mati produces Top Goon: Diaries of a Little Dictator, a satirical finger puppet show that critically comments on the Syrian conflict. Masasit Mati uses finger puppets because they are easy to smuggle through checkpoints. The artists create all aspects of the show, from the puppets themselves to scriptwriting, directing, filming and editing. The Prince Claus Fund supports the production of the second season of Top Goon.
After an introduction by Malu Halasa, Jameel will talk about creating stories, satire, humor and art under pressure. Donatella Della Ratta will speak about the user-generated creative content on the internet in the Syrian conflict, such as cartoons, songs and parodies on political posters. D. Midani presents a unique perspective on Syria as a brand.
Following the presentations Prince Claus Fund director Christa Meindersma will conduct a Q&A with all participants. Afterwards there will be drinks at the Prince Claus Fund Gallery and the opportunity to view the exhibition ‘Culture in Defiance’.
“Everything that is scary can be dealt with through laughter, beauty and human resolve”
(Jameel, director Top Goon: Diaries of a Little Dictator)
“Ik ben niet zoals jij”, roept de geblinddoekte man. Waarop Bashar al-Assad hem afranselt met een zweep.;”Laat de haat naar buiten komen”, roept de Syrische president met een hoog piepstemmetje. “Het monster in je zal uiteindelijk tevoorschijn komen”. Assad geeft nog een zweepslag. De man in zijn bebloede hemd gilt van de pijn.
Het is een van de laatste afleveringen van Top Goon, een satirische poppenserie over Syrië. Een harde, gruwelijke aflevering, die in schril contrast staat met de eerste poppenshows. Daarin zat veel meer humor, zoals een persiflage op Who wants to be a millionaire, waaraan Assad deelneemt, nadat Mubarak en Kadhafi al waren afgevallen. Die hadden niet genoeg mensen gedood om te winnen.
Het was onvermijdelijk, zegt de Syrische regisseur Jameel van Top Goon. De burgeroorlog is de afgelopen anderhalf jaar zo hevig geworden, er vallen zoveel doden, dat ook de humor grimmiger wordt.
Vingerpoppetjes
Jameel is in Amsterdam op bezoek bij het Prins Clausfonds, voor een debat over het creatieve verzet in Syrië. Want er zijn niet alleen demonstranten en rebellen in Syrië, ook kunstenaars komen in opstand tegen het bewind.
Vroeger bestond het niet eens: openlijke kritiek op president Assad. Vandaar dat Jameel ook alleen vermomd gefilmd wil worden. Hij woont zelf weliswaar in de Libanese hoofdstad Beiroet, maar zijn familie woont nog in Syrië. En die zal worden gemarteld als bekend wordt dat hij de regisseur is van Top Goon.
Vandaar ook het idee voor de vingerpoppetjes. Makkelijk te maken, makkelijk te smokkelen en de acteurs zijn onherkenbaar. President Assad met zijn smalle hoofd, priemende oogjes en zijn slissende s. De goon, ofwel de bendeleider, met zijn dikke snor, een van de leden van de shabiha-milities van Assad, die het vuilste werk opknappen in Syrië.
De serie op Youtube wordt door tienduizenden mensen bekeken. In het buitenland heeft hij lovende kritieken.
Steun aan rebellen
Maar Top Goon kwam ook in de problemen. De vier oorspronkelijke makers raakten verdeeld. Aanvankelijk waren ze voor geweldloos verzet, maar twee acteurs kozen de kant van de gewapende opstand door het Vrije Syrische Leger. In eigen filmpjes op internet riepen ze op tot geweld.
Voor regisseur Jameel betekende dat het einde van de samenwerking. “Als je monsters bestrijdt, pas dan op dat je niet zelf een monster wordt”, citeert hij Nieztsche.
Hij maakt zich grote zorgen over de moorden en aanslagen die ook door de rebellen worden gepleegd. In Top Goon spreken de poppen daarom soms ook kritisch over het Vrije Syrische Leger.
Zwarte humor
“Ik ben tegen het gewapende verzet, want wapens en geweld leiden tot meer wapens en geweld. Het is mijn plicht als kunstenaar om de vreedzame manier van denken aan de volgende generaties over te brengen.”
Voor dat doel vond hij nieuwe acteurs, met wie hij nu de tweede serie Top Goon maakt, mede gefinancierd door het Prins Clausfonds. Deze serie is wel zwaarmoediger.
“Zoals u weet is de Syrische revolutie veranderd. Er wordt meer geweld gebruikt. Dat heeft zeker invloed op onze show”, zegt hij. “Het tweede seizoen is somberder geworden, maar er is nog steeds de zwarte humor.”
As fighting rages, four political satirists find themselves swept up in the debates that divide Syria’s revolutionaries.
Witness Last Modified: 21 Aug 2012 14:47
In November 2011, as armed conflict raged in Syria, a young acting troupe called Masasit Mati launched a ground-breaking, finger-puppet show: Top Goon: Diaries of a Little Dictator, which mocks the Syrian regime in ways never seen in public before.
Living in exile, the four actors in Masasit Mati broadcast their show online, attracting a growing audience and positive reviews around the world.
But Top Goon’s success puts the actors themselves in danger and the widening split in Syria between those who favour a peaceful resolution and those prepared to use armed force mirrors that within the troupe itself.
Lead writer Arwa is determined to stick to his message of non-violent resistance. The show’s actors, the Malas Brothers, support the Free Syrian Army and are increasingly vocal in their demands for violent revenge upon the regime.
Jameel, the show’s director, struggles to reconcile these diametrically opposing viewpoints while trying to raise funds to get a second series off the ground.
A remarkable film that explores the conflicts besetting millions of ordinary Syrians as their country edges into bloody civil war.
Filmmaker’s view
By Annasofie Flamand and Hugh Macleod
In the Syria of old, no one joked about the president.
The main bridge over the highway in central Damascus may have been known as ‘President’s Bridge’ but no one ever called it Assad’s. The ruling family name was barely breathed in public, except to chant pledges of blood and soul during regime-orchestrated rallies.
One of the first young revolutionaries we filmed after protests broke out in the country we called home for several years described the rage he felt after his sister was arrested for telling a fellow student at Damascus University that she did not think President Bashar al-Assad was up to the job he inherited.
Any jokes Syrians might have wanted to crack about their gawky dictator were done so at home, and only among trusted friends.
Then an actor behind a home-made stage raised a long, thin finger puppet in the air, its narrow moustache, pointy nose and saucer-shaped ears glinting in the theatre lights. The actor affected an Arabic lisp, the puppet danced and everything was changed in an instant.
“It was forbidden to talk about the president in any way, but now you can say what you want and this is extremely exciting,” said Jameel, the director of Masasit Mati, a group of young Syrian artists who came together as their revolution raged to create the most daring work of political satire in Syria’s history.
Using finger puppets of al-Assad, known as Beeshu, his top security chief and a host of women and men from Syria’s diverse society, the series of short vignettes, called Top Goon: Diaries of a Little Dictator, quickly gained a huge following through YouTube and Facebook.
Delightful irreverence
Audiences were shocked and delighted at the irreverent portrayal of a regime that had dominated every aspect of life in Syria for nearly half a century.
“We tried to make fun of it, to break the glorified image of the dictator,” said Jameel. “There are taboos and red lines you could not cross. We tried to break exactly these red lines and destroy them.”
