Mijn hersenspinsels en gedachtekronkels

Van Eurabië tot de Ondergang van het Avondland Deel 1

Posted in 'Islamdebat', geschiedenis, Irak, islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', politiek, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 8 maart 2018

Over Oud en Nieuw extreemrechts, Europa, Amerika, Rusland, het Midden-Oosten, rechtspopulisme en islamisme, Avondland- en Eindtijdromantiek en of het al dan niet met fascisme te maken heeft

Onlangs (eind februari 2018) bracht Geert Wilders een bezoek aan Rusland, met het doel om de banden aan te halen en een tegenwicht te bieden aan ‘de anti-Rusland-stemming’, die er in Nederland zou heersen na de MH17 crash van 2014. De reacties op dit bezoek varieerden van instemmend op GeenStijl, tot afkeurend door de nabestaanden van de MH17 ramp. Beiden overigens weinig verrassend.

Geert Wilders is niet de enige rechtspopulistische leider die warme betrekkingen onderhoudt met Putins Rusland. Marine Le Pen ging Wilders voor en ook Filip Dewinter laat zich voorstaan op zijn goede relatie met Putin. Hij bezocht zelfs de Russische troepen in Syrië, in Aleppo (zie hier zijn verslag). Overigens niet de eerste keer. Dewinter bracht al aan het begin van de opstand een vriendschapsbezoek aan Assad. Hij mocht het zelfs komen vertellen in Pauw (uitzending 7 april 2015, zie hier). Net als de Amerikaan David Duke, de vroegere Grand Wizzard van de Ku Klux Klan, een groot bewonderaar van Assad, zie hier en ook op zijn eigen site, waar hij het over het ‘Joodse IS’ heeft dat door Assad wordt verslagen. Zoiets kun je natuurlijk van de KKK verwachten, alleen lijkt deze beweging zich weer flink te roeren, nu Trump president is geworden. Trump laat zich gelaten en onweersproken door hen bewonderen (zie hier). En hoe zit het met die andere rechtextremistische Trump-bewonderaar Richard Spencer (berucht van zijn toch wel erg infantiele Hail Trump speech, met verwijzing naar de “Lügenpresse”)? Ook een operettefiguur, net als de voorman van de KKK, maar wel met connecties in invloedrijke Russische kringen. Zo haalde hij de Rus Alexander Dugin naar de VS , ogenschijnlijk een obscure en megalomane rechtsextremist met visioenen over een Groot Euraziatisch wereldrijk (zie oa hier), maar toch een belangrijk ideoloog van Putins partij. Zie dit gesprek met Dugin in Eenvandaag, uitgezonden op 11-3-2017  en hier een zeer uitgebreid interview in de nieuwe serie Onbehagen, van Bas Heijne (2018, HUMAN, volledige interview op de site, 89 minuten).

Zeer onlangs (7 april 2018)  bezocht  Dugin Amsterdam, waar hij in de Westerkerk een onderonsje had met oa Thierry Baudet (zie  hier) en journalist (?, of is het meer activist?) Wierd Duk (zie hier). De Wierd Duk, bekend van AD en Telegraaf en van diverse talkshowoptredens, waarin hij eurosceptische en anti-migratie standpunten combineert met een grote bewondering voor Putins Rusland, een combinatie die de laatste tijd vaker voorkomt. Google maar de combinatie “Duk” en “‘politieke aardverschuiving”. Of “Duk” en “MH17”. Hij kwam ook met de opmerkelijke stelling: “Rusland is geen dictatuur, want als je je niet met de politiek bemoeit heb daar een prima leven”. Een uitspraak waar nogal wat rumoer over ontstond (beluister hier Duk in discussie met Hubert Smeets).

Wat beweegt deze voorlieden van de “Patriottische Revolutie” (in de woorden van de inmiddels nogal omstreden, zo niet afgegleden journalist Joost Niemöller– aan hem, een nog iets ruigere versie van Wierd Duk, zal later nog uitgebreid aandacht worden besteed- google hem zeker in combinatie met “MH17”) om toenadering tot Rusland te zoeken? En waarom zoekt Rusland het gezelschap van uitgerekend deze lieden, die in eigen land meestal nogal omstreden zijn? En, over met lijntjes met Rusland gesproken, wat is de betekenis van dat er in Amerika, waar deze stroming betrekkelijk marginaal leek te zijn, er nu een president is gekozen, die zeker als rechtspopulistisch kan worden omschreven, maar waar uit zijn entourage ook nog verschillende lijntjes lopen naar de duistere ‘Alt-Right beweging’?

Allereerst wil met dit drieluik vooral het veld verkennen van wat je zou kunnen omschrijven als hedendaags extreemrechts, rechtspopulisme, of, zo je wilt, ‘de Patriottische Revolutie’. Het wordt geen uitputtende inventaris, ik wil hier een paar zaken langslopen en uitlichten, die mijns inziens sterk met elkaar in verband staan, in elkaar overlopen, soms tegenover elkaar lijken te staan maar aan elkaar hun bestaansrecht ontlenen. Het wordt een geen lineair betoog, maar een grillige wandeling. Hopelijk zal er aan het eind toch het een en ander duidelijk worden en kunnen er mogelijk enkele conclusies getrokken worden.

Aan de orde zal komen: de Eurabië-theorie van Bat Ye’or (waarop Wilders zich vaak beroept); het verhaal van de Groot Mufti van Jeruzalem en zijn collaboratie met Nazi-Duitsland, waarop veel pro-Israëlactivisten en anti-islamideologen zich baseren als ‘de islam’ fascistisch wordt genoemd en zelfs om deze ‘Palestijn’ en ‘moslim’ de schuld voor de Holocaust in de schoenen te schuiven; op welke  manier is het Europese fascisme daadwerkelijk van invloed is geweest in het Midden Oosten; de bronnen van het moslimfundamentalisme en van IS (en of IS wel tot het moslimfundamentalisme gerekend kan worden), het moderne apocalyptische gedachtegoed van IS in vergelijking met andere apocalyptische ideeën, die niet islamitisch van oorsprong zijn en ook weer een bloei doormaken; een andere opleving van het ondergangsdenken, maar dan de herwaardering voor Oswald Spenglers Ondergang van het Avondland binnen de conservatieve en rechtspopulistische beweging in Europa en ook Nederland. Ook de ontwikkelingen in Amerika, en dan vooral de Altright beweging zullen aan de orde komen, net als het manifest van de Noorse terrorist Anders Breivik.  En tenslotte dat het denken in ‘rasverschillen’, maar ook sekseverschillen in bepaalde kringen weer helemaal terug is.

In het onderstaande zullen deze thema’s passeren en een aantal lijntjes worden langslopen. Er zal bekeken worden of er dwarsverbanden te leggen zijn. Of juist niet. Differentiëren waar dat nodig is.

Om met misschien het heetste hangijzer te beginnen: Geert Wilders zelf heeft zich er altijd tegen verzet om tot ‘traditioneel extreemrechts’, of beter fascistisch geïnspireerd extreemrechts gerekend te worden. In de ogen van Wilders (en Martin Bosma) is Links eerder fascistisch (‘Nationaal Socialistisch’ zie je wel!), of de Islam (‘Verbied de Koran, het islamitische Mein Kampf ‘). Al werken zij tegenwoordig wel samen met partners in Europa bij wie dat soms een tikkeltje genuanceerder ligt (van de Italiaanse neofascisten, tot Front National en Vlaams Belang/voorheen Vlaams Blok).

Wat mij betreft is het verzet van Wilders en geestverwanten tegen het predicaat ‘fascisme’ maar ten dele terecht. Overigens hoor je nooit een van de aanhangers of de ‘antidemoniseerders’ het belangrijkste (en meest principiële) verschil tussen rechtspopulisten als Wilders, maar ook Fortuyn, met het twintigste-eeuwse fascisme, zoals dat van Hitler, Mussert, Mussolini of Franco uitleggen, behalve dat het heel erg is en absoluut verwerpelijk om Fortuyn, of Wilders, met een fascist als bijvoorbeeld Mussert te vergelijken. Om hen ter wilde te zijn- ik help graag een beetje- hieronder het meest belangrijke kenmerk van het fascisme, zoals het zich in de afgelopen honderd jaar heeft gemanifesteerd (echt nog nooit gehoord van iemand die verontwaardigd was over hoe Fortuyn of Wilders al dan niet gedemoniseerd werd):

Het historische fascisme (van bijvoorbeeld Mussert, maar ook Mussolini, Hitler, Franco) streefde naar afschaffing van de parlementaire democratie. Dus geen verkiezingen meer, maar een Leider, die intuïtief de Volkswil zou belichamen. En verder geen rechtsstaat meer, geen persvrijheid en al helemaal geen vrijheid van meningsuiting. Naast het bijbehorende nationalisme en eventueel racisme, of antisemitisme (bij sommige vormen van het fascisme, dus lang niet bij alle), is het voornaamste kenmerk dat de fascistische staat altijd hiërarchisch, dictatoriaal en dus niet democratisch was/is.

Zie hier. Het lijkt me duidelijk dat de rechtspopulist Wilders geen regelrechte fascist is in de traditionele zin (idem Fortuyn), Ook het bijbehorende militarisme, de vestiging van een totalitaire politiestaat en de verheerlijking van geweld zijn niet echt uitgesproken kenmerken van beide rechtspopulistische politici. Orban in Hongarije is in de Europese context misschien het enige echte grensgeval. Misschien ook een paar van de post-communistische dictators van voormalige Sovjet Republieken, die het staatssocialisme hebben ingeruild voor nationalisme. En wellicht het regime van bijvoorbeeld Bashar al-Assad (daar loopt zelfs een direct lijntje naar het historische fascisme, kom ik later op terug) Maar verder is dit wel een heel wezenlijk verschil met het 20e eeuwse fascisme. Dat niet overigens niet persé antisemitisch of zelfs racistisch was, dat was vooral de Duitse variant, het Nazisme. Het historische fascisme is overigens wel altijd radicaalnationalistisch en uitsluitend voor de ‘eigen groep’. Zoals ‘onze eigen’ NSB, in de jaren dertig, voordat (aanvankelijk meer door Rost van Tonningen dan door Mussert) de invloed van het Duitse Nationaal Socialisme sterker werd ten koste van de oorspronkelijke koers, die zich meer op het fascisme van Mussolini richtte. De NSB is wel altijd (en vooral) een partij geweest die weliswaar de parlementaire democratie wilde gebruiken om aan de macht te komen, maar deze meteen wilde afschaffen en vervangen door een autoritaire staat, met een Leider (lees: ‘Führer’, ‘Duce’) aan het hoofd.

Het is wel aardig dat ik dit niet onbelangrijke detail (dus het afschaffen van de democratie en de vestiging van een totalitaire staat) nog nooit heb mogen vernemen van aanhangers die diep gekrenkt waren als Wilders of Fortuyn door tegenstanders in de fascistische hoek werden geplaatst. Want het bovenstaande, het ‘Leidend Beginsel’, in het jargon van de NSB, is wel een wezenlijk kenmerk van het fascisme en zeker niet van toepassing op Wilders of Fortuyn, hoezeer hun beider partijen georganiseerd waren of zijn, rond de voorman/leider. Inclusief het gegeven dat het woord van de voorman in feite het politieke programma is. Maar dat is eerder ingegeven door populisme dan fascisme (het fascisme is dan ook zeker populistisch, maar niet al het populisme is fascistisch of fascistoïde). De vervanging van de democratie door een autoritair stelsel met een absoluut leider is toch wel voorbehouden aan het fascisme en kan moeilijk de recente Nederlandse rechtspopulisten worden verweten.

Ondanks dit principiële verschil met het historische fascisme, wil dit nog niet zeggen dat Wilders en de PVV geen plaats innemen binnen de hedendaagse extreemrechtse constellatie. Dat is wel degelijk het geval. Alleen is radicaal rechtse discours rond de millenniumwissel sterk verschoven. Om een belangrijk voorbeeld te noemen. Voorheen werd extreemrechts geassocieerd met antisemitisme, uiteraard vanwege het dwepen met het Derde Rijk en het ontkennen van de Holocaust. Holocaust negationisme en neo-nazisme/neofascisme gingen en gaan in regel hand in hand. Als we ons op de Nederlandse context richten dan zien wij dat Fortuyn het breekpunt is geweest tussen oud en nieuw extreemrechts. De partij van Janmaat kwam nog voort uit de echt neonazistische Nederlandse Volks Unie van Joop Glimmerveen en Janmaat heeft (sporadisch) nog contacten onderhouden met de Weduwe Rost van Tonningen.

Dat was bij Fortuyn heel anders. Fortuyn moest niets hebben van antisemitisme, was uitgesproken voor homorechten (Filip Dewinter heeft nog een keer verklaard dat hij dat van Fortuyn ‘betreurde’, letterlijk: “Kijk, Fortuyn was natuurlijk een verschrikkelijke nicht-dat vinden wij hier wat minder- maar sommige van zijn ideeën…”, zoiets was het in mijn herinnering, niet meer terug te vinden in een uitzending van EenVandaag) en heeft zichzelf altijd verre gehouden van bestaande extreemrechtse clubs. Bij sommige van zijn navolgers in de LPF lag dat weleens anders, zoals de warme contacten tussen Hilbrand Nawijn en Filip Dewinter, maar dat staat uiteraard los van Fortuyn zelf, die daar heel duidelijk over was. Fortuyn moest niets hebben van bijvoorbeeld Le Pen, maar wel weer van Berlusconi- ik denk dat hij (in sommige opzichten) meer in die hoek te plaatsen was.

Verdonk is achteraf misschien een soort tussenstation geweest (tussen Fortuyn en Wilders dan), hoewel zij qua ideeën eigenlijk niets voorstelde, itt haar tegenspeelster Ayaan Hirsi Ali,  die zich later nestelde in de neoconservatieve circuits die een tijd lang Wilders zouden steunen, al is zij daar weer vanaf gestapt, maar de ideologische loopbaan van Hirsi Ali kent nu eenmaal een grillig verloop.

Wilders en recenter zeker ook Baudet met zijn Forum voor Democratie manifesteren zich veel nadrukkelijker in het extreemrechtse circuit dan hun rechtspopulistische voorgangers vanaf Fortuyn, zoals hierna uitgebreid aan de orde zal komen.

Eurabië

Gedurende ongeveer de afgelopen vijftien jaar zijn er twee samenzweringstheorieën die telkens opduiken in het narratief van het nieuwe (post 9/11) rechtse anti-islam activisme, of het nu hier bij Geert Wilders is, of in de VS bij Pamela Geller, bij de in 2013 overleden emeritus hoogleraar Arabisch en islamkunde Hans Jansen, andere soms meer academische dan wel activistische auteurs als Andrew Bostom, Lars Hedegaard, Robert Spencer, Ibn Warraq, Daniel Pipes, Douglas Murray, of (in Nederland) ghostwriters Barry Oostheim en E.J. Bron, tot en  met de Noorse blogger Fjordman en in het manifest van de Noorse massamoordenaar Anders Breivik.

Het gaat hier om: 1. het begrip Eurabië (het Europese continent zou steeds meer geïnfiltreerd zijn door Arabische en islamitische krachten en hun welwillende handlangers) en 2.  De historische figuur Hajj Amin al-Hussayni, de vroegere Groot Mufti van Jeruzalem die zo’n invloed op Hitler zou hebben gehad dat hij de ware initiator van de Europese Holocaust was.

Beide verhalen duiken nog altijd zeer regelmatig op, al is de Eurabië theorie in PVV kring wat naar de achtergrond geraakt, sinds Wilders minder gesteund lijkt te worden uit Amerika en zich meer is gaan richten op ‘traditioneel extreemrechts’ in Europa (sinds hij de samenwerking heeft gezocht met Le Pen, de Winter en andere vertegenwoordigers van ‘oud-extreemrechts’). Er lijkt zelfs sprake van een koersverlegging. Tot voor kort zetten Wilders en de PVV zich juist af tegen Neonazi’s, waren zij fel pro-Israël- eigenlijk de koers van anti-islamitisch activistisch rechts in de VS en de rechterkant van het Israëlische politieke spectrum- maar tegenwoordig worden er zelfs zaken gedaan met partijen die een lange geschiedenis hebben op het gebied van Holocaust-negationisme. Alhoewel, tegenwoordig heeft zelfs de premier van Israël Bibi Netanyahu daar minder problemen mee- met zijn omhelzing van de theorie van de Groot Mufti sluit hij zich in feite aan bij Holocaustontkenners als David Irving (op dit blog in een ander verband uitgebreid besproken, zie hier), die ook de theorie van de Goot Mufti erbij heeft gehaald om de Nazi’s een alibi te verschaffen.

Maar eerst Eurabië, de samenzweringstheorie van de anti-islam activsite en schrijfster Bat Ye’or. Hans Jansen was zo’n beetje haar belangrijkste ambassadeur in Nederland en heeft ook Geert Wilders bij haar geïntroduceerd (een eerdere poging van Jansen om haar aan Ayaan Hirsi Ali te koppelen mislukte jammerlijk- beide dames vlogen elkaar meteen in de haren, zoals we zouden kunnen opmaken uit Jansens verslag, zie hier ). Wilders verwijst veel naar de Eurabië-theorie, bijvoorbeeld ook in zijn verklaring die hij tijdens zijn proces hield (zie hier).

Wie is de bedenker van de Eurabië-theorie? Bat Ye’or (in het Hebreeuws ‘Dochter van de Nijl’) is het pseudoniem van Giselle Littman-Orebi, een in 1933, in Egypte geboren schrijfster en activiste van Joodse afkomst. In 1955 ontvluchtte zij, vanwege de oorlog met Israël, zoals zoveel Egyptische joden haar geboorteland en kwam terecht in Engeland. In 1960 verhuisde zij naar Zwitserland. Met haar man, voormalig VN medewerker en later vooral pro-Israël/anti-islam activist David Littman (overleden 2012), vestigde zij zich in Lausanne, waar zij nog altijd woont en werkt.

Bat Ye’or werd bekend van het begrip ‘Dhimmitude’, een thema waaraan zij twee boeken wijdde, The Dhimmi: Jews & Christians Under Islam (1985) en The Decline of Eastern Christianity: From Jihad to Dhimmitude (1996). Hoewel de term ‘Dhimmitude’ meestal met mevrouw Litmann in verband wordt gebracht, werd deze term ook in 1982 gebezigd door Bashir Gemayel, de Libanese Christelijke Falangistische leider en vroegere president (vermoord in 1982). Naar alle waarschijnlijkheid heeft zij dit begrip aan Gemayel ontleend.

‘Dhimmitude’ is afgeleid van ‘Dhimmi’, een begrip dat in de islam staat voor de ‘andere gelovigen van het Boek’, dus de Joden en de Christenen. Binnen de traditionele islam hebben de Joden en Christenen door de eeuwen heen een soort status aparte gehad. Omdat zij ook een Abrahamitische godsdienst aanhingen werden zij getolereerd/gedoogd, mits zij extra belastingen betaalden. Door de eeuwen heen zijn er grote verschillen geweest, ook per staat, regime. Maar van de Khaliefen tot de sultans, dit is min of meer de status van deze minderheden geweest.

Bat Ye’or betoogt, vaak niet ten onrechte, dat de status van joden en christenen vaak niet zo rooskleurig is geweest. Zij waren vaak chantabel en afhankelijk van de grillen van de islamitische meerderheid en er werd vaak misbruik van die macht gemaakt, tot verschillende gruwelijke georganiseerde pogroms aan toe.

Met ‘Dhimmitude’ bedoelt Bat Ye’or de nederige attitude van joden en christenen naar de eisen van de moslims, vroeger en nu. Zij stelt dat de westerse wereld veel te slap is naar de wereld van de islam, naar de islamitische landen en naar de migrantengemeenschappen in de westerse wereld. In het denken van Bat Ye’or hebben de ‘politiek correcte elites’ en opiniemakers zich al min of meer overgegeven aan de moslims en lijden zij daarmee aan Dhimmi-gedrag, of ‘Dhimmitude’, zoals zij dit ‘ziektebeeld’ (zij ziet ‘Dhimmitude’ als een vorm van decadentie of cultureel verval van het westen) diagnosticeert.

In het denken van Bat Ye’or is Europa verweekt geraakt en weerloos tegen het agressieve imperialisme van de islamitische wereld. Dit imperialisme is klassiek imperialisme, bijv. dmv militaire verovering en onderwerping, maar zou sluipenderwijs gaan, een soort verovering zijn onderop. Doordat er steeds meer migranten uit de islamitische wereld de verschillende Europese landen bevolken, zouden zij langzaam maar zeker de westerse cultuur ondermijnen en die zelfs vervangen door de cultuur van hun landen van herkomst. Zij zouden hierbij dankbaar worden geholpen door politiek correcte fellow-travellers. Eigenlijk zijn in haar optiek Israël (dat de permanente islamitische terreurdreiging het hoofd moet bieden) en een neoconservatief Amerika (dat nog niet is aangetast door het decadente cultuurrelativisme) de enige machten die de afgelopen decennia dit proces enigszins hebben kunnen tegenhouden.

Zie hier het denken van Bat Ye’or, zoals ze dat vooral uiteen heeft gezet in haar bekendste werk Eurabia; the Euro-Arab Axis, uit 2005, in het Nederlands verschenen als Eurabië, de geheime banden tussen Europa en de islamitische wereld (Meulenhoff, 2007), met een voorwoord van Hans Jansen (voorwoord hier te downloaden).

De centrale these van Eurabië komt, zo simpel mogelijk samengevat, op het volgende neer: de Europese Unie zou een serie van geheime vriendschapsverdragen met de Arabische Liga hebben gesloten, geïnitieerd door Charles de Gaulle, bedoeld als tegenwicht naar de Amerikaanse (en Israëlische) invloed. In ruil voor goedkope olie zou Europa zichzelf openstellen als missiegebied voor de islam en onbeperkt migranten toelaten. En Europa zou verder een ‘Israël-kritische’ koers varen.

Ik denk dat er veel bezwaren zijn in te brengen tegen Bat Ye’ors Eurabië. Dat is ten eerste dat het wel heel erg veel knip en plakwerk is. Dat er ergens een vriendschappelijke top wordt gehouden, waarna plechtig wordt verklaard dat er dialoog moet worden aangegaan tussen de landen van beide kanten van de Middellandse Zee wil nog niet zeggen dat zoiets daadwerkelijke politieke betekenis heeft. Er gebeuren wel meer symbolische flauwekul dingen. Onze monarch deelt geregeld een of andere ridderorde uit aan een buitenlands staatshoofd, of ontvangt er een soortgelijk huldeblijk uit de handen van een bevriende collega, of president, ed. Meestal zijn dat niets meer dan symbolische gestes. En zelfs als het meer inhoud heeft, dan nog kun je je afvragen hoe doorslaggevend dat is voor de totale buitenlandse politiek van de verschillende Europese landen.

Alleen, dat wil nog niet zeggen dat deze ‘topontmoetingen’, verdragen, etc. de politieke verhoudingen ingrijpend hebben beïnvloed, vooral ten nadele van Israël. Dat is, ook vanuit Europa, bijna net zo eenzijdig geweest als vanuit de VS. In die zin blaast Bat Ye’or kleine dingen op tot immense proporties, waar zij veel lawaai over maakt (oa, want volgens mij vertelt zij ook veel onzin). Zo’n verhaal kun je natuurlijk optuigen met heel veel voetnoten, maar heeft het ook werkelijke substantie? Zie hier een aspect van de methode Bat Ye’or.

En dan, ten tweede, de conclusies die zij aan dit alles verbindt. Alsof er een systematisch geheim plan bestaat in de Arabische wereld of bij de Organisatie voor Islamitische Landen om op slinkse wijze Europa over te nemen. Er is veel aan de hand in en met de Arabische wereld, maar ondanks alle retoriek uit de tijd van het Pan Arabisme is het nog nooit gelukt om een vuist te maken. Op alle niveaus bestaat er zo’n beetje onenigheid en diepe verdeeldheid. Europa, zowel toen als nu, is daar nog een schijntje bij. Dus een megalomaan project als ‘Eurabië’ lijkt me om die reden al een luchtkasteel. Er is wel veel mis, maar dat nou net weer niet. Niet omdat sommige mensen dat niet zouden willen, maar omdat het onmogelijk is om te realiseren. En het zijn in het algemeen nogal zwakke staten, die nog maar vrij recent tot stand zijn gekomen. Zelfs al is de intentie er (en ik denk niet een dat die breed gedragen zou worden), dan nog lopen de belangen van die landen zo uiteen, dat een Eurabië project niet realistisch is.

Nog een derde punt. Het is natuurlijk zeker zo dat Europa de banden met diverse foute regimes daar in de regio heeft aangehaald ivm olie. Maar, en dat negeert Bat Ye’or, dat geldt misschien in nog veel sterkere mate voor de VS. Plus dat de VS ook nog allerlei strategische belangen hebben en hadden (gedurende de koude Oorlog). Als er nou een mogendheid is geweest die heeft gedeald met radicale of foute moslimextremisten, is het de VS wel, zie het Afghanistan verhaal. Ayman al-Zawahiri werd in Egypte vrijgelaten om daar te gaan vechten. Bovendien, dat is bijna iedereen vergeten (heeft niets met de islamisten te maken, maar wel met Irak), in 1963 steunden de VS oa Saddam Hussein en de toen nog marginale Ba’thpartij in hun coup tegen de pro-Russische generaal Abd al-Karim Qassem. Nu heeft Frankrijk daar ook nog rare dingen gedaan, maar dat is toch iets anders dan de Eurabië-theorie. Maar het idee dat Europa een soort anti-Israëlische politiek zou hebben gevoerd, in het voordeel van de ‘Eurabische elementen’ die daar baat bij zouden hebben gehad, op z’n zachtst gezegd is dat nogal een vertekende (zoniet zwaar vervormde) versie van de geschiedenis.

Andere zaken hebben veel meer de boventoon gevoed, zoals de Koude Oorlog, of de Amerikaanse steun aan Israël. Daartegenover natuurlijk de Russische steun aan het Syrië van de Assads, die voortduurt tot op de dag van vandaag. Die dingen zijn veel belangrijker geweest dan die sinistere Eurabische netwerken, waar Bat Ye’or het over heeft. Dat was mijn derde belangrijkste bezwaar. In serieuze wetenschappelijke kringen wordt Bat Ye’ors Eurabië meestal gezien als brandhout en ik denk terecht.

In de islamkritische, neoconservatieve of rechtspopulistische subcultuur heeft het werk van Bat Ye’or een enorme cultstatus. Het begrip Eurabië heeft in die kringen een hoge vlucht genomen. Het speelt ook een cruciale rol in het manifest van Anders Breivik.

Het idee van een politiek-correcte elite, die andere belangen zou dienen dan die van ‘het volk’ en bereid is om de belangen van het volk op te offeren (de EU!) en om het uit te leveren aan barbaarse krachten uit den vreemde (de moslims!), het is de rode draad in het gedachtegoed van Geert Wilders. Maar ook bij Baudet vinden we precies dit concept terug. En, in ieder geval hetzelfde patroon, maar ingevuld met iets andere begrippen, bij Trump

Lees zeker Eildert Mulder, Eurabië ligt aan de Middellandse Zee (10-9-2011), uit zijn serie uit Trouw, later verschenen in Anders Breivik is niet alleen

Bat Ye’or talks with Pamela Geller

Geert Wilders tijdens zijn proces: Overal in Europa gaan de lichten uit

Ian Buruma, Eurabia, Truth or Paranoia?

Modern Holocaust Revisionisme

En dan het verhaal dat Haj Amin al-Husayni, de Groot Mufti van Jeruzalem (1897-1974), de belangrijkste inspirator/initiator zou zijn geweest voor de Holocaust. Jansen, Bosma en Wilders sluiten zich hiermee aan bij een trend die al wat langer gaande is. Wie verschillende zg Hasbara sites al een tijdje volgt (pro-Israëlische propaganda-sites, die vaak gesteund worden door het Israelische ministerie van ‘Voorlichting/Publieke Diplomatie’, oftewel ‘Hasbara’) moet bekend zijn met dit verhaal.

Het is waar dat Haj Amin al-Husayni, nadat hij was vertrokken uit Palestina, in contact kwam met de Nazi’s, waarmee hij op verschillende manieren samenwerkte. Eerst in Bagdad, gedurende de coup van de pro-Nazistische officieren van de Gouden Vierhoek, olv generaal Rashid Ali. De coup vam de Gouden Vierhoek was overigens een belangrijke inspiratiebron voor de oprichters van de Ba’thpartij Michel Aflaq en Salah al-Din Bittar. Een van de lagere officieren die bij deze coup was betrokken, was een zekere Khairallah Tulfah, die in die tijd sterke Nazi-sympathieën ontwikkelde en een obscuur manifest schreef ‘De drie dingen die God nooit geschapen mocht hebben; Joden, Perzen en vliegen’. Khairallah Tulfah zou zeker vergeten zijn (na zijn gevangenisstraf en oneervolle ontslag uit het leger, werd hij onderwijzer in Tikrit), als hij niet de oom en vooral de voogd zou zijn geweest van de toen jonge Saddam Hussein, op wie hij een beslissende invloed had. Overigens resoneert een echo hiervan nog door in het gedachtegoed van IS, dat misschien veel minder orthodox islamitisch is en veel meer geworteld is in deze vorm van Arabisch nationalisme. Dit zal later aan de orde komen.

De coup van de Gouden Vierhoek in Bagdad mislukte en al-Husayni vluchtte naar Berlijn. Daar maakte Hitler hem tot hoofd van een SS divisie, bestaande uit voornamelijk Bosnische moslims, die gruwelijke oorlogsmisdaden hebben begaan.

Na de oorlog wist de Mufti de Neurenberger processen, waar hij terecht had moeten staan, te ontkomen en vluchtte hij naar het Midden-Oosten. In 1974 overleed hij in Libanon.

Het staat niet ter discussie dat de Mufti een bijzonder kwalijke rol heeft gespeeld, dat hij een oorlogsmisdadiger was, etc. Alleen, itt wat veel pro-Israël en anti-islamactivisten en hun meelopers beweren, de Mufti is niet degene geweest die met het idee van de Holocaust is gekomen. Dat was namelijk Hitler zelf. Hij heeft het idee van gifgas voor Joden al geopperd in Mein Kampf. Bovendien was al ruim voor de Wanseee Konferenz (en de ontmoeting met de Groot Mufti) al een begin gemaakt met de fysieke vernietiging van de Europese Joden. Er bestonden zelfs al gaskamers, zoals in Belzec, en ook Babi Yar had al plaatsgevonden. Hitler had toen al zelf talloze toespraken gehouden waarin hij opriep tot de vernietiging en totale uitroeiing van de joden, ook met gifgas.

Maar net als de inmiddels allang afgeschreven Holocaustontkenners David Irving, Robert Faurisson en Ernst Zündel (in een ander verband eerder op dit blog behandeld), kunnen ook de nieuwe Holocaustrevisionisten met een eigenlijk anti-islamitische agenda moeilijk geloven dat de Nazi’s en niet iemand anders, zoals bijvoorbeeld de eeuwige moslims, verantwoordelijk zijn voor de massale vernietiging van de Europese Joden.  Hitler had dat natuurlijk nooit zelf niet kunnen bedenken; hij moet haast wel zijn ingefluisterd door een niet-Arische en eigenlijk Semitische Arabier… Ook Hitler, die trouwens links was volgens Martin Bosma, is kennelijk slachtoffer van demonisering.

Er is overigens geen serieuze historicus van het Derde Rijk die de Groot Mufti zo’n cruciale rol toedicht. Allan Bullock, Sebastian Haffner, Joachim Fest, Ian Kershaw geen van hen heeft het bij mijn weten zelfs over de Groot Mufti (althans, volgens mij wordt hij zelfs door geen van hen genoemd, maar dat zou ik misschien nog een keer moeten nazoeken). Maar het verhaal van de Groot Mufti (als bedenker van de Holocaust), duikt eigenlijk alleen op in ranzig propaganda-materiaal, of in Nederland bij auteurs/opiniemakers als Carel Brendel en Hans Jansen. Of Martin Bosma. De op dit blog uitgebreid behandelde pro-Israel activiste Ratna Pelle is ook niet zuinig in haar gebruik van het verschijnsel Groot Mufti.

Er zijn ook serieuze auteurs over het Midden-Oosten (zoals Charles Tripp, Robert Fisk of Hanna Batatu) die uitgebreid over de Mufti hebben geschreven. Ook zeer kritisch en zonder zijn collaboratie met Hitler te verdoezelen. Maar geen van hen maakt de Mufti tot de bedenker of inspirator van de Holocaust. De Mufti was zonder twijfel een Nazi-collaborateur, een Nazi-oorlogsmisdadiger, maar geen hoofdrolspeler, laat staan een sleutelfiguur. Zijn invloed is zeker betekenisvol geweest in het Midden Oosten (zoals op de Ba’thpartij en vooral Saddam Hussein), maar niet op het verloop van de Tweede Wereldoorlog in Europa of op de Holocaust.

http://www.volkskrant.nl/buitenland/merkel-tegen-netanyahu-holocaust-is-wel-onze-verantwoordelijkheid~a4168563/

De Partij van de Liefde

“Het nieuwe fascisme draagt een baard”, zei oorlogscorrespondent Arnold Karskens in de talkshow van Pauw, op 22 september 2014., nav de wandaden van Islamitische Staat (zie hier). Heeft hij gelijk en is IS een manifestatie van ‘fascisme’? Wat mij betreft heeft Karskens maar een beetje gelijk, zij het indirect en op een iets andere manier dan hij wellicht zelf bedoelde.

Hoewel het hiervoor besproken verhaal van de Groot Mufti misschien wel het bekendste is (vooral omdat het zo gespind is door de Israël Lobby en door westerse anti-islamactivisten, zo erg dat het gezonken cultuurgoed is geworden, dat het inmiddels zelfs op GeenStijl rondwaart), is dit zeker niet het enige en al helemaal niet de belangrijkste link tussen het Europese fascisme en politieke bewegingen/stromingen in het Midden Oosten. Want hoe zit het met de oorsprong van het regime van Assad? Want juist de Baathpartij (zowel de Syrische van Assad als de Iraakse van Saddam Hussein) kent een min of meer op het fascisme geïnspireerde oorsprong.

De Ba’thpartij werd opgericht door Michel Aflaq, een Christelijke Syriër. Aflaq werd in 1910 in Damascus geboren in een Syrische Grieks Orthodoxe familie. Hij groeide op in de jaren dat Syrië een Frans mandaatgebied was, een resultaat van de opdeling van het Osmaanse Rijk na de Eerste Wereldoorlog, een gegeven dat zijn politieke vorming sterk zou beïnvloeden. In de jaren dertig studeerde hij geschiedenis aan de Sorbonne Universiteit in Parijs.

Aanvankelijk was Aflaq Marxist, maar in de loop van de jaren dertig raakte hij sterk beïnvloed door de Duitse denkers van de romantiek (vooral Gottfried Herder) en in toenemende mate het fascisme van Mussolini in Italië. Terug in Damascus, waar hij docent werd op een Franse eliteschool, begon hij zijn carrière als politiek denker/activist/agitator. Hij werd actief in de revolutionaire ondergrondse van het Arabisch nationalisme. Begin jaren veertig richtte hij samen met de soenniet Salah Eddine al-Bitar en de Shiiet Zaki Arsuzi de Pan Arabische Ba’th Partij op, voluit al-Hizb al Ba’th al-Arabi al-Ishtiraki (حزب البعث العربي الاشتراكي), ‘de Socialistische Partij van de Arabische Herrijzenis’. Ba’th, “herrijzenis” of “wedergeboorte” stond tegenover het Europese Imperialisme. De Ba’thpartij was natuurlijk een reactie op de nasleep van de Eerste Wereldoorlog, die voor de Arabieren, ondanks dat zij aan de geallieerde zijde hadden meegevochten tegen het Osmaanse Rijk, bijzonder nadelig was uitgevallen. De Arabieren kregen geen onafhankelijk aaneengesloten gebied, onder het gezag van Koning Faisal, maar het gebied werd verdeeld in een Frans en een Brits mandaat (het geheime Sykes-Picot akkoord van 1916, in 1920 geïmplementeerd). Syrië en Libanon gingen naar Frankrijk, Palestina, Trans Jordanië en Irak naar Engeland. Aan de geforceerde en kunstmatige grenzen van deze staten hebben sindsdien een heleboel conflicten ten grondslag gelegen, eigenlijk tot op de dag van vandaag. De recente vorming van Islamitische Staat, dwars door de grenzen van Syrië en Irak werd mede gemotiveerd als een rechtzetting van dit onrechtmatige en opgelegde verdrag.

Het was onder meer deze verdeling van de Arabieren waar Aflaq en de Ba’thpartij tegen ageerde. Er moest een Pan-Arabische Eenheid komen, los van de door de imperialisten opgelegde landgrenzen. De drie zaken waar de Ba’thpartij tegen ageerde waren: Imperialisme, Zionisme (de vorming van een Joodse Staat in Palestina), en ‘de Arabische Reactie’, waarmee de conservatieve monarchieën werden bedoeld, die in de ogen van de Ba’th een belemmering vormden voor de vooruitgang en de Arabische wederopstanding. De slogan van de partij was “Eenheid, Vrijheid, Socialisme”. Eenheid bedoeld als eenheid van alle Arabieren, die een Natie vormden en zich moesten ontdoen van de koloniale grenzen. Vrijheid bedoeld als vrij van imperialistische overheersing en Socialisme als saamhorigheid, sociale rechtvaardigheid en emancipatie (overigens nadrukkelijk niet Marxistisch). Op het eerste gezicht begrijpelijke of gerechtvaardigde eisen, zeker in het licht van die tijd. De Ba’thpartij was trouwens seculier en profileerde zich vooral als een partij voor Arabieren, ongeacht de religieuze afkomst/overtuiging. Het Pan-Arabisme stond, in de oorspronkelijke ideologie althans, centraal (onder respectievelijk Saddam en Assad zouden regionalisme, nationalisme en vooral tribalisme steeds meer de boventoon voeren, maar dat was niet de oorspronkelijke koers van Aflaq)

Maar Aflaqs ideeën bevatten ook andere elementen, die niet direct zijn terug te voeren op een Arabische, Islamitische of regionale traditie, maar die duidelijk geworteld zijn in het Europese politieke denken van de jaren twintig en dertig, vooral het fascisme. In Fi Sabil al Ba’th (“The Path to Resurrection”), uit 1941, het belangrijkste geschrift van de Ba’thpartij, klinkt regelmatig de roep om een sterke leider, die de partij en de samenleving voortdurend bij de les houdt en in een permanente staat van strijd stort:  “The Leader, in times of weakness of the ‘Idea’ and its constriction, is not one to substitute numbers for the ‘Idea’, but to translate. numbers into the ‘Idea’; he is not the ingatherer but the unifier. In other words he is the master of the singular ‘Idea’, from which he separates and casts aside all those who contradict it.”

Aflaqs formulering van nationalisme doet net zo fascistoïde aan: “Nationalism is love before anything else. He who loves doesn’t ask for reasons. And if he were to ask, he would not find them. He who cannot love except for a clear reason, has already had this love wither away in himself and die (…) In this struggle we retain our love for all. When we are cruel to others, we know that our cruelty is in order to bring them back to their true selves, of which they are ignorant. Their potential will, which has not been clarified yet, is with us, even when their swords are drawn against us”.

Nationalisme als onvoorwaardelijke liefde. Een irrationele overgave aan de Natie en haar Leider, in een systeem waarin foltering en andere wreedheden gezien worden als loutering, therapie zelfs en het individu geofferd kan worden voor een hoger ideaal, dat slechts door de Leider kan worden vastgesteld. Fascistischer kan bijna niet. Zie voor meer over de ideologie van Aflaq en hoe deze zich verhield tot de werkelijke politiek van zowel Assad als Saddam Hussein (vooral de laatste), Bloed en Bodem van de Ba’ath, van arabist Leo Kwarten uit de NRC (3-5-2003). Er is trouwens recent een Nederlandse politicus opgestaan die zijn partij, net als Aflaq, ook ‘de Partij van de Liefde’ noemde en in het verlengde daarvan zeker nationalisme (of patriottisme) beschouwt als een vorm van liefde. Ik neem aan dat het op toeval berust, tenminste niet dat er in dit Nederlandse partijtje het Ba’thistische gedachtegoed leeft. Maar opmerkelijk is het wel, Dit partijtje (waarvan enkele lieden zich wel lovend over Assad hebben uitgelaten), komt later nog uitgebreid aan de orde. Terug naar Aflaq en de Ba’thpartij.

Uiteindelijk vonden in zowel Syrië en Irak in 1963 staatsgrepen plaats die in beide landen de partij aan de macht hielpen. In Irak trouwens voor korte duur, omdat het leger ingreep en de Ba’thi’s weer aan de kant zette. In 1968 wist de Iraakse tak van de Ba’thpartij weer aan de macht te komen en ditmaal deze te behouden, tot de val van Saddam Hussein na de Amerikaanse invasie van 2003. Maar hoe dan ook, Aflaqs notie van de “Republiek der Liefde” culmineerde uiteindelijk in het Irak van Saddam Husseun en het Syrië van Hafez al-Assad en zijn zoon Bashar, al is de uiteindelijke invloed van Aflaq groter geweest op het Iraakse dan op het Syrische regime. Met de machtsgreep van Hafez al-Assad in 1970 volgde namelijk een grote zuivering in de Syrische Ba’thpartij, in het jargon van het Assad-regime aangeduid als de ‘correctieve revolutie’. Assad verving de partijleiding door veelal Alevietische clan en streekgenoten. Aflaq werd uit zijn eigen Syrische Ba’thpartij gezet en vertrok, na een lange omzwerving, oa via Frankrijk en Brazilië, uiteindelijk naar Irak, waar hij later door Saddam Hussein op een voetstuk werd geplaatst, tot zijn dood in 1989. Hoewel hij op het eind van zijn leven niets meer dan een symbolisch figuur was geworden, in feite onder huisarrest leefde en voor officiële gelegenheden door Saddam Hoessein op een podium werd gezet, werd hij na zijn dood door het regime geëerd, middels een groot grafmonument en enkele bronzen standbeelden, van hetzelfde soort waarvan er vele honderden van Saddam zijn vervaardigd.

Beide Ba’thistische regimes verwijderden zich elk op hun eigen manier van de oorspronkelijke ideologie. Het belangrijkste was de ambivalente relatie met het Pan-Arabisme, de Arabische eenheid, een van de belangrijkste peilers van het oorspronkelijke Ba’thisme, al bleef het Iraakse Ba’thregime, in woord althans, het idee van de Arabische eenheid het sterkst uitdragen. Maar in de praktijk vielen beide regimes terug op hun tribalistische aanhang, die in Syrië en Irak sterk van elkaar verschilde, waardoor beide regimes zelfs gezworen vijanden van elkaar werden.

Saddams dictatuur kende een mafia-achtige structuur, waarbij zijn stamverwanten de sleutelposities bekleedden. Dat was in zijn geval de tribalistische bevolking van de zg Sunnitische driehoek, van iets ten noorden van Bagdad (bijv. Falujah) tot ongeveer Mosul (waar veel van de latere aanhang van IS afkomstig was). Het regime dat de oude Assad vormgaf had eenzelfde soort tribalistische, of mafia-achtige structuur, alleen werden de sleutelposities bemand door de Alawieten van het platteland van Latakia. Ter verduidelijking, de Alawieten maken deel uit van de Shiietische tak van de islam, het is alleen binnen het Shiïsme een andere richting dan bijvoorbeeld het Twaalver-Shiisme, dat wordt aangehangen door het Mullah bewind in Iran en waartoe de meerderheid van de Shiieten kan worden gerekend, dus de Shiietische populatie van Iran, de zuidelijke helft van Irak en de meeste Shiieten in Libanon. Zie hier ongeveer het schisma tussen de Iraakse en de Syrische Ba’thisten. Hoewel er ideologisch en politiek organisatorisch grote overeenkomsten waren (beiden totalitaire politiestaten, leunend op zowel een combinatie van tribale loyaliteiten, als georganiseerd wantrouwen, door een netwerk van geheime diensten), namen zij binnen het krachtenveld van de Arabische wereld vaak tegengestelde posities in. De Iraakse Ba’th neigde meer naar het Sunnitische kamp, terwijl het Syrische regime meer aansluiting zocht in de Shiietische wereld. Zo sterk zelfs dat in de Irak/Iran oorlog het Syrië van Assad de zijde van Iran koos, als enig Arabisch land. De motieven hiervoor zijn niet zozeer religieus (het seculiere Assad regime verschilde sterk van het revolutionaire islamistische regime van Ayatollah Khomeiny, net zoals Saddams seculiere regime in veel opzichten verschilde van het Wahabitische Saudische koninkrijk), maar wel tribalistisch.   Zie hier ook de verklaring waarom het seculiere regime van Hafez al-Assad (en tegenwoordig dat van zijn zoon Bashar) de belangrijkste steunpilaar was van de shiietische fundamentalistische Hezbollah (al is tegenwoordig Hezbollah misschien wel de belangrijkste steunpilaar van het regime van Assad, dat inmiddels sterk in de verdrukking is gekomen). Eenzelfde soort relatie is het voormalige Iraakse Ba’thbewind aangegaan met verschillende sunnitische terreurbewegingen. In zo’n sterke mate zelfs dat de leiding van IS bijna als een soort ondergrondse voorzetting kan worden gezien van het oude Iraakse regime. Daarover later meer.

De conclusie is dat Arnold Karskens enigszins gelijk had toen hij nav IS stelde “Het nieuwe fascisme draagt een baard”. Zeker geen gelijk in de zin van dat ‘islam’ en ‘fascisme’ aan elkaar verwant zouden zijn (zoals oa Geert Wilders en Martin Bosma ons graag willen doen geloven), maar wel dat de ‘baarden’ van IS (in ieder geval de leiding) een soort voortzetting zijn van een fascistische beweging in het Midden Oosten.

Maar dat geldt misschien nog wel meer voor het Assad-regime, dat door verschillende westerse ‘islam-kritische conservatieven’, ‘verlichtingsfundamentalisten’, of hoe nieuw rechts zich tegenwoordig omschrijft, vaak wordt afgeschilderd als een baken tegen het islamo-fascistische gevaar. Het verband met het oude Europese fascisme is soms zelfs heel direct. Gevluchte Nazi-oorlogsmisdadigers als Walther Rauff ( die later naar Zuid Amerika vertrok en tot zijn dood ook adviseur was van de DINA, de beruchte geheime dienst van de Chileense dicator Augusto Pinochet) en vooral Alois Brunner (de rechterhand van Eichmann), die na 1945 ontkwamen naar het Midden Oosten, vonden hun nieuwe Heimat in het Syrië van Havez al-Assad. Zij speelden zelfs een rol in het opzetten van Assads geheime diensten en het orgsaniseren van het Syrische gevangeniswezen. De werkelijke erfgenamen van het Europese fascisme in het Midden Oosten zijn wellicht eerder bij zowel de Syrische als de Iraakse Ba’thpartij te vinden, dan bij de politieke islam, of de islamisten.

Over de laatsten in het volgende deel meer.

wordt zeer binnenkort vervolgd…

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

3 comments

Discussiëren op Hoeiboei 2, oftewel het bewijs van de geldigheid van Edward Saids ‘Orientalism’ tot op de dag van vandaag

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', opinie, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 5 augustus 2013

Afgelopen winter publiceerde ik op dit blog Discussiëren op Hoeiboei, de anonieme afwerkplek van islamofoob extreemrechts. Daar heb ik wat mij betreft ook deze site al voldoende geïntroduceerd.  Het is het platform waar Hans Jansen, Annelies van der Veer en soms ghostwriter Barry Oostheim hun anti-islam/ pro rechts-Israël/pro Wilders pamfletjes lanceren, toegebruld door een horde in regel anonieme ‘reaguurders’ (deze van de website GeenStijl afkomstige kwalificatie, lijkt mij een effectieve omschrijving), die er vaak nog een schepje bovenop doen. Expliciet racisme is in het forum van Hoeiboei volkomen geaccepteerd (voor vrijheid van expressie zijn wij immers allemaal), alleen wanneer er tegengeluiden komen, die niet zo makkelijk zijn af te doen, of waar het lastig om een goed antwoord op te formuleren, worden die soms weg gemodereerd, of wordt de discussie gesloten.  Om die reden leek het mij aardig om de discussie hier in ieder geval te publiceren (en daarmee vast te leggen). Er valt, net als de vorige keer, weer veel te lachen, maar ook deze discussie is weer buitengewoon onthullend over hoe islamofoob rechts (of domrechts, beide begrippen vallen overigens niet noodzakelijkerwijs samen, maar overlappen elkaar soms wel, zie verschillende bijdragen aan de discussie hieronder) naar de wereld kijkt. Al met al bijzonder leerzaam materiaal, ook al is het wederom een nogal burlesque geheel geworden. Door verschillende participanten wordt regelmatig de onderbuik geleegd, maar dat is nu eenmaal eigen aan de tribale groepering der Hoeiboei reaguurders. 

Dan nog iets. Een van de merkwaardigste aspecten van de weblog Hoeiboei is dat daar het idee leeft dat men mede namens Harry Potter en Gerard Reve spreekt. Ik vind het ook een beetje vreemd, maar als je de site opent, zie je linksboven de tekst ‘Hoei Boei, de enige site met zowel Gerard Reve als Harry Potter aan haar zijde’. Juist…. Dat van Harry Potter kan ik niet beoordelen. Zijn domein is immers het bovennatuurlijke. Net als het dragen van een hoofddoek, lijkt mij de Harry Potter cultus een hoogst particuliere geloofszaak en wie ben ik om mij daarin te mengen, dus dat laat ik maar verder voor wat het is. Maar waarom in Godsnaam (zeg dat wel) Gerard Reve? Zijn Annelies van de Veer en Hans Jansen Zijn Boodschappers, die, aangevuld met Ghostwriter Barry Oostheim als Heilige Geest, een soort Reviaanse drieëenheid vormen? (dus niet met de Maagd Maria, want dan zou Annelies van der Veer een hoofddoek moeten dragen en, voor de goede orde, dat doet ze dus niet). Maar ik dacht altijd dat dit met met Teigetje en Woelrat was. Misschien heb ik iets gemist, maar dat roept bij mij wel hele vreemde beelden op. Het kost mij iets minder moeite om bij bepaalde reaguurders het beeld op te roepen van Matroos Vos (zeker zoals hij er nu uitziet). Sterker nog, als je daar met bepaalde types in discussie gaat, moet je gewoon het beeld van Joop Schafthuizen voor de geest halen. Meestal klopt dat wel met de algemene sfeer van de conversatie. Zie bijvoorbeeld ene Van het Goor (what’s in the name), alhoewel die naar eigen zeggen de grootste heteroseksuele schuinsmarcheerder van Harderwijk is, zie hier, – wisten jullie trouwens dat de Donkerstraat aldaar de ultieme cruiseplek is? Alhoewel ik toch mijn twijfels heb bij van het Goors claims en ik mij afvraag of hij niet eerder een licht ontvlambare, hoe zou ik het zeggen, viezeman is (naar de creatie van Kees van Kooten), gezien een andere reactie op Hoeiboei (zie hier). Dat ‘trillen van kwaadheid, praten met speeksel in de Harderwijkse Donkerstraat’ vind ik wel weer een mooi beeld, Matroos Vos zeker passend. Maar verder vind ik dat Reve-gedweep op die site maar een rare toestand. Annelies van der Veer die zich een Reviaan noemt (zie hier). Of Hans Jansen, die zich volgens Michiel Leezenberg bezondigt aan Reviaanse stijlbloempjes (zie hier). Ik wil niets afdoen aan de daar kennelijk gepraktiseerde reviaanse voorkeur (wat die ook moge inhouden, of hoe je daar invulling aan geeft- zeker in combinatie met Harry Potter?!), maar ik vind het een beetje een wonderlijk gebeuren. Vandaar dat ik in de discussie, al was het enigszins off topic, daar toch een opmerking over heb gemaakt. En misschien was het nog nodig ook, want, al claimt de site de zegen van Reve te hebben, een aantal reaguurders snapt er spreekwoordelijk geen hol van. Waaronder ene Hpax, zie hier, al schrijft die naar eigen zeggen nog zulke geleerde boeken, zie de onderstaande discussie. Uitgegeven in eigen beheer, dat dan weer wel.

Hieronder de discussie. Ongeredigeerd, met helaas dus onvermijdelijke type-fouten, inclusief die van mijzelf (dat is nu eenmaal moeilijk te voorkomen als je snel in een klein vakje moet typen), maar het ruwe materiaal (waarin vooral goed tegenwicht werd geboden door de tot voor kort mij onbekende blogger Max Goedblick, met een veel bescheidener rol voor mijzelf) is wederom fascinerend en daarom de moeite waard om te tonen en te bewaren. Daarna volgt nog een kleine nabeschouwing, plus wat bonusmateriaal. Ter leeringh ende vermaeck:

 

Van: http://hoeiboei.blogspot.nl/2013/07/egypte-begeert-het-juk-van-de-sharia-af.html

Egypte begeert het juk van de sharia af te schudden

Al sinds de Farao’s zijn de Egyptenaren als weinig anderen erin getraind om politieke narigheid gelaten te ondergaan. Maar nadat één jaar lang de politieke islam aan de macht is geweest, is het toch ook deze geharde ervaringsdeskundigen te veel geworden. (Niet dat zoiets een waarschuwing zal zijn voor Nederlandse politici die er een hobby van hebben gemaakt de islam ruim baan te geven in het lands-, stads- en schoolbestuur. Immers, alleen de bevolking heeft er last van, dus voor de meeste politici is het dan niet echt een punt.

Strategisch is en blijft het voor de groei van de politieke macht van de islam op de lange termijn het beste zo veel mogelijk sharia-enclaves te stichten. Maar waar? In het Westen kost dat weinig moeite, daar hebben de autoriteiten immers niet door wat er onder hun neus gedaan wordt. Hetzelfde te doen in de islamitische wereld, waar haast iedereen, en zeker de politie, doorheeft wat er gaande is en waartoe dat leiden zal, zoiets is een veel riskantere onderneming. Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet geluk.

De Nederlandse staatsmedia en de Nederlandse beleidsmakers, blijkt nu, zijn niet op de hoogte van de elementaire basics van de politieke orde in de islamitische wereld. Met droge ogen vertellen ze dat ze het als een ernstig probleem zien dat een wettig gekozen president door het leger is uitgeschakeld. Dat de verkiezing van die president met fraude tot stand is gekomen, is al weer vergeten. Dat die wettige president de mensenrechten van zijn onderdanen schendt, speelt geen rol. Er zijn in het Midden-Oosten nu eenmaal maar twee smaken beschikbaar: een dictatuur van de islam, of een halve dictatuur die zijn macht ontleent aan het leger.

In Turkije bestond, voordat Europa daar ingreep, een subtiel evenwicht tussen islam en leger. Europa heeft het evenwicht dat daar bestond verbroken, ten gunste van de islam, omdat militaire regimes nu eenmaal niet voldoen aan de hoge Europese normen. Dat in islamitische landen als Turkije en Egypte het leger een minimale burgerlijke orde garandeert en de haatbaarden op afstand van de macht houdt – als de Nederlandse praat- en schrijfelite dat al mocht weten, dan houden ze er stijf hun mond over dicht. Ze telefoneren liever met hun dinnetjes in Beiroet. Minister Timmermans, Petra en Monique: Ga toch koken.
De overheidsmacht in Egypte is al duizenden jaren in handen van de hoogste militair van het land. Alleen tijdens de periode van Britse bemoeienis, van ± 1888 tot ± 1952, lag het anders, tenzij je de rol die de Britten toen hebben gespeeld gelijk wilt stellen met die van de opperbevelhebber van de Egyptische strijdkrachten. Dan is ook 1888-1952 toch een normale periode geweest. In 1952 kwamen de militairen weer gewoon direct aan de macht: Nasser.
Inderdaad was de constructie waaronder de Britten zich met Egypte hebben bemoeid wat eigenaardig, het was geen gewone kolonie, wat bijvoorbeeld daaruit blijkt dat niet Engels maar Frans in 1952 in Egypte de meest gesproken buitenlandse taal was. Egypte had in de Britse tijd een eigen sultan, later koning, met eigen bevoegdheden. Wij in Nederland hebben daar weinig van meegekregen, behalve dat de laatste koning, Farouq, aan overgewicht leed. Studenten denken meestal dat Egypte ‘gewoon’ door de Engelsen gekoloniseerd is geweest.
Het falen van de Moslimbroederschap in Egypte wil niet zeggen dat de Broederschap niet nog steeds kansen heeft in landen waar anders dan in Egypte geen millennia-oude traditie van militair bestuur bestaat. In Jordanië en Syrië liggen er nog steeds mogelijkheden. Het Mursi-drama zal de Broederschap er bovendien eens te meer van overtuigd hebben dat de macht alleen door geweld in handen te krijgen is, en dat het democratische spel de moeite van het meedoen niet waard is. Het kan nog leuk worden in de islamitische wereld waar het delen van de staatsmacht een onbekend concept is.
De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi. De Egyptenaren wisten dat, en getuigden van die kennis, en van hun afschuw van Obama, door middel van in het Engels gestelde spandoeken die in Europa en Amerika op de tv goed zichtbaar zijn geweest. Raar dat het westen die voorkeur van Obama voor de islam zo gelijkmoedig opneemt.
Maar mogelijk zijn er toch instanties in Amerika die wat minder gelijkmoedig zijn, en die tegen de zin van het Witte Huis en zonder het Witte Huis precies op de hoogte te houden, de Egyptische legerleiding gesteund hebben, met geld, raad en daad. Of ondersteunt Saoedi-Arabië de nieuwe militaire machthebbers? Het is in ieder geval haast ondenkbaar dat een groep militairen de macht overneemt zonder steun van anderen, en ook nog eens tegen de zin van Obama en de zijnen.
De nieuwe machthebbers verwachten, net als de Nederlandse legendarische Arabist Snouck Hurgronje aan het begin van de vorige eeuw, dat als je de haatbaarden er tussenuit vist, het verder allemaal wel los zal lopen. Het leger zegt driehonderd arrestaties te hebben verricht. Kennelijk is dat getal voor veel Egyptenaren (die anders dan Nederlanders weten wat de politieke islam is) min of meer geloofwaardig. Zelfs al zijn het er drieduizend, dan is dat nog steeds weinig. Ja, voor Nederland zou het te veel zijn. Wij laten liever af en toe een van de onzen afschieten en onthoofden in de Linnaeusstraat. Maar voor Egypte is drieduizend arrestaties een gebeurtenis van niks.
Hoe zal het nu verder gaan met Egypte? Vanaf de jaren veertig tot nu toe, langer dan een halve eeuw, heeft er in Egypte een vaak bloedige maar beperkte strijd gewoed tussen de Moslimse Broederschap en de Regering/het leger. Daarbij vielen er nu en dan doden, werden er nu en dan mensen, mogelijk onschuldig, gevangen gezet of geëxecuteerd, plus af en toe een aanslag op een politicus, en er waren af en toe bloedige rellen. Ik heb wel (per ongeluk) in Cairo door een straat gereden, langs een hotel, op een plek waar de politie net het bloed van de stoep en de trappen aan het dweilen was.
Heel erg allemaal, en dat zal allemaal terugkomen als het leger in Egypte aan de macht blijft. Toch is die toestand om rekenkundige redenen te verkiezen boven een langdurige echte burgeroorlog in Syrische, Irakese of Libanese stijl waarbij elke paar maanden duizenden slachtoffers vallen.
Dat de Egyptenaren het juk van de sharia hebben afgeschud, en dat mogelijk ook nog op eigen kracht voor elkaar hebben weten te krijgen, is het bemoedigendste bericht over de islam sinds de staatsgreep van Khomeini in Iran in 1978-1979.
Categorieën:

131 opmerkingen:

  2. Werken die veiligheidsdiensten, cia, aivd, dan toch echt van acht tot halfvijf en tijdens Zon- en feestdagen gesloten, of bent u zo bijzonder goed geïnformeerd ?
    Bij de politieke elite twijfel ik voortdurend tussen dom en crimineel.

    BeantwoordenVerwijderen

  3. Het is geen optie. Er bestaat geen mogelijkheid dat de islam de gehele mensheid zal verzieken. Net als een teek, een luis, het hiv-virus of een kankergezwel heeft de islam een gastheer nodig. Het slechte van de wereld kan niet overleven zonder het goede. De islam kàn niet op zichzelf staan, omdat het alleen kan bestaan ten koste van een ander. Dat is het unieke van een parasiet.

    Er bestaat ook geen kans dat de islam tot het einde der tijden blijft voortbestaan, net als heb bewind van Stalin, Pol Pot en Hitler heeft de islam ook tegenwoordig in Nederland meelopers. Stalin werd gesteund door de communisten, Hitler door de NSB en Pol Pot door Paul Rosenmöler. De islam word gesteund door een combinatie van àl die groepen samen met hun trawanten en collaborateurs. Onderandere Anja Meulenbelt en Dries van Agt.

    De islam loopt op haar laatste benen, de islam is op sterven na dood. Omdat de islam verzonnen is kan ik er een eind aan verzinnen, en niets of niemand houdt mij tegen. Het einde van de islam staat hoe dan ook gepland op 31 December 2013 ‘s-middags om vier uur. Zeg maar dat Vanhetgoor het gezegd heeft. Vervolgens moeten overal ter wereld alle moskeeën worden afgebroken, evenals de islamitische scholen. Dan moeten alle ex-moslims worden gedéprogrammeerd. En tot slot moeten de schuldigen worden bestraft.

    Het is geen optie, er is maar één manier om de wereld te behouden voor de beschaafde mensen; de islam zal ten einde komen. Dit jaar nog!

    BeantwoordenVerwijderen

  4. Goed verwoord vanhetgoor, Zoisut!

    Verwijderen

  5. Heb ik ook vaak aan gedacht, alleen waar moet de wereld nog doorheen. De islam heeft het kiem van zijn eigen ondergang in zich. Er zit zo weinig integriteit in het systeem. Naar elkaar en zeker naar hun “tegenstanders”. Hoe groter het wordt, hoe meer het onhoudbaar wordt. Dit geldt eigenlijk voor alle door de mens gevormde systemen. Of het systeem nou door een geloof wordt geïnspireerd of door een ideologie of door een kapitalistisch systeem of een product (bedrijf) of een politiek idee (EU) of het gras van de buren. Er is een punt waar het niet meer werkt. En het ene systeem zal sneller onderuit gaan dan het andere en de islam heeft dan ook alles in zich om onderuit te gaan. De islam past zich niet aan de omstandigheden (gelukkig anders hadden we pas echt een probleem) maar of ik het nog ga meemaken…

    Verwijderen

  6. Hoera voor Vanhetgoor ! Echt waar.

    Verwijderen

  7. Nu ik hier toch bezig ben (een eind verderop in de discussie), ook hier maar een opmerking. Van het Goor, als ik het goed begrijp vind jij het opkomen voor de rechten van de Palestijnen (die niet eens allemaal Moslim zijn)’collaboreren’ met ‘de islam’? Los van of er überhaupt zoiets bestaat als ‘collaboreren’ met ‘de islam’, ben je in staat afzonderlijke problemen helder te analyseren, of is het voor jou allemaal een grote brei? Snap je zelf wat er allemaal aan de hand is, of maak je er bewust zo’n hutspot van? Toon maar eens aan waarin bijvoorbeeld de door en door Katholieke van Agt een steentje bijdraagt aan een evt islamitische wereldheerschappij. Ben benieuwd of je dat kan en vooral of je dat ook op een serieus forum kunt slijten. Hier maak ik me geen illusies, hoewel ook ik verbaasd zou zijn als je hierin bijvoorbeeld Hans Jansen meekrijgt. Nu hij toch op dit forum bezig is, ben ik best wel benieuwd wat hij hiervan vindt. Zou daar graag wat meer van willen vernemen 😉

    Verwijderen

  9. Het is niet de islam die momenteel een flinke greep in onze portemonnee doet, onze vrijheid afpakt, maar de ‘Bovenonsgestelden’.

    BeantwoordenVerwijderen

  11. Bedankt voor het linkje..

    Verbluffend, en alle respect voor het bewustzijn van deze knaap…
    Welkom in de 21ste eeuw

    Persoonlijk (of weet het eigelijk wel zeker) denk ik dat internet hier een bewonderende en bemoedigende rol in speelt.
    Op vragen hoe deze `jongen` dat allemaal wist, noemt hij diverse malen “Internet” !!

    Bewoners van de islamitische staten zien nu met eigen ogen hoe mensen leven in het vrije westen, en hoe het anders kan.
    Zonder voorgelogen te worden door achterlijke islamisten en schriftgeleerden.
    Dankzij sociale media..

    Deng Xiaoping, de “vader des vaderland” van China wederopstanding, was jaren lang dom gehouden door de buitenlandpoliticologen van zijn “socialistische partij”
    En dacht dat ze in het buitenland nog in de middeleeuwen leefden.
    Toen hij in het ´buitenland´ kwam (pre-internet tijdperk) keek tie zijn ogen uit.

    Sociale media helpt de evolutie een handje..

    En Geert Wilders heeft weer gelijk…`moslims !! werp het juk van die achtelijke islam van U af, en er is zoveel mogelijk`

    Een sprankelend zonnestraaltje van bemoediging in die inktzwarte duisternis van de islam.
    Hup.. de mastodonten van de islam naar het museum.

    Verwijderen

  13. Het kan dus wel in die krant. Je hoeft het er niet mee eens te zijn maar het zet wel tot nadenken: http://www.volkskrant.nl/vk/nl/3184/opinie/article/detail/3471059/2013/07/06/Er-is-geen-moraal-zonder-God.dhtml

    BeantwoordenVerwijderen

  14. Mbt tot moraal raakt het kant noch wal 🙂

    Verwijderen

  16. Toch vraag ik me af in hoeverre de oppositie tegen Morsi iets te maken had met het dictatoriale islamisme van de moslimbroeders. Op TV zag ik ook Egyptenaren die boos waren omdat het brood 5 x zo duur was geworden vanwege afschaffing van subsidies op brood. De meeste opstanden draaien om armoede, werkloosheid en voedselprijzen; zo begon de Arabische “lente”.

    Ook onder Mubarak waren niet-moslims een zondebok om het falen van de overheid te verdoezelen. Bij aanslagen en pogroms tegen die minderheden grepen politie en leger vaak niet in, of deden zelfs mee. Er is geen reden om aan te nemen dat het leger nu ineens die minderheden gaat beschermen. Ook de volgende regering zal zondebokken nodig hebben; Egypte ligt economisch op haar gat en ik zie niet hoe dat heel snel kan veranderen.
    De volgende Egyptische regering zal de subsidies op brood evenmin kunnen handhaven.

    BeantwoordenVerwijderen

  17. Dandruff heeft gelijk.

    Verwijderen

  18. en paardenbonen uit Frankrijk. Schijnt voedsel voor armelui te zijn.

    Verwijderen

  19. Als je dit als gegeven neemt (en ja ik denk ook dan Dandruff gelijk heeft) dan heeft het geen zin om naar democratie te streven als het land daar niet aan toe is. De middenklasse moet groot genoeg zijn en dat betekend dat de economie redelijk goed moet draaien en ondernemerschap lonend is. En natuurlijk vergeet ik nu heel veel belangrijke zaken. Ook de cultuur en aanwezige ideologiën bepalen veel. In china kan een democratie wel eens f.. verkeerd uitpakken omdat ze nogal een beetje alleen aan zichzelf denken en dat werkt niet zo goed in een democratie. Egypte en de rest van de arabische landen is er (ook) niet aan toe en wat je in turkije ziet gebeuren is dat een ideologie een prille (wat heet) democratie om zeep wil helpen. (of mag ik dat niet zeggen). Raak de mensen in de portemonnee en de democratie is snel overboord. (of als er veel te verdienen is, is de democratie ook snel overboord).

    Verwijderen

  21. Recente omwentelingen in Egypte worden in termen van Democratie, Arabische Lente en gekuip van de locale Moslim Broederschap verslagen, maar terecht wijst Dandruff [7.07.13/13.29u] op de explosieve stijging van de broodprijs. En die van de spijsolie zal er denk ik ook wel zijn en tellen, en dan heb je zo een opstand in Egypte (Caïro).

    Over het alledaagse leven van de ‘gewone Egyptische man’ worden we slecht geïnformeerd. Hoe die moet leven, kan beslissender / voorspellender zijn voor het ontstaan van een politieke agitatie dan Verheven slogans’’

    Bestaat over die ‘Mohammed Hasan de Egyptenaar’ recente, toegankelijke literatuur? Vele jaren geleden las ik enige pagina’s uit een publicatie van een Noorse anthropologe over haar participerend onderzoek bij een gewoon Caïrees gezin. Een boeiend verhaal over een afschuwelijk, gewoon Egyptisch leven. Met dat participeren hield ze naar ik mij herinner maar op.
    Ik had graag haar artikel of boek helemaal uitgelezen, maar kreeg die niet te pakken. En ook niet iets dergelijks. De naam van de anthropologe ken(de) ik niet. Wie weet!

    BeantwoordenVerwijderen

  22. “Dat de Egyptenaren het juk van de sharia hebben afgeschud, en dat mogelijk ook nog op eigen kracht voor elkaar hebben weten te krijgen, is het bemoedigendste bericht over de islam sinds de staatsgreep van Khomeini in Iran in 1978-1979.”

    Hier zal men het mogelijk interpreteren als een overwinning van de goede islam over de slechte ?
    islam, zo slecht nog niet.

    BeantwoordenVerwijderen

  23. “In Turkije bestond, voordat Europa daar ingreep, een subtiel evenwicht tussen islam en leger. Europa heeft het evenwicht dat daar bestond verbroken, ten gunste van de islam, omdat militaire regimes nu eenmaal niet voldoen aan de hoge Europese normen”

    Ik hier toch met een paar ernstige vragen…..

    Verwijderen

  26. Niet te vroeg juichen. Obama heeft namelijk een plan B om de Moslimbroederschap weer aan de macht te helpen. Journalist Daniel Greenfield(aka Sultan Knish) daarover:

    http://frontpagemag.com/2013/dgreenfield/baracks-plan-b-for-the-brotherhood/

    BeantwoordenVerwijderen

  27. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  28. “De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi.”

    Ik begrijp heel goed dat de Amerikaanse Republikeinen elke gelegenheid aangrijpen om een Democratische president in een kwaad daglicht te plaatsen. Dat is politiek.

    Ik begrijp ook heel goed dat Europeanen met een rechtse kijk op de wereldpolitiek graag meedoen aan een partijtje Obama bashen. Dat is vriendjespolitiek.

    Wat ik echter niet begrijp dat is waarom Obama er belang bij zou hebben dat Egypte een Moslimstaat wordt! Waarom zou Obama er belang bij hebben dat de Joodse staat Israël langzaam maar zeker wordt ingesloten door vijandige Islamitische regimes, met legers en atoombommen en Arabieren die een broertje dood hebben aan Amerikanen en Joden?

    In Amerika wonen heel veel Joden. Een deel van hen is Republikein, een ander deel stemt Democraten. Maar als het om de Joodse zaak gaat en het belang van de staat Israël dan vormen zij één front. Als Obama zou willen dat de Moslimbroederschap de macht in Egypte krijgt, zijn de Democraten alle steun van alle Joodse kiezers kwijt. Welk belang heeft Obama daarbij?
    Dat de Republikeinen daar belang bij hebben is evident; als zij de wereld ervan kunnen overtuigen dat Obama een Crypto-Islamiet is met een verborgen agenda om de wereld te Islamiseren dan hebben de Republikeinen op voorhand alle verkiezingen voor de eerstkomende 30 jaar gewonnen. Maar ja, wie trapt daar nu in?

    Zou iemand mij daarom hier eens kunnen uitleggen waar voor Obama en Amerika het voordeel te halen valt als de Amerika-hatende Moslims in steeds meer landen aan de macht komen?

    BeantwoordenVerwijderen

  29. Wat is jouw belofte nog waard ?

    Verwijderen

  30. @sirik

    A- Uw vraag is off-topic.
    B- Ik kan mij niet herinneren dat ik u ooit iets heb beloofd.
    C- Indien Egypte een Islamitische staat wordt onder de dictatuur van de Sharia, en alszodanig zich natuurlijkerwijs zal gaan ontpoppen als een aartsvijand van het buurland Israël (en van Europa & Amerika), wat heeft Obama daar dan voor zichzelf en zijn partij mee gewonnen? In de politiek gaat het namelijk altijd om belangen, en ik zie hier niet het belang van Obama. U misschien wel?

    Verwijderen

  31. A JA.

    B Kan kloppen, maar ik help je met: “Tijd om dit gekkenhuis te verlaten.”

    C Tussen Obama en Bush is er nauwelijks verschil. Evenzo betreffende de Democraten en Republikeinen. Bij ons thuis hebben we hetzelfde probleem: PVDA=VVD=CDA met een af en toe klein pikkie Peggold. Gelukkig valt er nu wel iets te kiezen. En dat is niet SP.

    Verwijderen

  33. “Zou iemand mij daarom hier eens kunnen uitleggen waar voor Obama en Amerika het voordeel te halen valt als de Amerika-hatende Moslims in steeds meer landen aan de macht komen?”

    Voor een antwoord op je vraag lees het het volgende blog van Barry Rubin.

    http://rubinreports.blogspot.nl/2013/07/at-last-secret-of-president-barack.html

    BeantwoordenVerwijderen

  34. Beste Anoniem,

    Barry Rubin blaast aan het eind van zijn blog zijn eigen beweringen over het beleid van Obama op met de opmerking:

    “It should be emphasized that aside from everything else, this is a ridiculous U.S. strategy….

    Precies, echter niet de strategie van Obama is ridicuul, maar de onzinnige theorie die Barry Rubin hierover heeft verzonnen is volstrekt belachelijk. Als Rubin gelijk had gehad dan was Obama al jaren geleden gestopt met de drone-aanvallen op Islamitische doelen en had hij Bin Laden nooit geliquideerd. Overigens zegt Rubin nergens dat Obama een “voorkeur” voor de Islam zou hebben, zoals de heer Jansen hierboven beweert, maar alleen maar dat Obama de strijd tegen de Islam zou hebben opgegeven. Dus Rubin beantwoord ook niet mijn vraag waarom Obama graag zou willen dat Egypte een Islamitische dictatuur zou worden.

    Als Hans Jansen en zijn vaste lezers hier beweren dat Obama een fan van de Moslimbroeders zou zijn dan weten zij vast ook wel waarom, en dan zou ik dat graag uit hun pen willen vernemen.

    Verwijderen

  36. “Als Hans Jansen en zijn vaste lezers hier beweren dat Obama een fan van de Moslimbroeders zou zijn dan weten zij vast ook wel waarom, en dan zou ik dat graag uit hun pen willen vernemen.”

    Omdat Obama denkt dat hij met de steun aan de Moslimbroeders, de z.g.n. gematigden steunt, die de Salafisten onder de duim zullen houden en Al Qaida
    op die manier ook minder succesvol kan zijn.

    BeantwoordenVerwijderen

  37. Hoe het in de NL media staat, weet ik niet precies maar ik vrees het ergste, denk weer aan Petra en Monique, maar internationaal wordt toch wel gedacht dat Obama de MB steunt.

    Zeker in Egypte wordt dat door velen gedacht, zie de teksten op de spandoeken die op de tv zichtbaar geweest zijn. Waarom Obama de MB steunt, weet ik niet, mensen doen nu eenmaal dingen waarvan ze zelf niet weten waarom ze die doen – zouden anderen het dan wel moeten weten?

    Overigens zitten er ook sharia-fundamentalisten in de anti-MB coalitie.

    BeantwoordenVerwijderen

  38. Egypte is een kruitvat en een potentiële vijand van Israël. Het horrorscenario voor Israël, en daarom ook het horrorscenario voor elke Amerikaanse president, is dat de MB via een staatsgreep aan de macht komen, en van Egypte een Islamitische dictatuur maken.

    Obama is een diplomaat die daarvoor een oplossing zoekt langs diplomatieke weg. Een diplomaat die als conflictbemiddelaar wil optreden moet daarbij altijd een paar zaken in acht nemen:

    A- Hij moet zelf boven de partijen blijven staan, en mag dus niet een van de partijen meer sympathie tonen en meer steun geven dan een andere partijen. Als hij die fout begaat wordt hij niet meer als onpartijdig ervaren en wordt hij zelf onderdeel van het conflict. Dit is vaak erg lastig, vooral als er partijen zijn die de onpartijdigheid van de diplomaat interpreteren als sympathie voor de vijand.

    B- Een oplossing kan alleen worden bereikt als alle partijen de oplossing ook als een oplossing ervaren. Dat betekent dat alle partijen het idee moeten hebben dat zij met de geboden oplossing ook voor zichzelf een voordeel hebben behaald. Als een partij er met een onevenredig deel van de buit vandoor gaat terwijl de andere met lege handen blijft staan, dan is het conflict niet opgelost want dan zal de benadeelde partij zich daar niet bij neerleggen en zijn strijd voortzetten.

    Zou het niet zo kunnen zijn dat de beschuldigingen aan het adres van Obama dat hij een vriendje van de Moslimbroeders zou zijn berusten op een misverstand? Als Amerika zelf geen partij wil worden in het binnenlandse conflict, zodat zij als een onpartijdige bemiddelaar de zaak in goede banen kan leiden, dan kan Obama zich niet op voorhand uitspreken tegen de Moslimbroeders. Uiteraard zullen tegenstanders van de MB dit ten onrechte kunnen uitleggen als sympathie voor de Moslims, iets waar de Republikeinen natuurlijk graag misbruik van maken om Obama in een kwaad daglicht te plaatsen als Crypto-Islamiet.

    Verwijderen

  39. Er is nagenoeg geen enkele zin waar in het bovenstaande stuk van ‘Max Goedblick’. Bij ‘waar’ denk ik aan de ouderwetse betekenis die dat woord had in de dagen van weleer, voordat het postmodernisme als fatsoenlijk ging gelden.

    Egypte is geen ‘potentiële vijand’ van Israël, maar gewoon een vijand.

    ‘Horrorscenario’? Egypte is militair niet tot veel in staat. Denk aan 1948, 1956, 1967, 1973.

    Obama is geen ‘diplomaat’, maar een politicus.

    Een diplomaat staat niet ‘boven’ de partijen. Hij vertegenwoordigt één van de partijen.

    Wat Obama is of denkt, weet niemand. Feit is dat zijn acties steeds uitpakken in het voordeel van de politieke islam. Dat leidt tot allerlei wilde fantasieën waarvan het onzeker is of een daarvan juist zal blijken. Maar wie weet.

    Verwijderen

  41. In Syrië de Russen wegtreiteren ?

    BeantwoordenVerwijderen

  42. Obama praat de stasi-praktijken van de NSA goed.
    Dat zegt mij genoeg, als democraat.
    Overigens is Guantánamo Bay, volledig legaal, nog steeds open. Een loze belofte.
    Obama vecht o.a. in Libie, Irak, Afghanistan, Jemen, en honderden andere plaatsen.
    Nixon + Bush = Obama.

    BeantwoordenVerwijderen

  43. Je overschat de macht van een president schromelijk sirik, en je onderschat de tegenwerking die Obama krijgt nog meer. Verder hebben je argumenten niets met Egypte te maken.

    Verwijderen

  44. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    Verwijderen

  45. Ten tijde van Bush kwamen uit de linxe kerk andere geluiden.
    Hmmm, wat voor de ene geldt, geldt niet voor de ander, Bakens verzetten ? Zoiets ?

    Blijft staan:
    “president said he will meet soon with a privacy and civil liberties oversight board to discuss ways to balance the need for U.S. surveillance while respecting people’s right to privacy.”

    Het Newspeak-woord van de dag is “Balance”.

    Iemand afluisteren zonder de privacy te schenden….? Dat is afluisteren met bloemkooltjes in je oren.
    Yes, we can !

    Verwijderen

  46. De president zit hooguit acht jaar in het Witte Huis. In het Pentagon en de CIA zitten ambtenaren hun hele carriere en voeren een beleid op basis van lange termijn planning. Wat die daar allemaal uitspoken weet vaak de president niet eens. Die afluisterpraktijken zouden daarom best nog wel eens op verzoek van Bush kunnen zijn opgestart. In elk geval zou het onder een Republikeinse president niet anders zijn gegaan.

    En terwijl jij je daar druk over zit te maken heb jij niet in de gaten dat jij al meer dan 10 jaar wordt afgeluisterd door de Mossad:

    http://tweakers.net/nieuws/24562/e-spionage-via-achterdeur-aftapsoftware-aivd-en-politie.html

    Verwijderen

  47. “Die afluisterpraktijken zouden daarom best nog wel eens op verzoek van Bush kunnen zijn opgestart. In elk geval zou het onder een Republikeinse president niet anders zijn gegaan.”

    Daar zou ik het best mee eens kunnen zijn.
    Echter.
    Obama is en blijft verantwoordelijk.

    En wat nog erger is, is dat hij het goed praat.Kortom hij ontkent niet maar vind het geen bezwaar dat de grondrechten van de Amerikanen geschonden wordt.
    Hij heeft als president, niet Bush, de verkoop van ‘1984’ bij Amazon. met 700% doen stijgen.
    Je bent toch wel bekend met Orwell, Max ?

    ”
    In het Pentagon en de CIA zitten ambtenaren hun hele carriere en voeren een beleid op basis van lange termijn planning. Wat die daar allemaal uitspoken weet vaak de president niet eens.”

    Gezien je, kennelijk, uitstekende contacten in het witte huis, stel ik voor dat je Obama daarover inlicht.

    Verwijderen

  49. Het is niet zo moeilijk om Obama te begrijpen meneer Jansen. U hoeft daarvoor alleen maar even uw rechtse vooroordelen over deze linkse president te laten varen, en gewoon even nuchter naar de Egyptische situatie te kijken. Dan gaat u vanzelf zien hoe Obama rollt.

    Natuurlijk meneer Jansen is Obama een politicus, daar heeft u 100% gelijk in. Maar behalve politicus is hij óók een diplomaat, in die betekenis van het woord dat hij probeert om de situatie in Egypte middels diplomatie in goede banen te leiden.

    En ja, als president van Amerika vertegenwoordigt Obama ook belanghebbende partijen, namelijk Amerika, Israël, en iedereen die er geen belang bij heeft dat het in Egypte niet uitdraait op een burgeroorlog alla Syrië. Daarom probeert Obama m.b.t. het conflict in Egypte om als “conflictbemiddelaar” en adviseur boven de betrokken Egyptische partijen te staan, en de democratie haar heilzame werk te laten doen. Dat doet Obama ook, en wie dit begrijpt en ziet die begrijpt ook heel goed welk plan Obama heeft, hoe hij te werk gaat en waarom hij “not amused’ was toen het Egyptische volk veel te vroeg om het aftreden van Morsi begon te roepen.

    De bedoeling van Obama en de Egyptische machthebbers in en achter de legertop was namelijk dat de MB niet in 2011 maar wél bij de eerstvolgende verkiezingen een democratische nederlaag zouden gaan lijden. Een overgrote meerderheid van het Egyptische volk wil namelijk absoluut geen Islamitische dictatuur in dat land, maar een democratie met vrijheid van meningsuiting en vrijheid van religie.

    De harde kern van de Moslimbroeders zijn echter anti-democratisch omdat democratie in strijd is met hun geloofsovertuiging. Daarom was het voorspelbaar dat als de MB aan de macht zijn zij stapje voor stapje de democratie weer zouden gaan ontmantelen met de bedoeling om van Egypte een Sharia-dictatuur te maken. Daardoor zullen zij echter wel heel veel sympathie en en steun van de bevolking verliezen, want de meerderheid wil dat beslist niet. Dit alles had zich ook al in gang gezet zoals u weet.

    Als Morsi nu niet was afgezet dan hadden de MB tegen de tijd van de volgende verkiezingen voor een onmogelijke keus gestaan: ofwel eerlijke verkiezingen maar dan zelf een verpletterende nederlaag leiden en de macht verliezen, ofwel geen verkiezingen meer.

    Kiezen zij voor het eerste, dan hebben de MB zichzelf langs democratische weg buiten spel gezet. Hoera.

    Kiezen ze voor de tweede optie, dan heet dat een staatsgreep, en kan het leger ze met steun van de bevolking, Amerika en de hele internationale gemeenschap afzetten en de MB als een staatsgevaarlijke anti-democratische partij opnieuw verbieden. Hoera! Hoera!

    Daarom wilde Obama graag dat de MB de eerste verkiezingen zouden gaan winnen, want daarmee zijn ze namelijk op een dood spoor gezet! Ze zijn namelijk anti-democratisch, maar moesten eerst nog hun ware gezicht nog tonen alvorens ze konden worden weggestemd. Een andere of betere optie was er niet in 2011.

    Daarom delen Obama en ik ook niet uw blijdschap over het feit dat Morsi nu reeds op ondemocratische wijze is afgezet. De MB hebben nu nog teveel aanhang en bij de volgende verkiezingen een stok om de hond te slaan en en dus zijn ze in Egypte voorlopig nog niet van hen af.

    Als u bovenstaande niet gelooft meneer Jansen, kan u dan vertellen wat voor Egypte het beste scenario zou zijn geweest om van de MB af te komen en welke rol de Amerikaanse president daar dan in had moeten spelen? Gewoon niet praten maar doodschieten zoals cowboy Bush dat in Irak en Afghanistan heeft gedaan, waar het nu nog steeds een politieke teringbende is?

    BeantwoordenVerwijderen

  50. Leuk al die desinformatie-bullebakkerij van de nog steeds anonieme ‘Max Goedblick’. ‘Cowboy Bush’; Jansen moet zijn ‘rechtse vooroordelen’ laten varen; er bestaan kennelijk mensen ‘die er belang bij hebben’ dat het een burgeroorlog wordt in Egypte en Syrië. U heeft goed opgelet, beste ‘Max Goedblick’, maar tijdens de lessen van wie?

    Maar pas echt leuk wordt zijn laatste bijdrage bij de zinsnede ‘Obama en ik’. Het wachten is op Obama die het heeft over ‘Goedblick en ik’.

    En ja, Egypte is zoals u schrijft voorlopig nog niet van de MB af, je kunt goed merken dat u er verstand van heeft. Dit heeft u wis en waarachtig goed gezien.

    Verwijderen

  51. HansJansen Mijn bijdrage van 10-07 heb ik enigszins gehaast geschreven, daarom zijn daar wat tikfouten in achtergebleven. Maar een welwillende lezer kan uit de strekking van mijn verhaal wel opmaken dat in de zinsnede “en iedereen die er geen belang bij heeft dat het in Egypte niet uitdraait op een burgeroorlog alla Syrië.” een dubbele ontkenning staat die daar niet thuis hoort.
    Wat de hoogleraren betreft die mij in hun colleges aanwezig hebben gezien kan ik u verzekeren dat die allen voor hun lesmateriaal gebruik maakten van literatuur dat te boek stond als “wetenschappelijk verantwoord” en zij zich beriepen op feiten die waren gecheckt en konden worden gedubbelcheckt, of anders op zijn minst als redelijk aannemelijk konden worden beschouwd.

    U doet in uw artikeltje hierboven een aantal nogal boute uitspraken zoals o.a.:

    “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet gelukt.”

    of

    “want die [Obama] gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi”

    Met deze uitspraken beweert u feitelijk dat president Obama de staat Israël graag een kalifaat van Moslimbroeders als buurman cadeau wil doen, waarvan het huidige opperhoofd in 2012 nog over de Joden zei: “The Jews have dominated the land, spread corruption on earth, spilled the blood of believers and in their actions profaned holy places, including their own”, waarna hij, Mohammed Badie, de Arabische wereld opriep tot een heilige jihad tegen de staat Israël.

    Misschien heeft u gelijk maar mij komt dit tamelijk ongeloofwaardig en onlogisch over. Waarom dat heb ik in mijn eerste reactie duidelijk gemaakt. Er zijn ook personen de beweren dat Obama een aliën is die met een vliegende schotel in Amerika is afgezet met de bedoeling de aarde te koloniseren. Dit soort aluhoedjes komen bij mij echter even ongeloofwaardig over.

    Maar, als je het gedrag van iemand wil duiden, dan moet je zijn motief kennen, dus heb ik u gevraagd welk belang Obama er bij zou hebben dat Israël wordt omringd door anti-zionistische, anti-semitische en anti-Amerikaanse kalifaten. (Want zoals u weet willen de MB niet alleen Egypte maar het liefst van de hele Arabische wereld een groot kalifaat maken.)

    Op deze niet alleen redelijke maar zelfs noodzakelijke vraag hebt u tot nu toe nog geen zinnig antwoord kunnen formuleren. Daardoor zou zo’n uitspraak in de ogen van mijn voormalige professoren en hun studenten niet het niveau overstijgen van ongefundeerde kretologie zonder enig wetenschappelijk gehalte.

    Verder beroept u zich daarbij op leuzen die u hebt gelezen op spandoeken in een anti-Amerikaanse demonstratie. Indien ik in mijn studententijd een analyse van de Amerikaanse buitenlandpolitiek zou hebben gebaseerd op louter dergelijke in demonstraties meegedragen lectuur, dan zou ik van mijn professoren geen lof doch louter hoon hebben ontvangen.

    Maar desalniettemin meneer Jansen, als u mijn kijk op de Egyptische zaak en de rol van Obama daarbij verwerpt, dan zie ik halsreikend uit naar een betere analyse die meer recht doet aan de feiten dan slechts de volstrekt ongegronde suggestie dat Obama en crypto-islamiet zou zijn die de wereld onder het juk van de Sharia wil brengen. Zo’n stelling zou ik dan toch graag wat beter wetenschappelijk verantwoord onderbouwd willen zien, gebaseerd op wetenschappelijk verantwoord bronnenmateriaal, want anders heeft uw theorie voor mij niet meer overtuigingskracht dan de theorie dat Obama van een andere planeet komt.

    Wat mijn anonimiteit betreft, ik bevind mij hier op een blog waar vrijwel iedereen zich achter een niet te controleren identiteit verschuilt. Het stoort u blijkbaar ook niet dat diegenen die u louter lof en hulde toewuiven dat doen met gefingeerde namen, dus zou het u ook niet moeten storen dat iemand die uw teksten wat kritischer leest niet eerst een kopie van zijn paspoort overhandigt alvorens te reageren.

    Verwijderen

  52. Goed gedaan Maxi, de professor haakt af…wederom grandioos deze polemiek gewonnen…

    Fenomenaal repliek..

    Daarom een 10plus (hoera)

    Je bovenmeester JaapJan

    Verwijderen

  54. @Max Goedblick,
    een staatsgreep verdient niet de schoonheidsprijs, maar ik denk dat soms met een coup er heel veen mensen het leven bespaard kan worden. Daarnaast moet men ook aan de kwaliteit van het leven denken, voor héél het land. Niet alleen die kleine groep. Als steeds maar weer opnieuw de beschaving er onder moet lijden, dan is het een keer genoeg geweest. Dan maakt tijdelijk het plegen van kleine beetje extra geweld eventjes niet meer uit, als daardoor er netto meer mensen mee in leven blijven. Dus even de principes opzij om hogere principes voor te laten gaan.

    Democratie is een luxe. Als een gedeelte van het land geen verstandige keuze kan maken dan heeft het ook geen zin. Door eerst die mensen te dwingen om zich te bevrijden kun je later gaan discussiëren dat de manier waarop dat is bereik niet goed is geweest.

    BeantwoordenVerwijderen

  55. Aan van het Goor 1:26

    U schrijft dat een staatsgreep geen prijs van schoonheid verdient.
    Marx dacht daarover anders .
    Men leze De 18e Brumaire van Napoleon.
    Andere interessante lectuur omtrent staatsgrepen en hun schoonheid:
    Technique du coup d’état van de duits-italiaanse schrijver Curzio Malaparte alias Kurt-Erich Suckert.

    Verwijderen

  56. Helemaal waar vanhetgoor, misschien was het afzetten van Morsi op dat moment wel noodzakelijk, maar het is helaas ook een gemiste kans voor Egypte om voor eens en voor altijd af te rekenen met de politieke ambities van de Moslimbroeders.

    De Moslimbroeders zijn namelijk een permanente bedreiging voor de democratie in Egypte en het is een sterke anti-Zionistische en anti-Semitische beweging, waar ook Israël en Obama niet blij van worden.

    Volgens het handvest van het Moslimbroederschap streven zij ernaar om een in hun ogen rechtvaardig islamitisch Rijk en soennitisch Kalifaat te stichten dat de hele islamitische wereld omspant, met het plan om stapsgewijs de islamisering van in meerderheid islamitische naties na te streven met alle wettelijke middelen die daartoe ter beschikking staan.

    Hun motto is: “Allah is ons doel, de Koran is onze grondwet, de Profeet onze leider, strijd onze weg, en dood voor Allah onze hoogste aspiratie.”

    Dit soort religieuze en politieke ideologieen gaan niet samen met democratie maar kan alleen in een theocratie.

    Officieel hebben ze geweld afgezworen zodat ze niet als een terroristische organisatie kunnen worden aangemerkt en bestreden.

    Om de moslimbroeders geen kans te geven om als een politieke beweging via democratie aan de macht te komen zijn in Egypte politieke partijen op godsdienstige basis verboden. Daarom kunnen de MB zich niet voordoen als een politieke partij met de ambitie om van Egypte een theocratie te maken, of een partij oprichten die deze religieuze aspiraties van de MB in haar programma heeft staan.

    Wat individuele leden van de MB wel kunnen is politieke partijen oprichten die zich voordoen als seculiere partijen die zeggen de democratie te respecteren. Dergelijke partijen kunnen niet worden verboden en van de verkiezingen worden uitgesloten, en via deze sluiproute kunnen dus wel Moslimbroeders aan de macht komen. Komen op deze manier genoeg Moslimbroeders in de regering dan weet je dat ze hun “geheime politieke agenda” zullen gaan uitvoeren en dat is de deuren openzetten voor het broederschap om uiteindelijk van Egypte een kalifaat te maken.

    De Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid van Morsi is in 2011 opgericht voor dit doel. Zolang deze partij in de oppositie zit zullen ze hun ware aard niet tonen en zich voor blijven doen als een seculiere partij met louter democratische ambities. Geef je ze de macht dan ontneem je ze de mogelijkheid om verstoppertje te spelen want dan zullen ze om de politieke ambities van het MB te realiseren uit de kast moeten komen.

    Daarom is het jammer dat Morsi al zo snel en feitelijk in strijd met de democratische spelregels is afgezet. Nu kunnen de MB zich er op gaan beroepen dat in Egypte de democratie niet werkt en dit in hun eigen voordeel gaan gebruiken. Veel beter zou het zijn geweest dat ze bij de volgende verkiezingen massaal zouden zijn weggestemd nadat duidelijk zou zijn geworden dat het Moslimbroederschap, inclusief de door hen opgerichte politieke partijen nog steeds uit zijn op het stichten van een Kalifaat.

    Verwijderen

  58. “Verder beroept u zich daarbij op leuzen die u hebt gelezen op spandoeken in een anti-Amerikaanse demonstratie. Indien ik in mijn studententijd een analyse van de Amerikaanse buitenlandpolitiek zou hebben gebaseerd op louter dergelijke in demonstraties meegedragen lectuur, dan zou ik van mijn professoren geen lof doch louter hoon hebben ontvangen.”

    Dit is wat Caroline Glick er twee weken geleden over schreef en dat maakt het duidelijker, waarom er tegen Obama zijn politiek van het steunen van de MB werd gedemonstreerd.

    Obama’s default position in the Muslim world is to support the Muslim Brotherhood. Egypt’s Muslim Brotherhood is the wellspring of the Sunni jihadist movement. And Obama is the Brotherhood’s greatest ally. He facilitated the Brotherhood’s rise to power in Egypt, at the expense of the US’s most important Arab ally, Hosni Mubarak.

    He even supported them at the expense of American citizens employed in Egypt by US government- supported NGOs. Forty-three Americans were arrested for promoting democracy, and all the administration would do was facilitate their escape from Egypt. Robert Becker, the one US aid worker who refused to flee, was abandoned by the State Department. He just escaped from Egypt after being sentenced to two years in prison.

    The Obama administration supports the Morsi government even as it persecutes Christians. It supports the Muslim Brotherhood even though the government has demonstrated economic and administrative incompetence, driving Egypt into failed state status. Egypt is down to its last few cans of fuel. It is facing the specter of mass starvation. And law and order have already broken down entirely. It has lost the support of large swathes of the public. But still Obama maintains faith.

    ———–

    You might think that this pile-on of fiascos would lead Obama and his advisers to reconsider their behavior.

    But you’d be wrong. If Obama were asked his opinion of his foreign policy he would respond with absolute conviction that his foreign policy is a total success – everywhere. And by his own metrics, he’d be right.

    Obama is a man of ideas. And he has surrounded himself with men and women who share his ideas. For Obama and his advisers, what matters are not the facts, but the theoretical assumptions – the ideas – that determine their policies. If they like an idea, if they find it ideologically attractive, then they base their policies on it. Consequences and observable reality are no match for their ideas. To serve their ideas, reality can be deliberately distorted. Facts can be ignored, or denied.

    Obama has two ideas that inform his Middle East policy. First, the Muslim Brotherhood is good. And so his policy is to support the Muslim Brotherhood, everywhere. That’s his idea, and as long as the US continues to support the Brotherhood, its foreign policy is successful. For Obama it doesn’t matter whether the policy is harmful to US national security. It doesn’t matter if the Brotherhood slaughters Christians and Shi’ites and persecutes women and girls. It doesn’t matter if the Brotherhood’s governing incompetence transforms Egypt – and Tunisia, and Libya and etc., into hell on earth. As far as Obama is concerned, as long as he is true to his idea, his foreign policy is a success.

    http://www.jpost.com/Opinion/Columnists/Column-One-Obamas-war-of-ideas-318036

    BeantwoordenVerwijderen

  59. “For Obama it doesn’t matter whether the policy is harmful to US national security. It doesn’t matter if the Brotherhood slaughters Christians and Shi’ites and persecutes women and girls. It doesn’t matter if the Brotherhood’s governing incompetence transforms Egypt – and Tunisia, and Libya and etc., into hell on earth.”

    En jij gelooft dit Robin? Waarom Robin, waarom in vredesnaam zou het Obama geen reet interesseren dat de MB straks iedereen gaan lopen uitmoorden en van hun wereld een hel op aarde zullen gaan maken? Omdat Obama de vleesgeworden duivel in eigen persoon is? Omdat Obama nog kwaadaardiger en wreedaardiger is dan Hitler, Stalin en Pol Pot bij elkaar opgeteld? Dat is in elk geval wel wat sommige extreemrechtse tegenstanders van Obama graag willen dat jij gaat geloven, daar hebben zij belang bij dat je dit gelooft. Maar is het ook geloofwaardig?

    Denk eens even na Robin. Als de MB met hulp van een Amerikaanse president in de landen rond Israël aan de macht zouden komen, dan is dat einde verhaal voor de staat Israël! Dan laten de Moslimbroeders van Israël geen spaan heel, en dat weten ze in Israël ook. Dus als deze onzin over Obama waar zou zijn geweest, dan stonden Israël en de V.S. nu op voet van oorlog met elkaar. Dan zouden Peres en Netanyahu op hoge poten het onmiddellijk aftreden van Obama eisen. Dan zouden alle Joden in Amerika, ook de Democraten van Joodse huize, het onmiddellijk aftreden van Obama eisen. Dan zou Obama als president volstrekt onhoudbaar zijn. President Nixon is gevallen en moest aftreden vanwege een afluister schandaaltje. Wat denk je dat er met Obama zou gebeuren als dit soort onzin over hem waar zou zijn. Dan had hij minder dan 24 uur de tijd gekregen om het Witte Huis te verlaten. Maar allen al uit het feit dat Obama mag blijven en zijn werk mag blijven doen in Egypte en Syrië kan je de conclusie trekken dat:

    Shimon Peres dit niet gelooft.
    Bibi Netanyahu dit niet gelooft.
    De Knesset dit niet gelooft.
    De Mossad dit niet gelooft.
    De CIA dit niet gelooft.
    Het Pentagon dit niet gelooft.
    De Democraten dit niet geloven.
    De Amerikaanse Joden dit niet geloven.
    En zelfs de Republikeinen dit niet geloven m.u.v. een kleine extreemrechtse minderheid uit de Tea-party ofzo.

    En waarom geloven die dit niet? Omdat het slechts extreem-rechtse anti-Obama propaganda is met nulkommanul werkelijkheidswaarde.

    Alleen Hans Jansen gelooft het. Maar die is dan ook Arabist. Maar gelukkig geloven Benjamin “Bibi” Netanyahu, de Knesset, de Mossad, de CIA, het Pentagon, de Democraten en de Amerikaanse Joden onze Hans Jansen weer niet. Want als ook maar een van hen Hans Jansen of Caroline Glick wel zou geloven dan was Obama al lang geen president meer geweest.

    Dus laat je niet van alles op de mouw spelden Robin, gewoon effe je koppie erbij houden en nuchter blijven.

    Verwijderen

  60. Putin leest tijdens de G8 enkele collega’s de levieten

    Putin, de Russische president gaf, volgens een artikel uit een Libanese krant, van katoen tijdens de laatste G8 vergadering op een zeer nuchtere en realistische manier, toen hij de Amerikaanse en Europese staatsleiders verweet een onsamenhangende Midden-Oosten en Islam gerelateerde politiek te voeren.

    De politiek correcten hapten naar adem toen achteraf ook Merkel de visie van Putin ondersteunde.

    http://www.paulcraigroberts.org/2013/07/10/putin-dresses-down-the-group-of-eight/

    Verwijderen

  61. Nou max, de glazen bol-kijkert,

    Licht toe dat het volgende waar is :

    “Als de MB met hulp van een Amerikaanse president in de landen rond Israël aan de macht zouden komen, dan is dat einde verhaal voor de staat Israël! Dan laten de Moslimbroeders van Israël geen spaan heel, en dat weten ze in Israël ook.”

    Verwijderen

  62. “Dus als deze onzin over Obama waar zou zijn geweest, dan stonden Israël en de V.S. nu op voet van oorlog met elkaar.”

    Dus geef je Jansen gelijk.

    Als Obama MB steunt én een bedreiging zou zijn voor Israël. (Je erkent twee voorwaarden)

    Verwijderen

  63. Heeft niets te maken met glazen bollen sirik alleen maar met een beetje snappen hoe de vork in de steel zit en jezelf niet laten verblinden door al te rechtse politieke praatjes. Als Israël en de V.S. de “harde lijn” blijven volgen zoals die is ingezet onder cowboy Bush en zijn “War on Terror” dan haalt de staat Israël het einde van deze eeuw niet.

    En nee, Jansen heeft niet gelijk, want als hij gelijk zou hebben gehad dan was Obama al lang geen president van Amerika meer geweest.

    Verwijderen

  65. “Dus laat je niet van alles op de mouw spelden Robin, gewoon effe je koppie erbij houden en nuchter blijven.”

    Ik heb een paar biertjes op, maar ik hou mijn koppie erbij hoor. 😉

    Hier nog wat leesvoer voor je, van een week geleden:

    Obama’s incompetence:

    http://www.israelhayom.com/site/newsletter_opinion.php?id=4895

    BeantwoordenVerwijderen

  66. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  67. Het is een oude techniek: een lijst van personen en instellingen opsommen die iets zouden denken, dan een individu apart zetten die vermoedt dat het ander zou kunnen zijn, en dan roepen dat die aparteling geen gelijk kan hebben.

    De techniek heeft altijd goed gewerkt in de Linkse Kerk, bij de Alinsky-aanhang en in de voormalige Sovjet-Unie. Ook in Nederland kom je hem vaak tegen. Maar, hooggeschatte technici, één van mijn mooiste eigenschappen is dat ik niet intimideerbaar ben.

    En dan die lijst van instellingen.. De CIA en de Mossad bestaan uit vele individuen, en reken maar dat die het niet eens zijn. Plus dat u mijn opvatting niet correct weergeeft. Die hele lijst is dus overbodig en misleidend. Waarom zou u lezers van uw stukken willen misleiden? Of doet u dat per ongeluk?

    Een andere oude truuk is dat als je iets uit wilt leggen, je soms op je hurken gaat zitten om je gesprekspartner te bereiken. Om te overtuigen verwijs je, in die positie, dan liever niet naar obscure pamfletten en boeken in rare talen, of naar wat Al-Jazeera aan het berichten is, maar naar voor iedereen controleerbare tv-beelden of Google-resultaten. Rustige waarneming daarvan zou immers een goed begin kunnen zijn van twijfel aan een onjuist standpunt. Maar dan begint de stoutste kleuter te roepen dat de juf geen beter argument heeft dan Google en de tv, en dus haar kleuterkweekacte kennelijk onterecht gekregen heeft.

    Maar hoe het ook zij en waardoor het ook komt, wat Obama zegt en doet, versterkt de positie van de politieke islam. In Egypte, in Syrië, in Libië, in Iran, in Turkije, en mogelijk ook in Jordanië, Libanon en andere landen. De vijanden van de politieke islam maakt hij daarmee boos, en de leiders van de politieke islam kan hij daarmee niet voor Amerika winnen.

    Nu ga ik weer mijn tuin verzorgen, want iemand moet het doen.

    BeantwoordenVerwijderen

  68. Enkel snoeien dus, het onkruid heeft al een wortelbehandeling gehad.

    BeantwoordenVerwijderen

  69. Om te beginnen moeten jullie gaan beseffen dat Obama geen dictator of alleenheerser is die in z’n eentje kan bepalen welk beleid hij voert. De buitenland politiek van de V.S. is geen privézaak van de president zelf, waar Obama mag doen en laten wat hij zelf wil. De buitenland politiek van de V.S is geen privé hobby van de president. Wat Obama doet daar zit “beleid” achter dat het resultaat is van studie, analyse en overleg van héél véél mensen en instellingen van zowel binnen als buiten Amerika en overleg met héél véél belanghebbende zowel binnen als buiten Amerika. Obama kan helemaal niets doen inzake Egypte als dat wat hij doet geen onderdeel zou zijn van “beleid” dat wordt gedragen en gesteund door miljoenen Amerikanen en als Amerika daarvoor geen groen licht krijgt van een meerderheid van haar bondgenoten.

    Dat er altijd ook kritiek is op elk beleid, dat is omdat er m.b.t. dit soort complexe politieke problemen geen beleid denkbaar is waar iedereen het mee eens zal zijn. Voor elk beleid geldt dat het voor- en nadelen heeft, dus elk beleid kent voor- en tegenstanders.

    Daarom is heeft het denkbeeld dat Obama een vriendje van de Moslimbroeders zou zijn en hij daarom de Moslimbroeders helpt om eerst van Egypte en daarna van de rest van de Arabische wereld een kalifaat te maken feitelijk te dom voor woorden.

    Dat deze theorie kant nog wal raakt blijkt uit het feit dat de aanhangers van deze theorie niet in staat zijn om een zinnig antwoord te geven op de twee meest essentiële vraag die deze domme theorie oproept:

    1. Waarom zou Obama als Christen en president van Amerika de Moslimbroeders “goed” vinden en sympathie hebben voor hun politieke idealen?

    2. Wat is het belang van de V.S. dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen.

    Zolang op deze twee vragen geen zinnig antwoord kan worden gegeven is elke theorie die er van uitgaat dat Obama zou willen dat Egypte een kalifaat wordt een onzinnige theorie, nog onzinniger dan de theorie dat Obama van een andere planeet komt.

    Daarom heb ik hierboven laten zien dat je de buitenland politiek van de V.S. inzake Egypte ook anders kan interpreteren, een interpretatie dat veel meer recht doet aan de feiten en waarvoor je geen krankzinnige theorie over Obama nodig hebt om alle vragen die dit beleid oproept te kunnen beantwoorden.

    Helaas voor sommige mensen laat deze theorie zien dat Obama een verstandig politicus is en een slimme diplomaat, iets wat zijn politieke tegenstanders niet graag willen weten waardoor deze politieke tegenstanders van de Democraten liever kiezen voor een volstrekt belachelijke theorie om Obama, en daarmee de Democraten in een kwaad daglicht te plaatsen.

    En als meneer Jansen het daar niet mee eens is dan moet meneer Jansen maar eens een zinnig antwoord gaan geven op de vraag waarom de Amerikaanse Democraten graag willen dat het buurland van Israël een kalifaat wordt van Moslims die hebben opgeroepen tot een heilige jihad tegen de staat Israël.

    Want wat ook een oude techniek is die het goed doet in de “rechtse kerk” is boute, domme en demoniserende uitspraken doen over je politieke tegenstander, om daarna niet thuis te geven als wordt gevraagd om die uitspraken nader te onderbouwen en geloofwaardig te maken.

    BeantwoordenVerwijderen

  70. “De buitenland politiek van de V.S is geen privé hobby van de president.”

    Mag ik van jou zijn telefoonnummer ? Lijk me enig om eens bij te praten.

    Verwijderen

  72. Niet alleen Egypte (slechts twee smaken), maar ook Nederland is heel simpel. Aan de ene kant heb je hier de links politiek-correcte elite, die dweept met Obama en lachend toekijkt hoe de moslims de echte Nederlanders verdringen en het leven zuur maken. Aan de andere kant zijn er de fatsoenlijke Henk en Ingrids, die wel zicht hebben op de realiteit. Zij vinden bijval van moedige denkers als Bat Ye’or, Robert Spencer, Pamela Geller en Andrew Bostom, al zijn Henk en Ingrid zich daar in regel niet bewust van, want ze hebben nog nooit iets van deze mensen gelezen. De in regel anonieme Hoeiboei reaguurder, die heel soms misschien wat van deze denkers heeft gelezen, vervult een belangrijke functie als intermediair. Zij is als geen ander in staat om dit gedachtegoed, in bondige, zij het wat soms wat emotionele taal, bij Henk en Ingrid te doen landen. Maar verder is het allemaal ontzettend simpel, zowel Egypte als Nederland. Het is daarom heel juist om de gebeurtenissen vanuit dit soort schema’s te duiden. Het geeft goed de kern van de zaak weer. ‘Essentialisme’ noemen we dat met een duur woord. Maar misschien is het politieke discours (van zowel Egypte als Nederland) iets complexer. Mijn excuses voor het gebruik van het woord ‘discours’. Dat ruikt teveel naar postmodernisme, de moeder aller relativismen. Dat moeten we niet willen in dit land.

    BeantwoordenVerwijderen

  73. “Aan de ene kant heb je hier de links politiek-correcte elite, die dweept met Obama en lachend ….”
    En aan de andere kant heb je hetzelfde. CDA=PvdA=VVD met af en toe kereltje Peggold die zich druk maakt dat hij niet serieus genomen wordt door de ,voormalige, grote drie.
    Links= rechts en rechts is links. zo moeilijk is dat toch niet, “Floris”.
    De in de regel anonieme reaguurder te hoeiboei is geen intermediair voor Henk en Ingrid. Henk en Ingrid weten door dagelijkse ervaring hoe de elite rolt. Zíj ontmoeten hun allochtone buurman met al zijn ellende. De buurvrouw ziet men niet, want opgesloten, desnoods aan de ketting zodat ze de deur niet open kan doen.
    De ellende, genegeerd door zowel links, linx, rechts als vroom Nederland, zoveel is zeker, neemt alleen maar toe. Dat wordt gezien. Ook door mensen die tweemaal nadenken voordat ze wat zeggen, zij zullen geen stem uitbrengen op diegenen die deze ellendige situatie veroorzaakt hebben. Dus Floris zet je schrap voor een aanstaande ‘Brain Drain’ bij de ‘grote drie’.
    De aankondiging(en) van een op handen zijnde grote niet alleen Europese maar ook Noord-Amerikaanse omwenteling is op hoeiboei.nl gedaan en niet op SP.nl. Daar geloven ze nog altijd dat vrijheid en socialisme samen kunnen gaan. Ondanks Russische en Chinese lessen.

    Verwijderen

  74. Blijf nou gewoon eens even bij de les sirik en probeer niet stiekem van onderwerp te veranderen. Bewijs eens dat er in die PVV van jou nog ergens “brains” te vinden zijn door deze vragen te beantwoorden:

    1. Waarom zou Obama als christen en president van de V.S. de Moslimbroeders “goed” vinden en sympathie hebben voor hun politieke idealen?

    2. Welk belang heeft de V.S. erbij dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen.

    3. Waarom is er in Israël en de VS nog niet de pleuris uitgebroken omdat de V.S. als wij Hans Jansen moeten geloven, een een totaal gestoorde gek als president heeft die de Moslimbroeders helpt om van Arabië een groot anti-zionistisch kalifaat te maken.

    Verwijderen

  75. @sirik Weet je waar wij linkse kerkmenschen zo ontzettend op zitten te hopen? Dat Wilders een keer bij de verkiezingen zo veel zetels wint dat hij niet anders meer kan dan minister president worden. Vindt hij niet leuk, Wilders, want als hij in het torentje komt te zitten, dan moet hij iets gaan doen wat hij heel erg naar vindt. Als Wilders m.p. is dan moet hij namelijk zelf ook “politiek correct” worden, en dan moet hij vanuit zijn verantwoordelijkheid als m.p. de in Nederland wonende moslims gaan beschermen tegen de dwaze streken van zijn eigen PVV! Je snapt natuurlijk wel dat wij van de linkse kerk dan dijenkletsend van plezier voor de t.v. zullen zitten om naar die soap te kijken!

    Want wat jullie voor “politiek correct” aanzien is in werkelijkheid niets anders dan de grondwet respecteren, de rechtsstaat handhaven en de scheiding van kerk en staat bewaren.

    Maar wat Geert Wilders vanuit de oppositiebankjes zijn achterban voortdurend voorschotelt is “politiek niet-correct” omdat dit niet in politiek beleid valt om te zetten zonder dat dit beleid in strijd zal zijn met art. 1 en art. 6 van de grondwet en de scheiding van kerk en staat. Daarom nemen de zogenaamd “politiek correcten” het geblaat van Wilders over de Islam ook niet serieus, omdat ze weten dat hij dat alleen maar roept en twittert om zijn achterban te lijmen.

    Het wordt daarom hoogtijd dat de PVV eens uit die oppositiebankjes komt en eens regeringsverantwoordelijkheid gaat nemen, zodat de aap uit de mouw komt en zijn stemvee gaat inzien wat ze werkelijk aan die club hebben als Wilders moet gaan doen wat hij steeds belooft. Als Wilders m.p. wordt dan zal een groot deel van zijn achterban eerst in totale verwarring zijn en dan binnen een jaar op het malieveld staan te demonstreren en het aftreden van Wilders eisen.

    President Obama en het Egyptisch leger wisten dat dit ook het geval zou zijn met Morsi en zijn “PVV & G” (Partij Voor Vrijheid en Gerechtigheid). Dat als Morsi president zou zijn een overgrote meerderheid van het Egyptisch volk zich massaal tegen Morsi, en daardoor ook tegen de MB zou gaan keren was voorspelbaar. Daarom wilde Obama ook graag Morsi als president, niet om Egypte onder het juk van de Sharia te brengen, maar zodat het volk dat democratie wil zich tegen de Moslimbroeders zouden gaan keren. Dat is ook gebeurd. Alleen jammer dat Morsi nu net iets te vroeg ondemocratisch is afgezet. Het was beter geweest als hij bij de volgende verkiezingen verpletterend was verslagen.

    Verwijderen

  76. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    Verwijderen

  77. “Bewijs eens dat er in die PVV van jou nog ergens “brains” te vinden zijn door deze vragen te beantwoorden:…”
    Dat heb ik niet beweerd.
    De stelling was dat, gegeven het verleden, getalenteerde mensen niet warm zullen lopen voor bestaande partijen. De selectiecriteria zijn nogal desastreus.

    Verwijderen

  78. “3. Waarom is er in Israël en de VS nog niet de pleuris uitgebroken omdat de V.S. als wij Hans Jansen moeten geloven, een een totaal gestoorde gek als president heeft die de Moslimbroeders helpt om van Arabië een groot anti-zionistisch kalifaat te maken.”

    Dat heeft Jansen nooit beweerd. Als ik hem goed begrepen heb heeft hij geconstateerd dat het doen en laten van O nogal gunstig is geweest voor MB. Voor zover ik het begrepen heeft, heeft hij toeval nooit uitgesloten en opzettelijkheid niet genoemd. Tenslotte weet Jansen ook niet alles, in tegenstelling tot Goedblick die denkt te weten wat er in de Grote Leider, heil zij met Hem, omgaat. Zelfs zijn prive.
    Zoals eerder gezegd. Er zijn twee componenten nodig voordat ‘de pleuris’ in usa of Israel uitbreekt. Nu, maar ook historisch gezien is militair Egypte een hoopje zand.

    “2. Welk belang heeft de V.S. erbij dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen…”

    Bel hem op !!!

    Verwijderen

  79. sirik Als Jansen beweert dat Obama een voorkeur heeft voor een Egypte onder de Sharia en onder de MB Morsi, dan staat zo’n bewering politiek gezien gelijk aan de bewering dat Obama een totaal gestoorde gek is, want zoiets wensen en nastreven zou politieke zelfmoord zijn voor Obama en zijn partij de Democraten.

    Jansen weet inderdaad niet alles, hij weet blijkbaar niet eens dat het winnen van de verkiezingen door Morsi in 2012 alleen maar ongunstig is geweest voor Morsi en de MB. Daarom is zijn theorietje over Obama ook complete nonsense gebaseerd op een onjuiste waarneming en onjuiste interpretaties van feiten, het niet toetsen van zijn theorie aan de werkelijkheid en blijkbaar een groot gebrek aan kennis van zaken.

    Dus laat Jansen zelf maar Obama bellen, want niet ik maar Jansen krijgt zijn theorietje over Obama niet rond omdat hij geen antwoord kan geven op de vraag: “Waarom willen Obama en de Democraten zo graag politiek zelfmoord plegen?” Dan zal Obama de heer Jansen wel laten weten dat hij als emeritus hoogleraar beter een hengeltje kan gaan kopen.

    Verwijderen

  81. Een prachtig stukje proza Floris Schreve, maar het geeft geen enkel antwoord op de nog openstaande vragen met betrekking tot het vermeende verlangen van Obama om de Arabische wereld onder het juk van de Sharia te brengen, en Israël op te zadelen met bloeddorstige anti-zionistische kalifaten als buren. Met de door u zojuist gegeven anamnese van het probleem wekt u bij mij de verwachting dat het voor u geen moeilijke opgave moet zijn om aan de hard studerende maar helaas politiek correcte elite uit te leggen wat de volgens u onbelezen Henk en Ingrid van nature wel snappen.

    Wat uw leermeester Jansen nog onderbelicht heeft gelaten is dat Obama in Egypte geen reet te vertellen heeft, en dat het daarom ook niet Obama is geweest die Morsi de kans heeft geboden om de verkiezingen van 2012 te winnen, maar dat dit is gebeurd onder supervisie van het Egyptisch leger. Waargenomen is dat met de verkiezingen van 2012 de daadwerkelijke machthebbers in Egypte en Obama als spreekbuis van de V.S zich gedroegen als twee handen op één buik. De wetten van de logica verplichten ons daarom om op basis van deze waarneming tot de conclusie te komen dat indien de uitspraken van Hans Jansen over Obama waar zijn, diezelfde uitspraken ook van toepassing zouden moeten zijn op het Egyptisch leger:

    “Het Egyptisch leger gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Morsi”

    en

    “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van het Egyptisch leger niet gelukt.”

    Wij hoeven er niet lang over te redetwisten dat de twee bovenstaande stellingen niet te verdedigen zijn omdat ze in strijd zijn met alles wat wij kunnen weten over Egypte en de politieke kleur en machtspositie van het Egyptisch leger. Maar hoe denkt u dan te kunnen verdedigen dat het Egyptisch leger en de V.S. in elk geval tot aan het afzetten van Morsi dezelfde politieke koers hebben gevaren, terwijl ze volgens meneer Jansen altijd elkaars opponenten zouden zijn geweest?

    Ofwel; niet Obama maar het Egyptisch leger was verantwoordelijk voor het laten meedoen en winnen van de verkiezingen door Morsi. Niet Obama, die heeft slechts laten weten dat de V.S. geen bezwaar had tegen deze gang van zaken.

    Om dit door meneer Jansen zelf veroorzaakte maar niet door hem op te lossen probleem toch op een kinderlijk eenvoudige wijze op te lossen hoeven wij niet meer te doen dan slechts één woord weglaten dat in zijn betoog volstrekt niet op z’n plaats is, en dat is het woord “Sharia”. Als wij stellen:

    “Obama gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder Morsi”

    dan kunnen wij hier ongestraft de naam “Obama” vervangen door “Het Egyptisch Leger” waarmee het logisch bewijs is geleverd dat wij de hele gang van zaken in Egypte probleemloos kunnen verklaren zolang wij niet de fout begaan om de Verenigde Staten er valselijk van te beschuldigen dat zij (i.t.t. het leger) graag het volk van Egypte gebukt wilden laten gaan onder het juk van de Sharia.

    Dat zowel de V.S. als het Egyptisch leger er in 2012 de voorkeur aangaven dat Morsi en zijn partij de verkiezingen zouden gaan winnen valt politiek gezien namelijk heel goed te verklaren, zolang je maar niet de onnozele fout begaat om te denken dat Morsi president laten worden hetzelfde is als wensen dat Egypte een kalifaat wordt. Dat wilde het Egyptisch leger niet en Obama evenmin. Maar om dat te kunnen snappen vrees ik dat de volgens u “laaggeletterde Henk en Ingrid” te weinig kaas hebben gegeten van zaken als politiek en diplomatie, en kunnen zij het begrijpen van de Amerikaanse en Egyptische politiek ook maar beter overlaten aan de wat meer belezen politiek correcte elite die dit soort politieke spelletjes wel doorzien.

    BeantwoordenVerwijderen

  82. “Wat uw leermeester Jansen nog onderbelicht heeft gelaten is dat Obama in Egypte geen reet te vertellen heeft, ….”

    Obama moet slechts één keer niet de maandelijks miljarden naar Egypte te sturen……. en de verhoudingen zijn voor eenieder duidelijk.

    Verwijderen

  83. Amerikaanse dollars naar Egypte sturen, of dit weigeren, is geen privézaak van de Amerikaanse president, dus daar heeft Obama in z’n eentje niets over te zeggen. Egypte krijgt deze steun in ruil voor de afspraak dat zij geen politieke en militaire bedreiging worden voor Israël. Zolang Egypte zich houdt aan die afspraak moet de V.S. zich ook aan die afspraak houden.

    Dat betekent dus dat indien Egypte die steun niet wil kwijtraken zij moeten voorkomen dat de MB zodanig aan de macht kunnen komen dat ze er een anti-zionistisch Kalifaat van kunnen maken. En zover was Morsi nog lang niet, en zover zouden Obama en het Egyptisch leger hem ook nooit laten komen. Waarom zou Obama dat willen? Gelazer met Israël en onrust in die regio kost de Amerikaanse belastingbetaler veel meer dan dat beetje financiele steun aan een Egypte dat Israël met rust laat.

    Verwijderen

  85. FCAL bedankt voor de link:
    “Putin addressed US President Obama specifically, saying: “Your country sent its army to Afghanistan in the year 2001 on the excuse that you are fighting the Taliban and the al-Qa‘idah Organization and other fundamentalist terrorists whom your government accused of carrying out the 11 September attacks on New York and Washington. And here you are today making an alliance with them in Syria. And you and your allies are declaring your desire to send them weapons. And here you have Qatar in which you [the US] have your biggest base in the region and in the territory of that country the Taliban are opening a representative office.”

    Het wachten is op de Duitse herverkiezing van Frau merkel.

    Putin turned to the President of France [François Hollande] to ask, “How can you send your army to Mali to fight fundamentalist terrorists on the one hand, while on the other you are making an alliance with them and supporting them in Syria, and you want to send them heavy weapons to fight the regime there?”

    British Prime Minister David Cameron came in for some of Putin’s sharpest remarks, when the Russian President told him: “You are loudly demanding that the terrorists in Syria be armed and yet these are the same people two of whom slaughtered a British soldier on a street in London in broad daylight in front of passers by, not caring about your state or your authority. And they have also committed a similar crime against a French soldier in the streets of Paris.”

    BeantwoordenVerwijderen

  86. Reageerde alleen op de blogtekst van Hans Jansen, maar zie dat er een interessante discussie is ontstaan, waar ik midden in viel. Max Goedblick, altijd boeiend om hier het gesprek aan te gaan. Beetje vreemd dat jij het verwijt krijgt dat je hier onder een alias de dialoog zoekt. Ik geloof dat niemand dat ooit de meute Sirikjes, Dandruffjes, of hoe dat soms bijna Oost Europees van voor 1989 aandoende klapvee zich verder ook noemt, heeft verweten. Ik volg het gesprek met interesse,

    Floris Schreve (zo heet ik echt en, net als Hans Jansen wellicht, geef ik er zelf de voorkeur aan om het debat onder mijn eigen naam aan te gaan- al vind ik verder dat ieder dat voor zichzelf moet uitmaken)

    BeantwoordenVerwijderen

  87. Maar toch een serieuze toevoeging aan de discussie (over het stuk van Hans Jansen). Het lijkt natuurlijk ontzettend interessant om aan de lange geschiedenis van Egypte allerlei wetmatigheden te ontlenen, maar het is natuurlijk onzin. Dat geldt voor de historische wetenschap in het algemeen, maar natuurlijk ook voor de oriëntalistiek. Misschien erg ouderwets om weer met Edward Said aan te komen zetten (die discussie hebben we toch al lang gehad?), maar blijkbaar is het toch een beetje nodig, hoezeer Hans Jansen het daar ook mee oneens is (dat durf ik wel met enige zekerheid te zeggen).
    Edward Said over de vier dogma’s die hij onderscheidt in de traditionele oriëntalistiek:

    “Let us recapitulate them here: one is the absolute and systematic difference between the West, which is rational, developed, humane, superior, and the Orient , which is aberrant, undeveloped, inferior. Another dogma is that abstractions about the Orient, particularly those based on texts representing a ‘classical’ Oriental civilization, are always preferable to direct evidence drawn from modern Oriental realities. A third dogma is that the Orient is eternal, uniform, and incapable to defining itself; therefore it is assumed that a highly generalized and systematic vocabulary from describing the Orient from a Western standpoint is inevitable and even scientifically ‘objective’. A fourth dogma is that the Orient is at bottom something either to be feared (the Yellow Peril, the Mongol hordes, the brown dominions) or to be controlled (by pacification, research and development, outright occupation whenever possible)”.

    Edward Said, Orientalism; western conceptions of the orient, Londen 1978 (reprint 1995), p. 300-301

    Je voelt hem al aankomen, het gaat mij in dit verband vooral hierom: “A third dogma is that the Orient is eternal, uniform…”. Verloopt de Egyptische geschiedenis volgens een wetmatigheid? Rijden de mensen daar dan nog uitsluitend in paard en wagen? Rijden er dan geen auto’s in Cairo? Hoe kan het dat daar computers staan met internetaansluiting? Het klinkt heel diepzinnig allemaal, van die historische wetmatigheden, die zouden bestaan sinds de tijd van de Farao’s, maar het zegt helemaal niets. Frankrijk was ook altijd een monarchie, totdat de revolutie uitbrak. Nederland is een eeuwig door pragmatisme ingegeven tolerant land (zie de verschillende bijdragen en vooral reacties op deze site als bewijs). Geen misverstand, ik weet ook niet hoe het verder zal gaan in Egypte en ik zeg ook niet dat daar het democratische paradijs zal aanbreken (dat weet ik gewoon niet), maar het is natuurlijk, vanuit de historische wetenschap, volkomen onjuist om zulke absolute uitspraken te doen. De laatste jaren is er van alles in het Midden Oosten gebeurd, wat niemand ooit verwacht had. Dus om het Egyptische politieke systeem in zulke absolute categorieën in te delen lijkt mij niet echt zinvol (en ook onjuist). Hoe het gaat aflopen weten we niet, maar de gebeurtenissen van de afgelopen jaren hebben laten zien dat er toch meer smaken zijn dan twee. Spannend blijft het in ieder geval wel.

    BeantwoordenVerwijderen

  88. Dan wil ik er nog aan topevoegen dat ik mij geheel aansluit bij Max Goedblick, dat het een brij idiote gedachte is dat Obama een beleid zou voeren, of een agenda zou hebben, om de islamisten aan de macht helpen. In het geval van de Areabische opstanden is het eerder geweest: het Witte Huis stond erbij en keek ernaar en ze hadden aanvankelijk geen idee hoe ze moesten reageren. De eerste reactie (kwam van Hilary clinton) was: ‘We want Omar Suleyman, our trusted friend and allie, to take charge’. Deze Omar Suleyman was nu juist een trouwe bondgenoot in het (met nogal onorthodoxe/clandestiene methodes) bestrijden van het militante islamisme. Een aantal bewoners van Guantanamo is, voordat zij hun bestemming bereikten, nog bij hem langs gestuurd voor een sessie. Om deze, maar ook om vele andere redenen, klopt daar werkelijk helemaal niets van.
    Het is wel een fantasie/ propaganda-campagne van iemand als Pamela Geller tegen Obama. Maar dat Obama pro-moslimbroeders zou zijn is net zulke agitprop als het geageer toentertijd tegen John F. Kennedy, die het wereldcommunisme zou bevorderen. Heeft meer met binnenlandse ideologische oorlogsvoering te maken dan met de realiteit.

    BeantwoordenVerwijderen

  89. ER WORDT NIET BEWEERD DAT OBAMA PRO-MOSLIMBROEDER ZOU ZIJN — ALLEEN GOD KAN IMMERS IN DE HARTEN KIJKEN — MAAR DAT ZIJN BELEID VOOR DE MB GUNSTIG UITPAKT. MAAR JA, IEMAND DIE NOG MET DE EGYPTISCHE NAAR AMERIKA GEËMIGREERDE POSTMODERNE AUTEUR EDWARD SAID BEZIG IS…

    O JA, DAT WILDE IK ALTIJD AL EENS IEMAND DIE ER VERSTAND VAN HEEFT VRAGEN: DE MEESTE ORIËNTALISTEN WAREN DUITSERS, EN WAT VINDT SAID EIGENLIJK VAN DE DUITSE ORIËNTALISTIEK? IN ZIJN BOEK ORIENTALISM KON IK DAT NIET VINDEN.

    BeantwoordenVerwijderen

  90. HansJansen “De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi.”

    Dit zijn letterlijk uw woorden. Let hier op het woord “publiekelijk”. Nu ontkent u in feite uw eigen stelling door te beweren dat alleen God in de harte van mensen kan kijken en wij dus niet kunnen weten wat Obama wil. Waar is dan uw uitspraak op gebaseerd dat Obama “publiekelijk” te kennen heeft gegeven dat hij een Egypte onder de Sharia van Mursi wil? Blijkbaar een hersenschim, een fata morgana, omdat volgens u nu alleen God dit zou kunnen weten, en Hans Jansen is God niet.

    Nu probeert u wanhopig uw huid te redden met de uitspraak:

    “MAAR DAT ZIJN BELEID VOOR DE MB GUNSTIG UITPAKT.”

    De werkelijkheid ondergraaft deze stelling echter volledig. De MB hadden voor de verkiezingen van 2012 door een combinatie van factoren heel veel sympathie en vertrouwen gewonnen bij een groot deel van de Egyptische bevolking, ook onder Egyptenaren die geen Kalifaat met Sharia maar een democratie met vrijheid van Godsdienst wensten. Het jaar dat Morsi en zijn partij van Moslimbroeders aan de macht zijn geweest is voor de MB echter heel schadelijk gebleken. Zo schadelijk zelfs dat niet enkel steeds meer Egyptenaren zich uitspraken tegen de MB, maar na een jaar een woedende menigte het aftreden van Morsi eiste. Deze realiteit toont dus aan dat de adviezen die de Egyptenaren kregen van de V.S. (in strijd met uw bewering), niet gunstig maar juist heel ongunstig uitpakten voor de MB. Uw stelling dat het beleid van Obama gunstig zou zijn geweest voor de MB wordt dus gelogenstraft door de feiten waardoor uw theorie over Obama met dit argument vanuit wetenschappelijk oogpunt gezien volstrekt onhoudbaar wordt.

    Uw theorie is dus gebaseerd op twee stellingen die aantoonbaar onjuist zijn:

    1. Obama heeft publiekelijk de voorkeur uitgesproken voor een Egypte onder de Sharia en onder Mursi is dus “ONWAAR” want in strijd met de feiten.

    2. Het beleid dat Obama voorstond pakt gunstig uit voor de MB is “ONWAAR” want in strijd met de feiten.

    Verwijderen

  91. HansJansen In de wetenschap is het zo meneer Jansen, dat wetenschappers hun theorieën toetsen aan de werkelijkheid. Dat doen zij door aan de hand van een theorie voorspellingen te doen om daarna middels veldonderzoek of experimenten te zien of de voorspellingen uitkomen. Deze voorspellingen hebben niets met koffiedikkijken te maken maar met logisch nadenken in termen van oorzaak en gevolg, actie/reactie. Komen de voorspellingen uit dan blijft de theorie wetenschappelijk verantwoord overeind. Komen de voorspellingen niet uit dan weet de wetenschapper dat zijn theorie zo lek is als een mandje en dat hij op zoek moet gaan naar een betere theorie om de werkelijkheid te verklaren. Dat geldt ook voor uw theorie over Obama. Als deze zou kloppen dan is het voorspelbaar hoe daar door de internationale politiek op zal worden gereageerd, namelijk zeer afwijzend, met name door Israël en de Joodse lobby in de V.S. Dat weet u niet alleen, u heeft zelfs al vastgesteld dat de Internationale gemeenschap volstrekt anders reageert dan zij had moeten doen op basis van uw theorie over Obama. Ik citeer uw woorden: “Raar dat het westen die voorkeur van Obama voor de islam zo gelijkmoedig opneemt.” Na deze constatering bent u echter als wetenschapper ernstig nalatig geweest; u heeft verzuimd deze waarneming nader te onderzoeken en te verklaren.

    Elke wetenschapper die zijn vak serieus neemt behoort namelijk na zo’n waarneming onmiddellijk zijn eigen theorie in twijfel te trekken en behoort zich onmiddellijk de vraag zou stellen: “Heeft Obama wel een voorkeur voor de Islam, of heb ik de feiten verkeerd geïnterpreteerd”. Geen enkele wetenschapper zou dan ook de blunder begaan om met een dergelijke onhoudbare theorie voor schut te gaan door deze te publiceren voordat hij zelf een antwoord heeft gevonden voor de vragen die zijn theorie oproept.

    Daarom had u voordat u deze boute uitspraken over Obama publiceerde eerst als wetenschapper uw huiswerk moeten doen, en eerst een antwoord moeten vinden op vragen als:

    1. Waarom reageert de wereld niet afwijzend op Obama’s vermeende voorkeur voor de fundamentalistische Islam en een Egypte onder de Sharia?

    2. Waarom zou Obama als christen en president van de V.S. een voorkeur hebben voor anti-Amerikaanse en Anti-zionistische Moslimfundamentalisten? Welk belang heeft hij daarbij?

    3. Waarom zou de partij van Obama, en alle overige Amerikaanse overheidsinstellingen, het toelaten dat hun president heult met de vijand, en hebben ze Obama niet inmiddels afgezet wegen staatsgevaarlijke activiteiten en landverraad?

    Indien u op deze vragen geen zinnige en wetenschappelijk verantwoorde antwoorden kan geven is uw theorie over Obama volstrekt onhoudbaar en vanuit wetenschappelijk oogpunt bezien niet eens een theorie, doch slechts een hersenspinsel, een fata morgana zonder enig wetenschappelijk gehalte.

    Daarom blijf ik op het standpunt staan dat eenieder die een dergelijke theorie over Obama aanhangt en verdedigt is in te delen in twee categorieën:

    A. Mensen die lijden aan politieke waanvoorstellingen omdat ze het contact met de werkelijkheid zijn kwijtgeraakt. Aluhoedjes dus die geloven in onzinnige complottheorieën,

    of

    B. Mensen die vanuit een politiek belang zich moedwillig schuldig maken aan anti-Obama propaganda door willens en wetens valse en misleidende informatie over Obama te verspreiden.

    Mijn vraag aan u, tot welke van deze twee categorieën wenst u te behoren? Indien u noch bij A. noch bij B. wenst te worden ingedeeld, dan zult u toch met een zodanige theorie over het beleid van Obama moeten komen dat daardoor de vragen 1 t/m 3 niet hoeven worden gesteld, of deze vragen moeten door u op een realistische en geloofwaardige wijze worden beantwoord.

    Dit alles is uiteraard geen kritiek maar een vriendelijke uitnodiging aan uw adres mij ervan te overtuigen dat uw theorie over Obama klopt door alle vragen en problemen die uw theorie oproept wetenschappelijk verantwoord te beantwoorden en op te lossen.

    Verwijderen

  92. “Deze voorspellingen hebben niets met koffiedikkijken te maken maar met logisch nadenken in termen van oorzaak en gevolg, actie/reactie. Komen de voorspellingen uit dan blijft de theorie wetenschappelijk verantwoord overeind. Komen de voorspellingen niet uit dan weet de wetenschapper dat zijn theorie zo lek is ….”

    Tijdje geleden alweer dat Obama bejubeld werd als de verlosser, na de donkere jaren van Bush.
    De hysterie was toen enorm.

    Met de mededeling van Obama dat hij afluisteren niet zo heel erg vond, dat de grondwet van de Amerikanen best overtreden konden worden, voor uw veiligheid, is het tijd voor wat veldonderzoek.

    Verwijderen

  93. “Deze voorspellingen hebben niets met koffiedikkijken te maken maar met logisch nadenken in termen van oorzaak en gevolg, actie/reactie”

    Aldus onze dure (anonieme) zelfbenoemd wetenschapper en schoolmeester Max Coekblick.. Vooral dat “logisch nadenken” is een goeie..

    Wanneer betrek je deze stelling eens op jezelf ? Of sta je daarboven ?
    Volkomen afgedroogd in de discussie over economie..en dan een opmerking naar zijn opponenten over “logisch nadenken AUB”
    (nooit van bescheidenheid, terughoudendheid gehoord ?)

    “Mijn vraag aan u, tot welke van deze twee categorieën wenst u te behoren?”

    Typisch een (multiple choice) vraag van een doorgerotte en raaskallende socialist, die denkt dat de wereld om hem en zijn waanvoorstellingen draait…(de uitslag staat al vast…..volgens het lijstje van de partij)

    En helaas, door deze ‘klote’ socialisten (en samen met/door hen geïmporteerde klote religieuzen/stemmers) is de westerse maatschappij nu dermate verziekt, en balanceert op de rand van een economisch collaps, (en wereldoorlog), dat “wij” de vrije westerse mens, (die vrijheid en een goed leven kunnen waarderen, het “goede” leven conserveren) VERPLICHT een keuze moeten gaan maken.

    Gek hé ! al die stemmers op Geert Wilders ! Gek hé !! al die anonieme bloggers en reaguurders… De gedachte politie heeft de treinen al klaar staan…
    “Gutmensch Coekblick, zijn autisch gespuis en medekrankzinnigen, maken wel uit wat goed en slecht is..

    Zolang arme moslims en die arme inboorlingen hun levensbeschouwing van “Wereld Egoïsten” aanhangen, kan je 1 triljard “koekblikken” opsturen, en veranderd er nooit iets.

    Droom lekker verder van “Wereldheerschappij” en standbeelden van “Max Coekblick”

    “Dit alles is uiteraard geen kritiek maar een vriendelijke uitnodiging aan uw adres”

    Imbeciel !

    Verwijderen

  94. Beste (anonieme) Pete Hou eens op met dat domme en ordinaire gescheld. Met het soort proza als hierboven maak je alleen maar jezelf belachelijk en laat je zien dat je over geen enkele kennis en inzicht beschikt om iets zinnigs aan deze discussie toe te voegen. Probeer je tijd en energie maar eens te gebruiken om het betoog van Hans Jansen over Obama geloofwaardig te maken door een zinnig antwoord te geven op deze vragen die zijn theorie oproept:

    1. Waarom reageert de wereld niet afwijzend op Obama’s vermeende voorkeur voor de fundamentalistische Islam en een Egypte onder de Sharia?

    2. Waarom zou Obama als christen en president van de V.S. een voorkeur hebben voor anti-Amerikaanse en Anti-zionistische Moslimfundamentalisten? Welk belang heeft hij daarbij of welk belang heeft de V.S. daarbij?

    3. Waarom zou de partij van Obama, en alle overige Amerikaanse overheidsinstellingen, en met name de Israëllobby, het toelaten dat hun president heult met de vijand, en hebben ze Obama niet inmiddels afgezet wegen staatsgevaarlijke activiteiten en landverraad?

    4. Waarom verwijten de MB nu Obama dat hij het Egyptisch leger steunt die Morsi ondemocratisch heeft afgezet?

    Als het jou niet lukt om hier “wetenschappelijk verantwoorde” antwoorden op te vinden, (dus geen krankzinnige complottheoriën waar jou wereldbeeld blijkbaar uit bestaat) dan doe je er verstandig aan je mond te houden. Tot nu toe ben je er alleen nog maar in geslaagd om mij er van te overtuigen dat niet de Islam, zoals Geert Wilders beweert, de grootste bedreiging is voor onze samenleving maar de stupiditeit van domrechts waar jij een exponent van bent.

    O ja, en zet even een aluhoedje op je hoofd, dat beschermt je tegen “de gedachtenpolitie die de treinen al klaar heeft staan. Waar gaan die treinen trouwens naar toe? Walibi of de Efteling?
    Dan maar hopen dat ze daar niet de Fyra voor hadden willen gebruiken want dan gaat je schoolreisje niet door.

    Verwijderen

  95. sirikje Je dwaalt weer af schat, we hebben het hier niet over het bejubelen van Obama noch over de afluisterpraktijken van de CIA, maar over de stelling van Hans Jansen dat Obama de moslimfundamentalisten zou willen steunen om van Egypte een kalifaat te maken. Kan jij uitleggen waarom Obama dat zou willen en waarom niemand hem dan tegenhoudt, zelfs Israël niet?

    Verwijderen

  96. Sorry Pete, ik ga nu je eigen woorden gebruiken, maar dan moet je niet huilen!

    Ben me van geen kwaad bewust dat IK de westerse maatschappij nu dermate verziek?
    Dat IK de economie op de rand van een collaps laat balanceren?

    Verwijderen

  97. @ Pete: “… door deze ‘klote’ socialisten (en samen met/door hen geïmporteerde klote religieuzen/stemmers) is de westerse maatschappij nu dermate verziekt, en balanceert op de rand van een economisch collaps(en wereldoorlog), dat “wij” de vrije westerse mens, (die vrijheid en een goed leven kunnen waarderen, het “goede” leven conserveren) VERPLICHT een keuze moeten gaan maken.”

    hmmm, klopt dat wel?

    Verder:

    “Gek hé ! al die stemmers op Geert Wilders ! Gek hé !! al die anonieme bloggers en reaguurders… De gedachte politie heeft de treinen al klaar staan…”

    Zo expliciet heb ik het nog nooit iemand zien verwoorden, maar eerder heb ik weleens opgemerkt dat het anonieme reageerdersvolk hier (en elders) de kiem in zich draagt van het toekomstige verzet van Nederland. Zelden zulks een heldendom mogen aanschouwen. Blijf dat beeld vooral koesteren. Goed voor je gevoel voor eigenwaarde lijkt me.

    Verwijderen

  98. @Coekblick
    Ja… ik doe wel eens schelden.. maar… als je goed leest …er staan ook argumenten bij…(met wetenschappelijke theorieën onderbouwd, getoetst aan de werkelijkheid, middels gedegen veldonderzoek en experimenten)

    @ Scheve…Vooral uit het daglicht blijven, dat schijnt niet zo gezond te zijn voor je bloedsomloop… En als we toch een politiek “lijder” (verplicht) moeten kiezen, waarom dan niet eentje die de waarheid zegt en zijn nek uit durft te steken. Iemand met echte oplossingen…
    En reken maar dat je “de kiem” blijft tegenkomen. Zo gaat dat al eeuwen lang mijn beste..
    “De kiem” moeten het weer opknappen na een zoveelste socialistisch debacel.

    @ El Houssain.. Gelijk heb je gozer !!

    Ik doe hier duidelijk tekort aan al die hardwerkende “moslims” die vanuit verpauperde en verwaarloosde panden in prachtwijken, hier in Holland, maar ook in de prachtwijken van de rest of Europa, hun duurverdiende centjes (en uitkeringen) investeren in de thuislanden met 2 of 3 appartementen en prachtige villa’s. (met zwembad)
    Ja.. ik weet het, ze betalen ook belasting, (soms) maar Nederland (of het westen) intresseert ze geen hol. (5 man Fiod (24/7) in de nek van elke moslim met een bedrijf)

    Misschien eens googlen op “wat kost een moslim” ?
    En dan de kosten voor “veiligheid” ?? 5 man AIVD (24/7) in de nek van elke moslim die een potentieel gevaar kan zijn voor de westerse samenleving (terugsturen AUB, ga maar lekker “mohammedje” spelen in de thuislanden)

    Las vandaag (al)weer dat de pensioenen gekort gaan worden. . Onontkoombaar om de crisis de kop te bieden..! rest my case..
    Gezagsgetrouwe onderdanen, heel hun leven hard gewerkt.. zien het voor hun ogen gebeuren..verdampen…
    Wat zegt U ? Nationaal Egoïsten….PVV’ers natuurlijk.. haha… we plukken ze gewoon… Spaarrekening ? Prachtig !! gaat nog makkelijker. (5 socialisten (24/7) in de nek van elke PVV’er)
    “Onze” multicultidroom zal overleven, zo staat het namelijk in het partijprogram..
    En die heeft altijd gelijk..

    Maar wat nu als de centjes opzijn ??? En we zien het nu al…racistisch gerelateerd geweld dóór moslims, all over Europe…(en stilgezwegen door de MSM van de “linxe kerk”)

    Sorry voor jouw, ik kan moslims, socialisten en de economische collaps niet los zien van elkaar… Moslim Osama gaat toch gelijk krijgen (Let op de ‘s’ !!) Maar hij snapte als geen ander hoe de islamitische en westerse wereld in elkaar steken (stak voor hem)

    Eigenlijk geen sorry !!! Na “jullie” aardse bestaan, en diverse eeltplekken op het voorhoofd en ellebogen, wacht “jullie” het Allahu Akbar-paradijs.
    Ik moet mijn paradijs hier proberen maken..(en tot nu toe lukte dat aardig)

    (Opgepast..! Wij nemen bij voorbaat alles terug en hebben ook overal al spijt van)

    Verwijderen

  99. Ja… ik doe wel eens schelden.. maar… als je goed leest …er staan ook argumenten bij…(met wetenschappelijke theorieën onderbouwd, getoetst aan de werkelijkheid, middels gedegen veldonderzoek en experimenten)

    Nou Pete kom dan maar eens met 1 of 2 wetenschappelijke theorieën om te verklaren waarom een Amerikaanse president graag het Egyptische volk onder het juk van de Sharia zou willen brengen, en waarom de Israëllobby daar dan geen bezwaar tegen aantekent.

    Ik wacht…….. of zit je al met je aluhoedje op in de trein van de fantasiepolitie naar Fantasialand?

    Las vandaag (al)weer dat de pensioenen gekort gaan worden. . Onontkoombaar om de crisis de kop te bieden..! rest my case..

    Wordt tijd dat die Moslims eens gaan opschieten met het Islamiseren van Nederland. Dan kunnen wij zo gauw als de Islam onze staatsgodsdienst is die 2 miljoen halve zolen die op de PVV hebben gestemd als slaven aan rijke oliesjeiks verkopen. Zeg 1000 euries per slaaf is toch goed voor zo’n twee miljard. (PVV’ers die door brievenbussen pissen halve prijs) Kunnen we een aardig gat in het begrotingstekort mee dichten, geen werkeloosheid meer en gelijk een stuk gezelliger in Nederland.

    Verwijderen

  101. Of je een kameel berijdt of een auto stuurt, of je het zwaard hanteert dan wel een Kalashnikov, het een of het ander is effectiever, bloediger, maar behoeft in termen van religie, ideologie en andere culturele passies geen verschil te maken.

    Dit begrepen kun je in H. Philipse’s (Utrecht) ‘Stop de tribalisering’, dd 2003, de Oriënt herkennen zoals hij vanouds was, en nog is:
    ‘Het gebruik van geweld’ (schrijft Ph.) ‘- in tribale samenlevingen – is een wezenlijk onderdeel van conflictoplossing. […..]. Regerende klieks in Arabische landen zijn tribaal van aard en moeten hun onderdanen wreed onderdrukken omdat ze voortdurend worden uitgedaagd door concurrerende groepen, zodat een dialectiek van machtsverwerving en uitdaging het geweld gaande houdt. Nederland is het Madurodam van dergelijke groepsconflicten geworden. Alleen de Hollander die door onwetendheid de onderliggende groepsmoraal niet doorgrondt, spreekt hier van ‘zinloos geweld.’ Juist doordat dit geweld door de betrokkenen als zinvol, ja zelfs als onvermijdelijk voor het behoud voor eer wordt ervaren, is het moeilijk tegen te gaan.’ (bold v.s.d.).
    Bij dit verhaal past een foto van de ondergang van Khadaffi.

    Oriëntalisme! Is Azië een masker, de Oriënt verholen en onverholen haat, luidruchtige masculine vriendschap, permanent toneel van bitter verraad. Je kunt er – Kethelby – romantisch over doen, maar: het spuien van lawaaierige emoties op het hysterische af, hitte, stof en vliegen, het afranselen van overbeladen ezels door hun meesters, het benauwend gebrek aan ‘privacy’, dát is de Oriënt. Overbevolkte! Said heeft dat willen verbloemen, het dagelijks Nieuw ontmaskert hem dagelijks

    Wat hier de Arabische lente wordt genoemd, kan ceteris paribus op niets beters uitlopen dan wat er aan vooraf ging. Zelfs wat primitieve filmbeelden hier over de opstanden in Libië, Egypte vertoond, konden dat duidelijk maken: een gruwelijk anti-feminisme, een stupide anti-semitisme annex anti-Israelisme, de verkrachting van Khadaffi, de daden van geweld tegen Christenen.

    Initieel kunnen bij enkelingen democratisch gevoelens bij het ontstaan van de Arabische lente een rol hebben gespeeld, maar niet doorslaggevend. Vox populi in de Oriënt weet niet wat democratie is, zij heeft daarvoor uitsluitend de Islam als ervaring. Zij zal die op god uitbrengen, Allah. En de ellende begint opnieuw. Ahmad denkt daar dat democratie is wat hij Ahmad wil, en Yusuf wat Yusuf wil; daarna gaan ze vechten en moet er een dood. Wie wint is de dictator. Logisch. En o ja, Mina of Ayesha moeten altijd zwijgen.

    BeantwoordenVerwijderen

  102. Of je een kameel berijdt of een auto stuurt, of je het zwaard hanteert dan wel een Kalashnikov, het een of het ander is effectiever, bloediger, maar behoeft in termen van religie, ideologie en andere culturele passies geen verschil te maken.

    Dit begrepen kun je in H. Philipse’s (Utrecht) ‘Stop de tribalisering’, dd 2003, de Oriënt herkennen zoals hij vanouds was, en nog is:
    ‘Het gebruik van geweld’ (schrijft Ph.) ‘- in tribale samenlevingen – is een wezenlijk onderdeel van conflictoplossing. […..]. Regerende klieks in Arabische landen zijn tribaal van aard en moeten hun onderdanen wreed onderdrukken omdat ze voortdurend worden uitgedaagd door concurrerende groepen, zodat een dialectiek van machtsverwerving en uitdaging het geweld gaande houdt. Nederland is het Madurodam van dergelijke groepsconflicten geworden. Alleen de Hollander die door onwetendheid de onderliggende groepsmoraal niet doorgrondt, spreekt hier van ‘zinloos geweld.’ Juist doordat dit geweld door de betrokkenen als zinvol, ja zelfs als onvermijdelijk voor het behoud voor eer wordt ervaren, is het moeilijk tegen te gaan.’ (bold v.s.d.).
    Bij dit verhaal past een foto van de ondergang van Khadaffi.

    Oriëntalisme! Is Azië een masker, de Oriënt verholen en onverholen haat, luidruchtige masculine vriendschap, permanent toneel van bitter verraad. Je kunt er – Kethelby – romantisch over doen, maar: het spuien van lawaaierige emoties op het hysterische af, hitte, stof en vliegen, het afranselen van overbeladen ezels door hun meesters, het benauwend gebrek aan ‘privacy’, dát is de Oriënt. Overbevolkte! Said heeft dat willen verbloemen, het dagelijks Nieuw ontmaskert hem dagelijks

    Wat hier de Arabische lente wordt genoemd, kan ceteris paribus op niets beters uitlopen dan wat er aan vooraf ging. Zelfs wat primitieve filmbeelden hier over de opstanden in Libië, Egypte vertoond, konden dat duidelijk maken: een gruwelijk anti-feminisme, een stupide anti-semitisme annex anti-Israelisme, de verkrachting van Khadaffi, de daden van geweld tegen Christenen.

    Initieel kunnen bij enkelingen democratisch gevoelens bij het ontstaan van de Arabische lente een rol hebben gespeeld, maar niet doorslaggevend. Vox populi in de Oriënt weet niet wat democratie is, zij heeft daarvoor uitsluitend de Islam als ervaring. Zij zal die op god uitbrengen, Allah. En de ellende begint opnieuw. Ahmad denkt daar dat democratie is wat hij Ahmad wil, en Yusuf wat Yusuf wil; daarna gaan ze vechten en moet er een dood. Wie wint is de dictator. Logisch. En o ja, Mina of Ayesha moeten altijd zwijgen.

    BeantwoordenVerwijderen

  103. Waarmee HPax zichzelf als het vleesgeworden bewijs toont dat de vier dogma’s die Edward Said onderscheidt in de traditionele oriëntalistiek nog alle vier staan als een huis.

    En als alles wat u hier over de Oriënt schets waar is HPax, hoe verklaart u dan deze uitspraak van Arabist Hans Jansen:

    “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet gelukt.”

    Als de Arabieren zelfs met de steun van Amerika hun volk nog niet eens onder de Sharia krijgen, hoe zou dat dan moeten lukken zonder de hulp van het almachtige en superieure westen?

    Vox populi in de Oriënt weet niet wat democratie is, zij heeft daarvoor uitsluitend de Islam als ervaring”

    Ach ja natuurlijk, de Arabier is dom, achterlijk, heeft nooit een boek gelezen en gebruikt internet alleen maar om naar plaatjes van blote christenen te kijken, dat was ik even vergeten. Dogma 1 volgens Said.

    Verwijderen

  104. “Ach ja natuurlijk, de Arabier is dom, achterlijk, heeft nooit een boek gelezen en gebruikt internet alleen maar om naar…”

    Ooit daar eens geweest ?

    Verwijderen

  105. “Bij dit verhaal past een foto van de ondergang van Khadaffi. “

    Met daarnaast een foto van Tony Blair in één van zijn dure huizen en aan de andere kant een foto van de begrafenis van US ambassadeur Stevens.
    Einde Clinton-“dynastie”.
    Ondertussen in de oost:
    Na een Israëlisch bombardement opeen Russische voorraad raketten vanuit Turkije en open zee: “The re-creation of a historical alliance between Israel and Turkey against a “common enemy” would be seen as “bad news” across the Arab world, political analyst Chris Bambery told ”

    rt.com/op-edge/proxy-war-syria-conflict-110/

    Verwijderen

  106. Zo sprak Pakistan’s (ex-)president Pervez Musharaf: ‘Bij de gedachte aan de rol van de moslims in de huidige wereld breekt mijn hart. We zijn ver achtergebleven in de sociale, morele en economische ontwikkeling (…) en hebben geweigerd van anderen te leren. We moeten de barre realiteit on-der de ogen zien.’

    Verwijderen

  107. sirik Als een Nederlander vastgeroest zit in neo-kolonialistische denkpatronen en racistische of neo-fascistische uitspraken doet, dan hoef ik niet eerst de Oriënt te bezoeken om dat waar te nemen. Zo’n constatering kan ik ook in Nederland doen. Ook om waar te nemen dat er achterlijke en domme mensen zijn die nooit een goed boek hebben gelezen en internet alleen gebruiken om naar plaatjes van blote christenen te kijken hoef ik de Oriënt niet te bezoeken, daarvan kom ik er dagelijks genoeg tegen onder autochtone Nederlanders.

    Verwijderen

  110. Heb even een paar dagen niet op de site gekeken, maar idd. omdanks de reactie van Hans Jansen (IN KAPITALEN) komt er een of andere HP Pax langs, die het gelijk van Edwards Said op zon grandioze’wijze bevestigd, dat ik er ook even van achterover sla.Hoe is het mogelijk??? En ik maakte nog het voorbehoud “Misschien erg ouderwets om weer met Edward Said aan te komen zetten (die discussie hebben we toch al lang gehad?), maar blijkbaar is het toch een beetje nodig..” (zie mijn reactie van 12 juli 2013 20:08). Meneeer Jansen, daarom dus. Ik schreef ‘blijkbaar is het toch een beetje nodig….’. Voorzichtigjes dus. Maar het had wel iets minder voorzichtig gekund, gezien het commentaar van HP Pax. Het in hoofdletters geponeerde “MAAR JA, IEMAND DIE NOG MET DE EGYPTISCHE NAAR AMERIKA GEËMIGREERDE POSTMODERNE AUTEUR EDWARD SAID BEZIG IS” komt, met dank aan HP Pax, toch wel een beetje grappig over. Een inkopper zonder weerga, al heeft HP Pax dat zeker niet zo bedoeld 😉
    Overigens, dat van die Duitse oriëntalistiek vind ik zeker een interessante kwestie. Zou ik nog wel een keertje willen nalezen. Maar Said heeft het over de verstrengeling van wetenschapsbeoefening met koloniale/imperialistische machtsuitoefening en over hoe die koloniale machtsuitoefening het frame van de Engelse, Franse en later Amerikaanse oriëntalistiek heeft beïnvloed. Duitsland neemt daarin natuurlijk een andere positie in. Vind het zeker interessant om nog een keertje uit te zoeken (het is ook voor mij weer een tijdje terug dat ik orientalism heb gelezen), maar voor deze discussie is het wel een beetje off topic. Voor een ander keertje misschien.

    BeantwoordenVerwijderen

  111. Zie hier. Toch nog verbluffend actueel, zeker na het bovenstaande: https://www.youtube.com/watch?v=fVC8EYd_Z_g

    BeantwoordenVerwijderen

  112. Wil verder nog opmerken dat ik het wel typisch vind voor de voeten geworpen te krijgen dat ik ‘nog met Edward Said kom aanzetten’ van iemand die Snouck Hugronje aanhaalt (die de Nederlandse regering adviseerde in het koloniale beleid in Nederlands Indië! lang geleden- weten Henk en Ingrid en de participanten aan deze discussie dat nog?) om de hedendaagse gebeurtenissen in Egypte te duiden. Zie artikel van Jansen hierboven. Heel relevant. Overigens, misschien is het Hans Jansen ontgaan, maar Indië zijn we inmiddels kwijt. Maar goed Snouck Hugronje (en Bernard Lewis) achterhaald? Hoe kom je op het idee.

    BeantwoordenVerwijderen

  113. Eigenlijk zou je bovenstaand artikel (met bijbehorende discussie) als volgt kunnen duiden:

    1. De islamitische wereld, of het nu Egypte of Indonesië (pardon, Indië, immers Snouck Hugronje!) is eeuwig en onveranderlijk. Er zijn militairen, die nuttig zijn, als zij zich een beetje voegen naar onze belangen (hoe zij de binnenlandse oppositie tot de orde roepen is hun zaak). En er zijn haatbaarden, die kort gehouden moeten worden door die militairen. Verder is er niks. Dat was zo, dat is zo en dat zal altijd zo blijven.

    2. De westerse wereld is wel veranderlijk. Helaas, want dat heeft ertoe geleid dat we nu zitten opgescheept met een politiek correcte elite. En die luisteren niet meer naar de Snouck Hugronje van deze tijd, Hans Jansen. Zijn allemaal van die kereltjes Pechtold, die zelf een beetje wijsneuzerig gaan doen, mede dankzij het destructieve werk van Edward Said en dat verfoeide postmodernisme. Gelukkig is er in een partijtje dat dapper weerstand biedt. Dat is de PVV van Geert Wilders. Samen met Henk en Ingrid en met het heldhaftige anonieme reaguurdersleger van deze site bieden zij dapper weerstand. Aan Hans Jansen de ondankbare taak om de rol van Snouck Hugronje voor dit gezelschap te vervullen. Ondankbaar, want werkte Snouck Hugronje nog voor de rijksoverheid in de overzeese gebiedsdelen, Jansen is veroordeeld tot de soms wat mallotige PVVers (Dion Graus, die rare meneer van dat uitgekotste stuk halal-vlees en nog een paar van dat soort types). Maar ja, het is niet anders. We leven in moeilijke tijden….

    BeantwoordenVerwijderen

  114. Een hoog “Snouck Hugronje & ik”-gehalte.

    Verwijderen

  116. Ruud de Vries16 juli 2013 20:41

    Haha, dat is lachen! Nu Floris Schreve niet kan verklaren waarom Edward Said de Duitse oriëntalistiek buiten beschouwing laat is Said opeens off topic volgens hem. Nadat hij er zelf mee aan kwam zetten!!! Zou Floris Schreve weten wat het begrip trollen inhoudt? Tja, Engelse en Amerikaanse oriëntalisten kan je makkelijk wegzetten en demoniseren als “kolonialisten” maar dat lukt niet zo makkelijk met de Duitsers. Dan zul je je toch inhoudelijk in hun moeten verdiepen. Iets waar zowel Said als Schreve een broertje dood aan hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

  117. Geachte heer Jansen,

    Ik doe een beroep op u als emeritus hoogleraar om eens het goede voorbeeld te geven door uw lezers op dit blog te laten zien hoe een wetenschapper op zijn vakgebied op een wetenschappelijk verantwoorde wijze kritiek weerlegt, of hoe een wetenschapper op zijn vakgebied een theorie die onhoudbaar is gebleken met wetenschappelijk verantwoorde argumenten terzijde schuift. De discussie spitst zich toe met name op de volgende twee stellingen van u:

    1. “Van heel Egypte een sharia-enclave maken is zelfs met de steun van Obama niet geluk.”