Watch only the news on Syria and its revolution might appear limited to protests, crackdown, imprisonment and torture, the ever escalating mindless violence that grabs headlines and eventually morphs into its own entity: ‘Violence erupted on the streets of Syria’; ‘A fresh cycle of violence engulfs Syria’; ‘Sectarian violence stalks Syria’ etc, etc. Reporting for nearly a decade from the Middle East, we were all too familiar with the spirit-sapping pattern of conflict journalism.
So when a mutual friend told us a group of Syrian artists were launching a finger puppet show we jumped at the opportunity to re-engage with the hearts and minds of the uprising, the young men and women throwing off decades of stale inheritance, to transform their country, not just politically, but socially and culturally as well.
“They think that once they put pressure on you, you will retreat or stop,” said Mohammed Malas, one half of the vivacious Malas Twins, brothers identical and actors extraordinaire, who once staged a skit while in prison for protesting against al-Assad’s regime.
Rehearsing the first season of Top Goon in the relative safety of the Lebanese capital, Beirut, Mohammed and Ahmad Malas could barely stop belly-laughing as they and Jameel practiced the songs, wisecracks and slapstick that would turn their two-inch finger puppet dictator into an icon of rebellion for a new generation.
“I’m not crazy!” Beeshu’s frantic assertion at the start of every episode fast became a Facebook catchphrase for Syria’s young rebels.
But the violence in Syria was inescapable. As the regime’s attacks on protesters swelled into military assaults on whole cities and into sectarian massacres by al-Assad’s militiamen, the artists found themselves swept up in the great debates which divide Syria’s revolutionaries.
Peace or violence?
In the face of daily death tolls topping 100 people, how could peaceful protests continue? Surely it was time to support the burgeoning armed rebels of the Free Syrian Army? Jameel was adamant: Masasit Mati’s core belief and message was peaceful change. The group would not publicly back the FSA.
“You cannot build a civic state through violence,” said Jameel. “Violence only breeds violence.”
Seething in the chaos of Cairo, their new home, the Malas twins took a very different view: “If Gandhi were alive today he would have carried a gun,” said Ahmed, furious at the latest news on the TV in the living room. “In Gandhi’s day, were there snipers shooting people in the head? Did they rape his mother? Did they kill a whole family? What non-violence?”
With this growing split between Jameel and the twins we knew we had tapped into a story that went to the heart of the Syrian revolution. What had begun with a dream of a better state founded on freedom and achieved through peaceful protests had now morphed into a bloody struggle for survival.
It was in Amman that Top Goon’s main writer, Arwa, succeeded in condensing the essence of this struggle. Forced to uproot from his home in southern Syria and flee across the border into the “ghost city” of Jordan’s capital, Arwa outlined the choice facing Syria’s revolutionaries, if not all revolutionaries: To stay peaceful or to fight back?
On an Amman rooftop at sunset, Arwa reveals the raw emotion behind the intellect, the person behind the words, the sorrow behind the satire. Reading from a fictional letter written to his brother, Arwa describes his feelings at witnessing his best friend shot and killed. He has sold his library to buy a Kalashnikov, he reads.
“So here’s the question,” Arwa tells us in an interview later, “Is revenge now justified?” Not for the artist, he concludes: “I can only defend non-violence because this is not just a revolution for our generation, but for future generations.”
Set to the beautiful song of Emel Mathlouthi, ‘My Word is Free’, and the haunting oud of Rahim al-Haj – to both of whom we are hugely grateful for the music we feature in the film – we knew our Syrian revolutionaries – through their honesty and aspirations – had given the film that most precious part within any body of work: Its soul.
Witnesscan be seen each week at the following times GMT: Monday: 2230; Tuesday: 0930; Wednesday: 0330; Thursday: 1630.Bringing global issues into focus through courageous and inspiring human stories. Watch more Witness.
Since the recent developments in Tunisia and Egypt and probably to follow in other Arab countries, even the mainstream media have noticed that in the Arab world and Iran there is a desire for freedom and democracy. While in the Western World often reduced to essentialist clichés of the traditional Arab or the Muslim extremists the recent events show the opposite. The orientalist paradigm, as Edward Said has defined in 1978, or even the ‘neo-orientalist’ version (according to Salah Hassan), virulent since 9 / 11, are denounced by the images of Arab satellite channels like Al Jazeera. It proofs that there are definitely progressive and freedom-loving forces in the Middle East, as nowadays becomes visible for the whole world.
Yet the phenomenon of modern and contemporary art in the Middle East isn’t something of last decades. From the end of World War I, when most Arab countries arose in its present form, artists in several countries have sought manners to create their own form of international modernism. Important pioneers were Mahmud Mukhtar (since the twenties and thirties in Egypt), Jewad Selim (forties and fifties in Iraq), or Muhammad Melehi and Farid Belkahia (from the sixties in Morocco). These artists were the first who, having been trained mostly in the West, introduced modernist styles in their homeland. Since that time, artists in several Arab countries draw inspiration from both international modernism, and from traditions of their own cultural heritage.
Ali Omar Ermes (Lybia/UK), Fa, Ink and acryl on paper
The latter was not something noncommittal. In the decolonization process, the artists often explicitly took a stand against western colonialism. Increasing local traditions here was used often as a strategy. From the late sixties also other factors play a role. “Pan-Arabism” or even the search for a “Pan-Islamic identity” had an impact on the arts. This is obvious in what the French Moroccan art historian Brahim Alaoui called ‘l’ Ecole de Signe’, the ‘school of sign’. Abstract calligraphy and decorative traditions of Islamic art, were in many variations combined with contemporary abstract art. The main representatives of this unique tendency of modern Islamic art were Shakir Hassan al-Said (Iraq, deceased in 2004), and the still very active artists as Rachid Koraichi (Algeria, lives and works in France), Ali Omar Ermes (Libya, lives and works in England) and Wijdan Ali (Jordan). This direction found even a three dimensional variant, in the sculptures of the Iranian artist Parviz Tanavoli.
Laila Shawa (Palestine), Gun for Palestine (from ‘The Walls of Gaza’), silkscreen on canvas, 1995
What is particularly problematic for the development of contemporary art of the Middle East are the major crises of recent decades. The dictatorial regimes, the many wars, or, in the case of Palestine, the Israeli occupation, have often been a significant obstacle for the devolopment of the arts. If the arts were encouraged, it was often for propaganda purposes, with Iraq being the most extreme example (the many portraits and statues of Saddam Hussein speak for themselves). Many artists saw themselves thus forced to divert in the Diaspora (especially Palestinian and Iraqi artists). In the Netherlands there are well over the one hundred artists from the Middle East, of which the majority exists of refugees from Iraq (about eighty). Yet most of these artists are not known to the vast majority of the Dutch cultural institutions and the general public.
Mohamed Abla (Egypt), Looking for a Leader, acrylic on canvas, 2006
In the present context of on the one hand the increased aversion to the Islamic world in many European countries, which often manifests itself into populist political parties, or conspiracy theories about ‘Eurabia’ and, on the other hand, the very recent boom in the Arab world itself, it would be a great opportunity to make this art more visible to the rest of the world. The Middle East is in many respects a region with a lot of problems, but much is also considerably changing. The young people in Tunisia and Egypt and other Arab countries, who challenged their outdated dictatorships with blogs, facebook and twitter, have convincingly demonstrated this. Let us have a look at the arts. There is much to discover.