    2. “De nieuwe machthebbers in Egypte hebben niet de steun van Obama, want die gaf publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia en onder Mursi. De Egyptenaren wisten dat, en getuigden van die kennis, en van hun afschuw van Obama….”

    Beide beweringen hebt u m.b.t. de door u vermeende voorkeur van Obama voor het moslimfundamentalisme in de discussie helaas nog niet kunnen onderbouwen omdat uw opmerking dat het beleid van Obama positief uitpakt voor Morsi en de MB wordt tegengesproken door feiten, zoals de voorspelbare volksopstand tegen Morsi en zijn partij en de juridische vervolgingen van partijleden, die het tegendeel bewijzen. Daarom hebt u uw stelling dat Obama “publiekelijk de voorkeur aan een Egypte onder de sharia” gaf nog slechts kunnen verdedigen met het in kapitalen uitgedrukte argument:

    “ALLEEN GOD KAN IMMERS IN DE HARTEN KIJKEN”

    Als wetenschapper doet u hier een beroep op God en zegt u met deze uitroep feitelijk dat alleen God kan weten dat u over Obama de waarheid hebt gesproken. Een theoloog kan uw uitspraak dan vervolgens deduceren tot de vaststelling dat Jansen zijn kennis over Obama blijkbaar van niemand anders dan God zelf moet hebben ontvangen, waardoor Jansen niet meer acteert als wetenschapper maar als profeet.

    Een beroep doen op God is mijn inziens een uiterst teleurstellend argument indien afkomstig uit de mond van een emeritus hoogleraar die geacht wordt op zijn vakgebied geen religie doch wetenschap te bedrijven. Zolang u uw theorie over de politiek van de V.S. verdedigt met een verwijzing naar goddelijke kennis spreekt u niet als hoogleraar, maar als hogepriester van een anti-Obama religie.

    Deze constatering levert m.i. dan ook een verklaring op waarom uw volgelingen op Hoeiboei zich niet gedragen als studenten, maar als slaafse en goedgelovige sekteleden die in u niet een leraar maar een profeet menen te herkennen waarvan zij elk woord kritiekloos slikken alsof het God zelf is die door het woord van Jansen oreert, waarna zij elke ongelovige die de woorden van hun profeet ter discussie stelt op een haast Breivikiaanse, dus meer paranoïde dan op rationele wijze, verketteren en vervloeken.

    Het is uiteraard volledig aan u of u wil worden herinnerd als de profeet van een valse religie, (omdat de leer die u verkondigt over Obama en de Islam aantoonbaar onjuist is), of dat u wil worden herinnerd als een man van de wetenschap die zijn stellingen met wetenschappelijk houdbare argumenten weet te onderbouwen en te verdedigen.

    Kiest u voor dit laatste dan verwacht ik van u zinnige en wetenschappelijk verantwoorde antwoorden op mijn aan u gestelde vragen en een wetenschappelijk verantwoorde weerlegging van mijn kritische opmerkingen over het onderwerp Obama en de Arabische wereld. Van een academisch opgeleide arabist mag dit worden verwacht.

    Mocht u aan dit verzoek wederom geen gehoor willen geven dan vrees ik dat academici opnieuw tot de conclusie moeten komen dat arabist Jansen voor de wetenschap verloren is gegaan, ditmaal omdat zijn wetenschappelijke kennis en inzichten, alsook zijn wetenschappelijke methode, hebben plaatsgemaakt voor een politieke religie waarvan hij zichzelf blijkbaar als profeet en hogepriester is gaan beschouwen.

    Met vriendelijke, doch bezorgde groet,

    Max Goedblick.

    BeantwoordenVerwijderen

  118. @Ruud de Vries, Grappig dat jij opeens zo komt opduiken als ik zeg dat ik iets niet helemaal weet (wat volgens mij geen schande is). Lachuh zeg. En Edward Said had een broertje dood aan het zich inhoudelijk in iets verdiepen? Net als ikzelf? Dat je mij zo een op een noemt met Edward Said zal ik maar als een compliment opvatten. Maar vind het zeker leuk om nog dat nog een keertje rustig uit te zoeken. Alleeen doet dat mijns inziens niets af aan zijn betoog. Zie ook mijn eerdere reactie hierboven (16 juli 2013 01:24). Maar goed dat jij wel zo inhoudelijk bent. Net als de rest van de soms bijna Oost Europees van voor 1989 aandoende applaus-machine, die hier in regel het forum vult.

    BeantwoordenVerwijderen

  119. Aan Ruud de Vries 20:41

    U schrijft dat men Britse en (Noord-) Amerikaanse oriëntalisten gemakkelijk kan wegzetten.
    Zulks versta ik niet gans.
    Een tas koffie zet men weg, maar een (on-)menselijk wezen als een engelse intellectueel…
    (phrase en suspens).
    Duitsers hebben zekerlijk een koloniaal verleden.
    Men denke aan Zuid-West Afrika met Windhoek.
    In Togo zijn steeds dankbare negers die zich verenigen in de Togo-Verein.
    Voorts hadden de Duitsers invloed in het muzelmaanse sultanaat Zanzibar.
    Ze ruilden dit in 1890 met de Britten voor het friese eiland Helgoland.
    Koloniale avonturen genoeg.
    Men denke aan het optreden in de Oekraine van 1941 tot 1944. En aan de kolonisatie van het Wartheland.
    Een deel van Antarctica heet Neu-Schwabenland.

    BeantwoordenVerwijderen

  120. Er zijn overigens nog wel wat meer kritiekpunten op Orientalism (en de latere werken van Edward Said), waar ik me wel in kan herkennen. Hans Jansen, ik heb daar nog een keer een tijdje met u over gepraat (bij het toenmalige LAK, nu Lipsius, in Leiden). Het is zelfs zo dat ik kort daarna een artikel vond van een van de meest uitgesproken critici van Said, Kanan Makiya, dat ik nog voor u heb gekopieerd (of doorgemaild, kan me niet meer precies herinneren), waar u erg blij mee was en ook daar hebben we elkaar daarna nog over gesproken. Maar in die tijd was u wel een stuk genuanceerder. Het was toen nog meer Laurie Mylroie (al is dat misschien niet zo’n gelukkig voorbeeld, weet je wat, laat maar zitten 😉 ) en (nog) niet zo Bat Ye’or.

    Maar goed, los van het punt van de Duitse oriëntalistiek (wat me zeker interessant lijkt, dus daar ga ik nog wat meer van lezen), ik vind uw bovenstaande verhaal toch een treffend voorbeeld van klassiek oriëntalistisch denken. U heeft alles uit de kast gehaald om Said te bevestigen. Ik had het zelf niet kunnen verzinnen.

    BeantwoordenVerwijderen

  121. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  122. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  123. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  124. HPax
    De laster van Greve over PVV-ers is niet ´ad rem´ (´off topic´?), maar Freudiaans
    geredeneerd wel in harmonie met zijn algemene stellingname. Geen leugens en smaad zonder een verradend onbewuste. Leer dat liever niet, Greve.

    BeantwoordenVerwijderen

  125. HPax, Eigenlijk zou ik hier niet eens op moeten reageren, maar toch, voor de lol dan. Altijd leuk als je opponenten zich met veel misbaar op Freud gaan beroepen. Heel diepzinnig. Maar dan vind ik jouw eerdere fantasie (poëtische oprisping wellicht?) over afgeranselde ezeltjes (reactie van 13 juli 2013 17:37) pas echt interessant:

    “Oriëntalisme! Is Azië een masker, de Oriënt verholen en onverholen haat, luidruchtige masculine vriendschap, permanent toneel van bitter verraad. Je kunt er – Kethelby – romantisch over doen, maar: het spuien van lawaaierige emoties op het hysterische af, hitte, stof en vliegen, het afranselen van overbeladen ezels door hun meesters, het benauwend gebrek aan ‘privacy’, dát is de Oriënt”

    Vind het allemaal een beetje hijgerig. Broeierig zelfs. Ook Freudiaans?

    Verwijderen

  127. “Het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten is een grote mislukking geworden. Tussen de zandstormen zie ik een wankelende Amerikaanse vlag. Egypte is het symbool geworden van het faillissement van Barack Obama’s islambeleid.”

    “En wat Egypte betreft, hebben ze nooit oud-president Morsi gekritiseerd. Morsi mocht van Amerikanen gewoon zijn gang gaan. Ook was Amerika volstrekt passief toen de alliantie van Hamas, Moslimbroeders en Erdogan tot stand was gekomen. Erdogan organiseerde in Ankara een grote bijeenkomst waar de echte vrienden van hem en zijn partij voor de eerste keer bijeen mochten komen. President Obama zweeg over deze nieuwe en gevaarlijke alliantie.

    De regering Obama is meester in het zwijgen, terwijl de Amerikaanse regering behoort te praten en standpunten moet innemen.”

    http://www.elsevier.nl/Buitenland/blogs/2013/7/Het-Midden-Oostenbeleid-van-Barack-Obama-is-totaal-mislukt-1312235W/

    BeantwoordenVerwijderen

  128. “Egypte is het symbool geworden van het faillissement van Barack Obama’s islambeleid.”

    Kan jij dit onderbouwen Anoniem, met een paar concrete aanwijzingen? Weet jij wat het huidige Islambeleid van de V.S. is? Beschrijf het eens? En hoezo is dat volgens jou failliet en waarom is Egypte daar het symbool van? Omdat de dictator Hosni Mubarak op verzoek van het volk door het leger is afgezet? Omdat daarna op advies van de V.S. democratische verkiezingen zijn uitgeschreven? Omdat het in Egypte verboden is om politieke partijen op te richten die een godsdienstig doel nastreven? Omdat de “Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid” een seculiere partij was zonder Islamitische doelstellingen? Omdat de “Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid” van Morsi daarom niet kon worden verboden zonder dat dit tot een volkswoede en misschien wel tot een burgeroorlog zou hebben geleid? Omdat de “Partij voor Vrijheid en Gerechtigheid” van Morsi na 1 jaar regeren zoveel krediet en vertrouwen had verspeeld dat ze opnieuw zijn aftreden hebben geëist? Is dat de schuld van Obama?

    ‘At the same time, we firmly reject the unfounded and false claims by some in Egypt that the United States supports the Egyptian Muslim Brotherhood or any specific Egyptian political party or movement. The United States has always been and remains committed to the democratic process, not to any party or personality. We want Egyptians to make their democracy work for the good of all Egyptians.’

    Die laatste zin, daar leest rabiaat rechts altijd graag overheen: “DEMOCRATIE”! Haatbaarden en fundamentalisten die een Shariadictatuur of kalifaat willen die moeten daarvoor eerst de democratie opzij schuiven. Maar zolang het democratisch proces in stand blijft, WAT OBAMA WIL, kunnen de moslimbroeders van Egypte GEEN kalifaat maken met de Sharia als GRONDWET. Daarom hamert Obama erop dat de regels van de DEMOCRATIE moeten worden gerespecteerd. Doet men dat niet, dan geef je de haatbaarden en moslimbroeders óók een goed excuus om dat óók niet te doen, en dan is een democratie niet mogelijk. Democratie is de beste bescherming tegen een (Islam)dictatuur. Maar dat willen ze in de rechtse kerk liever niet snappen, de rechtse kerk verkoopt liever bommen en granaten aan die (volgens hen ‘achterlijke’) moslims, en willen daarom liever een cowboy als Bush dan een vredestichter als Obama aan het roer. Liever schieten dan praten, liever wapens verkopen dan nadenken is het credo van domrechts. Weet je wel hoeveel mensenlevens en geld die “heilige oorlog” van Bush in Irak heeft gekost? En heeft dat iets opgelost? NEEN! De al 10 jaar durende burgeroorlog die ruziemaker Bush daar heeft veroorzaakt zal nog vele jaren door blijven gaan. Over mislukkingen gesproken.

    Verwijderen

  129. Democratie is iets anders dan soevereiniteit.
    Eerst heb je dat laatste nodig om vervolgens mogelijk tot het eerste te komen.
    Zo is Irak ook tot democratie gebombardeerd. Libië moet de klus zelf verder af maken.
    Obama of Bush… wat is het verschil ?

    Verwijderen

  130. “Zo is Irak ook tot democratie gebombardeerd”

    Irak tot democratie gebombardeerd? Irak is door cowboy Bush willens en wetens een burgeroorlog in gebombardeerd, en ik denk niet dat wij het nog gaan meemaken dat daar ooit vrede komt onder een democratische regering. Dit soort fatale fouten van bomber Bush wil Obama niet maken.

    Maar laten we even in Egypte blijven. Wat had Obama daar anders en beter moeten doen volgens jou? Eerst alle MB met bommen en granaten uitroeien alvorens verkiezingen toe te laten? Een concreet en zinnig antwoord graag.

    Verwijderen

  132. Ach ja Afshin Ellian overschreeuwt zichzelf weer eens. ‘Een wankelende Amerikaanse vlag tussen de zandstormen’. Ook Ellian moet niks van Edward Said hebben, maar als hij zulke tranen plengt bij zijn eigen poetische beeld (de man is ook dichter), dan is er (in zijn eigen hoofd in ieder geval) toch sprake van enig Amerikaans imperialisme? Toch weer een puntje voor Edward Said. Over die treurige opmerking over ‘Palestijns tuig’ hoeven we het denk ik niet te hebben. Een rechtvaardige vredesregeling met een levensvatbare staat zou misschien een constructieve oplossing zijn. Maar ik vrees dat Ellian inmiddels zo ideologisch gedeformeerd is (herkenbaar voor sommige deelnemers aan dit gesprek?) dat deze voor de hand liggende gedachte niet meer in zijn hoofd opkomt. Teveel volgepompt met neocon-propaganda.

    BeantwoordenVerwijderen

  133. ´HPax, Eigenlijk zou ik hier niet eens op moeten reageren, maar toch, voor de lol dan.`´

    Hm, ik denk dat ook nu weer Freud je parten speelt Je moet wel. Tegenspartelen helpt niet, de waarheid moet eruit. Pas als je die gaat uitspreken,kun je worden verlost. Van jezelf.

    Verwijderen

  134. @HPax: ik blijf erbij, jouw visioen van die masculiene vriendschap en dat afgeranselde ezeltje (reactie van 13 juli 2013 17:37) doet het hem helemaal. Daar kun je mee voor de dag komen, op een site die claimt Gerard Reve aan haar zijde te hebben (we kunnen de grote volksschrijver helaas niet meer vragen of die claim terecht is). Freud zal ik er deze keer maar buiten laten 😉 Arme jongen, volgens mij heb je geen idee. Ga toch lezen. Misschien een linkse hobby, maar dat het je horizon moge verbreden.

    Verwijderen

  135. Het is me trouwens opgevallen dat net dat ene aspect van het werk van Reve hier wat onderbelicht blijft, althans, ik heb er bij de vele Reve- dweperijen op Hoeiboei nooit iets van kunnen terugvinden. Terwijl dat nu juist zo in het oog springt. Maar misschien is dat reaguurdersvolk daar er gewoon nog niet aan toe, dat zou ook kunnen, en wil men hier de brave aanhang tegen een al te groot zedenbederf beschermen. Want wat moet de gemiddelde Hoeiboei-reaguurder met teksten als:

    “Waarom moest een seksslaaf van Tijger een Duitse jongen van Poolse afkomst zijn die in Zwitserland werkte, en kon het niet gewoon een jongen in Amsterdam van een paar straten verder wezen, van eigen volk en eigen bodem, die men op Tijger zijn verlangen slechts even behoefde aan te schrijven of op te bellen om hem te ontbieden, en die men terstond meedogenloos kon tuchtigen als mocht blijken dat hij rondhoereerde en het waagde zich nog door een ander dan Tijger te laten bezitten”

    Gerard Kornelis van het Reve, De Taal der Liefde, Atheneum- Polak & van Gennep, Amsterdam, 1972, p. 33

    Een Duitse jongen van Poolse afkomst moet natuurlijk meteen aan de PVV meldpunt gerapporteerd worden (al is een ‘(seks)slaaf’ misschien een twijfelgeval, ook een lelijke PVVer moet immers discreet aan zijn trekken kunnen komen). Maar in algemeen, als je het doet, doe het dan met ‘een jongen van eigen volk en eigen bodem’, dat zullen ook de Henk en Ingrid en de Hoeiboei-reaguurdertjes wel kunnen beamen. Of:

    “Weet je wat voor stuk hij had Woelrat? Hij had een stuk dat net zo groot en hard en schaamteloos was als van een jongen die zich aan een meisje had vergrepen, samen met vriendjes, in een lege trein, en dan niet wil bekennen en dan voor zijn stuk krijgt, tot hij bekent… net zo lang totdat hij gaat bekennen… Toen ik in Indië bij de polietsie was, kregen we vaak zulke arrestanten, heel geile mooie jongens van 19, of zo. Als je een jongen strafte of ondervroeg, dan moest je het lichaaamsdeel tuchtigen, waarmee hij het vergrijp gepleegd had. Dat leerden wij zo, dat stond in de instruksies”

    Idem p. 171.

    Ik kan me overigens wel voorstellen dat er wat raakvlakken zijn met PVV achtig publiek. Jongens die zich in een lege trein aan een meisje hadden vergrepen, de polietsie in Indië, tuchtigen, zo stond dat in de instruksies. Ook elementen van de door Jansen hierboven aangehaalde Snouck Hugronje zijn in deze passage zeker herkenbaar. Zie Snouck Hugronjes aanbeveling om Imams ‘gevoelig te slaan'(vaak door Jansen geciteerd). Maar waar dan? vraag ik me, na dit stukje Reve, toch af. Om met Matroos Vos (aka Joop Schafthuizen) te spreken: ‘Op z’n pielemuisje’.

    Verwijderen

  136. (vervolg)
    Of (deze gaat er bij het Hoeiboeivolkje zeker in als koek 😉 ):

    “Ik kan het niet helpen Woelrat. Ik heb iets van een dichter, ik weet het. Maar als jij in die kooi gelegen had, dan was je zowat gek geworden van geilheid. Ik deed snel de dingen die nodig waren, Woelrat, en toen… toen trok ik zijn billen uit elkaar. Ik trok zijn geheime vallei open… net zoals ik voor jou de blonde jongensgleuf open zal trekken van iedere jongen en man die jij wilt hebben, beest: soldaten…matrozen…Voor jou”,

    Idem p. 173

    Vies hé, Henk en Ingrid? Ik heb zo’n vermoeden dat ongeveer de helft van de reaguurders op dit forum zelfs geen idee heeft van dit aspect van het werk van Reve (Reve, wie is dat?). Inderdaad, om met Pim te spreken (zie ook Jansen hierboven): “Ga toch koken”.

    Ik denk niet veel Hoeiboei-reaguurdertjes hier iets mee kunnen, laat staan waarderen en bovendien, soldaten voor de Jihad voor het Avondland moet je niet aan al te veel decadentie blootstellen en al helemaal niet aan zaken waar een beroep moet worden gedaan op iets als tolerantie- dat maakt immers de harten week voor de nakende ‘Eindstrijd’. Voor Hans Jansen trouwens geen loos begrip, gezien de bundel die hij samenstelde met bijdragen van de usual suspects uit de internationale anti-islambeweging (zie http://hoeiboei.blogspot.nl/2009/03/eindstrijd.html). En werd er in het forum niet al ergens melding gedaan van ‘de komende Grote Omwenteling’? Zie hierboven in het forum een bijdrage van Sirik, die schrijft: “De aankondiging(en) van een op handen zijnde grote niet alleen Europese maar ook Noord-Amerikaanse omwenteling is op hoeiboei.nl gedaan” (reactie van 12 juli 2013 18:51). Kortom, revolutie! Ontwaakt verworpenen der Aarde, maar dan een beetje anders. Misschien is het eerder een contra-revolutie. Het tegenovergestelde van wat de demonstranten willen, die in diverse Arabische landen strijd aangingen of gaan met hun eigen regimes. Ideologisch stuivertje wisselen wellicht? Als jullie die regimes niet meer willen, mogen wij ze dan?

    Verwijderen

  138. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

  139. Ruud de Vries19 juli 2013 00:01

    Nee hatertje Floris, je hebt geen antwoord op de vraag waarom Edward Said de Duitse oriëntalistiek negeert. Moet je je eerst zogenaamd eerst even in verdiepen. Dat ie het negeert zegt al genoeg over de door jou aanbeden Said.

    Hans Jansen heeft een mooi stuk over Said geschreven met deze uitsmijter:

    “Zonder Arabisch te kennen, blijft het onmogelijk om zowel de goede als de slechte kanten van de islam in perspectief te krijgen. Oriëntalistiek is, Simon Leys heeft in een reactie op Edward Said iets dergelijks geschreven, niet meer dan een voorzichtige Westerse voetnoot bij de bestudering van de Oriënt door de ‘Oriëntalen’ zelf.

    Geen oriëntalist zou overigens voor zijn rekening willen nemen wat Edward Said schrijft op blz. 323 van zijn Orientalism, editie 1994: ‘De Arabische en islamitische wereld blijft een tweederangs macht als het gaat om het voortbrengen van cultuur, kennis en wetenschap.’ Dankzij hun training zijn oriëntalisten niet zo etnocentrisch en provinciaal, en minder dan Amerikaanse professoren geneigd tot pseudo- geleerde humbug.”

    http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/archief/article/detail/1775657/2003/10/11/Edward-Said.dhtml

    En enkele jaren geleden kwam Ibn Warraq met het boek “Defending the West
    A Critique of Edward Said’s Orientalism”. Hier enkele passages uit een bespreking daarvan:

    Deconstructing Edward Said

    It is now five years after the death of Edward Said, the man who made it cool to hate the West, and the reevaluation of his thought and work is thankfully well underway. Said forged a career out of revisiting the past, “deconstructing” what he found and writing it anew. Defending the West: A Critique of Edward Said’s Orientalism by Ibn Warraq, founder of the Institute for the Secularisation of Islamic Society, reveals just how massive a fabrication Said’s version of history is. The book spells out in great detail Said’s deeply flawed writings and his legacy: the modern academic fetish for examining microscopically the flaws and failings (real and imagined) of the West while simultaneously portraying an ever-peaceful East perpetually victimized by the technologically superior but, of course, morally benighted West. This is the fashionable narrative in the humanities departments of virtually every college and university in America, if not in all of Western academia.

    Those who perpetuate it Ibn Warraq calls “Saidists.” Among them, Said has achieved cult-like status as a prophet who (in the tired cliché of the Left) “spoke truth to power.” They see it as their mission to reveal cracks in the deception foisted on the world by an older generation of historians whose work attempts to disguise an aggressive, dominating West. A corollary, more covert mission is to erect their own wall to insulate the East from the kinds of attacks they themselves make on the West. And the Saidists have been so successful that many people now see colonialism and empire as creations of the West and symptoms of a Western moral inferiority that (especially for Western scholars) must be atoned for in many ways. Saidism, one might say, is a way to atone.

    (…)

    Will Ibn Warraq’s new book end forever the deleterious effects of more than thirty years of petulant, dishonest, self-loathing Saidism? Probably not. But any honest acolytes of Edward Said who read this book will either be forever relieved of their knee-jerk faith in the simple dichotomy of Western guilt and Eastern victimhood that is at the core of Said’s thought, or they will be forced to participate in their own hoodwinking. Ibn Warraq’s critique of Said’s thought and work is thorough and convincing, indeed devastating to anyone depending on Saidism. It should do to Orientalism what Mary Lefkowitz’s Not Out of Africa[3] did to Martin Bernal’s Black Athena.[4] And it should force the Saidists to acknowledge the sophistry of their false prophet.

    http://www.meforum.org/2069/defending-the-west

    BeantwoordenVerwijderen

  140. “Weet jij wat het huidige Islambeleid van de V.S. is? Beschrijf het eens?”

    Doe deze test en kom er vanzelf achter.

    In this test, find which entry does not belong on this list.

    1917: President Woodrow Wilson allies with Britain and France to fight autocracy in World War One and “make the world safe for democracy.”

    1941: President Franklin Roosevelt allies with Britain, France, and the USSR to fight fascism and destroy it.

    1947: President Harry Truman allies with the Free World to fight Communist aggression and liberate captive nations.

    1950: President Harry Truman confronts Communist aggression in South Korea with the UN as allies.

    1991: President George Bush leads an international alliance to repel an Iraqi invasion of Kuwait.

    2001: President George W. Bush leads the American people in retaliating to the September 11 attacks on America in Afghanistan against totalitarian Islamist groups.

    2013: President Barak Obama forms an alliance with the Muslim Brotherhood to install an anti-American Islamist state in Syria to join such U.S. “allies” as Egypt, Tunisia, Lebanon and Turkey on behalf of the Sunni Sharia World; to make the world safe for authoritarian religious dictatorships, antisemitism and those who would wipe Israel off the map, unrepentant Nazi allies, jihad against Christianity, subjecting women to second-class status, and murdering of gay people. Then to forge these ties stronger he defends an overthrown Egyptian Islamist regime insisting that it should at least participate in a coalition government earlier just to make sure that it has a share of power so that, no doubt, American values should be represented.

    BeantwoordenVerwijderen

  141. Ben diep onder de indruk van deze ‘test’/ ‘samenvatting van de betrekkingen tussen Amerika en het Midden Oosten’. Wat een goed verhaal! 🙂

    Verwijderen

  143. “Democratie is de beste bescherming tegen een (Islam)dictatuur.”

    Net zoals in Gaza?

    BeantwoordenVerwijderen

  144. ” Een rechtvaardige vredesregeling met een levensvatbare staat zou misschien een constructieve oplossing zijn.”

    Heel misschien over een jaar of 20 à 30.
    De tijd is er nu gewoon nog niet rijp voor vanwege div omstandigheden.
    Alleen Kerry en zijn baas geloven in dat sprookje.

    BeantwoordenVerwijderen

  145. @anoniem, de tijd nog niet rijp voor? Je mag hopen dat het niet te laat is. Israël had dit al lang moeten regelen. Overigens, ik weet niet of een beetje op de hoogte bent van de demografische situatie van Israël. De mensen die daar echt verstand hebben maken zich daar grote zorgen over.
    Ik weet niet of je onlangs de documentaire The Gatekeepers gezien hebt? Zeer verontrustend. Alle voormalige hoofden van de Mossad zijn het achteraf overeens: uiteindelijk zal Israël op deze manier de oorlog gaan verliezen. Je mag ook voor Israël hopen dat het van de huidige koers afziet en dat er op een gegeven moment (dat niet te lang meer mag duren) een tweestatenoplossing komt, of een binationale staat (waar Tony Judt een pleitbezorger voor was)

    Verwijderen

  147. Ruud de Vries20 juli 2013 10:12

    Nee Floris, je hebt geen antwoord op de vraag waarom Edward Said de Duitse oriëntalistiek negeert. Moet je je eerst zogenaamd eerst even in verdiepen. Dat ie het negeert zegt al genoeg over de door jou aanbeden Said.

    Hans Jansen heeft een mooi stuk over Said geschreven met deze uitsmijter:

    “Zonder Arabisch te kennen, blijft het onmogelijk om zowel de goede als de slechte kanten van de islam in perspectief te krijgen. Oriëntalistiek is, Simon Leys heeft in een reactie op Edward Said iets dergelijks geschreven, niet meer dan een voorzichtige Westerse voetnoot bij de bestudering van de Oriënt door de ‘Oriëntalen’ zelf.

    Geen oriëntalist zou overigens voor zijn rekening willen nemen wat Edward Said schrijft op blz. 323 van zijn Orientalism, editie 1994: ‘De Arabische en islamitische wereld blijft een tweederangs macht als het gaat om het voortbrengen van cultuur, kennis en wetenschap.’ Dankzij hun training zijn oriëntalisten niet zo etnocentrisch en provinciaal, en minder dan Amerikaanse professoren geneigd tot pseudo- geleerde humbug.”

    http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/archief/article/detail/1775657/2003/10/11/Edward-Said.dhtml

    En enkele jaren geleden kwam Ibn Warraq met het boek “Defending the West
    A Critique of Edward Said’s Orientalism”. Hier enkele passages uit een bespreking daarvan:

    Deconstructing Edward Said

    It is now five years after the death of Edward Said, the man who made it cool to hate the West, and the reevaluation of his thought and work is thankfully well underway. Said forged a career out of revisiting the past, “deconstructing” what he found and writing it anew. Defending the West: A Critique of Edward Said’s Orientalism by Ibn Warraq, founder of the Institute for the Secularisation of Islamic Society, reveals just how massive a fabrication Said’s version of history is. The book spells out in great detail Said’s deeply flawed writings and his legacy: the modern academic fetish for examining microscopically the flaws and failings (real and imagined) of the West while simultaneously portraying an ever-peaceful East perpetually victimized by the technologically superior but, of course, morally benighted West. This is the fashionable narrative in the humanities departments of virtually every college and university in America, if not in all of Western academia.

    Those who perpetuate it Ibn Warraq calls “Saidists.” Among them, Said has achieved cult-like status as a prophet who (in the tired cliché of the Left) “spoke truth to power.” They see it as their mission to reveal cracks in the deception foisted on the world by an older generation of historians whose work attempts to disguise an aggressive, dominating West. A corollary, more covert mission is to erect their own wall to insulate the East from the kinds of attacks they themselves make on the West. And the Saidists have been so successful that many people now see colonialism and empire as creations of the West and symptoms of a Western moral inferiority that (especially for Western scholars) must be atoned for in many ways. Saidism, one might say, is a way to atone.

    (…)

    Will Ibn Warraq’s new book end forever the deleterious effects of more than thirty years of petulant, dishonest, self-loathing Saidism? Probably not. But any honest acolytes of Edward Said who read this book will either be forever relieved of their knee-jerk faith in the simple dichotomy of Western guilt and Eastern victimhood that is at the core of Said’s thought, or they will be forced to participate in their own hoodwinking. Ibn Warraq’s critique of Said’s thought and work is thorough and convincing, indeed devastating to anyone depending on Saidism. It should do to Orientalism what Mary Lefkowitz’s Not Out of Africa[3] did to Martin Bernal’s Black Athena.[4] And it should force the Saidists to acknowledge the sophistry of their false prophet.

    http://www.meforum.org/2069/defending-the-west

    BeantwoordenVerwijderen

  148. “Ach ja natuurlijk, de Arabier is dom, achterlijk, heeft nooit een boek gelezen en gebruikt internet alleen maar om naar plaatjes van blote christenen te kijken, dat was ik even vergeten”

    Blij dat je je het toch nog herinnert. Muv een zeer kleine elite is ‘de arabier’ inderdaad grootdeels achterlijk en leest geen boeken. Dom zijn ze niet daarentegen, wel bevangen door een dogmatische ideologie die geen ruimte laat voor verbetering.

    Hier een mooi voorbeled van een ‘intelligente, hoogopgeleide arabier’ http://petrossa.me/2012/08/07/islam-and-science-bad-marriage/

    Dat is dus de elite. Veel achterlijker kun je het niet krijgen.

    BeantwoordenVerwijderen

  149. Aan Petrossa.me 7:54

    Een nieuwe ster aan het firmament van dit paneel.
    U verdiept zich in het fenomeen “Arabier”.
    Dit woord is zeer oud.
    Ik ontmoette het onlangs in het boek Jesaja van het Oude Testament.
    Ongelukkig lees ik geen hebreeuws, derhalve weet ik niet of de Statenvertaling een vervalsing is van het oorspronkelijke hebreeuwse woord.
    In de eerbiedwaardige Al-Qorân heeft Arabier de betekenis van bedoeïen.
    Het woord bedoeïen op zijn beurt komt van bâdiyye, hetgeen woestijn betekent.
    Een Arabier is derhalve van oorsprong een woestijnbewoner.
    Het leven aldaar is hard.
    Het is daarom dat de Arabier niet gemakkelijk zwicht voor de westerse leefstijl.
    Die als belangrijkste adagium heeft: economische groei.

    Verwijderen

  150. Ik ekn overigens een heleboel zeer goed opgeleide en zeer belezen idividuen, afkomstig uit de Arabische wereld. Echt heel veel. Kunstenaars, schrijvers, dichters, journalisten. Hele intelligente mensen. Ken trouwens ook heel veel intelligente Nederlanders. Maar wordt ook weleens geconfronteerd met de spreekwoordelijke Henk en Ingrids 😉 Die heb je natuurlijk zowel daar als hier. Overigens ben ik van mening dat de grootte van de PVV aanhang zeker iets zegt over het beschavingspeil van de Nederlander. Het oude sociaaldemocratische ideaal van volksverheffing was zo slecht nog niet.

    Verwijderen

  151. Zie hier, Jansen over Said:
    ‘Het kernbezwaar van Said tegen de oriëntalistiek is dat de oriëntalistiek approaches a heterogenous, dynamic and complex human reality from an uncritically essentialist standpoint (p. 333). Waarschijnlijk heeft Said, ook in Nederland, het merendeel van de professionele beoefenaars van de vakgebieden waar hij over schrijft weten te overtuigen, of anders op zijn minst diep beïnvloed.
    De moderne oriëntalistiek en de oriëntalisten, zo meent Said, zijn een product van, en staan ten dienste van, het Westerse imperialisme. Zijns inziens diskwalificeert dit de oriëntalistiek zowel maatschappelijk als moreel- hoewel het natuurlijk in principe mogelijk is dat slechte mensen goede wetenschappers zijn. Oriëntalisme, aldus Said, is niet een gewone academische discipline, maar een ideologische discourse die onlosmakelijk met de Europese machtspolitiek over het Midden Oosten verbonden is. De kennis die de oriëntalistiek heeft voortgebracht was daarom flawed, distorted en soms zelfs racistisch. De oriëntalistiek, aldus Said, wil niet zozeer beschrijven als wel beheersen.
    Deze veroordeling van de oriëntalistiek heeft allerwegen grote indruk gemaakt, misschien niet het minst door de combinatie van duistere en modieuze taal waarin Said zijn aanklacht stak. Ook in Nederland gingen wetenschappers druk op zoek naar sporen van racisme in elkaars wetenschappelijke producten en werk van eerdere generaties. Zulke sporen moesten, zo werd haast a priori aangenomen, er zijn- anders zou Said immers mogelijk ongelijk kunnen hebben. Een en ander heeft tot rare polemieken en onverkwikkelijke persoonlijke conflicten geleid.
    Desalniettemin, the Arab and Islamic World remains a second-order power in terms of production of culture, knowledge and scholarship- weinig oriëntalisten zouden zo’n etnocentrisch oordeel willen uitspreken of onderschrijven, zelfs niet als het van Edward Said afkomstig is (Orientalism, ed. 1994, p. 323, 13 regels van onderen).
    Oriëntalistiek, aldus Said, die daarmee een oordeel uitspreekt over wellicht wel 60.000 boeken die tussen 1800 en 1950 in het Westen over het Midden Oosten verschenen zijn- om nog maar te zwijgen over de stortvloed van publicaties die na 1950 zijn verschenen- is agressie: Orientalism is all agression, p. 204’.
    Hans Jansen, Nieuwe inleiding in de islam, uitgeverij Coutinho, Bussum, 1998, p. 255-256
    Tot zover deze toch wel geestige parodie van Jansen. Hij heeft er vooral een leuke karikatuur van gemaakt. Als persiflage is het meer dan geslaagd. Heel grappig allemaal, maar als je echt Said wil weerleggen moet je toch met degelijker werk komen. Dat er soms sprake is van onverkwikkelijke persoonlijke conflicten onder de Nederlandse arabisten, helemaal waar, maar ik vraag me af of je daar Edward Said voor nodig hebt. Daar heb je namelijk met Hans Jansen zelf al een hele goeie aan, zeker de Hans Jansen van nu (de Hans Jansen van toen was vele malen redelijker persoon dan hoe hij zich nu manifesteert).

    Verwijderen

  152. (vervolg)
    Maar hoe dan ook, dezelfde Hans Jansen na de millenniumwissel:
    “Het enige medicijn is dan ook tegen-consternatie. Niet, zoals bij oorlogvoering gebruikelijk, streven naar een overwinning met proportionele middelen die voor het doel dat bereikt moest worden net voldoende zijn, maar streven naar een totale verplettering met overdreven zware middelen en overmacht. Het gaat immers niet om een rationele oorlog maar om een irrationele strijd.
    Angst aanjagen, en ruim voldoende reden geven om angstig te blijven, is van groot belang. Niet bang zijn zelf af te zakken tot het niveau van de terroristen. Voor minder doen ze het immers niet. Het is in de propaganda-oorlog bovendien van groot belang de terroristen als loosers voor te stellen die op allerlei manieren, ook seksueel, niet aan hun trekken zijn gekomen. Omdat dat meestal waar is, kan het niet zo moeilijk zijn.
    De methoden die het strafrecht toestaat bij de bestrijding van wangedrag en misdaad gaan minder ver dan de veel ruwere methoden die door een oorlogsituatie worden opgedrongen. Het strafrecht is dan ook niet geschikt voor terrorismebestrijding. Hoe het ook tegen onze natuur en ons systeem ingaat, indien mogelijk moeten (curs. FS) terroristen sneuvelen tijdens hun zelfgekozen acties. Het is niet nodig om bang te zijn ‘martelaren te maken’. Beter tien dode martelaren in de hemel dan één levende, gewapende terrorist op straat. Martelaren zijn immers geen bedreiging van de openbare orde, terroristen wel.
    Laten we ons bij de bestrijding van terrorisme dat gepleegd wordt in de naam van de islam, alsjeblieft geen zorgen maken over wat de moslims er van vinden. Ook het raadplegen van moslims over wat de ‘ware’ islam hier voorschrijft, is uit den boze. Als de terroristen eenmaal zijn vernietigd, is dat voor de andere, niet-vernietigde moslims voldoende bewijs dat de terroristen er ook theologisch naast zaten, anders had God hen immers wel gespaard. Vernietigen gaat dus voor.
    Wanneer er een grote terroristische aanval op een Nederlands doel wordt gepleegd, door terroristen die zich op de islam beroepen, zou dat kunnen leiden tot spontane acties van de bevolking waarbij bijvoorbeeld moskeeën in brand worden gestoken. Dat zal de moslims in Nederland er eerder toe brengen zich van de terroristen af te keren dan hen te steunen. De overheidsreacties op zulke spontane pogingen tot tegenterreur dienen daar dan ook mee rekening te houden.”

    ‘Orientalism is all agression’, zeg dat wel. Misschien had Edward Said toch een beetje gelijk met die door Jansen zo gewraakte oneliner. In dit geval neemt Jansen het oriëntalisme, zoals het door Edward Said is omschreven wel heel letterlijk: de oriëntalistiek in dienst van de macht. In Jansens eigen woorden: ‘De oriëntalistiek, aldus Said, wil niet zozeer beschrijven als wel beheersen’. Zie hier. Klopt in dit geval helemaal (al heeft dit weinig meer met beheersen, maar vooral met wild erop los slaan te maken). Ik wil zeker niet zeggen dat dit tegenwoordig nog steeds voor de ‘oriëntalistiek’ geldt, maar Jansen doet wel erg zijn best. En niet op een erg subtiele manier, zacht uitgedrukt.

    Verwijderen

  154. @Ruud de Vries, ik heb gezegd dat ik zeker geen krtiekloze bewonderaar van Edward Said ben. Als je ooit een blik op mijn blog zou hebben geworpen had je dat meteen kunnen zien, waar ik ruime aandacht heb besteed aan kritiek op Orientalism, bijv. van Kanan Makiya. Ibn Warraqs Defending the West heb ik grotendeels gelezen. Alleen heb ik daar ook weer een probleem mee. Want als er iemand is met een agenda, dan is het Ibn Warraq wel. Dat is pas echt een activist, die absoluut niet vies is van duistere figuren als Pamela Geller.
    Maar het is mijns inziens goed mogelijk om tegenover Orientalism de andere kant van de medaille te laten zien, zoals Makiya dat heeft gedaan in Cruelty and Silence (Hans Jansen is hier zeker bekend mee).
    Verder leuk dat je die passage van Hans Jansen aanhaalt. Dat grapje heeft hij vaker uitgehaald. Heel geestig, maar het is wel een beetje mager als je Orientalism wilt weerleggen. Zou best weleens wat nieuws van hem willen horen. Wist je trouwens dat Hans Jansen vroeger Ibn Warraq nogal vond doorgeslagen? Dat schrijft hij in zijn ‘Nieuwe Inleiding in de Islam’. Maar dat was echt vroeger, want als je de bundel Eindstrijd leest (door Jansen samengesteld) is de bijdrage van Ibn Warraq het meest gematigd van allemaal. Ik zou overigens best van Jansen willen vernemen wat hij ziet in die duistere mystieke beschouwing van Monica Papazu. Haar beschouwing in een band met die van Paul Clietur vind ik bijna surrealistisch, maar dat terzijde.
    Over Said en de Duitse Orientalistiek (ik weet idd niet alles, gelukkig dat verder iedereen hier wel zo goed op de hoogte is 😉 ), vond ik dit interessante artikel:

    Jennifer Jenkins, ‘German Orientalism; Introduction’, verschenen in Comparative Studies of South Asia, Africa and the Middle EastVolume 24, Number 2, 2004 (Duke University Press, zie http://muse.jhu.edu/journals/cst/summary/v024/24.2jenkins.html ):

    “Edward Said famously claimed that Germany did not have a “protracted sustained national interest in the Orient” and thus no Orientalism of a politically motivated sort. With this statement he omitted Germany and German scholarship from his exploration of the power/knowledge nexus that legitimated and sustained the project of European colonial empire. “There is a possibly misleading aspect to my study,” he writes, “where, aside from an occasional reference, I do not exhaustively discuss the German developments after the inaugural period dominated by [the Arabist Silvestre de] Sacy. Any work that seeks to provide an understanding of academic Orientalism and pays little attention to scholars like Steinthal, Müller, Becker, Goldziher, Brockelmann, Nöldeke—to mention only a handful—needs to be reproached, and I freely reproach myself.”

    BeantwoordenVerwijderen

  155. (vervolg) Said writes that German Orientalism was interested in the professional study of texts rather than in the exercise of colonial power. Lacking a direct “national interest,” Germany’s Orientalist scholarship existed at one remove from colonial practice and administration. Germany “had in common with Anglo-French and later American Orientalism … a kind of intellectual authority over the Orient,” Said writes; yet “there was nothing in Germany to correspond to the Anglo-French presence in India, the Levant, North Africa. Moreover, the German Orient was almost exclusively a scholarly, or at least a classical, Orient: it was made the subject of lyrics, fantasies, and even novels, but it was never actual, the way Egypt and Syria were actual for Chateaubriand, Lane, Lamartine, Burton, Disraeli, or Nerval.” In short, Said’s definition of Orientalism seems to leave no room for an exploration of the German case, which has consequently remained both underexplored and undertheorized until recently.

    The question, however, can and should be posed: Did Germany develop an Orientalist tradition of the sort described by Said? As the articles in this issue demonstrate, the answer is yes and no. In Said’s own words, Germany shared “a kind of intellectual authority” over the Orient, and it is well known that German Orientalists filled prominent university positions in a number of European countries where they engaged directly in the work of empire building. Tuska Benes’s article in this issue, for example, sets out the case for German Orientalists in Russia. The presence and international reputation of German philologists, linguists, historians, philosophers, and archaeologists in the world of nineteenth-century Oriental studies is also beyond dispute. So how can this tradition of scholarship be assessed in a way that productively connects it to histories of imperialism and the exercise of power? Possible approaches include an inquiry into the flexibility of Said’s definition on the one hand, and an exploration of the distinctive characteristics of German Orientalism on the other. Can Said’s definition of Orientalism be thought through in a way that allows for an analysis of German developments? Alternatively, which aspects of Orientalism become visible if the German case is analyzed? As scholarship has recently highlighted the presence of a variety of Orientalisms—Polish, Ottoman, Persian, and Japanese—a general broadening and rethinking of the topic seems to be in order.

    Said’s definition of Orientalism is conceptually broad but historically specific. Orientalism is “the corporate institution for dealing with the Orient—dealing with it by making statements about it, authorizing views of it, describing it, by teaching it, settling it, ruling over it.” Said ties this definition to the creation and maintenance of a colonial empire on the model of the British and French. Beginning with the work of Sacy, Said outlines a structure of thought and feeling in which scholarship aided and abetted territorial acquisition and provided crucial service to the creation of European hegemony over the East. Representations of the Orient gained currency through their portrayal of non-European realities and from their role in colonial…”

    Kwestie opgelost lijkt mij. Rest mij nog de te vermelden (eigenlijk nogmaals te benadrukken) hoewel ik zeker geen kritiekloze bewonderaar van Edward Said ben, Jansens bovenstaande artikel de sterkst mogelijke bevestiging vind van Edward Saids Orientalism. Jansen heeft erg zijn best gedaan om Said te bevestigen. Ik heb zelfs een vermoeden dat de meeste van zijn collega’s dat kunnen beamen. Over sommige andere bijdragen in dit forum hoeven we het denk ik niet te hebben.

    BeantwoordenVerwijderen

    • Over Hans Jansen:

      “Eén ding dat onmiddellijk opvalt is dat Jansen grotendeels de discussie met vakgenoten uit de weg gaat. Zo is hij in vaktijdschriften bij herhaling gewezen op vertaalfouten en andere gebreken, maar daar heeft hij nooit op gereageerd. Het enige wat hij aan dergelijke kritiek lijkt over te houden is een blijvende wrok tegen degenen die hem geuit hebben.”
      Michael Leezenberg, Onwetendheid of Oplichterij, ZemZem.

      “Sinds Jansen zich mag tooien met de hoogleraarstitel, maar vooral sinds de moord op Theo van Gogh, heeft hij alle wetenschappelijke scrupules opzij gezet. Hij is een anti-islam polemist geworden die er geen moeite mee heeft willens en wetens een verkeerde voorstelling van zaken te geven.”
      Martin van Bruinessen, in: Hans Jansen wekt irritatie bij collega islamologen, Wereldomroep, 24 april 2008.

      “Jansen haalt bepaalde koranverzen aan om te bewijzen dat de islam geweld tegen ongelovigen predikt. Maar hij gaat volledig voorbij aan het feit dat de meeste moslims die teksten heel anders lezen. Hij gedraagt zich niet als een wetenschapper maar als een schriftgeleerde, een ayatollah die vindt dat hij anderen kan vertellen hoe je de Koran moet uitleggen.”
      Dick Douwes, in: Hans Jansen wekt irritatie bij collega islamologen, Wereldomroep, 24 april 2008.

      Het is bij vakgenoten van Jansen, en ook andere academici, al jaren bekend dat Jansen zijn positie als wetenschapper heeft opgeofferd voor het voeren van politieke anti-islam propaganda. Ook ik heb hierboven opgemerkt dat Jansen zich niet gedraagt als een wetenschapper, maar als de hogepriester van een anti-islam religie.

      Deze keuze van Hans Jansen verklaart waarom hij niet meer uit de voeten kan met het werk van collega Edward Said, die dit soort politiek gedreven wangedrag in de westerse oriëntalistiek aan de kaak heeft gesteld.

      Het staat de heer Jansen vrij om middels propaganda de anti-Islam politiek van Wilders te steunen, het is alleen niet fair dat hij zijn status als emeritus hoogleraar misbruikt om bij de achterban van Wilders de schijn te wekken dat zijn negatieve uitlatingen over de Islam en de Arabier wetenschappelijk zijn onderbouwd, want dat is “volksverlakkerij”. Jansen is een sprookjesverteller geworden, en zo moeten zijn teksten ook worden gelezen, als sprookjes en niet als wetenschappelijk verantwoorde literatuur.

      BeantwoordenVerwijderen

    • Ik denk dat de arabist Jansen het juist ziet; zijn tegenstanders niet.
      HPax

      BeantwoordenVerwijderen

    • U mag denken dat arabist Jansen het juist ziet.
      Alleen heeft arabist Jansen zijn stellingen nooit kunnen bewijzen aan de hand van de tekst waar hij meent uit te putten.

      Wat doet Jansen wanneer er kritiek op zijn beweri9ngen komt?
      Juist! Deur hard dicht slaan en nergens op reageren. Want: arabist Jansen ziet het juist!

      Verwijderen

    • Deze reactie is verwijderd door de auteur.

      BeantwoordenVerwijderen

    • “Ik denk dat de arabist Jansen het juist ziet; zijn tegenstanders niet.”

      Dus dan weet jij HPax welke kritiek andere academici hebben op het latere werk van arabist Jansen en kan jij ons ook uitleggen waarom zijn tegenstanders in hun kritiek op jouw idool er naast zitten. Nou, dan zou ik zeggen steek van wal en overtuig ons, leg uit waarom zijn tegenstanders het fout hebben want Jansen zelf doet dat niet. Dus als jij dat kan dan heb je de primeur.

      BeantwoordenVerwijderen

    • Hpax, dat kun je natuurlijk wel ‘denken’ (of vinden) en in theorie zou het heel goed mogelijk kunnen zijn dat de kudde op een verkeerd spoor zit en dat er in eerste instantie slechts een enkeling dat in de gaten heeft. Zou kunnen.
      Maar ik heb toch zo langzamerhand wel wat redenen om te denken dat het in dit geval een beetje anders zit. Tot zo’n tien jaar geleden (of tot net iets daarna), was Jansen geheel into de omstreden Midden Oosten watcher Laurie Mylroye (zie hier wiki: http://en.wikipedia.org/wiki/Laurie_Mylroie ). In 2001 heb ik me, op aanraden van Jansen, zelfs geabonneerd op haar electronische nieuwsbrief en ontving ik dagelijks een (of meer) alarmistische mails over het chemische en biologische wapenarsenaal van Saddam Hussein. Bovendien kon zij ‘bewijzen’ dat Saddam achter 9/11 zat (in ieder geval dat Saddam achter de eerste WTC aanslag zat en Ramzy Yusuf zou een Iraakse geheim agent zijn geweest). Bijna niemand nam haar serieus. Jansen was echt een van de weinigen. Na de Amerikaanse invasie is gebleken dat deze mevrouw Mylroie er werkelijk op alle fronten naast zat. Niet een klein beetje, maar in alle opzichten en dan ook nog totaal. Hoewel Jansen nog in 2004 naar haar verwees, is zij na die tijd vrijwel geruisloos ingeruild voor mevrouw Littman (Bat Ye’or). Er staat ook nog een interview met haar op deze site trouwens. Een paar jaar geleden heb ik haar boek gelezen en nog van alles daar omheen (zowel andere bijdragen van mevrouw Littman, van haar medestanders en haar critici). Eerlijk gezegd denk ik dat dit minstens, zo niet nog erger is dan Laurie Mylroie. Dat deze vreemde uitstapjes van Jansen ertoe hebben geleid dat hij wat minder serieus wordt genomen, kan ik daarom wel begrijpen. In theorie is het natuurlijk mogelijk dat Jansen en die twee dames gelijk hebben (alhoewel, bij Laurie Mylroie klopte er aantoonbaar helemaal niets van en dat er bij Bat Ye’or weinig van klopt kun je afleiden uit de interne logica van haar eigen boek en bovendien meteen beamen als je ook maar enige basale kennis hebt van de geschiedenis van het Midden Oosten en de internationale politieke verhoudingen van de afgelopen decennia). Dan kun je natuurlijk wel ‘vinden’ dat dit allemaal wel klopt (dit is nu eenmaal mijn mening, en daarom even waar als alle andere meningen), maar dan ben je natuurlijk wel een grotere relativist dan al die zg cultuurrelativisten en ‘politiek-correcten’ bij elkaar. Dan is er pas echt sprake van doorgeschoten postmodernisme en dat kan nooit de bedoeling van bijv. iemand als Hans Jansen zijn. Denk daar nog maar eens over na 🙂

      BeantwoordenVerwijderen

      • piet-hein nelissen27 juli 2013 22:14

        Wat een ongedisciplineerde zijwaartse bokkesprongen van iedereen de hele tijd! Gelukkig heeft Max Goedblick zijn vragen diverse keren herhaald en ons zo bij de les gehouden. Het is, althans voor mij, duidelijk dat HJ een antwoord verschuldigd is op tenminste de vragen 1. en 2., zie boven. Die zijn de belangrijkste. De antwoorden hierop moet HJ paraat hebben en in één of twee zinnen kunnen geven, omdat die funderend zijn voor zijn visie, dus waar blijven ze meneer Jansen?

        BeantwoordenVerwijderen

      • Hans Jansen, wees zo vriendelijk om ons althans uw antwoorden op MG’s vragen nrs. 1 en 2 te geven. U hebt ze paraat en kunt ze in een of twee zinnen per vraag geven. Dus voor de draad ermee. Uw onversneden (en door deze geweldige discussie geenszins ontmoedigde) bewonderaar, Piet-Hein Nelissen uit Middelburg.

        BeantwoordenVerwijderen

      • Okee meneer Jansen, nu u u weer. Graag beknopt en toch diep stekend antwoord op ten minste de vragen nrs. 1 en 2 van MG, hierboven op diverse plaatsen herhaald.

        BeantwoordenVerwijderen

      • Hans Jansen, wees zo vriendelijk om ons althans uw antwoorden op MG’s vragen nrs. 1 en 2 te geven. U hebt ze paraat en kunt ze in een of twee zinnen per vraag geven. Dus voor de draad ermee. Uw onversneden (en door deze geweldige discussie geenszins ontmoedigde) bewonderaar, Piet-Hein Nelissen uit Middelburg.

        BeantwoordenVerwijderen

      • Het moet gemakkelijk zijn voor Hans Jansen om de vragen nrs. 1 en 2 van Max Goedblick dd 12 juli, 11:56 uur, beknopt te beantwoorden? Die antwoorden moet hij paraat hebben, in zoverre geef ik MG gelijk. Piet-Hein Nelissen

        BeantwoordenVerwijderen

      • 1] De arabist H. Jansen (HJ) heeft in juni 2013 op Weblog Hoeiboei vrij snel na elkaar twee opstellen geplaatst: 1HJ = ´Ontwikkelingshulp en massa-immigratie: Cui bono?´en 2HJ = ´Egypte begeert het juk van de sharia af te schudden´.
        Beide bijdragen hebben een stroom van reacties verwekt van een omvang kwantitatief voor artikels op Hoeiboei ongewoon. Daarvan laat ik de positieve hier buiten beschouwing, ten gunste van de negatieve. Die laatste zijn steevast en monotoon van 3 personen, te weten: 1. Goedblick, 2. Schreve, en – ook dat nog – van 3. El Housaini. De laatste fungeert als HJ´s belager (Nederlands: ´stalker´).

        Ik schuif 1HJ en 2HJ in elkaar, maar doe dit met twee proviso´s, te weten: 1* Schreve komt alleen in 2HJ voor, en 2* wat ik vanaf hier verder ga typen, is naar aanleiding van de reacties
        van Schreve en Goedblick op die van mij in 2HJ, ´HPax, 25 juli 2013, 14.28u´. Daarin staat:

        IK DENK DAT DE ARABIST JANSEN HET JUIST ZIET, ZIJN TEGENSTANDERS NIET. HPax.´

        Dit vonnis had ik net zo goed in 1HJ kunnen vellen of om logistieke reden zelfs daar beter, maar hoe ook slaat hij op beide artikels van HJ, cum reacties daarop. Schreve komt dan formeel wel iets te kort, maar wie kan dat wat schelen?

        2] Nu waarom het direct gaat.

        1) AD Goedblick in 2HJ, ´comment´ 2HJ, dd25.07.13/ 20.33u. Daarin komt G. met: ´leg eens uit waarom zijn tegenstanders het fout hebben want Jansen zelf doet dat niet. Dus als jij het kan, dan heb je een primeur´.

        Welnu, G. vraagt mij het onmogelijke. Want op 1HJ staat in één (= G.´s ´comment´ 15.07.13 / 15.59u) van zijn stortvloed aan reacties: ´Studeren is niets dan woordjes leren. Dat geldt voor elke theoretische opleiding, ook voor de economie´. Met welke overtuiging G. voor mij intellectueel onbereikbaar is geworden. Ik ben geen woordenboek, ik ga hem niet nieuwe woorden leren.

        Om hem toch wat van dienst te zijn, verwijs ik G. naar mijn c 1HJ 28.06.13 / 12.16u. Laat G dat nou eens lezen – voor de eerste keer? – en blijk geven dat hij mijn ´woordjes´ begrijpt. Dan zien we verder. Maar als dat al te moeilijk is!?

        Ten slotte heb ik G. in mijn 1HJ 28.06.13 / 22.45u een brandende vraag gesteld, naar aanleiding van zijn c 1HJ 28.06.13 / 21.26u. Daarin verwittigt hij ons van het feit dat hij met het opvissen van rottende lijkjes van babies bezig is geweest. Waarom doet G. dat, waarom vertelt hij dat? Op mijn vraag heeft G. niet gereageerd.

        2) AD Schreve. Ik kan om praktisch-materiële reden S. niet zo afhandelen als G. en volsta ik in S´s geval met die naar mijn boek te verwijzen: De allochtonen en wij, Gigaboek, ed 2012.
        Ik wil liever niet dat G. mijn boek leest. Het is te moeilijk – veel te veel nieuwe woordjes – en vrees ik dan het gevolg waarvoor Plato bij monde van Sokrates waarschuwde. Sokrates ontraadde zijn leerlingen met ongetrainde mensen te debatteren. In de discussies die de laatsten niet aankunnen, ontaarden of ontpoppen ze zich als misanthropen, Ze worden gemeen en gaan vieze zeggen, zoals G. in c 1HJ 17.19u: ´Je praat poep sirik iets waar struisvogels hun anus voor gebruiken.´ G. lijkt van een onreine klasse te zijn. Neem ook zijn ´rottende baby-lijkjes´. HPax.

        BeantwoordenVerwijderen

      • @HPax,

        U schreef een boek, maar weet de betekenis van stalker niet?!

        Stalker volgens van Dale:

        stalker [stalkər] (de; m,v; meervoud: stalkers)
        1
        iemand die een ander (bv. een ex-echtgenote, een popster) hinderlijk achtervolgt, bedreigt enz.

        Ik achtervolg Jansen niet en bedreig hem ook niet.

        Als u plaats mag nemen op de stoel van van Dale, dan mag u de betekenis van woorden veranderen!.

        Ik achtervolg niemand, ik zit, zoals nog enkelen hierboven met een paar vragen, waaronder:

        “1. Waarom zou Obama als Christen en president van Amerika de Moslimbroeders “goed” vinden en sympathie hebben voor hun politieke idealen?

        2. Wat is het belang van de V.S. dat de Moslimbroeders in Egypte en daarbuiten aan de macht komen.”
        (Goedblick 12 juli, 11:56)

        Piet-Hein Nelissen wees er ook al een aantal keer op.

        Dus als Jansen hierop een gedegen antwoord weet te formuleren, zijn ‘G’, ‘EH’, PHN en ‘S’ grotendeels uitgepraat.

        Verwijderen

      • @ Hpax, ik begrijp dat bovenstaand codebericht eigenlijk een boekpromotie is? Nu ben ik best bereid om in tijden van crisis wat neer te leggen om uw dappere initiatief te steunen en bovendien heb ik ook een aardige collectie boeken, die recht tegen mijn persoonlijke overtuigingen ingaan. Ik vind het dapper van u dat u een boek publiceert (kon u er trouwens geen uitgever voor vinden?) dus daarvoor alle lof. Alleen zou u mij van dienst willen zijn en in begrijpelijk Nederlands een kleine synopsis hier in dit forum neer te pennen? Dan kan ik een eerlijke afweging maken of het de moeite waard is om daadwerkelijk tot aanschaf over te gaan. Of is het boek ook als een code-bericht opgesteld en alleen te ontcijferen door de ingewijden van Het Verzet? Helaas behoor ik niet tot die uitverkorenen, dus dan vrees ik dat uw werk voor een simpele ziel als ik ontoegankelijk zal blijven. Maar mocht u uw boekwerk wel in begrijpelijk Nederlands hebben geschreven, zou u dan zo vriendelijk willen zijn om in even helder Nederlands toe te lichten waar het in grote lijnen over gaat? Bij voorbaat dank.

        BeantwoordenVerwijderen

         
        EXCUUS, allereerst aan Jansen. Wat hierboven lijkt op een reeks boodschappen van mijn hand met ongeveer dezelfde strekking (‘herhaalde verzoeken’ volgens El-Houssein), is allemaal tijdens één sessie ingestuurd. Ik maakte de beginnersfout te denken dat mijn berichtjes niet overkwamen, en probeerde telkens opnieuw hetzelfde te plaatsen met bijna dezelfde tekst. Ik rekende buiten de verwerkingstijd die de webmaster nodig heeft om mijn bijdragen te verwerken… en droeg zo flink bij aan de rommeligheid. Het is niet mijn bedoeling almaar te zeuren om een snel antwoord op die 2 gestelde vragen. Allen excuus, ik zal herhaling voorkomen, PHN.

        • Piet-Hein Nelissen, je hebt volkomen gelijk. Dit zijn idd de kernvragen. Dat het hier weleens ontspoort komt omdat de meeste reaguurders hier graag komen praten over ‘wat doet dit allemaal met mij (en mijn eigen onderbuik)’. Tamelijk navelstaarderig. Heel postmodern eigenlijk. Alleen maar over die ‘bibelobonse beeldvorming’, om met Hans Jansen te spreken (zo heb ik hem ooit een keer de discussies rond Edward Saids Orientalism horen omschrijven). Maar het is wel aardig om te zien dat zelfs een discussie over het politieke systeem in Egypte en de internationale politieke verhoudingen hier meteen worden gerelateerd aan belangrijke persoonlijke vraagstukken als ‘de islam en ik’ (zie bijv. de bovenstaande cryptische boekpromotie van HPax). Men is hier veel meer door het postmodernisme beïnvloed en gevormd dan men zelf in de gaten heeft.
          Maar ook ik ben nog altijd er benieuwd naar een afdoend antwoord op de bovenstaande twee vragen. Dus zie er naar uit.

          BeantwoordenVerwijderen

        • Maar meneer Jansen, in een recenter blogbericht op deze site schrijft u (http://hoeiboei.blogspot.nl/2013/07/zomergast-anders.html?showComment=1375273674008):

          “Als het Westen wat het Midden Oosten betreft een beetje naar Mosaddeq had geluisterd. hadden we de rest van die namen waarschijnlijk niet gekend”.

          Al is waarschijnlijk bijna iedereen hier op dit forum dit stukje geschiedenis vergeten (zeker degenen die u hier alle lof toewuiven, omdat ze alles wat er in het Midden Oosten gebeurt relateren aan hun eigen subjectieve beleving van Moslims in Nederland), dit is wel zo verpletterend waar, dat ik me niet kan voorstellen dat u geen zinnig antwoord heeft op de openstaande twee vragen. Dus als u nou zo vriendelijk wil zijn om daar een helder antwoord op te formuleren? Uw opmerking over de episode Mosaddeq bewijst voor mij dat u daar zeker toe in staat bent.

          BeantwoordenVerwijderen

Tot  slot nog het een en ander ter verduidelijking, hier een paar youtube-filmpjes waarin Edward Said zijn werk nader toelicht. Bekijk en vergelijk met de bovenstaande bijdrage van Jansen en de daarop volgende discussie. Voor meer achtergronden (oa de invloed van Said in Nederland en de positie die Hans Jansen inneemt tov zijn collegae) lees zeker Leon Buskens, Islamonderzoek in de publieke sfeer (2010).
 
Zie hieronder Edward Saids voordracht ‘The Myth of the Clash of Civilizations’, waarin hij het werk van Huntington behandelt:

  1.  

Tagged with: , , , , , , , , , ,

leave a comment

Discussiëren op Hoeiboei, de anonieme afwerkplek van nieuw islamofoob extreemrechts

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), islamofobie, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', opinie, politiek, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 31 december 2012

 ‘Ondertussen krijgen de homo’s de schuld van islamitisch geweld’

Bovenstaande quote zou niet misstaan in een Janmaat-imitatie van Erik van Muiswinkel. Deze uitspraak werd echter gedaan in een  kortlopende maar intensieve discussie in het forum  van de weblog Hoeiboei, vooral bekend door de stukjes van arabist Hans Jansen. Hoeiboei haalde een keer het landelijke nieuws toen Jansen publiceerde over zijn etentje bij Midden Oosten deskundige Bertus Hendriks en de conversatie die hij daar had gevoerd met raadsheer Tom Schalken, zie hier. Dit verslag had toentertijd grote consequenties voor het zg Wildersproces.

Maar wat is Hoeiboei eigenlijk voor site?

Hoeiboei is een groepsblog, opgericht door een aantal vroegere medewerkers van de Gezonde Roker van Theo van Gogh.  De auteurs wisselden nogal van samenstelling. De hoofdredactrice is Annelies van der Veer, tevens columniste voor het gratis krantje Metro. De bekendste vaste medewerker is Hans Jansen, emeritus hoogleraar Hedendaags Islamitisch denken te Utrecht en voormalig hoofddocent Arabisch aan de Universiteit Leiden (wat hij het grootste deel van zijn loopbaan is geweest en in die tijd heb ik ook een keer keuzevak bij hem gedaan). Aan de bijdragen van Hans Jansen heb ik al in een eerder verband ruime aandacht besteed. Maar er zijn ook anderen, zoals  ghostwriter Barry Oostheim, die verschillende ‘islamkritische’ artikelen op zijn naam heeft staan, waaronder het stuk waar het hier over gaat. Zijn bekendste bijdrage aan Hoeiboei is zijn ‘Grote Bat Ye’or Interview’, een gesprek met de schrijfster  van Eurabië dat in islamkritische/islamofobe kring een immense status heeft. Bat Ye’or heet in het echt overigens  Giselle Littman-Orebi. Zij is van Egyptisch-Joodse afkomst en zij resideert tegenwoordig in het Zwitserse Lausanne (Bat Ye’or betekent  ‘dochter van de Nijl’ in het Hebreeuws). Het gedachtegoed van Bat Ye’or en dat interview zullen in de onderstaande discussie uitgebreid ter sprake komen.

Bij mijn weten is Hoeiboei de bekendste blog in deze niche, al zijn er ook een paar andere van hetzelfde genre waar vaak dezelfde mensen op terugkeren. Zowel enkele auteurs, maar vooral dezelfde ‘reaguurders’ om de term van GeenStijl.nl te gebruiken, die hun onderbuik in het forum komen legen. Bijvoorbeeld Het Vrije Volk, niet te verwarren met de inmiddels niet meer bestaande sociaal democratische krant ‘Het Vrije Volk’. De site waar het hier om gaat is niet erg van ‘Ontwaakt verworpenen der aarde’,  maar meer van ‘Henk en Ingrid, kom achter je breedbeeld vandaan, want de moslims… ‘ enz. Het Vrije Volk  is overgegaan in de  Amsterdam Post, de thuisbasis van Martien Pennings, zie dit onluisterende portret op Frontaal Naakt. Frontaal Naakt, van Peter Breedveld, is vooral een tegenhanger van deze sites en definieert zichzelf als ‘fundamentalistisch–secularistischmulticulturalistisch–hedonistisch, webmagazine voor de zichzelf respecterende zelfislamiseerder’.  De stukken op die site zijn vaak  goed geschreven en ook erg geestig. Ik lees het in ieder geval meestal met veel plezier. Verder is er nog De Dagelijkse Standaard, de thuisbasis van oa de journalist Joost Niemöller, die in zijn lange loopbaan nogal eens van kleur is verschoten, eerst links bij de Groene Amsterdammer, toen wat meer op de onderbuik bij HP de Tijd, totdat men het daar te erg vond worden, en nu als populistisch islamofoob op diverse sites actief.

Hoeiboei heeft dan een iets meer intellectuele verpakking dan de andere blogs die uit dezelfde vijver vissen, althans voor de achtergrond is een foto van een rijk gevulde boekenkast gebruikt (alhoewel, als je goed kijkt zijn het maar vier plankjes, die op de foto  onder elkaar zijn gemonteerd 😉 ) en de site pretendeert in de traditie van Gerard Reve te staan (de naam van de site verwijst naar een kreet uit de Avonden).

Hoofdredactrice Annelies van der Veer wordt vooral gedreven door een obsessie. En dat is de hoofddoek, of sluier, zoals die door een deel van de islamitische vrouwen gedragen wordt. De hoofddoek is echt het ultieme kwaad. Bovendien is alles wat er in de islamitische wereld of met moslims gebeurt, ieder politiek probleem, eigenlijk zo’n beetje alles te reduceren tot dit lapje stof. Tot een gedifferentieerde kijk op de dracht van dit toch symbolische kledingstuk is Annelies van der Veer niet in staat. Haar waarheid is ‘de Waarheid’.  En om die te verkondigen wordt geen middel geschuwd en niemand gespaard. Ook kinderen niet, of in haar geval juist de kinderen moeten eraan geloven, zie bijvoorbeeld hier.  Kinderen zijn trouwens haar favoriete slachtoffer als Annelies vindt dat ze op beschavingsmissie moet. Zie ook hier .

Het is niet alleen Holland op z’n smalst, maar dan ook nog binnen de kring der islamofoben, het lulligste van het lulligste. Al haar columns zijn allemaal even plat, oppervlakkig, simplistisch. Dit alles onder een dun vernislaagje van quasi- feminisme (zie haar Jihad tegen de hoofddoek). Een niveautje hoger kan niet, omdat haar simpele lezertjes het dan niet meer snappen en waarschijnlijk snapt ze het dan zelf ook niet meer. Waarom Hans Jansen haar site gebruikt als zijn belangrijkste podium begrijp ik overigens nog steeds niet. Wat je ook van zijn opinies mag vinden, qua eruditie en kennis van zaken  is hij de totale tegenhanger van Annelies van der Veer. Bovendien heeft Hans Jansen wel humor, iets waar ik Annelies zelden op heb kunnen betrappen. Wat zag Theo van Gogh toch in haar?  Want ook Theo van Gogh  was, naast dat hij ook vreselijk lomp en plat kon zijn, bij vlagen erg geestig. De twee keer dat ik met Theo van Gogh heb gesproken (een keer op Radio Veronica, ik geloof in 1995, in een uitzending van het snel geflopte Call Radio- voor de eerste afleveringen had men een paar studentenhuizen benaderd, waaronder mijn huis in Leiden, om zg. spontaan te bellen om met Theo in discussie te gaan- het was dus allemaal doorgestoken kaart- en ik heb hem een paar jaar later een keer uitgebreid gesproken in de trein van Leiden naar Amsterdam) heb ik dat ook zelf gemerkt. Bij beide gelegenheden vond ik hem totaal anders dan hoe hij zich in sommige van zijn columns manifesteerde. 

Maar had Theo van Gogh soms  op een bepaalde manier nog enige klasse, bij Annelies van der Veer is het allemaal vooral heel naar, vaak niet erg intelligent en bovendien ook erg doorzichtig en opportunistisch. Een voorbeeld. Kort na de aanslagen in Noorwegen schreef ze:

‘Van geen enkele kant is er begrip voor Anders B.’s daad. Niemand draagt verzachtende omstandigheden aan voor de megalomane moordenaar. Nog niet. Het is natuurlijk volkomen terecht dat er geen begrip of sympathie is voor Anders B., maar ook dat is wel eens anders geweest. Denk aan de moordenaars van Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Hoe snel klonk toen niet “het mag niet, maar…”‘Het is een ideeënstrijd stupids!’ (Metro, 2011-08-02 )

O ja, was het dan zo erg? Ben wel benieuwd wie dat dan gezegd heeft (bij Theo van Gogh maar ook bij Pim Fortuyn), In ieder geval was niet zo erg als bij Breivik, zie haar column van een paar maanden later:

‘Het gedachtegoed van Breivik zou je kort kunnen samenvatten met de stelling dat het cultuurrelativisme (alle culturen zijn gelijkwaardig) de oorzaak is van de huidige politieke correctheid waarin we verkeren. Daardoor is een open debat nauwelijks meer mogelijk. Wie zich níet met dit gedachtegoed verwant voelt, zou zich eigenlijk na moeten laten kijken…. http://www.metronieuws.nl/columns/knuppel-in-het-hoenderhok/SrZlcv!UKRV76XnQNgTc/ )

Als je je niet met  Breiviks ideeën verwant voelt moet je je eigenlijk laten nakijken… Dat werk dus. Goed om te weten dat de hoofdredactrice van Hoeiboei zo’n vurige aanhanger is. En als je er dan achter probeert te komen waarom ze dat is? Omdat ze zo tegen de islam is. En waarom is ze zo tegen de islam? Vanwege die eeuwige hoofddoek. Verder heeft ze op dat gebied vrijwel niets te melden. Maar daarom zijn de ideeën van Breivik dan dus weer goed…. Welkom in de wondere wereld van Hoeiboei.

Overigens is de laatste bijdrage van Annelies van der Veer op Hoeiboei  een column (ook in Metro verschenen) met de titel ‘Zie mij dan zitten!’ Tja Annelies, ik ben altijd bereid het leuke, het grappige en het goede in mensen te zien, ook in jou. Maar met dat kinderen met hoofddoekje pesten en met dat Breivik gedweep zie ik je helaas niet zitten. Het spijt me. Stop vooral die teennagels in je mond als je denkt op die manier een beetje Reviaans bezig te zijn (lees die column om te snappen waar dit over gaat).  ‘Mensen, mensen…’, wat een mooi Reviaans stijlbloempje.  En knoop dan ook maar een olijke lap om je hoofd, dan lijk je misschien op de Heilige Maagd Maria, ook heel Reviaans. Ezeltje erbij? (oeps)

Dit is dus ongeveer Annelies van der Veer. Kinderen treiteren vanwege een hoofddoek. Inderdaad, lulliger kan niet, maar daar is Annelies een groot voorstander van.  Tieners van een politieke jongerenbeweging doodschieten, zoiets mag natuurlijk niet, maar de ideeën daarachter…  als je daar  niet in meegaat  ben je ongeveer rijp voor behandeling. Het lijkt de terugkeer van de totalitaire verleiding wel, alleen komt die in dit geval niet uit de hoek van ‘de hoofddoekjes’ waar Annelies van der Veer die ongetwijfeld zou verwachten.  Misschien hebben Rob Riemen en Sybe Schaap toch een punt, wanneer zij bepaalde totalitaire tendensen weer zien terugkeren in een zekere politiek maatschappelijke onderstroom, waar ook Hoeiboei op drijft.

Hoeiboei, Wilders en Breivik hebben, ondanks uiteraard de grote verschillen (vooral in de uitvoering), in ieder geval met elkaar gemeen dat zij alle drie bijzonder schatplichtig zijn aan de Eurabië-notie van Bat Ye’or.  ‘Eurabië’ zal hierna nog uitvoerig aan bod komen. Maar zie zeker deze video van Wilders verdediging voor de rechtbank, zijn verhaal van ‘Overal in Europa gaan de lichten langzaam uit’.  Deze duistere Lord of the Rings romantiek ontleent Wilders direct aan het orakel van Lausanne, Mevrouw Littman. Verder, dat er geen creativiteit in de islamitische wereld zou bestaan, ik hoop dat mijn blog eraan bijdraagt om te laten zien dat het tegenovergestelde het geval is, maar dat terzijde. Wil ook nog wel opmerken dat er wat mij betreft wel een paar grotere schrijvers in de islamitische wereld te vinden zijn dan Gerard Reve, zowel vroeger als nu.  Maar waar het hier om gaat, ik vraag me af hoe Wilders zo close met Bat Ye’or is geworden. Heeft Hans Jansen daar soms een rol in gespeeld? Eerder probeerde hij Hirsi Ali aan mevrouw Littman te koppelen, maar dat bleek geen goeie match te zijn (zoals blijkt uit Jansens verslag, zie hier, p. 13). Waarschijnlijk zal Ayaan haar wel knettergek hebben gevonden en dat op de voor haar kenmerkende niet altijd even diplomatieke manier hebben duidelijk gemaakt. En wellicht terecht. Voor een enkele keer eens met Ayaan.

Het gedachtegoed van Bat Ye’or speelt, zij het dat het niet eens direct wordt benoemd, ook een belangrijke rol in het onderstaande verhaal van Barry Oostheim. Hij gaat ervan uit dat er krachten op het hoogste niveau aan het werk zijn (zowel in de islamitische wereld, als in de Europese Unie) om ons, niets vermoedende Europeanen, onder een islamitische heerschappij te brengen, zodat wij Europeanen uiteindelijk allen als Dhimmi’s  zullen eindigen (die term valt ook in de onderstaande discussie, betekent een religieuze minderheidspositie in een door de islam gedomineerde maatschappij, met alle discriminatie die daarbij komt kijken). Het aardige is dat dus niet zozeer de nu in doodsstrijd verwikkelde Arabische regimes in het complot zitten, maar juist de krachten die deze regimes omver willen werpen. Oostheim probeert dat te onderbouwen met het contact dat een islamitische geestelijke uit Syrië heeft met een Nederlandse hoogleraar islamologie, Maurits Berger, wiens ex-vrouw toevallig de arabiste Petra Stienen is, die de actuele gebeurtenissen vaak heeft becommentarieerd op de Nederlandse televisie. In de ogen van Hans Jansen is dit  verhaal ‘Stof voor een roman in vijftig lente-tinten’, zoals hij in het forum laat weten. Ik waag het om daar mijn twijfels bij te hebben.

Participanten  in de onderstaande discussie waren oa Hans Jansen, Bernadette de Wit, een feministe en schrijfster van  ‘Echte vrouwen, slechte vrouwen’, die zich sinds alweer een tijdje tot anti-islamactiviste heeft ontpopt (zie hier, op de site van de overigens doodenge ‘Joods-Christelijke Pastor’ Ben Kok, van wie ik het wel weer behoorlijk olala vind dat hij Bernadette de Wit ruimte geeft op zijn site, maar ja, in de Jihad voor het Avondland zijn opportunistische gelegenheidscoalities soms een bittere noodzakelijkheid) en een zekere Frans Groenendijk, docent wiskunde te Almere, die er ook een website op na houdt die er niet om liegt. De laatste vroeg zich trouwens af of ik met mijn kunsthistorische achtergrond wel genoeg  onderlegd was om op Hoeiboei mee te kunnen kwaken 😉 Tja, wiskundeleraar is een absoluut eerzaam en belangrijk vak. Of je dan ook in staat bent om over deze zaken op niveau mee te praten hangt af van waar je verder intellectueel toe in staat bent. Of de heer Groenendijk genoeg kennis en diepgang in huis heeft laat ik maar anderen. Men beoordele zijn reacties op Hoeiboei  en zijn veelbelovende website http://www.islamofobie.nl/ . Hij windt er in ieder geval geen doekjes om, want laat islamofobie nou net een van de dingen zijn die ik de site Hoeiboei verwijt . Hij vindt echter dat islamofobie niet bestaat, vandaar dat zijn site de ondertitel ‘Keizers en kleren’ draagt.  Ik vind dan weer dat hij en plaat voor zijn hoofd heeft want net als  Hoeiboei is zijn eigen site gemarineerd in islamofobie, net als een hysterische aanbidding voor de staat Israël, met bijbehorende diepe afkeer van de Palestijnen, die het wagen om het zionistische feestje te verpesten. Dhr Groenendijk heeft natuurlijk een mening, maar ik denk dat het ook een kwestie is van een plaat voor je kop. Althans, dat is weer mijn bescheiden mening

Overigens, dat is op zich best aardig, we kunnen de heer Groenendijk ook in actie zien, in een uitzending van NCRV’s Rondom Tien (van 24 april 2010). De uitzending ging toen over de vraag of er in Nederland de mogelijkheid (of de wenselijkheid) bestaat voor het toepassen van een vorm van Shariyya-rechtspraak. Overigens, voor de duidelijkheid, ikzelf ben daar tegen, al zie ik, zolang het binnen strikt afgebakende grenzen wordt toegepast en op geen enkele manier in tegenspraak is met de Nederlandse wet, geen verschil met kerkelijk recht of verenigingsrecht. Of je moet ook dat aan banden leggen. Maar dat terzijde. Frans Groenendijk zat daar trouwens met oa niemand minder dan de arabist Maurits Berger, die zo gehekeld wordt in het onderstaande artikel (ze zitten naast elkaar). Helaas voor de heer Groenendijk werd hij nauwelijks aan het woord gelaten, hoezeer hij ook driftig zat te gebaren, te mompelen en te mopperen. Een nalatigheid van presentatrice Ghislaine Plag? Ik weet het niet. Zijn gedrag was niet erg uitnodigend (eerlijk gezegd bij vlagen onbeschoft, maar vooral heel erg tenenkrommend irritant). Je ziet daar vooral een wat neurotische fanaticus, die er voortdurend tussen probeert te komen en anderen in de rede tracht te vallen. Ergens deed het me een beetje hieraan denken 😉 . Dus dat hij het woord niet kreeg? Ik zou, als ik die discussie had moeten leiden, alleen om die reden dezelfde neiging hebben. Overigens was het zeker niet zo dat het programma ‘partijdig’ was; Nahed Selim, ook een felle tegenstander van welke vorm van Shariyya dan ook, kreeg wel alle kans om haar standpunt te verwoorden, wat zij overigens goed deed (al ben ik zeker geen medestander van Nahed Selim, zie ook haar bijdrage aan het anti-islamboekje van Carel Brendel en Hans Jansen ‘De Onzichtbare Ayatollah’). En nogmaals, ikzelf sta ook niet te juichen bij een beetje Shariyya in Nederland. Voor mij geldt godsdienstvrijheid binnen de marges van de democratische rechtsstaat. Ook dit weer terzijde. Maar voor wie wil weten met wie we in de onderstaande discussie te maken hebben, de uitzending is hier te bekijken. En zie dan ook dit korte filmpje, waarin we Frans Groenendijk in actie kunnen zien als hij waarschuwt tegen ‘de gevaren van het Mohammedanisme‘ (hij gebruikt liever die term dan ‘islam’, over onbegrip gesproken). Plaats van handeling: het Jenevermuseum te Schiedam. We nemen er nog eentje, dat zal ze leren! Stelletje ‘Mohammedanisten’ (of hoe ze ook heten mogen).