Ahmed Mater (Saudi Arabia), Evolution of Man, Cairo Biennale, 2008. NB at the moment Mater is exhibiting in Amsterdam, at Willem Baars Project, Hoogte Kadijk 17, till the 30th of july. See http://www.baarsprojects.com/
Handout lecture ‘Modern and Contemporary art of the Arab World’
Qassim Alsaedy, Shortly after the War, mixed media (installation) Diversity&Art, May 2011 (see here an interview with Qassim Alsaedy at the opening-in Arabic)
Selected Bibliography
• Brahim Alaoui, Art Contemporain Arabe, Institut du Monde Arabe, Paris, 1996
• Brahim Alaoui, Mohamed Métalsi, Quatre Peintres Arabe Première ; Azzaoui, El Kamel, Kacimi, Marwan, Institut du Monde Arabe, Paris, 1988.
• Brahim Alaoui, Maria Lluïsa Borràs, Schilders uit de Maghreb (‘Painters of the Maghreb’), Centrum voor Beeldende Kunst, Gent (Belgium), 1994
• Brahim Alaoui, Laila Al Wahidi, Artistes Palestiniens Contemporains, Institut du Monde Arabe, Paris, 1997
• Wijdan Ali, Contemporary Art from the Islamic World, Al Saqi Books, London, 1989.
• Wijdan Ali, Modern Islamic Art; Development and continuity, University of Florida Press, 1997
• Hossein Amirsadeghi , Salwa Mikdadi, Nada Shabout, ao, New Vision; Arab Contemporary Art in the 21st Century, Thames and Hudson, London, 2009.
• Michael Archer, Guy Brett, Catherine de Zegher, Mona Hatoum, Phaidon Press, New York, 1997
• Ali Assaf, Mary Angela Shroth, Acqua Ferita/Wounded Water; Six Iraqi artists interpret the theme of water, Gangemi editore, Venice Biennale, 2011 (artists: Adel Abidin, Ahmed Alsoudani, Ali Assaf, Azad Nanakeli, Halim al-Karim, Walid Siti)
• Mouna Atassi, Contemporary Art in Syria, Damascus, 1998
• Wafaa Bilal (with Kari Lydersen), Shoot an Iraqi; Art, Life and Resistance Under the Gun, City Lights, New York, 2008
• Catherine David (ed),Tamass 2: Contemporary Arab Representations: Cairo, Witte De With Center For Contemporary Art, Rotterdam, 2005
• Saeb Eigner, Art of the Middle East; modern and contemporary art of the Arab World and Iran, Merrell, Londen/New York, 2010 (with an introduction of Zaha Hadid).
• Aida Eltori, Illuminations; Thirty days of running in the Space: Ahmed Basiony (1978-2011) , Venice Biennale, 2011
• Maysaloun Faraj (ed.), Strokes of genius; contemporary Iraqi art, Saqi Books, London, 2002 (see here the presentation of the Strokes of Genius exhibition)
• Mounir Fatmi, Fuck the architect, published on the occasion of the Brussels Biennal, 2008
• Liliane Karnouk, Modern Egyptian Art; the emergence of a National Style, American University of Cairo Press, 1988, Cairo
• Samir Al Khalil (pseudonym of Kanan Makiya), The Monument; art, vulgarity and responsibillity in Iraq, Andre Deutsch, London, 1991
• Robert Kluijver, Borders; contemporary Middle Eastern art and discourse, Gemak, The Hague, October 2007/ January 2009
• Mohamed Metalsi, Croisement de Signe, Institut du Monde Arabe, Parijs, 1989 (on ao Shakir Hassan al-Said)
• Revue Noire; African Contemporary Art/Art Contemporain Africain: Morocco/Maroc, nr. 33-34, 2ème semestre, 1999, Paris.
• Ahmed Fouad Selim, 7th International Biennial of Cairo, Cairo, 1998.
• Ahmed Fouad Selim, 8th International Biennial of Cairo, Cairo, 2001.
• M. Sijelmassi, l’Art Contemporain au Maroc, ACR Edition, Paris, 1889.
• Walid Sadek, Tony Chakar, Bilal Khbeiz, Tamass 1; Beirut/Lebanon, Witte De With Center For Contemporary Art, Rotterdam, 2002
• Paul Sloman (ed.), with contributions of Wijdan Ali, Nat Muller, Lindsey Moore ao, Contemporary Art in the Middle East, Black Dog Publishing, London, 2009
• Stephen Stapleton (ed.), with contributions of Venetia Porter, Ashraf Fayadh, Aarnout Helb, ao, Ahmed Mater, Booth-Clibborn Productions, Abha/London 2010 (see also www.ahmedmater.com)
• Rayya El Zein & Alex Ortiz, Signs of the Times: the Popular Literature of Tahrir; Protest Signs, Graffiti, and Street Art, New York, 2011 (see http://arteeast.org/pages/literature/641/)
Links to relevant websites of institutions, manifestations, magazines, museums and galleries for Contemporary Art of the Middle East and North Africa:
al-Jadeed a review and record of Arab Art and Culture
De Handout van mijn lezing van 17-5-2011, gehouden ter gelegenheid van de tentoonstelling van Qassim Alsaedy in Diversity & Art, met toevoeging van een selectie van de afbeeldingen, die ik in mijn lezing heb besproken (klik op afbeelding voor vergrote weergave). Verder heb ik bij de namen van de meeste individuele kunstenaars een link geplaatst naar hun persoonlijke website, of naar een achtergrondartikel dat voor die kunstenaar relevant is. Voor een introductie en een literatuuroverzicht verwijs ik naar mijn bijdrage in Kunstbeeld, ook op dit blog gepubliceerd
Lezing moderne en hedendaagse kunst uit de Arabische wereld
Diversity & Art, 17-5-2011
Korte inleiding geschiedenis en geografie van de moderne Arabische wereld
Ikzelf pratend achter mijn laptop (powerpointpresentatie). Achter mij het werk van Qassim Alsaedy ‘Shortly after the War’. Zittend achter mij de Iraaks Koerdische journalist Goran Baba Ali
Tweede rij links ZE Dr. Saad Al-Ali, Ambassadeur van de Republiek Irak in Nederland. Naast hem Qassim Alsaedy.
Een dia van de kaart van het delingsplan van het Midden Oosten door Engeland en Frankrijk, eind WO I
Qassim en ikzelf, voorafgaand aan de de lezing
Op het scherm een werk van de Iraakse kunstenaar Rafa al-Nasiri
drie keer Qassims installatie Shortly after the War (de slotdia)
Na afloop met de Iraakse ambassadeur, nog een diplomaat van de ambassade en Qassim Alsaedy
Qassim Alsaedy met de ambassadeur en twee andere diplomaten
Goran Baba Ali met Herman Divendal (AIDA)
Rechtsvoor (achter Goran Baba Ali): Brigitte Reuter (die samen met Qassim het keramische werk maakte) en Peggie Breitbarth, die eerder de tentoonstelling van Persheng Warzandegan opende
alle kunstenaars die op dit blog ter sprake zijn gekomen of om wat voor reden dan ook worden genoemd, aangevuld met kunstenaars die ik ken of die ik interessant vind (van grote namen tot onbekend)
The Syrian People know their Way
الشعب السوري عارف طريقه Syrisch kunstenaarscollectief (grotendeels anoniem) die zich bezighouden met geëngageerde kunst
0
Wafaa Bilal,
zie ook http://iearresidencies.wikispaces.com/file/view/WafaaBilalText.pdf of http://universes-in-universe.org/eng/nafas/articles/2007/wafaa_bilal
0
Factor (IKON)
uitzending over Iraakse kunstenaars in Nederland en hun verhaal over het voormalige Iraakse regime
0
On Global/Local Art
my articles on contemporary international art in English
0
Out of Mesopotamia; Iraakse kunstenaars in ballingschap
artikel in Leidschrift, vakgroep geschiedenis, Universiteit Leiden, Van Mozart tot Saddam; de maatschappij verbeeld in de kunst, Jaargang 17, nummer 3, december 2002
0
hedendaagse kunst en cultuur uit de niet-westerse wereld in Nederland en internationaal
'Zijn we op weg naar een Wereldkunst?'