Terug naar de discussie op Hoeiboei. De meeste andere reageerders  zijn  anoniem. Dat is bij Hoeiboei gebruikelijk. Dat betekent dus dat er onbeperkt met drek gesmeten kan worden, die overigens zelden substantie heeft.  Ook weer slechts mijn bescheiden mening. Overigens is die drek vaak onbedoeld hilarisch. Een voorbeeld: een anoniempje legt mij uit dat ‘het MO een groot stammengebied is’, waar het ‘altijd hullie tegen zullie is’. Culturele antropologie is een prachtig vak als dat door amateurs wordt beoefend. Goh denk ik , maar dan is de PVV helemaal een groot stammengebied, want die organisatie drijft op de hullie tegen zullie filosofie. Of een site als Hoeiboei. Heb zelden zo’n tribalistisch circus betreden. 

Kortom, ik heb me er zeker mee vermaakt. Sterker nog, dat is bij mij vaak een drive om door te gaan. Zie ook mijn eerdere discussies met allerlei (al dan niet racistische en soms anonieme) sympathisanten van de antroposofie (oa hier  enhier ). Dat heb ik ook tot het uiterste volgehouden. Maar los van dat ik probeer om iets bij te dragen dat ook nog ergens over gaat, is de amusementswaarde soms zo aanstekelijk, dat ik het vaak niet kan laten om er nog een klein schepje bovenop te doen.  Het houdt je scherp en de humor komt vaak uit onverwachte hoek, dus wat wil je nog meer?

Hieronder  het artikel van de anonieme anti-islamactivist  Barry Oostheim  en daaronder de discussie in het forum, dat op 24 december plotseling gesloten werd. Was het vanwege Kerstmis? Kerstmis is natuurlijk geen islamitisch feest, maar onlosmakelijk verbonden met de glorieuze westerse beschaving, de Joods Christelijke en Humanistische Cultuur. O nee, want Kerstmis maakt geen onderdeel uit van het Joodse geloof, je zou het bijna vergeten, met die terugwerkende Christelijke en ‘humanistische’ krokodillentranen, die overvloedig worden geplengd om de islam buiten de deur te houden. Aan de andere kant is Hoeiboei nu ook weer niet zo sacraal (daar heb ik ze eigenlijk nooit op kunnen betrappen), dus zou Kerstmis de reden geweest kunnen zijn? Niet echt denk ik. Bovendien kon  op andere artikelen van de site nog gewoon wel gereageerd worden. Dus waarom alleen dit item? Ging de discussie een kant uit, die de redactie van Hoeiboei niet wenselijk vond? Mogelijk 😉 Ik heb het idee dat dit inderdaad het geval was. Daarom helemaal onderaan mijn laatste lange reactie (een antwoord aan Hans Jansen), die ik nog wilde posten, maar toen bleek het forum opeens gesloten te zijn. Dus deze reactie alsnog op dit blog. In ieder geval is het roerige debat aan de vooravond van Kerst 2012 ook hier geheel intact bewaard gebleven (voor de zekerheid dan). Zie hieronder, ongeredigeerd, dus met onvermijdelijke typefouten, inclusief mijn eigen:

 

http://hoeiboei.blogspot.nl/2012/12/brekend-prof-dr-mr-maurits-berger-ging.html

BREKEND! Prof. dr. mr. Maurits Berger ging in de leer bij Sheikh Muaz Alkhatib

 
Maurits Berger

In 1999 verscheen van de Arabist Maurits Berger “Islam is een Sinaasappel”. In dat boekje beschrijft Berger hoe hij in een moskee in Damascus gezeten aan de voeten van een sheikh les krijgt in de Shari’a. Het boekje beleefde vele herdrukken en is in Nederland van grote invloed gebleken op de publieke beeldvorming over de islam. Wat betreft de sinaasappel: de harde schil is de Shari’a en het sappige zoete frisse binnenste is de mystiek of de spiritualiteit. Daarmee kan je op soefi-achtige spirituele wijze zeggen dat de Shari’a eigenlijk de hele wereld en het leven omvat.

 

In eerste instantie ging Maurits Berger met knikkende knieën de moskee in want ja, als voormalige Leidse student moet je jezelf wel een houding weten te geven tussen al die vrome Koran en Hadith reciterende moslims in één der oudste moskees ter wereld. Maar gelukkig was het heel gezellig en al gauw kwam Maurits erachter dat de Shari’a 95% overeenkwam met het Nederlands recht. Wat je ook erover kan zeggen, het heeft natuurlijk wel wat om in het Arabisch op klassieke wijze les te krijgen van een Sheikh. Je zit er dan wel echt in. Maar die wijze Sheikh blijkt niemand minder te zijn dan Ahmed Muaz al-Khatib, althans dat blijkt uit deze aankondiging uit 2005. Ahmed al-Khatib is een goede
bekende van de Nederlandse ambassade in Damascus, geeft cursussen op het Nederlands cultureel instituut in Damascus, spreekt prima Engels en is voormalig werknemer van Shell waar hij vanaf 1991 in dienst was. Kortom iemand waarbij ook Prins Willem Alexander gerust een cursus islam kan volgen zonder dat zijn moeder ongerust hoeft te zijn. Bovenstaande informatie komt onder andere uit een profielstuk in de Volkskrant van 14 november jl. gewijd aan Achmed Muaz al-Khatib. Want al-Khatib is nu opeens in het nieuws omdat hij de kersverse leider is van de weinig spirituele Syrische Nationale Coalitie (SNC), het nieuwe gelegenheidsverbond van diverse strijdende groepen waarin de Jihadisten steeds meer de boventoon voeren. Met bijna algehele internationale instemming moeten zij het zo direct overnemen van Assad als die eenmaal verdreven is.
Ahmed Muaz al-Khatib

Onder grote internationale druk is deze coalitie tot stand gekomen om het zooitje aan strijdende partijen enige internationale legitimiteit te geven. Al Khatib is naar voren geschoven als beschaafd acceptabel gezicht van de vechtjassen die een uiterst wrede oorlog met Assad uitvechten.

Er zijn veel aanwijzingen dat Nederland een bijzondere rol speelt in de zorgvuldige imagovorming van al-Khatib als acceptabel gezicht van de coalitie waarin de jihadistische partijen de boventoon voeren. Uit het profielstuk in de Volkskrant “blijken de warme banden met Nederland” Zo verbleef hij afgelopen jaar geruime tijd in Nederland om te herstellen van zijn arrestatie in Syrië. Ook Frans Timmermans sprak een aantal dagen geleden bij Pauw en Witteman vol lof over hem. “Khatib daar hebben Nederlandse diplomaten al heel veel jaren contact mee. Wij kennen hem ontzettend goed. Die man deugt. Dat durf ik hier wel te zeggen.” Verder liet Timmermans los dat zij de Syriër Abrahim Miro van de DNB aan de SNC hebben uitgeleend om de geldstromen in goede banen te leiden. “Wij weten wel wat daar gebeurt en wij weten dat wij kunnen bouwen (…) Dat er ook anderen zijn waar wij heel voorzichtig mee moeten zijn en die heel gevaarlijk zijn dat weten wij ook maar dat krijg je nu eenmaal in een oorlogssituatie.”

Petra Stienen

Wat opvalt uit de beschikbare informatie over de Nederlandse band met al-Khatib, is dat de Nederlandse diplomaten bepaald niet over een nacht ijs zijn gegaan. Kennelijk hebben zij al lang geleden hun kaarten ingezet op een mogelijk islamitisch alternatief voor het Baath regime. Om zodoende een stem te geven aan de Soenitische meerderheid in het land. In zijn boek van 1999 beschrijft Berger al de frustratie van de soenieten onder het Baathregime.
Daarmee loopt Nederland in de pas met de andere Europese landen en vooral de VS. In 2008 tijdens de Van Dam lezing georganiseerd door het ministerie van Buitenlandse Zaken sprak de voormalig diplomatiek gezant van Bil Clinton, Martin Indyk, al over de noodzaak van een Soenitische diepte in het Midden-Oosten. Daags na de val van Mubarak noemde de directeur van de Amerikaanse National Intelligence, James Clapper, de Moslim Broederschap een “grotendeels seculiere beweging”. Geheel in lijn met de wijze waarop de voormalige echtgenote van Maurits Berger, Petra Stienen samen met andere commentatoren het aandeel en aard van de Moslimbroederschap in de Arabische Lente bagatelliseerden. Ook Petra Stienen is volgens het Volkskrantartikel een goede bekende van al-Khatib die gelieerd is met de Syrische moslimbroeders.

Het meest verbijsterende aan de mogelijke Nederlandse rol in de aanstaande omwenteling in Syrië is de wijze waarop het mes aan twee kanten blijkt te snijden, want het gaat de afgelopen decennia niet alleen om het actief stimuleren van een islamitisch alternatief voor Assad in Syrië maar ook om het bevorderen van een islamitische identiteit van moslims in Nederland. Daarin speelt Berger zelf natuurlijk een rol met zijn publicaties maar ook al-Khatib is talloze keren naar Nederland gehaald voor het geven van seminars en lezingen over hoe je als goed moslim in een seculiere samenleving kan leven. Het was ook weer de arabist Maurits Berger die hem tijdens die bezoeken veelvuldig onderdak bood.

El-Khatib noemt zich de Nederlanddeskundige van Syrië en in 2008 schreef hij een tamelijk lijpe open brief aan Wilders zonder aanhef. Daarin noemt hij de moord op Theo van Gogh een “spijtige wrijving” tussen een moslim en een Nederlandse filmmaker. Met een willekeurige greep uit de Nederlandse geschiedenis wil hij vervolgens laten zien dat hij net zo goed kan aantonen dat de Nederlandse samenleving inherent is met geweld, moord en plundering. Het is natuurlijk hartverwarmend dat een imam in Damascus zich verdiept in de Nederlandse geschiedenis maar wat hij daarover te berde brengt zegt ook weer iets over zijn oogkleppen. In zijn opsommingen van Nederlandse verschrikkingen laat hij de Jodenvernietiging opvallend buiten beschouwing. Spinoza komt wel weer ter sprake maar zijn Joodse achtergrond wordt verzwegen. Spinoza heeft volgens al Khatib via een zekere Andalusische filosoof Musa ibn Maimun alles weer van imam Ibn Rushd oftewel de Arabische filosoof Averroës zonder wie Europa volgens Khatib, uberhaupt nooit kennis had kunnen maken met Aristoteles. Dat die Musa ibn Maimun niemand minder is dan de joodse filosoof Maimonides zegt de Nederlandse vertaling er weer niet bij. Hij vermeldt vervolgens hoe het katholieke Portugal de ouders van Spinoza vervolgde maar hij zegt weer niet dat zowel Maimonides als Averroës moesten vluchten voor de islamitische scherpslijpers in al-Andalus.

Wel wordt opeens het “joodse meisje” Anne Frank uit de hoge hoed getoverd die schijnt een verhaal te hebben dat hem tot tranen toe ontroerde. In de open brief voegt hij daar direct aan toe dat hij wenst dat ook de kindertjes uit Palestina, Zuid-Libanon, Irak en Afghanistan hun dagboek zullen opschrijven om zo de hele wereld te laten huilen over de gevolgen van oorlogen. Allemaal even erg en met elkaar op één lijn gesteld. De burgeroorlog in Syrië was nog niet uitgebroken dus over dagboek schrijvende Syrische meisjes heeft hij het niet. Hij sluit de open brief aan Geert Wilders af met allerlei Korancitaten waaruit moet blijken dat de Koran juist heeft gezorgd voor verdraagzaamheid barmhartigheid en “menselijke relaties”.

Anne Frank

Je vraagt je af wie hem met die brief geholpen heeft en of hij dat op eigen initiatief heeft gedaan. “Wie in een glazen huis woont moet niet beginnen met stenen te gooien” zegt hij nog vermanend. Waarna hij nog even inwrijft: “Ik zou tegen alle politici willen zeggen: win de moslims in het Westen voor jullie terwijl ze rationeel zijn voordat zij op irrationele wijze overwinnen.”

Inmiddels vindt onze vredesduif al-Khatib volgens de NRC van donderdag 13 december, dat Amerika niet moeilijk moet doen over de meest succesvolle rebellengroep in Syrië, de Jabhat an-Nusra. Ondanks de warme steun van de VS aan de strijd tegen Assad willen zij wel de aan al-Qaeda gelieerde Jabbat an-Nusra op de terreurlijst plaatsen. Dat de Amerikaanse stap slechts een wassen neus en symboolpolitiek is legt de goed geïnformeerde Jonathan Spyer hier uit. De VS heeft een club als boeman aangewezen waardoor de andere clubs in de nationale coalitie zogenaamd gematigd lijken, terwijl velen van hen ideologisch nauwelijks verschillen.
Inmiddels hebben 29 rebellengroeperingen die deel uitmaken van de SNC een verklaring uitgegeven waarin zij stellen dat zij allemaal Jabhat an-Nusra zijn. De gematigdheid van al-Khatib kan overigens met een korreltje zout genomen worden. Hij heeft ongetwijfeld zijn beminnelijke kanten en hij is wel zo aardig om het joodse meisje Anne Frank niet verantwoordelijk te houden voor de “wandaden” van Israel. Maar ergens anders noemt hij het Zionisme een kankergezwel. Ook schrijft hij op zijn website dat hij het wel goed vond van Saddam dat hij de Joden angst inboezemde. Verder is hij fan van al Qaradawi en van andere scribenten, plaatst hij op zijn website artikelen vol antisemitische knarsjes. Maar Frans Timmermans vindt dat die man deugt. Begrijpelijk, want hem afvallen zal jaren geduldig werken en schaven aan het komende wereldkalifaat, te niet doen.

 65 opmerkingen:

 

  1.  
     

  2. Hulde Barry, voor dit graafwerk. Die Berger-Stienen-link is ook…. apart.
    Gisteren of vandaag was er Syrisch ‘verzets’-kopstuk die al riep van: ‘Eerst Damascus, dan Tel Aviv’.

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  3. Is er dan de vraag waarom Assed zich niet met Israel allieert.

    Verwijderen

     
     

  4. @HPax

    Omdat Assad zegt: “Eerst het verzet dan Tel Aviv”.

    Verwijderen

     
     
  5.  
     
     

  6. Het feit dat Nederlandse ambtenaren het voor kunnen doen alsof de islam soms best een aanvaardbare (moraal)filosofie heeft kan alleen bestaan wanneer ze zelf geen enkele (moraal)filosofie hebben, anders hadden ze de islam wel in vergelijking met de westerse Verlichtingsfilosofie beschouwd.

    Ik geef die voorbeelden die allebei in schreeuwend contrast staan met onze eigen filosofie. De eerste gaat over de moraalfilosofie, de tweede gaat over kennis- en wetenschapsleer en de derde gaat over kunst en cultuur. Het zijn alledrie citaten uit de sharia en ze geven alledrie aan dat je niet zelf mag nadenken en/of dat je je gedachten niet mag uiten.

    1- “The good is not what reason considers good, nor the bad what reason considers bad. The measure of good and bad, according to this school of thought, is the Sacred Law, not reason“, Bron: “Reliance of the Traveller”, hoofdstuk a1.4

    2- “Unlawful knowledge includes: … (2) philosophy … (5) the sciences of the materialists … (6) and anything that is a means to create doubts (n: in eternal truths)… “. Bron: ibidem a7.2, lid 2, 5 en 6

    3 Offensive knowledge includes such thing as post-classical poetry which contains romance and uselessness

    Overbodig hierbij te vermelden dat het verstand hierbij stilstaat, er wordt op deze manier intellectuele (zelf)moord gepleegd op de mindset van elke moslim (die in de letterlijkheid van de sharia gelooft en/of die daartoe gedwongen is). Hier mag door onze vertegenwoordigers niet vergoeielijkend over gesproken worden.

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  7. Zo, dat was een hoop werk, Barryy. Bedankt.

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  8. Nogal wat “kenners” van de Arabische cultuur en de islam worden betaald of anderszins gevoed vanuit het Midden-Oosten en blijkbaar willen gezagsdragers in de EU dit wel want dan kunnen ze verder fantaseren over een tolerante islam die niet bestaat en nooit bestaan heeft. Helaas hebben deze “kenners” of beter gezegd propagandisten heel ruime toegang tot de media. Iets wat je niet kunt zeggen van de echte kenners met een meer realistische visie. Op de achtergrond zullen wel eens grotere belangen een rol spelen dan wij kunnen vermoeden. De EU zal zich ongetwijfeld op een of andere manier hebben vastgelegd aan de verplichting om ervoor te zorgen dat moslims in Europa vooral hun islamitische identiteit behouden. Islamitische landen dringen daar ook op aan en financieren dat ook. Dat dit natuurlijk helemaal niet in het belang is van Europa moge duidelijk zijn, en ook niet van de moslim als individu die wordt opgesloten in zijn groepscultuur met de behorende dwingende praktijken.

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  9. Nederlandse Gutmenschen helpen veel mensen richting verdoemenis; niet alleen in Syrië. Ze hebben middels ontwikkelingshulp ook Mali gedestabiliseerd, aldus Marcia Luyten op dinsdag 27 maart bij Pauw en Witteman. Zie

    http://pauwenwitteman.vara.nl/Uitzending-detail.113.0.html?&tx_ttnews%5Btt_news%5D=25779  vanaf 43:45

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  10. Neerlands exportproduct anno 2012: betweterij ofwel “het opgeheven vingertje 3.0”

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  11. Uit die open brief van Ahmed Muaz al-Khatib uit 2008 aan Geert Wilders:

    “Ik zou tegen alle politici willen zeggen: win de moslims in het westen voor jullie terwijl ze rationeel zijn voordat zij op irrationele wijze overwinnen.”

    Dat is toch pure dreiging?

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     
  12.  
     
  13.  
     
     

  14. Door dit soort onthullingen ben ik blij dat ik geen kinderen heb die zich later aan de islam moeten gaan onderwerpen. Want dat de islam de overwinning in Europa gaat halen is slechts een kwestie van tijd.

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  15. Mooie redenering is dat! Geen kinderen, geen toekomst. Loepzuiver voorbeeld van een self fulfilling prophecy. Kom op fz. Je kan het!

    Verwijderen

     
     

  16. Genoeg keren geoefend om ze te krijgen 🙂
    Maar het is toch om moedeloos van te worden als je ziet hoe snel het achteruit gaat? Als ik al kinderen zou hebben had ik serieus naar emigratie buiten Europa gekeken.

    Verwijderen

     
     
  17.  
     
     

  18. Geweldig werk, Barry!
    Dank hiervoor.
    Bernadette de Wit

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  19. Graafwerk? B.O. vergeet een voor de hand liggende bron: Hala Naoum Nehme in P&W van dinsdag 4 dec. j.l.

    Verwijderen

     
     
  20.  
     
     

  21. Wat moeten we met die bewering aan het slot? ‘Barry Oostheim’ (pseud.) zegt:

    ‘Maar Frans Timmermans vindt dat die man deugt. Begrijpelijk, want hem afvallen zal jaren geduldig werken en schaven aan het komende wereldkalifaat, te niet doen’.

    Achter wereldkalifaat staat dan een linkje naar het interview met de profetes van nieuw extreemrechts Bat Ye’or, die nogal grossiert in complottheorieën. Moet ik begrijpen dat Frans Timmermans ook deel uitmaakt van De Grote Samenzwering? Waar ook Maurits Berger en zijn ex-vrouw Petra Stienen deel van uitmaken? Dat vind ik best wel ‘Breaking’ (of ‘Brekend’)

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  22. ‘Extreemrechts’ hier uitsluitend als scheldwoord natuurlijk. Niet ter onderscheiding van rechts. Schreve is kunsthistoricus. Op zijn webstek meldt hij “Mijn intellectuele helden zijn Edward Said, Vaclav Havel, Michel Foucault”. Arme Havel!
    Op zijn webstek lees ik deze titel van een stukje: “Een repliek aan Ratna Pelle, beroepspropagandiste, hysterische Zioniste en Palestijnenbasher”.
    Als we toch geen kunsthistorici hadden!

    Verwijderen

     
     

  23. Inderdaad lekker naïef als je als historicus niet eens weet dat de term extreem rechts door Stalin is bedacht om zijn afvallige Nationaal SOCIALISTEN buiten de orde te plaatsen.

    Verwijderen

     
     

  24. Bat Yeor is niet iemand die ‘grossiert in complottheorieën’. In de reeks boeken die zij geschreven heeft gaat het over de geschiedenis van wat zij ‘dhimmitude’ noemt: de houding van wie geen moslim is maar zich wel aan de islam onderwerpt. Zo iemand wordt in het jargon van de sharia ‘dhimmi’ genoemd, vandaar ‘dhimmitude’. Edward Said, van huis uit een Egyptisch-Palestijnse christen, was een super-dhimmi, dat Floris Schreve een bewonderaar is van Edward Said klopt dus dan weer wel helemaal.

    Verwijderen

     
     
  25.  
     
     

  26. “Islam is een Sinaasappel” dat is onzin stelling. Het is niet zo belangrijk maar Maurits Berger zou beter moeten weten. Als een vergelijking juist is kan men de factoren ook verwisselen, en dat gaat bij deze stelling niet. Net als de islam is deze misopvatting kolder. De vergelijking is daarnaast ook niet zo gelukkig gekozen. De waarheden van de islam zijn net als een sinaasappel makkelijk te doorboren en weerleggen. Met de blote handen pelt men tot de kern en er blijft niet veel over dat stand houdt.

    Een sinaasappel is zacht fruit dat zonder veel moeite van de schil te ontdoen valt. Zachtjes het vruchtvlees tussen de vingers nemen en het valt uiteen. De islam is een verbond van rovers en leugenaars. Het kan zelfs lichte kritiek niet weerstaan, het is als een sinaasappel, let wel het is ALS een sinaasappel. Maurits Berger is een persoon die zich voor het grote geld heeft laten gebruiken. Geen enkel denkend mens kan iets goeds vinden in de islam. Het wordt tijd dat hij ter verantwoording wordt geroepen en dat hij zijn mallotige uitspraken moet terugnemen.

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  27. Jaren geleden las ik dat boekje “Islam is een Sinaasappel”. Wel een beetje met een sceptische instelling natuurlijk, het boekje was immers door een Nederlander geschreven en dan kan je nog al wat politiek correcte onzin verwachten natuurlijk. Maar schrijver Maurits Berger kon ik toen nog niet kon, het zou wel eens zijn eerste boekje geweest kunnen zijn.

    Wat mij in ieder geval van dat boekje “Islam is een Sinaasappel” is bijgebleven is dat Maurits zich bijna liet bekeren tot de Islam. Zijn Islamitische vrienden hebben dat in ieder geval heel hard geprobeerd zo beschrijft hij in het boek. En hij wees dat niet direct af, volgens mij voelde hij er ook wel voor. Toen hij dit toch maar niet deed, waren zijn ‘vrienden’ zwaar teleurgesteld schreef hij, want hoe kan dat nou als iemand zo dicht bij de waarheid is. Zelf was Maurits ook teleurgesteld dat de warme band daarmee weer verdween.

    Ook goed bijgebleven zijn mij de beschuldigingen van zijn Christelijke vriendin. Die begreep zijn rare gedrag maar niet en vond hem maar onnozel, zelfs een verrader eigenlijk, te lezen viel bijvoorbeeld hoe wij het allemaal nog zouden bezuren hier in Europa volgens haar. Zijn vriendin waarschuwde dat wij net zo gebukt zouden gaan onder de Islam als de Christenen in Libanon.

    En dus zo zie je maar, zelfs uit de boekjes van Maurits Berger valt nog wat te leren!

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  28. Meneer Jansen, lang geleden (ik heb ooit nog les van u gehad en in de pauzes van de colleges hebben we vaak een peuk staan wegpaffen bij de rookhoek van het LAK in Leiden). We hebben elkaar daarna nooit meer ontmoet, maar ik heb uw stukken van de laatste jaren zeker gelezen.
    Bat Ye’or is op zijn zachtst gezegd zeer omstreden (en dan druk ik me nog voorzichtig uit). Bij mijn weten bent u ook de enige serieuze academicus, binnen Nederland althans, die iets in haar ziet. Net als Laurie Mylroie, waar u me toentertijd op heeft gewezen (u was toen erg onder de indruk van haar werk). Van Laurie Mylroie (zo’n beetje de enige die gelooft dat er nog steeds massa-vernietigingswapens in Irak zijn en dat Saddam achter 9/11 zat) horen we tegenwoordig helemaal niks meer en ik geloof niet dat er iemand is die haar achteraf gelijk geeft. Is mevrouw Littman niet een beetje een zelfde soort geval?

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  29. @Floris Schreve
    Verdacht maken is makkelijk maar kan je misschien aangeven waarom de feiten waar Bat Ye’or mee komt een complottheorie zouden zijn? En wat vind jij van Ahmed Muaz al-Khatib?

    Verwijderen

     
     
  30.  
     
     

  31. @Anoniem, je draait de boel om. Het hele Eurabië verhaal is een grote complottheorie en daarmee een grote ‘verdachtmaking’ (‘The Protocols of the Elders of Mecca’ werd het, ik geloof in de Israëlische kwaliteitskrant Ha’aretz, genoemd). Ahmed Muaz al-Khatib zou best een islamist zijn met opvattingen die de mijne niet zijn. Moet me daar nog in verdiepen en als ik iets interessants vind zal ik echt niet te beroerd zijn om dat te melden. Maar misschien ook niet.
    Voor mij is dat echter nog geen reden om dan met de extreemrechtse Cassandra Giselle Littman-Orebi aan te komen zetten. Wat mij betreft verdient het Syrische Ba’thregime het om ten val gebracht te worden. Ik kan alleen maar groot respect hebben voor de Syriërs die deze opstand begonnen zijn. Hoe het erna moet is een andere kwestie en dat wordt naar alle waarschijnlijkheid al ingewikkeld genoeg. Het zal zeker niet makkelijk worden. Ik denk alleen niet dat de paranoia van Bat Ye’or of ander modieus nieuw-extreemrechts islamofoob gegil uit het westen daar ook maar iets van een constructieve bijdrage aan kan leveren. Het staat misschien gek in een forum op Hoeiboei maar ik denk dat Syrië en de rest van de wereld (inclusief Nederland) er alleen maar beter op zou worden als dit geluid volkomen gemarginaliseerd wordt. Dat is het al een beetje, maar het mag van mij nog wel iets meer. Dat is althans mijn persoonlijke overtuiging. De echte problemen in de echte wereld zijn al ingewikkeld genoeg. Daar kunnen we beter mee dealen zonder types als Bat Ye’or. Dan kun je beter een ufoloog inschakelen. Ook bagger, maar tenminste ongevaarlijke bagger.

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  32. “Wat mij betreft verdient het Syrische Ba’thregime het om ten val gebracht te worden”

    Natuurlijk tuig is het! Met veel bloed aan hun handen. Maar helaas, het ten val brengen van dergelijke regiems gaat al snel met heel veel bloed vergieten gepaard, kortom heel veel kinderen die geen vader meer zullen hebben, veel zonen die zullen dood gaan, lijken in de straten en wat niet nog al meer.

    Het spreekt toch eigenlijk van zelf dat voor zo’n hoge prijs toch de vraag gesteld moet worden: “wat zal het resultaat zijn?”. Want is het die prijs in lijken wel waard?

    “Ahmed Muaz al-Khatib zou best een islamist zijn met opvattingen die de mijne niet zijn. Moet me daar nog in verdiepen”

    En tegelijkertijd andere die wel een onderbouwde mening hebben over het te verwachte resultaat willen stigmatiseren, marginaliseren en vooral buiten de discussie willen plaatsen. Te gelijker tijd wel voor oorlog en bloedvergieten zijn, maar je dus niet verdiept hebben in het te verwachte resultaat van al dat dood en verderf zaaien?

    Is een mensen leven dan helemaal niets waard?

    Verwijderen

     
     
  33.  
     
     

  34. En toch nog een vraag aan Hans Jansen. Mij is bekend dat Edward Said een Christen was. Ik ben overigens zeker geen kritiekloze bewonderaar van Edward Said (daar hebben we het toentertijd ook nog uitgebreid over gehad). Maar wanneer ben je dan een Dhimmi of een ‘super-dhimmi’? Als je geen aanhanger bent van de Eurabië-cultus?
    Edward Said was vooral een uitgesproken seculier, eigenlijk een ‘postmoderne ongelovige’ (ik geloof dat u deze term weleens heeft gebezigd).
    Wat Dhimmi betekent is mij bekend (in de traditionele zin dan). De lading die Bat Ye’or aan dit begrip heeft gegeven kan ik helaas niet onderschrijven. En niet alleen ik (want wie ben ik?) maar ik vrees vrijwel de gehele wetenschappelijke mainstream. Ik geloof alleen dat de Robert Spencertjes, de Andrew Bostompjes, de Pamela Gellertjes en de Geert Wildersjes van deze wereld daar anders over denken (en laat ik de Hoeiboei-reaguurdertjes, een alleszins niet te marginaliseren gezaghebbend geluid, niet vergeten).

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  35. Dat is een goed argument, daar had ik even niet aan gedacht: ‘ze’ zijn maar met weinigen. Inderdaad, wetenschappelijk valt dan alle grond onder je voeten weg, want de meerderheid heeft niet alleen in een democratie maar ook in de wetenschap altijd gelijk. Hoe kon ik, terwijl ik nog wel in de rookhoek van het LAK heb staan roken, dat vergeten zijn.

    Het stuk van Barry O. over Maurits B., Petra S. en Moaz al-Khatib is geen taktisch meesterwerk, maar het geeft desondanks feiten die een haast John-le-Carre-achtige allure hebben. We zijn blijkbaar door de Nederlandse staats-tv over de Syrische lente voorgelicht door iemand die nauwe en oude banden had met de leider van die lente. Stof voor een roman in vijftig lente-tinten.

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  36. Natuurlijk, dat is waar 😉 Vanzelfsprekend telt in de wetenschap niet de meerdrheid van stemmen. Maar er bestaat nog wel iets toetsing. En ik geloof niet dat Bat Ye’or ooit de toets der kritiek doorstaan heeft. Of bestaat er vanuit de wetenschap ook een samenzewering tegen Bar Ye’or? Dat kan natuurlijk ook.

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  37. “En ik geloof niet dat Bat Ye’or ooit de toets der kritiek doorstaan heeft.”

    Ijzersterke argumentatie.

    Verwijderen

     
     

  38. De toetsing is dat je met argumenten haar stellingen aanvalt, dat zou je natuurlijk ook eens kunnen proberen. Dan wordt jij de nieuwe Edward Said, maar dan een die met wetenschappelijke argumenten de zaak heeft onderbouwd! Niks geen linkse propaganda en demoniseren, wetenschap! Nou, ik weet zeker dat je dan ook meneer Jansen kan overtuigen en mij ook. Ik zeg doen! Go for it!

    Verwijderen

     
     

  39. Heeft er hier iemand wel enige voorstelling van hoeveel voetnoten het werk van Bat Yeor bevat?

    Verwijderen

     
     

  40. “Vanzelfsprekend telt in de wetenschap niet de meerdrheid van stemmen”

    Nou dat is niet zo vanzelfsprekend, hoor.
    Het is uitermate belangrijk dat er gelegenheid is voor een jongetje dat vrijelijk beweren kan dat de keizer geen kleren aan heeft.
    Het is bijvoorbeeld zo dat de media zulke jongetjes voor hun rekening nemen wat betreft de opwarming van de aarde door menselijk handelen.

    Ik viel over het woordje ‘geloof’ en ik bedoelde met ‘ijzersterke arumentatie’ juist het tegenovergestelde.
    Excuus voor de onduidelijkheid.

    Verwijderen

     
     

  41. Genoeg aanknopingspunten voor Floris dus met al die voetnoten, geen zorg, in linkse kringen wordt dit ook belangrijk gevonden. Ik hoor Ad Melkert het nog benadrukken voor een miljoenen publiek:

    “Voetnoten professor!”

    Lol!

    Verwijderen

     
     

  42. Ik denk niet dat de hoeveelheid voetnoten perse iets zegt over de degelijkheid van een werk. Saids Orientalism heeft ook heel veel voetnoten, maar dat is nooit de reden geweest waarom ik het, ondanks dat ik sommige kritieken wel onderschrijf en het boek bovendien alweer enigszins gedateerd is, toch een indrukwekkend werk vond. Net zo goed als het aantal pagina’s van een boek wat mij betreft ook niks zegt, hooguit, net als de voetnoten, over de ijverigheid van de auteur. Maar dat wil nog niet zeggen dat het perse een goed boek is. Lijkt me eerlijk gezegd een open deur.
    Ik denk dat er veel bezwaren zijn in te brengen tegen Bat Ye’ors Eurabië. Dat is 1. dat het wel heel erg veel knip en plakwerk is. Dat er ergens een vriendschappelijke top wordt gehouden, waarna plechtig wordt verklaard dat er dialoog moet worden aangegaan tussen de landen van beide kanten van de Middellandse Zee wil nog niet zeggen dat zoiets daadwerkelijke politieke betekenis heeft. Er gebeuren wel meer symbolische flauwekul dingen. Koningin Beatrix deelt ook weleens een ridderorde uit aan een buitenlands staatshoofd. meestal zijn dat niets meer dan symbolische gestes. En zelfs als het meer inhoud heeft, dan nog kun je je afvragen hoe doorslaggevend dat is voor de totale buitenlandse politiek van de verschillende Europese landen. In Parijs staat natuurlijk het Institut du Monde Arabe. Toen ik daar in de bibliotheek zat, voor mijn onderzoek naar hedendaagse kunst van de Arabische wereld, is mij opgevallen dat de toon van de publicaties van ong. eind jaren zeventig tot eind jaren tachtig, wel heel erg vriendelijk was naar de diverse Arabische regimes. Logisch, want daar kregen ze ook geld van (vooral in die periode). Terwijl de relatie vam hedendaagse kunst in veel met de Arabische dictaturen helemaal niet zo harmonieus was. Kunstenaars die ook in die tijd dissident waren, kwamen daar niet aan bod, dat is pas later gebeurd. Toevallig net een kwestie waar ik me mee bezig heb gehouden, maar dit soort dingen zullen er wel meer aan de hand zijn geweest. Een prachtige onderbouwing voor Bat Ye’ors Eurabië theorie.
    Alleen, dat wil nog niet zeggen dat deze’topontmoetingen’, verdragen, etc. de politieke verhoudingen ingrijpend hebben beïnvloed, vooral ten nadele van Israël. Dat is, ook vanuit Europa, bijna net zo eenzijdig geweest als vanuit de VS. In die zin blaast Bat Ye’or kleine dingen op tot immense proporties, waar zij veel lawaai over maakt (oa, want volgens mij vertelt zij ook veel onzin). Zo’n verhaal kun je natuurlijk optuigen met heel veel voetnoten, maar heeft het ook werkelijke substantie? Zie hier een aspect van de methode Bat Ye’or.

    Verwijderen

     
     

  43. (vervolg)En dan 2. de conclusies die zij aan dit alles verbindt. Alsof er een systematisch geheim plan bestaat in de Arabische wereld of bij de Organisatie voor Islamitische Landen om op slinkse wijze Europa over te nemen. Er is veel aan de hand in en met de Arabische wereld, maar ondanks alle retoriek uit de tijd van het Pan Arabisme is het nog nooit gelukt om een vuist te maken. Op alle niveaus bestaat er zo’n beetje onenigheid en diepe verdeeldheid. Europa, zowel toen als nu, is daar nog een schijntje bij. Dus een megalomaan project als ‘Eurabië’ lijkt me om die reden al een luchtkasteel. Er is wel veel mis, maar dat nou net weer niet. Niet omdat sommige mensen dat niet zouden willen, maar omdat het onmogelijk is om te realiseren. En het zijn in het algemeen nogal zwakke staten, die nog maar vrij recent tot stand zijn gekomen. Zelfs al is de intentie er (en ik denk niet een dat die breed gedragen zou worden), dan nog lopen de belangen van die landen zo uiteen, dat een Eurabië project niet realistisch is.
    Dit zij in ieder geval twee bezwaren. Er zijn er nog een heleboel, die door anderen veel uitvoeriger zijn besproken. Ik kan evt nog wel wat linkjes naar artikelen terugzoeken. Maar nee, ondanks het indrukwekkend aantal voetnoten en het aantal pagina’s geloof ik niet dat het ‘dossier’ (meer dan een boek, toch?) Eurabië geen wezenlijke bijdrage levert. Hooguit wat munitie voor types als Robert Spencer, Geert Wilders etc. In serieuze wetenschappelijke kringen (uitzonderdingen daargelaten, zie bijv. Hans Jansen) wordt dit werk gezien als brandhout en ik denk terecht.

    Verwijderen

     
     

  44. Misschien nog een derde punt. Het is natuurlijk zeker zo dat Europa de banden met diverse foute regimes daar in de regio heeft aangehaald ivm olie. Maar, en dat negeert Bat Ye’or, dat geldt misschien in nog veel sterkere mate voor de VS. Plus dat de VS ook nog allerlei strategische belangen hebben en haden (gedurende de koude Oorlog). Als er nou een mogendheid is geweest die heeft gedeald met radicla eof foute moslimextremisten, is het de VS wel, zie het Afghanistan verhaal. Ayman al-Zawahiri werd in Egypte vrijgelaten om daar te gaan vechten. Bovendien, dat is bijna iedereen vergeten 9heeft niets met de islamisten te maken, maar wel met Irak), in 1963 steunden de VS oa Saddam Hussein en de toen nog marginal Ba’thpartij in hun coup tegen de pro-Russische generaal Abd al-Karim Qassem. Nu heeft Frankrijk daar ook nog rare dingen gedaan, maar dat is toch iets anders dan de Eurabië-theorie. Maar het idee dat Europa een soort anti-Israëlische politiek zou hebben gevoerd, in het voordeel van de ‘Eurabische elementen’ die daar baat bij zouden hebben gehad, op z’n zachtst gezegd is dat nogal een vertekende (zoniet zwaar vervormde) versie van de geschiedenis. Andere zaken hebben veel meer de boventoon gevoed, zoals de Koude Oorlog, of de Amerikaanse steun aan Israël. Die dingen zijn veel belangrijker geweest dan die sinistere Eurabische netwerken, waar Bat Ye’or het over heeft. Dat was mijn derde belangrijkste bezwaar

    Verwijderen

     
     

  45. Je heb er veel woorden aan vuil gemaakt.
    Het is en blijft een mening.
    Aantal voetnoten of linkjes: 0 (Null)

    Maar ik blijf het toevallig vinden dat Bea een bezoekje heeft gebracht aan Qatar en dat Nederland kruisraketten [proest] in stelling brengt voor agressieve Syrische aanvallen op de NATO en staat te popelen om Syrie voor het strafhof te slepen.
    Naast Al qaida, en nog meeer clubjes, en amerikaanse spec ops zijn er ook soldaatjes van Qatar te vinden.
    Én er ligt een heleboel olie voor de deur.(driehoek Syrie-Israel-Cyprus)
    Zou Jansen tijdens bootwandelen(?) in Griekenland niet iets hebben gehoord over Griekse gas- en olievonsten (350Miljard $) en proefboringen te (Turks/Griekse) Cyprus.
    (http://americanfreepress.net/?p=3827 )

    En dan heb ik het niet over die arabische lente: Tunesie, libie, egypte en nu syrie. Allemaal op een rijtje. Teveel toeval om toeval te kunnen zijn ?

    Aantal voetnoten: 0.

    Spelletje. Zoek olifant in de kamer Taqiyah (3:20?):
    www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7Ezut3f67uU

    De taqiyah-teller staat bij mij op 5.

    Verwijderen

     
     

  46. @Sirik

    Het MO is een stammen gebied, de stam uit Quatar wil ook een vrome invloed hebben, vandaar Almazeera en het financieren van Hamas en de jihad in Syrie. Tenslote maakt de Iraanse stam ook aandpraak op Quatar. Dus daarom de schijnbare paradox dat Quatar ook de thuisbasis van de Amerikaanse vloot. Het is allemaal hullie tegen zullie in het MO.

    Verwijderen

     
     

  47. @floris

    Het Eurabia verhaal toont aan dat men niet strategisch samenwerkt met de landen in het MO, maar idiologisch, dat is het abjecte feit dat het Eurabia verhaal aan toont. Want tuurlijk kan je Stalin gebruiken tegen de Nazies, en het MO tegen Stalin, maar het is fout om hun waarde te incorperen, sterker nog dat is een onvergeefelijke bedrijging voor alles wat oms lief is.

    Verwijderen

     
     

  48. @Sirik, aals ik het op mijn blog zou doen zou ik alles omlijsten met voetnoten en linkjes, maar dat is voor een reactieforum niet echt handig. Bovendien, jet is ook alweer een tijdje terug dat ik EurAbië heb gelezen, dus ik zou weer heel veel terug moeten zoeken om het echt goed te doen. Maar misschien doe ik dat nog wel een keer.
    @anoniem, snap[ je laatste reactie niet hemaal. Wat bedoel je met ideologisch?

    Verwijderen

     
     

  49. @Sirik, nog even een reactie op je bovenstaande opmerking over de Nederlandse levering van patriot raketten aan Turkkije. Dit is nou net iets wat niet ingewikkeld is. Turkije is een Navo-lid en als een van de lidstyaten wordt aangevallen, schieten de andere lidstaten te hulp. Dat is zo’n beetje de kern van het Bavo verdrag.
    Dat men nu de neiging heeft om de opstandelingen te steunen begrijp ik wel en ik denk dat dit in het algemeen niet eens zo’n ongunstige ontwikkeling is. Juist het steunen van die dictature gedurende de Koude Oorlog heeft in het MO heel beel wrok tegen het westen doen ontstaan bij de bevolking. Niet zo zeer bij de regimes. Maar het heeft de gewone burger in het MO wel het idee gegeven (en niet ten onrechte) dat het Westen helemaal niet voor hun vrijheden staat, ondanks alle retoriek. En dat heeft voor een bepaalde periode al-Qaida-achtige elementen (je kan er over twisten of Al Qaida een concrete organisatie is, of meer een soort ideologie, of een symbool) enorm in de kaart gespeeld.Dat is ook de belangrijkste reden geweest voor Bin Laden om aanslagen tegen Amerika te gaan plegen.
    Ik denk dat men op dit beleid (vooral nog uit de Koude Oorlog) aan het terugkomen is en ik denk dat dit niet onverstandig is. Het feit bijvoorbeeld dat er zo’n enorm resseniment tegen Amerika in Irak bestaat heeft misschien wel minder te maken dat ze uiteindelijk Saddam hebben omver geworpen (de meeste Iraki’s wilden van Saddam af), maar meer met wat Amerika in 1991 heeft uitgehaald. Toen riep George Bush sr. het Iraakse volk op om in opstand t3e komen. Dat deden ze, maar ze werden door Amerika in de steek gelaten en werden de rebellen afgeslacht terwijl de Amerikaanse troepen toekeken. Ik ken vrij veel Iraki’s die daar toen bij waren en ik weet ook van henzelf dat ze Amerika nooit meer zullen vertrouwen. En zo vreemd is dat niet, als je weet wat daar toen gebeurd is. Toch een link, Zembla heeft daar een keer een interessante uitzending over gemaakt (aan de vooravond van de Amerikaanse inbasie van 2003). Veel van de Iraki’s die daar aan het woord komen (zowel van de Shiietische kant, als van de Koerdische kant) ken ik. Eigenlijk hoor je van hen, waarom zij niet staan te juichen bij wat Amerika in het MO uitspookt. Het spreekt eigenlijk wel voor zich. Zie http://zembla.vara.nl/Dossier-Irak.2062.0.html?tx_ttnews%25255Btt_news%25255D=6590&tx_ttnews%25255BbackPid%25255D=2061&cHash=a033279067

    Verwijderen

     
     

  50. @floris,
    “…alweer een tijdje terug dat ik EurAbië heb gelezen, dus ik zou weer heel veel terug moeten zoeken om het echt goed ..”

    Erg sneu voor je dat je zoveel vergeten ben, maar daarmee wordt de tekst alhier niet erg waardevol. Kortom je had je de moeite helemaal kunnen besparen.

    “opmerking over de Nederlandse levering van patriot raketten aan Turkkije. Dit is nou net iets wat niet ingewikkeld is. Turkije is een Navo-lid en ”

    Dat is nou jammer. Turkije wordt niet aangevallen en het betreft hier geen levering, maar een tijdelijke stationering.
    Timmermans lulde de zaak aan elkaar door te zeggen dat de patriots enkel ingezet zouden worden als scuds per ongeluk (!) over zouden komen vliegen. Per ongeluk. Tja.

    “Dat men nu de neiging heeft om de opstandelingen te steunen begrijp ik wel en ik denk dat …”

    Ik begrijp dat niet. Doorgaans is een oorlog niet zo’n prettige gebeurtenis. Collateral damage, bijkomende schade, je weet wel schooltjes, vrouwen en kindertjes. Mannen ook. Terwijl hier sprake is van een BINNENLANDS conflict.
    Hoezo het ene moment schermen met de internationale rechtsorde en het volgende moment geen last hebben van je geweten ?

    Jammer dat je die inconsequentie niet hebt opgemerkt, maar, samen met Rutte, je bent de enige niet.

    “..en ik denk dat dit in het algemeen niet eens zo’n ongunstige ontwikkeling is..”

    Goh, en als ze nou eens van fascistische aard zijn…? Het zou zomaar kunnen.

    Dus, het geheel overziend.
    Ben je aardig in staat om wat kletskoek op te schrijven en word je niet gehinderd door voorzichtigheid en betrouwbaarheid. Om daar Jansen en Bat Ye’or mee lastig te vallen, is een risico.

    Dus ‘Floris’ Go and fuck yourself, want je grossiert in kletskoek.
    Gepromoveerd bij Maurits B. ?

    Verwijderen

     
     

  51. Tja ‘fuck yourself’. Dat was ik niet echt van plan. Zoveel mensen zoveel voorkeuren, maar ik doe het liever met iemand. Maar dank voor de suggestie. En grappig dat je het over fascisme hebt. Weet je iets van de oorspronkelijke ideologie van het Syrische regime (de ba’thideologie, zoals die is vormgegeven door Michel Aflaq)? Dat heeft nou met fascisme te maken, veel meer dan waar de opstandelingen zich op beroepen (het hele spectrum van liberalen zoals Sadiq al-Azm, t/m de radicaalste islamisten). Tip: ga dat eens uitzoeken, dan gaat er een wereld voor je open.

    Verwijderen

     
     

  52. Floris Schreve,

    U probeert hier met een stel geprogrammeerden te discussiëren. Gaat niet werken!.

    “Tip: ga dat eens uitzoeken, dan gaat er een wereld voor je open”
    —————
    Gaat niet lukken. Sommigen leven nu eenmaal in een klein wereldje en komen niet verder dan eurabië-zooi van één of andere Bat ‘Ye or en nog wat ander gespuis.

    U kunt zich beter richten op Hans Jansen. Jansen weet tenminste dat hij u niet in het ootje kan nemen met een eurabie-verhaal en kiest het hazenpad wanneer ‘argumentjes’ op zijn.
    Weet ik meteen hoe laat het is.

    Verwijderen

     
     

  53. @El_Houssain, dank je. Ik heb ook niet de illusie dat ik iets kan veranderen of iemand overtuigen, maar ik heb er op zo nu en dan best wel lol in om wat tegengas te geven. En zo spreek je nog eens wat mensen, die ik anders niet zo snel tref. Mijn vriendenkring is eigenlijk heel saai politiek correct (vaak hele redelijke mensen), dus het is ook weleens leuk om met een paar echte avonturiers in gesprek te gaan. Valt me verder op dat bijna iedereen hier anoniem is, maar dit is natuurlijk het toekomstige verzet van Nederland (Eurabië komt er immers aan), dus dat snap ik wel. Eigenlijk zijn deze mensen dus vooral heel erg moedig. Hare Majesteit zou ze gewoon een lintje moeten geven. Toch een grote eer om hier voor even de dialoog aan te gaan.
    @ Sirik, Goh die boottocht van Hans jansen en wat hij daar zou hebben opgevangen, kun je dat nog iets specificeren? Dat lijkt me pas echt John le Carré. Best wel spannend allemaal. Maar ja de wereld is een grote samenzwering. Gelukkig dat we Bat Ye’or hebben en haar Nederlandse ambassadeur Hans Jansen, voor wie geen samenzwering te groot is om haarfijn ontrafeld en aan de kaak gesteld te worden. Petra Stienen is natuurlijk een soort Bond Girl met een dubbele agenda en Bat Ye’or… ik vind eigenlijk dat ze wel wat weg heeft van Rosa Klebb. Excuses voor deze uitglijers (maar dat is op Hoeiboei niet zo uitzonderlijk, dus ik geloof niet dat ik erg uit de toon val). Maar ik zal hierna proberen om het weer wat zakelijker te houden.

    Verwijderen

     
     

  54. Deel 2: Bat Ye’or over Eurabia.

    Tal van overlegorganen zijn in de jaren 70 tussen de Europese Unie en de Arabische wereld in het leven geroepen. In haar boek Eurabia beschrijft Bat Ye’or de gevolgen van de Euro-Arabische dialoog.

    Wat is Eurabia?
    Eurabia is de transformatie van het nieuwe Europa, waarin de beschaving zoals wij die tot nu kenden opgaat in een geheel andere beschaving. Het is een sociaal economische geostrategie met als voorlopig doel de noordelijke en zuidelijke kust van de Middellandse zee tot een eenheid te smeden. De besluiten zijn gezamenlijk genomen door de Europese leiders en de verschillende organen van de Europese Unie. Het daaruit voortvloeiende beleid wordt uitgevoerd en bewaakt door een web van netwerken door de gehele Unie heen.

    De gevreesde botsing der beschavingen wordt vervangen door een illusionaire Alliantie der Beschavingen en dat wordt ondersteund met een algehele onderwijskundige indoctrinatie waarin de zegeningen van het multiculturalisme worden verheerlijkt, net als de mythe van islamitische tolerantie, de grootheid van de Arabische cultuur, en de Andalusische gouden eeuw.

    Europeanen worden opgezadeld met schuldgevoelens over hun eigen koloniale rol. Een nederige dankbaarheid jegens de islam staat nu op het programma. Dan hebben wij het nog niet eens over de sterk aan inflatie onderhevige beschuldiging van racisme.

    Schuldgevoelens ten opzichte van de Arabieren worden in een zorgvuldige symmetrie met de Jodenvervolging in WOII, opgebouwd. Het benoemen van de gevolgen van de massamigratie is natuurlijk taboe.

    http://hoeiboei.blogspot.nl/2009/07/het-grote-bat-yeor-interview-2.html

    http://ec.europa.eu/external_relations/euromed/index_en.htm
    http://www.euromedalex.org/
    http://www.unaoc.org/

    Verwijderen

     
     

  55. “Eurabia is de transformatie van het nieuwe Europa, waarin de beschaving zoals wij die tot nu kenden opgaat in een geheel andere beschaving.”

    Maak maar hard. Het is ontegenzeggelijk waar dat de wereld ‘globaliseert’ en dat er meer interactie is dan vroeger. Maar vooralsnog lijkt me dat er eerder het omgekeerde aan de hand is. Politiek en economisch is Europa nog altijd veel machtiger dan de landen ten zuiden en ten oosten van de Middellandse Zee. Dus, indeze geheel eens met Eildert Mulder (die eerder hetzelfde heeft betoogt) dat ‘zij’ meer worden gedomineerd door ‘ons’ dan ‘wij’ door ‘hen’.

    “Het is een sociaal economische geostrategie met als voorlopig doel de noordelijke en zuidelijke kust van de Middellandse zee tot een eenheid te smeden.De besluiten zijn gezamenlijk genomen door de Europese leiders en de verschillende organen van de Europese Unie. Het daaruit voortvloeiende beleid wordt uitgevoerd en bewaakt door een web van netwerken door de gehele Unie heen.”

    Goh, er is dus een Eurabische superregering, die heimelijk aan de touwtjes trekt. De Protocollen van de Verenigde Wijzen van Mekka en Brussel. Er zullen best wel wat lobbygroepjes zijn, maart ik denk (ik weet wel zeker) dat ze in het niet vallen bij andere lobbygroepen.

    “De gevreesde botsing der beschavingen wordt vervangen door een illusionaire Alliantie der Beschavingen en dat wordt ondersteund met een algehele onderwijskundige indoctrinatie waarin de zegeningen van het multiculturalisme worden verheerlijkt, net als de mythe van islamitische tolerantie, de grootheid van de Arabische cultuur, en de Andalusische gouden eeuw.”

    Die onderwijskundige indoctrinatie heeft wel wat opgeleverd de laatste jaren. Al die Henk en Ingrids (en niet te vergeten, de reaguurders op dit forum) zijn daar zichtbaar diep door beïnvloed. Alhoewel, misschien is het beter om te luisteren naar mensen die nauwelijks onderwijs hebben genoten, dan ‘indoctrinair onderwijs’. Zie hier de Tokkies en de Takkies, waar Hans Jansen eerder over schreef in de Onzichtbare Ayatollah. De diepe kloof tussen de Henk en Ingrids aan de ene kant en de geïndoctrineerde multiculturalisten aan de andere kant. Kiest u maar!
    Bovendien is het multiculturalisme als gedachtegoed vooral ontwikkeld in de VS, waar ook political corectness zijn oorsprong vindt. Dat ging aanvankelijk nauwelijks over moslims, maar over Afro Americans, Hispanic Americans, Native Americans.
    Overigens ben ik van mening dat Karen Armstrong, de Moeder Overste aller Islam Apologeten, een spilfunctie vervult in dit sinistere complot.

    “Schuldgevoelens ten opzichte van de Arabieren worden in een zorgvuldige symmetrie met de Jodenvervolging in WOII, opgebouwd. Het benoemen van de gevolgen van de massamigratie is natuurlijk taboe.”

    Ik snap de verleiding of de aantrekkingskracht van deze theorie wel. Mensen die bang zijn, die in migrantenwijken wonen zien hier in een grootse, bijna esoterische visie, hun angsten verklaard en gerationaliseerd. Het geeft ook een morele onderbouwing voor xenofobe gevoelens, lang taboe sinds de Tweede Wereldoorlog. Het is een theorie die dit soort gevoelens weer rechtvaardigt. Bij de gemiddelde Hoeiboei reaguurder gaat dit erin als koek. Eurabië is als een warm bad, waarin je heerlijk in je eigen sop naar je navel kan liggen staren, niet gehinderd door de kille en boze buitenwereld. Alles krijgt een plaats, de eigen angsten, het ressentiment naar de ‘politiek correcte elite’. Je zou het bijna een soort substituut religie kunnen noemen.

    Verwijderen

     
     

  56. @Floris,

    Je komt met een reeks stropoppen over mensen die je niet kent, maar wil je ook nog iets inhoudelijks kwijt?

    Bijvoorbeeld over de column; dus over het feit dat een arabist is opgeleid door een fundamentalist?
    Dat zijn zetel aan de universiteit werd betaald door een dictatuur, en dat hij daarom met vreemde stellingen kwam als “de sharia en het Nederlandse recht komen voor 95% overeen”?

    Berger wil nog steeds niet toegeven dat hij loog over de sharia, sterker nog; hij stelt dat hij als arabist niet hoeft te bewijzen wat hij zegt. De Leidse universiteit is het daarmee eens; Berger mag alles zeggen en hoeft niks te onderbouwen. Arabisme is immers geen statistiek. Eerlijkheidshalve dient wel vermeld te worden dat heel veel “wetenschappers” liegen als de islam ter sprake komt.

    Ondertussen worden islamcritici ontslagen vanwege een twitter, of opgesloten wegens “cartoonisme”. Onze hele elite loopt op eieren omdat men bang is voor islamitisch geweld, èn omdat men niet wil dat Henk en Ingrid islamitisch geweld “gewelddadig” gaan vinden. Islamitisch geweld is niet gewelddadig maar “een spiegel”, vinden zij. En dus krijgen joden, homo’s, vrouwen en vooral islamcritici de schuld van islamitisch geweld tegen joden, homo’s, vrouwen en islamcritici.

    En dat verklaart het geloof in “Eurabia”.
    Zolang Westerse politici het doodschieten van joodse kinderen verdedigen met “jamaar Israël bestaat”, zullen mensen die het doodschieten van kinderen principieel afwijzen (de zogenaamde “xenofoben”) die politici wantrouwen.

    Verwijderen

     
     

  57. @Darndruff: ok, dan nog maar een keertje ingaan op een reeks open deuren van anoniempje nummer hoeveel??? (het zijn er inmiddels heel wat)
    Inhoudelijks? Ik doe niks anders. En over mensen die ik niet ken? Ik neem aan dat jij wel goed bekend bent met Maurits Berger, Ahmed Muaz al-Khatib, Petra Stienen, Hans Jansen, Frans Timmermans, Giselle Littman-Orebi en Barry Oostheim? (heb je trouwens wel een interessante vriendenkring, lekker divers). Ik ken hier volgens mij bijna niemand persoonlijk (zeker weten doe ik dat natuurlijk niet, met al die aliassen hier), behalve een klein beetje Hans Jansen, uit de tijd dat hij nog docent Arabisch was in Leiden. Heb op de bewuste rookplek van het LAK gebouw in Leiden een flink aantal korte, overigens hele leuke en ook nuttige gesprekken met Hans Jansen gevoerd, waar ik ook flink van wat heb opgestoken (in die tijd was dat nog zo). Er staan nog altijd een paar boeken in mijn kast, die hij me toen heeft aangeraden en waar ik nog steeds erg blij om ben dat ik ze heb.
    Waar ik op reageerde was natuurlijk die laatste opmerking van Barry Oostheim. Kijk maar even terug. Ging over het wereldkalifaat (met link, waarachter de paranoia van mevrouw Litmann schuilgaat). Dat was voor mij de trigger om te reageren. En blijkbaar niet voor niets want het heeft in ieder geval een levendige discussie opgeleverd, die nu nog steeds respons krijgt.
    Verder ben ik het wel met je een dat arabisme geen statistiek is, maar je bedoelt natuurlijk arabistiek en dat is idd ook geen statistiek. Dat ‘veel wetenschappers liegen als de islam ter sprake komt’, dat vind ik nou weer iets wat jij moet onderbouwen. Schrijf er een doorwrocht artikel over zou ik zeggen. Alvast een tip, verwar dan niet arabisme met arabistiek. Maar dat kan Hans Jansen je wel uitleggen en ik denk dat hij echt niet beroerd is om mee te werken aan een stuk dat betoogt dat de meeste van zijn vakgenoten leugenaars zijn, zie daarvoor alleen al zijn website met talloze sneren naar deze of gene collega (vaak met initialen vermeld, voorafgaand aan bijv. ‘mijn oude vijand…’ etc..). Ook zijn ‘Islam voor varkens…’etc. barst van dit soort sneren, dus ik denk dat hij je met liefde zou willen adviseren.
    Nu een serieus punt en daarin ben ik het nog met je eens ook. Je zegt: ‘Ondertussen worden islamcritici ontslagen vanwege een twitter, of opgesloten wegens “cartoonisme”.’ Je hebt het wel een beetje grappig opgeschreven, maar ik neem aan dat je het oa over de zaak Nekschot hebt. Daarin ben ik het geheel met je eens. Schandelijk dat hij toen van zijn bed is gelicht. Ik geloof dat ik toentertijd nog een petitie heb ondertekend, net als tegen dat wetsvoorstel van Donner om godslastering weer in het strafrecht te krijgen. Geen misverstand, daarin sta ik 100 procent aan je kant.

    Verwijderen

     
     

  58. (vervolg)Met ‘Ondertussen worden islamcritici ontslagen wegens een twitter’, nogmaals je weet het briljant te brengen, maar ik neem aan dat je het hebt over de kwestie van Anand Soekhoe in Leiden. Als je mijn persoonlijke mening wilt weten (al weet ik niet meer van deze zaak dan wat er in zijn verslag op deze site staat, maar dat is al ernstig genoeg), ik vind dat hij als privé-persoon mag twitteren wat hij wil en dat hij daar nooit oftenimmer voor ontslagen zou mogen worden. En hij was toch ook raadslid voor Leefbaar? Dan moet dit ook kunnen. Ik kan natuurlijk situaties bedenken die wel problematisch zijn, maar dit lijkt me zeker niet. Zolang hij zijn lessen maar niet gebruikt om politieke propaganda te spuien (maar dat blijkt niet uit dit verhaal). Dus ook in deze ben ik het met je eens.
    Waar ik het weer niet mee eens ben is dat Joden, homo’s, vrouwen, etc. de schuld krijgen van ‘islamitisch geweld’. Om dicht bij huis te blijven (wat mezelf betreft), ik ben homoseksueel, maar ik ben nog nooit aangesproken op, laat staan dat ik de schuld heb gekregen van ‘islamitisch geweld’. Nog nooit en door niemand, niet van links en niet van rechts. Echt niet. Ook mensen die niks van homo’s moeten hebben en mij dat weleens hebben laten weten (waren trouwens zonder uitzondering autochtone, niet-islamitische Nederlanders), hebben mij nog nooit iets gezegd van ‘..bovendien veroorzaken jullie homo’s ook nog eens al dat islamitische geweld’. Dus geen idee hoe je daarbij komt. Ik weet niet of ik na deze ontboezeming op deze site opeens wel de schuld ga krijgen van allerlei islamitisch geweld (ik kijk inmiddels nergens meer van op), maar nee, dat is tot op heden niet gebeurd.
    En neem me niet kwalijk. ‘Het doodschieten van Joodse kinderen’, dat door ‘Westerse politici wordt verdedigd’ met ‘ja maar Israël bestaat’. Vertel me dan welke politici dat doen, het ‘rechtvaardigen van het doodschieten van Joodse kinderen’. Ik denk dat geen politicus dat doet, althans niet hier. Dat is misschien meer iets voor een site als stormfront. Ik heb op mijn blog weleens aandacht besteed aan hele nare Holocaustontkenners (zie https://fhs1973.wordpress.com/2009/08/24/ ), maar ik heb zelfs in die kringen niemand dat openlijk durven zien doen (al zullen ze het misschien stiekem doen, dat zou me niets verbazen). Maar wat betreft de conflicthaard Israël/Palestina, er worden veel meer Palestijnse kinderen doodgeschoten dan Israëlische (ik weet niet of je enig zicht hebt op de verhoudingen, maar dat is meer dan drie keer zoveel). En ieder kind is er een teveel, laat dat duidelijk zijn. Ik zou het trouwens willen spreken van Israëliërs en Palestijnen. Dat is wat zuiverder. Alleen notoire antisemieten en extreme filosemieten/judeofielen hebben het in dit geval graag over ‘Joden’. Israëli’s lijkt me zuiverder, want er zijn veel mensen van Joodse afkomst die behoorlijk kritisch tegenover Israël staan, of er zelfs niets mee te maken willen hebben, althans niets met de onderdrukking van de Palestijnen. Ik ken er zelf flink wat. Overigens ook nog een paar geboren ingezetenen van Israël die tegenwoordig elders wonen (bijvoorbeeld hier in Amsterdam). Je zou ervan opkijken hoe die tegen de politiek van hun geboorteland aankijken.

    Verwijderen

     
     

  59. (vervolg) En als dit alles het ‘geloof in Eurabië’ zou moeten verklaren dan is dat wel een bijzonder zwakke basis. Een theorie is geloofwaardig als ie te bewijzen valt, niet omdat er allerlei mensen zitten met al dan niet terechte grieven en ressentimenten of ander soort onvrede. Als dat de rechtvaardiging van een theorie zou moeten zijn, is er meestal iets grondig mis. Als zo’n theorie ook nog politieke implicaties heeft wordt het snel levensgevaarlijk. Een klassiek recept voor rampen. Ik ken wel wat voorbeelden uit de geschiedenis, maar die kun je zelf denk ik ook zelf wel bedenken. Als je echt nadenkt althans, niet zomaar wat roept van ‘Homo’s krijgen de schuld van islamitisch geweld’. Dat vind ik namelijk wel een beetje een bizarre gedachte. Dus vooral goed nadenken, met de nadruk op ‘goed’.
    Tot slot je hebt het over ‘mensen die het doodschieten van kinderen principieel afwijzen (de zogenaamde “xenofoben”)’. Wat bedoel je daarmee? Ik wijs het doodschieten van kinderen principieel af. Dus behoor ik dan ook tot de xenofoben? En verder heb ik niet het idee dat je ook maar iets snapt van het Israël/Palestina conflict. Maar dat krijg je als een site als deze je enige bron is. Dat oude sociaal democratische ideaal van volksverheffing was zo gek nog niet, in die zin hebben de Martin Bosma’tjes van deze wereld (die zichzelf als de opvolgers van de oude Drees zien) die taak wel schandelijk verwaarloosd. Zie hier een van de meest wezenlijke verschillen tussen de klassieke sociaal democratie en het rechtspopulisme á la Wilders (die zich weer laat influisteren door mevrouw Littman), oftewel het verschil tussen volksverheffing en volksverlakkerij.
    Overigens, ik vind dit zo langzamerhand een van de meest surrealistische discussies waarin ik ooit verzeild ben geraakt. Fascinerend en huiveringwekkend.

    Verwijderen

     
     

  60. @Floris,

    Ah goed van je, wéér een stropop!
    Nee, Jansen en Berger zitten niet in mijn vriendenkring nee. Dat hoeft namelijk ook niet. Waar jij mensen die jij niet kent allerlei woorden in hun mond legt om ze vervolgens aan te vallen op wat ze niet hebben gezegd, reageer ik inhoudelijk op wat mensen zelf echt gezegd hebben. Ook zonder Berger persoonlijk te kennen kan ik weerleggen wat hij zegt over de sharia.

    Het is overigens een misvatting dat het gebruik van heel veel worden gelijk staat aan “inhoudelijk reageren”. In je lange reacties zie ik weinig terug over de feiten in de column; zoals dat Berger in de leer ging bij een extremist.

    Ik zie ook geen weerlegging van wat ik zei over de Leidse Universiteit die de leugenarij van Berger verdedigt, behalve dan dat ik een stijlfoutje maakte. Jij wil meer voorbeelden, welnu wat denk je van dat WRR-islamrapportje (2005) van Jan Schoonenbeek waarin geweldloze islamcritici als een groter gevaar werden gezien dan genocidepredikende organisaties zoals hamas en taliban?
    Destijds oa verdedigd door wetenschapper Ronald Plasterk die Hirsi Ali, Afshin Ellian en Ephymenco aanviel op hun niet-Westerse afkomst.
    En dan “historicus” Geert Mak die Submission vergeleek met Der ewige Jude.
    Of al die anti-racisme-onderzoekjes waarin islamkritiek (anders dan christendomkritiek) op één hoop wordt gegooid met extreem rechts.
    http://www.carelbrendel.nl/2010/12/15/verzet-tegen-shariarechtbanken-is-nieuw-extreem-rechts/

    Je weerlegt ook niet wat ik zeg over Soekhoe die ontslagen is (niet als eerste trouwens) en Nekschot die opgepakt werd (ook niet als eerste). Je veroordeelt dat zelfs. Maar ondertussen is Soekhoe nog steeds ontslagen, en Nekschot is gestopt. Dit aanpakken van islamcritici wordt steeds verdedigd met kretologie over “onnodige provocaties”. Ook Obama en Clinton zeiden dat islamitische uitbarstingen in Afghanistan en Libië het gevolg waren van een koranverbranding en een islamfilm; de EU nam afstand van de Deense cartoons en Schulz veroordeelde onlangs het maken en verspreiden van een islamfilm.

    Diverse Nederlandse politici (oa Balkenende) verweten van Gogh en Hirsi Ali dat zij moslims hadden geprovoceerd en dat zij “dus” ook verantwoordelijk waren voor de moord op van Gogh. Wie zei dat oom weer; “je kunt iemand niet dagelijks voor hoer uitschelden en verwachten dat er geen reactie komt”?
    Oftewel; kritiek op vrouwenbescnijdenis = hoer roepen.
    De mislukte politicus Peterr de Vries vindt daarom dat islamcritici zoals Hirsi Ali en Wilders zelf maar moeten opdraaien voor hun beveiliging, en anders gewoon maar de consequenties nemen (zoals Fortuyn en van Gogh).

    Kortom, islamcritici krijgen stelselmatig de schuld van islamitisch geweld. In mindere mate geldt dat ook voor homo’s, joden en vrouwen.
    Om die reden raadde de VVV buitenlandse homo’s af om in bepaalde delen van Amsterdam hand in hand te lopen; joden laten in diezelfde buurten hun keppeltjes thuis en vrouwen moeten maar accepteren dat ze worden nagesist en voor hoer uitgemaakt. Dat haal ik niet van deze site, deze schokkende feiten hebben alle media gehaald. Hetzelfde zien we in andere Europese steden oa Kopenhagen, Antwerpen, Parijs en Londen. Minder bekend is inderdaad de verdediging van de racistische moorden in Toulouse. Onder andere de “gematigde” moslimextremist Tariq Ramadan deed dat, en EU-bobo Lady Ashton.
    http://www.volkskrant.nl/vk/nl/6250/Nausicaa-Marbe/article/detail/3233523/2012/03/30/Tariq-Ramadan-wrijft-met-zijn-leugens-zout-in-de-verse-wonden.dhtml
    http://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/france/9155477/Toulouse-school-shootings-Israel-demands-Baroness-Ashton-resign-after-she-compares-incident-to-Gaza.html

    Jij doet nu alsof ik dom en ongeïnformeerd ben, ik kan daar goed mee leven. Ik zou het veel erger vinden als je één van mijn punten zou kunnen weerleggen.

    Verwijderen

     
     

  61. “Jij doet nu alsof ik dom en ongeïnformeerd ben, ik kan daar goed mee leven. Ik zou het veel erger vinden als je één van mijn punten zou kunnen weerleggen.”

    Lol!

    Verwijderen

     
     

  62. Dandruff, ik zal nog kijken of ik hier serieus op inga. Eeen algemene opmerking. Soms schrijf je wel hele idiote dingen op, van ernstig (‘Het doodschieten van Joodse kinderen’, dat door ‘Westerse politici wordt verdedigd’ met ‘ja maar Israël bestaat’ ), t/m hilarisch (‘Homo’s krijgen de schuld van islamitisch geweld’). Dat ik niet alles even serieus behandel moet je me dan niet kwalijk nemen. Enige reflectie van jouw kant lijkt me wel gewenst. En ook iets minder meegillen met de meute (soms is het hier net een legbatterij, waarin iedereen elkaar nakakelt). Dan houden die vermaleide stropoppen van mij vanzelf op. En ik heb je genoeg serieuze content gegeven, overigens ook al eerder in deze discussie. Ik zal je later nog uitgebreid reageren op je nieuwste bijdrage, net als op die van Hans Jansen hieronder. Wellicht morgen.

    Verwijderen

     
     

  63. @ Dandruff: Heel erg allemaal, die ‘stropoppen’ van mij, maar geef dan iets minder aanleiding. Iets minder kippenhok van jouw kant dan, die stropoppen van mij zullen dan vanzelf verdwijnen. Morgen geef ik je uitgebreid antwoord op je laatste reactie, net als Hans Jansen hieronder.

    Verwijderen

     
     

  64. @Floris,

    Ik lig niet wakker van die stropoppen; ik constateer gewoon dat je in 3 lange reacties geen inhoudelijke argumenten aandroeg. Behalve wat op niets gefundeerde beledigingen en kleinerende opmerkingen.

    En ook nu heb je 2 reacties nodig om te zeggen dat je pas morgen iets inhoudelijks gaat zeggen.
    Zal dat gaan lukken, morgen, of wordt het weer meer van hetzelfde?

    Verwijderen

     
     
  65.  
     
     

  66. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  67. Een sinaasappel, die wel de grens over is geraakt maar nooit het westen heeft bereikt, geeft cursus “Hoe bereik je dhimmitude ?”

    Een voorbeeld uit de praktijk:
    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=7Ezut3f67uU

    Iets met soera 5:60 ?
    In ieder geval Laster.

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  68. Thanks for the vid. Eerst opmerkelijk shot met boerka vrouwtje die voor seksuele voorlichting voor Marokkanen is, want er gebeurd toch al snel wat he (huh?), dan interview met iemand van de organisatie, vlot meisje zonder doekje, allemaal heel ruim denkend en zo, totdat allemaal Mocro’s voorbij komen en haar als een hoer behandelen en na weerwoord gaan bedreigen, opstootje volgt en dat is het voortijdige einde van het interview. Normen vs waarden.

    Idealen vs praktijk. Lol!

    Verwijderen

     
     

  69. Deze reactie is verwijderd door de auteur.

    Verwijderen

     
     
  70.  
     
     

  71. Maroc.nl, V3rsace: “Makker, soeffies zijn een dwalende groepering, ik wil bewijzen zien van echte moslims van ahloe soennah wa’l djama3a, die geen dwalende groepering zijn die de Islam verlaten. Geen soeffie die maar wat rotzooit, natuurlijk kan die de islam zo verlaten want het is maar de vraag of hij de Islam ooit heeft geproefd.”

    BeantwoordenVerwijderen

     
     

  72. @Floris Schreve:

    Het is onredelijk van een blog te verlangen dat het voldoet aan strenge normen van controleerbaarheid in academische zin; daarvoor zijn boeken en wetenschappelijke artikelen.

    Een blog kan je natuurlijk wel op een spoor zetten. Nu, de boeken van Bat Yeor, ook al ben je het niet met alle interpretaties eens, grossieren in controleerbare feiten. Maar uiteindelijk zul je zelf je eigen oordeel moeten vormen. Ik zou graag aangetoond zien dat BY’s interpretaties onjuist zijn. Ik wacht af en blijf de relevante (e-)tijdschriften enz. volgen.

    Al deze reacties hier hebben trouwens nauwelijks nog iets te maken met het stukje van Barry Oostheim, waar we op reageren. Het ziet er nu naar uit dat Petra S. en Maurits B. gecoached zijn door Sheikh Moaz al-Khatib. Dat roept meer vragen op dan een beschaafd blog kan beantwoorden.

    BeantwoordenVerwijderen

    Reacties

     
     

  73. “Het ziet er nu naar uit dat Petra S. en Maurits B. gecoached zijn door Sheikh Moaz al-Khatib.”

    Netjes dat U de personalia van de verdachten afkort.

    Verwijderen

     
     

  74. Wat mij zo verwondert, mijnheer Jansen, is dat die TV-hoofden niet een keer met hun uitspraken worden geconfronteerd. Stienen had het toch duidelijk over de Arabische Lente, terwijl, met een van uw boeken in het achterhoofd, duidelijk een aankondiging van een winter had moeten zijn. Hoe komt het toch dat Hilversum telkens maar weer zich aan dezelfde steen Stienen stoot ? Vanwaar die voorkeur, vanwaar die propaganda ? Blindheid ?

    Ik ken dat arabistenwereldje niet zo, maar zijn er niet meerdere smaken dan een Joernalist van Eenhoorn ?

    Verwijderen

    En toen ging het forum op slot en kon ik niet meer reageren. Ik had Hans Jansen (en Dandruff, omdat hij zo aandrong) graag antwoord gegeven, maar dat was me niet meer gegund. Had het sluiten van het forum iets met mij te maken?
    Toegegeven, ik heb wel behoorlijk uitgedeeld, al geloof ik niet dat ik qua overtreding van de normale fatsoensnormen erg over de schreef ben gegaan, althans naar de maatstaven die er op Hoeiboei gewoonlijk gehanteerd worden. Dat lijkt me helemaal niet. Wel ben ik natuurlijk met gestrekt been in de discussie gestapt en, eerlijk is eerlijk, ik heb me natuurlijk wel enigszins laatdunkend uitgelaten over het reageerdersvolk ter plekke. Dat ik dit gebeuren heb vergeleken met een legbatterij, zoiets kan natuurlijk niet. Dat is wel erg generaliserend, zoniet stigmatiserend. Dus misschien wilden ze me geen podium meer geven , waar ik me ongehinderd kon bezondigen ‘groepsbelediging’ 😉 Dat is natuurlijk de allergrootste zonde die je in de wereld der Hoeiboeiers kunt begaan.
    Maar omdat ik vond dat ik nog iets aan Hans Jansen en de anderen te zeggen had, bij deze:

    Laatste reactie (24 december 2012, niet meer op Hoeiboei gepubliceerd) :

    Ik weet niet of het wel zo heel ernstig is dat Maurits Berger en Petra Stienen Muaz al-Khatib zo goed kennen. Ik wil wel een slag om de arm houden, vooral omdat ik de meeste informatie niet zelf kan checken. Maar ik ben eerlijk gezegd niet heel erg onder de indruk van dat verhaal van Barry Oostheim. Het lijkt mij nogal een storm in een glas water.
    Als we kijken naar waar Oostheim mee komt aanzetten, echt heftig vind ik het niet. De meeste relevante informatie over de ideeën van al-Khatib, die Oostheim boven water heeft gekregen is die open brief aan Geert Wilders. En die vind ik niet heel wereldschokkend. Oostheim zegt: ‘Het is natuurlijk hartverwarmend dat een imam in Damascus zich verdiept in de Nederlandse geschiedenis maar wat hij daarover te berde brengt zegt ook weer iets over zijn oogkleppen’. Ik vraag me af of de lading die Oostheim eraan probeert te geven niet iets zegt over de oogkleppen van Barry Oostheim zelf. Eerst stelt hij verontwaardigd dat Al Khatib de Holocaust niet zou noemen. Maar dat doet al-Khatib juist wel. Misschien op zijn manier, met zijn passage over Anne Frank, maar dan kun je dus niet zeggen dat hij de Holocaust niet noemt. Bovendien, dat is wel een beetje een vermoeiende trend, zie ik veel op allerlei Hasbara blogs (zoals die van Ratna Pelle, die ik op mijn blog een keer stevig heb aangepakt, tot verontwaardiging van Frans Groenendijk, zie in het forum hierboven) dat de Holocaust bijna wordt afgeschilderd als een Arabisch probleem. Als je die blogs moet geloven was Haj Amin al Husayni belangrijker dan Heinrich Himmler of Adolf Eichmann. Dat vind ik pas echt een verknipte kijk op de geschiedenis, al snap ik heel goed dat dit verkocht wordt door de pro-Israël propaganda-machine. Ik dacht dat de Holocaust vooral een probleem was van het Duitse Nationaal Socialisme (nee, dat is niet hetzelfde als ‘socialisme’, speciaal voor de Hoeiboei- en Martin Bosma-lezertjes). En wat Nederland betreft, een probleem van de Duitse bezetters en van de niet zo heldhaftige rol van de Nederlanders, die veel behulpzamer waren in het meewerken aan het afvoeren van Joden dan de Belgen, de Fransen en de Denen. Maar ja, natuurlijk is met terugwerkende kracht de Holocaust vooral een probleem van de Moslims, als we ook Pamela Geller, een goede vriendin van zowel Bat Ye’or als Geert Wilders, moeten geloven. Oostheim lijkt een beetje aan dezelfde blikvernauwing te lijden, maar dat zegt meer iets over Barry Oostheim dan over Ahmed Muaz al-Khatib.
    En idd, zoals Oostheim zelf zegt ‘Wat opvalt uit de beschikbare informatie over de Nederlandse band met al-Khatib, is dat de Nederlandse diplomaten bepaald niet over een nacht ijs zijn gegaan’. Ik heb niet het idee dat Oostheim niet over een nacht ijs is gegaan (idd dubbele ontkenning). Ik heb meer het idee dat hij spijkers op laag water zoekt. Nogmaals, ik wil een slag om de arm houden, want ik heb zelf verder niet naar meer informatie gezocht. Maar ik ben niet erg onder de indruk van Oostheims poging om al-Khatib als een groot gevaar af te schilderen.
    Die verwijzing naar het Wereldkalifaat vind ik, hoe zal ik het zeggen, een beetje.. (ach het is bijna Kerstmis, dus ik zal het maar achterwege laten). Alles en iedereen is kennelijk besmet met het Eurabië-virus. Ik vraag me alleen af of Oostheim daar niet meer aan lijdt dan al-Khatib, Timmermans, Berger of Stienen.
    Over hoe het echt met Ahmed Muaz al-Khatib zit, ik weet het ook niet allemaal precies. Maar ik heb wel de neiging meer waarde te hechten aan het oordeel van Frans Timmermans, Maurits Berger, Petra Stienen en ‘de Nederlandse diplomaten die bepaald niet over een nacht ijs zijn gegaan’, dan aan de anonieme Eurabië-gelovige Barry Oostheim (nogmaals onder voorbehoud).
    En uiteraard iedereen, medestander of opponent, moslim, Christen, heiden, atheïst, Eurabist of animist, met- of zonder hoofddoek (het is wel Hoeiboei 😉 ), hoe je die dagen ook invult of niet invult, een hele leuke Kersttijd toegewenst.