een nog altijd relevante introductie op deze thematiek door Sebastian Lopez en Paul Faber uit 1989 (bij de tentoonstelling Double Dutch)
0
Al Galidi
website van de Nederlandse/Iraakse dichter, schrijver en columnist Al Galidi
0
al-Sabah al-Jedid (English page)
de Engelse pagina van de Iraakse krant al-Sabah al-Jedid (De Nieuwe Morgen) van hoofdredacteur Ismael Zayer, die lange tijd in Nederland verbleef, en de Nederlandse journaliste Anneke van Ammelrooy
0
Bagdad in Amsterdam
een mooi initiatief van de in Nederland wonende kunstenaar Amjad Kawish Alfrajje, om een aantal collega’s van hem uit Irak hier te exposeren en aandacht te vragen voor de situatie voor kunstenaars in Irak, na de Amerikaanse inval
0
Baghdad Out
Een (vanuit Nederland) gerunde website voor Iraakse culturele activiteiten wereldwijd
0
Belgische Iraakse Vriendschaps Vereniging
inmiddels half terziele website van een groep Belgen en Belgische Iraki’s, waar, naast respectabele anti-oorlogsstandpunten, soms met verbijsterend veel sympathie over het Ba’thregime werd geschreven
0
Control Room al-Jazeera
een documentaire over de werkwijze van al-Jazeera, dat wat mij betreft op een bewonderenswaardige wijze laveert tussen de ondemocratische Arabische regimes enerzijds en de Amerikaanse pressie anderzijds
0
Factor (IKON)
uitzending over Iraakse kunstenaars in Nederland en hun verhaal over het voormalige Iraakse regime
0
Festival Farida & Mohamed Gomar
korte film rond het concert van de beroemde Iraakse zangeres Farida Mohamed Ali en het Iraqi Maqam Ensemble in het Concertgebouw dat ik ook bijwoonde in 2011. Ook een paar interviews met Iraakse vrienden van mij.
0
Gilles Kepel, The Middle East in Crisis
Lecture of the famous French scholar in Middle Eastern Studies Gilles Kepel at the Asia Institute, University of Melbourne, 2010
0
Iraqi LGTB
For Human Rights in Iraq- LGTB Rights Group
0
Ismael Zayer, Het geheugen van de Iraakse moderne kunst
introductie geschreven ter gelegenheid van de expositie van 28 in Nederland wonende Iraakse kunstenaars, in het Gemeentehuis van Den Haag (organisatie Babil voor Kunst en Literatuur)
0
MetaMap Saddam Hussein 1937-2007
a visual navigator to on-line representations of power & violence in graphs, maps and ceremony, by Tjebbe van Tijen/Imaginary Museum Projects, October 2006
0
Michael Brooks, Saddam's brain
Een zinnig artikel in een verschrikkelijk blad (The Weekly Standard, het lijfblad van de Neocons). Maar toch een goede uitleg van de ideologie van de Ba’thpartij en haar oprichter, Michel Aflaq
0
Modern Art Iraq Archive
The Modern Art Iraq Archive (MAIA) is a resource to trace, share, and enable community enrichment of the modern art heritage of Iraq- initiated by Nada Shabout
0
No End in Sight; the occupation of Iraq
een ontluisterende documentaire van Charles Fergusson over de rampzalige Amerikaanse politiek in Irak na de verdrijving van Saddam (10 delen)
0
On Global/Local Art
my articles on contemporary international art in English
0
Rendez-vous in Bagdad
Reisverslag van een groep Belgische intellectuelen, die in de jaren negentig naar Bagdad gingen en zich volledig hebben laten inpakken door het Iraakse regime
0
The Battle for Saddam (2007) (1/3)
“Critically acclaimed director Esteban Uyarra has been in Baghdad since September 2005 following the trial of Saddam Hussein behind-the-scenes. As the only ones Team Productions daily follows the trial against the former Iraqi ex-dictator in the courtro
0
William S. Ellis, ‘The New Face of Baghdad: Iraq at War’
National Geographic (January 1985). Een onthulend artikel over Saddams Irak uit National Geographic in de tijd dat Saddam nog een vriend van Amerika was. Saddams grote propaganda-monumenten en andere projecten, maar ook de Iraakse kunstscene komen uitgebr
0
Modern Art Iraq Archive
The Modern Art Iraq Archive (MAIA) is a resource to trace, share, and enable community enrichment of the modern art heritage of Iraq- initiated by Nada Shabout
0
Nafas Art Magazine
Contemporary art from Islamic influenced countries and regions
0
Suze in the City
blog van Suze Morayef over street art en gaffiti in Cairo, Beirut, Tripoli en andere Arabische hoofdsteden tijdens en na de revoluties
0
Al Haq
Al-Haq is an independent Palestinian non-governmental human rights organisation based in Ramallah, West Bank. Established in 1979 to protect and promote human rights and the rule of law in the Occupied Palestinian Territory (OPT), the organisation has spe
0
From occupied Palestine
veel zinvolle artikelen uit en over de bezette gebieden van diverse auteurs (waaronder de beroemde correspondente van de Haáretz in Gaza, Amira Hass)
0
Gate 48
Platform voor kritische Israëli’s in Nederland
0
Gaza, een jaar later
documentaire over Gaza (17-01-2010, NIO), een jaar na de Israëlische aanval
0
Geert Wilders very own two state solution
de Israëlische kwaliteitskrant Ha’aretz over Geert Wilders- Laat meteen zien hoe Wilders, zg een grote vriend van de Joodse staat, zich ook in Israël positioneert
0
George Sluizer, 'Gooi een atoombom op de Palestijnen' (documentaire, 1983)
Documentaire van George Sluizer en Fred van Kuijk waarin een portret geschetst wordt van twee Palestijnse families die eind 1948 van Israël naar Beiroet in Libanon vluchtten. Beide families werden twee keer eerder (1974 en 1977) door Sluizer en Van Kuijk
0
Hard Crossings
We follow Palestinians as they navigate the Israeli checkpoints that have become a frustrating feature of daily life (Al Jazeera)
0
Hasbara Handbook
Een interessant inkijkje in de Israëlische propaganda-machine (de basiscursus voor pro-Israël propagandisten)
0
Het ontstaan van Israël volgens The New Historians
interessant artikel uit het Historisch Nieuwsblad over ‘the New Historians’ (Pappé, Morris, Schlaim ea) die de ontstaansmythe van Israël ter discussie stellen
0
In de Ban van Israël (Tegenlicht, VPRO, 17-10-2011)-
over de onvoorwaardelijke Nederlandse steun aan Israël, vooral van de huidige regering, Met Thomas von der Dunk, Petra Stienen, Maarten Jan Hijmans en Willem Beelaerts van Blokland. Ook de beroemde historicus Ilan Pappe komt aan het woord
0
Iran Comité
actiegroep met meer (of vooral andere) agendapunten dan mensenrechten in Iran. Een blik op lijst bestuursleden en de agenda van activiteiten zegt genoeg.