Tot zover mijn laatste reactie, die niet meer geplaatst kon worden. Jammer dat ik ze geen goeie kerst heb kunnen wensen 😉 Maar goed, ik weet ook niet of dat wat overdone is op een anonieme afwerkplek als Hoeiboei. Dat is toch meer van je kwak dumpen en wegwezen.

 

Uit de serie van Eildert Mulder (Trouw) ‘Anders Breivik is niet alleen’ (http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/article/detail/2901382/2011/09/10/Eurabie-ligt-aan-de-Middellandse-Zee.dhtml?utm_source=scherm1&utm_medium=button&utm_campaign=Cookiecheck ):

Eurabië ligt aan de Middellandse Zee

Eildert Mulder −10/09/11, 15:30

Anders Breivik en de auteurs die hij citeert laten zich meeslepen in een macaber spel met begrippen die voor een tunnelvisie zorgen. Vijfde deel van een serie waarin het manifest van de Noorse massamoordenaar wordt ontleed.

Elke ideologie heeft zijn eigen woordenboek, met begrippen die voor de aanhangers gesneden koek zijn, maar niet altijd voor buitenstaanders. Ze zijn de mallen die het denken vormen. Ze kunnen, als ze samen een gesloten systeem vormen, een tunnelvisie veroorzaken, of cirkels waarin het brein blijft ronddraaien.

Centraal in het denken van de Noorse massamoordenaar Anders Breivik staat het begrip ‘Eurabië’. Op het eiland Utoya vuurde hij zijn kogels af op wat hij zag als de toekomstige elite van het verwenste ‘Eurabië’. Het is navrant te bedenken dat de meeste van zijn jonge slachtoffers waarschijnlijk geen flauw idee hadden van dit motief van de schutter en zichzelf allerminst zagen als ‘Eurabieren’. Misschien hadden ze een vage notie van het begrip ‘Eurabië’, misschien zelfs dat niet. Het is onwaarschijnlijk dat velen zich hadden verdiept in de ‘Eurabië-ideologie’, waarmee Breivik zijn bloedbad rechtvaardigde. Ze kenden het macabere spel niet waarin Breivik zichzelf had verstrikt en waarin hij hen meesleepte.

Gastschrijver Fjordman geeft in Breiviks manifest een resumé van het boek ‘Eurabië’, waarvan de Nederlandse vertaling verscheen in 2007. De auteur voert de schuilnaam Bat Ye’or, wat Hebreeuws is voor ‘dochter van de Nijl’. Bat Ye’or is een Egyptische Jodin. In 1956 moest ze, net als bijna alle andere Egyptische Joden, onder dwang haar land verlaten. Ze vestigde zich in Parijs. Ze schrijft veel over het lot van religieuze minderheden in de moslimwereld, in heden en verleden.

Ze verwijt westerse islamologen dat die een te vriendelijke visie hebben op dat onderwerp. Zij vinden dat, gemeten naar de maatstaven van de tijd, de religieuze minderheden in de moslimwereld het vroeger redelijk hadden. De onderworpen inheemse inwoners van het islamitische wereldrijk konden moslim worden of vasthouden aan hun oude geloof. In dat laatste geval moesten ze een speciale belasting betalen, djizja. In ruil daarvoor kregen ze bescherming.

Dat lijkt een aanvaardbare deal maar Bat Ye’or heeft meer oog voor de lelijke kant van de medaille. De onderworpenen kregen de nederige status van dhimmi’s. Hun tweederangspositie heet dhimmitude. Er waren nogal wat beperkingen. Het bouwen van nieuwe godshuizen was problematisch. Dhimmi’s konden niet trouwen met moslimvrouwen, omgekeerd kon wel, een moslim die trouwt met een niet-islamitische vrouw. De enige manier om aan dhimmitude, waaraan nog meer discriminatie vastzat, te ontkomen was bekering tot de islam. Velen gingen daar dan ook toe over. In een sluipend proces werden daardoor christenen en joden in de loop van eeuwen gemarginaliseerde minderheden, ook omdat de beloofde bescherming wel eens uitbleef.

De toestand van minderheden is nog steeds verre van ideaal. Ook in moslimstaten met een seculiere wetgeving blijven de concepten van jihad en dhimmitude het denken van mensen beïnvloeden. Bat Ye’or bespeurde dat zelfs in Europa, bij de beruchte rellen in 2005 in de vooral door moslimmigranten bewoonde Parijse voorsteden. In haar boek ‘Eurabië’ probeert ze aan te tonen dat ook Europa een dhimmigebied dreigt te worden. De horigheid aan de islam dankt het werelddeel volgens haar aan zijn eigen leiders die al vijftig jaar in het geniep deals sluiten met de Arabische wereld. Dat zette de deur open voor immigratie van moslims, voor de bouw van moskeeën en het scheppen van andere voorzieningen, waardoor Europa zou zijn veranderd in ‘Eurabië’.

Bat Ye’or kent een hoofdrol toe aan Charles de Gaulle, van 1958 tot 1969 president van Frankrijk. Onder hem kwam er een einde aan de Franse kolonisatie van moslimlanden in West- en Noord-Afrika, waaronder Algerije. De Gaulle wilde vervolgens samen met die landen en de voorloper van de Europese Unie (de EEG) een machtsblok vormen, tegen zowel Amerika als de Sovjet-Unie.

Hij was bereid daarvoor politieke concessies te doen aan de Arabieren, zoals een minder pro-Israëlische politiek van Europa. Dat laatste werd acuut in 1973. In dat jaar vielen Egypte en Syrië Israël aan, in een poging om de in 1967 verloren gebieden te herwinnen. De Arabische aanval was gevaarlijk, maar ten slotte won Israël toch, mede dankzij Amerikaanse en ook Nederlandse hulp. De Arabische oliestaten reageerden met een olieboycott tegen de VS, Nederland en Denemarken. Al voor die oorlog waren Palestijnen een terreurcampagne begonnen tegen westerse doelen. Europa had daarom, behalve de Franse ambities, nog twee redenen om in het gevlij te komen bij de Arabieren: olie en afkoping van Palestijns terrorisme.

Tegen die achtergronden begon de Europees-Arabische Dialoog. De Europeanen wilden meegenieten van de stroom aan Arabische oliedollars. Saoedi-Arabië en andere oliestaten begonnen rap te moderniseren en hadden gigantische bouwprojecten in de aanbieding. De Arabieren daarentegen hadden vooral politieke oogmerken en probeerden via de dialoog Europese steun te verwerven voor de Palestijnen.

Aan de wieg van ‘Eurabië’ stonden in die visie dus, behalve De Gaulle, ook de Palestijnen, met terroristische afpersing. Volgens Bat Ye’or gebruikten de Arabische staten de Palestijnen als wapen in de jihad. Breivik en Fjordman komen mede daarom woorden tekort om hun afschuw voor Palestijnen tot uitdrukking te brengen. Het lijkt een handig goedmakertje tegenover Israël en de Joden, die ze op de ziel trappen met laatdunkende opmerkingen over Holocaustherdenkingen, die volgens hen het Europese zelfvertrouwen in de strijd tegen de islam ondermijnen.

Bat Ye’or signaleert een reeks Europese uitspraken die tegen Israël zouden zijn gericht en het bewijs zouden leveren dat Europa op weg is naar een dhimmistatus. Ze legt daarbij de lat hoog en wil bijvoorbeeld niet dat Europeanen de term ‘bezette gebieden’ bezigen (moet zijn ‘Samaria en Judea’). Ze neemt alleen genoegen met uitspraken, die vergaand pro-Israël zijn en verwerpt zelfs de uitdrukking ‘Palestijnse volk’. Sinds 2008 is Israël overigens lid van de Mediterrane Unie, een uitvloeisel van de Europees-Arabische Dialoog.

Bat Ye’or overschreeuwt zichzelf met uitspraken als ‘Al jaren verheerlijkten de Europese politici de moordaanslagen van Palestijnse jongeren en kinderen’. Een ernstiger gebrek van haar analyse is de context waarin ze de Europees-Arabische dialoog plaatst: verhulde djihad en dhimmitude. Dat is in het gunstigste geval onvolledig.

De Europees-Arabische Dialoog stond niet op zichzelf. Een vergelijkbare strategie pasten Europa en Amerika, in dezelfde tijd, toe tegenover andere machtsblokken, die weinig met islam hadden te maken, zoals het Sovjet-blok en China. Begin jaren zeventig trad er een tijdelijke ontspanning op in de koude oorlog tussen het communistische Sovjetblok en de Navo. Een dialoog mondde uit in de akkoorden van Helsinki. Ook de Sovjets waren, net als de Arabische dictators, partners, met wie echte vriendschap onmogelijk was, maar met wie je wel zaken kon doen. In diezelfde periode zocht de Amerikaanse president Nixon toenadering tot China. Ook dat was niet omdat de Amerikanen ineens dol waren op de communistische tiran Mao-Zedong. De drijfveer was eigenbelang, van beide kanten. Net als dus bij die Europees Arabische Dialoog.

Als Bat Ye’or gelijk heeft dan droomden de Arabische dictators van een djihad tegen Europa. In werkelijkheid waren ze juist bang voor een djihad, omdat die vooral henzelf bedreigde. Volgens moslimradicalen behoorden de dictators tot de ergste vijanden van de islam. Daarom wilden die laatsten dat Europa hen toestond de moslimmigranten in de gaten te houden, vanwege gevaar dat ze vanuit die hoek vreesden. Talrijke malen heeft de Egyptische president Moebarak Europa gewaarschuwd dat het terroristen herbergde, ook voor 11 september 2001.

Hoe cynisch Europa en Amerika omgaan met Arabische dictators blijkt wel dezer dagen. Je benut ze zo lang je er baat bij hebt en daarna dump je ze. Na 2003 liet de CIA terreurverdachten zelfs verhoren door de folterende geheime diensten van ex-terreurbaas Kadafi. Dit jaar bombardeerde de Navo Kadafi. Dat is geen dhimmigedrag. Europa is valser en weerbaarder dan Bat Ye’or denkt. Het maakt wel eens een laffe knieval, laat zaken op zijn beloop, leunt op Amerika, laat zich verrassen door oproeren in voorsteden, maar is daarmee nog niet afgegleden tot de islamhorige dhimmistatus van ‘Eurabië’.

Een ander Eurabië, waarover Bat Ye’or zwijgt, ligt overigens aan de Arabische zuid- en oostkant van de Middellandse Zee. De eeuwenlange beïnvloeding en overheersing door Europa hebben daar diepe sporen achtergelaten. Veel Arabieren kleden zich Europees, spreken Europese talen, gaan naar Europese privéscholen, werken in Europa of hebben dat gedaan. Bij hun revoluties roepen ze tegenwoordig ‘het volk wil’ en ook dat klinkt verkwikkend Europees. Het opstandige ‘volk’ wil in zijn slogans ‘de val van het regime’ en veel minder vaak ‘een islamitische staat’.

Ook dit zuidelijke Eurabië heeft zijn doodsvijanden. Islamitische extremisten verafschuwen het evenzeer als Breivik zijn noordelijke Eurabië. Breivik en de moslimextremisten zijn in veel opzichten elkaars spiegelbeelden.

Tot zover Eildert Mulder. Zie ook http://theamericanmuslim.org/tam.php/features/articles/bat-yeor

Lees ook: Koen Vossen, Van Bolkestein, via Bush naar Bat Ye’or; de ideologische ontwikkeling van Geert Wilders, Documentatiecentrum Nederlandse Politieke Partijen (Rijksuniversiteit Groningen), Jaarboek 2008, http://dnpp.eldoc.ub.rug.nl/FILES/root/jb-dnpp/jb08/KoenVossenartikelJB2008.pdf

Bat Ye'or

Giselle Littman-Orebi, alias Bat Ye’or. Wat trouwens ook wel aardig is om te bekijken is een interview dat Pamela Geller van de weblog Atlasshrugs met mevrouw Littman maakte. Geller is ook in Nederland bekend vanwege haar warme band met Geert Wilders (‘My Hero, a Legend, a Freedomfighter’, in haar woorden, zie hier, ‘Freedom Party, I love that name, sounds so American’  😉 ) en zij was het die Wilders naar Amerika haalde om op 11 september 2011 te spreken in New York.  Pamela ‘Hitler was inspired by Islam’  Geller is een belangrijke prominent in het internationale gezelschap van anti-islam activisten. Het begin van het interview met Bat Ye’or is overigens onbedoeld komisch met Pamela’s intro ‘Hi Bat’, maar ik denk niet dat mevrouw Littman een gelukkig pseudoniem heeft gekozen voor de Engelstalige markt en al helemaal niet voor Amerika, waar toch een wat sterkere informele voornamencultuur heerst dan in Groot Brittannië. ‘I feel I’m sitting here with the Pope’, verklaart Pamela verder, nadat ze onbedoeld de Heilige van Lausanne voor ‘vleermuis’ heeft uitgemaakt. Dat Geller mevr. Littman als een soort Paus ziet lijkt mij een een sterke aanwijzing dat er wellicht sprake is van een heuse ‘extreemrechtse islamofobe kerk’, misschien tegenwoordig wel meer dan van een ‘linkse kerk’.  Hoe dan ook, bijzonder fascinerend. Het interview is hier in meer delen te bekijken. En nu ik toch bezig ben, zie ook de presentatie van haar boek ‘Stop the Islamization of America’. In haar praatje verwijst ze overigens ook naar Wilders. Dit optreden van Geller is hoe dan ook exemplarisch voor de stroming die ik hier ‘nieuw islamofoob extreemrechts’ heb genoemd, en waarvoor de weblog Hoeiboei een belangrijke spreekbuis is, wat betreft Nederland dan.

Update 7 januari 2013: Cultureel antropoloog Martijn de Koning (verbonden aan de Radboud Universiteit, Nijmegen) begint vanaf vandaag op zijn site Closer; anthropology of Muslims in Europe een serie over ‘Eurabië’, althans een kritische bespreking van het op Bat Ye’or geïnspireerde ‘Eurabië-denken’, dat ook in Nederland een virulent bestaan leidt (zie alleen al bovenstaande discussie). Ik volg zijn site al een tijd en ik wil deze zeker aanbevelen. Hier alvast het eerste deel: Welkom in Eurabië 1; voor een islamisering van de samenleving. Ik ben heel benieuwd wat er verder gaat komen, dus ik ga het zeker volgen. Het lijkt me buitengewoon relevante materie voor wat hierboven besproken is.

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

7 comments

Nogmaals: de PVV van Geert Wilders; een vergaarbak van alles wat fout is

Posted in 'Islamdebat', opinie, politiek, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 10 september 2012

Aan de vooravond van de Tweede Kamerverkiezingen van woensdag 12 september 2012, wil ik best nog een keertje wijzen op de kwalijke kanten van de partij die mij het meest tegenstaat: de PVV. Ik heb vaker op dit blog duidelijk gemaakt dat ik om heel veel verschillende redenen niets van die partij moet hebben (neutraal ben ik in deze dus zeker niet 😉 ).
Het leek me aardig om de uitzending van KRO’s Reporter van vrijdag 7 september 2012 hier terug te halen, hieronder te bekijken (voor wie geen flashplayer heeft, zie de link naar de website). Een kanttekening, dat het voormalige kamerlid Wim Kortenhoeven nu afstand heeft genomen van Wilders maakt hem in mijn ogen niet opeens betrouwbaar. Misschien klopt het allemaal wat hij zegt, maar Kortenhoeven, voorheen de tweede man van het Cidi, is iemand die het bedrijven van propaganda tot levenskunst heeft verheven. Zijn hele werkzame leven heeft hij zich vooral daarmee bezig gehouden. Je hoeft alleen maar zijn naam te googlen om daar achter te komen. Je zou het bijna met Wilders te doen hebben nu hij zich tegen de PVV heeft gekeerd.

Maar hoe dan ook, het is een boeiende uitzending.

Get Adobe Flash Player
Als het niet mogelijk is Flash te installeren kunt u de video bekijken via deze link.

PVV misbruikte Europees subsidiegeld

De Partij voor de Vrijheid heeft de Europese subsidieregels geschonden. De PVV diende vorig jaar in Brussel een rekening in voor een studie over Nederland en de eurozone. Het onderzoek was bestemd voor de Haagse fractie. De Europese regels staan niet toe dat subsidies voor nationaal politieke doeleinden worden gebruikt. Toch werd de factuur van ruim dertienduizend euro door het Europees Parlement betaald. Dit blijkt uit de uitzending van KRO Reporter van vanavond (7 september, 21.20 uur op Nederland 2).

De PVV deed in Brussel meer subsidieaanvragen.Dat is opmerkelijk omdat partijleider Wilders zich afzet tegen de ‘geldverkwisting in Europa’ en bij herhaling heeft gezegd dat de PVV ‘geen cent subsidie’ ontvangt. CDA Europarlementslid Ria Oomen noemt de aanvragen onrechtmatig: “Omdat Europees geld gebruikt is voor Nederlandse inzet.” Oud PVV Kamerlid Hernandez vertelt in Reporter dat de mogelijkheid om Europees geld voor onderzoek te gebruiken binnen de Haagse fractie werd besproken. “Dat is alleen in een zeer besloten fractiecommissie besproken, de commissie Buitenland, waar ik zelf ook bij zat. Daar is geopperd om te bekijken of de fractie uit Europa dit onderzoek zou kunnen financieren“, aldus Hernandez.

Tweede aanvraag niet gehonoreerd
In maart dit jaar dient de Europese PVV- fractie opnieuw een subsidieverzoek in. Het gaat daarbij opnieuw om een bedrag van ruim dertienduizend euro. Deze keer wordt de aanvraag door Brussel niet gehonoreerd. Op de factuur worden elf dagen research opgevoerd maar van daadwerkelijk onderzoek is volgens Europese ambtenaren geen sprake. De verrichte werkzaamheden bestonden volgens hen uit niet meer dan het vertalen van de samenvatting van een bestaand rapport; het in opdracht van partijleider Wilders gemaakte Lombard onderzoek naar de kosten van de euro. “Het is een uitgavenpost die hoort bij de Haagse fractie”, bevestigt oud PVV Kamerlid Kortenoeven. “De Europese fractie heeft daar evident niks mee te maken “, zegt hij in Reporter. “Het is een beetje voor de bühne werken, maar uiteindelijk zelf wel uit de ruif eten”, oordeelt VVD Europarlementslid Van Baalen.

Declaratie ontwenningskuur
Uit KRO Reporter blijkt verder dat toenmalig PVV Europarlementslid Danïel van der Stoep, die een auto-ongeluk veroorzaakte met vijf keer de toegestane hoeveelheid alcohol in zijn bloed, een ontwenningskuur declareerde. Hij diende vorig jaar bij het Europees Parlement een rekening in van 24.500 euro.

Uitzending op de site van de KRO http://reporter.dossierjournalistiek.nl/seizoenen/2012/afleveringen/07-09-2012

Tot zover KRO Reporter. Zie ook mijn eerdere bijdragen over de PVV:

Meedeinen op het ‘gezonde volksgevoel’ van ‘Henk en Ingrid’

De PVV van Geert Wilders; een vergaarbak van alles wat fout is I

Vrijheid van meningsuiting???

Zie ook mijn complete dossier Rechts populisme in Nederland, waarin de PVV vaak ter sprake komt

Floris Schreve

Demonstratie van de Teaparty in Amerika (is dat niet Sarah Palin achter dat bord? Het zou zomaar kunnen… 😉  ). De overeenkomst met onze eigen PVVers is verbluffend (bron: http://www.facebook.com/Teabonics )

Wim Kortenhoeven versus Maarten van Rossem, 1 voor de verkiezingen, 17-9-2012

Ex PVVer, ex Cidi man en Christen-Zionistische activist Wim Kortenhoeven wekt de irritatie van Maarten van Rossem. Volledige uitzending hier te bekijken: http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1289604

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , ,

1 comment

Video-verslag Amsterdam Gay-pride 2012

Posted in 'Islamdebat', homo-emancipatie/'homo-kwesties', rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 25 augustus 2012

Een impressie van het Amsterdam GayPride weekend en een overdenking van de huidige stand van zaken van het debat over homoseksualiteit in Nederland (video-post)

Mijn allereerste videopost op dit blog. En dan meteen een hele uitgebreide. Ik zal bij deze beloven dat ik er geen gewoonte van ga maken (misschien is dit wel de enige keer). Ik heb deze camera nog niet zo lang en de filmkunst nog lang niet onder de knie (misschien gebeurt dat wel nooit). Bij voorbaat excuses! Ook voor dat ik een vooraf geschreven script opdreun. Dat doe ik nooit als ik ergens een lezing geef, of anderszins een verhaal in het openbaar moet houden. Maar met de camera heb ik gewoon vrijwel geen ervaring, dus dat dwong me enigszins om een voorgekookt sjabloon op te dreunen (al dan niet hakkelend, bij het onprofessionele gewiebel van mijn camrecorder). Nogmaals excuses! Maar ik wilde me toch een keer aan dit experiment wagen.

Ik heb een uitgebreid verslag gemaakt van het afgelopen gaypride weekend in Amsterdam (2-5 augustus 2012). Ik heb dit omlijst met een korte inleiding op de geschiedenis van de homo-emancipatie in Nederland en de oorsprong van het fenomeen Gaypride (de Stonewallrellen in New York). Verder bevat deze post een verslag van de Tears of Pride Walk, gehouden op donderdag 2 augustus en natuurlijk een uitgebreid verslag van de dag van de Canal Parade, op zaterdag 4 augustus, van de parade zelf en een aantal omringende festiviteiten. Ik heb de Canal Parade bekeken samen met de mensen van Secret Garden, een organisatie voor homo’s en lesbo’s afkomstig uit de Islamitische wereld en met Iran LGBT Nederland, ergens op de kade langs de Oude Schans. Verder heb ik een uitgebreide wandeling door de stad gemaakt en het nodige vastgelegd en becommentarieerd. Daarbij gaat het vooral om de opmerkelijke, leuke en soms ludieke kanten van het gebeuren.

Naast een verslag van de Pride is het ook een overview van de Amsterdamse homoscene zoals ik die nu meer dan tien jaar ken en waar ik, tot op zekere hoogte, ook deel van ben gaan uitmaken- als de barmannen en de portiers van  verschillende uitgaansgelegenheden je beginnen te kennen kun je dat wel zeggen, met het risico dat je op een gegeven moment zelfs tot een meubelstuk verwordt (of dat voor mij opgaat laat ik aan anderen). Hoewel, er is niet zoiets als een homoscene. Zoals ik ook in deze bijdrage probeer te laten zien, zijn er talloze subculturen (waarvan ik met sommige wel wat heb, met andere helemaal niets). Op mijn manier heb ik er ook een beetje een ‘voorlichtingsfilm’ van gemaakt, al heeft het verder geen pretenties. Het issue veilige seks en HIV preventie laat ik wel aan de orde komen, omdat ik vind dat dit nog altijd verteld moet worden.

In het tweede gedeelte heb ik het vooral over mijn grootste zorg van dit moment. Ik heb het daar al vaker over op dit blog gehad. Het gaat om hoe de inmiddels alweer drie verschillende rechts populistische bewegingen van de afgelopen tien jaar hebben geprobeerd het homo-emancipatie issue te kapen, om zich tegen de moslims in Nederland af te zetten, van Pim Fortuyn, via Rita Verdonk, tot en met de PVV van Geert Wilders. Zelf heb ik me daar zeer aan geërgerd (zie ook eerdere bijdragen op dit blog, zoals hier, hier, of hier) en vind ik ook dat dit misschien wel het grootste gevaar is voor de homo-emancipatiebeweging. Wat mij betreft kan dit de intergriteit van de homo-beweging aantasten (al is dat gelukkig nog niet gebeurd, want de liefdesverklaring is tot nu toe vooral van een kant gekomen, al schenen veel homo’s toentertijd wel vooral Rita Verdonk erg enig te vinden) en ten tweede zal dit, naar mijn mening althans, vooral de emancipatie van de homoseksuelen in islamitische kring belemmeren. Want ook daar zijn mensen, zij het niet altijd even openbaar, bezig om homoseksualiteit bespreekbaar te maken.  Ik licht dit punt in het tweede gedeelte van mijn film nader toe, hoewel de emancipatie-discussie in islamitische kring een belangrijke rode draad is in het totale verslag.

Hieronder mijn film, opgeknipt in 11 delen van youtube (duur totaal ong. 72 minuten). Daaronder volgen nog enkele links, die relevant zijn voor wat er in deze ‘film’ (het blijft een amateuristisch en schots en scheef in elkaar geknutseld rommeltje, ik kan me niet genoeg indekken 😉 ) aan de orde komt.

 

officiële site Amsterdam gaypride: http://www.weareproud.nl/

sites mbt homoseksualiteit, van emancipatie, belangenorganisaties tot ongecompliceerd uitgaan, die mijn sympathie/instemming/ voorkeur hebben

Ikzelf filmend gesnapt door de camera van ‘Fotograaf Erik’, op donderdag 2 augustus 2012 bij de Westerkerk (zie http://partyhotshots.nl/2012/08/tears-of-pride-walk/ )

Hieronder nog een aantal foto’s (snapshots) uit het door mij gefilmde materiaal (klik op de foto’s voor vergrote weergave):

                                                                                                                   

twee bovenstaande foto’s http://www.clubrapido.com/videos/

bovenstaande foto door Erik (http://partyhotshots.nl/2012/08/tears-of-pride-walk/ )

Floris Schreve,

Amsterdam, augutus 2012

regenboog boven Amsterdam, augustus 2012

Canal-Parade 2011 (Prinsengracht)

Foto’s Floris Schreve (tenzij anders aangegeven)

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

leave a comment

Meedeinen op het ‘gezonde volksgevoel’ van ‘Henk en Ingrid’; hoe islamofoob extreemrechts sluipenderwijs mainstream is geworden

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), islamofobie, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', opinie, politiek, racisme, rechts populisme in Nederland by Floris Schreve on 26 maart 2012

Over opportunisten, fellow-travellers, alarmisten, complotdenkers, Eurabië-adepten, propagandisten en onze minister president

Opportunisten zijn er van alle tijden en alle culturen en bestaan in vele gedaanten en soorten. En hoe ogenschijnlijk vuil en lelijk ook, politiek bedrijven in een pluralistisch systeem kan bijna niet zonder een bepaalde mate van opportunisme. Een wetsvoorstel van GroenLinks of D66 wordt soms door de PVV gesteund en omgekeerd gebeurt ook weleens hetzelfde. Fleur Agema van de PVV kan – qua zorgbeleid – vaak goed zaken doen met de SP en vice versa. Al staan deze partijen nog zo tegenover elkaar in principiële kwesties, in de dagelijkse praktijk gaat men vooral pragmatisch te werk.

Al van een iets andere orde is de huidige ‘gedoogconstructie’, van VVD en CDA met de PVV. Dat een liberale partij (tenminste, ik dacht dat de VVD zichzelf zo ziet) op die manier samenwerkt met een uitgesproken onliberale nationalistische partij die willens en wetens bepaalde bevolkingsgroepen discrimineert (van ‘kopvoddentax’ tot anonieme ‘kliklijnen voor Oost-Europeanen’, weliswaar een oud –Hollandse traditie- zie ons nationale dossier 40-45, maar wat mij betreft buiten de beschaafde orde) vind ik, qua pragmatisme, over de grens. Dan verkwansel je echt je principes en ben je wat mij betreft geen liberale partij meer. Terecht dat Joris Voorhoeve zijn lidmaatschap van de VVD opzegde en zich heeft aangesloten bij D66. Er zijn nog een paar andere VVDers geweest, die zich tegen deze samenwerking hebben uitgesproken als Frans Weisglas en Pieter Winsemius, maar waren er maar meer echte liberalen in de VVD. Voor het CDA geldt wat mij betreft hetzelfde, maar daar was gelukkig wel veel oppositie- en terecht! Al heeft die oppositie het helaas niet gered tegenover de Verhagens en de Bleekers van die partij.

Windvaan van links naar rechts

Het grote ‘zoals de wind waait, waait mijn jasje spel’ is natuurlijk niet slechts voorbehouden aan politici. Het komt ook voor bij opiniemakers en journalisten. Ik wil hier een klein gevalletje aanhalen, niet omdat het zo uitzonderlijk is, maar omdat ik het toevallig goed gedocumenteerd heb. En wellicht is het aardig om het op dit blog nog een keertje terug te halen. Dat is van journalist Joost Niemöller, vroeger van de Groene Amsterdammer, later HP/De Tijd (waarvan hij ook alweer ‘vervreemd’ schijnt te zijn, zie hier) en sinds de laatste jaren van vooral rechtse anti-islamsites, zoals Het Vrije Volk, de Dagelijkse Standaard en nog een paar van dat soort blogs.

In HP De Tijd van 2-4-2004 schreef hij het voor dat moment nogal modieuze artikel ‘Monddood’, over niet-politiek correcte opiniemakers, die door ‘de linkse kerk’ monddood zouden worden gemaakt.

Zo schreef hij onder meer: ‘Een van hen was Gerry van der List, die in 1998 een storm van kritiek over zich heen had gekregen toen deze zich in zijn column in de Volkskrant had geërgerd aan exhibitionistische uitwassen van de Gay Games. Van der List trok zich terug uit het publieke debat en werd redacteur bij Elsevier’.

Het aardige is nu om te zien wat Joost Niemöller toentertijd zelf schreef over deze zaak in de Groene Amsterdammer, temeer omdat hij het in HP in 2004 zo opnam voor al die arme rechtse opiniemakers, die, in Niemöllers woorden, een ‘feitelijk spreekverbod’ was opgelegd door de ‘smaakbepalende linkse elite’. Zie hier trouwens de oorspronkelijke column van van de List uit de Volkskrant.

Vijf citaten van Niemöller uit zijn ‘Gerry en de gays’ (de Groene, nr. 35, 1998): ‘Saaie Gerry houdt gewoon niet van feestjes. Zelfs niet van de VVD-feestjes. Zo verklaarde hij ooit in een interview niet uit de voeten te kunnen met de gezelligheid van de bierpomp en het spreekwoordelijke dixielandorkestje op de partijbijeenkomsten. En dus houdt hij al helemaal niet van echt uitbundige feestjes. Met blote benen en uitbundige mensen enzo. Gatver. Zie je hoe die d’r bij loopt? Kijk nou, die kerels staan gewoon te tongzoenen!? (…) Zijn stukje eindigt in een gewaagde vergelijking met ‘de kinderporno uit Zandvoort’, en als uitsmijter komt dan nog de fascistische (oeps, dat ligt tegenwoordig heel gevoelig bij Niemöllers huidige medestanders, FS) slotzin: ‘Opgeruimd staat netjes.’ (…) Gerry van der List komt uit een katholiek gezin in de Alblasserwaard. Een beetje onhandig lijkt me, tussen al die hervormden of gereformeerden of hoe heet het daar. Maar Gerry draagt zijn Alblasserwaardse identiteit (geen gay-boot te bekennen) met trots uit (…) Over Pim Fortuyn is Gerry van der List afwisselend instemmend en plagerig; hij vindt dat gescheld op de islamisering van Holland terecht, maar minder terecht natuurlijk dat vieze gay-gedoe en dan zo open en bloot. (…) Het CDA-denken van Gerry over blote billen van mannen komt nog het meest overeen met wat de gewone man en vrouw onder de allochtonen vindt. Als er op gays werd gescholden in Amsterdam tijdens de spelen, dan was het door Marokkanen (gehoord op een station: ‘Gays weg uit Amsterdam’) of door Surinaamse huisvrouwen op de markt die vonden dat ‘die mensen’ maar eens een beetje normaal moesten doen’. En zo gaat het maar door.

Gerry van der List reageerde op dit artikel in de Groene (nr. 36, 1998), middels een ingezonden brief, als volgt: ‘Het deed mij vanzelfsprekend deugd dat De Groene deze week een heel artikel (‘Gerry en de gays’ van Joost Niemöller) wijdt aan mijn denkbeelden. Wel bevreemdde het mij dat ik getypeerd werd als ‘het orakel van de Alblasserwaard’ (omslag), ‘een katholiek uit de Alblasserwaard’ (inhoudsopgave) en als iemand die zijn ‘Alblasserwaardse identiteit’ met trots uitdraagt. Ik kom namelijk niet uit de Alblasserwaard’. Joost Niemöller schreef onder meer in zijn naschrift: ‘Dat was erg dom van mij. Mijn excuses aan alle inwoners van de Alblasserwaard’. Dat vond ook toen niet erg sportief van Niemöller (ik was het overigens toen wel met hem eens en vond het zelfs een leuk artikel, waar ik vooral erg om moest lachen), dus daarom heb ik deze passage onthouden en schoot hij me weer te binnen toen ik kennis nam van Niemöllers ‘draai’ in HP/deTijd .

Overigens was Gerry toentertijd nogal in nopjes met Niemöllers aanval. In 1999 liet hij een bloemlezing van zijn columns bundelen met de pakkende, in Niemöllers woorden ‘fascistische’ titel Opgeruimd staat netjes; burgerlijke bespiegelingen. Ik heb zo’n vermoeden dat hier inderdaad meer sprake is van kleinburgerlijkheid dan van fascisme. Van het niveau ‘zoenende mannen, getver’ ;)Of om met de lullo’s van Jiskefet te spreken: ‘Gatverdamme van Binsbergen, dat is vies man!’

Ondertussen houdt de inmiddels 180 graden gedraaide Niemöller zich vooral bezig met de modieuze activiteit ‘islam-bashen’. Zie vooral Het Vrije Volk of de extreem rechtse website Faith Freedom International (maar niet voor iedereen), een orgaan dat zichzelf aanprijst met de ronkende tekst: ‘Faith Freedom International is de stem van de waarheid. We hebben slechts één doel : de haat stoppen, de leugens van Islam blootleggen en het moslimexpansionisme aan banden leggen’ (het tegenovergestelde van ‘Faith Freedom’ dus). Ook heeft hij een nieuwe missie ontdekt: Pedo jagen! En dan bedoel ik niet dat hij zich in een concrete gevallen voor slachtoffers inzet, of dat hij desnoods een paar bisschoppelijke beerputten licht, nee, Niemöller houdt zich vooral bezig met het bij voorbaat verdacht maken van mannen die werkzaam zijn in de zorg voor kinderen. Hij bepleit zelfs een beroepsverbod ( hier en hier). Wat een timing weer. En ook zo ontzettend dapper. Joost Niemöller, gevoelig voor de tijdsgeest is hij wel. Misschien zelfs iets té gevoelig. Zie hier het werk van een onuitstaanbare rasopportunist. Wellicht een wat stevige kwalificatie van mijn kant, maar als je eerst Gerry van der List fascistoïde uitingen toedicht (vast ‘ironisch’ bedoeld) met zijn overigens misplaatste maar vooral onhandige ‘opgeruimd staat netjes’, om tien jaar later regelmatig voor een site te schrijven waarop oa jubelend staat vermeld ‘Het knieschot-voorstel van Wilders gaat eindelijk worden toegepast’ (zie hier, wat volgens mij onzin is, dit terzijde) ben je het stadium ‘voortschrijdend inzicht’ ruimschoots voorbij en ben je naar mijn bescheiden mening een opportunistische draaikont.

Dit alles gezegd hebbend wil ik nog een ding toevoegen. Wat mij betreft heeft Joost Niemöller (hoe conformistisch naar de mode van dat moment ik zijn opinies ook vind) op een buitengewoon eerlijke manier gereflecteerd op de moordpartij van Anders Breivik in Oslo. Daarbij is hij ook kritisch bij zichzelf en bij zijn medestanders te rade gegaan. Zie hier zijn overdenking. Daarvoor alle waardering, al vind ik het eigenlijk niet meer dan vanzelfsprekend.

Hoeiboei-geloei

Ook bepaalde blogs doen niets liever dan meedeinen op de golven van de gemoedstoestand des volks. Zie vooral de groepsblog Hoeiboei, opgezet door Annelies van der Veer, maar waar vooral veel stukken te vinden zijn van opiniemakers die op dat moment erg in de mode zijn (ook arabist Hans Jansen gebruikt Hoeboei geregeld als uitlaatklep, zoals inmiddels wel algemeen bekend zal zijn sinds het Wildersproces). Een leuk detail. Wie op dit moment deze site opent ziet in de rechterbovenhoek een banner waar het romandebuut wordt aangeprezen van niemand minder dan de door Joost Niemöller zo verguisde Gerry van der List, Altijd November (zie hier de Hoeboei –recensie, die overigens lovend is). Van der List heeft zijn debuut opgedragen aan…Henk en Ingrid! Juist… dan moet het haast wel een meesterwerk zijn, dat kan niet anders. Wel ernstig dat je zelfs als schrijver je zo gedienstig opstelt aan de grote blonde roerganger. In het Midden Oosten proberen de intelligentsia en de culturele sector zich juist aan dit soort opgelegde patronagesystemen te ontworstelen, maar onze locale Hoeiboei literatoren onderwerpen zich kennelijk vrijwillig aan zulks lakeiendom. Zou de romancier Gerry het verder ook eens zijn met Wilders opvattingen over kunst en cultuur (linkse hobby)? Het zou me niets verbazen. Het was me sowieso al opgevallen hoezeer de esthetiek van bijvoorbeeld de aanhang van Pim sterk overeenkwam met die van de Iraakse Ba’thpartij (en van verschillende andere dictaturen in het Midden Oosten). Een blik op de bronzen standbeelden van hun beider voorgangers is genoeg. Ideologisch zijn er natuurlijk grote verschillen (begrijp me niet verkeerd, al zijn beiden wel uitgesproken nationalistisch- misschien een ideetje om het verzamelde werk van Michel Aflaq een keertje te vergelijken met dat van Pim, nu het ook in de mode is om de Koran met Mein Kampf (!) te vergelijken?), maar de vorm waarin zowel de Ba’thi’s als de Fortuynisten zich visueel uiten vertoont verbluffende stilistische overeenkomsten. Beiden heel erg DDR, om het maar zo te formuleren, maar ja, kunst is ook een ‘linkse hobby’, dus misschien is het daarom wel zo, dat wanneer de Nederlandse Archie Bunkers zich dan toch aan ‘kunst’ moeten bezondigen, de keuze voor een stalinistische vormgeving voor de hand ligt (ik vermoed dat de Henk en Ingrids van de PVV de DDR kunst veel meer kunnen waarderen, dan die ‘decadente abstracte kunst uit het Westen’, zoals daar in het vroegere Oostblok over werd gedacht). Ironisch was verder, dat in precies hetzelfde weekend dat alle standbeelden van Saddam omver werden getrokken (tweede weekend van april 2003), ook het beeld van Pim per ongeluk werd onthoofd onder een viaduct, toen Zijn Discipelen (over opportunisten gesproken!) het in een aanhangwagen over de snelweg vervoerden.

Wat me nog wel een probleem lijkt is wanneer Henk en Ingrid Geert Wilders willen eren met een bronzen standbeeld. Want wat doe je met dat kapsel? Je kunt het negeren, maar dan herkent niemand Wilders (dat kapsel is nou juist de blikvanger). Maar als je het gaat patineren, wordt het zo idioot dat je dat als serieuze aanhanger simpelweg niet kunt maken. Dat verdient nog een aardige brainstormsessie om daar een intelligente artistieke oplossing voor te vinden. Het zou me niets verbazen als daar inmiddels al over is nagedacht. Dan maar geen beeld, zal de conclusie wel zijn geweest. Misschien is als huldeblijk een streekroman over Henk en Ingrid inderdaad een beter idee.

Verder weet ik ook zeker dat Henk en Ingrid diep in hun hart homo’s net zo ‘getver’ vinden als Gerry, al zien zij ook wel in dat ‘de homo’s’ een ideaal strijdmiddel tegen ‘de moslims’ zijn (‘want wij hebben wel Verlichting en hullie niet’) . Maar eerlijk is eerlijk, itt Joost Niemöller is Gerry wel consequent gebleven. Misschien zijn het nu wel dikke vriendjes geworden, je weet maar nooit. In ieder geval ben ik nu wel verplicht aan mezelf om die roman over Henk en Ingrid te gaan lezen (als het me lukt). Ben heel benieuwd hoe van der List zijn personages tegen zoenende mannen laat aankijken. Rooie oortjes ;)

Het is overigens niet eens de eerste keer dat Henk en Ingrid opduiken in sneue fictie, met een duidelijke onderliggende partijpolitieke boodschap (hoop niet dat het een nieuw literair genre gaat worden en dat er op een gegeven moment een hele reeks Henk en Ingridromannetjes verschijnt- ‘de mensen in het land kunnen zich er zo goed mee identificeren’). In De Onzichtbare Ayatollah (van Praag, 2010), met bijdragen van Hans Jansen , Nahed Selim en Carel Brendel, is van de laatste ook een vrij triest fictief verhaal opgenomen, over hoe mooi het zou zijn als ‘de islamisering’ een halt zou worden toegeroepen. ‘Hoogtepunt’ uit dat verhaal is de sloop van de Es Salam Moskee in Rotterdam, waarbij Henk en Ingrid samen met een inmiddels ontislamiseerde Ali en Fatima staan te juichen, alsof het de intocht van de Canadezen betrof in mei 1945. Ik heb dit stukje mierzoete propagandakitsch met plaatsvervangende schaamte gelezen. Vieze missionarissenlectuur vond ik het (begrijp me niet verkeerd, misschien moet ik ervan maken ‘vieze zendelingenlectuur’). Van wat zou het heerlijk zijn als die wilden eindelijk eens inzien dat onze God de beste is.

Terug naar Hoeboei zelf. De trend is sinds alweer een tijdje dat de islam of moslims door het ‘verlichte’ deel der Natie op de korrel worden genomen. En daar doet Hoeiboei graag aan mee. Soms gaat het wel heel ver, zoals onlangs in een column van Annelies van der Veer (die ook in Metro verschijnt), over het toneelstuk Wilders ontmoet Breivik van Theodor Holman, waarin zij oa het volgende te melden heeft:

‘Het gedachtegoed van Breivik zou je kort kunnen samenvatten met de stelling dat het cultuurrelativisme (alle culturen zijn gelijkwaardig) de oorzaak is van de huidige politieke correctheid waarin we verkeren. Daardoor is een open debat nauwelijks meer mogelijk.

Wie zich níet met dit gedachtegoed verwant voelt, zou zich eigenlijk na moeten laten kijken want inderdaad, niet alle culturen zijn gelijkwaardig. Een cultuur waarbij de schaamlippen en de clitoris van meisjes worden weggesneden, is niet gelijkwaardig aan de westerse cultuur. Of een cultuur waar de sharia, het islamitisch recht, de norm is, die is beslist ongelijkwaardig aan de onze. Vooral voor vrouwen, homo’s en andersdenkenden ziet het er dan niet best uit. Als je volkomen terecht niets van dat cultuurrelativisme moet hebben dan deel je het gedachtegoed van Breivik (of Breivik deelt jouw gedachtegoed) maar dan ben je nog geen moordenaar natuurlijk, net zo min als Geert Wilders dat is. Het wil overigens evenmin zeggen dat er niet meer Breiviks rondlopen bij wie de stoppen bijna al zijn doorgeslagen.

En dat komt allemaal door dat doorgeschoten cultuurrelativisme, het multiculturalisme, dat helaas gemeengoed is geworden in Nederland, in het ganse Westen beter gezegd. Het is de oorzaak dat de democratie onder druk is komen te staan maar daar mag het niet over gaan. Niet echt. ‘t Is een typisch moderne welvaartsziekte. Alle ziekteverschijnselen zijn er, talloze ontstekingshaarden (onderwijs, journalistiek, de kunsten, cabaret) en er zijn weinigen die de diagnose durven stellen terwijl je een heleboel ‘specialisten’ hebt die het probleem aanmerken als betrof het een patiënt met onverklaarbare klachten’ (http://www.metronieuws.nl/columns/knuppel-in-het-hoenderhok/SrZlcv!UKRV76XnQNgTc/ )

Dit is vrij representatief voor wat voor het geluid dat doorgaans op Hoeiboei klinkt. Wat moet je ervan zeggen? Ik geloof niet dat er iemand het had moeten wagen om in 2002 zo begripvol over Volkert van der G. te schrijven, dan was het land te klein geweest. Bovendien is het ook een redenering van niks. ‘Ben je tegen onverdoofd slachten? Dan deel je het gedachtegoed van van der G.’ Ik wil hier best verklaren dat ik zowel tegen onverdoofd slachten ben als tegen het besnijden van meisjes, maar dat maakt mij nog geen medestander van zowel Volkert van der G. als Anders B. Misschien denkt Annelies dat haar lezers zo dom zijn (waarschijnlijk flink wat PVV stemmers), maar kom met iets beters! En met alle afschuw voor wat van der G. gedaan heeft, hij beperkte zich tot het elimineren van zijn opponent, richtte geen bloedbad onder kinderen aan. Nog interessanter is dat toentertijd de aanhangers van Fortuyn mede de schuld legden bij zijn ‘linkse tegenstanders’, die Fortuyn zouden hebben gedemoniseerd. Het omgekeerde is in het geval van Breivik veel minder gebeurd (in Nederland althans) naar de islambashers, die misschien een voedingsbodem zouden hebben gecreëerd voor Breivik (terwijl Breivik zich op veel van hun geschriften beriep, wat ook een belangrijk verschil met Volkert van der G. was, die nergens heeft verklaard dat hij zich had laten inspireren door Melkert, Dijkstal, de Graaf, of Rosemöller). Geen misverstand, ik zeg dus niet dat degenen op wie Breivik zich beriep enige verantwoordelijkheid hebben voor zijn daden. Dat zou ik nog steeds onterecht vinden, tenzij er hard bewijs voor zou bestaan en dat is er niet. Maar wat als de Hoeiboeiers zelf zo begripvol zijn naar kinder- en massamoordenaar Breivik? Zelfs ‘Wie zich níet met dit gedachtegoed verwant voelt, zou zich eigenlijk na moeten laten kijken’, aldus Annelies van der Veer. Daar staat mijn verstand eerlijk gezegd een beetje bij stil. Want dit lijkt meer op begrip kweken dan op verklaren (wat altijd moet gebeuren, of het nu om Bin Laden, Volkert van der G, Ulrike Meinhoff, Mohammed Atta of Breivik gaat). Typisch Hoeiboei. Bij Volkert van der G. noemen we het ‘demoniseren van Pim’, bij Breivik noemen we het ‘stoutmoedig de knuppel in het hoenderhok gooien’. De wereld beschouwd door een ideologische mist, wellicht net zo erg als bepaalde dogmatische linkse organen dertig jaar geleden. Ook hier dringt zich de vergelijking met DDR sympathisanten op (tussendoor, ik vind dat ook Rita Verdonk wel een interessante ontwikkeling heeft doorgemaakt, van PSP naar populistisch rechts), of met degenen die best een beetje begrip hadden voor de acties van Ulrike Meinhoff. Alleen staan de daden van Breivik, zowel ‘kwalitatief’ als ‘kwantitatief’ niet in verhouding to die van de RAF, die zich in regel beperkte tot aanslagen op hoge functionarissen van de Bondsrepubliek, in plaats van op een groep kinderen. Ik kan eerlijk gezegd weinig respect opbrengen voor dit soort fellowtravellers-geneuzel, maar ja, ik heb het idee dat de Hoeiboeiers net zo fanatiek , net zo dogmatisch en vooral net zo ideologisch verblind zijn als vroeger drammerig oud links. Als je terecht verontwaardigd bent over Volkert van der G. of Mohammed B., maar Breivik ergens wel een beetje begrijpt, ben je wat mij betreft echt heel erg diep gezonken. Want hoe weerzinwekkend de daden van Volkert en Mohammed B ook waren, zij hebben geen groep kinderen afgeslacht. Dat maakt Breivik erger, misschien vergelijkbaar met de Tjetjeense terroristen die een bloedbad aanrichtten op die school in Beslan. Maar hoewel beide misdaden even erg zijn, vind ik het (als ik het moet ‘begrijpen’) nog net een beetje enger dat iemand in het welvarende en vreedzame Noorwegen zoiets doet dan in de Kaukasus, waar het Russische leger niet onderdoet aan de wreedheid van sommige Tjetjenen.

Wat de column van Annelies van der Veer helemaal bizar maakt is als je die afzet tegen haar column van kort na de de aanslagen , ‘Het is een ideeënstrijd stupids!’ (Metro, 2011-08-02, ) Daarin zegt zij oa: ‘Van geen enkele kant is er begrip voor Anders B.’s daad. Niemand draagt verzachtende omstandigheden aan voor de megalomane moordenaar. Nog niet. Het is natuurlijk volkomen terecht dat er geen begrip of sympathie is voor Anders B., maar ook dat is wel eens anders geweest. Denk aan de moordenaars van Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Hoe snel klonk toen niet “het mag niet, maar…”

Pardon??? Fellowtravellers zijn flexibele mensen, laten we het daar maar op houden. ‘Nog niet’ zijn de enige twee woorden in bovenstaande passage die een grond van waarheid bevatten. Want een paar maanden later, als de slachtoffers begraven zijn, begint haar dweepzucht toch weer op te spelen. Zelfs zo erg, dat wie het niet eens is met Breiviks ideeën ‘zichzelf zou moeten laten nakijken’. Dat is volgens mij net zoiets als, of zelfs iets sterker dan het door Annelies gehekelde ‘het mag niet, maar…’ Als je in staat bent om binnen een paar maanden zo’n ommezwaai te maken, heb je de ‘Joost Niemöllertrofee voor opportunisme’ met stip gewonnen. En voor een vergelijking met de reacties na de moord op Fortuyn en die na de aanslag van Breivik, zie deze reportage van Nieuwsuur, een paar dagen na de aanslagen. Een nuttige opfrisser lijkt me, ook voor Annelies van der Veer. Zinvol commentaar overigens van Bart Jan Spruyt.

Overigens kan het altijd erger. Zie bijvoorbeeld de column van Afshin Ellian in Elsevier, van zondag 24 juli 2011,  nav de aanslagen van Breivik. Hij beweert daarin oa het volgende:

‘Anders Breivik wilde de islam bestrijden, maar hijzelf werd gegrepen door de gedachtewereld van de politieke islam. Ook zij voeren geen debatten en polemieken met tegenstanders. Ook zij zijn gewetenloos. En daarom is hij een exponent van een psychopathische vorm van zelf-islamisering’.

Tja…’Zelfislamisering’ dus. Hoe pathetisch kun je zijn? Misschien is het Ellian ontgaan, maar Breivik haalde juist zijn inspiratie uit diverse islamkritische geschriften, veelal uit neoconservatieve hoek, precies waar Ellians eigen sympathie ligt. Ik zeg daarmee dus niet dat de verenigde neoconservatieven en islamcritici collectief verantwoordelijk zijn, of zelfs schuld aan de aanslagen hebben, maar om Breiviks daden op het conto van islam te schrijven is natuurlijk wel een beetje verknipt.

Een soortgelijke reactie kwam op de website Het Vrije Woord, van de Fortuynistische jongerenorganisatie. Alleen werd daar ‘het socialisme’ als de grote boosdoener aangewezen, terwijl ik dacht dat Breivik juist een groep tieners van de Sociaal Democratische jongerenorganisatie had afgeslacht. En dan nog steeds zeuren over de demonisering van Pim. Maar goed, als zelfs rechtsfilosoof Afshin Ellian niet verder komt dan dit niveau, wat kun je dan verwachten van de volgens mij niet al te snuggere jonge Fortuynisten? ‘Hullie hebben Pim gedemoniseerd, dus nu mogen wij ook’. Ik heb niet het idee dat zich hier de grootste denkers van het rechtspopulistische smaldeel hebben verzameld. Op het Vrije Woord staan wel meer idiote dingen. De homofobie is er vaak ook niet van de lucht, en dat allemaal uit naam van Pim. Zie daarover dit eerdere blogitem.

Het bovenstaande is wat mij betreft ook enigszins van toepassing op het toneelstuk van Theodor Holman (gezien de leesvoorstelling van zondagavond 25 maart 2012 in de Balie, Amsterdam). Een goed geschreven en soms zelfs geestige dialoog over het ‘dilemma’ of je je doelstellingen in geval van een ernstige crisis langs democratische weg moet proberen te realiseren (Wilders) of dat je in het uiterste geval geweld mag gebruiken (Breivik). Van de figuur Wilders was overigens een net iets te reflecterend en vooral een te welsprekend personage gemaakt-de echte is meer van ‘in de knietjes schieten’, ‘kopvoddentax’, of ‘Doe es normaal, man’. Dat vond ik er soms irritant aan. Wilders is geen groot denker en ook geen groot redenaar, daar zullen toch zelfs zijn sympathisanten het mee eens zijn, zeker zijn ‘intellectuele fellowtravelers’? Als zijn huidige ‘grachtengordel-bewonderaars’ dat niet meer zien, of durven te zien, of dat wel zien maar niet durven te zeggen, heeft het DDR syndroom harder toegeslagen dan ik dacht. Zelfs Hans Jansen heeft het over ‘de Tokkies en de Takkies’. Laten we Wilders dus niet mooier maken dan hij is.

Holman heeft overigens verklaard zich in bepaalde opzichten verwant te voelen met Breivik, althans met zijn gedachtegoed (zie interview op de Dagelijkse Standaard ). Laat ik me niet meteen bij de verontwaardigden voegen, al kan ik me daar oprecht niets bij voorstellen. Ik waardeer zeker Holman als columnist (ik heb hem meer dan tien jaar in de Groene Amsterdammer gevolgd), al ben ik het lang niet altijd met hem eens, sinds de laatste jaren steeds minder zelfs. Maar het is niet aan mij besteed. Ik heb geprobeerd om dat vreschrikkelijke manifest van Breivik te lezen (2083 – A European Declaration of Independence,  hier te raadplegen). De in een soort avondland-romantiek gedrenkte vrijmetselaars/quasi esoterische kitsch staat me al tegen, laat staan dat ik dan enige empathie kan opbrengen voor zijn gebral over de Christelijke cultuur van het westen die in verval zou zijn, uitgehold door postmoderne multiculturalisten (in dit opzicht zag ik zelfs enige verwantschap met het extreem racistische en ook antisemitische Belgische antroposofische tijdschrift de Brug, waar ik op dit blog vaak tegen geageerd heb, zie hier, behalve dat Breivik een groot bewonderaar van Israël is). Dus waar heeft Annelies van der Veer het over? Ik zal nooit snel zeggen dat ‘iemand zich moet laten nakijken’ (psychologiseren is niet echt een hobby van me), maar ik kan met de beste wil van de wereld niet begrijpen waarom deze duistere eso-drap van een verknipte geest zo diepzinnig zou zijn.

Een interessant gesprek over deze voorstelling, met De Balie-directeur Yoerie Albrecht en de acteurs Thijs Römer (Breivik) en Hugo Koolschijn (Wilders) is hier te beluisteren (De Avonden, VPRO, link onderaan artikel uit HP de Tijd).

Mijn grootste probleem met dit stuk was dus dat het achterliggende wereldbeeld voor geen meter deugt. Wat mij betreft is er geen oorlog tussen ‘de islam’ en ‘het westen’ en is bijvoorbeeld de Eurabië-theorie van Bat Ye’or, waarnaar in de voorstelling verwezen wordt, volstrekte paranoïde onzin (‘The Protocols of the Elders of Brussels’, in de woorden van Adi Schwartz, in de Israëlische kwaliteitskrant Haaretz).  Natuurlijk, Theo van Gogh is op een beestachtige manier vermoord door Mohammed B, daar doe ik niets aan af (Holman was zo’n beetje de beste vriend van van Gogh, naar ik heb begrepen). Maar ook dat betekent niet dat de hele wereld nu verwikkeld is in een oorlog tussen het westen en de islam en al helemaal niet dat massamoordenaar Breivik iemand is die slechts de uiterste consequentie heeft getrokken en zijn afschuwelijke daad heeft begaan op basis van een op zich juiste analyse. Dat maakte deze voorstelling nogal grotesk. Wellicht overtuigend voor hen die geloven dat Wilders en met hem Bat Ye’or, Robert Spencer, Pamela Geller, Andrew Bostom en nog een paar van dat soort islamofobe activisten en complotdenkers (in dit filmpje van de inmiddels ook in Nederland bekende Pamela Geller, vanwege haar contact met Geert Wilders, zie je ze bijna allemaal bij elkaar), of zelfs Samuel Huntington met zijn Clash of Civilizations-theorie, gelijk hebben, maar voor de rest (en voor mijzelf) eigenlijk irrelevant. Je kan ook hele interessante toneelstukken schrijven over ‘dilemma’s’ als ‘moet de weg naar Het Ware Communisme via de Dictatuur van het Proletariaat afgedwongen worden met geweld, of kan de Wetmatigheid van de Geschiedenis zich ook zonder bloedvergieten voltrekken?’ of ‘op wat voor manier zorgen we ervoor dat alle Joden zich tot het Christendom bekeren, na hun terugkeer naar een volledig etnisch gezuiverd en ongedeeld Palestina/Groot Israël en mag er sprake zijn van dwang, zodat Jezus de Messias eindelijk kan terugkeren om het Koninkrijk Gods te brengen?’ Als je, zoals ikzelf, over dat soort vraagstukken je schouders ophaalt omdat je niets met het wereldbeeld daarachter hebt, is een toneelstuk daarover al snel ‘much ado about nothing’ (en dan heb ik het niet over het briljante stuk van Shakespeare). Dat had ik ook een beetje met deze dialoog van Theodor Holman. Een Hoeiboeistuk, over typische Hoeiboei-problemen voor echte Hoeiboei mensen. Maar dit terzijde. Zie verder het commentaar van Ewoud Butter Het ongelijk van Theodor Holman, Breivik en Wilders, waar ik me geheel in kan vinden.

Rest mij nog toe te voegen dat wat Annelies van der Veer in haar column te berde brengt over politieke correctheid en cultuurrelativisme totale quatsch is (en niet alleen haar formulering ‘de huidige politieke correctheid’- de ‘huidige politieke correctheid’ ligt eerder in de lijn van de Hoeboeiers). Ik ben zelf noch een voorstander van een doorgeschoten cultuurrelativisme (van ‘je moet niet zeuren als daar gemarteld wordt, want dat is gewoon hun cultuur’), noch van een doorgeschoten ‘universalisme’ (westers suprematisme, ‘onze God is de beste’). Ik ben het in deze overigens ook niet geheel eens met Paul Cliteur, die over deze kwestie trouwens een interessant boek schreef Moderne Papoea’s; dilemma’s van een multiculturele samenleving (de Arbeiderspers, 2002, van der Veer verwijst naar deze titel in de discussie onder haar column). Cliteur brengt deze dilemma’s veel beter voor het voetlicht dan Annelies van der Veer (alsof Breivik met zijn kruistochtenromantiek een goed voorbeeld is). Het boek van Cliteur is intellectueel zeker prikkelend en werpt nuttige vragen op, maar ik was het ook daar uiteindelijk niet mee eens. Het voert wat ver om dat nu hier toe lichten en ik doe dat liever misschien bij een andere gelegenheid, zonder de beladenheid van het geval Breivik. Een ding wil ik er wel over kwijt; Cliteur maakt naar mijn bescheiden mening niet duidelijk genoeg hoe hij ‘culturen’ definieert of afbakent. Is er sprake van een westerse cultuur en een islamitische cultuur? Of moeten we spreken van een Christelijke cultuur en zo ja, welke dan? En is alles wat er in bepaald gebied, gemeenschap, of staat gebeurt te verklaren uit het vage begrip ‘cultuur’? Zijn bijvoorbeeld de dictaturen van Saddam Hussein in Irak, de Assads in Syrië, of van Qadhafi in Libië te verklaren uit ‘de islamitische cultuur’? Of hebben die misschien (of juist vooral) ook iets te maken met twintigste eeuwse totalitaire ideologieën, die in Europa zijn ontstaan? Cliteur gaat mijns inziens te makkelijk voorbij aan deze wezenlijke punten. En soms gaat dat wringen. Een voorbeeld: Paul Cliteur haalt het verhaal van de West Side Story aan om uiteen te zetten hoe problematisch het multiculturalisme is (pp. 180-185). De strijd tussen de Jets en de Sharks zou je kunnen opvatten als een soort ‘mislukt multiculturalisme’. Ironisch is alleen dat Cliteur in deze bespreking de ‘opzwepende muziek’ van Bernstein prijst (mijns inziens volkomen terecht, want dat is zowel ritmisch als harmonisch hele uitdagende muziek, die ook muzikaal technisch heel spannend in elkaar zit). Alleen is ook die opzwepende muziek een resultaat van multiculturalisme. Die muziek zou nooit hebben bestaan als de westerse muziek van de twintigste eeuw, vooral in Amerika, niet was beïnvloed door elementen uit andere culturen. Dat is weer een bijzonder geslaagd voorbeeld van multiculturalisme. Zonder ‘multiculturalisme’ had de muziek van de West Side Story vooral bestaan uit marsen, walsen en menuetten en had het stuk bijvoorbeeld geen Rumba’s gekend, die de muziek juist zo bijzonder maakt.  Het laat ook zien dat culturen eigenlijk altijd in interactie met elkaar staan. Culturen zijn zelden gesloten systemen (wat Cliteur overigens ook erkent, met zijn titel Moderne Papoea’s maakt hij duidelijk dat er geen volledig monoculturele samenleving bestaat, zoals bijv. de traditionele Papoea-cultuur, als die niet ook al aan hybriditeit onderhevig was) . Maar juist de West Side Story laat wat mij betreft zien dat culturele interactie een fact of life is. Het kan positief uitpakken of negatief. Mijns inziens is de vraag dus niet of het wenselijk is, maar hoe je er op een juiste manier mee omgaat. Mijn eigen idee is dat er, net als dat er in een democratie ruimte moet zijn voor politiek pluralisme, er ook ruimte moet zijn voor cultureel pluralisme. Alleen wel binnen de marges van de democratische rechtstaat. Maar ik wil bij een andere gelegenheid graag nog een keer uitgebreid op Cliteurs boek terugkomen. Voor wie er iets meer over wil lezen kan ik vooral de vrij kritische recensie van Sjoerd de Jong uit NRC Handelsblad aanraden, Gelijker dan de rest, NRC, 4-10-2002, waar ik me zeer in kan vinden.

Over de kwestie universalisme versus relativisme; mijns inziens heel goed een middenweg te bewandelen van tolerantie, leven en laten leven, maar waarin de vrijheid van het individu boven die van de waarden van een groep gaat. Bijvoorbeeld wanneer het dragen van een hoofddoek, of zelfs een burka als een persoonlijke keuze wordt gezien. Net zoals het mij tegen de borst stuit om vrouwen te verplichten een burka te dragen, stuit het mij ook tegen de borst om iemand dat recht te ontzeggen, als die daar zelf voor kiest. Zie bijvoorbeeld een column van Annelies van der Veer zelf, waarin zij dit probleem aansnijdt. Het lijkt mij dat de enige lijn die je als leraar moet volgen is dat je de waardigheid van zo’n leerling boven alles stelt, met hoofddoek of zonder. Voor een docent staat toch op de eerste plaats dat zo’n kind een goed opgeleide, zelfredzame en mondige burger van deze samenleving wordt, die in staat is om zelf haar beslissingen te nemen? Het laatste wat je moet doen is natuurlijk oogluikend toestaan hoe de hoofddoek door haar klasgenootjes wordt afgerukt (in plaats van dat aan te moedigen, dat je zelfs op het idee komt!. Als ik kinderen zou hebben weet ik eerlijk gezegd niet of ik die aan Juf Annelies zou toevertrouwen).

Het betekent misschien schipperen en wellicht zullen er soms fricties zijn, maar dit lijkt mij te verkiezen boven de twee hiervoor genoemde absolute uitersten van dwang verus verbieden. Kortom, ouderwets liberalisme, maar daar hebben de Hoeboeiers denk ik niet zoveel mee, al zullen er ongetwijfeld redelijk wat VVD stemmers tussen zitten. Maar dan wel VVDers van het type Gerry van der List, die zeggen liberaal te zijn, maar homo’s eigenlijk vies vinden (ik ken er wel een paar, al is het openlijk belijden van homofobie aan de borreltafel, ook in die kringen langzamerhand een beetje passé). Of Moslims eng vinden, of misschien wel homo’s en moslims tegelijk, dat komt ook wel voor. Net zoals ‘Henk en Ingrid’ van de PVV, daar durf ik mijn hand wel voor in het vuur te steken .

Terug naar het DDR gehalte van Hoeboei, onbaatzuchtig alles voor de ideologie en strijdvaardig en zwaaiend met de zeis (sorry: ‘onafhankelijk en onbaatzuchtig’, ik vind ze alleen niet zo ‘onafhankelijk’ maar vooral heel erg slaafs, aan hun eigen rigide dogma’s dan). Het aardige is als er plotseling iets het nieuws gaat bepalen dat totaal niet in het ideologisch gedeformeerde wereldbeeld van Hoeiboei past, men daar hulpeloos begint te dobberen. Toen de demonstraties in Tunesië en iets later in Egypte begonnen hulde het normaal zo uitgesproken Hoeboei zich wekenlang in een pijnlijke stilte.

Wel verschenen er andere bijdragen met een hoogst maatschappelijke urgentie. Toen de demonstraties op het Tahrirplein op hun hoogtepunt waren en het erom ging spannen of Mubarak daadwerkelijk zou vallen, verscheen er op Hoeiboei een woedend stukje over ‘Boer zoekt Vrouw’ (zie hier, dus toch die kitscherige romantiek van een boerin op een trekker). Daar was van alles misgegaan, er was vals gespeeld, een van die boeren was niet leuk genoeg of er was iets anders van groot belang gebeurd (wie het wil weten moet het maar via de link nalezen). Ergens deed me dit denken aan de oude communistische krant ‘De Waarheid’. Toen in 1956 de Russische tanks Boedapest binnenrolden om de Hongaarse opstand neer te slaan, opende de Waarheid met de kop ‘Nasser bezet Suezkanaal’. Hoeiboei had het, net als de Waarheid destijds, een beetje moeilijk, maar dat krijg je als je teveel blind met de meute mee rent. Op de golven meedeinen is heerlijk, maar let wel op als ze onverwacht stukslaan op een rotsklif. In dit geval wel met een hele harde smak, als je begint te lallen: ‘Demonstraties voor democratie in de Arabische wereld?? Ja maar bij Boer zoekt vrouw gebeurde iets, waar ik het echt niet….’ enz. Op zich wel fascinerend dat als de scribenten en de lezertjes van Hoeboei met onzekerheden worden geconfronteerd- ik denk dat ‘moslims die voor democratie demonstreren’ voor behoorlijk wat verwarring heeft gezorgd- ze meteen teruggrijpen naar veilige folklore, iets waar Boer zoekt vrouw zich uitstekend voor laat lenen. Zoiets als een vlucht naar beelden van ‘potige boerinnen op tractors in golvende graanvelden’ terwijl het systeem langzaam maar zeker erodeert, totdat het definitief implodeert, zoals uiteindelijk in 1989 in verschillende Midden en Oost Europese landen.

omslagillustratie van Eurabia; the Euro-Arab Axis, van Bat Ye’or (pseud. van Giselle Litmann), in het Nederlands verschenen als Eurabië; de geheime banden tussen Europa en de Arabische wereld, Meulenhoff, 2005, met een voorwoord van Hans Jansen. De Europese Unie zou, middels een serie geheime conferenties en verdragen met de Arabische Liga, in ruil voor de gegarandeerde toevoer van olie, de deuren voor massa-immigratie wagenwijd hebben opengezet en een zg. anti-Israëlische politiek voeren, om zo de ongeconditioneerde en gerechtvaardigde steun van Amerika aan Israël te ondermijnen. Op die manier zou de ‘gecorrumpeerde politiek-correcte en pro-multiculturele Europese elite’ Europa in de uitverkoop hebben gedaan als islamitisch missiegebied, hoewel de aartsvader van dit plan Charles de Gaulle zou zijn geweest, in zijn zucht naar het vormen van een Eurposese/Mediterrane supermacht, die de Amerikaanse hegemonie over West Europa gedurende de Koude Oorlog zou kunnen ondermijnen. De ‘massa-immigratie’ uit de islamitische wereld is dan ook niet toevallig, maar maakt onderdeel uit van dit masterplan en is dus in feite aangestuurd door een samenzwering van Europese bureaucraten en Arabische dictaturen. Zoals Wilders het ongeveer omschrijft, die veel contact met Litmann heeft en duidelijk diepgaand door haar is beïnvloed: ‘Met steun van de gecorrumpeerde politiek-correcte en multiculturele elite zullen de ‘moslim-kolonisten’ het hier over komen nemen’. Dat is ongeveer de kern van de ‘Eurabië-theorie’ . In ‘islamkritische kring’, of zo je wilt in het ‘islamofobe extreemrechste circuit’, heeft dit boek een enorme cultstatus, daarbuiten wordt de Eurabië-these veelal als een complottheorie afgedaan (zie De Protocollen van de Wijzen van Brussel). In Nederland wordt Bat Ye’or vooral bewonderd door Geert Wilders. In zijn verdediging tijdens het proces vatte hij haar denkbeelden vrij effectief samen, zie hier. Verder door Hans Jansen, die zich inmiddels heeft ontpopt tot haar belangrijkste pleitbezorger in Nederland. Eerder probeerde hij haar aan Ayaan Hirsi Ali te koppelen, wat jammerlijk mislukte, en waarschijnlijk is hij degene geweest die Wilders met haar in contact heeft gebracht. Er zijn in Nederland nog een paar activisten die idolaat van haar zijn, zoals ghostwriter Barry Oostheim (pseudoniem), die haar uitgebreid interviewde (gepubliceerd op Hoeiboei). In Amerika vindt Bat Ye’or vooral in neoconservatieve kring bijval, zoals van Pamela Geller (van Atlas Shrugs), Robert Spencer (van Jihad Watch, zie voor de aardigheid ook de Amerikaanse site Robert Spencer Watch) en David Horowitz, van het activistische/extreem conservatieve David Horowitz Freedom Center, dat ook Wilders’ Amerikaanse tournee organiseerde en geld inzamelde voor de verdediging in zijn proces. Zie ook dit tamelijk geschifte en overduidelijk door Bat Ye’ors werk geïnspireerde  apocalyptische spotje, vermoedelijk uit Amerikaanse Christelijk-conservatieve kring (op Youtube geupload door iemand die zich heel subtiel Islam666AntiChrist noemt). Zie ook de korte bespreking (eerder aanbeveling) van Hans Jansen in ‘The Middle East Quarterly’, die hij vroom besluit met: ‘God blinds those whom he wants to destroy; Bat Ye’or’s Eurabia offers a powerful tool for those who wish to see’. Zie verder voor een heldere samenvatting en weerlegging van Bat Ye’ors Eurabië-theorie dit artikel van Eildert Mulder, Het echte Eurabië ligt aan de Middellandse Zee, Trouw, 11-9-2011 (ook opgenomen in Eildert Mulder, Anders Breivik is niet alleen, Meinema, Zoetermeer, 2012, een boekje dat ik bij deze van harte kan aanbevelen).

Arabist of alarmist?

Kortom, wat betreft de Arabische lente was het stil op Hoeiboei, totdat Hans Jansen een kort verhaaltje over Mubarak klaar had, zie hier (ze moesten wel wat). Wel was het dan zo dat Mubarak eigenlijk te vergelijken was met de ‘politiek correcte elite’ in Nederland en waren de demonstranten vooral te vergelijken met ‘de rebellen van de PVV’. Dat was zo’n beetje alles wat deze ooit gerespecteerde wetenschapper te melden had. Hoe ver kun je afglijden, denk ik dan, maar ja hij gelooft ook in de complottheorieën van Bat Ye’or  (overigens ook zeer geliefd op Hoeiboei, Jansen schreef overigens het voorwoord van de Nederlandse editie van Eurabië, zie hier) die door geen enkele wetenschapper serieus wordt genomen (Jansen wordt door de meeste van zijn Nederlandse vakgenoten ook niet meer serieus genomen waar hij nogal verbolgen over is, zie hier en hier). Bovendien had hij het op dat moment trouwens veel te druk met het Wildersproces, dus de gebeurtenissen in het Midden Oosten en Noord Afrika hadden voor deze ooit prominente arabist minder prioriteit. In plaats van met islamwetenschap of arabistiek houdt Jansen zich sinds de laatste jaren veel meer bezig met ‘contra-Jihad’, voornamelijk in de vorm van agitprop. Zie zeker zijn site waarop hij ook veel van zijn bijdragen voor Hoeboei heeft gepubliceerd en dan vooral hier (‘vernietigen gaat voor’) en hier (een pleidooi voor ‘gedisciplineerde rotzakken die in het verborgene vuile handen maken’). Een uitgebreid citaat uit het eerste stuk (‘De terreur van de brandende afgunst’, november 2004 www.arabistjansen.nl/afgunst.doc):

‘Het enige medicijn is dan ook tegen-consternatie. Niet, zoals bij oorlogvoering gebruikelijk, streven naar een overwinning met proportionele middelen die voor het doel dat bereikt moest worden net voldoende zijn, maar streven naar een totale verplettering met overdreven zware middelen en overmacht. Het gaat immers niet om een rationele oorlog maar om een irrationele strijd.

Angst aanjagen, en ruim voldoende reden geven om angstig te blijven, is van groot belang. Niet bang zijn zelf af te zakken tot het niveau van de terroristen. Voor minder doen ze het immers niet. Het is in de propaganda-oorlog bovendien van groot belang de terroristen als loosers voor te stellen die op allerlei manieren, ook seksueel, niet aan hun trekken zijn gekomen. Omdat dat meestal waar is, kan het niet zo moeilijk zijn.

De methoden die het strafrecht toestaat bij de bestrijding van wangedrag en misdaad gaan minder ver dan de veel ruwere methoden die door een oorlogsituatie worden opgedrongen. Het strafrecht is dan ook niet geschikt voor terrorismebestrijding. Hoe het ook tegen onze natuur en ons systeem ingaat, indien mogelijk moeten terroristen sneuvelen tijdens hun zelfgekozen acties. Het is niet nodig om bang te zijn ‘martelaren te maken’. Beter tien dode martelaren in de hemel dan één levende, gewapende terrorist op straat. Martelaren zijn immers geen bedreiging van de openbare orde, terroristen wel.

Laten we ons bij de bestrijding van terrorisme dat gepleegd wordt in de naam van de islam, alsjeblieft geen zorgen maken over wat de moslims er van vinden. Ook het raadplegen van moslims over wat de ‘ware’ islam hier voorschrijft, is uit den boze. Als de terroristen eenmaal zijn vernietigd, is dat voor de andere, niet-vernietigde moslims voldoende bewijs dat de terroristen er ook theologisch naast zaten, anders had God hen immers wel gespaard. Vernietigen gaat dus voor.

Wanneer er een grote terroristische aanval op een Nederlands doel wordt gepleegd, door terroristen die zich op de islam beroepen, zou dat kunnen leiden tot spontane acties van de bevolking waarbij bijvoorbeeld moskeeën in brand worden gestoken. Dat zal de moslims in Nederland er eerder toe brengen zich van de terroristen af te keren dan hen te steunen. De overheidsreacties op zulke spontane pogingen tot tegenterreur dienen daar dan ook mee rekening te houden.

De knappe strategen die Nederland rijk is, zullen nog wel meer kunnen bedenken. De Amerikaanse auteur Ralph Peters heeft in zijn boek Beyond Terror (2002) al heel wat suggesties gedaan waarvan ook in de alinea’s hierboven wel sporen te vinden zijn. Sinds 12 september 1683, het ontzet van Wenen, hebben we geen islamitische terreur meer gekend. Dat was een mooie adempauze. Sinds 11 september 2001 is de islamitische terreur tegen de niet-moslims hervat. De strijd die toen begonnen is, kan een aantal jaren duren, maar de kans dat het een aantal eeuwen gaat duren is niet geheel denkbeeldig.

Natuurlijk staan veel, wellicht de meeste, moslims hier geheel buiten, zoals ook toen de Turken in 1683 voor Wenen stonden, de meeste Turken gewoon thuis zaten. Maar dat maakt de strijd niet minder gevaarlijk. Zo lang er niets te bedenken is waardoor Nederland, of welk ander land dan ook, neutraal zou kunnen blijven in de strijd met mensen die zich op de islam beroepen wanneer ze zich schuldig maken aan terrorisme, is alles mogelijk en dienen we op alles voorbereid te zijn’.

Een ding kun je wel zeggen: Jansen is geen windvaan, want hij is hier alweer flink wat jaren mee bezig (bovenstaand stuk is uit 2004). Maar wat zegt hij hier eigenlijk? (ik moest het ook een paar keer lezen, voordat het echt tot me doordrong). Waar wil hij eigenlijk naartoe? Moeten we terroristen, of mogelijke terroristen, seksueel gaan vernederen? Hoe moeten we ons dat gaan voorstellen? En vooral, wie zou dat klusje moeten gaan klaren? Moeten we daar mensen voor gaan opleiden, richtlijnen voor gaan schrijven, procedures voor ontwikkelen? Als dit een serieus idee zou zijn, moet je ook over dit soort zaken nadenken. Het zou wel aardig zijn als een ambtelijke werkgroep zich hier zich wat meer op zou gaan oriënteren. Dat zullen wel interessante werkbesprekingen worden. Ik zie al voor me hoe ze hun bevindingen aan beleidsmakers gaan presenteren, die deze zullen moeten gaan omzetten in wetgeving. Het zal wel tot een paar Kamervragen leiden. Lijkt me interessant om daar een minister van justitie of van binnenlandse zaken op zien te reageren (of nu de minister van veiligheid Ivo Opstelten, al zie ik die geen pleidooi voor dit soort ranzige voorstellen houden, daar is Opstelten volgens mij veel te fatsoenlijk voor). En als het door de kamer is, wat dan? Misschien moeten we snuffmovies van het kaliber Lynndie England gaan produceren, of moet er een gangbang in een Guantanamo Bay achtige setting georganiseerd worden.

Of moeten we dit niet letterlijk opvatten en moet er slechts van overheidswege in de media verkondigd worden dat die terroristen prutsers tussen de lakens zijn? Wie moet dat dan gaan doen? Toch jammer dat Rita Verdonk weg is (zie hier haar laatste campagnespot, waarin ze schittert als nooit tevoren,). Ik had haar best op de nationale televisie willen horen verklaren: ‘Die rotjongens zijn loosers die seksueel niet aan hun trekken komen!’ O ja, hoe weet u dat mevrouw Verdonk? Bijna te mooi om waar te zijn.

Of, wellicht een beter plan, een ‘softer’ alternatief en moeten we die jongens gewoon wat meer te neuken geven, misschien neem je daar de voedingsbodem voor het terrorisme wel mee weg. Make love, not war. Het spijt me ontzettend, maar van dit soort oorlogstaal zou ik normaal gesproken alleen maar in de lach schieten, ware het niet dat de context wel wat serieuzer is. Jansen publiceerde dit artikel namelijk in november 2004. In april 2004 was het Abu Ghraib schandaal naar buiten gekomen. Had hij de beelden van Abu Ghraib voor ogen toen hij dit schreef?

En dan al dat gebral over de noodzakelijkheid van dodelijke slachtoffers. Jansen: ‘Hoe het ook tegen onze natuur en ons systeem ingaat, indien mogelijk moeten (curs. FS) terroristen sneuvelen tijdens hun zelfgekozen acties. Het is niet nodig om bang te zijn ‘martelaren te maken’. Beter tien dode martelaren in de hemel dan één levende, gewapende terrorist op straat. Martelaren zijn immers geen bedreiging van de openbare orde, terroristen wel’.

Dit lijkt wel een beetje op Jansens lievelingspassage uit de Koran, door hem te pas en te onpas aangehaald: ‘Doodt hen waar ge ze maar kunt vinden’. Alleen heeft het er ook de schijn van dat Jansen, althans als we af moeten gaan op wat hij in dit epistel te berde brengt, zelf deze slogan (in Jansens woorden ‘een licence to kill’) meer uitdraagt dan de overgrote meerderheid van de moslims.