0
Ironcomb
Een ijzeren vuist voor Israël uit het lommerrijke Amsterdam-Zuid (van de vroegere buren van Gretta Duisenberg)
0
Israel Facts
site van de op de Westbank wonende Nederlandse aannemer Yochanan Visser, die de Nederlandse media in de gaten houdt op al te kritische opmerkingen naar Israël
0
Israel-Palestina Info
een ‘objectieve’ site van het duo Ratna Pelle & Wouter Brassé, zo’n beetje de meest overijverige pro-Israël activisten/propagandisten/bloggers/ingezonden brievenschrijvers van Nederland
0
Khamakarpress.com
Nieuws over Islam, moslims, Arabische lente en Palestina
0
Krantenonderzoek NRC
Een krankzinnig ‘onderzoek’ van de radicale pro-Israël activiste Ratna Pelle, ism de ‘Stichting W.A.A.R.’ naar de vermeende subjectiviteit van NRC Handelsblad inzake het Israëlisch Palestijnse conflict.
0
MEMRI (Middle East Media Research Insitute)
Amerikaanse pro-Israëlische organisatie, die zoveel mogelijk de Arabische wereld tracht zwart te maken, door de extreemste artikelen in het Engels te vertalen en ze als ‘mainstream’ te presenteren
0
Mohammed Othman
de weblog van de Palestijnse mensenrechtenactivist Mohammed Othman met veel confronterend materiaal over de bezette gebieden
0
Mondoweiss
Mondoweiss is a news website devoted to covering American foreign policy in the Middle East, chiefly from a progressive Jewish perspective
0
Mustafa Barghouthi
site van de Palestijnse mensenrechtenactivist Mustafa Barghouthi
0
Nir Baram
een hoopgevend geluid uit Israël zelf, van schrijver Nir Baram (toespraak op een Israélische vredesdemonstratie nav de kwestie Gaza Flotilla)
0
Palestine Link
Palestine Link is an initiative by Palestinians in the Netherlands. It is a genuine independent voice and a professional resource and service center.
0
Stan van Houcke, 'Autisme in Nederland'
Een zeer tot nadenken stemmend artikel van Stan van Houcke over ‘onze’ worsteling en ‘ons’ onbegrip van wat er onder moslims en in de islamitische wereld speelt
0
Stan van Houcke, De Oneindige Oorlog
serie interviews met spraakmakende (vooral Joodse en Arabische) intellectuelen over het eindeloze Midden Oostenconflict
0
Stop de Verdraaiing
Een wat klunzige ‘Hasbara’ blog van de radicale Pro-Israël activist/reaguurder Mike Bing, die verwoede pogingen doet allerlei ‘feitelijke onjuistheden’ ten nadele van Israël op te sporen en aan de schandpaal te nagelen. En hij gebruikt speciale apparaat
0
The Iron Wall
documentaire van Mohammed Alatatar over de bezetting en de muur
0
The Israel advocacy Handbook
een variant op het Hasbara-Handboek, van Ami Isseroff, de goeroe van enkele op dit blog besproken extremistische pro-Israël activisten in Nederland
0
The Israel Project’s Secret Hasbara Handbook Exposed
een interessante kijk op de Israëlische Hasbara (uitleg) propganda-machine op Tikun Olam, de site van de kritische Zionist Richard Silverstein (VS) -een verstandig geluid, aanrader!
0
The Israel's Project's 2009 Global Language Dictionary
een recenter, oorspronkelijk geheim, maar sinds enige tijd openbaar Hasbara Handboek, waarin met pakkende sjablonen wordt uitgelegd hoe je een bezetting moet verkopen.
0
Tora Yeshua
Blog van de islamofobe, godsdienstwaanzinnige, extreemrechtse en volgens mij schizofrene ‘Joods Christelijke Pastor’ Ben Kok, tevens beroepsreaguurder op Hoeiboei, het Vrije Volk, etc.
0
W.A.A.R. net
Pro-Israëlisch lobbyclubje, van oa Ratna Pelle, dat de media ‘kritisch’ volgt. Staat voor precies het tegenovergestelde van wat de naam doet suggereren
0
West-Eastern Divan Orchestra
een orkest, opgericht door Edward Said en de wereldberoemde Israëlische dirigent Daniel Barenboim (ook actief in de Israëlische vredesbeweging), voor jonge Palestijnse en Israëlische musici
0
10 jaar na 9/11
In deze tweede reeks van de serie LUX met internationale denkers & doeners overstijgen we de zwartgalligheid en het maatschappelijk onbehagen in de zompige polder en bieden we uitzicht op nieuwe kansen en zelfverzekerd optimisme. In LUX geen fact free
0
Afshin Ellian in NRC
geldt weer hetzelfde voor als wat ik opmerkte bij zijn duo-column met Leon de Winter. Eigenlijk nooit mee eens, maar ik volg het wel
0
Ayaan Hirsi Ali weblog
Niet eens van Ayaan zelf, maar van allerlei ‘fans’ die deze site gebruiken om ‘de islam’ en ‘asielzoekers’ (was Ayaan er zelf niet een?) stevig onder vuur te nemen. Ook vaak erg enthousiast over Rita Verdonk (en dat uit Ayaans naam! ;)
0
‘Islamofobie heeft overeenkomsten met vooroorlogs antisemitisme’
Ineke van der Valk doet al jarenlang onderzoek naar racisme en etnische diversiteit. Ze was werkzaam bij de Anne Frank Stichting en de Universiteit van Amsterdam en werkte mee aan de Monitor Racisme & Extremisme, een onderzoeksproject van de Anne Fran
0
Bang voor Eurabië
een goed en nuchter artikel van Binnert de Beaufort over de Eurabië-theorie van Bat Ye ‘or
0
Bart Jan Sruyt, 'Wilders, de PVV, de Apocalyps en Breivik'
een bespiegeling van Bart Jan Spruyt over een mogelijke (indirecte) relatie tussen de opvattingen en uitingen van Wilders en de daden van Anders Breivik, die naar eigen zeggen door Wilders geïnspireerd zou zijn
0
Bernard Lewis, The Roots of the Muslim Rage
The Atlantic Monthly, september 1990. Het beroemde/beruchte artikel van de oriëntalist Bernard Lewis, dat de belangrijkste inspiratiebron was voor Huntingtons Clash of Civilizations
0
Bijbel/Koran
een hele leuke en inhoudelijk goede site van de Wereldomroep en de Ikon waar het mogelijk is om op verschillende thema’s de Bijbel en de Koran met elkaar te vergelijken
0
De Edmund Burke Stichting
(conservatieve denktank) Hoewel niet beperkt tot het issue multiculturalisme, toch een belangrijke speler in het Nederlandse debat
0
Dhimmitude.org
website van de, inmiddels ook in Nederland invloedrijke (zie Wilders, Hans Jansen en sites als Hoeiboei) anti-islamcomplotdenkster Bat Ye’or (van de Eurabië-theorie)
0
discussie tussen Tariq Ramadan en Paul Scheffer
een constructief gesprek op niveau tussen twee markante denkers over de multiculturele samenleving, georganiseerd door de Iraanse kunstenares Soheila Najand (Interlab). Zelf zat ik in het publiek en heb dit toen als een buitengewoon zinnige discussie erv
0
Eurabië blog
Blog rond het paranoïde gedachtegoed van de anti-islam activiste Bat Ye’or (Giselle Littman)
0
Eurabië punt nl
extreemrechtse website waarop Bat Ye’or, Robert Spencer, columns van Afshin Ellian, Hans Jansen en veel pro-Israël moeiteloos worden gecombineerd met de Wodansknoop van de Heel-Nederlandse Delta Stichting.