En wat wil Jansen dat we gaan doen? Het folterverdrag opzeggen (elders bepleitte hij ook het inzetten van ‘gedisciplineerde rotzakken die in het verborgene vuile handen maken’, zie hier )? De conventie van Geneve verwerpen (dat wilden al een paar haviken in de regering Bush)? Dat al het oorlogsrecht op de helling moet? Het is niet te hopen dat er ooit een echt PVV kabinet komt, maar als dat er zou komen dan wil Jansen vast wel Wilders nieuwe veiligheidsadviseur worden die handenwrijvend zal toezien hoe het ene na het andere verdrag de wacht wordt aangezegd

Een van de meest bizarre passages vind ik deze: ‘Wanneer er een grote terroristische aanval op een Nederlands doel wordt gepleegd, door terroristen die zich op de islam beroepen, zou dat kunnen leiden tot spontane acties van de bevolking waarbij bijvoorbeeld moskeeën in brand worden gestoken. Dat zal de moslims in Nederland er eerder toe brengen zich van de terroristen af te keren dan hen te steunen. De overheidsreacties op zulke spontane pogingen tot tegenterreur dienen daar dan ook mee rekening te houden’.

Hoopt Jansen soms dat dit gaat gebeuren? En moet de staat een oogje toeknijpen als het gepeupel zijn gang wil gaan? Of discreet groen licht geven als ‘Henk en Ingrid’ de wapens opnemen? Net zoals de verschillende regimes in de islamitische wereld zelf bij tijd en wijle doen (zie de cartoonrellen)? In de lange geschiedenis van Europa hebben we ook wel ervaring met dit soort volksgerichten. De laatste keer was op de Balkan. Andere voorbeelden zal ik achterwege laten. Ik kan het eigenlijk niet geloven, maar wil Jansen dat dit allemaal weer terugkomt? Neem me niet kwalijk, maar wat een waanzinnige en ook opruiende tekst. Het spijt me heel erg, maar ik kan er niets anders van maken. Pijnlijk vind ik het overigens ook . Het is immers een oud-docent van mij en ik heb toentertijd ook veel nuttige dingen van hem opgestoken. Bovendien naar studenten toe een hele aardige man, altijd in voor een praatje en met wie je erg kan lachen, zoals ik hem zelf heb meegemaakt, toen we in de pauzes van de colleges vaak samen een sigaret stonden weg te paffen op de Cleveringaplaats, in de rookhoek bij het Lipsius (toen LAK) gebouw in Leiden.

Rest mij over dit fragment nog te vermelden dat Jansen wel heel selectief met de geschiedenis omgaat. Hij heeft het uitsluitend over pogingen vanuit de islamitische wereld om (delen van) Europa te veroveren. Hij vergeet echter te vermelden dat er, zeker in de recente geschiedenis, zacht uitgedrukt,  meer sprake was van tweerichtingsverkeer. Want ‘zij’ hebben niet alleen getracht om ‘hier’ te komen, ‘wij’ zijn ook weleens ‘daar’ geweest en niet altijd op een even zachtzinnige manier. En ik heb het niet over de kruistochten. Kijk naar wat er in de negentiende en twintigste eeuw gebeurd is of inmiddels in de eenentwintigste. Wellicht is uit die gebeurtenissen meer van het hedendaagse islamitische terrorisme te verklaren, dan uit een zogenaamde islamitische essentie. Het is maar een suggestie. De ‘westerse interventies’ in het Midden Oosten zijn ook niet louter bepaald door ‘ons Christen zijn’, al is het vaak als een ideologisch excuus ingezet. Net zomin als de inwoners van het Midden Oosten in alles door ‘de Islam’ worden aangestuurd, al is het eveneens een bruikbare ideologische kapstok. Maar Jansen gelooft, zo langzamerhand als enige onder de Nederlandse islamologen en arabisten, dat moslims vooral door hun (fundamentalistische) religie gedreven worden. In die zin is Jansen bijna ‘de laatste der essentialisten’, maar daarover verderop meer.

Tenslotte nog de passage over Gedisciplineerde Rotzakken, uit een artikel dat oorspronkelijk is gepubliceerd in Opinio:

‘We zijn collectief vergeten dat een vreedzame enclave als Nederland ter verdediging niet genoeg heeft aan haar eigen vreedzaamheid, maar ook een aantal gedisciplineerde rotzakken nodig heeft die zo nodig in het verborgene vuile handen maken bij het vechten voor vrede en vrijheid. Het zal niet meevallen om dat overtuigend uit te leggen aan al die brave en aardige mensen van het CDA en de Christenunie. En de rest.

We beseffen niet dat dreiging met geweld, en geweld zelf, alleen door gecontroleerde en sluwe toepassing van geweld gestopt kan worden. De onwaarachtige manier waarop bedreigingen half of geheel verzwegen worden, heeft verkeerde effecten op het openbare leven en is niet langer houdbaar. Dat dwingt ons te gaan zoeken naar methoden die kunnen bewerken dat Nederland op de lange duur, om het maar eens hardop te zeggen, zijn vrede en vrijheid terugkrijgt’.

Het is niet de leugen die regeert maar de duistere dreiging”, in: OPINIO, 23-29 maart 2007 (www.arabistjansen.nl/bedreigingen.doc)

Zie overigens ook deze toch wel geestige reactie op Geen Stijl.nl, Rotzakken gezocht. Ik denk dat het wel duidelijk is.

Dat Jansen met zijn extreme standpunten zo langzamerhand een eenzame buitenstaander is geworden binnen de Nederlandse arabistiek en islamwetenschap, mag geen verrassing zijn, gezien het voorgaande. Vrij recent vatte hij zijn opvattingen samen in zijn boekje met de veelzeggende titel Islam voor varkens, apen, ezels en andere beesten; Prof. Dr. Hans Jansen beantwoordt 250 vragen over de islam, van Praag, Amsterdam 2008. De ‘vragen’ zouden zijn bedacht door de redactie van uitgeverij van Praag, maar ik acht het niet uitgesloten dat Jansen daar zelf ook enigszins de hand in heeft gehad. Soms doet het boekje bijna Oost Europees voorgekookt aan, maar dan van voor 1989.

Op de ‘vraag’ Hoe degelijk is de studie van de islam aan westerse universiteiten? Hoe vaak verkopen westerse hoogleraren politiek correcte praatjes? Hoe vaak stellen zij zich kritisch op? geeft Jansen, ongetwijfeld met de grootst mogelijke tegenzin (want hij heeft die vraag zeker niet zelf bedacht en bovendien, dit boekje gaat toch over de islam en niet over de intercollegiale verhoudingen der Nederlandse islamwetenschappers?), het volgende antwoord:

‘De meeste westerse hoogleraren die de islam in hun portefeuille hebben, praten graag mee met de moslims, hoe reactionairder en multicultureler, hoe beter. Met wetenschap heeft het vaak niets meer te maken (dat van die ‘loosers die seksueel niet aan hun trekken komen’ gelukkig wel, net als het hierboven aangehaalde ‘vernietigen gaat dus voor’, FS). Het is pure misleiding, waarbij boze opzet niet altijd moet worden uitgesloten (! FS), zij het dat onnozelheid natuurlijk zoals overal gewoner is (oef, gelukkig dat we dan tenminste nog professor Jansen hebben, FS). Daarop zijn enkele lichtende uitzonderingen (?! FS). Veel onderzoekers denken dat ze de leden van de groep die zij bestuderen wel naar de mond moeten praten omdat ze anders hun contacten verliezen. Alsof de islamitische cultuur een dissidentloze eenheid is’. (p. 123-124)

Het eerste gedeelte van dit antwoord vind ik, neem me niet kwalijk, beneden ieder peil (eigenlijk vooral genant). Alleen de laatste opmerking snijdt wat mij betreft wel hout. Natuurlijk is het zo dat de islamitische wereld geen dissidentloze eenheid is. Sterker nog, de islamitische wereld is bijzonder divers. Daar hebben verschillende geleerden, zoals Edward Said, vaak op gewezen. En ook op het feit dat ‘de islamitische wereld’ door de traditionele oriëntalistiek (Lewis etc.) te vaak is afgeschilderd als iets dat tot een paar essenties kan worden teruggebracht. Gelukkig doet Professor Jansen daar niet aan mee ;)

Maar zonder ironie, er zijn inderdaad veel dissidenten in de islamitische wereld, ondanks dat de meeste islamitische landen dictaturen zijn. Dit is wel een probleem, alleen kun je je afvragen of dat uitsluitend met de islam te maken heeft, in plaats van met allerlei complexe historische factoren uit vooral de twintigste eeuw.

Is Jansen dan zo solidair met die dissidenten? Sommige echte dissidenten uit de islamitische wereld, zoals wijlen Nasr Abu Zayd, worden door Jansen juist met de grootste minachting bejegend, terwijl het juist Jansens ‘politiek correcte’ vakgenoten zijn geweest (de Groningse hoogleraar Fred Leemhuis bijvoorbeeld), die voor deze belangrijke denker hun nek hebben uitgestoken. Dissidenten van het type Abu Zayd passenechter niet in Jansens eigen rigide voorstelling van zaken en worden door hem dus afgestraft of belachelijk gemaakt. Zie bijv. hier waarin Jansen stelt: ‘Alles wat hij in zijn bijdrage over de Koran en de islam zegt, is apologetische verouderde flauwekul, ongeveer in overeenstemming met de stand van de westerse koranwetenschap in de jaren dertig tot vijftig van de vorige eeuw’. Het lijkt mij een volstrekt onzinnig argument want Abu Zayd is in zijn manier van wetenschap beoefenen vele malen progressiever dan Jansen. Abu Zayd, kortgeleden overleden, heeft baanbrekend werk gedaan voor een moderne lezing van de Koran. In zijn herlezing van de Heilige Schrift heeft hij nieuwe methoden geïntroduceerd, zoals de Hermeneutiek van Hans Georg Gadamar, daarvoor nooit eerder toegepast in het moderne Koranonderzoek. Oa Peter Sloterdijk, die hierop heeft voortgebouwd in Heilig Vuur, verwijst naar het werk van Abu Zayd. Toch iets anders dan Jansen, die vooral Snouck Hugronje en Bernard Lewis navolgt. Over apologetisch en verouderd gesproken. Het woord flauwekul vind ik overigens niet van toepassing. Bovendien is het wel aardig om erop te wijzen dat Abu Zayd, hoewel nauwelijks in de Nederlandse media verschenen en daardoor bij het grote publiek wat minder bekend, een wetenschapper was van grote internationale faam. Ik denk niet dat Jansen, of andere Nederlandse critici van Abu Zayd als Afshin Ellian of Paul Cliteur hier ook maar enigszins in de buurt komen (Jansen overigens nog het meest, want die heeft ook veel in het buitenland gepubliceerd). Maar dat terzijde. Zie voor meer over Abu Zayd hier op dit blog

Je bent volgens Jansen alleen maar een waarlijk dissident uit de islamitische wereld als je meegaat met zijn eigen essentialistische praatjes. Daarom zijn Ayaan Hirsi Ali, Afshin Ellian, of internationaal Ibn Warraq en zelfs de paranoia van Bat Ye’or, wel de moeite waard, maar Nasr Abu Zayd en Edward Said niet (laten we niet vergeten dat Saids boeken in veel islamitische landen verboden zijn). Dissidenten die ook kritisch naar het westen kijken of naar de soms kwalijke steun van het westen aan bepaalde praktijken in Islamitische landen of Israël, zijn voor Jansen geen echte dissidenten. Want dan komen ze ook aan Jansens wereldbeeld en dat verdraagt blijkbaar geen dissidenten.

Maar al wordt Jansen inmiddels door vrijwel al zijn Nederlandse collegae verguisd, gelukkig oogst zijn boekje wel grote bewondering in de kring van de vroegere LPF. Op de website ‘Het Vrije Woord’ van de Fortuynistische jongerenbeweging, waar het boekje ‘Islam voor varkens…’ etc. met veel tromgeroffel wordt aangeprezen, staat in het reactieforum onder meer:

Maarten

14 May, 2008

Wij hebben het boek al.
Maar ik vind Hans Jansen eigenlijk de enigste vrij goede arabist.
Hij is kwa politieke mening nog vrij rechts voor een arabist.
En dat zie je niet heel vaak vrij rechtse arabisten.
En hij wel dus dat maakt het ook al zo apart.

http://www.hetvrijewoord.org/?p=236

Op zo’n moment heb ik het wel met Jansen te doen. Want dit soort fans wil je toch niet? Ik kan me vergissen maar ik denk dat hij hier ook zelf niet bepaald gelukkig van wordt. Hoewel… als je gelukkig bent om met Martien Pennings gesignaleerd te worden kan dit er ook nog wel bij, maar daarover later meer. Tegen Maarten zou ik willen zeggen: Ga Bernard Lewis lezen, tenminste als je daar niet te stom voor bent. Want dat is zeker ‘een vrij rechtse’ en dus ‘een vrij goede arabist’ (alhoewel, Lewis is van huis uit turkoloog en historicus, maar ook een bekend oriëntalist. Een ‘vrij rechtse arabist’ is misschien HAR Gibb, en er zijn er nog wel wat meer). Jansen is dus zeker niet de enigste, al is het natuurlijk allemaal erg enig wat hij nu doet ;). Maar Jansen is vooral een Lewis apologeet dus daar zou je je hart aan kunnen ophalen. Er staat ook redelijk wat van Lewis op internet, zoals het roemruchte artikel ‘The Roots of the Muslim Rage’, de belangrijkste inspiratiebron voor Samuel Huntingtons ‘The clash of civilizations’. Huntington ontleende zelfs de titel van zijn essay aan een uitspraak van Lewis, die ergens in zijn stuk spreekt van een ‘clash of civilizations’. Ga maar lezen. Succes!

Altijd leuk om nog ergens een schare bewonderaars te hebben, maar dit soort types? Ik vond het overigens wel aardig om deze LPF kinderen Hans Jansens vroegere recensie van Pims Islamboekje onder de neus te wrijven, dus dat heb ik in het onderstaande forum gedaan.

De ‘wrevel’ met de manier waarop zijn vakgenoten islamwetenschap bedrijven is overigens niet van heel recente datum. Jansen heeft hier zelf uitgebreid verslag gedaan in een lange beschouwing, hier te raadplegen. De liefhebber kan ik zeker aanraden het hele verhaal te lezen. Jansen beschrijft uitgebreid zijn ervaringen als student Arabisch in Egypte. Dat was in de tijd dat Nasser daar aan de macht was en Jansen schetst zeker een boeiend beeld van die periode. Waar het mij hier om gaat is dat hij tegen het eind van dit lange verslag het volgende zegt:

‘Hoe ben ik nu van zo maar een politiek incorrecte twintiger tot een politiek incorrecte Arabist geworden? Dat heeft zeker te maken met de manier waarop Nederland de erfenis van Snouck Hurgronje verwerkt heeft. Christiaan Snouck Hurgronje (1857-1936) was een domineeszoon die in Leiden theologie ging studeren, en in zijn vakkenpakket naast het Bijbels Hebreeuws ook het Arabisch aantrof. (Toen ik zelf in Amsterdam theologie ging studeren, in 1960, overkwam me hetzelfde. Daarmee houdt de vergelijking tussen de carrière van Snouck en die van mij op.) In 1880 promoveerde Snouck op een onderwerp uit de islamwetenschap, in 1885 verbleef hij een half jaar in Mekka. Van 1889 tot 1906 werkte hij in Nederlands-Indië. Daar deed hij als zogenoemd adviseur volop mee aan de zogenoemde Atjeh-oorlog. Nederland heeft sindsdien nooit meer een oorlog gewonnen.

Het wordt Snouck nog steeds kwalijk genomen dat zijn adviezen en activiteiten daar relevant geweest zijn. Een wetenschapper hoort niet zoals Snouck dagenlang in oorlogstijd te paard door de Sumatraanse jungle te rijden, en zijn adviezen dienen academische bespiegelingen te blijven, van het enerzijds-anderzijds genre. Dat was bij Snouck niet het geval. Ergens schrijft hij dat de Islam een steeds weer de bestuurders verschalkende vijand is. Ook is hij van mening dat ‘met de Oelama’s [Imams in het hedendaagse Nederlands, HJ] niet te onderhandelen valt daar hun leer en eigenbelang meebrengen dat zij alleen voor geweld zwichten.

Snouck raadde de regering aan deze moslimleiders ‘zeer gevoelig te slaan’. Dat is weer eens wat anders dan de vraag of Imams een vrouwelijke minister een hand moeten geven. De academici die heden ten dage een overheidsinstantie adviseren, laten het wel uit hun hoofd de termen te gebruiken die Snouck gewoon vond. Alleen de koran en radicale moslims hebben het recht woorden als ‘vijand’ gebruiken, een recht waarvan ze overvloedig gebruik maken’.

Jansen is een groot bewonderaar van Snouck Hugronje. Wat overigens meer arabisten zijn en enigszins terecht, want Snouck Hugronje is de belangrijkste grondlegger geweest van de Nederlandse oriëntalistiek en islamwetenschap. Maar Snouck was natuurlijk ook een oriëntalist in de Saidiaanse zin van het woord; hij bedreef zijn oriëntalistiek mede in dienst van de koloniale macht. Precies hetgeen wat Edward Said met zijn invloedrijke werk Orientalism heeft blootgelegd. Niet voor niets is Jansen ook een fel tegenstander van Saids werk. Al is het voorbeeld van Snouck Hugronje een verpletterend bewijsstuk voor het gelijk van Edward Said.

Inmiddels is de ‘oriëntalistiek’ (die term wordt voor de hedendaagse islamwetenschappen eigenlijk niet meer gebruikt) sterk veranderd, niet in de laatste plaats door de grote invloed van Edward Saids Orientalism, al was het eigenlijk daarvoor. Maar Snouck Hugronje is een klassiek voorbeeld van wat Edward Said als een ‘oriëntalist’ heeft omschreven. En Jansen is dus verbitterd over hoe de hedendaagse islamwetenschap met Snoucks ‘koloniale lessen’ is omgesprongen (uitgerekend de Atjeh oorlog! ). Jansen vindt bovendien dat hij die erfenis niet verkwanselt, zie zijn (ongevraagde) adviezen voor bijvoorbeeld de behandeling van ‘mogelijke terroristen’ (de ‘loosers die seksueel niet aan hun trekken komen’ de ‘noodzaak dat mogelijke terroristen moeten sneuvelen’, de ‘professionele rotzakken’, etc.). Al was de vroege Hans Jansen stukken gematigder dan de late. Want sinds 11 september gooit hij werkelijk alle remmen los. Misschien is het ook wel Jansens tragiek dat de tijd van Snouck Hugronje voorbij is. Want tegenwoordig hebben we zo’n last van een ‘politiek correcte elite’, die niet meer op Jansens adviesjes zit te wachten. Behalve Wilders wellicht. En voor hem speelt Jansen met verve de rol van Snouck Hugronje. Alleen is Wilders een beetje een ranzige politicus en daarom wordt dit theater ook een beetje ranzig. Misschien is dat wel de kern van Jansens probleem. Of misschien zelfs wel ‘tragiek’.

Tragisch is in ieder geval zijn gespartel met het geval Breivik (hier te lezen op Hoeiboei). Natuurlijk, het lijkt mij afschuwelijk om door Breivik aangehaald te worden. Maar in plaats van dat Jansen uitlegt dat hij niets met de massamoordenaar van Oslo te maken heeft (wat ieder zinnig denkend mens begrijpt, tenminste dat lijkt mij wel), haalt hij pathetisch uit naar de ‘Groene Khmer’, die het vast wel met Volkert van der G eens zou zijn (Greenpeace!). En ook krijgen ‘de media’ de schuld want die zouden Jansen verkeerd hebben samengevat, of zelfs zijn woorden hebben verdraaid en daarom is het hun verantwoordelijkheid dat Breivik zich op hem beriep. Treurig is het wel; ‘de media’ hebben Jansen vaak uitvoerig een podium geboden en hem meestal zonder enig tegengas zijn zegje laten doen. Er is Nederland in de afgelopen tien jaar geen andere arabist geweest die zo uitgebreid en zonder enige tegenspraak het woord kon voeren als Jansen. Het is pas zeer recent misgegaan toen Jansen zichzelf klemzette in een discussie met Joris Luyendijk bij Pauw en Witteman. Maar dat deed hij echt helemaal zelf, daar had hij Pauw en Witteman of Luyendijk niet voor nodig (zie dit eerdere blogitem, waarin ik dat fragment heb opgenomen).

Jansen beweerde in Pauw en Witteman dat er in Nederland ‘steeds meer islamitische regels worden ingevoerd’, waarbij links behulpzaam zou zijn, of daar ‘in ieder geval vrede mee heeft’. Rechts (de PVV dus) zou zich hiertegen verzetten. Toen er werd doorgevraagd wat Jansen bedoelde (wordt hier sluipenderwijs de Sharia ingevoerd?) had Jansen geen antwoord, in zijn woorden ‘dit wordt een verschrikkelijke afgang, want ik weet zo snel niets te bedenken’. Het aardige is dat dit wel een verhaal is dat in extreemrechste kring op internet circuleert. Zie de extreemrechtse anti-islamblog Gates of Vienna (de titel verwijst natuurlijk naar de Osmaanse beleg van Wenen in 1683), van de anti-islamactivist ‘Baron Bodissy’ (uiteraard een pseudoniem) en uitvalsbasis van de Noorse blogger Fjordman, waarvan een tijdje gedacht is dat dit een pseudoniem van Breivik was- in het echt heet hij Peder Are Nøstvold Jensen, zie ook dit Engelstalige interview met hem in een Noorse krant.  Fjordman zegt precies hetzelfde als Jansen bij Pauw & Witteman, in een artikel met de alarmistische titel ‘Will Holland survive the 21st Century?’. Daarin beweert hij zoal:

“The Netherlands, which for centuries was a haven for those seeking more freedom of thought, is becoming an increasingly totalitarian society as a direct result of mass immigration in general and Muslim immigration in particular. This is the reason why the insightful Hans Janssen, Professor of Modern Islamic Ideology at Utrecht University, stated that a peaceful society that wishes to remain existent “will have to find a way to defend itself through non-peaceful means from people who are not peaceful.” According to Jansen, Muslim fundamentalists frequently make threats, but Dutch media remain silent about them”.

Ik heb soms het idee dat Jansen meer in de sfeer van de extreemrechtse agitprop zit, dan dat hij zich met serieus academisch onderzoek bezighoudt. Ontleende Jansen soms zijn informatie aan deze Fjordman? Of heeft Fjordman dit van Jansen? (Fjordman noemt Jansen trouwens en is blijkbaar goed op de hoogte van wat hij zoal beweert). Ik weet niet wat ik erger zou vinden. Al zouden zij geen contact hebben, de overeenkomst blijft wat mij betreft verontrustend groot. De lijntjes zijn sowieso kort, via ene H. Numan, die net als Jansen (en  Joost Niemöller) voor Faith Freedom International schrijft, en ook op Gates of Vienna, waar hij ‘Our Dutch correspondent’ wordt genoemd. Let trouwens op wat Jansen aan deze Numan zou hebben verklaard over ‘het etentje’:

‘In his own words, Jansen was shocked to meet Schalken during the dinner. The DA was co-writer of the court order of the Amsterdam court, which made the prosecution possible. According to Jansen, Schalken didn’t hesitate to show his contempt for Wilders. “I should realize very well that I disqualified myself by associating with Wilders. The actual sly wording I do not recall exactly. As an intellectual, I should have known better.” Jansen does not exclude the possibility Schalken carried the actual court order with him that evening. He insisted Jansen should read it. He grabbed some A-4 sized papers from his pocket. That may or may not have been the actual court order, Jansen wasn’t sure’.

‘I should realize very well that I disqualified myself by associating with Wilders’…. dat lijkt me toch iets anders dan ‘Schalken heeft mij niet proberen te beïnvloeden’, wat Jansen later onder ede voor de rechter verklaarde. Op Gates of Vienna is Jansen duidelijk weer op de agitproptour. En bij propaganda hoort liegen. Een vreemde activiteit voor een professor lijkt me,  maar dat is misschien niet meer zo verrassend, zie al het voorgaande. Tenzij H. Numan Jansen niet correct heeft geciteerd, maar dan zou Jansen hier zich per direct van moeten distantiëren. Het lijkt me sowieso verstandig om iets minder intiem te zijn met H. Numan, Gates of Vienna, Fjordman en al die andere ranzigheid, waar een ‘achtenswaardige professor’ niets te zoeken zou moeten hebben. Al is het niet verrassend, Jansen heeft zich ook al sterk geëngageerd met complotdenkster Bat Ye’or (van de Eurabië-theorie), dus dan kan dit er ook nog wel bij. Overigens gaat Fjordman nog een stapje verder en heeft hij een feuilleton geschreven met de wervende titel ‘The Eurabia Code’ (ook in het Nederlands vertaald, zie hier). Een soort Dan Brown en Bat Ye’or in één! Van Professor Jansen tot en met Henk en Ingrid, dit gaat er natuurlijk in als koek. Wellicht zit er een bestseller in, mocht iemand op het idee komen om dit gegeven uit te werken tot een gelikte thriller, met voor de Nederlandse editie Henk en Ingrid in de rol van Robert Langdon en Sophie Neveu. Beide werken hebben overigens wel een aardige overeenkomst; je zou kunnen zeggen dat het in beide gevallen om een bepaalde vorm van fictie gaat, zij het dat Dan Brown zijn lezers aangenaam wil verstrooien, terwijl Bat Ye’or er vooral op uit is om met haar duistere en hetzerige agitprop het ‘Vrije Westen’ te waarschuwen voor de nakende ondergang. Maar dat neemt niet weg dat zowel ‘Eurabië’ als ‘De Da Vinci Code’ een grote schare believers kent, vooral onder hen die geloven in ‘De Grote Samenzwering’. Het zou me niets verbazen als er onder hen zich er weer een paar bevinden die ook nog steeds geloven in de authenticiteit van ‘De Protocollen van de Wijzen van Zion’. Van het slag dat er ook van overtuigd is dat de Vrijmetselarij overal achter de schermen aan de touwtjes trekt (een paar van dit soort gekken heb ik ook op dit blog uitvoerig besproken- ik wil ook niet uitsluiten dat een megalomaan als Breivik zich juist daarom tot dit genootschap voelde aangetrokken en zich om die reden heeft aangesloten bij een Loge).

Verder grossiert Fjordman in theorietjes dat ‘fascisme’, ‘multiculturalisme’ en de ‘sociaaldemocratie’ sterke overeenkomsten vertonen (om het fascisme in zijn eigen wereldbeeld te makeren?) en dat de echte vrijheidsstrijders degenen zijn, die door ‘links’ het predicaat ‘islamofoob’ krijgen toegeworpen. Hij schrijft dit in ‘The Brussels Journal’, waar, o ironie, soms ook een zeker persoon voor schrijft met een sterke sympathie voor allerlei Holocaustontkenners  (met een voorliefde voor de Neo-Nazi historici David Irving, Ernst Zündel en Robert Faurisson, dat soort lieden), aan wie ik in een hele andere context op dit blog ruime aandacht heb besteed, zie hier, maar dit terzijde. Het verhaal van Fjordman doet me sterk denken aan de kromme theorieën uit het boek van Martin Bosma ‘De schijn-elite van valsemunters’, dat volgens Hans Jansen ‘een prachtboek’ is (zie hier). Fjordman besluit zijn betoog in The Brussels Journal met een inmiddels vetrouwd verhaal:

‘The European Union’s foreign policy chief Javier Solana has stated that Islamic terrorist organization Hamas wants to “liberate the Palestinians,” not to destroy Israel, thus ignoring decades of statements from Hamas leaders as well as the Hamas charter itself. As documented by brilliant scholar Bat Ye’or in her book Eurabia: The Euro-Arab Axis and confirmed by myself in The Eurabia Code this is all part of a concerted effort by EU authorities to radically alter the European continent in favor of an economic and cultural alliance with the Arab-Islamic world. The widespread use of the word “Islamophobia,” a concept which didn’t even exist a decade ago, should be seen in this light. “Islamophobia” is the veil the new Fascists use to cover themselves and their agenda. It is a ridiculous word, and we should all refrain from using it in any serious fashion’.

Terug naar ‘de mainstream’ en de positie die Jansen hierin heeft. Zie voor een heldere uiteenzetting over islamonderzoek en het publieke debat in Nederland dit artikel van Léon Buskens, hoogleraar Recht en cultuur in Islamitische samenlevingen aan de Universiteit Leiden. Hierin wordt ook duidelijk gemaakt welke positie Jansen inneemt binnen de Nederlandse arabistiek en islamwetenschap. Zie verder Onkunde of oplichterij? Hans Jansen als Islamkenner, door Michiel Leezenberg (UvA), waarin hij ook kort ingaat op Jansens fascinatie voor de ‘Eurabië-theorie’ van Bat Ye’or.

‘Nazislam’

Ook in de tijd toen hij nog pro-forma tegen Pim Fortuyn was (van eind jaren negentig , toen hij nog een hele leuke recensie schreef van Fortuyns anti-islamboek, onderaan dit blogbericht te lezen, tot ongeveer 2001), liep Hans Jansen al weg met zeer omstreden figuren van het kaliber Bat Ye’or, zoals de Amerikaanse auteur/propagandiste/ activiste Laurie Mylroie (Jansen verwijst nog naar haar in het artikel waar bovenstaand uit geciteerd is), de enige die nog steeds gelooft dat er massavernietigingswapens in Irak zijn en dat Saddam Hussein achter 9/11 zat. Jansens voorkeur voor dit soort types bleek weer tijdens zijn bijdrage aan het Wildersproces, met zijn idiote bewering dat de Koran meer antisemitische passages zou bevatten dan Mein Kampf. Later verklaarde hij onder ede voor de rechter dat hij zich slechts baseerde op een artikeltje van de obscure neoconservatieve agitator Bill Warner, in plaats van dat hij zelf (met zijn grote kennis van de Koran, dus waarom riep hij dit überhaupt?) de moeite had genomen om na te gaan of dit klopte. Want het is echt onzin, dat kan iedereen nagaan door heel simpel zelf de Koran en Mein Kampf te raadplegen en te vergelijken (zie het commentaar van Marcel Hulspas in De Pers en ik kan het uit eigen bevinding bevestigen). Zonder hier al te gedetailleerd op in te gaan, in de Koran is nergens sprake van racisme, niet naar Joden en niet naar anderen (toch de kern van antisemitisme). Er wordt zeker een paar keer gezegd dat de Joden (degenen die het Joodse geloof belijden) de oorspronkelijke boodschap van de Profeten (die grotendeels ook in de islam erkend worden, Mozes, David enz., allemaal namen uit de Joodse traditie) op een verkeerde manier hebben uitgelegd en toegepast. Idem voor de Christenen (Jezus wordt ook in de Koran als een belangrijke Gezant erkend). Daarom heeft God nog eenmaal een Gezant gestuurd, Mohammed. Een modern standpunt is dit zeker niet, maar het heeft niets te maken met bijvoorbeeld het racisme van de Nazi’s. Op dit blog heb ik hier een keer een itempje over gemaakt, waarin ik een aantal van deze passages uit de Koran, maar ook uit de Bijbel, zowel uit het Oude als het Nieuwe Testament, heb geciteerd (zie hier, waarin ik wat betreft de Koran, o ironie, gebruik heb gemaakt van de door Jansen zelf gemoderniseerde Kramersvertaling). Verder wil ik in dit verband wijzen op een bijdrage van de Groningse arabist Fred Leemhuis, die alle passages uit de film Fitna in context besproken heeft en daarmee aantoont dat er nogal wat valt af te dingen op de manier waarop Wilders bepaalde passages uit de Koran presenteerde, zie hier.

Mein Kampf daarentegen staat bol van racisme naar Joden. Dat is het eigenlijk. Bovendien staan daar meer passages in over ‘Joden’ dan in de Koran. Om het nog een keer kort uit leggen: in de Koran staan een paar zeer onvriendelijke passages over het Joodse geloof, terwijl Mein Kampf bulkt van haat naar het vermeende Joodse ras. Voor iedere geïnteresseerde is dit heel makkelijk na te gaan. Al is Mein Kampf niet heel simpel verkrijgbaar, dus misschien dacht Jansen (en Bill Warner) er makkelijk mee weg te komen.

Lees trouwens zeker het artikel van oud-diplomaat Niek Biegman in NRC Handelsblad van 18 oktober 2010, Mein Kamp is racistisch, de Koran niet. Biegman, die lange tijd goed met Jansen bevriend was, legt precies uit waarom Jansens bewering niet deugt. Zie http://www.nrc.nl/handelsblad/van/2010/oktober/18/mein-kampf-is-racistisch-de-koran-niet-11957521

En wat Bill Warner betreft, die vergelijkt stukken uit de Koran met stukken uit Mein Kampf. Laat dat nou net fragmenten uit de Koran zijn die over Joden gaan en minder vriendelijk zijn en net de stukken uit Mein Kampf die niet over Joden gaan. Warner verbindt daar vervolgens de conclusie aan de Koran ‘erger is dan Mein Kampf’. Topwetenschap! Nogmaals, wat moet Professor Jansen met dit soort propaganda? Misschien omdat hij nu ook is afgezakt tot een propagandist, is hij niet meer in staat om de propaganda van anderen te doorzien.

Warner goochelt verder met percentages van de Koran en percentages van Mein Kampf (daarbij negerend dat Mein Kampf een vreselijk langdradig boek is- als Warner het aantal woorden dat er aan Joden wordt besteed in beide boeken had vergeleken zou er een heel ander beeld ontstaan). Dus zowel kwalitatief als kwantitatief gaat de vergelijking mank. Bovendien haalt Warner in het geval van ‘de Koran’ er ook nog andere islamitische teksten bij, wat de vergelijking nog meer vertroebelt. Want waarom bij de Koran ook de Hadith meerekenen? Dan had Warner ook andere teksten van Hitler moeten meerekenen, zoals zijn brieven, zijn gebundelde ‘tafelgesprekken’ en zijn Politiek Testament. Maar dan zou het beeld nog schever worden, ten nadele van wat hij tracht te betogen. En nogmaals, de zevende-eeuwse Koran is, hoezeer in tegenspraak met onze huidige opvattingen, niet racistisch (hooguit tribalistisch, overigens zeker niet minder dan het Oude Testament), terwijl het twintigste-eeuwse Mein Kampf uit zijn voegen barst van racisme. Dat lijkt me een niet onbelangrijk detail. Verder spreekt Warner van een ‘Arabische Holocaust’ en stelt hij dat het belangrijkste probleem is dat ‘de Joden’en ‘Israël’ (Warner gooit ‘de Joden’ en ‘Israël’ op een hoop, net alsof dat hetzelfde is- ik ken genoeg mensen van Joodse afkomst die daar absoluut niet van gediend zijn) de ‘propaganda-oorlog’ aan het verliezen zijn. Dus moeten wij zijn bijdrage opvatten als propaganda? Het lijkt mij eerlijk gezegd van wel. Warner is hier zelf immers heel open over:

‘The Jews and Israel are losing the propaganda war. Modern wars are won in the propaganda arena, not with guns and bombs. It is the media that determines who is the victor, not the dead body counts. This started in Vietnam and has been true ever since’.

Dit is interessant (want wat heeft de geschiedenis van Mohammed uit de zevende eeuw met de discussie over het twintigste en eenentwintigste- eeuwse Israël te maken?) en ligt ook duidelijk in een lijn met wat er door beroepspleitbezorgers voor Israël geschreven wordt (de Hasbara, de Propaganda Zonder Grenzen-Brigade van Israël, waar ik ook op dit blog wat aandacht aan heb besteed, in het bijzonder aan de activiteiten van mevrouw Pelle, zie hier). Wie een beetje thuis is in de vreemde wereld van de Hasbara komt dit soort geluiden vaak tegen. Op Hasbara-sites valt vaak te lezen dat Israël de media-oorlog aan het verliezen is en dat het daarom voor het Israël noodzakelijk is om de bezetting beter ‘uit te leggen’ (te verkopen dus). Op dit blog heb ik veel links naar diverse Hasbara-sites opgenomen, maar als je het googlet stuit je er vanzelf op.

Overigens is dit alles ook voor Wilders bijzonder relevant, maar daar zal ik later in nieuwe bijdrage op dit blog nog een keer op terugkomen. Verder voert de staat Israël weliswaar een propaganda-oorlog, maar ‘de Joden’ doen dat niet. Er zijn een heleboel Joden die zich daar absoluut niet mee bezig houden en die zich ook niet vertegenwoordigd voelen door Propaganda-Brigades voor Israël. Kennelijk hebben velen grote moeite om dit onderscheid te maken. Zie hier de soms pijnlijke overeenkomst tussen antisemieten en de filosemitische vrienden van Israël. Voor beiden zijn het altijd ‘de Joden’.

Wat ik verder interessant vind is dat Warner beweert dat Amerika de Vietnam oorlog heeft verloren, omdat de propaganda van de tegenpartij zo sterk was. Dat is een hele hardnekkige mythe in rechtse Amerikaanse kring, net zoals de onzintheorie dat het Ronald Reagan was die de Sovjet Unie ten val heeft gebracht (de Sovjet Unie is aan zichzelf ten onder gegaan). De Vietnam oorlog was een van de grootste fouten die Amerika gedurende de twintigste eeuw gemaakt heeft en viel voor Amerika niet te winnen. Overigens wel heel boeiend dat een Amerikaanse neoconservatief de bezetting van Palestijns land vergelijkt met de voor Amerika zo rampzalig verlopen Vietnamoorlog. Want buiten het kleine segment (neo)conservatieve haviken, is er niemand die op deze oorlog terugkijkt als een gerechtvaardigde of succesvolle oorlog. Hetzelfde geldt natuurlijk steeds meer voor het kolonistenspel in de bezette gebieden. Misschien dat de Palestijnen uiteindelijk deze strijd toch gaan winnen. Maar dit terzijde.

Het gaat Warner dus om het bedrijven van propaganda, laten we dat hebben vastgesteld. Dat zal ook Jansen niet zijn ontgaan (zo naïef is hij niet). Goed om te weten en ook interessant dat hij deze propaganda tot in de rechtszaal blijft beoefenen. Maar ik denk eerlijk gezegd dat het bij Jansen ook vooral om propaganda gaat, al is hij nominaal wetenschapper. In Jansens eigen woorden: ‘We leven in een tijd van agitprop’ (zie hier). Ik denk dat ik het deze keer wel met Jansen eens ben, vooral wat betreft hemzelf.

Persoonlijk was ik geen voorstander van het Wildersproces. Ik vind, al ben ik nog zo tegen zijn opvattingen, als je Wilders wilt bestrijden je dat in de politieke arena behoort te doen en niet in de rechtszaal, om de triviale reden dat ook Wilders vrijheid van meningsuiting heeft en die mag wat mij betreft heel ver gaan (ik heb dit ook eerder op dit blog een keer duidelijk gemaakt, nog lang voordat het proces begonnen was). Toch heeft het proces wat mij betreft een voordeeltje opgeleverd. Dat is hoe ontzettend mager de onderbouwing is van zijn populistische retoriek, net als die van Jansen overigens. Ik vond het niet verkeerd dat iemand als Hans Jansen een keer onder ede over zijn bronnen werd gehoord. Dan blijkt het allemaal toch niet zo indrukwekkend te zijn als wij van de professor zouden mogen verwachten (zie nogmaals zijn ‘discussie’ met Joris Luijendijk bij Pauw en Witteman). Dat aspect vind ik veel interessanter dan die hele soap met etentjes, raadsheren die buiten hun boekje zijn gegaan, etc. Dat was vooral interessant voor juristen en wellicht is er met dit proces ook geschiedenis geschreven. Maar voor mij is vooral de leegte van de retoriek van Wilders en zijn entourage, die tijdens het proces zichtbaar werd, nog het meest veelzeggend geweest. Want het ging namelijk helemaal nergens over. Behalve dat de ‘getuigedeskundige’, de ‘objectieve hoogleraar’, die bovendien op geen enkele manier partij was in het proces, een wanstaltige theatershow kon opvoeren. Hij bediende overigens ook het buitenland, zie hier zijn bijdrage op de hiervoor al genoemde extreemrechtse Amerikaanse website ‘Jihadwatch’, van de anti-islamactivist Robert Spencer. Een onvervalst staaltje propaganda. Zie ook dit commentaar op Joop.nl, waarin ik me zeker kan vinden. Maar dat Jansen zo langzamerhand meer een activist, of een hysterische alarmist is dan een wetenschapper, wisten we al. Terecht dat hij door zijn vakgenoten niet meer serieus wordt genomen. Misschien is het een ideetje om een keer zijn teksten over ‘professionele rotzakken, die in het verborgene vuile handen maken’, of over ‘loosers die seksueel niet aan hun trekken komen’ in het Engels te vertalen. Dat kan dan het best op een soort site als die van de Wereldomroep geplaatst worden, zodat het een breed internationaal publiek heeft (zoiets is al een keertje eerder voorgevallen, zie hier en zie hier Jansens reactie op zijn site). Dan kan er wereldwijd kennis worden genomen van waar hij echt voor staat, ook in de islamitische wereld. Ik denk dat het vooral voor meer hilariteit dan verontwaardiging zal zorgen (zeker in academische kring), al zullen sommigen van zijn nieuwe Amerikaanse conservatieve vrienden, preuts als zij zijn, enigszins de wenkbrauwen fronsen. Ik denk dat ook zij hem dan niet meer zo serieus zullen nemen. Behalve dan de echte mafketels. En dat is in Jansens geval een heel interessant gezelschap. Zoals Filip Dewinter van het Vlaams Belang. Jansen zag er kennelijk geen enkel bezwaar in om mee te werken aan een manifestatie van deze extreemrechtse politicus.

Of met Het Vrije Volk blogger Martien Pennings. Die is pas echt extreem, in verschillende opzichten. Wie daar wat meer van wil vernemen kan ik dit artikel, ‘Prostaatpatiënt’, op de website ‘Frontaal Naakt’ aanbevelen. Pikant, vanuit welk gezichtspunt je het ook bekijkt. ‘Nette mensen doen zoiets niet’ zei Hans Jansen over Thom Schalken, de raadsheer met wie hij een bepaalde conversatie had gevoerd op het inmiddels beroemde etentje van Bertus Hendriks, dat grote gevolgen had voor het proces Wilders (zie Jansens verslag op Hoeiboei, waar ook deze Pennings regelmatig het forum vol schreeuwt). Alleen, vraag ik me dan af, behoort volgens Jansen deze Martien Pennings dan wel tot ‘de nette mensen’? Wat mij betreft is hier sprake van een wel erg hoog Scheepskamelen gehalte (zie dit onvergetelijke nummer van Michiel Romeyn in Jiskefet ). Maar lees zeker het verbijsterende artikel op Frontaal Naakt. Veel rooie oortjes, maar wel afdoende gedocumenteerd. Let ook op de foto, waar hij samen met Hans Jansen en Eddy Terstall poseert met een of ander Clownsmasker. Vrij pikant, als je zijn seksistische opmerkingen, zijn obsessie met zijn libido, zijn jaloezie (penisnijd of penisleed?) naar ‘andere rassen’ en zijn bekentenis van wat hij allemaal onder de ledenen heeft in je achterhoofd houdt. Kortom, een aanrader, dat stuk Frontaal Naakt. De onderbouwing is, voor zover ik die heb kunnen nagaan, volledig correct.

vlnr Eddy Terstall, Martien Pennings (met masker) en Hans Jansen (bron ‘Prostaatpatiënt’, Frontaal Naakt)

Ook ‘islam-basher omdat het in is’ Joost Niemöller heeft deze Martien Pennings regelmatig een podium gegeven. Al is hij daar kortgeleden op teruggekomen en zijn zij nu gebrouilleerd, zie bijv. hier en hier (vooral na de aanslagen van Anders Breivik, toen Niemöller op zijn schreden begon terug te keren).

Wie nog enige lust heeft om verder met deze Martien Pennings kennis te maken kan ik een stukje van hemzelf aanbevelen, zie hier . Daarin zou hij, naar eigen zeggen, Bas Heijne ontmaskeren. Maar ieder weldenkend mens ziet hier dat meneer Pennings hier vooral een inkijkje geeft in zijn eigen zielenroerselen. In plaats van Bas Heijne ontmaskert hij vooral zichzelf. Heel boeiend. Ook typisch voor Martien Pennings is dit verhaal, waarin hij spreekt van ‘Nazislam’ en zijn wereldbeeld als volgt samenvat: ‘… ze (in dit geval Femke Halsema en Claudia de Breij, FS) vertegenwoordigen de morele verrotting-tot-in-de-kern van een hele Westerse quasi-elite. Als we er niet in slagen die quasi-elite van hun sleutelposities te krijgen, is het Westen, althans West-Europa verloren’ en iets verderop weer ‘Óf we krijgen deze totaal verrotte quasi-elite uitgerookt uit hun subsidie-holen, en dan in heel Europa, of 2000 jaar Joods-Christelijk-Verlichte traditie zijn op termijn ten dode opgeschreven’. Zie hier een aardig stukje Henk en Ingrid-rancune, al wordt het, geheel volgens de mode van de afgelopen tien jaar, verpakt in de loze kreet de Joods Christelijke Humanistische Traditie. Zelf vind ik dit modieus gezeur, want net alsof er geen fricties zijn geweest of nog steeds bestaan tussen Jodendom, Christendom, Humanisme, of ‘de Verlichting’ (en dan vooral tussen Christenen en Joden, al is het erg in de mode om dat een beetje weg te moffelen, juist in de kring van Pennings). Wat mij betreft niets meer dan een retorische kunstgreep om de islam uit te sluiten.

De vraag is in hoeverre Pennings deze verheven en menslievende ‘Joods, Christelijke, Humanistische Traditie’ zelf heeft geïnternaliseerd. Op zijn eigen blog raaskalt hij bijvoorbeeld over de aanslagen van Breivik (http://martienpennings.wordpress.com/2012/03/10/breiviks-radicalisering-niet-door-geert-wilders-maar-door-de-politiek-correcte-muur/ ):

‘Ik heb me zelf ook nogal bezig gehoudenmet Breivik, want ook ik had in toenemende mate last van geweldsfantasieën, waarin ik haatbaarden, islam-collaborateurs en “anti-Zionisten” schuimbekkend sproeikogelvermassamoordde, dan wel een voor een hun strotten met mijn blote handen eruit rukte. Ja, ik vind dat óók heel erg dat er zoveel in mijn onderbuik geroerd wordt dat er prikkels ontstaan in het stukje reptielenbrein dat de evolutie bij alle mensen die niet links zijn heeft achtergelaten. De goede, linkse mensen hebben daar geen last van dus, maar ik zelf, als in de evolutie achtergebleven rechtserik, dan wel als regelrechte Hitler, heb er heel wat mee te stellen, al heb ik het tot nu toe aardig onder controle weten te houden. Natuurlijk word ik ouder, inmiddels alweer 66, en dus heb ik goede hoop dat ik ooit net zo geestelijk volwassen en mild word, net zoveel zelfkennis opdoe als Alexander Pechtold of Job Cohen’.

Dat dit niet de enige pathetische gewelddadige oprisping is blijkt uit een passage uit een blogbericht, van 10 maart jl, met de veelzeggende titel Hoe in de vroege morgen het verlangen kan opkomen om haatbaarden te mitrailleren:

“Oh ja, een gewetensvraag aan Leon de Winter: zou jij ‘klammheimliche Freude’ voelen als Dries van Agt, Jimmy Carter en Noam Chomsky worden opgeblazen tegelijk met een paar Hamas-leiders met wie ze zitten te konkelfoezen? We laten Anja Meulenbelt er maar even buiten, want die is geloof ik toch meer zwakbegaafd dan kwaadaardig. Eerlijk zeggen.”

Mijn antwoord lijkt me wel duidelijk. Maar nu moet ik toegeven als ik dit islamitisch haat-gajes zie provoceren, dan komt inderdaad – hoe zei ik dat ook alweer . . . . . .

“het diepe verlangen op naar sproeikogelende moord dat ook bij mij zich vaak in maag, borst en strot nestelt. Ik moet in gedachten op die manier dozijnen multikulse opiniemakers, politiek correcte politici en “anti-Zionistische” academici omgebracht hebben.”

Nou, aan dat rijtje ontbraken eigenlijk nog dit soort liefdes-baarden, erbarmings-theedoeken, aangelaten-van-de-Ander en diep-religieus-bewogenen’.

Tot zover deze passages van Pennings. De man is echt gestoord met zijn ‘reptielenbrein’ en zijn Breivikachtige natte dromen. Ik wil er verder niet teveel conclusies aan verbinden maar wat heeft Hans Jansen en had Joost Niemöller bij dit zware geval te zoeken? Maar ja, als voor Hans Jansen Filip Dewinter kennelijk geen probleem is, kan dit er misschien ook nog wel bij.

Ik kan over zijn blog eindeloos doorgaan, met artikelen als Het verschil tussen Obama (een immorele schurk) en Netanyahu (een fatsoenlijke realist) inzake Iran, waarin hij oa beweert:

‘Dus is islamofiele Obama weer eens bezig met waar-ie al zijn hele ambtstermijn mee bezig is: alle verantwoordelijkheden en schuld bij Israël leggen en quasi -naïef de islam (in dit geval Iran) ontzien, de islam mooi-praten en de islam een vertrouwen geven dat alle ratio tart. Je kan zo langzamerhand niet meer om de conclusie heen: die Obamais een schurk die een bedreiging is voor Israël, Amerika en de hele aardkloot’

Over Job Cohen, volgens Pennings een ‘collaborende Golem’ (! dit lijkt verdacht veel op ouderwets antisemitisme): ‘Terwijl de 4e Wereldoorlog (de 3e was de Koude) allang bezig is, was Job druk doende de 5e colonne van de oer- vijand van het Westen en het Jodendom, de nazislam, te faciliteren in zijn eigen stad en later in zijn eigen land. Vuilnisman! Kan die zak ook mee? En mag ik voor de rest ook alle quasi-linkse zelfmanifestanten, narcistische hedonisten, en . . . . eh . . . BMW-ers een hartelijk “sterft u maar!” wensen?’ (http://www.amsterdampost.nl/job-cohen-is-altijd-een-collaborerende-golem-gebleven/)

Zo zijn er nog veel meer voorbeelden. Het is een mix van Wilderiaanse fantasieën en ranzige ontboezemingen, die bovendien druipen van het seksisme. Dat hij seksistisch is, ziet Pennings ook wel. Maar wiens schuld is dat? Hoe pathetisch weer. Pennings:

‘We besluiten met Femke Halsema, aan wie ik zo’n godvergeten hekel heb dat ik, een waarachtige liefhebber van dames, bijna van de sóórt een afkeer kreeg. Ja, waarachtig! Femke heeft mij bijna de weg van het seksisme opgedreven. Verwijzing naar de regelrechte haat – (is een deugd, zei Flaubert) – die spreekt uit dit stuk van mij mag niet ontbreken in een opstel waarmee ik mijn verhouding tot “Breivik” bepaal’. (zie hier, helemaal onderaan)

Hij eindigt dan nog met een aan Halsema opgedragen gedicht, maar dat is zo genant dat ik geen behoefte heb om dat op mijn blog te plaatsen. Wie er kennis van wil nemen moet het maar via de link raadplegen. In een ander stuk zet Pennings een hard ‘huili huili’ op, omdat Femke Halsema niet met hem in ‘debat’ wil, zie hier. Gek hé?

Dit gerommel heeft kennelijk zoveel losgemaakt, dat het ook is komen bovendrijven in de mainstream. In HP de Tijd van 12 feruari 2012:

GroenLinks-politici doodgewenst door weblogger

Zorgwekkend bericht uit de krochten van het internet. Op de website Amsterdam Post verscheen gisteren een bizar artikel dat nog het meest wegheeft van een geweldsfantasie. De schrijver – Martien Pennings – heeft eerder dergelijke artikelen geschreven. “Nou nee, geen Breivik. Niet in mij. Ik zou nooit onschuldige kinderen, misleid door hun eigen cultuur, gaan lopen mitrailleren. Ik zou er toch voor kiezen de misleiders en geestelijk volwassenen die bewust met het Kwaad collaboreren . . . . . eh . . . . . op de korrel te nemen.”

De auteur fantaseert over de executie van ‘nazislamitische hoeren’ en noemt vervolgens de namen van GroenLinks-fractievoorzitter Jolande Sap, Kamerlid Ineke van Gent, GroenLinks-wethouder Karin Dekker en oud-GroenLinks fractievoorzitter Femke Halsema. Ook noemt hij comédienne Claudia de Breij. Daarnaast refereert Pennings meerdere malen aan Anders Breivik, de extreem-rechtse terrorist die vorig jaar twee aanslagen pleegde in Noorwegen.Halsema meldt op Twitter na te gaan of er stappen tegen Pennings kunnen worden ondernomen. De GroenLinks-politici hoeven niet op de steun van PVV-senator Marcel de Graaff te rekenen. Pennings heeft volgens hem een punt’.

Tot zover dit bericht van de site van HP De Tijd. Wat betreft die passage over Marcel de Graaff, ik denk dat dit genoeg zegt over hoe de bruine drap, die normaal slechts door de riolen stroomt, via de PVV een weg naarboven heeft gevonden. Dat vind ik nog het meest zorgwekkend. Hoe vervelend voor Femke Halsema en die anderen die door Pennings zijn bedreigd (ik wens ze het allerbeste voor een goede afwikkeling), zelf vind ik het nog het meest griezelige dat dit soort geluiden weerklank vindt in de politiek (bij de PVV althans) en wat we hiervoor hebben gezien, ook bij een schare fellowtravellers, die zich uit pure dweepzucht aan dit open riool laven. Zie alle modieuze interessantdoenerij over Anders Breivik door Theodor Holman en Annelies van der Veer. Of de pleidooien voor het schenden van de mensenrechten van Hans Jansen. Ook dat is volkomen van de pot gerukt, om het maar een keer diplomatiek te zeggen.

Laat ik het iets lichtvoetiger afsluiten (om het weer tot normale proporties terug te brengen) met nog een pareltje van Martien Pennings. Ik denk dat je hem daarmee wel kunt afdoen. Deze komt van de blog van Stan van Houcke (http://stanvanhoucke.blogspot.com/search?q=martien+pennings ):

‘Even ter informatie voor mensen die serieus ingaan op de beweringen van Pennings. De stijl van Martien Pennings is onbehouwen en leidt niet tot een dialoog. Dit schrijft hij op internet aan een dame:

‘Grote Filosofen Met Piemel zouden hier jaloers op kunnen worden. Goddomme, Nahed, meid, dit is wel castrerend hoor! Al moet ik aan de andere kant zeggen: ik kan hier ook best een stijve van krijgen. Niks verkrachtends bedoeld, overigens. Ik ben geen Arabier of Zuid-Afrikaanse neger! Nou ja, ik ben dus heel ambivalent: tussen een assertieve erectie (geen zwarte, zo groot is-i niet) en geïntimideerd verschrompelen in, dus. Mooi hoor. Je bent een vrouw voor een goed gesprek, Nahed. En dan heel langzaam aftasten . . . . God, wat zit ik literair mijn best te doen! Zou ik dan tóch homo zijn? Temeer daar jouw kalender aan mijn keukenmuur hangt. “Mijn keukenmuur”, dat schreef ik echt totaal gedachtenloos op . . . Geloof je me? Dag schatje. Martien Pennings.’ http://hoeiboei.web-log.nl/hoeiboei/2007/06/vorige_maand_an.html

Tenslotte heb ik misschien een aardige suggestie. Als Hans Jansen het zo belangrijk vindt dat ‘terrorisme-verdachten’ of ‘mogelijke terroristen’ moeten worden afgeschilderd als ‘loosers, die seksueel niet aan hun trekken komen’, denk ik dat ik wel de ideale kandidaat heb die dat klusje kan gaan klaren en die zeker bereid is om dat op zijn blog hard van de daken te schreeuwen: zijn wapenbroeder Martien Pennings. En laat hem daarbij dan ook maar weer een exposé houden over zijn ‘diepe verlangen naar sproeikogelende moord’ dat bij hem ‘zich vaak in maag, borst en strot nestelt’. Maar dan wel met dat clownsmasker op, waarachter zijn ‘reptielenbrein’ schuilgaat (gevoel voor horror heeft hij zonder meer). ‘Ik kan hier ook best een stijve van krijgen. Niks verkrachtends bedoeld, overigens. Ik ben geen Arabier of Zuid-Afrikaanse neger!’ En neem zeker kennis van ‘Prostaatpatiënt’, dan is het plaatje compleet. Zo’n bizarre samenklontering van griezeligheid en viezigheid had ik zelf nooit kunnen bedenken….

‘Om de vingers bij af te likken’

Van dit uitgebreide uitstapje naar de denkbeelden van Hans Jansen, met een zijweggetje langs Fjordman en een kleine toegift van strijdmakker en viezeman Martien Pennings (hoewel de alleenstaande vandaal ook op hem van toepassing is, want sinds hij Femke Halsema en Claudia de Breij is gaan bedreigen is zijn vriendenkring wel iets geslonken, zie hier), terug naar de ‘mainstream’. De grootste windvanen zijn vooral te vinden in de politiek. En zeker in het huidige kabinet, met Mark Rutte op eenzame hoogte (dat zeg ik niet omdat hij de premier is). Rutte is tegenwoordig de Moeder aller opportunisten. Wat ik daarmee bedoel is dat hij, omwille van regeringsmacht, de politieke manifestatie van bovenstaand beschreven vuiligheid- de PVV, gelegitimeerd heeft tot een serieuze partner om het land te regeren. Weliswaar in een gedoogconstructie, maar de PVV heeft aanzienlijke invloed op het regeringsbeleid.

Aan een kant kun je zeggen dat de PVV democratisch gekozen is en dat het dan democratisch volkomen gerechtvaardigd is dat zo’n grote winnaar van de verkiezingen de gelegenheid moet krijgen om mee te regeren. Wat mij hier echter niet aan beviel was dat, vooral de VVD, maar ook sommigen uit het CDA- al was het tegengeluid daar veel sterker, vrijwel alle alternatieven van de hand wees en met een nauwelijks verholen gretigheid bereid was om met deze extreemrechtse partij in zee te gaan. En daarvoor bereid was om een aantal essentiële principes van het liberalisme opzij te zetten.

Een van de meest schunnige dingen vind ik dat onze premier weigert afstand te nemen van het ‘Polenmeldpunt’ van de PVV. Terwijl hij wel weer verontwaardigd is over een boek van een partijgenoot Sybe Schaap, Het rancuneuze gif; de opmars van het onbehagen (zie hier de beschrijving van wikipedia en hier een interview met Schaap in Trouw). Schaap, voorheen docent filosofie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam en nu lid van de VVD fractie in de Eerste Kamer schijnt de PVV met het fascisme uit de jaren dertig te vergelijken. Zijn boek moet ik nog lezen (het is sinds publicatie weer uitverkocht en inmiddels voor de derde keer weer in herdruk, een grote hit is het dus kennelijk wel). Wel ferm dat Rutte zo stelling neemt tegen een partijgenoot. Maar waarom doet hij dat niet tegen de PVV als die weer over de schreef gaan? Het Europees Parlement en de ambassadeurs van de betreffende Oost Europese landen doen er kennelijk niet toe. Ook partijgenoten, zoals Ed Nijpels, hebben hier hun ernstige bezwaren tegen geuit (zie hier). Wordt onze minister president zo door Wilders in de tang gehouden? Als het allemaal niet zo banaal zou zijn, zijn we hier bijna getuige van een Faustiaans drama. Omwille van de macht verkoopt Mark Rutte zijn ziel aan de spreekwoordelijke duivel. Vanuit echt liberale optiek zou het PVV gedachtegoed zo’n beetje het slechtste van het slechtste moeten zijn, alleen niet voor de quasi -liberalen van de VVD, de echte liberalen in die partij overigens uitgezonderd. Onder de laatste categorie zou ik ook oud-kamervoorzitter Frans Weisglas willen rekenen. Lees hier zijn recente commentaar op deze regering, zeer de moeite waard.

Maar nu heeft zelfs Hero Brinkman afstand genomen van de PVV kliklijn. Wanneer gaat de voorman van de grootste ‘liberale’ partij van Nederland zich achter de oren krabben? Likt Rutte nog steeds zijn vingers af bij dit regeerakkoord, nu zelfs ‘rechts’ daar inmiddels verdeeld over is? Voor het CDA geldt wat mij betreft hetzelfde. Maxime Verhagen en Henk Bleeker, met zijn genante briefje aan Mauro, allemaal tenenkrommend, maar binnen het CDA is de oppositie tegen deze regering vanaf het begin sterker geweest. In het recente beginselprogramma, opgesteld door de nieuwe voorzitter Ruth Peetoom, lijkt die partij ook een andere koers te willen gaan varen. Alleen wees dan ook consequent en laat dit project vallen.

Maar wat doet Rutte? Die gaat steun zoeken bij de meest onliberale partij van Nederland, de SGP. Het viel me nog mee dat er camera’s bij mochten zijn. Ik kan me herinneren dat in de jaren tachtig de SGP niet op televisie wilde verschijnen, omdat deze zich schuldig zou maken aan ‘zedenbederf en gezagsondermijning’. Zo liet de toenmalige fractievoorzitter Henk van Rossum het toen in een telefonisch interview aan Den Haag Vandaag tijdens een verkiezingsavond weten (aan de telefoon op televisie kon nog net wel, wat ik als kind toen zo grappig vond, dat ik het om die reden heb onthouden). Dit schoot me weer te binnen toen ik Mark Rutte populair zag doen met Rutger Castricum, het verwende huili huili kind van Powned. Dat zullen de mannenbroeders van de SGP vast wel kunnen waarderen.

Wat had de liberale Rutte daar aan die SGPers te melden? Modieus gezwets over de Joods/Christelijke/humanistische traditie die het liberalisme gemeen zou hebben met het streng gereformeerde gedachtegoed van de SGP. Hoe inhoudsloos dat containerbegrip is geworden hebben wij al gezien bij Martien Pennings. En is het niet zo dat het liberalisme zich juist heeft moeten ontworstelen aan het soort Christelijke dwingelandij waar de SGP voor staat?

Zelfs in Iran hebben vrouwen kiesrecht en zitting in het parlement. Dat Iran, ondanks dat het een nominaal parlement heeft, toch een religieuze dictatuur is, is weer een andere kwestie. Maar verder stond Rutte daar opportunistisch uit zijn nek te kletsen. De Joods Christelijke Humanistische Traditie en de Verlichting, alles om de islam erbuiten te houden, uitgedragen door Henk en Ingrid, Martien Pennings en nu ook de SGP. Rutger Castricum ongetwijfeld ook. Andreas Kinneging is natuurlijk een twijfelgeval, want die heeft de bij onze minister president zo populaire Rutger spreekwoordelijk op zijn bek geslagen (althans ‘geaaid’, dan wel zijn keel dichtgeknepen). Maar iedereen die ook maar een beetje van Kinnegings ideeën heeft kennisgenomen, weet dat deze rechtsfilosoof en vurig pleitbezorger van het conservatisme, zeer tegen de Verlichting gekant is. Dan hoort ie vast bij de politiek correcte linkse kerk, zullen Henk en Ingrid nu wel denken.

Op dit moment staat de gedoogcoalitie onder druk en wankelt het kabinet. Toen na verkiezingen de VVD de grootste partij was geworden, was het toen niet handiger geweest om te gaan onderhandelen met de PvdA over een midden of een Paars+ coalitie? In plaats van deze constructie waar ‘rechts zijn vingers bij zou aflikken’? Als dit kabinet valt is het misschien ook voor Rutte voorbij. En om bekend te staan als de leider van het mislukte meest rechtse kabinet uit de Nederlandse geschiedenis? Ik weet niet of je daar gelukkig van wordt. Aan de andere kant heeft de ogenschijnlijk zo rechtlijnige Balkenende het lang volgehouden met een reeks, overigens vroegtijdig gevallen kabinetten. Wellicht redt de veel flexibeler Rutte het ook nog wel een tijdje. Maar dit kabinet? Ik zou er niet trots op zijn.

Misschien moeten we Ratelband maar weer terughalen. Want dit is allemaal zo ongeloofwaardig dat wellicht NLP het enige is wat ons op de been kan houden. Het schijnt dat onze premier daar best welwillend tegenover staat. Met die onthulling kwam onlangs KRO’s Profiel naar buiten (zie hier de uitzending). NLP! Van je moet er gewoon in geloven. Als je het echt wil kan je alles! …. Tsjakka ;)

Alleen is Ratelband net gearresteerd voor het plaatsen van een brandbom. Een ironische samenloop van omstandigheden, voor wie er de onverwachte symboliek van inziet.

Floris Schreve

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

6 comments

Een aantal bijzondere denkers en schrijvers aan het woord over de Arabische opstanden

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), denkers uit en over de islamitische wereld, islam, islamofobie, Midden Oosten, Midden oosten conflict, opinie, politiek by Floris Schreve on 25 september 2011

Riz Khan – Tariq Ramadan and Slavoj Zizek on the future of Egyptian politics

The revolutionary chants on the streets of Egypt have resonated around the world, but with a popular uprising without a clear direction and an unpopular leader refusing to concede, Egypt’s future hangs in the balance. Riz Khan talks to Muslim scholar Tariq Ramadan and Slovenian philosopher Slavoj Zizek about the power of popular dissent, the limits of peaceful protest and the future of Egyptian politics

Riz Khan – Mother of the revolution

Nawal el-Saadawi has been fighting for change in Egypt for more than half a century. As Egypt prepares to herald in a new era, what role will women play in the emerging political landscape?

A new beginning
 
As social revolutions sweep through the Arab world, how will they affect the role of the US in the region?
Riz Khan

 
Will the changes sweeping across the Middle East revolutionise the US’ relationship with the region?

In 2009, Barack Obama, the US president, took the stage at Cairo University and spoke of a new beginning between Washington and the Arab world.

JOIN THE DEBATE

Send us your views and get your voice on the air

Yet, less than two years later, on February 18, 2011 the Obama administration used its first United Nations Security Council veto to strike down a resolution declaring Israeli settlements in the occupied West Bank and East Jerusalem to be illegal.

This leads many to question whether the state of political flux in the Middle East will encourage the US to adopt changes in its foreign policy.

On Monday’s Riz Khan we speak with world-renowned author and historian Tariq Ali. Also on the show is Zalmay Khalilzad, the former US ambassador to the United Nations, Iraq and Afghanistan

The political power of literature

What role do artists and intellectuals play on the frontline of popular uprisings?

For years, writers around the Arab world were silenced by the repressive mechanisms of dictatorial rule. Now the chains of censorship appear to be breaking as the region finds itself on the verge of a new political era.

Is the pen mightier than the sword? Can literature inspire revolutions? And what role do writers and artists have in social revolutions?

Joining us to discuss these electrifying moments are: Ahdaf Soueif, an internationally acclaimed Egyptian writer and cultural commentator; and Hisham Matar, an exiled Libyan writer, whose father, a political dissident, was kidnapped in 1990 never to be seen again.

Also on the show, world-renowned Chilean writer Ariel Dorfman who has been watching the historic scenes around the Middle East and remembering his country’s own history as part of the revolution that swept through Latin America 40 years ago

Empire: Pax Americana

As the winds of change blew across the Arab world, the US, the power that has long dominated the region, has been particularly absent. With all its allies crumbling one after another, what will the US do to maintain its influence in the region? And what can be expected of Israel, the country’s closest ally in the region? Will the spread of democracy lead to a peaceful end to decades of autocratic rule in the Middle East or will the fear of Islamist extremism galvinise Washington’s resolve to reinforce Pax Americana

Egypt AlJazeera Empire Academics Talk (audio)

Marwan Bishara in gesprek met Rashid Khalidi, Clovis Maqsud en Samer Shehata

Tagged with: , , , , , , , , , , , , ,

leave a comment

Tien jaar na 9/11

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, geschiedenis, Irak, islam, islamofobie, Midden Oosten, neoconservatisme en 'verlichtingsfundamentalisme', politiek by Floris Schreve on 11 september 2011

Nu het tien jaar is na 9/11 wil ik op deze plaats ook stilstaan bij de aanslagen in Amerika, die grote gevolgen hadden voor de gebeurtenissen in het afgelopen decennium. Ik wil dat doen door hier een aantal documentaires aan te prijzen, waarvan ik zelf geloof dat die belangrijk/ interessant/veelzeggend zijn.

Allereerst natuurlijk het superieure Channel 4 drieluik The Power of Nightmares:

The Power of Nightmares, subtitled The Rise of the Politics of Fear, is a 3 part BBC documentary film series, written and produced by Adam Curtis.
The films compare the rise of the Neo-Conservative movement in the United States and the radical Islamist movement, making comparisons on their origins and claiming similarities between the two. More controversially, it argues that the threat of radical Islamism as a massive, sinister organized force of destruction, specifically in the form of al-Qaeda, is a myth perpetrated by politicians in many countries—and particularly American Neo-Conservatives—in an attempt to unite and inspire their people following the failure of earlier, more utopian ideologies.

Part 1: Baby It’s Cold Outside:

Zie voor een versie met Nederlandse ondertiteling:
http://video.google.com/videoplay?docid=-1209880818148218142

The first part of the series explains the origin of Islamism and Neo-Conservatism. It shows Egyptian civil servant Sayyid Qutb, depicted as the founder of modern Islamist thought, visiting the U.S. to learn about the education system, but becoming disgusted with what he saw as a corruption of morals and virtues in western society through individualism. When he returns to Egypt, he is disturbed by westernization under Gamal Abdel Nasser and becomes convinced that in order to save society it must be completely restructured along the lines of Islamic law while still using western technology. He also becomes convinced that this can only be accomplished through the use of an elite “vanguard” to lead a revolution against the established order. Qutb becomes a leader of the Muslim Brotherhood and, after being tortured in one of Nasser’s jails, comes to believe that western-influenced leaders can justly be killed for the sake of removing their corruption. Qutb is executed in 1966, but he influences the future mentor of Osama bin Laden, Ayman al-Zawahiri, to start his own secret Islamist group. Inspired by the 1979 Iranian revolution, Zawahiri and his allies assassinate Egyptian president Anwar Al Sadat, in 1981, in hopes of starting their own revolution. The revolution does not materialize, and Zawahiri comes to believe that the majority of Muslims have been corrupted not only by their western-inspired leaders, but Muslims themselves have been affected by jahilliyah and thus both may be legitimate targets of violence if they do not join him. They continued to have the belief that a vanguard was necessary to rise up and overthrow the corrupt regime and replace with a pure Islamist state.

At the same time in the United States, a group of disillusioned liberals, including Irving Kristol and Paul Wolfowitz, look to the political thinking of Leo Strauss after the perceived failure of President Johnson’s “Great Society”. They come to the conclusion that the emphasis on individual liberty was the undoing of the plan. They envisioned restructuring America by uniting the American people against a common evil, and set about creating a mythical enemy. These factions, the Neo-Conservatives, came to power under the Reagan administration, with their allies Dick Cheney and Donald Rumsfeld, and work to unite the United States in fear of the Soviet Union. The Neo-Conservatives allege the Soviet Union is not following the terms of disarmament between the two countries, and, with the investigation of “Team B”, they accumulate a case to prove this with dubious evidence and methods. President Reagan is convinced nonetheless.

Part 2: The Phantom Victory:

Zie voor een versie met Nederlandse ondertiteling: http://video.google.com/videoplay?docid=7307000565144006714

In the second episode, Islamist factions, rapidly falling under the more radical influence of Zawahiri and his rich Saudi acolyte Osama bin Laden, join the Neo-Conservative-influenced Reagan Administration to combat the Soviet Union’s invasion of Afghanistan. When the Soviets eventually pull out and when the Eastern Bloc begins to collapse in the late 1980s, both groups believe they are the primary architects of the “Evil Empire’s” defeat. Curtis argues that the Soviets were on their last legs anyway, and were doomed to collapse without intervention.

However, the Islamists see it quite differently, and in their triumph believe that they had the power to create ‘pure’ Islamic states in Egypt and Algeria. However, attempts to create perpetual Islamic states are blocked by force. The Islamists then try to create revolutions in Egypt and Algeria by the use of terrorism to scare the people into rising up. However, the people were terrified by the violence and the Algerian government uses their fear as a way to maintain power. In the end, the Islamists declare the entire populations of the countries as inherently contaminated by western values, and finally in Algeria turn on each other, each believing that other terrorist groups are not pure enough Muslims either.

In America, the Neo-Conservatives’ aspirations to use the United States military power for further destruction of evil are thrown off track by the ascent of George H. W. Bush to the presidency, followed by the 1992 election of Bill Clinton leaving them out of power. The Neo-Conservatives, with their conservative Christian allies, attempt to demonize Clinton throughout his presidency with various real and fabricated stories of corruption and immorality. To their disappointment, however, the American people do not turn against Clinton. The Islamist attempts at revolution end in massive bloodshed, leaving the Islamists without popular support. Zawahiri and bin Laden flee to the sufficiently safe Afghanistan and declare a new strategy; to fight Western-inspired moral decay they must deal a blow to its source: the United States.

Zie voor een versie met Nederlandse ondertiteling: http://video.google.com/videoplay?docid=551664672370888389

The final episode addresses the actual rise of Al-Qaeda. Curtis argues that, after their failed revolutions, bin Laden and Zawahiri had little or no popular support, let alone a serious complex organization of terrorists, and were dependent upon independent operatives to carry out their new call for jihad. The film instead argues that in order to prosecute bin Laden in absentia for the 1998 U.S. embassy bombings, US prosecutors had to prove he was the head of a criminal organization responsible for the bombings. They find a former associate of bin Laden, Jamal al-Fadl, and pay him to testify that bin Laden was the head of a massive terrorist organization called “Al-Qaeda”. With the September 11th attacks, Neo-Conservatives in the new Republican government of George W. Bush use this created concept of an organization to justify another crusade against a new evil enemy, leading to the launch of the War on Terrorism.

After the American invasion of Afghanistan fails to uproot the alleged terrorist network, the Neo-Conservatives focus inwards, searching unsuccessfully for terrorist sleeper cells in America. They then extend the war on “terror” to a war against general perceived evils with the invasion of Iraq in 2003. The ideas and tactics also spread to the United Kingdom where Tony Blair uses the threat of terrorism to give him a new moral authority. The repercussions of the Neo-Conservative strategy are also explored with an investigation of indefinitely-detained terrorist suspects in Guantanamo Bay, many allegedly taken on the word of the anti-Taliban Northern Alliance without actual investigation on the part of the United States military, and other forms of “preemption” against non-existent and unlikely threats made simply on the grounds that the parties involved could later become a threat. Curtis also makes a specific attempt to allay fears of a dirty bomb attack, and concludes by reassuring viewers that politicians will eventually have to concede that some threats are exaggerated and others altogether devoid of reality. “In an age when all the grand ideas have lost credibility, fear of a phantom enemy is all the politicians have left to maintain their power.”

Said Qutb (rechts), de ‘geestelijk vader’ van de moderne radicale islamistische beweging en belangrijke inspiratiebron voor Bin Laden en Ayman al Zawahiri, in Amerika (Colorado), jaren veertig

 Ayman al-Zawahiri, begin jaren zeventig

De Bin Laden familie in Stockholm in 1971. Tweede van rechts: de veertienjarige Osama.

foto van een Amerikaanse soldaat in Afghanistan (bron: http://www.demorgen.be/dm/nl/8056/Foto/photoalbum/detail/1087714/803005/87/De-oorlog-in-Afghanistan-deel-3.dhtml )

Ander materiaal dat om verschillende redenen de moeite van het bekijken waard is (van de meest overtrokken complottheorieën, tot buitengewoon zinnige bijdragen):

Loose Change: (de bekendste complotfilm over 9/11)

Zembla: Het Complot van 11 september  (een zinnige weerlegging van vooral Loose Change)

9/11 Press for Truth (een hele zinvolle documentaire, vooral een verslag van een groepje nabestaanden van 9/11 die kritische vragen zijn gaan stellen)

Tegenlicht: De Ijzeren Driehoek (over de belangenverstrengeling van de internationale wapenhandel en de politiek en wie er van de War on Terror profiteert. Vooral gericht op de duistere Carlylegroup. Zeer degelijk)

Tegenlicht: De Berg (over wat de drijfveren van de moslimfundamentalisten zijn. Met oa Karen Armstrong, Benjamin Barber, Manuel Castells, Khozh-Ahmed Noukhaev en Mansour Jachimczyk)

Tegenlicht: De Impact; over de betekenis van 9/11 (met Lawrence Wilkerson, Paul Bremer III en Francis Fukuyama over de betekenis van 9/11, tien jaar later)

Fahrenheit 911 (de grote klassieker van Michael Moore. Bijna alle bovenstaande thema’s komen aan bod, zij het dat het minder degelijk en vooral op een polemische- en soms heel geestige- manier wordt gebracht)

Jason Burke: The 9/11 Wars Een buitengewoon interessante korte voordracht van onderzoeksjournalist Jason Burke (‘The Observer’), over tien jaar 9/11 (Royal Society for the encouragement of Arts, Manufactures and Commerce). Burke heeft meermaals betoogd dat al-Qaeda eerder een constructie, een mythe, is, dan een daadwerkelijk bestaande organisatie of netwerk.

Ook de Nederlandse publieke omroep stond stil bij tien jaar na 9/11. Bekijk hier de serie 9.11 de dag die de wereld veranderde

Belangrijke primaire bronnen:

The Project for a New American Century Belangrijkste site van de Neo-conservatieven

Sayyid Qutb, Milestones/Ma’alim fi’l-tareeq/معالم في الطريق Sayyid Qutbs belangrijkste geschrift uit 1965 online (Engels). Milestones is een van de belangrijkste manifesten van de milante islamistische beweging en inspiratiebron voor bijv. Bin Laden

Over de (in)directe uitvloeisels van 9/11 en ‘The War on Terror’:

The Road to Guantanamo (een onthutsende documentaire over het lot van drie Britse Moslims die onschuldig vastzaten op Guantanamo Bay

Big Storm; the Lynndie England Story Huiveringwekkende documentaire van Twan Huys (2005) over de daders achter het Abu Ghraib schandaal (Engelstalige versie)

No End in Sight  (over het rampzalige beleid van Amerika, na de invasie van Irak)

En last but not least de geweldige serie ‘De Vloek van Osama’, over tien jaar 9/11, van de Belgische journalist Rudi Vranckx (VRT):

Enkele literatuursuggesties (verre van volledig):

  • Karen Armstrong, The Battle for God: Fundamentalism in Judaism, Christianity and Islam, 2000 (in het Nederlands: De Strijd om God. Een geschiedenis van het fundamentalisme, De Bezige Bij, Amsterdam, 2005)
  • Benjamin Barber (die recent nogal in opspraak is geraakt, omdat hij zich zou hebben laten betalen door Qadhafi  en zitting had in de denktank van Saif Qadhafi, ‘The Monitor Group’, zie hier– dit doet mijns inziens echter niets af aan de waarde van dit werk, FS), Jihad versus Mc World; Terrorism’s Challenge to Democracy, Balantine books, New York, 2001 (oorspr. 1995)
  • Jason Burke,  Al-Qaeda: The True Story of Radical Islam, IB Tauris, Londen, 2003
  • Robert Fisk, The Great War for Civilisation; The Conquest of the Middle East, Londen, 2005 (in het Nederlands:  De grote beschavingsoorlog ; de Verovering van het Midden-Oosten, Ambo, 2005)
  • Seymour M. Hersh, Chain of Command: The Road from 9/11 to Abu Ghraib, Haper Collins, New York, 2004 (Nederlands: Bevel van hogerhand; de weg van 11 september tot het Abu Ghraib-Schandaal, De Bezige Bij, Amsterdam, 2004)
  • Gilles Kepel, The roots of radical Islam, Saqi Books,  London,  2005
  • Craig Unger, House of Bush House of Saud: The Secret Relationship Between the World’s Two Most Powerful Dynasties. Gibson Square Books, New York, 2004 (Nederlands: De Familie Bush en het Huis van Saud; de verborgen betrekkingen tussen de twee machtigste dynastieën ter wereld, Mets & Schilt, Amsterdam, 2004)

Update april 2012: The 9/11 Decade – The Clash of Civilizations? (documentaire Al Jazeera) Grote aanrader

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

leave a comment

Hedendaagse kunst uit de Arabische wereld en Iran (verschenen als ingezonden stuk in Kunstbeeld, april 2011)

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, artikelen die ook elders gepubliceerd zijn, cultuurtheorie, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), hedendaagse kunst, hedendaagse kunst Arabische wereld, hedendaagse kunst Irak, Iraakse kunstenaars, Irak, kunst, kunstenaars uit Arabische landen in Nederland, Midden Oosten, moderne kunst Irak, niet-westerse hedendaagse kunst, فنانون من دول عربية في هولندا, الفن العراقي الحديث by Floris Schreve on 1 mei 2011

الفن المعاصر في العالم العربي وإيران

For the english version ‘Modern and contemporary art of the Middle East and North Africa’ click here

Tekst van mijn ingezonden stuk in Kunstbeeld van vorige maand, maar hier voorzien van beeldmateriaal en van een groot aantal links in de tekst, die verwijzen naar diverse sites van de kunstenaars, achtergrondartikelen of documentaires. Overigens geef ik op dinsdag 17 mei een lezing over precies dit onderwerp, in Diversity & Art, Sint Nicolaasstraat 21, Amsterdam, om 20.00,  bij de tentoonstelling van Qassim Alsaedy, zie  http://www.diversityandart.com/centre.htm (zie over de tentoonstelling het vorige artikel op dit blog). Onderstaande tekst kan ook als introductie dienen op wat ik daar veel uitgebreider aan de orde laat komen:

Wafaa Bilal (Iraq, US), from his project ’Domestic Tension’, 2007 (see for more http://wafaabilal.com/html/domesticTension.html )

Hedendaagse kunst uit het Midden Oosten verdient onze aandacht

(in Kunstbeeld, nr. 4, 2011)

Door de recente ontwikkelingen in Tunesië en Egypte en wellicht nog in andere Arabische landen, dringt nu tot de mainstream media door dat er ook in de Arabische wereld en Iran een verlangen naar vrijheid en democratie bestaat. Hoewel in de westerse wereld vaak teruggebracht tot essentialistische clichés, blijkt het beeld van de traditionele Arabier, of de fanatieke moslim vaak niet te kloppen. Het oriëntalistische paradigma, zoals Edward Said het in 1978 heeft omschreven, of zelfs de ‘neo-oriëntalistische’ variant (naar Salah Hassan), die we kennen sinds 9/11, inmiddels ook virulent aanwezig in de Nederlandse politiek, wordt door de beelden van de Arabische satellietzenders als Al Jazeera ontkracht. Er zijn wel degelijk progressieve en vrijheidslievende krachten in het Midden Oosten actief, zoals iedereen nu zelf kan zien.