0
Ex Ponto
ex Ponto is een journalistiek magazine dat op internet verschijnt. Het merendeel van de artikelen wordt door vluchteling-journalisten en andere migranten geschreven. Met Nederlandse journalisten als gast
0
Factsheed Fitna
doorlichting van Fitna door de islamdeskundigen Fred Leemhuis, Ruud Peeters, ea.
0
Faith Freedom International (maar niet voor iedereen ;)
islambashingsite, in eigen woorden: FAITH FREEDOM INTERNATIONAL is de stem van de waarheid. We hebben slechts één doel : de haat stoppen, de leugens van Islam blootleggen en het moslimexpansionisme aan banden leggen
0
Fitna ontleed
een analyse van Fitna beeld voor beeld van de Volkskrant
0
Geert Wilders very own two state solution
de Israëlische kwaliteitskrant Ha’aretz over Geert Wilders- Laat meteen zien hoe Wilders, zg een grote vriend van de Joodse staat, zich ook in Israël positioneert
0
Gilles Kepel, The Middle East in Crisis
Lecture of the famous French scholar in Middle Eastern Studies Gilles Kepel at the Asia Institute, University of Melbourne, 2010
0
Hans Jansen (arabist)
Zo langzamerhand een beetje de ‘rechtsbuiten’ onder de Nederlandse arabisten. Niet vaak (meer) mee eens, maar toch interessant om te volgen
0
Hans Jansen vs Joris Luyendijk
een onthullend en memorabel debat tussen Hans Jansen en Joris Luyendijk bij Pauw & Witteman op 17 november 2010 (fragment). Volledig debat hier: http://ra.2see.nl/hans-jansen-ontmaskert-zichzelf
0
Hans Jansen, Anton Constandse lezing- deel 1 (totaal 5 delen)
een alarmitisch betoog tegen ‘het gevaar van de islam’- totaal niet mee eens, maar wel een retorisch meesterwerkje (en vaak erg geestig). Daarom interessant om aan te tonen wat er niet aan deugt
0
Het Vrije Woord
Rechts populistische onzinwebsite, waar, in naam van Pim Fortuyn, oa Human Rights Watch een ‘dubieuze organisatie’ wordt genoemd en Likoed Nederland het forum vult
0
International Free Press Society
een genootschap van ‘islamcritici’ die vinden dat hun vrijheid van meningsuiting onder druk staat. Vooral interessant om de who is who van de internationale coterie waar Wilders nu ook toe behoort goed door te spitten
0
Krapuul.nl
Krapuul is een podium waarop sinds juni 2009 artikelen worden gepubliceerd die een bijdrage kunnen leveren aan de inhoudelijke discussie over normen en waarden, de sociale cohesie en de fundamentele rechten en vrijheden van alle Nederlanders en mensen die
0
Leon Heuts, Osama Bin Ladens filosoof
Filosofie Magazine (over Sayyid Qutb, een van de grondleggers van het hedendaagse moslimfundamentaisme/islamisme)
0
Naema Tahir, Geloof en de rechtsstaat
kraakheldere Buitenhofcolumn van Naema Tahir. Eigenlijk volkomen voor de hand liggend, maar toch noodzakelijk in het nogal vertroebelde debat
0
Sayyid Qutb, Milestones/Ma'alim fi'l-tareeq/معالم في الطريق
Sayyid Qutbs belangrijkste geschrift uit 1965 online (Engels). Milestones is een van de belangrijkste manifesten van de milante islamistische beweging en inspiratiebron voor bijv. Bin Laden
0
Selefie Nederland
Uitgesproken orthodoxe Islamitische site. Voor wie het wil weten, dit is ongeveer wat ‘ze’ vinden (zeer informatief). Vooral veel vroomheid, geen extremisme
0
Sjoerd de Jong, Gelijker dan de rest
Cultuurrelativisme en de ware westerse normen, NRC Handelsblad 04-10-2002 (met oa een kritische bespreking van Paul Cliteurs ‘Moderne Papoea’s’)
0
Stan van Houcke, 'Autisme in Nederland'
Een zeer tot nadenken stemmend artikel van Stan van Houcke over ‘onze’ worsteling en ‘ons’ onbegrip van wat er onder moslims en in de islamitische wereld speelt
0
Stan Verdult
interessante boekrecensies mbt de islam en Midden Oosten
0
The Brussels Journal-The Voice of Conservatism in Europe
bonte verzameling van oa ook hier veel besproken rechtse auteurs, zoals de antroposoof Jos Verhulst (met een voorliefde voor Holocaustontkenners), de homofobe PVV adviseur Paul Belien en de Noorse anti-islamblogger Fjordman
0
The real Geert Wilders
exposes his essentialist and manichean views in a speech for The International Free Press Society/David Horowitz Freedom Center in Beverly Hills, April 4, 2009
0
Tora Yeshua
Blog van de islamofobe, godsdienstwaanzinnige, extreemrechtse en volgens mij schizofrene ‘Joods Christelijke Pastor’ Ben Kok, tevens beroepsreaguurder op Hoeiboei, het Vrije Volk, etc.
0
Wilders, the Movie
Onderhoudende documentaire van Joost van der Valk (VPRO 2010) over Wilders. Zeker aardig om te bekijken, al is de film niet heel onthullend.
0
Wilders; profeet van de angst
Zembla, 25-04-2010. Terwijl de integratieproblemen van moslims in Nederland juist afnemen radicaliseert Geert Wilders steeds verder in zijn uitspraken over de islam. Zijn donkere angstfantasieën over de oprukkende islam en zijn dromen over oorlog en depo
0
Worst of Wilders; Provoking Extremities
een Engelsetalige compilatie van de handel en wandel van onze meest besproken en controversiële volksvertegenwoordiger, ook in het buitenland (14 delen)
0
On Global/Local Art
my articles on contemporary international art in English
0
nieuwe ontwikkelingen en initiatieven voor democratisering in de Arabische wereld en het Midden Oosten
'I have lost my son, but I am proud of what he did'
Interview met de moeder van Mohamed Bouazizi (in The Guardian), wiens zelfmoord uiteindelijk leidde tot de val van het regime Zine el Abidine Ben Ali in Tunesië
0
'Zenga zenga'
eerste half uur van de krankzinnige speech van Muammar al-Qadhafi, op Al Jazeera (met simultaanvertaling in het Engels)
0
Blogging on the Nile
Inmiddels legendarische documentaire van Al-Jazeera English uit 2007 over het activisme voor meer democratie in de Arabische wereld via facebook, twitter en blogs
0
De Libische PR en Westerse intellectuelen (Tegenlicht)
een ontluisterend interview met de, ook door mij bewonderde, beroemde politicoloog Benjamin Barber over zijn activiteiten voor de Monitor Group van Saif Qadhafi (BBC)
0
Interview met Wael Ghonim
een medewerker van google en (tegen wil en dank) door zijn internetactiviteiten de motor achter de Egyptische jongerenbeweging die leidden tot de demonstraties op het Tahrir-plein
0
Jadaliyya Interview with Ali Ahmida (Libië)
One of the most interesting sites with updates and backgrounds on the revolts in the Arab world is Jadaliyya.com. Today they published their first interview conducted by Jadaliyya Co-Editor Noura Erakat with one of the leaders of the Libyan uprising: Ali
0
Jadaliyya.com
Jadaliyya is an independent Ezine produced by ASI (Arab Studies Institute), a network of writers associated with the Arab Studies Journal (www.ArabStudiesJournal.org).
0
Marathoninterview met Koos van Dam, VPRO, donderdag 29 december 2011 20:00 Radio 1
De Nederlandse topdiplomaat Nikolaos (Koos) van Dam (1945) is de afgelopen 22 jaar ambassadeur geweest op vijf posten: Irak, Egypte, Turkije, Duitsland en Indonesië. Daarvoor werkte hij al als diplomaat in Libanon en Libië. Hij studeerde politieke en so
0
Mona Eltahawy
website van de Egyptische/Amerikaanse journaliste Mona Eltahawy, een van de meest spraakmakende rapporteurs van de nieuwe democratische opleving
0
Mondoweiss
Mondoweiss is a news website devoted to covering American foreign policy in the Middle East, chiefly from a progressive Jewish perspective
0
Suze in the City
blog van Suze Morayef over street art en gaffiti in Cairo, Beirut, Tripoli en andere Arabische hoofdsteden tijdens en na de revoluties
0
Tariq Ali (Al Jazeera)
Een gesprek met de beroemde Pakistaanse historicus Tariq Ali over de recente gebeurtenissen in het Midden Oosten. Daarna een gesprek met Zalmay Khalilzad, vmlg US ambassadeur bij de VN, in Irak en Afghanistan
0
The political power of literature (Al Jazeera)
een gesprek met de schrijvers Ahdaf Soueif (Egypte) en Hisham Matar (Libië) over de gebeurtenissen in hun land. De beroemde Chileense schrijver Ariel Dorfman (van Death and the Maiden) blikt terug op de situatie onder het bewind van Pinochet
0
The Power of literature (Al Jazeera)
over de rol van literatuur- een gesprek met de schrijvers Ahdaf Soueif (Egypte), Hisham Matar (Libië) en het commentaar van een veteraan uit een andere tijd Ariel Dorfman (Chili)
0
The Syrian People know their Way
الشعب السوري عارف طريقه Syrisch kunstenaarscollectief (grotendeels anoniem) die zich bezighouden met geëngageerde kunst
0
Witness: Little Dictator (Al Jazeera)
Mooie documentaire over de dilemma’s van de makers van Top Goon, het clandestiene satirische programma dat het regime van Assad op de hak neemt
0
Antroposofie en Apocalypse
weblog van Kees Kromme (onder pseud. Cheese Curve), die vaak op deze site heeft gereageerd. Bijzonder Ahrimanvrezend! Maar ja, de ‘Apocalypse’ is nakende ;)
0
antroposofie in de pers
weblog van Michel Gastkemper (oa van de nieuwe Rudolf Steinervertalingen, die onze discussies regelmatig volgt en heeft besproken)
0
De Hokjesman (VPRO)
Gefascineerd door de heersende hokjesgeest gaat programmamaker Michael Schaap op veldonderzoek binnen de leefwereld van aansprekende Nederlandse subculturen.
0
Geen sprake van
pamflet van de ‘rechtzinnige’ antroposofen Willem Frederik Veltman, Mees Meeussen, Walter Heijder en Robert Jan Kelder, die vonden dat de van Baarda-commissie te ver ging
0
Gie ten Berghe, De uitbuiting van de Holocaust
Omdat op dit blog antroposofen die de Holocaust ontkennen ter sprake komen, hier een uitstekende weerlegging van hun argumenten (met dank aan Michel Gastkemper, die dit verhaal eerder in stelling bracht tegen Jos Verhulst en companen)
0
Guns, Germs and Steel
documentaire over de gelijknamige studie van Jared Diamond. De van Baarda-commissie meent in zijn werk een rechtvaardiging voor Steiners rassentheoriën te vinden (p. 422-423). Diamond zegt: ‘any assumption based on race is absurd’. Maar oordeel zelf.
0
KRO Heb ik genoeg; Karin leeft als antroposoof
Karin de Groot duikt in de antroposofie en laat zich onderdompelen. Vooral heel empathisch (en daardoor informatief), maar totaal niet kritisch. Antroposofie van de zonnige kant
0
Loek Dullaart, De wereldregering in wording.
niet racistisch maar wel typische antroposofische paranoia van hetzelfde soort als de Brug. Alle 9/11 claims uit dit stuk zijn overigens eerder overtuigend weerlegd (zie bijv. Zembla Het complot van 11 september).
0
Ramon de Jonghe
Blog van de Belgische auteur en kritische ‘Steinerschoolwatcher’ Ramon de Jonghe (zie ook www.steinerscholen.com )
0
Ramon de Jonghe
blog van Ramon de Jonghe (België, ook van Steinerscholen.com), met wie ik veel ben opgetrokken in de racisme-kwestie in de antroposofie
0
Ridzerd van Dijk
(pro)antroposofisch weblog met oa de Grote Rudolf Steiner Citaten Encyclopedie
0
Robert Jan Kelder: Het Nieuwe Voorzittersschap.blogspot
Van de zeer orthodoxe antroposoof Robert jan Kelder, die het, net als ik, zeer oneens is met het van Baarda-rapport, alleen om precies de tegenovergestelde reden. Volgens hem is er qua racisme in het werk van Steiner niets aan de hand, volgens het rapport
0
Rudolf Steiner, De Volkszielen (4 & 6)
de vierde en de zesde voordracht in de Nederlandse vertaling van Die Mission einzelner Volksseelen, GA 121 (vert. van J. Jonker-Driessen, uitgave Vrij Geestesleven, 1983)
0
Schwarz-Weiß-Konstruktionen im Rassebild Rudolf Steiners
von Jana Husmann-Kastein, M.A. Kulturwissenschaft und Gender Studies, ist assoziiertes Mitglied des Graduiertenkollegs “Geschlecht als Wissenskategorie” der Humboldt-Universität zu Berlin.
0
Steinerscholen.be (Ramon de Jonghe)
website van Ramon de Jonghe (België), waar ik de nodige bijdragen heb geleverd aan de discussie over antroposofie en racisme
0
The Brussels Journal-The Voice of Conservatism in Europe
bonte verzameling van oa ook hier veel besproken rechtse auteurs, zoals de antroposoof Jos Verhulst (met een voorliefde voor Holocaustontkenners), de homofobe PVV adviseur Paul Belien en de Noorse anti-islamblogger Fjordman
0
tijdschrift 'de Brug'
Het meest extreme voorbeeld van antroposofie en racisme (Holocaust negationisme) dat ik ken, door mij vaak onder vuur genomen. Zie ook www.vrijgeestesleven.be
0
Vrij Geestesleven.be
Belgische antroposofische website met openlijk Neo-Nazi materiaal en met vele verwijzingen naar (illegale) downloads van Holocaust-ontkennings lectuur.
0
Sayyid Qutb, Milestones/Ma'alim fi'l-tareeq/معالم في الطريق
Sayyid Qutbs belangrijkste geschrift uit 1965 online (Engels). Milestones is een van de belangrijkste manifesten van de milante islamistische beweging en inspiratiebron voor bijv. Bin Laden
0
sites mbt homoseksualiteit, van emancipatie, belangenorganisaties tot ongecompliceerd uitgaan, die mijn sympathie/instemming/ voorkeur hebben
Secret Garden
Secret Garden is een Stichting van homo-/bi-seksuelen/lesbische/transgender moslims en sympathisanten, gevestigd in Amsterdam
0
Strijders voor de liefde
Documentaire in het kader van de Gay Pride waarin Sipke Jan Bousema in binnen- en buitenland op zoek gaat naar de mannen en vrouwen die een dagelijkse strijd moeten leveren om hun liefde openlijk en veilig te mogen uiten.