Pas sinds de laatste jaren begint er steeds meer aandacht te komen voor de hedendaagse kunst uit die regio. Kunstenaars als Mona Hatoum (Palestina), Shirin Neshat (Iran) en de architecte Zaha Hadid (Irak) waren al iets langer zichtbaar in de internationale kunstcircuits. Sinds de afgelopen vijf à tien jaar zijn daar een aantal namen bijgekomen, zoals Ghada Amer (Egypte), Akram Zaatari en Walid Ra’ad (Libanon), Emily Jacir (VS/Palestina) en Fareed Armaly (VS/Palestijns-Libanese ouders), Mounir Fatmi (Marokko), Farhad Mosheri (Iran), Ahmed Mater (Saudi Arabië), Mohammed al-Shammerey en Wafaa Bilal (Irak). Het gaat hier overigens vooral om kunstenaars die tegenwoordig in de westerse wereld wonen en werken.

Afbeelding49

Walid Ra’ad/The Atlas Group (Lebanon), see http://www.theatlasgroup.org/index.html, at Documenta 11, Kassel, 2002

Mounir Fatmi (Morocco), The Connections, installation, 2003 – 2009, see http://www.mounirfatmi.com/2installation/connexions01.html

Toch is het verschijnsel ‘moderne of hedendaagse kunst’ in het Midden Oosten niet iets van de laatste decennia. Vanaf het eind van de Eerste Wereldoorlog, toen de meeste Arabische landen in de huidige vorm ontstonden, trachtten kunstenaars in diverse landen een eigen vorm van het internationale modernisme te creëren. Belangrijke pioniers waren Mahmud Mukhtar (vanaf de jaren twintig in Egypte), Jewad Selim (jaren veertig en vijftig in Irak), of Mohammed Melehi en Farid Belkahia (vanaf de jaren zestig in Marokko). Deze kunstenaars waren de eerste lichting die, na veelal in het westen waren opgeleid, het modernisme in hun geboorteland introduceerden. Sinds die tijd zijn er in de diverse Arabische landen diverse locale kunsttradities ontstaan, waarbij kunstenaars inspiratie putten uit zowel het internationale modernisme, als uit tradities van de eigen cultuur.

Shakir Hassan al-Said (Iraq), Objective Contemplations, oil on board, 1984, see http://universes-in-universe.org/eng/nafas/articles/2008/shakir_hassan_al_said/photos/08

Ali Omar Ermes (Lybia/UK), Fa, Ink and acryl on paper

Dat laatste was overigens niet iets vrijblijvends. In het dekolonisatieproces namen de kunstenaars vaak expliciet stelling tegen de koloniale machthebber. Het opvoeren van locale tradities was hier veelal een strategie voor. Ook gingen, vanaf eind jaren zestig, andere elementen een rol spelen. ‘Pan-Arabisme’ of zelfs het zoeken naar een ‘Pan-islamitische identiteit’ had zijn weerslag op de kunsten. Dit is duidelijk te zien aan wat de Frans Marokkaanse kunsthistoricus Brahim Alaoui ‘l’ Ecole de Signe’ noemde, de school van het teken. De van zichzelf al abstracte kalligrafische en decoratieve traditie van de islamitische kunst, werd in veel verschillende varianten gecombineerd met eigentijdse abstracte kunst. De belangrijkste representanten van deze unieke ‘stroming’ binnen de moderne islamitische kunst waren Shakir Hassan al-Said (Irak, overleden in 2004), of de nog altijd zeer actieve kunstenaars Rachid Koraichi (Algerije, woont en werkt in Frankrijk), Ali Omar Ermes (Libië, woont en werkt in Engeland) en Wijdan Ali (Jordanië).

Laila Shawa (Palestine), Gun for Palestine (from ‘The Walls of Gaza’), silkscreen on canvas, 1995

Wat wel bijzonder problematisch is geweest voor de ontwikkeling van de eigentijdse kunst van het Midden Oosten, zijn de grote crises van de laatste decennia. De dictatoriale regimes, de vele oorlogen of, in het geval van Palestina, de bezetting door Israël, hebben de kunsten vaak danig in de weg gezeten. Als de kunsten werden gestimuleerd, dan was dat vaak voor propagandadoeleinden, met Irak als meest extreme voorbeeld (de vele portretten en standbeelden van Saddam Hussein spreken voor zich). Vele kunstenaars zagen zich dan ook genoodzaakt om uit te wijken in de diaspora (dit geldt vooral voor Palestijnse en Iraakse kunstenaars). In Nederland wonen er ruim boven de honderd kunstenaars uit het Midden Oosten, waarvan de grootste groep uit vluchtelingen uit Irak bestaat (ongeveer tachtig). Toch is het merendeel van deze kunstenaars niet bekend bij de diverse Nederlandse culturele instellingen.

Mohamed Abla (Egypt), Looking for a Leader, acrylic on canvas, 2006

In de huidige constellatie van enerzijds de toegenomen afkeer van de islamitische wereld in veel Europese landen, die zich veelal vertaalt in populistische politieke partijen, of in samenzweringstheorieën over ‘Eurabië’ en anderzijds de zeer recente stormachtige ontwikkelingen in de Arabische wereld zelf, zou het een prachtkans zijn om deze kunst meer zichtbaar te maken. Het Midden Oosten is in veel opzichten een ‘probleemgebied’, maar er is ook veel in beweging. De jongeren in Tunesië, Egypte en wellicht andere Arabische landen, die met blogs, facebook en twitter hun vermolmde dictaturen de baas waren, hebben dit zonder meer aangetoond. Laat ons zeker een blik de kunsten werpen. Er valt veel te ontdekken.

Floris Schreve

Amsterdam, februari 2011

Ahmed Mater (Saoedi Arabië), Evolution of Man, Cairo Biënnale, 2008. NB at the moment Mater is exhibiting in Amsterdam, at Willem Baars Project, Hoogte Kadijk 17, till the 30th of july. See http://www.baarsprojects.com/

Tot zover mijn bijdrage in Kunstbeeld. Ik wil hieronder nog een klein literatuuroverzichtje geven van een paar basiswerken, die er in de afgelopen jaren verschenen zijn.

• Brahim Alaoui, Art Contemporain Arabe, Institut du Monde Arabe, Parijs, 1996
• Brahim Alaoui, Mohamed Métalsi, Quatre Peintres Arabe Première ; Azzaoui, El Kamel, Kacimi, Marwan, Institut du Monde Arabe, Parijs, 1988.
• Brahim Alaoui, Maria Lluïsa Borràs, Schilders uit de Maghreb, Centrum voor Beeldende Kunst, Gent, 1994
• Brahim Alaoui, Laila Al Wahidi, Artistes Palestiniens Contemporains, Institut du Monde Arabe, Parijs, 1997
• Wijdan Ali, Contemporary Art from the Islamic World, Al Saqi Books, Londen, 1989.
• Wijdan Ali, Modern Islamic Art; Development and continuity, University of Florida Press, 1997
• Hossein Amirsadeghi , Salwa Mikdadi, Nada Shabout, ao, New Vision; Arab Contemporary Art in the 21st Century, Thames and Hudson, Londen, 2009.
• Michael Archer, Guy Brett, Catherine de Zegher, Mona Hatoum, Phaidon Press, New York, 1997
• Mouna Atassi, Contemporary Art in Syria, Damascus, 1998
• Wafaa Bilal (met Kari Lydersen), Shoot an Iraqi; Art, Life and Resistance Under the Gun, City Lights, New York, 2008 (zie hier ook een voordracht van Wafaa Bilal over zijn boek en project)
• Catherine David (ed),Tamass 2: Contemporary Arab Representations: Cairo, Witte De With Center For Contemporary Art, Rotterdam, 2005
• Saeb Eigner, Art of the Middle East; modern and contemporary art of the Arab World and Iran, Merrell, Londen/New York, 2010 (met een voorwoord van de beroemde Iraakse architecte Zaha Hadid).
• Maysaloun Faraj (ed.), Strokes of genius; contemporary Iraqi art, Saqi Books, Londen, 2002 (zie hier een presentatie van de Strokes of Genius exhibition)
• Mounir Fatmi, Fuck the architect, published on the occasion of the Brussels Biennal, 2008
• Jabra Ibrahim Jabra, Grassroots of the Modern Iraqi Art, al Dar al Arabiya, Bagdad, 1986.
• Liliane Karnouk, Modern Egyptian Art; the emergence of a National Style, American University of Cairo Press, 1988, Cairo
• Samir Al Khalil (pseudoniem van Kanan Makiya), The Monument; art, vulgarity and responsibillity in Iraq, Andre Deutsch, Londen, 1991
• Robert Kluijver, Borders; contemporary Middle Eastern art and discourse, Gemak, The Hague, October 2007/ January 2009
• Mohamed Metalsi, Croisement de Signe, Institut du Monde Arabe, Parijs, 1989 (over oa Shakir Hassan al-Said)
• Revue Noire; African Contemporary Art/Art Contemporain Africain: Morocco/Maroc, nr. 33-34, 2ème semestre, 1999, Parijs (uitgebreid themanummer over Marokko).
• Ahmed Fouad Selim, 7th International Biennial of Cairo, Cairo, 1998.
• Ahmed Fouad Selim, 8th International Biennial of Cairo, Cairo, 2001.
• M. Sijelmassi, l’Art Contemporain au Maroc, ACR Edition, Parijs, 1889.
• Walid Sadek, Tony Chakar, Bilal Khbeiz, Tamass 1; Beirut/Lebanon, Witte De With Center For Contemporary Art, Rotterdam, 2002
• Paul Sloman (ed.), met bijdragen van  Wijdan Ali, Nat Muller, Lindsey Moore ea, Contemporary Art in the Middle East, Black Dog Publishing, Londen, 2009
• Stephen Stapleton (red.), met bijdragen van Venetia Porter, Ashraf Fayadh, Aarnout Helb, ea, Ahmed Mater, Booth-Clibborn Productions, Abha/Londen 2010 (zie ook www.ahmedmater.com)
• Rayya El Zein & Alex Ortiz, Signs of the Times: the Popular Literature of Tahrir; Protest Signs, Graffiti, and Street Art, New York, 2011 (see http://arteeast.org/pages/literature/641/

Verder nog een aantal links naar relevante websites van kunstinstellingen, manifestaties, tijdschriften, musea en galleries voor hedendaagse kunst uit het Midden Oosten:

Mijn eigen bijdragen (of waar ik mede een bijdrage aan heb geleverd) elders op het web

Op dit blog:

Iraakse kunstenaars in ballingschap

Drie kunstenaars uit de Arabische wereld

Ziad Haider (begeleidende tekst
tentoonstelling)

Qassim Alsaedy (begeleidende tekst tentoonstelling)

Interview met de Iraakse kunstenaar Qassim Alsaedy

Hoshyar Saeed Rasheed (begeleidende tekst tentoonstelling)

Aras Kareem (begeleidende tekst tentoonstelling)

links naar artikelen en uitzendingen over kunstenaars uit de Arabische wereld

De terugkeer van Irak naar de Biënnale van Venetië

Nedim Kufi en Ahmed Mater; twee bijzondere kunstenaars uit de Arabische wereld nu in Amsterdam

Kunstenaars uit de Arabische wereld in Nederland (Eutopia, 2011)

Zie ook mijn nieuwe Engelstalige blog over oa hedendaagse kunst uit de Arabische wereld On Global/Local Art

Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

2 comments

Een democratische omwenteling in de Arabische Wereld? Deel 2 – 2 ثورة ديمقراطية في العالم العربي؟ جزء

Posted in 'Islamdebat', 'Oriëntalisme' (naar de notie van Edward Said), Arabische wereld, Democratisering en mensenrechten in de Arabische wereld en het Midden Oosten (Arabische lente), geschiedenis, Israël/Palestina, Midden Oosten, Midden oosten conflict, opinie, politiek by Floris Schreve on 4 februari 2011

Vervolg van het nieuws en artikelenoverzicht over de actuele gebeurtenissen in de Arabische wereld (zie ook deel 1)

 

January 14 Tunis protest, left, and midnight January 26 Cairo protest, right, saying “Mubarak GAME OVER” [Reuters] 

(bron http://english.aljazeera.net/indepth/features/2011/01/2011126102959606257.html)

Chronologisch overizcht van dag tot dag (op de site van de NOS): http://nos.nl/artikel/215322-chronologie-onrust-arabische-wereld.html

Voor de nieuwste ontwikkelingen, bekijk hieronder: 

Al-Jazeera English live

 

Palestinian Authority closes Al-Jazeera office

klik op bovenstaand logo

 

Inmiddels geruchtmakende documentaire van al-Jazeera uit 2007, over de rol van blogs en sociale media bij democratiseringsprocessen in de Arabische wereld en het Midden Oosten

http://www.readersupportednews.org/off-site-opinion-section/133-133/4834-the-arab-world-is-on-fire

‘The Arab World Is on Fire’

By Noam Chomsky

A common refrain among pundits is that fear of radical Islam requires opposition to democracy on pragmatic grounds. That formulation is misleading.

“The Arab world is on fire,” al-Jazeera reported on January 27, while throughout the region, Western allies “are quickly losing their influence.”

The shock wave was set in motion by the dramatic uprising in Tunisia that drove out a Western-backed dictator, with reverberations especially in Egypt, where demonstrators overwhelmed a dictator’s brutal police.

Observers compared the events to the toppling of Russian domains in 1989, but there are important differences.

Crucially, no Mikhail Gorbachev exists among the great powers that support the Arab dictators. Rather, Washington and its allies keep to the well-established principle that democracy is acceptable only insofar as it conforms to strategic and economic objectives: fine in enemy territory (up to a point), but not in our backyard, please, unless it is properly tamed.

One 1989 comparison has some validity: Romania, where Washington maintained its support for Nicolae Ceausescu, the most vicious of the East European dictators, until the allegiance became untenable. Then Washington hailed his overthrow while the past was erased.

That is a standard pattern: Ferdinand Marcos, Jean-Claude Duvalier, Chun Doo Hwan, Suharto and many other useful gangsters. It may be under way in the case of Hosni Mubarak, along with routine efforts to try to ensure that a successor regime will not veer far from the approved path.

The current hope appears to be Mubarak loyalist Gen. Omar Suleiman, just named Egypt’s vice president. Suleiman, the longtime head of the intelligence services, is despised by the rebelling public almost as much as the dictator himself.

A common refrain among pundits is that fear of radical Islam requires (reluctant) opposition to democracy on pragmatic grounds. While not without some merit, the formulation is misleading. The general threat has always been independence. In the Arab world, the United States and its allies have regularly supported radical Islamists, sometimes to prevent the threat of secular nationalism.

A familiar example is Saudi Arabia, the ideological center of radical Islam (and of Islamic terror). Another in a long list is Zia ul-Haq, the most brutal of Pakistan’s dictators and President Reagan’s favorite, who carried out a program of radical Islamization (with Saudi funding).

“The traditional argument put forward in and out of the Arab world is that there is nothing wrong, everything is under control,” says Marwan Muasher, former Jordanian official and now director of Middle East research for the Carnegie Endowment. “With this line of thinking, entrenched forces argue that opponents and outsiders calling for reform are exaggerating the conditions on the ground.”

Therefore the public can be dismissed. The doctrine traces far back and generalizes worldwide, to U.S. home territory as well. In the event of unrest, tactical shifts may be necessary, but always with an eye to reasserting control.

The vibrant democracy movement in Tunisia was directed against “a police state, with little freedom of expression or association, and serious human rights problems,” ruled by a dictator whose family was hated for their venality. This was the assessment by U.S. Ambassador Robert Godec in a July 2009 cable released by WikiLeaks.

Therefore to some observers the WikiLeaks “documents should create a comforting feeling among the American public that officials aren’t asleep at the switch”—indeed, that the cables are so supportive of U.S. policies that it is almost as if Obama is leaking them himself (or so Jacob Heilbrunn writes in The National Interest.)

“America should give Assange a medal,” says a headline in the Financial Times. Chief foreign-policy analyst Gideon Rachman writes that “America’s foreign policy comes across as principled, intelligent and pragmatic—the public position taken by the U.S. on any given issue is usually the private position as well.”

In this view, WikiLeaks undermines the “conspiracy theorists” who question the noble motives that Washington regularly proclaims.

Godec’s cable supports these judgments—at least if we look no further. If we do, as foreign policy analyst Stephen Zunes reports in Foreign Policy in Focus, we find that, with Godec’s information in hand, Washington provided $12 million in military aid to Tunisia. As it happens, Tunisia was one of only five foreign beneficiaries: Israel (routinely); the two Middle East dictatorships Egypt and Jordan; and Colombia, which has long had the worst human-rights record and the most U.S. military aid in the hemisphere.

Heilbrunn’s Exhibit A is Arab support for U.S. policies targeting Iran, revealed by leaked cables. Rachman too seizes on this example, as did the media generally, hailing these encouraging revelations. The reactions illustrate how profound is the contempt for democracy in the educated culture.

Unmentioned is what the population thinks—easily discovered. According to polls released by the Brookings Institution in August, some Arabs agree with Washington and Western commentators that Iran is a threat: 10 percent. In contrast, they regard the U.S. and Israel as the major threats (77 percent; 88 percent).

Arab opinion is so hostile to Washington’s policies that a majority (57 percent) think regional security would be enhanced if Iran had nuclear weapons. Still, “there is nothing wrong, everything is under control” (as Marwan Muasher describes the prevailing fantasy). The dictators support us. Their subjects can be ignored—unless they break their chains, and then policy must be adjusted.

Other leaks also appear to lend support to the enthusiastic judgments about Washington’s nobility. In July 2009, Hugo Llorens, U.S. ambassador to Honduras, informed Washington of an embassy investigation of “legal and constitutional issues surrounding the June 28 forced removal of President Manuel `Mel’ Zelaya.”

The embassy concluded that “there is no doubt that the military, Supreme Court and National Congress conspired on June 28 in what constituted an illegal and unconstitutional coup against the Executive Branch.” Very admirable, except that President Obama proceeded to break with almost all of Latin America and Europe by supporting the coup regime and dismissing subsequent atrocities.

Perhaps the most remarkable WikiLeaks revelations have to do with Pakistan, reviewed by foreign policy analyst Fred Branfman in Truthdig.

The cables reveal that the U.S. embassy is well aware that Washington’s war in Afghanistan and Pakistan not only intensifies rampant anti-Americanism but also “risks destabilizing the Pakistani state” and even raises a threat of the ultimate nightmare: that nuclear weapons might fall into the hands of Islamic terrorists.

Again, the revelations “should create a comforting feeling—that officials are not asleep at the switch” (Heilbrunn’s words)—while Washington marches stalwartly toward disaster.

© The New York Times Syndicate

 

http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-mubarak-will-go-tomorrow-they-cried-as-rocks-and-firebombs-flew-2203896.html

Robert Fisk: ‘Mubarak will go tomorrow,’ they cried as rocks and firebombs flew

 

In Cairo’s Tahrir Square, our writer hears protesters’ hopes of forcing rapid change

 Robert Fisk, The Independent, 4 Febr. 2011

From the House on the Corner, you could watch the arrogance and folly yesterday of those Egyptians who would rid themselves of their “President”. It was painful – it always is when the “good guys” play into the hands of their enemies – but the young pro-democracy demonstrators on the Tahrir Square barricades carefully organised their Cairo battle, brought up their lorryloads of rocks in advance, telephoned for reinforcements and then drove the young men of Hosni Mubarak back from the flyovers behind the Egyptian Museum. Maybe it was the anticipation that the old man will go at last today. Maybe it was revenge for the fire-bombing and sniper attacks of the previous night. But as far as the “heroes” of Egypt are concerned, it was not their finest hour

The House on the Corner was a referee’s touchline, a house of late 18th century stucco with outer decorations of stone grapes and wreaths and, in the dank and derelict interior, a broken marble staircase, reeking cloth wallpaper and wooden floors, groaning under bag after bag of stones, all neatly broken into rectangles to hurl at the accursed Mubarakites. It was somehow typical that no one knew the history of this elegant, sad old house on the corner of Mahmoud Basounee Street and Martyr Abdul Menem Riad Square. It even had a missing step on the gloomy second floor with a 30ft drop that immediately brought to mind the staircase in Stevenson’s Kidnapped, and its vertiginous drop illuminated by lightning. But from its crumbling balconies, I could watch the battle of stones yesterday and the brave, pathetic attempts of the Egyptian army to contain this miniature civil war, preceding, as it does, another Sabbath day of prayers and anger and – so the protesters happily believe yet again – the very final hours of their accursed dictator. The soldiers manoeuvred through the field of rocks on the highway below, trying to position two Abrams tanks between the armies of stone throwers, four soldiers waving their hands above their heads – the Egyptian street sign for “cease fire”.

Related articles

It was pathetic. The army needed 4,000 troops here to stop this battle. They had only two tank crews, one officer and four soldiers. And the forces of democracy – yes, we have to introduce a little cynicism here – cared nothing for the forbearance of the soldiers they have been trying to woo. They formed in phalanxes across the road outside the Egyptian Museum, each holding a shield of corrugated iron, many of them shouting “God is Great”, a mockery of every Hollywood Roman legion, T-shirts instead of breastplates, clubs and the police night-sticks of Mubarak’s hated cops instead of swords. Outside the House on the Corner – cheerfully telling me it belonged to anyone – stood a man holding (believe me, reader) a 7ft steel trident. “I am the devil,” he cheerfully roared at me. This was almost as bad as the horse and camel attack by the Mubarakites on Wednesday.

Five soldiers from another unit seized a tray of Molotov cocktails from the house next door – Pepsi bottles are clearly the container of choice – but that constituted the entire military operation to disarm this little freedom militia. “Mubarak will go tomorrow,” they screeched; and then, between the two tanks, at their enemies 40ft away, “Your old man is leaving tomorrow.” They had been encouraged by all the usual stories; that Barack Obama had at last called time on Mubarak, that the Egyptian army – recipients of an annual $1.3bn aid – was tired of being humiliated by the President, infuriated by the catastrophe that Mubarak had unleashed on his country for a mere nine more months of power.

This may be true. Egyptian friends with relatives among the officer corps tell me that they are desperate for Mubarak to leave, if only to prevent him issuing more orders to the military to open fire on the demonstrators.

But yesterday, it was Mubarak’s opponents who opened “fire”, and they did so with a now-familiar shock of stones and iron hub-caps. They crashed on to the Mubarak men (and a few women) on the flyover, ricocheted off the top of the tanks. I watched their enemies walk – just a few of them – into the road, the rocks crashing around them, waving their arms above their heads in a sign of peace. It was no use.

By the time I climbed down that dangerous staircase, a lone Muslim imam in a white turban and long red robe and an absolutely incredible – distinguished may be the correct word – neatly combed white beard appeared amid the stones. He held a kind of whip and used it to beat back the demonstrators. He, too, stood his ground as the stones of both sides broke around him. He was from those who would rid themselves of their meddlesome President but he, too, wanted to end the attack. A young protester was hit on the head and collapsed to the ground.

So I scampered over to the two tanks, hiding behind one of them as it traversed its massive gun-barrel 350 degrees, an interesting – if pointless – attempt to show both sides that the army was neutral. The great engines blasted sand and muck into the eyes of the stone throwers, the whining of the electrical turbine controlling the turret adding a state-of-the-art addition to the medieval crack of rocks. And then an officer did jump from the turret of one behemoth and stood with the imam and the lead Mubarakites and also waved his arms above his head. The stones still clanged off the highway signs on the flyover (turn left for Giza) but several middle-aged men held out their arms and touched each other’s hands and offered each other cigarettes.

Not for long, of course. Behind them, in the square called Tahrir, men slept beneath the disused concrete Metro vents or on the mouldy grass or in the stairwells of shuttered shops. Many wore bandages round their heads and arms. These wounds would be their badges of heroism in the years to come, proof they fought in the “resistance”, that they struggled against dictatorship. Yet not one could I find who knew why this square was so precious to them.

The truth is as symbolic as it is important. It was Haussmann, brought to Egypt by Ismail under notional Ottoman rule, who built the square as an Etoile modelled on its French equivalent, laid over the swamps of the regularly flooded Nile plain. Each road radiated like a star (much to the chagrin, of course, of the present-day Egyptian army). And it was on the Nile side of “Ismailia” square – where the old Hilton is currently under repair – that the British later built their vast military Qasr el-Nil barracks. Across the road still stands the pseudo-Baroque pile in which King Farouk maintained his foreign ministry – an institution which faithfully followed British orders.

And the entire square in front of them, from the garden of the Egyptian Museum to the Nile-side residence of the British ambassador, was banned to all Egyptians. This great space – the area of Tahrir Square today – constituted the forbidden zone, the land of the occupier, the centre of Cairo upon which its people could never set foot. And thus after independence, it became “Freedom” – “Tahrir” – Square; and that is why Mubarak tried to preserve it and that is why those who want to overthrow him must stay there – even if they do not know the reason.

I walked back last night, the people around me hopeful they could endure the next night of fire-bombs, that today will bring the elusive victory. I met a guy called Rami (yes, his real name) who brightly announced that “I think we need a general to take over!” He may get his wish.

As for the House on the Corner, well, Mahmoud Basounee Street is named after an Egyptian poet. And the stone-battered sign for the Martyr Abdul Menem Riad attached to the House on the Corner honours a man whose ghost must surely be watching those two tanks under the flyover. Riad commanded the Jordanian army in the 1967 Six Day War and was killed in an Israeli mortar attack two years later. He was chief of staff of the Egyptian Army.

 

 

http://worldwidetahrir.wordpress.com/:

worldwidetahrir

One Tahrir Square in every city

World Wide Tahrir

Every city in the world will have its Tahrir Square!

We won’t free the embassies till Mubarak leaves!

Join us in a world wide sit-in on your nearest egyptian embassy and show Egyptians that the whole world is supporting them.

 

From Friday 4th Feb at 20:00 local time in your city(!!!), till Mubarak leaves

 

http://blogs.aljazeera.net/node/3164

Live blog Feb 4 – Egypt protests

By Al Jazeera Staff in
    		• on February 3rd, 2011.
    Photo by EPA

    From our headquarters in Doha, we keep you updated on all things Egypt, with reporting from Al Jazeera staff in Cairo and Alexandria.  Live Blog: Jan28 – Jan29 – Jan30 – Jan31 – Feb1 – Feb2 – Feb3 – Feb4

    The Battle for Egypt – AJE Live Stream – Timeline – Photo Gallery – AJE Tweets – AJE Audio Blogs 

    (All times are local in Egypt, GMT+2)

    6:05pm Al Jazeera continues to bring you the latest from Cairo and Alexandria. Crowds continue to defy the curfew.

    File 5121

    6:01pm Media in Montenegro is reporting that Hosni Mubarak may find exile in their country, and that his son and close personal friends are preparing things for him to arrive there. Montenegro is where deposed Thai prime minister, Thaksin Shinawatra, sought refuge.

    5:47pm Al Masry Al Youm, the largest independent newspaper in Egypt, says that security forces have broken into the headquarters of the Muslim Brotherhood website and arrested 12 journalists working on the site.

    5:38pm Latest audio report from Al Jazeera’s web producer in Cairo.

    5:31pm Crowds halt the chanting and pray together in Tahrir Square.

    5:22pm Video on Youtube showing a young boy in Alexandria leading a large group of pro-democracy protesters. Al Jazeera cannot verify the authenticity of the video.

    5:17pm Hundreds of thousands of people still protesting in Cairo and many other cities across the country, all defying the curfew that is still in place.

    5:13pm First gunshots for the day just heard and pro-democracy protesters cheer as army arrests suspected Mubarak loyalists near Tahrir Square.

    4:37pm Inside Tahrir Square there are tens of thousands of people – same diverse crowd as the Tuesday demonstration, many women and children, old and young, Muslims and Copts. Many more people crossing over via Qasr al-Nile bridge.

    4:30pm Al Jazeera reporter in Alexandria says that under-cover police officer was captured after the afternoon prayers – some pro-democracy protesters have made sure that he was not injured by anyone.

    File 5081

    4:28pm Robert Fisk’s latest ‘Mubarak will go tomorrow,’ they cried as rocks and firebombs flew”.

    4:23pm Senior military officer in limosine being driven around military positions near #Tahrir Square, talking to soldiers.

    4:10pm Reports that group of Mubarak loyalists has grown to over 500 now. However, the situation remains largely peaceful and somewhat joyous since Friday prayers. A reader sent in this pic:

    File 5061

    3:51pm Al Jazeera issues a statement condeming the “gangs of thugs” that stormed their office in Cairo. The office has been burned along with the equipment inside it. 

    It appears to be the latest attempt by the Egyptian regime or its supporters to hinder Al Jazeera’s coverage of events in the country…

    It appears to be the latest attempt by the Egyptian regime or its supporters to hinder Al Jazeera’s coverage of events in the country.

    In the last week its bureau was forcibly closed, all its journalists had press credentials revoked, and nine journalists were detained at various stages. Al Jazeera has also faced unprecedented levels of interference in its broadcast signal as well as persistent and repeated attempts to bring down its websites.

    We are grateful for the support we have received from across the world for our coverage in Egypt and can assure everyone that we will continue our work undeterred.

    3:45pm International attention remains hooked on the uprisings in Tunisia and now Egypt, but Nic Dawes, Editor of South Africa’s Mail & Guardian says there “has been little focus on the African dimension of these uprisings”.

    There are certainly countries – not least among those close to Egypt – that could do with broad-based civil movements against authoritarianism. Chad is perhaps the most benighted, but the depth of its isolation and tyranny are such that it is difficult to imagine a people-power movement succeeding.

    and its increasingly authoritarian president, Meles Zenawi? Or Uganda, where Yoweri Museveni is consolidating his grip on power? Or Angola, where oil revenues fatten the ruling elite and human development stalls? Or Zimbabwe? Or any of the pseudo-democracies that dot the continent”
     
    What about Ethiopia
     
     
     
     
     
     
     
     
     

     

    Elsewhere in the Mail & Guardian, online Editor Chris Roper asks if Twitter will save Africa, while blogger Khadija Patel warns that South Africans are failing “to give voice to that facet of the South African experience that strongly resonates with the Egyptians and Tunisians”.

    A demonstration was held today at the Egyption embassy in Pretoria. (Source)

    3:43pm Al Jazeera reporters say that numbers of Mubarak-loyalists on the 6th of October bridge has increased to over 300 now. An army tank has moved position to confront them.

    3:25pm Mondoweiss, a news website focused on American foreign policy in the Middle East, shows this interesting graph comparing Al Jazeera traffic to The New York Times.

    3:12pm At least 200 pro-Mubarak loyalists are on the 6th of October bridge just outside Tahrir Square in Cairo.

    3:10pm Al Jazeera’s reporter in Alexandria sent through this picture from the protests there. Thousands of men and women are still streaming in to join the already large crowds.

    2:35pm Reports coming in that Al Jazeera’s Arabic office in Cairo has been stormed and thrashed by unknown men. More information to follow.

     
    1.45pm: Amr Moussa, the Arab league chief, is attending the rally in Tahrir Square.
    1:30pm: About 3,000 people demonstrate in support of President Mubarak in the Mohandiseen district in Giza, adjacent to Cairo.
    1:14pm: Our correspondent in Cairo says pro-Mubarak gangs are not visible at all in the streets and that the army has taken extensive measures to secure the demonstration. She says imams, speaking in mosques today, have called for calm and praised the role of the army as it is working to prevent violence. 
      We are showing live pictures from both Alexandria and Cairo – click here
    12:53pm: Prayers are over and the masses, hundred thousands of people, are chanting “We won’t go until he leaves”.
    Yesterday, NevineZaki posted this picture on Twitter, saying it shows Christians protecting those praying in Tahrir Square amid violence between protesters and Mubarak supporters. She wrote “Bear in mind that this pic was taken a month after z Alexandria bombing where many Christians died in vain. Yet we all stood by each other”
    Tahrir Square, Thursday
    12:35pm: Our correspondent in Alexandria says tens of thousands of people have gathered in the centre of Alexandria. He says Christians and others not performing Friday prayers have formed a “human chain” around those praying to protect them from any potential disruptions.
    12:26pm: Friday prayers at Tahrir Square now. The sermon preceding it called for release of political prisoners and constitutional amendments.
    12:22pm: Our correspondent in Cairo says people away from the main protest area are stying inside, fearing violence. She quotes one person as saying “I can’t even trust my neighbour anymore, nowadays you never know who is supporting who.”
    12:08pm: Reports say supporters of President Mubarak are still gathering around Tahrir Square.

    Tanks and soldiers guard the entrance to the US embassy near Tahrir Square [EPA]

    11:36am: An AFP photographer says Defence Minister Tantawi has addressed the crowd in Tahrir Square, surrounded by soldiers, who called on the protesters to sit down.

    “The man [Mubarak] told you he won’t stand again,” Tantawi said, referring to the president’s announcement that he will not seek re-election in polls to be held this autumn. Tantawi also repeated a call from the Egyptian government for the Muslim Brotherhood, the country’s biggest opposition group, to join a dialogue with the government.

    Photo by AFP

    11:28am: Protester Aida El-Kashes, on the phone from Tahrir Square, describes the situation there as calm and safe. She says all entrances to the square except the one near the Egyptian museum are open and people are getting in. The thousands of protesters who have been through the past days violence together now have bounds to each other “as a big family”, she says..

    11:08am: Our reporter in Tahrir Square says protesters are checking the ID’s of people entering the area to make sure no members of the police or other security services are getting in (Egyptian IDs mention the person’s profession). She says the protesters are very welcoming to journalists.

    11:02am: Our correspondent says tens of thousands of people have gathered in Tahrir Square, and many more are expected after Friday prayers.

    10:50am: Egypt’s defence minister is visiting Tahrir Square today, a ministry source tells Reuters. “Field Marshal [Mohamed Hussein] Tantawi and leaders of the armed forces are currently in Tahrir Square,” the source is quoted as saying.

    10:35am: A number of European leaders are meeting at the EU headquarters in Brussels, discussing the situation in Egypt. Al Jazeera’s Laurence Lee, covering the summit, says what happens in the EU with regards to Egypt mirrors what happened in the United States: “They were quite lukewarm to begin with … but now just like the Obama administration, they are saying that there needs to be immediate transition to democracy in Egypt in a smooth manner.”

    10:09am: Our correspondent at Tahrir Square says soldiers are preventing people from getting into Tahrir Square from at least one of the entry points. 

    10:01am: More from our web producer in Cairo: “About 65 soldiers stationed around 6th of October bridge and the museum, wearing riot gear. Limiting access to Corniche, etc.”

    9:55am: The website World Wide Tahrir calls for sit-ins to be held at Egyptian embassies “from Friday 4th Feb at 20:00 local time in your city(!!!), till Mubarak leaves”

    9:50am: Our web producer in Cairo writes on Twitter: “Egyptian state TV reporting that one of its crews was attacked in Tahrir Square. Amusing thought, but is it true? Could be propaganda.”

    9:45am: The editor-in-chief of Ikhwan online, the official website for the Muslim Brotherhood in Egypt, says police and “thugs” have attacked Cairo International Media Center.

    9:03am: One of our correspondent just wrote on Twitter: “Festive and Celebratory atmosphere that marked the days of the protest b4 Pro-mubarak peeps attacked is back in #tahrir”

    And, about 20 minutes ago, another of our reporters wrote: “Dozens of police trucks in side streets around Pres Palace.Yes thats right police!Haven’t seen them in a while.”

    8:59am: Mohammed al-Beltagi, a leading member of the Muslim Brotherhood, tells Al Jazeera that his movement has no ambitions to run for the Egyptian presidency.

    8:29am: Our correspondent writes on Twitter: “by 7am friday: chants of ‘get out’ ‘invalid’ ‘leave’ resonating louder than ever this time of day”

    8:21am: Salma El Tarzi, a protester in Tahrir Square, tells Al Jazeera over the phone that the moral in the square is high and the atmosphere cheerful, “like a festival”,  with thousands of people arriving.

     

    8:01am: The curfew has now been lifted and protests are due to start at noon, after Friday prayers.

    7:53am: Mona Seif, an Egyptian activist, just posted this picture from Tharir Square this morning.

    7:45am: The Guardian has great pictures of protesters putting on makeshift helmets during yesterday’s clashes. Cardboard, buckets and plastic soda bottles were used to deflect the stones.

    7:03am: Our producer says there appears to be a security build-up at Tahrir Square, with troops in riot gear standing next to tanks at the outskirts of the square.  

    6:55am: Watch our video wrapping up yesterday’s events

    6:15am: Our reporter in Tahrir Square says there is an “easy calm” in Tahrir Square, as protesters prepare for renewed protests on what they call “the day of departure” for President Mubarak.

    6.02am: The New York Times reports that the US administration is in talks with Egyptian officials over a proposal for President Hosni Mubarak to resign immediately, turning over power to a transitional government headed by Vice- President Omar Suleiman. The White House has not confirmed the report.

    3:23am Anti-Mubarak protester Nadine Shams tells Al Jazeera that protesters are trying to gear up for Friday’s protests while securing Tahrir Square and keeping themselves safe. She tells us that protesters fear being attacked by armed men again.

    2:49am Here’s another video from Egypt’s “Day of Rage” on January 28 shows a vehicle ploughing over protesters. The person who posted the cilp claims it is a diplomatic vehicle that “ran over more than 20 people” but we can’t verify these details at this time.

     
     
    2:14am  One of our Web producers notes that loudspeakers inside Tahrir Square are playing loud, old-school patriotic Egyptian songs. People are clapping along.
    2:08am Anti-Mubarak activist Mona Souief tells Al Jazeera that people feel that they are “past the worst.” and that if protesters could make it past the violence of the past 24 hours, than they could persevere.
    2:01am  Egyptian state television claims that some anti-Mubarak protesters are asking to be able to pass the barricades and leave Tahrir Square, and that that the Egyptian army has indicated that it’s ready to help protesters leave the square. 
     
     
     
     
     
     
     

     

    But Al Jazeera Arabic contacted some protesters, who have have denied the reports carried on Egyptian television. 

    1:26am Aida Seif El Dowla, founder of the El Nadim Center tells Al Jazeera how a sister organisation, the Hisham Mubarak Law Center, a prominent legal aid group providing help to anti-government protesters , was raided on Thursday, with its staff of five, along with 25 volunteers, being detained.

    Since early in the morning, the area … was full of thugs, who randomly rounded up people from the streets and them people in microbuses and just took them away, God knows where. And then we heard that the army had surrounded the Hisham Mubarak Law Centre, and then we heard that thugs were surrounding the Hisham Mubarak Law Centre, and they’re not allowing people to enter or to leave the building. And then we heard that the army – the military police – they went up into the centre, broke into it, took the equpment, took the computers, took some of the files, removed some of the sim cards from the mobile phones …

    When asked if she knew where her colleagues were being kept, al Dowla said,

    We don’t know. We don’t know. The fact that they have been taken by the military police means that probably being kept in some military place, not the normal police stations, depending on where they have been detained from, and so we have no access to those people, we have no knowledge of whether or not they are safe. … we have absolutely no idea where they are.

    She said among those detained are representatives of Amnesty International and Human Rights Watch, along with several bloggers.

    1:02am AJE correspondent reports that live shots will resume as soon as it is safe to do so, as journalists with cameras are being targeted.

    12:20am Charter evacuation flights are landing all around the world as foreigners, fearing for their safety, leave Egypt.

    12:16am Our live blog on the Battle for Egypt begins now and will continue for the rest of the day.

    http://english.aljazeera.net/focus/2011/02/201121165427186924.html

    The Arab world’s 1989 revolution?
     

    As protests sweep Arab nations and reach fever pitch in Egypt, are we seeing a revolution of Soviet bloc proportions?

     

    Jacqueline Head Last Modified: 02 Feb 2011 09:04 GMT
    The fall of the Berlin Wall symbolised the end of oppressive communist regimes across eastern Europe [GALLO/GETTY] 

    Days of mass protests in Egypt have escalated dramatically with estimates of one million people descending on Tahrir square in central Cairo, in a bid to oust the country’s long-term president.

    Opposition groups are hoping that the numbers out on the streets will persuade Hosni Mubarak to realise that he no longer holds popular support in Egypt.

    But the action in Egypt is being seen as part of a wider movement, a so-called “Arab revolution”, following a wave of protests in Tunisia, Lebanon and Yemen.

    In Jordan on Tuesday King Abdullah sacked his government in the wake of demonstrations there.

    The ripple effect, described by one commentator as the “wave of democracy finally crashing on the North African shore”, has led to comparisons with the protest movement across Eastern Europe in 1989 that spelt the demise of communism and eventually the Soviet Union.

    Demand for reform
     
    When Polish people voted in their first free elections more than two decades ago and formed the Soviet bloc’s first non-communist government, it helped spark a chain of events across the region.
    Hungary also played an early role, abolishing the people’s republic and cutting down its fortified border with Austria, allowing hundreds of East Germans to cross through.
    Two revolutions swiftly followed in Czechoslovakia and Romania. The “Velvet Revolution” in November 1989 saw hundreds of thousands of peaceful protesters take to the streets in Prague until the Communist party was dissolved to make way for democracy.
    Opposition movements in Romania saw a more bloody end, with the president Nicolae Ceausescu and his wife Elena shot by firing squad following 10 days of violent protest.
     
     
     
     
     
     

     

      In pictures: ‘Day of Anger’
      Update: Egypt protests
      Unrest in social media
      Debate: First Tunisia, now Egypt?
      Can Egyptians revolt?
      Egypt’s protests on Twitter
      Pictures: Anger in Egypt

    The year’s events were epitomised by the collapse of the Berlin Wall, a symbol of oppression to many, and over the next two years, communist regimes fell in the Balkans and the Soviet Union.

    While the situation in Egypt and other Arab nations is far from over, experts and commentators have drawn some parallels between the two eras.

    “The way they started – the demand for reform, democracy and the mass protests in terms of sweeping movements – are similar characteristics,” Tony Saunois, secretary of the Committee for Workers International based in London, told Al Jazeera.

    A number of other factors, including the failure of government to keep spirits up amid economic hardship, can also be compared with what happened in eastern Europe when people realised the new system was not working, Edward Lucas, author of The New Cold War and international editor of The Economist, said.

    “The regimes lost their soft power – it’s not more fun, or prosperous, under their rule,” he told Al Jazeera.

    Another parallel is that “the climate of fear has ebbed and people no longer believe that the regime is willing to kill”.

    Lack of a superpower

    But while some point to the domino effect that spread across eastern Europe as being similar to the way protests and uprising are moving across the Arab world, there are also some distinct differences.

    “In 1989 there was an implosion of a social system that was based on a centralised system. The Arab world doesn’t have that,” Saunois says.

    “They do have state control in terms of political oppression, but … the social basis they rest on, capitalism, is different.

    “The international consequences of 1989 were also different. One of them was the pushing back of Socialism – that’s not going to be replicated by the movement in the Arab world when you’ve got a world economic recession.”

    The lack of backing by a major superpower also indicates a clear divide between the two, while the US strongly supported pro-democracy movements in Europe it has been more ambivalent about the protesters in Egypt.

    ‘More Turkey than Iran’

    With the situation still open in Egypt, there are also questions as to what political movement will emerge as the strongest once, if and when, Mubarak bows out as leader.

    George Joffe, lecturer at the Centre for International Studies at Cambridge University, says no one yet knows what the future holds for Arab states.

    “In the Arab world there’s an underlay of commonality about what’s happening, but it’s a sociological one rather than a political one,” he told Al Jazeera. 

    “The real demand of the people is simple – to be free of oppression. But what’s not clear is if they can agree on what the future can be”George JoffeUniversity of Cambridge

    “We are not seeing any ideology destroyed, and in the Arab world there’s not one ideology, there’s many.”

    He said many former Soviet states were quick to install democractic adminstrations partly because some had previously held them, such as Czechoslovakia, but also because they were part of the wider “European experience”.

    “But it’s interesting to note that when you moved further east, to Belarus, to Russia, then there wasn’t such enthusiam for the democratic model.”

    Joffe adds a word of caution when comparing the situation of 1989 to the present Arab revolt, because “each country is separate”, with different relations between the military, the government and opposition groups.

    “The real demand of the people is simple – to be free of oppression. But what’s not clear is if clear is if they can agree on what the future can be.

    “We’re standing at a very uncertain moment. There’s going to be change. No regime is going to be able to engage in the kind of oppression that we’ve seen before. But it doesn’t mean we won’t still see more autocratic regimes in the future.”

    Some media outlets have highlighted concern that the uprising in Egypt could pave the way for an Iranian-style Islamic movement to seize power, but it is a suggestion quickly squashed by academics.

    Omar Ashour, a lecturer in Arab politics at the University of Exeter in Britain, told Al Jazeera “the main group of persons in Egypt are young men who are disenchanted, who are pushing for a democratic society”.

    “Most of the ones leading the Islamic groups are less well organised but they don’t want to confront the government and they did not support this revolution in the beginning.

    “So even if they took power, we might more or less see something that is similar to Turkey rather than Iran.”

    ‘End to tyranny’

    Despite the differences, there are some lessons from history the Egyptian people may be willing to take home with them.

    Lucas says protesters fighting for democracy across the Arab world should beware the “shape-shifting of clever people in the regime”.

    “A lot of old communists came back in old guises – if you look around eastern Europe now many people in power had careers that flourished in the communist era,” he said, adding that the old KGB used their connections and influence to regain power under the new regime.

    Another lesson to be learnt from history, he said, is that “revolution doesn’t always mean democracy”, as illustrated by uprisings in Central Asia and Azerbaijan.

    But Ashour is more optimistic.

    “We are seeing already Al Jazeera has been cut from the Arab world that shows how fragile the situation is.

    “I think this will be the beginning of the Arab spring and the end of an ugly era of brutality and tyranny,” he said.

     

    Via de site van Stan van Houcke stuitte ik op dit artikel uit Le Monde Diplomatique dat wel heel raak de situatie samenvat (http://mondediplo.com/2011/02/01impossible ):

    The Arab wall begins to fall

    The impossible happened

    <!–Friday 4 February 2011[, by –>

    by Serge Halimi

    Political leaders often claim a situation is so complex that any attempt to change it would be disastrous. This is not always the case. After 9/11, President George Bush offered a clear choice: “Either you are with us or you are with the terrorists.” According to President Sarkozy, the choice in Tunisia was between a friendly dictator and “a Taliban-type regime in North Africa” (1). This suits both sides: a dictator can claim to be the last bastion against militant Islam, and the Islamists can claim that they alone oppose the dictator.

    But if there is a social or democratic movement, and new players, the scenario suddenly changes. The embattled authorities look out for subversive activity among the protesters. If they find it, they exploit it. If not, they invent it.

    In an interview with the Tunisian ambassador to Unesco, Mezri Haddad, on 13 January (the day before Zine al-Abidine Ben Ali fled), the opposition leader Nejib Chebbi criticised “development in which low pay provided the only comparative advantage in international competition” and “provocative displays of illicit wealth in the cities”, and claimed that “the people are all against the regime” (2). Haddad responded: “The people will ransack your fine house in La Marsa, that is what people do in societies where there is no fear of the police … Ben Ali saved Tunisia from the fanatics and fundamentalists in 1987… He must remain in power, come what may, because the country is under threat from the fanatics and their neo-Bolshevik allies.”

    A few hours later, Haddad called on the man who “saved Tunisia” to stand down. On 16 January, Chebbi became the new minister for regional and local development. Revolution in Arab nations is rare but rapid. Less than a month after Mohamed Bouazizi’s suicide drew attention to the grievances of unemployed graduates, the Trabelsi family houses in Carthage had been seized, political prisoners had been released and Tunis was full of peasants demanding the abolition of privileges.

    The historic events in Tunis had a familiar, French Revolutionary feel. A spontaneous movement spreads, widely diverse social strata are brought together, absolutism is vanquished. At which point, there are two alternatives left: take your winnings and leave, or double your stakes. Generally, one section of society (the liberal bourgeoisie) tries to stem the flood; another (peasants, employees in dead-end jobs, unemployed workers, poor students) backs the tide of protest, in the hope that the ageing autocracy and the monopolists will be swept away. Some of the protestors, especially the young, do not want to have risked their lives so that others, less daring but better placed, can use the protests to their own advantage. The social system survives, minus the police and the mafia.

    Extending opposition to dictatorship in the person of the Ben Ali family to opposition to economic domination by an oligarchy would not suit the tourists, the money markets or the International Monetary Fund. The only freedom they want is for tourists, trade and movement of capital. Moody’s rating agency naturally downgraded Tunisia’s bond ratings on 19 January, citing “political instability and uncertainties caused by the collapse of the previous political regime”.

    France’s outstretched hand

    Cairo, Algiers, Tripoli, Beijing and western chanceries were equally unenthusiastic. As mainly Muslim crowds called for liberty and equality, France had its own interpretation of the compatibility of democracy with Islam, offering Ben Ali’s failing regime “the expert assistance of our security forces”. Ruling oligarchies, Muslim, secular and Christian, always close ranks at any public unrest. The former Tunisian president claimed to support secularism and women’s rights against fundamentalism, his party was a member of the Socialist International, yet he fled. To Saudi Arabia of all places.

    Imagine the outcry if police had opened fire on demonstrators in Tehran or Caracas, leaving a hundred dead. Such comparisons were rejected in principle over 30 years ago in an article by the US academic, Jeane Kirkpatrick (3), in which she claimed that pro-western “authoritarian” regimes were always preferable and more susceptible to reform than the “totalitarian” regimes that might succeed them.

    President Ronald Reagan was so impressed that he appointed her ambassador to the UN. Her article, published in November 1979, examines major blows the US had suffered that year, the revolutions in Iran and Nicaragua. She maintained that the Carter administration, in its efforts to promote democracy, had in both cases “actively collaborated in the replacement of moderate autocrats friendly to American interests [the shah of Iran and Augusto Somoza] with less friendly autocrats of extremist persuasion.” These friendly regimes had their faults. Both were “led by men who had not been selected by free elections, … who sometimes invoked martial law to arrest, imprison, exile, and occasionally, it was alleged [sic], torture their opponents.” But “they were positively friendly to the US, sending their sons and others to be educated in our universities, voting with us in the United Nations, and regularly supporting American interests and positions even when these entailed personal and political cost. The embassies of both governments were… frequented by powerful Americans. And the shah and Somoza themselves were both welcome in Washington, and had many American friends.”

    Then, “viewing international developments in terms of… a contemporary version of the same idea of progress that has traumatised western imaginations since the Enlightenment”, the Carter administration made a fatal mistake: it encouraged regime change. “Washington overestimated the political diversity of the opposition (especially the strength of ‘moderates’ and ‘democrats’), … underestimated the strength and intransigence of radicals in the movement, and misestimated the nature and extent of American influence on both the government and the opposition”, preparing the way for the ayatollahs and the Sandinistas.

    There is nothing new about the idea of a “dictatorship of the lesser evil”, which is pro-western and may mend its ways given endless time, or the fear of finding fundamentalists (or communists) masquerading as democratic demonstrators. But the spirit of Jeane Kirkpatrick seems to have influenced Paris more than Washington. The US was reassured by the relatively minor role of Islamists in the Tunisian uprising, enabling a broad social and political front against Ben Ali. WikiLeaks had revealed the State Department’s feelings about the “mafia-esque elite” and the “sclerotic regime” of the ruling family. The White House left them to their fate, trusting that the liberal bourgeoisie would provide a replacement friendly to western interests.

    But the Tunisian uprising has had wider repercussions, notably in Egypt. For the conditions that caused it are to be found elsewhere: unequal growth, high unemployment, protest crushed by grossly overblown police forces, well-educated young people with no prospects, bourgeois parasites living like tourists in their own country. Tunisians will not solve all these problems at a stroke but they have made a start. Like the rest of us, they were told there was no alternative. Yet they have shown us that “the impossible happens” (4).

    1) Tunis, 28 April 2008.(2) “L’invité de Bourdin & Co”, RMC Radio France, 13 January 2011.

    (2) “L’invité de Bourdin & Co”, RMC Radio France, 13 January 2011

    (3) Jeane Kirkpatrick, “Dictatorships & Double Standards”, Commentary, New York, November 1979.

    (4) See Slavoj Zizek, “A permanent state of emergency”, Le Monde diplomatique, English edition, November 2010.

    http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2011/02/201124201329162409.html

    Egypt holds ‘Day of Departure’
     

    Hundreds of thousands flood Tahrir Square for largely peaceful ‘Day of Departure’ protest against President Mubarak.

    Last Modified: 04 Feb 2011 22:58 GMT
    Hundreds of thousands of protesters have gathered in Cairo’s Tahrir Square in what has been a largely peaceful protest, calling for Hosni Mubarak, the Egyptian president, to stand down.The square, which has been the focal point of protests in Egypt, saw demonstrators observe what they have termed a “Day of Departure” for the man who has been the country’s leader for the last 30 years.As the country entered its eleventh day of unrest, mass demonstrations commenced after Friday prayers.Protests were also seen in the cities of Alexandria, Mahalla and Giza.Protests continued into the night, in defiance of a curfew that has not been observed since it was first enforced last week. The newly relaxed curfew now runs from 7pm to 6am local time.One protester in Cairo told Al Jazeera that demonstrators would continue protesting until Mubarak steps down.”It’s either death, or freedom,” he said.Ahmed Shafiq, Egypt’s new prime minister, however, said on Friday that Mubarak would not be handing over powers to Omar Suleiman, the vice-president, before the September elections. In statements carried by the official MENA news agency, Shafiq “ruled out” an early exit for Mubarak.”We need President Mubarak to stay for legislative reasons,” he said.Mohamed Hussein Tantawi, Egypt’s defence minister, visited Tahrir Square earlier on Friday, making him the first member of the government to do so. He talked with the protesters and military commanders.Speaking on Friday in Washington, Barack Obama, the US president, said it was “clear that there must be a transition process that begins now … and leads to free and fair elections”.Obama said that a “successful and orderly transition must be meaningful and … must address the legitimate greivances of those who seek a better future”.He said that in this “time of tumult and transformation”, the US would remain a “strong friend and partner” to the Egyptian people. Standoff in CairoAl Jazeera’s online producer in Cairo reported that a gunshot was heard in the centre of the capital on Friday afternoon, but no further violence was reported.

     
    Our online producer describes the standoff at Talaat Harb Square

    Earlier, about 200 Mubarak loyalists gathered on the 6th of October Bridge, near the square, with another 200 below the bridge.

    Our correspondent reported that there was a short standoff between about 300 Mubarak loyalists and pro-democracy protesters in the Talaat Harb square, which is located on a street leading to the main protest centre.

    People were throwing rocks at one another, and the Mubarak loyalists were eventually driven from the square.

    Our correspondents said that there were up to five layers of checkpoints at some entrances, with makeshift barricades being put up by pro-democracy protesters.

    At one point, a huge cheer went up amongst protesters when a false rumour went around saying that the president had stepped down.

    Our correspondents have said that pro-democracy protesters have also “overpowered” several people who were suspected of wanting to engage in violence, and delivered them to the army, who are detaining them.

    Our online producer termed Tahrir Square a “fully functioning encampment, with medical camps and pharmacies”.

    Army separating protesters

    Soldiers on foot are very visible, and army armoured personnel carriers and tanks have taken up positions to control the 6th of October bridge entrance to the square, our correspondent said.

    Another correspondent added that the army appeared to be placing itself so as to separate Mubarak loyalists from pro-democracy prosters, and another correspondent indicated that the army was detaining some Mubarak supporters in order to prevent them from reaching the main square.

    “The atmosphere is not quite as triumphal as Tuesday’s rally; people then said Mubarak would be out in a matter of hours, but now most of them think it’ll be a long time,” reported Al Jazeera’s online producer from the square.

    IN VIDEO
    Tahrir Square echoes with ‘Go Mubarak!’ chants

    He added that protesters, a diverse array of men, women and children from various economic and religious backgrounds, fear an outbreak of violence and the atmosphere remains tense.

    “The feel here is that today is the final day for Mubarak, it’s time for him to go,” Gigi Ibrahim, a political activist told Al Jazeera from the square.

    Some protesters have called for the crowd to begin marching towards the presidential palace.<!–IMAGEPATH,DESC,URL–>

    Amr Moussa, Egypt’s former foreign minister and current secretary-general of the Arab League, also spoke to demonstrators.

    Earlier, prime minister Shafiq said the interior minister should not obstruct Friday’s peaceful marches.

    Al Jazeera’s offices in Cairo were attacked on Friday by “gangs of thugs”, according to a statement from the network. The office was burned, along with the equipment inside it.

    Later, Egyptian security forces arrested Al Jazeera’s Cairo bureau chief and another Al Jazeera journalist in the capital.

    Security forcers also broke into the headquarters of the Muslim Brotherhood’s website and arrested 12 journalists there, Al Masry Al Youm, the country’s largest independent newspaper, and the Associated Press reported on Friday.

    Egyptian state television has been reporting that the situation in Cairo is currently quiet and calm.

    They have not shown footage of the angry protesters, though they have said that they will try to bring some protesters into their studios for interviews.

    Meanwhile, Egypt’s prosecutor-general has barred Rashid Mohammed Rashid, the former trade and industry minister, from leaving the country, and has frozen his bank accounts, the state news agency MENA said on Friday.

    The same measures had earlier been ordered against Habib al-Adly, the former interior minister, and Ahmed Ezz, a businessman.

    State-run newspaper Al-Ahram said on Friday that an Egyptian reporter shot during clashes earlier this week had died of his wounds.

    The fatality is the first reported death of a journalist during the wave of anti-government protests.

    Mubarak fears ‘chaos’

    On Thursday, Mubarak said he wanted to leave office, but feared there will be chaos if he did.

    Click here for more on Al Jazeera’s special coverage. 

    Speaking to America’s ABC television he said: “I am fed up. After 62 years in public service, I have had enough. I want to go.”

    But he added: “If I resign today, there will be chaos.”

    Mubarak’s government has struggled to regain control of a nation angry about poverty, recession and political repression, inviting the Muslim Brotherhood – Egypt’s most organised opposition movement – to talks and apologising for Wednesday’s bloodshed in Cairo.

    In a bid to calm the situation, Omar Suleiman, the vice-president, said on Thursday that Muslim Brotherhood and other opposition groups had been invited to meet the new government as part of a national dialogue.

    The Muslim Brotherhood and other opposition actors, including Mohamed ElBaradei, have refused the offer for talks until Mubarak leaves office.

    “We demand that this regime is overthrown, and we demand the formation of a national unity government for all the factions,” the Muslim Brotherhood said in a statement broadcast by Al Jazeera.

    Mohammed Al-Beltagi, a leading member of the Muslim Brotherhood, told Al Jazeera on Friday that his organisation has no ambitions to run for the presidency, while ElBaradei said that he would run “if he people ask”.

    The developments come as the New York Times reports, quoting US officials and Arab diplomats, that the US administration is discussing with Egyptian officials a proposal for Mubarak to resign immediately and hand over power to a transitional government headed by Omar Suleiman.

    This report, though unconfirmed by the White House, comes after Mubarak’s statements on Tuesday where he agreed to give up power in September at the end of his current term.

    Bloody clashes

    At least 13 people have died and scores were injured over the last two days when Mubarak loyalists launched a counter-attack on pro-democracy protesters.

    The Egyptian health ministry put the number of wounded at up to 5,000 since the start of the protests.

    Protesters chanted ‘He must go!’ 

    The army took little action on Wednesday while the fighting raged in Tahrir Square over the past two days.

    The interior ministry has denied it ordered its agents or officers to attack prior pro-democracy demonstrations.

    Suleiman said that the government would not forcefully remove protesters. “We will ask them to go home, but we will not push them to go home,” he said.

    Ahead of Friday’s mass protests, eyewitnesses told Al Jazeera that thugs, with the assistance of security vehicles, were readying to attack the square. They said protesters were preparing to confront them.

    Protesters also reported finding petrol bombs on security personnel dressed in civilian clothes.
     
    Source:
    Al Jazeera and agencies
     

    aankondiging:

    Weer demonstratie Egypte op de Dam

    De bijeenkomst ‘Democratie en vrijheid in Egypte, nu!’ vindt aanstaande zaterdag 5 februari op de Dam plaats.De manifestatie uit solidariteit met de Egyptische volksopstand werd georganiseerd door de Nederlandse tak van de Egyptische ‘6 april beweging’ en de Socialistische Partij. Tweede kamerlid Harry van Bommel gaat spreken op de manifestatie.

    Van de website van Karin Spaink (http://www.spaink.net/2011/02/05/demo-dam/ ):

    Demo dam

    Vandaag, zaterdag 5 februari, van 16:00 tot 17:00, is er op de Dam in Amsterdam een demonstratie voor Egypte. De organisatie is in handen van de Nederlandse tak van de Egyptische 6 Aprilbeweging en de SP. De 6 aprilbeweging, begonen in 2008, pleit voor beëindiging van de jarenlange noodtoestand in Egypte; voor persvrijheid; voor onafhankelijke rechters, voor vrije verkiezingen, met buitenlandse waarnemers en voor een nieuwe grondwet. Mohamed El Baradei is een van de meest vooraanstaande leden van de 6 Aprilbeweging.

    Kom ook! Want hoewel ik niet geloof dat het in the grand scheme of things ook maar ene zak uitmaakt of wij daar nu staat of niet, is het voor het moraal van de demonstranten in Egypte buitengewoon goed om te weten dat overal ter wereld mensen hun moed prijzen en hun doelen ondersteunen – dat we met hen meeleven, al is het van ver.

    Tot zover de oproep van de site van Karin Spaink. Hier nog een link naar een blogspot van de 6 april beweging: http://6aprilmove.blogspot.com/

    Hieronder een kleine impressie van de Demonstratie op de Dam (5-2-2011)

     Foto’s Floris Schreve:

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

     

    Toespraak van Karin Spaink:

    Dit is geen islamitische revolutie. Ja, de Muslim Brotherhood doet ook mee, maar niet georganiseerd. Ze zijn er gewoon als individu, net als honderdduizenden andere Egyptenaren die hun buik vol hebben van dertig jaar dictatorschap en van dertig jaar leven onder de noodtoestand: zonder persvrijheid, zonder vrije verkiezingen, zonder vrijheid van demonstratie en zonder vrije communicatie.

    Dit is geen islamitische revolutie. Ik kijk al zeven dagen onafgebroken naar Al Jazeera, en nog geen enkele keer heb ik iemand Allahuh akhbar horen roepen. Wel zie ik christenen die een kring vormen rond moslims om hen tijdens hun gebed te beschermen, net als eerder moslims de Koptische kerken in Egypte beschermden nadat er een door een aanslag was getroffen. Gisteren liepen op Tahrir twee religieuze hoogwaardigheidsbekleders rond, een moslim en een katholiek: hand in hand, beiden in vol ornaat. En ze zeiden dat er meer was dat hen onderling bond dan hen scheidde.

    Dit is geen instant opstand, ontstaan in het kielzog van Tunesië. In Egypte broeit het al jaren: de 6 aprilbeweging uit 2008 is daarvan een voorbeeld. Alleen heeft niemand eerder het cordon van angst dat een dictatuur over haar onderdanen legt, lang genoeg weten te doorbreken. Dat is wat Tunesië heeft gedaan: moed geven, hoop bieden.

    Dit is geen Facebook- of Twitterrevolutie. Moderne media zijn weliswaar een uitstekend medium om het nieuws naar buiten te brengen, maar Egyptische jongeren zijn al jarenlang aan het bloggen over wat ze doen, wat zij vinden en wat hen daardoor is overkomen: arrestatie, intimidatie en mishandeling. Dit is een opstand van mensen die eindelijk de middelen, de moed en de massa hebben gevonden om te zeggen: dit niet. Kefaya. Erhal!

    Wat het wel is, is dit: een opstand van mensen die nu eindelijk gehoord willen worden. Een opstand van mensen die consequent vreedzaam willen blijven, ook al werden ze geconfronteerd met de harafeesh – huurlingen van het regime die met kamelen, paarden, messen en molotovcocktails de aanval openden.

    Dit is een opstand van mensen die uitsluitend democratische eisen stellen: weg met de dictator, weg met de angst. Geen marteling meer, geen staat van beleg meer. We willen persvrijheid, we willen een echte grondwet, we willen vrije verkiezingen en een politie die niet corrupt is. We willen werk, we willen een vrij leven, en we willen kunnen zeggen wat we willen.

    Het is ook een opstand die onze westerse stereotypen verscheurt. Egypte is geen ‘achterlijk’ land, geen land vol analfabeten, geen land dat achter de mullahs wil aanhobbelen. Egypte is een land dat vrijheid boven religie stelt, een natie wier burgers met gevaar voor eigen leven streven naar een volkomen vreedzame revolutie.

    Dit is helaas ook een opstand die Amerika in haar hemd heeft gezet. Amerika zegt de democratie te willen exporteren, maar blijkt daarin plotseling akelig selectief te zijn. Revoltes in landen met regimes die haar niet bevallen, werden gretig ondersteund (denk aan de groene revolutie van 2009 in Iran), maar nu het om een Amerikaanse bondgenoot ging, drong Amerika aan op ‘stabiliteit’. Natuurlijk geeft een land dat zich van haar regime wil bevrijden, haar stabiliteit op – dat is de crux van een revolutie. Mubarak gaat immers uit zichzelf niet weg, dat bewijst hij ook nu. Het is zijn eindeloze aanblijven, zijn zucht naar behoud van de macht die de chaos veroorzaakt – zijn harafeesh, zijn jacht op journalisten, zijn blokkades van banken en benzinestations, zijn verzet om zijn volk ruimte te geven en hun rechten te honoreren.

    Nee, er is geen structuur voor wat er hierna moet komen. Hoe kan dat ook? Dat is immers waar elke dictator uit alle macht voor zorgt: dat niemand anders draagvlak krijgt, dat niemand anders zich kan organiseren, dat er geen enkel alternatief voorhanden lijkt. Een dictator wil alle beschikbare ruimte innemen en plooit alles – werkelijk alles – naar zijn heerschappij. Dat er geen helder alternatief is, is nu juist het gevolg van Mubaraks regime. Verlangen dat de oppositie een kant en klare oplossing weet te bieden, is eisen dat zij in een week tijd herstellen wat hen dertig jaar lang met geweld uit handen is geslagen.

    Intussen verbaas ik hoe vasthoudend en ontroerend die eindelijk losgebarsten vrijheidsdrang is. Mensen die grappen maken, die poëtisch politiek zijn. Mensen die een plein waarop dag in, dag uit honderdduizenden mensen demonstreren, weten te organiseren en schoon te houden. Die elkaar voeden, steunen en verzorgen. Die aanvallers insluiten en niet keihard terugmeppen. Die musea en bibliotheken beschermen.

    El Masr – jullie verdienen alles wat je nastreeft. Dat hebben jullie ten overstaan van de hele wereld prachtig en overtuigend bewezen.

    El Masr – ya habibi.

    (http://www.spaink.net/2011/02/05/toespraak/)

     http://english.aljazeera.net/indepth/opinion/2011/02/20112310511432916.html
     

    Mubarak’s phantom presidency
     

    As the world watches Egyptian society transform, various interest groups jockey for position in the new political order.

    Paul Amar

    Last Modified: 03 Feb 2011 15:17 GMT
    Anti-government protesters say they are more determined than ever to topple President Hosni Mubarak [Reuters] 

    The “March of Millions” in Cairo marks the spectacular emergence of a new political society in Egypt. This uprising brings together a new coalition of forces, uniting reconfigured elements of the security state with prominent business people, internationalist leaders, and relatively new (or newly reconfigured) mass movements of youth, labour, women’s and religious groups. President Hosni Mubarak lost his political power on Friday, January 28.

    On that night the Egyptian military let Mubarak’s ruling party headquarters burn down and ordered the police brigades attacking protesters to return to their barracks. When the evening call to prayer rang out and no one heeded Mubarak’s curfew order, it was clear that the old president been reduced to a phantom authority. In order to understand where Egypt is going, and what shape democracy might take there, we need to set the extraordinarily successful popular mobilisations into their military, economic and social context. What other forces were behind this sudden fall of Mubarak from power? And how will this transitional military-centred government get along with this millions-strong protest movement?

    Many international media commentators – and some academic and political analysts – are having a hard time understanding the complexity of forces driving and responding to these momentous events. This confusion is driven by the binary “good guys versus bad guys” lenses most used to view this uprising. Such perspectives obscure more than they illuminate.

    There are three prominent binary models out there and each one carries its own baggage: (1) People versus Dictatorship, a perspective that leads to liberal naïveté and confusion about the active role of military and elites in this uprising; (2) Seculars versus Islamists, a model that leads to a 1980s-style call for “stability” and Islamophobic fears about the containment of the supposedly extremist “Arab street”; or, (3) Old Guard versus Frustrated Youth, a lens which imposes a 1960s-style romance on the protests but cannot begin to explain the structural and institutional dynamics driving the uprising, nor account for the key roles played by many 70-year-old Nasser-era figures.

    To map out a more comprehensive view, it may be helpful to identify the moving parts within the military and police institutions of the security state and how clashes within and between these coercive institutions relate to shifting class hierarchies and capital formations. I will also weigh these factors in relation to the breadth of new non-religious social movements and the internationalist or humanitarian identity of certain figures emerging at the centre of the new opposition coalition.

    Picking a paradigm

    Western commentators, whether liberal, left or conservative, tend to see all forces of coercion in non-democratic states as the hammers of “dictatorship” or as expressions of the will of an authoritarian leader. But each police, military and security institution has its own history, culture, class-allegiances, and, often its own autonomous sources of revenue and support as well. It would take many books to lay this all out in detail; but let me make a brief attempt here. In Egypt, the police forces (al-shurta) are run by the Interior Ministry, which was very close to Mubarak and the Presidency and had become politically co-dependent on him.

    But police stations gained relative autonomy during the past decades. In certain police stations this autonomy took the form of the adoption of a militant ideology or moral mission; or some Vice Police stations have taken up drug running; or some ran protection rackets that squeezed local small businesses. The political dependability of the police, from a bottom-up perspective, is not high. Police grew to be quite self-interested and entrepreneurial on a station-by-station level.

    In the 1980s, the police faced the growth of “gangs”, referred to in Egyptian Arabic as baltagiya. These street organisations had asserted self-rule over Cairo’s many informal settlements and slums. Foreigners and the Egyptian bourgeoisie assumed the baltagiya to be Islamists but they were mostly utterly unideological. In the early 1990s the Interior Ministry decided “if you can’t beat them, hire them”.

    So the Interior Ministry and the Central Security Services started outsourcing coercion to these baltagiya, paying them well and training them to use sexualised brutality (from groping to rape) in order to punish and deter female protesters and male detainees alike. During this period, the Interior Ministry also turned the State Security Investigations (SSI – mabahith amn al-dawla) into a monstrous threat, detaining and torturing masses of domestic political dissidents.

    Autonomous from the Interior Ministry we have the Central Security Services (Amn al-Markazi). These are the black uniformed, helmeted men that the media refer to as “the police”. Central Security was supposed to act as the private army of Mubarak. These are not revolutionary guards or morality brigades like the basiji who repressed the Green Movement protesters in Iran. By contrast, the Amn al-Markazi are low paid and non-ideological. Moreover, at crucial times, these Central Security brigades have risen up en masse against Mubarak himself to demand better wages and working conditions.

    Perhaps if it weren’t for the sinister assistance of the brutal baltagiya, they would not be a very intimidating force. The look of unenthusiastic resignation in the eyes of Amn al-Markazi soldiers as they were kissed and lovingly disarmed by protesters has become one of the most iconic images, so far, of this revolution. The dispelling of Mubarak’s authority could be marked to precisely that moment when protesters kissed the cheeks of Markazi officers who promptly vanished into puffs of tear gas, never to return.

    Evolving military power

    The Armed Forces of the Arab Republic of Egypt are quite unrelated to the Markazi or police and see themselves as a distinct kind of state altogether. One could say that Egypt is still a “military dictatorship” (if one must use that term) since this is still the same regime that the Free Officers’ Revolution installed in the 1950s. But the military has been marginalised since Egyptian President Anwar Sadat signed the Camp David Accords with Israel and the United States. Since 1977, the military has not been allowed to fight anyone. Instead, the generals have been given huge aid payoffs by the US. They have been granted concessions to run shopping malls in Egypt, develop gated cities in the desert and beach resorts on the coasts. And they are encouraged to sit around in cheap social clubs.

    These buy-offs have shaped them into an incredibly organised interest group of nationalist businessmen. They are attracted to foreign investment, but their loyalties are economically and symbolically embedded in national territory. As we can see when examining any other case in the region (Pakistan, Iraq, the Gulf), US military-aid money does not buy loyalty to America; it just buys resentment. In recent years, the Egyptian military has felt collectively a growing sense of national duty, and has developed a sense of embittered shame for what it considers its “neutered masculinity”: its sense that it was not standing up for the nation’s people. 

    The nationalistic Armed Forces want to restore their honour and they are disgusted by police corruption and baltagiya brutality. And it seems that the military, now as “national capitalists”, have seen themselves as the blood rivals of the neoliberal “crony capitalists” associated with Hosni Mubarak’s son Gamal who have privatised anything they can get their hands on and sold the country’s assets off to China, the US, and Persian Gulf capital.

    Thus we can see why in the first stage of this revolution, on Friday January 28, we saw a very quick “coup” of the military against the police and Central Security, and disappearance of Gamal Mubarak (the son) and of the detested Interior Minister, Habib el-Adly. However, the military is also split by some internal contradictions. Within the Armed Forces there are two elite sub-branches, the Presidential Guard and the Air Force. These remained closer to Mubarak while the broader military turned against him.

    This explains why you can had the contradictory display of the General Chief of the Armed Forces, Muhammad Tantawi, wading in among the protesters to show support on January 30, while at the same time, the chief of the Air Force was named Mubarak’s new Prime Minister and sent planes to strafe the same protesters. This also explains why the Presidential Guard protected the Radio/Television Building and fought against protesters on January 28 rather than siding with them. 

    The Vice President, Omar Soleiman, named on January 29, was formerly the head of the Intelligence Services (al-mukhabarat). This is also a branch of the military (not of the police). Intelligence is in charge of externally-oriented secret operations, detentions and interrogations (and, thus, torture and renditions of non-Egyptians). Although since Soleiman’s mukhabarat did not detain and torture as many Egyptian dissidents in the domestic context, they are less hated than the mubahith.

    The Intelligence Services (mukhabarat) are in a particularly decisive position as a “swing vote”. As I understand it, the Intelligence Services loathed Gamal Mubarak and the “crony capitalist” faction, but are obsessed with stability and have long, intimate relationships with the CIA and the American military. The rise of the military, and within it, the Intelligence Services, explains why all of Gamal Mubarak’s business cronies were thrown out of the cabinet on Friday, January 28, and why Soleiman was made interim VP (and functions in fact as Acting President).

    Cementing a new order
      
    This revolution or regime change would be complete at the moment when anti-Mubarak tendencies in the military consolidate their position and reassure the Intelligence Services and the Air Force that they can confidently open up to the new popular movements and those parties coalesced around opposition leader ElBaradei. This is what an optimistic reader might judge to be what Obama and Clinton describe as an “orderly transition”.
    On Monday, January 31, we saw Naguib Sawiris, perhaps Egypt’s richest businessman and the iconic leader of the developmentalist “nationalist capital” faction in Egypt, joining the protesters and demanding the exit of Mubarak. During the past decade, Sawiris and his allies had become threatened by Mubarak-and-son’s extreme neoliberalism and their favoring of Western, European and Chinese investors over national businessmen. Because their investments overlap with those of the military, these prominent Egyptian businessmen have interests literally embedded in the land, resources and development projects of the nation. They have become exasperated by the corruption of Mubarak’s inner circle.
    Paralleling the return of organized national(ist) capital associated with the military and ranged against the police (a process that also occurred during the struggle with British colonialism in the 1930s-50s) there has been a return of very powerful and vastly organized labor movements, principally among youth. 2009 and 2010 were marked by mass national strikes, nationwide sit-ins, and visible labor protests often in the same locations that spawned this 2011 uprising. And the rural areas have been rising up against the government’s efforts to evict small farmers from their lands, opposing the regime’s attempts to re-create the vast landowner fiefdoms that defined the countryside during the Ottoman and British Colonial periods.
    In 2008 we saw the 100,000 strong April 6 Youth Movement emerge, leading a national general strike. And in 2008 and just in December 2010 we saw the first independent public sector unions emerge. Then just on January 30, 2011, clusters of unions from most major industrial towns gathered to form an Independent Trade Union Federation. These movements are organized by new leftist political parties that have no relation to the Muslim Brotherhood, nor are they connected to the past generation of Nasserism.
    They do not identify against Islam, of course, and do not make an issue of policing the secular-religious divide. Their interest in protecting national manufacturing and agricultural smallholdings, and in demanding public investment in national economic development dovetails with some of the interests of the new nationalist capital alliance.
    Thus behind the scenes of the non-governmental organizations (NGOs) and Facebook-driven protest waves, there are huge structural and economic forces and institutional realignments at work. Egypt’s population is officially recorded at 81 million but in reality goes well beyond 100 million since some parents do not register all their children to shield them from serving in the Amn Al-Markazi or army. With the burgeoning youth population now becoming well-organized, these social and internet-coordinated movements are becoming very important.
    They can be grouped into three trends. One group of new movements are organized by and around international norms and organizations, and so may tend toward a secular, globalizing set of perspectives and discourses. 
    A second group is organized through the very active and assertive legal culture and independent judicial institutions in Egypt. This strong legal culture is certainly not a “Western human rights” import. Lawyers, judges and millions of litigants – men and women, working-class, farmers, and elite – have kept alive the judicial system and have a long unbroken history of resisting authoritarianism and staking rights claims of all sorts. 
    A third group of new social movements represents the intersection of internationalist NGOs, judicial-rights groups and the new leftist, feminist, rural and worker social movements. The latter group critiques the universalism of UN and NGO secular discourses, and draws upon the power of Egypt’s legal and labor activism, but also has its own innovative strategies and solutions – many of which have been on prominent display on the streets this week.
    Eygptian internationalism              

    One final element to examine here is the critical, and often overlooked role that Egypt has played in United Nations and humanitarian organizations, and how this history is coming back to enliven domestic politics and offer legitimacy and leadership at this time. Muhammad ElBaradei, the former director of the United Nations International Atomic Energy Agency, has emerged as the consensus choice of the United Democratic Front in Egypt, which is asking him to serve as interim president, and to preside over a national process of consensus building and constitution drafting. In the 2000s, ElBaradei bravely led the IAEA and was credited with confirming that there were no weapons of mass destruction in Iraq, and that Iran was not developing a nuclear weapons program.

    He won the Nobel Prize for upholding international law against a new wave of wars of aggression and for essentially stopping the momentum for war against Iran. He is no radical and not Egypt’s Gandhi; but he is no pushover or puppet of the US, either. For much of the week, standing at his side at the protests has been Egyptian actor Khaled Abou Naga, who has appeared in several Egyptian and American films, and who serves as Goodwill Ambassador for UNICEF. This may be much more a UN-humanitarian led revolution than a Muslim Brotherhood uprising. This is a very twenty-first century regime change – simultaneously local and international.

    It is a good time to remind ourselves that the first-ever United Nations military-humanitarian peacekeeping intervention, the UN Emergency Force, was created with the joint support of Egypt’s Gamal Abdel Nasser and US President Dwight D. Eisenhower (both military men, of course) in 1960 to keep the peace in Gaza and to stop the former colonial powers and Israel from invading Egypt in order to retake the Suez Canal and resubordinate Egypt.