0
The Celluloid Closet
documentaire van Rob Epstein en Jeffrey Friedman (1995) over de representatie van homoseksualiteit en homoseksuelen in Hollywoodfilms door de jaren heen
0
ABC Tree House
De expositieruimte van de American Book Center in Amsterdam, waar wat mij betreft vaak zeer interessante en sympathieke tentoonstellingen worden georganiseerd. Ook een goed platform voor kunstenaars uit het Midden Oosten in Nederland!
0
Art above all
tentoonstelling uit 2004 van kunstenaars uit het Midden Oosten (zowel Iran, verschillende Arabische landen als Israël) in ABC Treehouse. Een aantal van deze kunstenaars zijn op dit blog uitgebreid ter sprake gekomen
0
Ayaan Hisrsi Ali vs Tariq Ramadan
‘schreeuwdebat’ tussen Ayaan Hirsi Ali en Tariq Ramadan op CNN, olv Christiane Ananpour (op de VK blog van Lucas Lay)
0
Checkpoint
Israeli Documentary Directed by Yoav Shamir (over de Israëlische bezetting van Palestijns land)
0
Control Room al-Jazeera
een documentaire over de werkwijze van al-Jazeera, dat wat mij betreft op een bewonderenswaardige wijze laveert tussen de ondemocratische Arabische regimes enerzijds en de Amerikaanse pressie anderzijds
0
De Avonden (VPRO)
over Iraakse kunstenaars in Nederlandse ballingschap (met mijzelf en de Iraakse Koerdische kunstenaar Aras Kareem)
0
Een oud spotje van de CD van Janmaat
Vergelijk met Wilders of zelfs een deel van de mainstream nu! Terwijl Janmaats partij nog voortkwam uit de echt Neo Nazistische Nederlandse Volks Unie
0
Esther Schreuder
blog van curator/kunsthistorica Esther Schreuder
0
EUMAN
European Union Migrant Artists Network (Helsinki)- veel Iraakse kunstenaars
0
Ex Ponto
ex Ponto is een journalistiek magazine dat op internet verschijnt. Het merendeel van de artikelen wordt door vluchteling-journalisten en andere migranten geschreven. Met Nederlandse journalisten als gast
0
Factor (IKON)
uitzending over Iraakse kunstenaars in Nederland en hun verhaal over het voormalige Iraakse regime
0
Gilles Kepel, The Middle East in Crisis
Lecture of the famous French scholar in Middle Eastern Studies Gilles Kepel at the Asia Institute, University of Melbourne, 2010
0
Jadaliyya.com
Jadaliyya is an independent Ezine produced by ASI (Arab Studies Institute), a network of writers associated with the Arab Studies Journal (www.ArabStudiesJournal.org).
0
Jesus Camp
documentaire van Rachel Grady and Heidi Ewing 2008. Over de Christenfundamentalisten in Amerika
0
recensie Edward Saids 'Orientalism'
een buitengewoon genuanceerde en zinnige bespreking van Edward Saids Orientalism, door Stan Verdult. Zie zeker ook zijn andere besprekingen van aanverwante werken (links in de linkerkantlijn)
0
Sayyid Qutb, Milestones/Ma'alim fi'l-tareeq/معالم في الطريق
Sayyid Qutbs belangrijkste geschrift uit 1965 online (Engels). Milestones is een van de belangrijkste manifesten van de milante islamistische beweging en inspiratiebron voor bijv. Bin Laden
0
streamtime.org
veel interessant nieuws uit het Midden Oosten, vooral Irak
0
The Brussels Journal-The Voice of Conservatism in Europe
bonte verzameling van oa ook hier veel besproken rechtse auteurs, zoals de antroposoof Jos Verhulst (met een voorliefde voor Holocaustontkenners), de homofobe PVV adviseur Paul Belien en de Noorse anti-islamblogger Fjordman
0
Wilders; profeet van de angst
Zembla, 25-04-2010. Terwijl de integratieproblemen van moslims in Nederland juist afnemen radicaliseert Geert Wilders steeds verder in zijn uitspraken over de islam. Zijn donkere angstfantasieën over de oprukkende islam en zijn dromen over oorlog en depo
0
Wonderland deel 1
driedelige documentaire over de opkomst en de neergang van het ‘politieke correcte denken’ in Nederland van Robert Oey. Mooi gemaakt en nog altijd onthullend.
0
.jpg "Culture in defiance")
‘Dungeons’ van Jaber al-Azmeh
Het schilderij ‘A young man called Kashoosh’ van Khalil Younes
Bullet
Cartoon van Ali Ferzat
» Regisseur Jameel wil alleen vermomd in beeld NOS
![222012_218632921487529_100000224696132_1002776_6152992_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/222012_218632921487529_100000224696132_1002776_6152992_n1.jpg)
![250411_227750580575763_100000224696132_1090743_1100372_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/250411_227750580575763_100000224696132_1090743_1100372_n1.jpg)
![227124_227756883908466_100000224696132_1090811_4616731_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/227124_227756883908466_100000224696132_1090811_4616731_n1.jpg)
![249818_227760090574812_100000224696132_1090826_234673_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/249818_227760090574812_100000224696132_1090826_234673_n1.jpg)
![226447_227759537241534_100000224696132_1090824_2881093_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/226447_227759537241534_100000224696132_1090824_2881093_n1.jpg)
![250668_227968957220592_100000224696132_1093175_6583121_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/250668_227968957220592_100000224696132_1093175_6583121_n1.jpg)
![230902_227751083909046_100000224696132_1090753_6697931_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/230902_227751083909046_100000224696132_1090753_6697931_n1.jpg)
![230452_227758637241624_100000224696132_1090820_7067089_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/230452_227758637241624_100000224696132_1090820_7067089_n1.jpg)
![225904_226418040709017_100000224696132_1077819_258475_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/225904_226418040709017_100000224696132_1077819_258475_n1.jpg)
![230902_227751073909047_100000224696132_1090750_7532071_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/230902_227751073909047_100000224696132_1090750_7532071_n1.jpg)
![225904_226418044042350_100000224696132_1077820_644736_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/225904_226418044042350_100000224696132_1077820_644736_n11.jpg)
![225904_226418047375683_100000224696132_1077821_1237958_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/225904_226418047375683_100000224696132_1077821_1237958_n1.jpg)
![225904_226418050709016_100000224696132_1077822_1757261_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/225904_226418050709016_100000224696132_1077822_1757261_n11.jpg)
![230902_227751070575714_100000224696132_1090749_8321007_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/230902_227751070575714_100000224696132_1090749_8321007_n1.jpg)
![250411_227750573909097_100000224696132_1090741_6294750_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/250411_227750573909097_100000224696132_1090741_6294750_n1.jpg)
![225904_226418054042349_100000224696132_1077823_1846445_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/225904_226418054042349_100000224696132_1077823_1846445_n1.jpg)
![230902_227751077242380_100000224696132_1090751_8193033_n[1]](https://fhs1973.files.wordpress.com/2011/05/230902_227751077242380_100000224696132_1090751_8193033_n1.jpg)
Mijn hersenspinsels en gedachtekronkels 
3 comments