    Then in the 1990s, Egypt’s Boutros Boutros-Ghali served as the Secretary-General of the United Nations. Boutros-Ghali articulated new UN doctrines of state-building and militarized humanitarian intervention. But he got fired for making the mistake of insisting that international human rights and humanitarian law needed to be applied neutrally and universally, rather than only at the convenience of the Security Council powers.

    Yet Egypt’s relationship to the UN continues. Notably, ‘Aida Seif Ad-Dawla, one of the most articulate, brave and creative leaders of the new generation of Egyptian social movements and feminist NGOs, is a candidate for the high office of UN Rapporteur on Torture. Egyptians have a long history for investing in and supporting international law, humanitarian norms and human rights.

    Egyptian internationalism insists on the equal application of human rights principles and humanitarian laws of war even in the face of superpower pressure. In this context, ElBaradei’s emergence as a leader makes perfect sense. Although this internationalist dimension of Egypt’s “local” uprising is utterly ignored by most self-conscious liberal commentators who assume that international means “the West” and that Egypt’s protesters are driven by the politics of the belly rather than matters of principle.

    Mubarak is already out of power. The new cabinet is composed of chiefs of Intelligence, Air Force and the prison authority, as well as one International Labor Organization official. This group embodies a hard-core “stability coalition” that will work to bring together the interests of new military, national capital and labor, all the while reassuring the United States.

    Yes, this is a reshuffling of the cabinet, but one which reflects a very significant change in political direction. But none of it will count as a democratic transition until the vast new coalition of local social movements and internationalist Egyptians break into this circle and insist on setting the terms and agenda for transition.

    I would bet that even the hard-line leaders of the new cabinet will be unable to resist plugging into the willpower of these popular uprisings, one hundred million Egyptians strong.

    Paul Amar is Associate Professor of Global & International Studies at the University of California, Santa Barbara. His books include: Cairo Cosmopolitan; The New Racial Missions of Policing; Global South to the Rescue; and the forthcoming Security Archipelago: Human-Security States, Sexuality Politics and the End of Neoliberalism.

    This article first appeared in Jadaliyya Ezine.

     The views expressed in this article are the author’s own and do not necessarily reflect Al Jazeera’s editorial policy
    http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2011/02/20112513454758210.html

    Cairo protesters hold firm
     

    Tens of thousands in Tahrir Square demand that President Mubarak quit, as the ruling party’s top leadership resigns.

    Last Modified: 05 Feb 2011 19:54 GMT
    Demonstrators are standing their ground in Cairo a day after hundreds of thousands of people gathered to call for Hosni Mubarak, the Egyptian president, to quit.The protests entered their twelfth day on Saturday, after the city’s Tahrir Square, the focal point of protests in Egypt, saw demonstrators observe a “Day of Departure” on Friday.About 10,000 pro-democracy protesters also gathered outside the main train station in Egypt’s second city, Alexandria, Al Jazeera’s correspondent there reported.The leadership of the ruling National Democratic Party (NDP) resigned en masse on Saturday, according to state television.Hossam Badrawi has been appointed the new secretary-general of the party, replacing Safwat El-Sherif, a Mubarak loyalist, in that post. Badrawi, seen by many as a liberal voice in the NDP, will also replace Gamal Mubarak, Hosni Mubarak’s son, as head of the party’s policies bureau.Frank Wisner, who has acted as an envoy for Barack Obama, the US president, by carrying a message to Mubarak, has said the Egyptian president “must stay in office to steer” a process of gathering “national consensus around the preconditions” for the way forward.PJ Crowley, the US state department’s spokesman, has said, however, that Wisner was speaking as a private citizen, and that his views did not represent those of the US government.”The views he expressed today are his own. He did not coordinate his comments with the US government,” Crowley said.Obama administration officials welcomed the resignation of Gamal Mubarak, terming it a “positive” move.Despite the continuing demonstrations and the resignations, Ahmed Shafiq, the prime minister, said stability was returning to the country and that he was confident a deal could be reached on constitutional reforms. At a news conference aired on state television, Shafiq suggested that the government was seeking to enter into talks with enough opposition representatives to isolate street protesters.

    Click here for more on Al Jazeera’s special coverage 

    Saturday’s protests in Cairo were calm, and protesters were seen lighting campfires across the square as night drew in.

    With the exception of a standoff between two groups who were chanting slogans, there was no violence reported on Saturday.

    One of Al Jazeera’s correspondents in Cairo said there were about 10,000 people in Tahrir Square and queues of people trying to get in. About 500 people joined the protesters from the port city of Suez.

    Our correspondent reported that the army was “behaving as if it’s back to business as usual tomorrow [Sunday]”. He said that the military had removed checkpoints on the 6th of October bridge, allowing traffic to resume normally.

    “The army is still securing the square, but their agenda appears to be isolating the protesters – keeping them safe, yes, but also minimising their impact on the surrounding areas,” our correspondent said.

    General rejected 

    At one point, General Hassan El-Rawani, the head of the army’s central command, entered the square and appealed to protesters to leave.

    They responded with chants of “We are not leaving, he [Mubarak] is leaving!”

    IN VIDEO
    Protesters tell army commander “We won’t go!”

    Protest organisers have now called for a “Day of the Martyred” to be observed in honour of those who have died in the protests so far, while Copts in Egypt have called for Sunday prayers this week to be observed in Tahrir Square.

    Security in the square remains tight, with the military engaging in negotiations with protesters to dismantle some of the barricades that they had put up.

    “There is very tight security today [Saturday] because there have been all sorts of unconfirmed rumours of bombs being planted in different areas, which has caused a bit of panic,” she said.

    Another of our correspondents reported that soldiers had formed a line inside the square, around 100 metres beyond the museum barricade, and are separating the protesters inside the square from those manning the barricade.

    “If I had to guess, I’d say the plan is to limit the number of protesters who can get to the museum barricade and then disassemble it, so that the army can regain control of that entrance,” he said.

    “It looked like there might’ve been some altercation there; protesters were hopping over the barricades to the outside.

    “They’ve now formed their own human chain, facing outward, along the exterior of the barricade.”

    Cabinet meeting

    Meanwhile, state media reported that Mubarak met ministers responsible for the main economic portfolios in his new government on Saturday.

    The meeting included the prime minister, finance minister, oil minister and the trade and industry minister. The central bank governor also attended.

    On Friday, Egypt’s prosecutor-general had barred Rashid Mohammed Rashid, the former trade and industry minister, from leaving the country, and had frozen his bank accounts.

    The same measures was also taken against Habib al-Adly, the former interior minister, and Ahmed Ezz, a businessman.

    ‘Death or freedom’

    Friday’s “Day of Departure” commenced after afternoon prayers, and saw huge numbers also gather in the cities of Alexandria, Mahalla and Giza.

    Opposition Demands
     Hosni Mubarak must go Dissolve parliament Lift state of emergency Transitional unity cabinet Constitutional amendments Fair and transparent trials

    Protests continued into the night, in defiance of a curfew that has not been observed since it was first announced last week.

    The newly relaxed curfew now runs from 7pm to 6am local time, according to state television.

    One protester in Cairo told Al Jazeera that demonstrations will continue until Mubarak steps down.

    “It’s either death, or freedom,” he said.

    Ahmed Shafiq, Egypt’s new prime minister, however, said on Friday that Mubarak would not be handing over powers to Omar Suleiman, the vice-president, before the September elections. In statements carried by the official MENA news agency, Shafiq “ruled out” an early exit for Mubarak.

    “We need President Mubarak to stay for legislative reasons,” he said.

    One of our correspondents said some people outside Tahrir Square are beginning to become angry because they are not going to work, they do not have money and shops are running out of food.

    “Who is going to represent [the protesters]? Who is going to lead negotiations with the government? Whoever you speak to has a different idea of what is to come because the demonstrators are a very diverse group,” she said.

    Speaking on Friday in Washington, Barack Obama, the US president, said it was “clear that there must be a transition process that begins now … and leads to free and fair elections”.

    On Saturday, Grand Mufti Sheikh Abdul Aziz bin Abdullah al-Sheikh, Saudi Arabia’s top religious authority, warned that anti-regime uprisings are “chaotic acts” aimed at “tearing .. apart” the Muslim world.  

    Journalists detained

    On Saturday, authorities arrested an Al Jazeera journalist who was returning from leave in Cairo to Doha at Cairo’s international airport. He was released later in the day, along with Al Jazeera’ bureau chief in Cairo, who was detained on Friday and another journalist who was arrested three days ago.

    People continue to throng to the square,despite the cold and rain [GALLO/GETTY]           
     

     

    One other Al Jazeera journalist remained in custody.

    On Friday, Al Jazeera’s offices in Cairo were attacked by “gangs of thugs”, according to a statement from the network. The office was burned, along with the equipment inside it.

    Security forces also earlier broke into the headquarters of the Muslim Brotherhood’s website and arrested 12 journalists there, Al Masry Al Youm, the country’s largest independent newspaper, and the Associated Press reported on Friday.

    An Egyptian journalist wounded in earlier anti-government protests has died of his injuries, his wife told Al Jazeera on Friday.

    Ahmed Mohammed Mahmoud, who worked with state-owned daily al-Ahram, was wounded on January 29 during anti-government protests. He is the first journalist known to have died in the unrest.

    Human Rights Watch, an international rights organisation, said in a statement on Friday that of more than 30 people arrested on Thursday, international activists had been released, but that Egyptian nationals remained in custody.

    Amnesty International, the international human rights group, meanwhile, has said that two of its employees have been missing since last Thursday.
     
     
    Source:
    Al Jazeera and agencies
    http://english.aljazeera.net/indepth/opinion/2011/02/20112310511432916.html

    Opinion
     

    Egypt and the Palestinian question
     

    The Mubarak regime has been a tool with which Israel and the US have pressured Palestinians.

    Abdullah Al-Arian Last Modified: 05 Feb 2011 13:50 GMT
    There is a widespread view in Egypt that the Mubarak regime has served the interests of the West [GALLO/GETTY] 

    Along with the laundry list of domestic grievances expressed by Egyptian protesters calling for an end to the regime of Hosni Mubarak, the popular perception of Egypt’s foreign policy has also been a focal point of the demonstrations.

    Signs and chants have called on Mubarak to seek refuge in Tel Aviv, while his hastily appointed vice-president, Omar Suleiman, has been disparaged as a puppet of the US. Egypt’s widely publicised sale of natural gas to Israel at rock bottom prices has featured in many refrains emanating from the crowds.

    The widespread view among Egyptians that the regime has served the interests of the West has not been helped by Israel’s call for world leaders to support Mubarak, or the apparent unwillingness by American officials to give the protests their full backing.

    Plummeting status

    In the shadow of the current cries to topple the Egyptian regime, the Mubarak government has had a tough time keeping its role in international affairs out of public view.

    In the area where Egypt’s foreign policy apparatus has served US interests most directly, Israel’s security, the Mubarak regime’s complicity in the failure to establish a Palestinian state has become widely publicised in recent years. Its role in placing the stranglehold on the people of Gaza, in conjunction with Israel, has seen Egypt’s status in the region plummet to a level it has not reached in decades.

    The Palestine Papers, the leaked internal documents of the Palestinian Authority (PA) that were recently exposed by Al Jazeera, provide further confirmation of Egypt’s role in the impasse between Israeli and Palestinian negotiators.

    While much of the coverage of the Palestine Papers has focused on the unprecedented concessions offered by Palestinian negotiators, and how swiftly they were spurned by Israeli and American representatives, Egypt’s role as an instrument for added pressure stands out from the internal records.

    As the peace process broke down over the past decade, Egypt was a party to many of the discussions and central to the security arrangements made between the PA and Israel.

    Egyptian duplicity

    Throughout the documents, Suleiman in particular is singled out as the point person whom Israeli and American officials could count on to execute their agenda of dividing the Palestinian factions or pressing the PA for greater concessions.

    Barely a few months after the January 2006 Palestinian elections that resulted in a Hamas victory, PA leaders were already appealing for assistance in fending off their political opponents. At a meeting between leading Palestinian negotiator Saeb Erekat and US General Keith Dayton, the latter assured the Palestinians that the American administration is committed to reinforcing the PA’s Presidential Guard to maintain Mahmoud Abbas’ authority in the face of the newly elected Hamas government.

    In support of his pledge, Dayton referred to discussions with Suleiman, who committed Egypt, along with Jordan, to providing training and equipment, “even at their own expense”.

    Later in the year, as the Palestinian factions were engaged in negotiations over the formation of a unity government, a European diplomat told Erekat that the American position on unifying the Palestinians was “prematurely negative”. Erekat agreed, adding that Suleiman had also been discouraging of those efforts, saying that they would not work.

    In early 2007, as the siege on Gaza had crippling consequences on the lives of Palestinians, negotiators complained that Egyptian leaders were duplicitous, speaking publicly in support of allowing goods into Gaza, but in reality, “it remains blocked on the ground …. This is a general problem with the Egyptians”.

    An internal report from April 2007 confirms these suspicions. The Agreement on Movement and Access states: “Although there has been political agreement by Omar Suleiman and President Mubarak on allowing exports through, this agreement has never been translated into operational reality.”

    Conditions in Gaza only worsened in the months ahead, thanks in large part to the stranglehold imposed by Israel and Egypt. As Hamas assumed sole control of Gaza by preventing a coup attempt by US-backed PA forces, Egypt determined to seal off the border.

    In a February 2008 meeting between Ahmed Qurei, a high-ranking PA official, and Tzipi Livni, the then Israeli foreign minister, Qurei relayed the Egyptian position conveyed to him by their leader. “President Mubarak said they’ll close down the borders after Sunday and whoever is caught on Egyptian territories will be considered illegal.”

    The situation came to a stalemate in the months leading up to Israel’s December 2008 assault on Gaza that resulted in the deaths of 1,500 Palestinians, most of them civilians. As tensions were heightened, Erekat lamented to his Israeli counterpart that Suleiman was forced to cancel a meeting in the occupied territories. Amos Gilad, the director of Israeli military intelligence, speculated: “Regarding Omar Suleiman, maybe he delayed because he is afraid we will attack while he is here. It will hurt him. He will look like a collaborator.”

    A tool to pressure Palestinians

    The image of Egyptian officials as tools to pressure the Palestinians also emerges out of conversations between US and Palestinian officials. In late 2009, George Mitchell, Barack Obama’s envoy to the region, told Erekat that he had spoken with Suleiman and the two agreed that the PA could unilaterally declare new elections without any input from Hamas.

    Furthermore, Mitchell and Suleiman agreed that any agreement would have to permanently eradicate any Hamas presence in the West Bank, while at the same time allowing the PA to resume control of Gaza, terms Hamas was sure to reject. But as Egypt was preparing a document on how the PA should proceed, Erekat assured Mitchell that: “Abu Mazen [Mahmoud Abbas] won’t say no to whatever the Egyptians present to him”.

    Even when it appeared that the Egyptians were attempting to display some degree of autonomy, it became more evident in the documents that external pressure was never too far behind. Only a few weeks later, Erekat complained to US negotiators that Egypt’s latest efforts to reconcile the Palestinian factions were straying from the official line. Daniel Rubenstein, the US consul general and chief of mission in Jerusalem, responded: “I can tell you, we did put pressure on the Egyptians. I read the document. It was a disaster.”

    As Erekat continued to grumble about the PA’s weakened position and Egypt’s lack of cooperation, General James Jones, the US special envoy for Middle East security, abruptly ended the meeting with his words: “It’s insulting. We’ll take care of this.”

    Jones appeared to have lived up to his promise. Only three months later, in January 2010, US negotiator David Hale assured Erekat that in recent talks with Suleiman: “The Egyptians brought ideas similar to our thinking.”

    In this instance, the US appeared to put pressure on the PA to accept the latest proposals by giving the impression that the US and its allies in the region were unified in their position. Hale further added of the Egyptians: “They talked with Netanyahu and think he is serious.”

    ‘Egypt’s number two’
     
    Given the critical role that Suleiman has played in advancing US and Israeli objectives, it was no surprise that Mubarak chose to appoint him as vice-president on January 29, a move rejected by protesters, but reassuring to Egypt’s Western patrons. In the leaked documents, Israeli officials were already referring to Suleiman as “Egypt’s Number Two” at a time when most observers believed that Mubarak was grooming his son to be succeed him.
    Among Western policymakers, it seems Suleiman remains a popular choice to replace Mubarak, as the candidate uniquely suited to maintaining Egypt’s current foreign policy, while also addressing domestic grievances expressed by protesters. That remains a distant prospect, given the unlikelihood that the Egyptian opposition would abandon its call to determine the nation’s role in regional affairs. But it also demonstrates that, unlike Tunisia, Egypt is far too critical to US objectives in the Middle East to be left to its own devices.
    Whatever the outcome in Egypt, it is clear that the recent revelations will have a dramatic impact on the settlement of the Palestinian question. Already weakened by the scandal of the Palestine Papers, Erekat may now have to do without the support of an Egyptian regime he termed, “our ally, our backbone”.
    In his first interview as vice-president, Suleiman decried as “unacceptable” what he called “foreign interference” in Egypt’s current turmoil. Coming from a regime whose ability to endure through the decades is owed largely to foreign interference, the irony of those words will not be lost on the Egyptian people.
    Abdullah Al-Arian is a doctoral candidate in the department of history at Georgetown University.
    The views expressed in this article are the author’s own and do not necessarily reflect Al Jazeera’s editorial policy.
     
     
     
     

     

    http://nos.nl/artikel/216789-gezant-vs-mubarak-voorlopig-blijven.html :

    Gezant VS: Mubarak voorlopig blijven

    Een anti-Mubarakdemonstrant in Caïro» Een anti-Mubarakdemonstrant in Caïro EPA

    Toegevoegd: zaterdag 5 feb 2011, 17:07

    Update: zaterdag 5 feb 2011, 23:05

    Er is verwarring ontstaan over het standpunt van de Verenigde Staten over de positie van de Egyptische president Mubarak. Een gezant van de VS zegt dat Mubarak voorlopig moet aanblijven om leiding te geven aan de machtswisseling, maar de Amerikaanse regering zou daar anders over denken.

    Minister van Buitenlandse Zaken Clinton heeft steeds gezegd dat Mubarak beter meteen kan vertrekken. Gezant Frank Wisner gaf tijdens de veiligheidsconferentie in München het advies om de president nog even aan te houden. Hij had afgelopen week een gesprek met Mubarak.

    Volgens Wisner, voormalig ambassadeur in Egypte, kan Mubarak zijn eigen nalatenschap bepalen. “Hij heeft zich zestig jaar van zijn leven in dienst gesteld van zijn land. Dit is het ideale moment voor hem om de weg voorwaarts te tonen”, aldus Wisner.

    Persoonlijke titel

    Een hoge medewerker van de Amerikaanse regering heeft tegen de New York Times gezegd dat de boodschap van Wisner niet van president Obama komt. Hij zou op persoonlijke titel hebben gesproken.

    Volgens NOS-correspondent Eelco Bosch van Rosenthal zijn velen het waarschijnlijk wel eens met Wisner, maar zal vanaf nu het officiële geluid weer zijn dat Mubarak meteen moet vertrekken.

    Bestuur vervangen

    Mubarak heeft inmiddels het bestuur van de Nationale Democratische Partij (NDP) vervangen. Zijn zoon Gamal, die lange tijd als zijn opvolger werd gezien, verdwijnt ook uit de partijtop.

    Aanvankelijk meldden verscheidene persbureaus dat Mubarak was afgetreden als partijleider, maar die berichten werden later weer ingetrokken.

    De nieuwe secretaris-generaal van de NDP is Hossam Badrawi. Hij wordt gerekend tot de gematigde vleugel van de partij.

    ‘Eervol compromis’

    Achter de schermen zou nu worden gesproken over wat wordt genoemd “een eervol compromis” om de crisis op te lossen. Dat zou erop neerkomen dat president Mubarak voor de vorm nog een aantal maanden aanblijft, maar intussen al zijn bevoegdheden overdraagt aan een overgangsregering.

    Op het Tahrirplein in Caïro is het vandaag relatief rustig gebleven. Het leger heeft een klein deel van het plein vrijgemaakt, zodat het verkeer er weer op gang kan komen.

    Voor morgen staan weer nieuwe demonstraties aangekondigd.

    http://nos.nl/artikel/216880-verwarring-over-standpunt-vs.html :

    Verwarring over standpunt VS

    Toegevoegd: zondag 6 feb 2011, 00:34

    Er is enige onduidelijkheid ontstaan over de positie van de VS ten aanzien van Egypte. Zaterdag zei VS-gezant Wisner dat president Mubarak voorlopig moet aanblijven om de hervormingen in gang te zetten. Buitenlandse Zaken zei dat Wisner op persoonlijke titel sprak.

    Vrijdag zei president Obama dat de machtsoverdracht nu moet beginnen. Hij riep Mubarak op de juiste beslissing te nemen, zonder daarbij expliciet te zeggen dat Mubarak nu moet aftreden.

    De Egyptische oppositieleider ElBaradei zegt dat het een grote tegenslag zou zijn als de VS Mubarak toestaat een overgangsregering te leiden.

    http://www.independent.co.uk/opinion/commentators/fisk/robert-fisk-mubarak-is-going-he-is-on-the-cusp-of-final-departure-2205852.html :

    Robert Fisk: Mubarak is going. He is on the cusp of final departure

     

    Protesters in Tahrir Square are right to be sceptical despite the apparent shake-up in Egypt’s ruling party

    Sunday, 6 February 2011

    A demonstrator praying before soldiers yesterday

     

    A demonstrator praying before soldiers yesterday

     

    The old man is going. The resignation last night of the leadership of the ruling Egyptian National Democratic Party – including Hosni Mubarak’s son Gamal – will not appease those who want to claw the President down. But they will get their blood. The whole vast edifice of power which the NDP represented in Egypt is now a mere shell, a propaganda poster with nothing behind it.

    The sight of Mubarak’s delusory new Prime Minister Ahmed Shafiq telling Egyptians yesterday that things were “returning to normal” was enough to prove to the protesters in Tahrir Square – 12 days into their mass demand for the exile of the man who has ruled the country for 30 years – that the regime was made of cardboard. When the head of the army’s central command personally pleaded with the tens of thousands of pro-democracy demonstrators in the square to go home, they simply howled him down.

    In his novel The Autumn of the Patriarch, Gabriel Garcia Marquez outlines the behaviour of a dictator under threat and his psychology of total denial. In his glory days, the autocrat believes he is a national hero. Faced with rebellion, he blames “foreign hands” and “hidden agendas” for this inexplicable revolt against his benevolent but absolute rule. Those fomenting the insurrection are “used and manipulated by foreign powers who hate our country”. Then – and here I use a precis of Marquez by the great Egyptian author Alaa Al-Aswany – “the dictator tries to test the limits of the engine, by doing everything except what he should do. He becomes dangerous. After that, he agrees to do anything they want him to do. Then he goes away”.

    Related articles

    Hosni Mubarak of Egypt appears to be on the cusp of stage four – the final departure. For 30 years he was the “national hero” – participant in the 1973 war, former head of the Egyptian air force, natural successor to Gamal Abdel Nasser as well as Anwar Sadat – and then, faced with his people’s increasing fury at his dictatorial rule, his police state and his torturers and the corruption of his regime, he blamed the dark shadow of the country’s fictional enemies (al-Qa’ida, the Muslim Brotherhood, al-Jazeera, CNN, America). We may just have passed the dangerous phase.

    Twenty-two lawyers were arrested by Mubarak’s state security police on Thursday – for assisting yet more civil rights lawyers who were investigating the arrest and imprisonment of more than 600 Egyptian protesters. The vicious anti-riot cops who were mercifully driven off the streets of Cairo nine days ago and the drug-addled gangs paid by them are part of the wounded and dangerous dictator’s remaining weapons. These thugs – who work directly under ministry of interior orders – are the same men now shooting at night into Tahrir Square, killing three men and wounding another 40 early on Friday morning. Mubarak’s weepy interview with Christiane Amanpour last week – in which he claimed he didn’t want to be president but had to carry on for another seven months to save Egypt from “chaos” – was the first hint that stage four was on the way.

    Al-Aswany has taken to romanticising the revolution (if that is what it truly is). He has fallen into the habit of holding literary mornings before joining the insurrectionists, and last week he suggested that a revolution makes a man more honourable – just as falling in love makes a person more dignified. I suggested to him that a lot of people who fall in love spend an inordinate amount of time eliminating their rivals and that I couldn’t think of a revolution that hadn’t done the same. But his reply, that Egypt had been a liberal society since the days of Muhammad Ali Pasha and was the first Arab country (in the 19th century) to enjoy party politics, did carry conviction.

    If Mubarak goes today or later this week, Egyptians will debate why it took so long to rid themselves of this tin-pot dictator. The problem was that under the autocrats – Nasser, Sadat, Mubarak and whomever Washington blesses next – the Egyptian people skipped two generations of maturity. For the first essential task of a dictator is to “infantilise” his people, to transform them into political six-year-olds, obedient to a patriarchal headmaster. They will be given fake newspapers, fake elections, fake ministers and lots of false promises. If they obey, they might even become one of the fake ministers; if they disobey, they will be beaten up in the local police station, or imprisoned in the Tora jail complex or, if persistently violent, hanged.

    Only when the power of youth and technology forced this docile Egyptian population to grow up and stage its inevitable revolt did it become evident to all of these previously “infantilised” people that the government was itself composed of children, the eldest of them 83 years old. Yet, by a ghastly process of political osmosis, the dictator had for 30 years also “infantilised” his supposedly mature allies in the West. They bought the line that Mubarak alone remained the iron wall holding back the Islamic tide seeping across Egypt and the rest of the Arab world. The Muslim Brotherhood – with genuine historical roots in Egypt and every right to enter parliament in a fair election – remains the bogeyman on the lips of every news presenter, although they have not the slightest idea what it is or was.

    But now the infantilisation has gone further. Lord Blair of Isfahan popped up on CNN the other night, blustering badly when asked if he would compare Mubarak with Saddam Hussein. Absolutely not, he said. Saddam had impoverished a country that once had a higher standard of living than Belgium – while Mubarak had increased Egypt’s GDP by 50 per cent in 10 years.

    What Blair should have said was that Saddam killed tens of thousands of his own people while Mubarak has killed/hanged/tortured only a few thousand. But Blair’s shirt is now almost as blood-spattered as Saddam’s; so dictators, it seems, must now be judged only on their economic record. Obama went one further. Mubarak, he told us early yesterday, was “a proud man, but a great patriot”.

    This was extraordinary. To make such a claim, it was necessary to believe that the massive evidence of savagery by Egypt’s state security police over 30 years, the torture and the vicious treatment of demonstrators over the past 13 days, was unknown to the dictator. Mubarak, in his elderly innocence, may have been aware of corruption and perhaps the odd “excess” – a word we are beginning to hear again in Cairo – but not of the systematic abuse of human rights, the falsity of every election.

    This is the old Russian fairy tale. The tsar is a great father figure, a revered and perfect leader. It’s just that he does not know what his underlings are doing. He doesn’t realise how badly the serfs are treated. If only someone would tell him the truth, he would end injustice. The tsar’s servants, of course, connived at this.

    But Mubarak was not ignorant of the injustice of his regime. He survived by repression and threats and false elections. He always had. Like Sadat. Like Nasser who – according to the testimony of one of his victims who was a friend of mine – permitted his torturers to dangle prisoners over vats of boiling faeces and gently dunk them in it. Over 30 years, successive US ambassadors have informed Mubarak of the cruelties perpetrated in his name. Occasionally, Mubarak would express surprise and once promised to end police brutality, but nothing ever changed. The tsar fully approved of what his secret policemen were doing.

    Thus, when David Cameron announced that “if” the authorities were behind the violence in Egypt, it would be “absolutely unacceptable” – a threat that naturally had them shaking in their shoes – the word “if” was a lie. Cameron, unless he doesn’t bother to read the Foreign Office briefings on Mubarak, is well aware that the old man was a third-rate dictator who employed violence to stay in power.

    The demonstrators in Cairo and Alexandria and Port Said, of course, are nonetheless entering a period of great fear. Their “Day of Departure” on Friday – predicated on the idea that if they really believed Mubarak would leave last week, he would somehow follow the will of the people – turned yesterday into the “Day of Disillusion”. They are now constructing a committee of economists, intellectuals, “honest” politicians to negotiate with Vice-President Omar Suleiman – without apparently realising that Suleiman is the next safe-pair-of-hands general to be approved by the Americans, that Suleiman is a ruthless man who will not hesitate to use the same state security police as Mubarak relied upon to eliminate the state’s enemies in Tahrir Square.

    Betrayal always follows a successful revolution. And this may yet come to pass. The dark cynicism of the regime remains. Many pro-democracy demonstrators have noticed a strange phenomenon. In the months before the protests broke out on 25 January, a series of attacks on Coptic Christians and their churches spread across Egypt. The Pope called for the protection of Egypt’s 10 per cent Christians. The West was appalled. Mubarak blamed it all on the familiar “foreign hand”. But then after 25 January, not a hair of a Coptic head has been harmed. Why? Because the perpetrators had other violent missions to perform?

    When Mubarak goes, terrible truths will be revealed. The world, as they say, waits. But none wait more attentively, more bravely, more fearfully than the young men and women in Tahrir Square. If they are truly on the edge of victory, they are safe. If they are not, there will come the midnight knock on many a door.

    The key players

    Hosni Mubarak

    A former Egyptian air force commander who was thrust into power after Anwar Sadat’s assassination in 1982, Mubarak has proved to be a ruthless and resilient President. By combining political repression at home with close relations with the US, and relatively cordial relations with Israel, he has been able to retain Egypt’s place as a pivotal voice in the Arab world. His handling of the Egyptian economy has been less successful, however. 

    Ahmed Shafik

    Like President Mubarak, Prime Minister Shafik’s background is in the Egyptian air force, which he at one point commanded; he has also served as aviation minister. Both his military background and his reputation for efficiency as a government minister made him an obvious choice during the reshuffle forced by the protests. 

    Omar Suleiman

    As the head of the Mukhabarat, Egypt’s secret service, Suleiman was one of the most powerful and feared men in Egypt. He also cultivated a close relationship with the US: Mukhabarat cells became one of the destinations for terror suspects who had been “renditioned” by the CIA. As Egypt’s new Vice-President, however, he hardly represents a new face for the Mubarak regime. Reports of an assassination attempt against him last week have been denied by the Egyptian authorities. 

    Mohamed Elbaradei

    Winner of the Nobel Peace prize, the former head of the International Atomic Energy Agency has the highest international profile of Mubarak’s potential successors. However, he still lacks a strong domestic support base in Egypt, and among the Tahrir Square protesters. It remains to be seen whether he has time to build that kind of support before Mubarak leaves.

    Quotes…

    “We need to get a national consensus around the pre-conditions for the next step forward. The President must stay in office to steer those changes.”Frank Wisner, US special envoy for Egypt

    “There are forces at work in any society, and particularly one that is facing these kinds of challenges, that will try to derail or overtake the process to pursue their own specific agenda…. [That is] why I think it is important to support the transition process announced by the Egyptian government, actually headed by now Vice-President Omar Suleiman.” Hillary Clinton, US Secretary of State

    “We need a transition of power within a constitutional framework. At this stage, we have two possible directions: either constitutional reforms or a coup d’état by the army. I don’t see another way out.”Mounir Fakhry Abdel Nour, secretary general of the liberal Wafd Party

    “I don’t believe that we solve the world’s problems by flicking a switch and holding an election…. Egypt is a classic case in point.”David Cameron, speaking at security conference in Munich

    “I think a very quick election at the start of a process of democratisation would be wrong…. If there is an election first, new structures of political dialogue and decision-making don’t have a chance to develop.”Angela Merkel, German Chancellor

    van Closer, de website van Martijn de Koning:

    Verandering komt eraan? – De ‘Arabische revolte’ in Jordanië

    5 February 2011 6 views No Comment

    Gastauteur: Egbert Harmsen

    Wat vele jaren lang voor onmogelijk werd gehouden lijkt nu toch bewaarheid te worden: al decennialang heersende regimes in de Arabische wereld, allen gedomineerd paternalistische en autoritaire leidersfiguren die met hun eeuwige zitvlees op de stoel van de macht blijven en die het vaak zelfs presteren om hun zoon klaar te stomen voor hun opvolging, schudden op hun grondvesten. Ook de bevolking van Jordanië is aangestoken door deze protestkoorts, die daar zoals ook elders in de Arabische wereld het geval is, wordt aangejaagd door toenemende armoede, werkloosheid en gebrek aan vrijheid en burgerrechten. Maar hoever reikt dat Jordaanse protest nu eigenlijk en wat zijn de specifieke implicaties ervan?

    Het tweeledige Jordaanse protest

    Het begon op 7 januari jongstleden. In het stadje Tseiban, 60 km ten zuiden van de hoofdstad Amman, gingen dagloners de straat op om te protesteren. Tegen de prijsstijgingen. Tegen de privatiseringen die in het kader van een neoliberale regeringspolitiek zijn doorgevoerd. Tegen de overheidscorruptie. Binnen een week tijd sloegen deze protesten over naar andere kleine en middelgrote steden, zoals Karak in het zuiden en Irbid in het noorden. Sociaaleconomische eisen domineerden: er moest een nieuwe regering komen die er werkelijk toe bereid was om de massawerkloosheid, de hoge prijzen en de corruptie aan te pakken. Let wel: een nieuwe regering, in de zin van een ander kabinet. Met had het niet over regime change. Aan de top van de Jordaanse machtspiramide staat immers de koning. Deze heeft over alles het laatste woord, zou boven alle partijen staan en ook boven alle misstappen en wanbeleid van overheidsfunctionarissen, tot de minister-president aan toe.

    De traditionele Jordaanse oppositie wordt gedomineerd door de uit de Moslim Broederschap voortgekomen Islamitisch Actie Front Partij (IAF), bestaat verder nog uit enkele kleine linkse en seculiere pan-Arabische partijen en daarnaast uit beroepsorganisaties. Deze groepen aarzelden aanvankelijk over zijn houding ten aanzien van de bovengenoemde protesten. Deze protesten werden immers geuit door leden van Jordaanse stammen die van oudsher zeer loyaal zijn aan het Hashemitische koningshuis en diens politiek. De traditionele Jordaanse oppositiepartijen werden door de Tunesische revolutie geïnspireerd om hun stem te verheffen, maar konden op eigen houtje relatief weinig demonstranten mobiliseren. Zij zochten daarom uiteindelijk toch aansluiting bij die nieuw ontstane Jordaanse protestbeweging met zijn sociaaleconomische eisen. Deze beweging, die dus begon in Tseiban, is bekend komen te staan onder de naam “Verandering komt eraan!”. Volgens politiek analist Muhammad Abu Ruman van het Center for Strategic Studies van Jordan University te Amman probeerden de traditionele oppositiepartijen daarmee ruimte te cre?eren voor hun eigen politieke eisen die vooral in de sfeer lagen van meer democratie en burgerrechten. Meer concreet willen zij, onder andere, een nieuwe kieswet die gebaseerd is op evenredige vertegenwoordiging (en de regimeloyale stammen niet langer bevoordeeld), vrijheid van vergadering en een gekozen premier.

    De beweging “Verandering komt eraan!” en de traditionele politieke oppositie konden elkaar vinden in de eis tot aftreden van het kabinet van premier Samir Rifai omwille van de zo hoognodige “verandering”. “Verandering komt eraan!” voelt er echter niet voor om de politieke eisen van de oppositiepartijen over te nemen. Volgens het hoofd van de beweging, Mohammad Sneid, hebben de armen in Jordani? hun eigen prioriteiten, zoals het zeker stellen van voedsel en onderdak. Het zijn zulke eisen, in de sfeer van bread and butter issues, die de beweging aan de overheid wil overbrengen. “Politieke hervormingen vullen de maag immers niet”, meent Sneid. Leiders van traditionele oppositiepartijen, zoals Saeed Thiab van de Wihdat Partij en Munir Hamarneh van de Communistische partij, staan er echter op dat politieke hervormingen, zoals de instelling van een sterk en onafhankelijk parlement die de regering werkelijk controleert en daarmee corruptie tegen gaat, noodzakelijk zijn om sociaaleconomische verbeteringen te bestendigen. De Islamisten sluiten zich bij deze zienswijze aan. In de woorden van IAF-prominent Hamza Mansour, zoals geciteerd in de Engelstalige krant Jordan Times: “we want a government chosen by the majority of the Jordanian people and we want a balance of powers; we will protest until our demands are taken seriously”.

    Nieuwe regering

    Het verschil in visie tussen de nieuwe protestbeweging “Verandering komt eraan!” en de traditionele oppositiepartijen brengt ook meningsverschillen omtrent de vorming van een nieuwe regering met zich mee. Eerstgenoemde beweging wenst een “regering van nationale eenheid” die afrekent met het vrije marktgeoriënteerde beleid van het kabinet van Rifai. Die nieuwe regering dient de belangen van de tribale en provinciale achterban van de beweging te behartigen in plaats van die van het grote bedrijfsleven. Eerste prioriteit daarbij is een politiek van prijsbeheersing. De islamistische en de linkse oppositiepartijen, die hun aanhang vooral in de grote steden en de Palestijnse vluchtelingenkampen hebben, staan in principe niet afwijzend tegenover deze sociaaleconomische eisen van “Verandering komt eraan!”. Ze geven er echter de voorkeur aan zelf een beslissende stem in een nieuwe regering te hebben en vinden bovendien dat het vormen van een nieuwe regering weinig zin heeft zolang het Jordaanse politieke bestel niet in structurele zin veranderd in de richting van meer democratie.

    Reactie van het regime

    Geschrokken door de protesten heeft het regime initiatieven ontplooid om de protesten in het land te kalmeren. Zo bracht koning Abdallah II in het diepste geheim bezoeken aan arme streken in het land. Tevens riep hij het Jordaanse parlement op om sociaaleconomische en politieke hervormingen versneld door te voeren. Dit parlement ging zich vervolgens bezinnen op maatregelen om brandstofprijzen te verlagen en de transparantie bij het vaststellen van prijzen te bevorderen. Tevens word er gesproken over het opzetten van een nationaal fonds ter ondersteuning van de armen en van industrie?n die veel werkgelegenheid creëren. Salarissen van werknemers en gepensioneerden zijn verhoogd. De politie kreeg de opdracht zich te onthouden van geweld tegen demonstranten, en deelde zelfs water en vruchtensappen aan de laatstgenoemden uit. Op 1 februari jongstleden ging de koning er uiteindelijk toe over om de regering Rifai te ontslaan, naar zijn zeggen omdat dit kabinet enkel bepaalde particuliere belangen had gediend en het naliet om essentiële hervormingen door te voeren. Marouf Bakhit is nu aangewezen om premier te worden van een nieuw kabinet. Bakhit heeft een militaire achtergrond, heeft tevens een leidende rol gespeeld in het Jordaanse veiligheidsapparaat en diende van 2005 tot 2007 ook al als premier. De oppositiepartijen, de islamisten voorop, hebben geen vertrouwen in hem. Hij zou in het verleden slechts lippendienst aan politieke hervormingen hebben bewezen en in werkelijkheid iedere poging tot verdere democratisering hebben gefrustreerd. Hij wordt door islamistische leiders zelfs verantwoordelijk gehouden voor grootschalige verkiezingsfraude tijdens de parlementsverkiezingen van 2007.

    “Verandering komt eraan!” is naar aanleiding van de vorming van deze nieuwe regering voorlopig gestopt met demonstraties. Het wil eerst het programma en het beleid van die regering afwachten alvorens het de protesten eventueel hervat. De traditionele oppositiepartijen, en in de eerste plaats de islamisten, willen echter doorgaan met de protesten en die nu richten tegen de nieuwe regering-Bakhit.

    Een oude tweedeling

    Het verschil in opvatting tussen “Verandering komt eraan!” en de traditionele oppositiepartijen weerspiegelt in hoge mate een al zeer oude tweedeling in de Jordaanse samenleving. Deze tweedeling valt in belangrijke mate samen met het onderscheid tussen de provincie en de grote stad en tot op zekere hoogte ook met die tussen autochtone Jordaanse bedoeïenenstammen en het Palestijnse bevolkingsdeel. Traditioneel worden het overheidsapparaat, de politiek en in het bijzonder het leger en het veiligheidsapparaat gedomineerd door mensen afkomstig uit bedoeïenenstammen. Onder hen bestaat er een sterk besef van loyaliteit aan het “Jordaanse vaderland” onder het gezag van het Hashemitische koningshuis. Onder de Palestijnen is er gemiddeld gesproken sprake van een veel sterkere afwijzende houding ten aanzien van de Jordaanse staat, die altijd weinig ruimte heeft geboden aan uitingen van Palestijns nationaal identiteitsbesef. De bevolking van de grotere steden van Jordani? wordt sterk door Palestijnen gedomineerd.

    Palestijnen, maar ook verstedelijkte en modern opgeleide autochtone Jordani?rs hebben altijd aan de basis gestaan van oppositiebewegingen tegen het regime en zijn conservatieve en pro-westerse politiek.

    In de jaren ’50 en ’60 ging het daarbij nog hoofdzakelijk om seculier pan-Arabisch nationalisme en om linkse stromingen. Lange tijd kon onvrede onder de bevolking worden afgekocht door een groeiende welvaart. Deze was in belangrijke mate het gevolg van economische steun aan Jordani? door de golfstaten en door westerse mogendheden, en van geldovermakingen naar het thuisland van Jordaanse migranten in de golfstaten. Vanaf het moment dat de olieprijzen in de jaren ’80 in een vrije val belandden was deze welvaartsgroei niet meer mogelijk en verarmden grote delen van de bevolking zelfs. Rellen die in 1989 uitbraken naar aanleiding van prijsstijgingen en bezuinigingsmaatregelen bracht de koning er uiteindelijk toe om de toenmalige regering naar huis te sturen, weer verkiezingen toe te staan en de bevolking de mogelijkheid te bieden om zijn onvrede langs democratische weg te uiten. Dit laatste mocht echter alleen gebeuren op voorwaarde dat men loyaal bleef aan Jordani? als staat en aan het gezag van het Hashemitische koningshuis. Onvrede met het regime en zijn beleid werd inmiddels vooral door de islamisten van met name de Moslim Broederschap vertolkt. Om deze islamistische invloed in te dammen werden in de loop van de jaren ‘90 burgerrechten weer in toenemende mate door het regime ingeperkt en werd het kiesstelsel aangepast. Het gevolg van die aanpassing was dat de gebieden waar de oppositie het sterkst was (de steden) ondervertegenwoordigd waren in het parlement ten gunste van de gebieden waar loyalisten woonden (rurale gebieden).

    De bewoners van deze landsdelen zijn echter zeer kwetsbaar voor neoliberale economische beleidsmaatregelen op het vlak van privatisering, bezuiniging en marktwerking, aangezien zij sterk afhankelijk zijn van (werk in) de overheidssector. Dit verklaart waarom de beweging “Verandering komt eraan!”, die deze bewoners in hoge mate vertegenwoordigd, in zijn protesten de nadruk wenst te leggen op het economische beleid en minder geïnteresseerd is in democratisering van het politieke bestel. Binnen dat bestel neemt de bevolking van tribale en rurale gebieden immers tot op de dag van vandaag een bevoorrechte positie in. De islamistische en de linkse oppositie, die zijn achterban hoofdzakelijk in de politiek benadeelde grote steden heeft, wil nu juist wel streven naar democratische hervormingen.

    Conclusie

    De protesten in Jordani? wijken af van die in landen als Tunesi?, Egypte en Jemen aangezien men hier niet zo ver gaat om het vertrek van het staatshoofd (de koning) te eisen. De demonstranten houden zich aan de in Jordani? geldende politieke spelregel dat men hooguit op specifiek beleid van de regering kritiek zou kunnen uitoefenen, maar nooit op de monarchie zelf. In die zin lijkt er weinig nieuws onder de zon vergeleken met protesten en onlusten die zich eerder in het Hashemitische koninkrijk Jordani? hebben voorgedaan. De traditionele politieke en maatschappelijke verdeeldheid in het land, die zich weerspiegelt in enerzijds de nadruk op sociaaleconomisch protest van de beweging “Verandering komt eraan!” en anderzijds de nadruk op democratische hervormingen van de traditionele islamistische en linkse oppositie, zal de hegemonie van de Hashemitische monarchie enkel in stand helpen houden. Ondertussen blijft deze monarchie zichzelf het imago aanmeten dat het boven al deze partijen staat en de belangen en het welzijn van de gehele Jordaanse natie vertegenwoordigt. Dit imago stelt de monarchie in staat om desnoods een impopulair kabinet weg te sturen, de bevolking met wat beleidsaanpassingen te kalmeren en de eigen handen schoon te wassen. Mochten de huidige ontwikkelingen in Tunesi? en Egypte echter een structurele verandering in democratische zin gaan behelzen, dan is het niet uitgesloten dat ook Jordani? op een gegeven moment deze weg in zal slaan.

    Egbert Harmsen heeft een achtergrond in Midden-Oosten- en Islamstudies en is daarbij gespecialiseerd in de Palestijnse kwestie, het Isra?lisch-Arabische conflict, sociale en politieke islam en Jordani?. In 1995 studeerde hij af op een doctoraalscriptie over de opvang en integratie van Palestijnen in Jordani? die tijdens en na de Golfcrisis en -oorlog van 1990/91 Koeweit waren ontvlucht. In 2007 promoveerde hij op een dissertatie getiteld “Islam, Civil Society and Social Work, the Case of Muslim NGOs in Jordan”. Na zijn promotie verichtte hij onderzoek naar islam en moslims in Nederland. Momenteel is hij werkzaam als Universitair Docent Midden-Oosten Studies aan de Universiteit Leiden.

     

    http://nos.nl/artikel/216882-moslimbroederschap-gaat-gesprek-aan.html

    Moslimbroederschap gaat gesprek aan

    Een groepje demonstranten op het Tahrirplein wil juist geen dialoog met de president» Een groepje demonstranten op het Tahrirplein wil juist geen dialoog met de president EPA

    Toegevoegd: zondag 6 feb 2011, 03:15

    Update: zondag 6 feb 2011, 04:37

    De Moslimbroederschap gaat toch het gesprek aan met de Egyptische regering, zo heeft de oppositiebeweging gezegd tegen persbureau Reuters.

    Tot nu toe heeft de Moslimbroederschap steeds gezegd pas te willen overleggen als president Mubarak is vertrokken.

    De fundamentalistische Moslimbroeders schuiven aan bij een overleg tussen vicepresident Suleiman, verschillende oppositiepartijen en intellectuelen. President Mubarak beschuldigde de Moslimbroederschap er eerder van achter de onrust te zitten in Egypte.

    Onderzoek

    De groep, officieel nog altijd verboden, wil peilen in hoeverre de regering tegemoet wil komen aan de eisen van de bevolking. Ook willen ze dat er een onderzoek komt naar het geweld tegen betogers.

    Achter de schermen zou er onder meer worden gesproken worden over een overgangsperiode. Vicepresident Suleiman zou dan presidentiële bevoegdheden krijgen tot aan nieuwe verkiezingen.

    Verenigde Staten

    Intussen is er verwarring ontstaan over de positie van de Verenigde Staten ten aanzien van Egypte. De Amerikaanse gezant Wisner zei zaterdagavond dat de Egyptische president Mubarak voorlopig aan de macht moet blijven om leiding te geven aan de machtswisseling.

    Enkele uren later verklaarde het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken dat Wisner niet het Amerikaanse standpunt verkondigde; Wisner sprak op persoonlijke titel, zei een woordvoerder van het Witte Huis.

    http://english.aljazeera.net/programmes/rizkhan/2011/02/2011238843342531.html

    Een gesprek met twee Titanen: Tariq Ramadan & Slavoj Zizek

     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     
     

    The Muslim scholar and philosopher discuss the power of popular dissent and the limits of peaceful protest.

    The revolutionary chants on the streets of Egypt have resonated around the world, but with a popular uprising without a clear direction and an unpopular leader refusing to concede, Egypt’s future hangs in the balance.

    JOIN THE DEBATE
    us your views and get your voice on the air

    On Thursday’s Riz Khan we speak with Muslim scholar Tariq Ramadan and Slovenian philosopher Slavoj Zizek about the power of popular dissent, the limits of peaceful protest and the future of Egyptian politics.

    This episode aired on Thursday, February 3, 2011

    Robert Kaplan in Buitenhof

    Moesson

    Robert Kaplan is een van Amerika’s meest vooraanstaande publicisten over ontwikkelingen in de wereldpolitiek. Hij is een veel geciteerd schrijver die de beleidsmakers in het Witte Huis en het Pentagon goed volgen en wiens ideeën en opvattingen ingang vinden bij diverse presidenten van de VS. Onlangs publiceerde hij een nieuw boek Moesson, over de politieke en economische opkomst van landen rond de Indische Oceaan. Kaplan woonde jaren in het Midden Oosten. Vanzelfsprekend staat hij ook stil bij de recente gebeurtenissen in Egypte.

    http://www.vpro.nl/programma/buitenhof/afleveringen/44444453/items/44445729/media/44445998/

    Afshin Ellian in Brandpunt

    Een gesprek met Afshin Ellian over zijn eigen herinneringen aan de Iraanse revolutie van 1979. Ellian is hier genuanceerder dan wat hij normaalgesproken in zijn columns en televisieoptredens is. De vrees van Ellian is wat mij betreft begrijpelijk, gezien wat er in Iran is gebeurd. Toch kun je je afvragen of de geschiedenis zich gaat herhalen. Dat gebeurt immers vrijwel nooit. Maar zeker interessant om te bekijken:

    http://brandpunt.kro.nl/uitzendingen/2011-02-06/

    Het onderstaande artikel van de site van Al-Jazeera English, gaat over dezelfde thematiek:

    Opinion
     

    The shaping of a New World Order
     

    If the revolutions of 2011 succeed, they will force the creation of a very different regional and world system.

    Mark LeVine Last Modified: 06 Feb 2011 15:07 GMT
    Armed women on guard at one of Tehran’s main squares at the start of the Iranian Revolution [Getty]  

    I remember the images well, even though I was too young to understand their political significance. But they were visceral, those photos in the New York Times from Tehran in the midst of its revolutionary moment in late 1978 and early 1979. Not merely exuberance jumped from the page, but also anger; anger fuelled by an intensity of religious fervour that seemed so alien as to emanate from another planet to a “normal” pre-teen American boy being shown the newspaper by his father over breakfast.

    Many commentators are comparing Egypt to Iran of 32 years ago, mostly to warn of the risks of the country descending into some sort of Islamist dictatorship that would tear up the peace treaty with Israel, engage in anti-American policies, and deprive women and minorities of their rights (as if they had so many rights under the Mubarak dictatorship).

    I write this on February 2, the precise anniversary of Khomeini’s return to Tehran from exile. It’s clear that, while religion is a crucial foundation of Egyptian identity and Mubarak’s level of corruption and brutality could give the Shah a run for his money, the situations are radically different on the ground.

    A most modern and insane revolt

    The following description, I believe, sums up what Egypt faces today as well as, if not better, than most:

    “It is not a revolution, not in the literal sense of the term, not a way of standing up and straightening things out. It is the insurrection of men with bare hands who want to lift the fearful weight, the weight of the entire world order that bears down on each of us – but more specifically on them, these … workers and peasants at the frontiers of empires. It is perhaps the first great insurrection against global systems, the form of revolt that is the most modern and the most insane.

    One can understand the difficulties facing the politicians. They outline solutions, which are easier to find than people say … All of them are based on the elimination of the [president]. What is it that the people want? Do they really want nothing more? Everybody is quite aware that they want something completely different. This is why the politicians hesitate to offer them simply that, which is why the situation is at an impasse. Indeed, what place can be given, within the calculations of politics, to such a movement, to a movement through which blows the breath of a religion that speaks less of the hereafter than of the transfiguration of this world?”

    The thing is, it was offered not by some astute commentator of the current moment, but rather by the legendary French philosopher Michel Foucault, after his return from Iran, where he witnessed firsthand the intensity of the revolution which, in late 1978, before Khomeini’s return, really did seem to herald the dawn of a new era.

    Foucault was roundly criticised by many people after Khomeini hijacked the revolution for not seeing the writing on the wall. But the reality was that, in those heady days where the shackles of oppression were literally being shattered, the writing was not on the wall. Foucault understood that it was precisely a form of “insanity” that was necessary to risk everything for freedom, not just against one’s government, but against the global system that has nuzzled him in its bosom for so long.

    What was clear, however, was that the powers that most supported the Shah, including the US, dawdled on throwing their support behind the masses who were toppling him. While this is by no means the principal reason for Khomeini’s successful hijacking of the revolution, it certainly played an important role in the rise of a militantly anti-American government social force, with disastrous results.

    While Obama’s rhetoric moved more quickly towards the Egyptian people than did President Carter’s towards Iranians three decades ago, his refusal to call for Mubarak’s immediate resignation raises suspicion that, in the end, the US would be satisfied if Mubarak was able to ride out the protests and engineer a “democratic” transition that left American interests largely intact.

    The breath of religion

    Foucault was also right to assign such a powerful role to religion in the burgeoning revolutionary moment – and he experienced what he called a “political spirituality”, But, of course, religion can be defined in so many ways. The protestant theologian Paul Tillich wonderfully described it as encompassing whatever was of “ultimate concern” to a person or people. And today, clearly, most every Egyptian has gotten religion from this perspective.

    So many people, including Egypt’s leaders, have used the threat of a Muslim Brotherhood takeover to justify continued dictatorship, with Iran as the historical example to justify such arguments. But the comparison is plagued by historical differences. The Brotherhood has no leader of Khomeini’s stature  and foreswore violence decades ago. Nor is there a culture of violent martyrdom ready to be actualised by legions of young men, as occurred with the Islamic Revolution. Rather than trying to take over the movement, which clearly would never have been accepted – even if its leaders wanted to seize the moment, the Brotherhood is very much playing catch up with the evolving situation and has so far worked within the rather ad hoc leadership of the protests.

    But it is equally clear that religion is a crucial component of the unfolding dynamic. Indeed, perhaps the iconic photo of the revolution is one of throngs of people in Tahrir Square bowed in prayers, literally surrounding a group of tanks sent there to assert the government’s authority.

    This is a radically different image of Islam than most people – in the Muslim world as much as in the West – are used to seeing: Islam taking on state violence through militant peaceful protest; peaceful jihad (although it is one that has occurred innumerable times around the Muslim world, just at a smaller scale and without the world’s press there to capture it).

    Such imagery, and its significance, is a natural extension of the symbolism of Mohamed Bouazizi’s self-immolation, an act of jihad that profoundly challenges the extroverted violence of the jihadis and militants who for decades, and especially since 9/11, have dominated the public perception of Islam as a form of political spirituality.

    Needless to say, the latest images – of civil war inside Tahrir Square – will immediately displace these other images. Moreover, if the violence continues and some Egyptian protesters lose their discipline and start engaging in their own premeditated violence against the regime and its many tentacles, there is little doubt their doing so will be offered as “proof” that the protests are both violent and organised by the Muslim Brotherhood or other “Islamists”.

    A greater threat than al-Qa’eda

    As this dynamic of nonviolent resistance against entrenched regime violence plays out, it is worth noting that so far, Osama bin Laden and his Egyptian deputy, Ayman Al-Zawahiri, have had little – if anything – of substance to say about the revolution in Egypt. What they’ve failed to ignite with an ideology of a return to a mythical and pure beginning – and a strategy of human bombs, IEDs, and planes turned into missiles – a disciplined, forward-thinking yet amorphous group of young activists and their more experienced comrades, “secular” and “religious” together (to the extent these terms are even relevant anymore), have succeeded in setting a fire with a universal discourse of freedom, democracy and human values – and a strategy of increasingly calibrated chaos aimed at uprooting one of the world’s longest serving dictators.

    As one chant in Egypt put it succinctly, playing on the longstanding chants of Islamists that “Islam is the solution”, with protesters shouting: “Tunisia is the solution.”

    For those who don’t understand why President Obama and his European allies are having such a hard time siding with Egypt’s forces of democracy, the reason is that the amalgam of social and political forces behind the revolutions in Tunisia, Egypt today – and who knows where tomorrow – actually constitute a far greater threat to the “global system” al-Qa’eda has pledged to destroy than the jihadis roaming the badlands of Afghanistan, Pakistan, or Yemen.

    Mad as hell

    Whether Islamist or secularist, any government of “of the people” will turn against the neoliberal economic policies that have enriched regional elites while forcing half or more of the population to live below the $2 per day poverty line. They will refuse to follow the US or Europe’s lead in the war on terror if it means the continued large scale presence of foreign troops on the region’s soil. They will no longer turn a blind eye, or even support, Israel’s occupation and siege across the Occupied Palestinian territories. They will most likely shirk from spending a huge percentage of their national income on bloated militaries and weapons systems that serve to enrich western defence companies and prop up autocratic governments, rather than bringing stability and peace to their countries – and the region as a whole.

    They will seek, as China, India and other emerging powers have done, to move the centre of global economic gravity towards their region, whose educated and cheap work forces will further challenge the more expensive but equally stressed workforces of Europe and the United States.

    In short, if the revolutions of 2011 succeed, they will force the creation of a very different regional and world system than the one that has dominated the global political economy for decades, especially since the fall of communism.

    This system could bring the peace and relative equality that has so long been missing globally – but it will do so in good measure by further eroding the position of the United States and other “developed” or “mature” economies. If Obama, Sarkozy, Merkel and their colleagues don’t figure out a way to live with this scenario, while supporting the political and human rights of the peoples of the Middle East and North Africa, they will wind up with an adversary far more cunning and powerful than al-Qa’eda could ever hope to be: more than 300 million newly empowered Arabs who are mad as hell and are not going to take it any more.

    Mark LeVine is a professor of history at UC Irvine and senior visiting researcher at the Centre for Middle Eastern Studies at Lund University in Sweden. His most recent books are Heavy Metal Islam (Random House) and Impossible Peace: Israel/Palestine Since 1989 (Zed Books).

    The views expressed in this article are the author’s own and do not necessarily reflect Al Jazeera’s editorial policy.

    http://english.aljazeera.net/indepth/opinion/2011/02/20112611181593381.html

     

    Egyptian voices reflect diversity
     

    Al Jazeera meets the vanguards of the pro-democracy protests that have flooded Cairo’s Tahrir Square for 12 days.

    Al Jazeera Online Producer Last Modified: 06 Feb 2011 21:30 GMT
    More than a million people have filled the area in and around Cairo’s Tahrir Square [AFP] 

    CAIRO, EGYPT – Behind a barricaded front door across the street from the famed Egyptian Museum, through a tight, fluorescent-lit hallway crammed with a makeshift kitchen, bed and debris meant to obstruct intruders, up a winding, outdoor metal staircase with a view over a darkened back street, we find Mohammed, a smiling, skinny 23-year-old with a buzzed head and a scarf around his neck.

    Mohammed and the group of mostly young men he commands on this 10th-floor rooftop exposed to the damp Cairo night are the vanguards of the pro-democracy protests that have flooded Tahrir Square for 12 days. They are the occupiers of this apartment building and its defenders against assault by supporters of Egypt’s president, Hosni Mubarak.

    They’re a diverse crowd. Mohammed idolises Gamal Abdel Nasser, the socialist and nationalist hero of modern Egyptian politics, but elsewhere on the rooftop we find Sohail, the son of a wealthy businessman who professes no religious ideology but admires the Muslim Brotherhood’s organisational skills.

    Mohammed has admitted us to their rooftop ramparts not because he is particularly fond of our company, though we all get along well, but because he no longer trusts the Egyptian media to report fairly on the story of Tahrir Square and the hundreds of thousands of protesters there who are eager to change their country’s ossified political and social system.

    There on the roof, ducking behind a large satellite dish when the ever-present military helicopter circles nearby, Mohammed and Sohail offer us a nuanced look at who is protesting, what motivates them, and how a group of untrained 20-somethings came together to fend off a co-ordinated, determined attempt – likely backed by elements within the government – to crush them beneath a hail of rocks, Molotov cocktails and gunfire.

    Against the thugs

    The combat between anti-government protesters and Mubarak supporters around the museum on Wednesday night and Thursday morning was intense and bloody, involving thousands on either side. An Al Jazeera online producer at the barricades during the fighting witnessed two protesters being treated for critical gunshot wounds and several others who were hit by rocks or petrol bombs.

    Citizen video obtained by Al Jazeera has also shown anti-government protesters apparently being hit by live gunfire after being targeted by a green laser.

    After 12 hours of overnight combat, the protesters in the square managed to advance their wall of shields – metal barricades scavenged from a nearby construction site – around 200 metres from where the fighting began, and they eventually overwhelmed and defeated the outnumbered Mubarak supporters.

    Mohammed and his group of around 15 men, like others that night, fought their way hand-to-hand into the apartment building they now occupy. They did so in the face of a determined opponent that was resupplied throughout the night by cars that arrived bearing more petrol bombs.

    In the midst of battle, the protesters realised they needed someone to act as a leader. The nominees included those who had showed the most calm during tough situations and those who displayed the best tactical sense.

    “Battle naturally creates leaders,” Mohammed said.

    One man, curiously, nominated himself. Most of the others nominated Mohammed. After it was clear that Mohammed would win, the man grabbed a metal pipe and tried to attack, declaring that he was actually a member of the state security forces. The protesters quickly subdued him and dragged him off to a makeshift prison that had been established at a metro station in the centre of the square.

    Like other groups, Mohammed’s crew started wearing badges – handwritten pieces of tape – stating their role and unit. Realising these could be forged, they switched to a simple password system to grant entry to the building, one that changes every 12 hours.

    The rooftop leaders in the area, including Mohammed, communicate with ground-level leaders and others by mobile phone, tracking the movements of any approaching baltageya, or “thugs”.

    Dozens of soldiers armed with automatic assault rifles and wearing flak jackets and ballistic helmets stand outside, keeping watch over the square and guarding the museum, but they take no action against the parallel civilian authority right next door.

    The army did ask the man who owns the occupied building, as well as three others nearby, to boot the squatting protesters out, but the protesters refused, and the army has yet to act. The owner of the top-floor apartment, which Mohammed’s group found unlocked and have been using, told the young men they were free to make themselves at home as long as they didn’t ruin the place.

    On the rooftop, piles of rocks await any baltageya assault. Atop a nearby building we visited earlier, another squad of protesters has wrapped rocks in petrol-soaked rags that they will ignite and use to swing and hurl the projectiles a greater distance. A stockpile of the Molotov cocktails, as they are known, left behind by retreating Mubarak supporters lies nearby.

    A marriage of authority and money

    Mohammed and Sohail, his 20-year-old comrade, told us a refrain about the Mubarak supporters that we had heard repeated many times in the square: If they really cared, why aren’t they still here? Why aren’t they mounting continued protests in their own square?

    Indeed, aside from the police identification cards found on some of the captured Mubarak supporters, the one thing that most indicated government collusion in the violent attacks on Tahrir Square was the co-ordination with which the Mubarak crowd came and went. Often on Wednesday and Thursday, lines of male spectators would appear on the overpass above the museum barricades at odd hours – including after dark – and watch the museum barricades ominously until eventually other men behind them would begin launching rocks.

    Mohammed said he had seen people at the Sayyida Zeinab metro station, south of Tahrir Square, handing out 350 Egyptian pounds per person to encourage Mubarak supporters to mass near the square. These are the same “thugs,” Sohail said, who the government unleashes on election days to overrun polling stations, guarantee access for the ruling National Democratic Party (NDP), and intimidate opposition voters.

    It was the government’s blatant robbing of the most recent parliamentary election, held in November and December, that pushed everyone over the edge, he said. The NDP essentially won more than 90 per cent of parliament, wiping out all but one seat for the Muslim Brotherhood, the banned but semi-tolerated movement that had previously held around a fifth of the People’s Assembly.

    Click here for more on Al Jazeera’s special coverage 

    “The president has managed to keep power through the marriage of money and authority,” Mohammed told us.

    Even before the call went out for mass protests to begin on January 25, “we could feel the effects of corruption that the country suffers from,” Mohammed said. “From unemployment to corruption to rigged elections. I can feel it myself, I am unemployed, I have a business degree, but I cannot find an appropriate job. We can feel it in our daily lives, in everyday dealings, nobody can get anything done in any government institution without paying, without bribery.”

    Sohail – whose father owns a business where he can find a job and who studies at a private university for the comparatively high cost of around 10,000 pounds ($1,700) per semester – told us his aim was to “bring down the president”.

    Both he and Mohammed said that a lack of dignity was the protesters’ essential grievance, and one that had succeeded in attracting people from all walks of life.

    “[The government] degrades us so badly, the police used to degrade the people so much, that’s why when people took to the streets on January 28” – the violent Friday following the major street protests –  “they just wanted revenge, nothing more,” he said.

    Mohammed said that the demands of the youth were not “classist,” and that corruption and repression weigh on all layers of society.

    “As I said, we are prepared to live on the bare minimum, as long as we feel like we have our dignity, that we are walking down the streets with our dignity,” Mohammed said. “Not like when a policeman sees me in the street and decides to make life difficult for me, asking me about my ID, and even if I have my ID and am obeying the law, I don’t have a weapon or hashish or drugs or anything, just for the sake of it he will stop me and make me pay to pass. And if you don’t pay, he will make up a charge and throw you in prison, this is how things work here.”

    The West’s fears

    In the first days of the Egyptian street protests, the Mubarak government quickly blamed the unrest on the Muslim Brotherhood, even though the group had stated in the days before January 25 that it would not participate.

    It wasn’t a new tactic: The Egyptian leadership is fond of invoking Western fears of an “Islamist takeover”, especially since September 11, to rally support for its repressive tactics, including the continued enforcement of emergency national security laws that have been in place since the 1981 assassination of Anwar Sadat, Mubarak’s predecessor.

    Though the government is now negotiating with the Brotherhood and other opposition groups to play out a transition as long as it can, it continues to smear the protesters in the hopes of limiting their popular support. On Friday, in a one-room shop near the northern barricades , an army officer chatting with the owner told Al Jazeera that some of the protesters were “terrorists” and that they had been infiltrated by agents from other countries, including Iran.

    Mohammed said that he and his comrades were well aware of the information campaign being waged against them.

    “People in their homes who are sympathetic with us will no longer be,” he said. “They will think we are agents of foreign countries who are trying to affect the stability of our nation.”

    If the disagreements on the rooftop are any indication, the protest movement does contain a diverse ideological array.

    While Sohail admires the Muslim Brotherhood’s organisation and discipline, Mohammed blames the group for plotting to assassinate Nasser and says they try to hide their aspirations for political power.

    The Brotherhood uses religious slogans to brainwash the youth, Mohammed told us. They’re fine allies now, but he doesn’t want to see them lead.

    Some protesters give the Brotherhood credit for being the square’s most stalwart defenders, the ones who rarely leave and show the most bravery on the front lines. At night, much of the debate around the campfires and many of the speeches over the loudspeakers concern religion.

    But Sohail wasn’t worried.

    “If the president leaves, I don’t care about my political party, everyone will unite,” he told us.

    Mohammed shared a similar view of the movement’s solidarity.

    “There are old men, there are people over 40, there are those younger than 20, there are women. The people who are here represent a state of monopolisation throughout the whole nation,” he said.

    “Everyone suffers, there isn’t one person who doesn’t suffer. Everyone down there is suffering, everyone at home is suffering, even the people who come to oppose us, those who support the president, they suffer as well, but they’ve been paid.”

    Down below, next to the museum, the army had formed a cordon to prevent most of the protesters from nearing the outermost layer of barricades, where the worst fighting took place. Only the sidewalk to the side was open for foot traffic.

    It was clear the government was attempting to return a sense of normalcy to the city; businesses and banks were set to open on Sunday, and the army was intent on clearing away all signs of discord but for the crowd in the square. Men in fluorescent vests even went about clearing debris and trash from the streets where protesters had died just nights before.

    But as high-ranking opposition figures negotiate a transition with Mubarak’s right-hand man, former intelligence chief and newly appointed vice-president Omar Suleiman, Mohammed, Sohail, and the men on the rooftops remain dug in, hoping for a complete overhaul.

    After the thugs’ attack on Wednesday, they won’t accept negotiation with Mubarak.

    “He’s hiding a dagger behind his back,” Mohammed said.
     
     

    http://english.aljazeera.net/news/middleeast/2011/02/201126194730350605.html

    Op-Ed Columnist

    Wallflowers at the Revolution

    By FRANK RICH
    Published: February 5, 2011

    A month ago most Americans could not have picked Hosni Mubarak out of a police lineup. American foreign policy, even in Afghanistan, was all but invisible throughout the 2010 election season. Foreign aid is the only federal budget line that a clear-cut majority of Americans says should be cut. And so now — as the world’s most unstable neighborhood explodes before our eyes — does anyone seriously believe that most Americans are up to speed? Our government may be scrambling, but that’s nothing compared to its constituents. After a near-decade of fighting wars in the Arab world, we can still barely distinguish Sunni from Shia.

    The live feed from Egypt is riveting. We can’t get enough of revolution video — even if, some nights, Middle West blizzards take precedence over Middle East battles on the networks’ evening news. But more often than not we have little or no context for what we’re watching. That’s the legacy of years of self-censored, superficial, provincial and at times Islamophobic coverage of the Arab world in a large swath of American news media. Even now we’re more likely to hear speculation about how many cents per gallon the day’s events might cost at the pump than to get an intimate look at the demonstrators’ lives.

     

    Perhaps the most revealing window into America’s media-fed isolation from this crisis — small an example as it may seem — is the default assumption that the Egyptian uprising, like every other paroxysm in the region since the Green Revolution in Iran 18 months ago, must be powered by the twin American-born phenomena of Twitter and Facebook. Television news — at once threatened by the power of the Internet and fearful of appearing unhip — can’t get enough of this cliché.

    Three days after riot police first used tear gas and water hoses to chase away crowds in Tahrir Square, CNN’s new prime-time headliner, Piers Morgan, declared that “the use of social media” was “the most fascinating aspect of this whole revolution.” On MSNBC that same night, Lawrence O’Donnell interviewed a teacher who had spent a year at the American school in Cairo. “They are all on Facebook,” she said of her former fifth-grade students. The fact that a sampling of fifth graders in the American school might be unrepresentative of, and wholly irrelevant to, the events unfolding in the streets of Cairo never entered the equation.

    The social networking hype eventually had to subside for a simple reason: The Egyptian government pulled the plug on its four main Internet providers and yet the revolution only got stronger. “Let’s get a reality check here,” said Jim Clancy, a CNN International anchor, who broke through the bloviation on Jan. 29 by noting that the biggest demonstrations to date occurred on a day when the Internet was down. “There wasn’t any Twitter. There wasn’t any Facebook,” he said. No less exasperated was another knowledgeable on-the-scene journalist, Richard Engel, who set the record straight on MSNBC in a satellite hook-up with Rachel Maddow. “This didn’t have anything to do with Twitter and Facebook,” he said. “This had to do with people’s dignity, people’s pride. People are not able to feed their families.”

    No one would deny that social media do play a role in organizing, publicizing and empowering participants in political movements in the Middle East and elsewhere. But as Malcolm Gladwell wrote on The New Yorker’s Web site last week, “surely the least interesting fact” about the Egyptian protesters is that some of them “may (or may not) have at one point or another employed some of the tools of the new media to communicate with one another.” What’s important is “why they were driven to do it in the first place” — starting with the issues of human dignity and crushing poverty that Engel was trying to shove back to center stage.

    Among cyber-intellectuals in America, a fascinating debate has broken out about whether social media can do as much harm as good in totalitarian states like Egypt. In his fiercely argued new book, “The Net Delusion,” Evgeny Morozov, a young scholar who was born in Belarus, challenges the conventional wisdom of what he calls “cyber-utopianism.” Among other mischievous facts, he reports that there were only 19,235 registered Twitter accounts in Iran (0.027 percent of the population) on the eve of what many American pundits rebranded its “Twitter Revolution.” More damning, Morozov also demonstrates how the digital tools so useful to citizens in a free society can be co-opted by tech-savvy dictators, police states and garden-variety autocrats to spread propaganda and to track (and arrest) conveniently networked dissidents, from Iran to Venezuela. Hugo Chávez first vilified Twitter as a “conspiracy,” but now has 1.2 million followers imbibing his self-sanctifying Tweets.

    This provocative debate isn’t even being acknowledged in most American coverage of the Internet’s role in the current uprisings. The talking-head invocations of Twitter and Facebook instead take the form of implicit, simplistic Western chauvinism. How fabulous that two great American digital innovations can rescue the downtrodden, unwashed masses. That is indeed impressive if no one points out that, even in the case of the young and relatively wired populace of Egypt, only some 20 percent of those masses have Internet access.

    That we often don’t know as much about the people in these countries as we do about their Tweets is a testament to the cutbacks in foreign coverage at many news organizations — and perhaps also to our own desire to escape a war zone that has for so long sapped American energy, resources and patience. We see the Middle East on television only when it flares up and then generally in medium or long shot. But there actually is an English-language cable channel — Al Jazeera English — that blankets the region with bureaus and that could have been illuminating Arab life and politics for American audiences since 2006, when it was established as an editorially separate sister channel to its Qatar-based namesake.

    Al Jazeera English, run by a 35-year veteran of the Canadian Broadcasting Company, is routinely available in Israel and Canada. It provided coverage of the 2009 Gaza war and this year’s Tunisian revolt when no other television networks would or could. Yet in America, it can be found only in Washington, D.C., and on small cable systems in Ohio and Vermont. None of the biggest American cable and satellite companies — Comcast, DirecTV and Time Warner — offer it.

    The noxious domestic political atmosphere fostering this near-blackout is obvious to all. It was made vivid last week when Bill O’Reilly of Fox News went on a tear about how Al Jazeera English is “anti-American.” This is the same “We report, you decide” Fox News that last week broke away from Cairo just as the confrontations turned violent so that viewers could watch Rupert Murdoch promote his new tablet news product at a publicity event at the Guggenheim Museum in New York.

    Unable to watch Al Jazeera English, and ravenous for comprehensive and sophisticated 24/7 television coverage of the Middle East otherwise unavailable on television, millions of Americans last week tracked down the network’s Internet stream on their computers. Such was the work-around required by the censorship practiced by America’s corporate gatekeepers. You’d almost think these news-starved Americans were Iron Curtain citizens clandestinely trying to pull in the jammed Voice of America signal in the 1950s — or Egyptians desperately seeking Al Jazeera after Mubarak disrupted its signal last week.

    The consequence of a decade’s worth of indiscriminate demonization of Arabs in America — and of the low quotient of comprehensive adult news coverage that might have helped counter it — is the steady rise in Islamophobia. The “Ground Zero” mosque melee has given way to battles over mosques as far removed from Lower Manhattan as California. Soon to come is a national witch hunt — Congressional hearings called by Representative Peter King of New York — into the “radicalization of the American Muslim community.” Given the disconnect between America and the Arab world, it’s no wonder that Americans are invested in the fights for freedom in Egypt and its neighboring dictatorships only up to a point. We’ve been inculcated to assume that whoever comes out on top is ipso facto a jihadist.

    This week brings the release of Donald Rumsfeld’s memoir. The eighth anniversary of the invasion of Iraq is to follow. As we took in last week’s fiery video from Cairo — mesmerizing and yet populated by mostly anonymous extras we don’t understand and don’t know — it was hard not to flash back to those glory days of “Shock and Awe.” Those bombardments too were spectacular to watch from a safe distance — no Iraqi faces, voices or bodies cluttered up the shots. We lulled ourselves into believing that democracy and other good things were soon to come. It took months, even years, for us to learn the hard way that in truth we really had no idea what was going on.

    A version of this op-ed appeared in print on February 6, 2011, on page WK8 of the New York edition.

    http://www.nytimes.com/2011/02/06/opinion/06rich.html

     

    After Mubarak

    Adam Shatz

    London Review of Books 5 February 2011

    Popular uprisings are clarifying events, and so it is with the revolt in Egypt. The Mubarak regime – or some post-Mubarak continuation of it – may survive this challenge, but the illusions that have held it in place have crumbled. The protests in Tahrir Square are a message not only to Mubarak and the military regime that has ruled Egypt since the Free Officers coup of 1952; they are a message to all the region’s autocrats, particularly those supported by the West, and to Washington and Tel Aviv, which, after spending years lamenting the lack of democracy in the Muslim world, have responded with a mixture of trepidation, fear and hostility to the emergence of a pro-democracy movement in the Arab world’s largest country. If these are the ‘birth pangs of a new Middle East’, they are very different from those Condoleezza Rice claimed to discern during Israel’s war on Lebanon in the summer of 2006.

    The first illusion to crumble was the myth of Egyptian passivity, a myth that had exerted a powerful hold over Egyptians. ‘We’re all just waiting for someone to do the job for us,’ an Egyptian journalist said to me when I reported from Cairo last year (LRB, 27 May 2010); despite the proliferation of social movements since the 1970s, the notion of a mass revolt against the regime was inconceivable to her. When Galal Amin, a popular Egyptian sociologist, remarked that ‘Egyptians are not a revolutionary nation’ in a recent al-Jazeera documentary, few would have disagreed. And until the Day of Rage on 25 January many Egyptians – including a number of liberal reformers – would have resigned themselves to a caretaker regime led by the intelligence chief, Omar Suleiman, if only to save themselves from the president’s son Gamal Mubarak. The first to be surprised by the uprising were the Egyptians themselves, who – in the lyrical early days of the revolt, culminating in the ‘million-man march’ on Tahrir Square on 1 February – discovered that they were capable of taking matters into their own hands, of overcoming their fear of the police and collectively organising against the regime. And as they acquired a thrilling sense of their own power, they would settle only for the regime’s removal.

    verder lezen op http://www.lrb.co.uk/2011/02/05/adam-shatz/after-mubarak

     

    “They Want to Abort This Revolution, But We Will Win”: Interview with Nawal El Saadawi
    by Amy Goodman

    Amy Goodman: Your feelings today in the midst of this popular rebellion against the Mubarak regime, calling on Mubarak to leave?  Do you agree?

    Nawal El Saadawi: We are in the streets every day, people, children, old people, including myself.  I am now 80 years of age, suffering of this regime for half a century.  And you remember, Mubarak is the continuation of Sadat.  And both Sadat and Mubarak, you know, their regime worked against the people, men and women.  And they created this gap between the poor and rich.  They brought the so-called business class to govern us.  Egypt became an American colony.  And we are dominated by the U.S. and Israel.  And 80 million people, men and women, have no say in the country.

    . . . [People] told Mubarak to go.  He should have gone, if he respects the will of the people.  That’s democracy.  Because what’s democracy?  It’s to respect the will of the people.  The people govern themselves.  So, really, we are happy.

    But what I would like to tell you: the U.S. government, with Israel and Saudi Arabia and some other powers outside the country and inside the country, they want to abort this revolution.  And they are creating rumors that, you know, Egypt is going to be ruined, to be robbed, and they are also preventing — we don’t have bread now, and the shops are using this to raise the price.  So they are trying to frighten us.  They have two strategies: to frighten the people, so we say, “Oh, we need security, we need Mubarak,” because people are living in fear.  When I go to the streets, there is no fear, you know, but when I stay at home and listen to the media, I feel, “What’s going to happen?”  But when I go to the streets, to Midan Tahrir, and see the people, the young people, the old people, the men, I feel secure, and I believe that the revolution succeeded.  So, they are trying to abort the power outside and inside.  But we will win.

    Amy Goodman: And Nawal El Saadawi, you often hear in the United States, “Is this going to be like the Iranian Revolution?” not talking about throwing out the dictator so much, but a fundamentalist revolution.  Your response?  Nawal? 

    Nawal El Saadawi: They are frightening us by the Ikhwan Muslimin . . . they tried for years to tell us that “Who protects us from the fundamentalists, like Khomeini and Iraq?  It’s Mubarak.”  You know, and this is not true.  This revolution, the young people who started the revolution and who are continuing to protect it, they are not political, ordinary young men and women.  They don’t belong to the right or the left, or Muslim.  There was not a single Islamic religious slogan in the streets.  Not one.  They were shouting for justice, equality, freedom, and that Mubarak and his regime should go, and we need to change the system and bring people who are honest.  Egypt is living in corruption, false elections, oppression of women, of young people, unemployment.  So the revolution came.  It was too late.  This revolution is too late, but anyway, it came.  So —

    Amy Goodman: Nawal El Saadawi, you have been arrested how many times under previous regimes?

    Nawal El Saadawi: Sadat.  Sadat put me in prison only.  But I came out from prison with bars to a prison with no bars.  I am living in Cairo in exile.  I am censored.  I cannot write in Al-Ahram or the big media.  I write only one article every Tuesday in Al-Masry Al-Youm.

    Amy Goodman: And we only have 30 seconds, but I wanted to ask you about the role of women in this rebellion, women and girls.

    Nawal El Saadawi: Women and girls are beside boys in the streets.  They are — and we are — calling for justice, freedom and equality, and real democracy and a new constitution, no discrimination between men and women, no discrimination between Muslims and Christians, to change the system, to change the people who are governing us, the system and the people, and to have a real democracy.  That’s what women are saying and what men are saying.

    Tagged with: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

    leave a comment